Ευεξία και Καρκίνος

Αθήνα,9/6/2020

         Το ακόλουθο κείμενο είναι γραμμένο από την Ε.Κ., Κλινική Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια  που ήταν παράλληλα   ασθενής στην Ογκολογική Μονάδα του  Νοσοκομείου Αλεξάνδρα,  κατά την χρονική περίοδο 5/5 έως 2/6, 2020.Δεν είναι ένα επιστημονικό άρθρο, αλλά μία βιωματική εμπειρία, βασισμένη σε επιστημονικά-ψυχολογικά τεκμήρια. Απευθύνεται στις γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο, αλλά και στο ευρύτερο κοινό των καρκινοπαθών , των συγγενών και φίλων αυτών, επίσης στους επιστήμονες που ασχολούνται θεραπευτικά με καρκινοπαθείς και διαχειρίζονται την επικοινωνία με τους συγγενείς αυτών.

Με μία αίσθηση ανακούφισης και αισιοδοξίας  επέστρεψα στο ζεστό σπιτάκι μου και στα δύο παιδιά μου, μετά από έναν Μαραθώνιο στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα ,που κράτησε από 5 Μαίου έως 2 Ιουνίου, 2020.

Όταν μου  πρότεινε η  κυρία Ηλιάνα Φ., διευθύνουσα της σύνταξης του site Boro, τρεις  τίτλους για συγγραφή άρθρων, στις  αρχές Μαϊου, 2020, δεν φανταζόμουν ότι θα επικρατούσε η τρίτη επιλογή, Ευεξία και Καρκίνος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η μητρορραγία μου προέκυψε ακριβώς τη μέρα των γενεθλίων μου! Λες και ένα θείο σχέδιο ήθελε να με αποσπάσει από το βαρύ καθημερινό μου πρόγραμμα, την προσφορά προς τρίτους, και να μου μεταφέρει σαφώς το μήνυμα ότι” αρκετά ματαίωσες για 12 συνεχή έτη την υστερεκτομή, με παροδικές θεραπείες, τώρα ήρθε η ώρα σου”.Ήρθε η ώρα μου και όχι μόνο, αφού νοσηλευόμενη στη Πτέρυγα 4Β, στο Ογκολογικό Τμήμα του Αλεξάνδρα ήμουν συμπάσχουσα ασθενής   και φίλη-ψυχολόγος για τις άλλες νοσηλευόμενες κυρίες του θαλάμου . Οι εμπειρίες μου ήταν σαφώς συγκλονιστικές, όπως λέμε από πρώτο χέρι, όσον αφορά την προ- εγχειρητική και  μετεγχειρητική φάση , την ατομική αντίδραση των γυναικών που νοσηλεύονταν, τις ψυχοσυναισθηματικές τους αντιδράσεις και τις νοητικές τους διεργασίες, σε σχέση με τον καρκίνο, συμπεριλαμβανομένου και του  ιδίου του  εαυτού μου. Με έντονο καθημερινό ενδιαφέρον , ενσυναίσθηση, άλλοτε συμβουλευτική προσέγγιση και άλλοτε με ασκήσεις χαλάρωσης και ψυχολογικής ενδοσκόπησης ,γέμιζα τις μέρες των ασθενών φίλων μου, των συνοδών τους και ορισμένων μελών του νοσηλευτικού προσωπικού ,που ενδιαφέρονταν ειλικρινά για τα δρώμενα εντός του θαλάμου που νοσηλευόμουν. Παράλληλα, κρατούσα τον εαυτό μου ευχάριστα απασχολημένο. Γνώρισα πολλές και υπέροχες υπάρξεις, ο θάλαμος κάθε 10 ημέρες γέμιζε  από νέες κυρίες, ενώ εγώ παρέμενα για 30 συνεχείς ημέρες καθηλωμένη στο κρεβάτι μου, αναμένοντας την ημέρα της εγχείρισης μου. Κατά κάποιο τρόπο ήμουν μετά το πέρας των πρώτων 15 ημερών η οικοδέσποινα του θαλάμου, αφού ,ως παλαιότερη στον χώρο, τα είχα δει όλα! Τότε ξεκίνησε η ουσιαστική ψυχολογική υποστήριξη των γυναικών, αφού το επέτρεψαν οι συνθήκες και μου το ζήτησαν οι ίδιες με τον τρόπο τους.

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι.

Εσύ Έφη τι λες γι αυτό, τι να κάνω με εκείνο και το άλλο, είμαι χαμένη, θέλω να σηκωθώ και να φύγω, να τρέξω να μην με προλάβουν και με πιάσουν. Μετά από αυτό θα χρειαστώ χημειοθεραπεία. Βλέπεις  τα μαλλιά μου, είναι πολλά  , δεν θα αντέξω να τα βλέπω να πέφτουν τούφες-τούφες, είπε η Μαρία!Πότε θα τελειώσει να βγάζει υγρά η παροχέτευση (ο καθετήρας στην κοιλιά) να πάμε στο σπίτι μας, διαμαρτυρήθηκε η γιαγιά Ευαγγελία. Τι θα κάνω με τον άνδρα μου, κάναμε έρωτα δύο φορές την εβδομάδα, μονολογούσε η Ανθούλα. Είπε ότι θα κρεμαστεί αν πάθω τίποτα. Έλα να σου δείξω την οικογένεια μου και τον γιο μου που τον έχασα σε τροχαίο, είπε με θλιμμένο βλέμμα η γιαγιά Σοφία. Πότε θα τελειώσω με τον ασκίτη, δεν συγκρατεί τίποτα το στομάχι μου, κάνω συνέχεια εμετό,  μουρμούρησε με λυγμούς η Κάτσια. Πώς θα τα καταφέρω, είμαι  συνδεδεμένη με τρεις καθετήρες και   ορούς, έχω τομή από το στέρνο έως τα γεννητικά μου, μονολόγησε η Βαλεντίνη. Φοβάμαι να μην πονέσω εξήγησε η   Παναγιώτα.Η τομή μου χαμηλά έχει υγρά και τα τραβούν με σύριγγα διαμαρτυρήθηκε με άγχος η Αγάθη.  

Η συμβουλευτική, μία απλή λογική προσέγγιση στα πράγματα ,δεν  είχε χώρο   στη δεδομένη περίπτωση. Όλες οι γυναίκες και οι συνοδοί τους  γνώριζαν καλά από τους γιατρούς τους ότι θα θεραπευτούν. Η εγχείρισή τους είναι πλέον, για τη σύγχρονη  ιατρική επιστήμη, θέμα ρουτίνας, τα μαλλιά φυτρώνουν ξανά  μετά τη χημειοθεραπεία, η τομή σταδιακά θρέφει, εππίμονος  πόνος δεν υφίσταται μετά την εγχείριση λόγω των προγραμματισμένων παυσίπονων που λαμβάνει η ασθενής, και το σεξ δεν παρεμποδίζεται από την υστερεκτομή. Το ίδιο και οι συνοδοί, η Λίτσα, η Μαίρη, η Πλουμίτσα, η Άννα, η Αγγελική ,η Στεφανία ο Νικόλας  και η Τίνα ήξεραν ότι σύντομα θα επιστρέψουν με την ασθενή τους στο σπίτι .Ενημέρωναν και υποστήριζαν σταθερά τους δικούς τους μέρα και νύχτα.

Ποιο ήταν ουσιαστικά το πρόβλημα;

Η αναμονή μέσα σε έναν περιορισμένο θάλαμο προ εγχειρητικά και ο περιορισμός  των κινήσεων και λειτουργιών του σώματος μετεγχειρητικά  ανεβάζει σημαντικά τις τιμές του άγχους και της κατάθλιψης.

Προκαλεί συχνά παράνοια, με έντονη καχυποψία, μεγάλο εκνευρισμό και αποδοκιμασία όλου του θεραπευτικού περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων και των συνοδών του ασθενή. Ήμασταν σαν καρδερίνες στα κλουβιά- κρεβάτια τους, οι μέρες περνούσαν και τη διάθεσή μας για φανταστική δραπέτευση διέκοπταν οι αιμοληψίες, η αλλαγή της τομής , οι καθετήρες στο σώμα και  η πεταλούδα για τους ορούς στο χέρι. Το έντερο μας ήθελε  χρόνο για να λειτουργήσει σωστά και τα αέρια διέκοπταν την ηρεμία μας. Ο ύπνος ήταν βασανιστικός, αφού δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε το σώμα μας πλαγίως και ούτε καν να βήξουμε τολμούσαμε για να μην πονέσει η τομή.

Ευεξία; Σαφώς!

Πώς μπορούμε να μετατρέψουμε αυτή την περιοριστική πραγματικότητα, αυτόν τον χώρο και αυτά τα δεδομένα ,σε πηγή  ζωής, αισιοδοξίας, γέλιου και χαράς, πως μπορούν να αισθανθούν ευεξία οι φίλες ασθενείς και εγώ μαζί τους ,ως συμπάσχουσα, σκέφτηκα .Άλλωστε όπως λέμε στη ψυχολογία, η διαμόρφωση του περιβάλλοντος είναι το μισό της θεραπείας. Αφού συνέλαβα την ιδέα, δραστηριοποιήθηκα τάχιστα!

Άμεση φροντίδα του σώματος.

Φρόντισα το σώμα μου και το πρόσωπό μου να μην φαίνονται τα κίτρινα μάγουλά μου.  Έβγαλα τη νυχτικιά μου και φόρεσα μία άνετη  φούστα με μία ριχτή μπλούζα. Χτενίστηκα καλά. Έδρασα ως παράδειγμα για να κάνουμε όλες πολύ συχνά μπάνιο. Μοσχομύρισε το δωμάτιο από τα ιδιαίτερα αρώματα των γυναικών!

Η μαστίχα κάνει καλό.

Είχαμε την πολυτέλεια να μας φέρει η Άννα από τη Χίο πολύ μαλακή ,αυθεντική μαστίχα, δικής της παραγωγής. Ο γιατρός μάς είχε εξηγήσει ότι η μαστίχα βοηθά τόσο τους πνεύμονες , όσο και το έντερο να επαναλειτουργήσουν σωστά. Καθαρίζει τον λαιμό από την ξηρότητα ή τα φλέματα που προκαλεί η νάρκωση και μας βοηθά   να μη βήξουμε  και πονέσει η τομή μας. Επιπλέον χαλαρώνει ψυχολογικά το νευρικό σύστημα. Μασουλούσαμε όλες σαν κατσικούλες.

Περπάτημα και θέα από το παράθυρο.

Ιδιαίτερα μετά την εγχείριση, το περπάτημα είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του εντέρου.  Διασχίσαμε τους διαδρόμους πάνω- κάτω, 15 λεπτά η καθεμιά, πρωί και απόγευμα. Όμως ,θέλαμε και μια ρουφηξιά φρέσκο αέρα. Στεκόμαστε στο παράθυρο επίμονα και εισπνέαμε. Ένα βράδυ είδαμε το φεγγάρι να ανατέλλει και χαρήκαμε πολύ. Αισθανθήκαμε σαν να ήμασταν στην εξοχή!

 Ψυχοσυναισθηματική ευεξία ,με τον Θεό στο χέρι.

Ένα δειλινό,πήρα στα χέρια την Αγία Γραφή που μου χάρισε ο  πατήρ Ανάργυρος, ιερέας του ναού της Ζωοδόχου Πηγής, της εκκλησίας εντός του νοσοκομείου Αλεξάνδρα και είπα: Θέλετε να παίξουμε ένα παιχνίδι; Θα σας διαβάσω μία παραβολή του Κυρίου και σεις θα πείτε τι νομίζετε. Ναι συμφώνησαν. Τους διάβασα την παραβολή για την γυναίκα που παντρεύτηκε διαδοχικά επτά αδελφούς ,  τέλος πέθανε και ο τελευταίος αδελφός και μετά η  γυναίκα. Η ερώτηση προς τον Κύριο  ήταν με ποιον από τους επτά άνδρες θα είναι η γυνή στον Παράδεισο. Η σκέψη των  ασθενών άλλαξε τάχιστα. Με τον πρώτο είπε γελώντας η γιαγιά Ευαγγελία, όχι με κανέναν είπε η  ιατρός Αγγελική. Τι λέει ο Κύριος, ρώτησαν. Ο Κύριος λέει ότι στον Παράδεισο θα είμαστε όπως οι άγγελοι, δεν θα είμαστε με άνδρα ή γυναίκα. Στη συνέχεια συζητήσαμε πως η καθεμιά γνώρισε τον άνδρα της, θέματα σχέσεων ζευγαριών και  νύχτωσε χωρίς να το καταλάβουμε, αφού είχε ανάψει η συζήτηση. Κοιμηθήκαμε όλες χαλαρά και το πρωί γελούσαμε ανταλλάσοντας τη καλημέρα μας εγκάρδια.

Δέσιμο της ομάδας ,με μια κοινή δραστηριότητα, υπέρ υγείας όλων μας.

 Ο πατήρ Ανάργυρος μας πρότεινε να μιλάμε για τα θαύματα του Κυρίου , αφού διανύαμε την μετά την Ανάσταση περίοδο. Η ιδέα μας άρεσε. Διαθέσαμε ένα απόγευμα για να θυμηθούμε τι θαύματα έκανε ο Κύριος, που είναι σημαντικά για εμάς προσωπικά και στη συνέχεια ετοιμάσαμε έναν φάκελλο υπέρ υγείας μας και τον παραδώσαμε στον πατέρα Ανάργυρο. Οι συνεχείς ευχές και επικοινωνία με τον πατέρα Ανάργυρο μας ανακούφισε σημαντικά.

 Δημιουργική επαναφορά στην πραγματικότητα.

Υλικά για δημιουργικές δραστηριότητες δεν υπήρχαν στο νοσοκομείο. Όμως, ακόμη και με απλά υλικά, όπως πλαστικές σακούλες, χαρτόνια από το κουτιά των μπισκότων , καπάκια από τα ροφήματα , μπλε , μαύρο και κόκκινο στυλό από τις νοσηλεύτριες, υποσέντονα ,  λευκοπλάστ και το ψαλίδι του νοσηλευτικού προσωπικού, μπορούν να προκύψουν μικρές καλλιτεχνικές δημιουργίες, που να αποσπάσουν τη σκέψη από τον ψυχαναγκασμό και το σύμπλεγμα των συνεχών αρνητικών σκέψεων σχετικά με την ασθένεια και να την επαναφέρουν σε μία ευχάριστη πραγματικότητα.

 Ορισμένες από τις  γυναίκες δεν μπορούσαν να κινηθούν, αλλά παρατηρούσαν το δωράκι που τους προετοίμαζα κάθε φορά , σχολίαζαν ανάλογα και έκαναν τις υποδείξεις τους. Μία  καρφίτσα με φιογκάκι από λευκοπλάστ και  χάντρες από κάψουλες για τη Μαρία, μία χιονονιφάδα με παιδάκια ενωμένα για το παράθυρο δίπλα στην Κάτσια, ένα πλαστικό δαντελωτό  καρεδάκι για το κομοδίνο της γιαγιάς Σοφίας, μία χιονονιφάδα για σελιδοδείκτη για το βιβλίο της Μαρίας, ένα μπομπάρι από πλαστική σακούλα και ασημόχαρτο για τα μαλλιά της Άννας, μία κούκλα για τις θεές νοσηλεύτριες  και μία για την γλυκύτατη προϊσταμένη του νοσηλευτικού τμήματος, ήταν κάποια από τα  μικρο δημιουργήματα ,που έδωσαν χαρά, σε δύσκολες στιγμές , απέσπασαν την προσοχή από την σκληρή πραγματικότητα. Συζητούσαμε στη συνέχεια για τις δημιουργικές δραστηριότητες της καθεμιάς.  Τελικά, ορισμένες ευχαριστήριες επιστολές για τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό και τις τραπεζοκόμες μας δεν έλειψαν από τις δραστηριότητές μας.

Ψυχολογική ενδοσκόπηση, συνάντηση με τον φύλακα άγγελό μας.

Η συγκεκριμένη άσκηση  άρεσε ιδιαίτερα τόσο στις ασθενείς και στους συνοδούς τους ,όσο και στο νοσηλευτικό προσωπικό.

Τα απογεύματα σταδιακά, με σειρά εκδήλωσης ενδιαφέροντος ,ταξίδεψα τις  φίλες ασθενείς και συνοδούς, με την ακόλουθη άσκηση.

α. Χαλάρωση του σώματος.

Μαρία μου, ( η άλλο όνομα) θέλω να ξαπλώσεις χαλαρά στο κρεβάτι σου για να ξεκινήσουμε ένα μοναδικό ταξίδι, στα απάτητα λιβάδια του νου και της ψυχής σου. Καθώς είσαι ξαπλωμένη, τέντωσε τα άκρα των δακτύλων των ποδιών σου και χαλάρωσε. Επανέλαβε άλλες δύο φορές. Τώρα τέντωσε τους μηρούς σου και χαλάρωσε. Επανέλαβε άλλες δύο φορές. Σφίξε μέσα τη κοιλιά σου και χαλάρωσε. Επανέλαβε άλλες δύο φορές. Σήκωσε τους ώμους σου μέχρι το ύψος των αυτιών σου και χαλάρωσε. Επανέλαβε άλλες δύο φορές. Τέντωσε τα χέρια σου και σφίξε τις γροθιές σου. Επανέλαβε άλλες δύο φορές. Σφίξε τα χείλη σου και χαλάρωσε. Επανέλαβε άλλες δύο φορές. Σφίξε τα φρύδια σου και χαλάρωσε. Επανέλαβε άλλες δύο φορές. Καθώς είσαι χαλαρή, με κλεισμένα τα μάτια, ανάσανε βαθειά και ήρεμα. Επανέλαβε άλλες δύο φορές.

β.Το ταξίδι

Μαρία μου, βρισκόμαστε σε μία ονειρεμένη παραλία, σε ένα μαγικό νησί που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχει πραγματικά. Είναι απόγευμα, τα πορφυρά χρώματα της Δύσης καλύπτουν τον ουρανό και ο ήλιος κατεβαίνει να λουστεί στη θάλασσα. Απαλά ο αέρας χαϊδεύει τους ώμους σου και ο ήλιος σε κοιτάζει με ένα μυστικό μειδίαμα. Αισθάνεσαι όμορφα μέσα στο υπέροχο καφτάνι σου και κοιτάζεις τα αγαπημένα σου σανδάλια. Όταν φανταστείς αυτή τη σκηνή, σήκωσε λίγο το δεξί σου χέρι. Καθώς κοιτάζεις δεξιά, παρατηρείς ένα μονοπάτι με πανάρχαια σκαλοπάτια ανάμεσα σε μυρτιές και νοιώθεις έντονα ότι θέλεις να ανέβεις, να δεις που οδηγεί. Ανεβαίνεις σιγά-σιγά και ω τι έκπληξη, μπροστά σου είναι μία τεράστια οπή από ένα παλιό σπήλαιο. Τολμάς και προχωρείς μέσα στο σπήλαιο και τι ανακαλύπτεις! Υπάρχουν δύο βαριές ξύλινες πόρτες, η μία λέει δωμάτιο με το φως και η άλλη δωμάτιο με το σκοτάδι. Θέλω να διαλέξεις μία πόρτα, να μπεις μέσα , να καθίσεις και να φτιάξεις ένα φανταστικό σενάριο της αρεσκείας σου. Όταν ολοκληρώσεις το σενάριο σου σήκωσε λίγο το δεξί σου χέρι. Τώρα Μαρία μου θέλω να μπεις και στο άλλο το δωμάτιο, που ήταν η δεύτερη επιλογή σου.

Κάθισε και φτιάξε μία φανταστική ιστορία και σε αυτό το δωμάτιο. Όταν τελειώσεις ,σήκωσε λίγο το δεξί σου χέρι. Ωραία, τώρα θέλω να βγεις από το δωμάτιο και να κοιτάξεις μπροστά σου. Ένας φύλακας άγγελος, τόσο όμορφος που ποτέ δεν έχεις δει ,σε κοιτάζει με στοργή και άπειρη αγάπη. Όταν δεις τον άγγελό σου, παρατηρήσεις με ακρίβεια πως μοιάζει, σήκωσε το δεξί σου χέρι.

Ο άγγελός σου σε πλησιάζει, σε αγγίζει απαλά στους ώμους και αισθάνεσαι ότι είσαι απόλυτα προστατευμένη. Σε κλείνει μέσα στην αγκαλιά του. Ύστερα σου προσφέρει με το δεξί του χέρι ένα φυλακτό για την προστασία σου. Δες το προσεκτικά, και όταν το παρατηρήσεις σήκωσε λίγο το δεξί σου χέρι. Αυτό είναι το φυλακτό σου που θα έχεις για όλη σου τη ζωή. Όμως, οφείλεις μία υπόσχεση στον άγγελό σου, όσον αφορά τον εαυτό σου και την προστασία σου. Όταν του δώσεις την υπόσχεσή σου, σήκωσε λίγο το δεξί σου χέρι. Ο άγγελος αρχίζει να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια και συ ακολουθείς. Μόλις φτάνετε στην παραλία, σε κοιτάζει με χαμόγελο, ανεβαίνει πάνω στην ηλιόστρατα και χάνεται στο βάθος του ορίζοντα. Τώρα ξέρεις,ότι ποτέ δεν ήσουν μόνη και ποτέ δεν θα είσαι πλέον. Σιγά-σιγά η σκέψη  σου επανέρχεται στο τώρα. Κατεβάζεις τη σκέψη σου στη βάση του λαιμού σου και γελάς δυνατά με έναν ήχο χε-χε-χε-χε. Ανεβάζεις τη σκέψη σου στο μέτωπό σου και με σιγανό ήχο λες Κυ-υ-υ-υ-υριε.

Τώρα θέλω να ανοίξεις τα μάτια σου και να επιστρέψεις στην παρέα μας. Καλωσόρισες Μαρία μου.

 γ.Παρουσίαση δεδομένων.

Η Μαρία ονειρεύτηκε, ως φύλακα άγγελό της ,τον Ιησού Χριστό σε νεαρή ηλικία, με μορφή κάτι ανάμεσα στους ειδικευόμενους γιατρούς της μονάδας και τις αγιογραφίες. Της προσέφερε ένα σπάνιο βότσαλο, πολύ φωτεινό, για φυλακτό. Τα σενάρια και στα δύο δωμάτια ήταν θετικά. Στο φωτεινό δωμάτιο που επέλεξε πρώτο, είδε τον εαυτό της και την οικογένειά της, σε χαρούμενη στιγμή και στο σκοτεινό, τον εαυτό της ,μετά το μπάνιο στη παραλία ,να  κλείνει τα παράθυρα για να πάρει έναν μεσημεριανό υπνάκο. Η Μαρία τιμά τη ζωή, είναι  αφοσιωμένη στην υπέροχη οικογένειά της, τις δύο κόρες της και τον καταπληκτικό σύζυγό της.Υποσχέθηκε στον φύλακα άγκελό της ότι θα φροντίζει συνειδητά τον εαυτό της και δεν θα εξαντλείται προσφέροντας ασυλλόγιστα γύρω της.

Κυνηγά τις χαρές της ζωής, είναι δεινή μαγείρισσα, της αρέσουν τα ταξίδια και το διάβασμα. Όπως είπαμε, μία μέρα, σε μια ονειρεμένη παραλία, θα βρει το βότσαλο της και θα το ερωτευθεί. Εγχειρίστηκε με επιτυχία για ασκίτη και έκανε υστερεκτομή. Οι χημειοθεραπείες δεν θα την τρομάξουν, αφού έχει τόσους ανθρώπους γύρω της που την αγαπούν και την φροντίζουν. Τα πλούσια μαλλιά της δεν θα πάθουν κάτι, θα ξαναφυτρώσουν πιο δυνατά, αφού τα τυλίγει απαλά ο φύλακας άγγελός της. Η Μαρία , που λατρεύει τη φύση και τις χαρές της ζωής, μου θύμισε αυτό που έγραψε κάποτε ο Εμμανουήλ Ροϊδης.

Ο στόμαχος και η καρδία πρέπει να είναι ευχαριστημένα ίνα ηδυνώμεθα θαυμάζοντες την φύσιν. Άλλως ο ήλιος φαίνεται εμοί τουλάχιστον μηχανή προς ωρίμανσιν των πεπόνων, η σελήνη φανάριον των κλεπτών, τα δένδρα καύσιμος ύλη, η θάλασσα αλμυρόν ρευστόν και η ζωή ανούσιος, ως νερόβραστος κολοκύνθη. Φύση: Εμμ. Ροϊδης

Φίλες μου, τι κι αν πάθαμε , νοσηλευτήκαμε και/ ή νοσηλευόμαστε για καρκίνο. Είμαστε η ουσία της ζωής. Η ζωή πέρασε από μέσα μας και ανθοφόρησε όχι μόνο άλλον άνθρωπο, αλλά τόκο ( ψυχονοητικό τέκνο ) αθάνατο.

Σας εύχομαι Υ-ΓΙ-ΕΙ-Α. Σας αγαπώ πολύ. Ο Θεός μαζί σας.

Ε.Κ.