-Κι
εγώ στην Ιατρική Αθηνών, Παναγία μου! Να φύγουμε από τη κλειστή κοινωνία του χωριού,να νοικιάσουμε ένα
φοιτητικό σπίτι μαζί και να περνάμε θαυμάσια, επιτέλους ,μακριά από την
επιτήρηση και τις παραξενιές των γονιών μας.
Εκείνες το ήθελαν πολύ και εργάζονταν σκληρά για δώδεκα ολόκληρα χρόνια,στο Δημοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο, κάνοντας πολλές θυσίες για τη μελέτη των μαθημάτων τους, αλλά και ο Θεός δεν είχε καμία αντίρρηση. Γιατί, αν όντως είχε αντίρρηση ο Θεός, το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει, είναι να μην θυμούνται τίποτα κατά την ώρα των Πανελληνίων διαγωνισμάτων και να μην γράψουν καλά. Επειδή όμως ο Κύριος είναι μακρόθυμος και αναγνωρίζει την προσπάθεια των μαθητών ,δεν τις εμπόδισε όσον αφορούσε την εκπλήρωση των ονείρων τους, και τις βοήθησε άμεσα ή έμμεσα, προκειμένου να ολοκληρωθούν επιτυχώς οι στόχοι τους. Άλλωστε , ο Θεός ευθυνόταν που εκείνες ήταν πολύ οξυδερκείς και αριστούχες.
Πέρασαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και
έζησαν μία μοναδική φοιτητική ζωή, για
πέντε ολόκληρα χρόνια, μέχρι που η μεν Σταυρούλα συνέχισε στη Σχολή Εισαγγελέων
στην Θεσσαλονίκη , η δε Μαρία έκανε το Αγροτικό της στο Ηράκλειο, στη Κρήτη. Στη συνέχεια ,γνώρισαν
τους άνδρες τους στις αντίστοιχες πόλεις, άσκησαν το επάγγελμά τους, απέκτησαν
από δύο παιδιά η καθεμιά, τα παιδιά μεγάλωσαν, σπούδασαν, έφυγαν εντελώς από το
σπίτι, οι δε σύζυγοι ,ο μεν άνδρας της
Σταυρούλας , που ήταν κι εκείνος εισαγγελέας, πέθανε , ο
δε άνδρας της Μαρίας ,που ήταν
καρδιολόγος-χειρουργός, έφυγε στα γεράματα από το σπίτι με μία νεαρή συνάδελφό του. Οι δύο φίλες
συνταξιοδοτήθηκαν και άρχισαν να ζουν μόνες, άνευ σταθερών καθημερινών
δραστηριοτήτων , που τις κρατούσαν για χρόνια ολόκληρα απασχολημένες. Τότε
είχαν πλέον καιρό για να σκεφτούν,
θυμήθηκαν πόσο ωραία περνούσαν ως
φοιτήτριες και καθιέρωσαν σταθερή
επικοινωνία . Αποφάσισαν να νοικιάσουν
τα σπίτια τους στη Θεσσαλονίκη και στο
Ηράκλειο αντίστοιχα, και να ζήσουν μαζί σε μία μονοκατοικία, που είχε
κληρονομήσει από τη θεία της η Μαρία ,σε ένα από τα προάστια της Αθήνας.
Αν και είχαν κλείσει τα εβδομήντα τους
χρόνια, ήταν δύο καλοδιατηρημένες και
ώριμες κυρίες, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, με τη βοήθεια του Θεού πάντα.
Αποφάσισαν να κάνουν μαζί, όλα αυτά που στερήθηκαν, λόγω των οικογενειακών και
επαγγελματικών τους υποχρεώσεων. Κι αυτά ήταν, πρώτο να αφήσουν κατά μέρος την
επιστήμη τους , για να δουν και να φιλοσοφήσουν τη ζωή από άλλη διάσταση , δεύτερο να ταξιδέψουν για να γνωρίσουν άλλα
μέρη, τρίτο να διαβάσουν άλλα βιβλία, εκτός από τα επιστημονικά τους
εγχειρίδια, που μελετούσαν για μια ζωή και τέταρτο να προσεγγίσουν τον Θεό ψυχοπνευματικά, αφού διένυαν την περίοδο της
Τρίτης Ηλικίας τους.
Όσον αφορούσε τον πρώτο στόχο τους, φρόντισαν τη διατροφή τους και το περιβάλλον γύρω
τους. Αγόρασαν βιβλία αρχαία και σύγχρονα για
βότανα και λουλούδια και τα
μελετούσαν με πολύ ζήλο. Πήγαιναν τα
Σάββατα στη λαϊκή της περιοχής τους, κάθονταν με τις ώρες για να διαλέξουν
μυρωδάτα λαχανικά και φρέσκα φρούτα , μπαχαρικά και πράσινο τσάι, κανέλα
ανώτερης ποιότητας και βότανα με διάφορες ιδιότητες. Ήταν πολύ ενθουσιασμένες όταν ανακάλυψαν πόσο εύγευστο
και χαλαρωτικό είναι το τσάι με Λουίζα,
ενώ αυτές χρησιμοποιούσαν για μια ζωή το Αγγλικό μαύρο τσάι , όπως στα συνέδρια που παρακολουθούσαν στο
εξωτερικό, στα πλαίσια των επιστημονικών τους δραστηριοτήτων. Άλλαξε η διατροφή
τους ριζικά. Έτρωγαν περισσότερο όσπρια, λαχανικά, δημητριακά, φρούτα και
λιγότερο γαλακτοκομικά. Αντικατέστησαν τη ζάχαρη με την αγαύη ,τη ζάχαρη
καρύδας και τη μελάσα, τον ταραμά τον έκαναν με μαυρομάτικα φασόλια και
παντζάρια ,τα μπιφτέκια με σόγια, έφτιαχναν τούρτες με ριζάλευρο και κρέμα με
γάλα αμυγδάλου, έμαθαν να μαγειρεύουν το
φαγόπυρο, το κεχρί , και τη κινόα , έπαιρναν πρωτεϊνες από ωμούς ξηρούς καρπούς,
έτρωγαν ψωμί χωρίς γλουτένη , έπιναν
κοκτέιλ με super foods,
όπως συνδυασμό φρούτων ή λαχανικών, με γάλα καρύδας ή αμυγδάλου και έγιναν χορτοφάγοι της ολκής!Στόλισαν το σπίτι
με πανέμορφα λουλούδια, με περισσότερα από 60 είδη ανθοφόρων φυτών και βοτάνων.
Το μόνο που δεν τους πέρασε από το μυαλό ήταν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα
νηστείας της εκκλησίας μας, ούτε να κάνουν τον σταυρό τους και να προσεύχονται
,πριν και μετά το φαγητό τους.
Προσέγγισαν
συστηματικά και τον δεύτερο στόχο τους. Έψαχναν τις εκδρομές εσωτερικού
και εξωτερικού και τα ταξίδια με κρουαζιερόπλοια, και πήγαν σε διάφορα μέρη,
όπως στη Μαγιόρκα στην Ισπανία, σε κρουαζιέρα Αθήνα , Πάτμο, Ρόδο και Σμύρνη ,
πήγαν στο Παρίσι και στη Γαλλική Ριβιέρα, στη Ρώμη, Φλωρεντία, στη Βενετία ,
στο Μόναχο, στη Φραγκφούρτη, έκαναν
Χριστούγεννα στο Βερολίνο , στη Γενεύη
και στη Φιλανδία, επισκέφτηκαν τη Βουδαπέστη, πήγαν στην Αγγλία πολλές φορές,
στην Αυστρία, στην Ιρλανδία, στην Εστονία, Ρωσία ,μέχρι και στην Ισλανδία
έφθασαν και κολύμπησαν σε θερμά ηφαιστειακά λουτρά. Όσο άντεχαν, ταξίδευαν. Δεν
είχαν όμως καμία διάθεση να κάνουν εκδρομές σε Ορθόδοξα Μοναστήρια και εκκλησίες
ή να πάνε στους Αγίους Τόπους.
Όσον αφορούσε τον τρίτο στόχο τους , δηλαδή
να μελετήσουν άλλα βιβλία, εκτός από τα επιστημονικά τους εγχειρίδια, και τι
δεν διάβασαν από Ελληνική συν ξένη ποίηση και πεζογραφία, φιλοσοφία
,ψυχολογία, ανθρωπολογία, καλές τέχνες, κινηματογράφο, θέατρο, ιστορία ,
πληροφορίες για διάφορα θέματα που κέντριζαν το ενδιαφέρον τους, αλλά την Αγία
Γραφή ,
εκκλησιαστικά βιβλία ,και την
αγιογραφία , ούτε που τα προσέγγισαν για
πέντε ολόκληρα χρόνια. Άλλωστε κοιμόντουσαν τις Κυριακές, δεν πήγαιναν να
παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία και να κοινωνήσουν. Μόνο το Πάσχα ,τα
Χριστούγεννα και τον Δεκαπενταύγουστο πήγαιναν
στην εκκλησία.
Σχετικά με τον τέταρτο στόχο τους, την
ψυχοπνευματική προσέγγιση του Θεού ,συμμετείχαν σε προγράμματα γιόγκα και είχαν
μάθει να αυτοσυγκεντρώνονται και να λένε πολλά μάντρας απέξω, με ανάλογες
εισπνοές και εκπνοές. Διάβαζαν διάφορα βιβλία, πολλών καλοθελητών, μέχρι που
σκέπτονταν να εισχωρήσουν σε ομάδες
γνωστικών, που οργάνωναν διάφοροι
αετονύχηδες στην Αθήνα και αποκάλυπταν τα μυστικά του Σύμπαντος. Να ενταχθούν
σε σεμινάρια φιλόδοξων και
κενόδοξων δασκάλων, που με τους πρώτους επαίνους από τα θύματά τους πίστευαν ότι είναι επί γης
θεοί. Το μόνο που δεν έκαναν η Σταυρούλα και η Μαρία, ήταν να αναζητήσουν τον
Θεό στον οίκο του, μέσα στον εαυτό τους και στην εκκλησία. Πάραυτα, ήταν
ευγενικές, φιλόστοργες , χαμηλών τόνων και έκαναν συχνά δωρεές σε κοινωφελή
ιδρύματα.
Επειδή ο καιρός περνούσε , ήταν ήδη στα 75 χρόνια τους, και δεν είχαν ανοίξει ούτε ένα βιβλίο για να
προετοιμαστούν για τις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Ουράνιας Βασιλείας,
αποφάσισε ο Θεός να πατάξει τον διάβολο που τον είχε αφήσει ελεύθερο, από τότε
που έφυγαν από το χωριό, και να τις
ξυπνήσει ο Θείος Λόγος. Δώδεκα κατά Θεόν
κριτήρια τις έσωσαν: Το πρώτο
ότι πίστευαν άνευ όρων ότι υπάρχει Θεός , το δεύτερο, ήταν καλόκαρδες
και ελεήμονες. έκαναν πολλές
αγαθοεργίες, χωρίς να περιμένουν κάποια ανταπόκριση από τους άλλους,το τρίτο
δεν είχαν μοιχεύσει, το τέταρτο δεν είχαν φονεύσει, το πέμπτο φρόντισαν τους γονείς τους όσο ζούσαν, το
έκτο δεν ορκίζονταν, το έβδομο δεν
βλασφημούσαν, το όγδοο δεν ήταν
άπληστες και γαστρίμαργες , το
ένατο αν και ήταν πολύ καλές επιστήμονες
ήταν από τη φύση τους ταπεινές και δεν
υπερηφανεύονταν, το δέκατο ήταν άτομα με πραότητα, το ενδέκατο σέβονταν κάθε άνθρωπο ασχέτως κοινωνικής
τάξεως, επαγγέλματος και κοινωνικοοικονομικού επιπέδου και το δωδέκατο φλέρταραν με την ιδέα του Θεού και πολύ θα ήθελαν
να τον γνωρίσουν αυτοπροσώπως , αλλά αισθάνονταν ότι Εκείνος ήταν γι αυτές
απρόσιτος!
Κάποια φορά, καθώς περιεργάζονταν διάφορα βιβλία σε ένα
παλαιοπωλείο, έπεσε μπροστά στη
Σταυρούλα ένα βιβλίο αγιογραφίας,που ήταν του αείμνηστου Ιωάννου Βράνου,
η Θεωρία της Αγιογραφίας. Καθώς εκείνη το σήκωσε για να το βάλει στο ράφι, το ξεφύλλισε
από περιέργεια και της φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Πλησίασε τη Μαρία και της είπε:
-Μαρία,
για διάβασε εδώ να δεις τι λέει!
“Ποια
εικόνα θα ήταν κατάλληλη για την απεικόνιση της Αγίας Τριάδος; Ασφαλώς εκείνη
που θα συγκεντρώνει και θα εκπληρώνει όλους τους δογματικούς όρους. Οι κύριοι
και βασικοί αυτοί όροι είναι το ομοούσιον, το ομόδοξον και το ομόχρονον.
Δευτερεύων όρος είναι η αλληλοεμπεριχώρησις ή περιχώρησις. Θα πρέπει η εικόνα
της Αγίας Τριάδος να απεικονίζει την Τριαδικότητα(τις τρεις υποστάσεις) της
Ουσίας και τη Μοναδικότητα (το ενιαίο) της Ουσίας των τριών υποστάσεων. Για να
καταρτιστεί η σχετική αυτή εικόνα, θα πρέπει να μην είναι φανταστική, αλλά να
έχει κάποια ιστορική μαρτυρία στην Αγία Γραφή. Μέσα σ΄ όλες τις σχετικές
μαρτυρίες του Θεού, η φιλοξενία των τριών Αγγέλων από τον Αβραάμ θεωρήθηκε η
πιο άρτια και η πιο κατάλληλη σύνθεση, που ερμηνεύει ζωγραφικά το τριαδικό
δόγμα. Οι τρεις Άγγελοι εικονίζονται σαν τρεις νεαροί άνδρες της ίδιας ηλικίας.
Έτσι διασώζεται ο ένας δογματικός όρος, το συνάναρχον, ομόχρονον και συναϊδιον.
Κρατούν και οι τρεις ράβδους- σκήπτρα, το σημείο της εξουσίας. Ευλογούν και οι
τρεις και όχι μόνο ο ένας. Με τα νέα αυτά στοιχεία διαφυλάσσεται το ισότιμον ή
ομότιμον. Αλλά επειδή και οι τρεις είναι της ίδιας φύσεως (Άγγελοι)
εκπληρώνεται και ο τρίτος δογματικός όρος, το ομοούσιον”.
-Απίστευτο,
είπε έκπληκτη η Μαρία, πολύ ωραίο βιβλίο είναι. Μετά, γύρισε σε άλλη σελίδα και
διάβασε σιγά , μόνο για να την ακούσει η
Σταυρούλα και να μην ενοχλήσουν τους γύρω τους:
“ Η
εικόνα που παρουσιάζεται με μικρές παραλλαγές στο επεισοδιακό στοιχείο, είναι η
Ορθόδοξη δογματική εικόνα της Αναστάσεως. Σε σύντομη περιγραφή, τα σημεία της
εικόνας και τα κεντρικά νοήματα της Αναστάσεως έχουν ως εξής:
1.Χριστός
Ανέστη εκ νεκρών.
2.Θανάτω
θάνατον πατήσας.
3.Και
τοις εν τοις μνήμασι,
4.ζωήν
χαρισάμενος.
Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ, ώστε άφησαν κάτω όλα τα άλλα βιβλία και
κράτησαν μόνο εκείνο. Στη συνέχεια έψαξαν
στα ράφια μήπως βρουν κι άλλο , ή
κάτι παρόμοιο, και εντόπισαν ένα μικρό
βιβλίο, που αφορούσε τις αχειροποίητες
εικόνες της Παναγίας. Αφού διάβασαν την εισαγωγή, κατάλαβαν ότι υπάρχουν εικόνες που σχεδιάστηκαν χωρίς να
μελετηθούν τα στοιχεία της Ορθόδοξης δογματικής, αλλά ο Τριαδικός Θεός οδήγησε
το χέρι του αγιογράφου, όπως η Παναγία , η οποία φανερώθηκε στον Άγιο Λουκά τον
Ευαγγελιστή , και την αγιογράφησε ως
Παναγία Οδηγήτρια. Αυτό ήταν το κίνητρο από τον Θεό για να αρχίσει να φωτίζεται ο νους των δύο επιστημόνων, να
αποκτήσουν έλλογο νου και να επιστρέψουν δυναμικά στην εκκλησία .
Στην εκκλησία απολάμβαναν τις εικόνες και τις τοιχογραφίες, γιατί πλέον τις
έβλεπαν μέσα από τη συμβολική τους
διάσταση , τη παρουσία του Θεού σε
αυτές, και τις θείες ιδιότητες των Αγίων. Αγόρασαν τον συναξαριστή, μία αναλυτική Αγία Γραφή
με ερμηνεία του καθ. Παναγιώτη Τρεμπέλα
, ένα αναλυτικό αγιολόγιο του πατρός
Νικόδημου του Αγιορείτη και
παρακολουθούσαν τις εορτές και τους βίους των αγίων καθημερινά. Στη συνέχεια, εστιάστηκαν στη θεία λειτουργία του Αγίου
Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Μεγάλου Βασιλείου, μελέτησαν τι είναι η μικρή και η μεγάλη είσοδος , η Αγία Αναφορά, ο Χερουβικός
Ύμνος, ο Επινίκιος Ύμνος, συνειδητοποίησαν ότι ο ιερέας ορθώνοντας το Ευαγγέλιο
στο ύψος της κεφαλής του , κατά τη μικρή
είσοδο, ο Χριστός αποτυπώνεται επί του
προσώπου του. Κατανόησαν ότι ο ιερέας είναι ένας θείος μεσάζων που διαθέτει το
γήινο σώμα του στον Κύριο για να ομιλήσει
στο εκκλησίασμα ,μέσα από το ιερό Ευαγγέλιο. Αγόρασαν και τους 150
ψαλμούς του Δαβίδ για να παρακολουθούν τους ψάλτες. Άρχισαν να νηστεύουν,
όπως ορίζει η εκκλησία μας, μάλιστα
έμαθαν να ζυμώνουν πρόσφορο, άρτο , να φτιάχνουν κόλλυβα και φανουρόπιτα .
Επίσης αγόρασαν μία μεγάλη βιβλιοθήκη για να τοποθετούν τα θρησκευτικά τους βιβλία και να οργανώσουν
καλύτερα τη μελέτη τους.
Κάποια μέρα, καθώς σκάλιζε η Μαρία τον
κήπο, στραμπούλησε το αριστερό της πόδι και πρήστηκε. Τηλεφώνησε στον δεύτερο
γιο της, που εκείνος και η γυναίκα του
ήταν φυσιοθεραπευτές και λειτουργούσαν ένα ιδιόκτητο κέντρο φυσικοθεραπείας στο
Ηράκλειο της Κρήτης. Της είπε ο γιος της να μην ανησυχεί, θα της στείλει στο
σπίτι έναν συνάδελφό του από τον Πειραιά ,που ήταν φυσιοθεραπευτής και
ρεφλεξολόγος, τον Γρηγόρη.
Όντως
ο Γρηγόρης, την επόμενη ημέρα τις επισκέφτηκε. Αφού τράβηξαν με τη
Σταυρούλα μία πολυθρόνα στο σαλόνι και έβαλαν πίσω μία μαξιλάρα για να καθίσει
ο θεραπευτής, στη συνέχεια άδειασαν το τραπεζάκι στο σαλόνι , έβαλαν επάνω ένα μαξιλάρι ύπνου και έστρωσαν
μία μεγάλη πετσέτα. Τράβηξαν και μία δεύτερη πολυθρόνα κοντά, έβαλαν μαξιλάρι
πίσω για να στηρίξει τη πλάτη της η
Μαρία, εκείνη άπλωσε το πόδι της πάνω στο μαξιλάρι στο τραπέζι, και άρχισε η
θεραπεία, αφού ο Γρηγόρης πλύθηκε καλά .
-
Αγαπητές κυρίες, είπε ο Γρηγόρης, πριν
ξεκινήσουμε, θα ήθελα να γνωρίζετε ορισμένα πράγματα:
Εκτός
από φυσιοθεραπευτής και ρεφλεξολόγος ,είμαι και αγιογράφος. Η καταγωγή μου
είναι από τη Σαλαμίνα. Στο στρατό
υπηρέτησα ως αγιογράφος. Είχα αναλάβει
ένα παρεκκλήσιον που ήταν κοντά στην περιοχή του στρατοπέδου ,και λίγο πριν το
τέλος της θητείας μου , ολοκλήρωσα την
αγιογράφηση. Επειδή πολλά μου συνέβησαν εκεί, καθώς εργαζόμουν μόνος και μου
αποκαλύφθηκε ο Κύριος ως άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης, ζω και θεραπεύω με τη δύναμή
του. Γι αυτό ,για δέκα λεπτά θα κάνω την προσευχή μου και μετά θα ξεκινήσουμε.
-Βεβαίως
, απάντησαν η Μαρία και η Σταυρούλα. Να προσευχηθούμε και εμείς μαζί σου, πες
μας τι να λέμε.
-
Μπορείτε να λέτε το Πάτερ Ημών, είπε ο Γρηγόρης.
Αφού
ολοκληρώθηκε η προσευχή, ο Γρηγόρης άρχισε να κάνει μαλάξεις στο πόδι της
Μαρίας. Εκείνη ένιωσε ένα θερμό ρεύμα να εισέρχεται από το πέλμα της και να διαπερνά όλο της το κορμί,
αφήνοντάς πίσω του μία αίσθηση
ανακούφισης , και ένα πλατύ χαμόγελο, που
στόλισε το πρόσωπό της. Είστε
γεμάτη φως της είπε ο Γρηγόρης. Το αισθάνεστε; Το αισθάνομαι είπε η
Μαρία και η Σταυρούλα την κοίταξε
κατάπληκτη. Την επόμενη φορά έκλεισαν ραντεβού να αναλάβει ο Γρηγόρης και τις
δύο θεραπευτικά! Τη τρίτη φορά, του μίλησαν για την αγιογραφία. Του εξήγησαν
ότι και οι δύο ζωγραφίζουν ερασιτεχνικά από μικρές και θα ήθελαν να μάθουν να
αγιογραφούν. Η συζήτηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα!
-Για
να αγιογραφεί κάποιος σωστά, πρέπει να κάνει πολλές θυσίες ,είπε ο Κύριος
Γρηγόρης. Πρέπει να προσέχει τι βρακί
φοράει, με τι ρούχα ενδύεται, να έχει
πλύνει το σώμα του, να νηστεύει, να μην είναι
φαγωμένος όταν αγιογραφεί, να κοινωνεί και να προσεύχεται ανελλιπώς, να
έχει ένα εικονοστάσι με την καντήλα άσβεστη δίπλα του, οι σκέψη του να είναι
προσηλωμένη στον Θεό και η καρδιά του να είναι γεμάτη από αγάπη. Δεύτερη έρχεται η εκπαίδευση στην αγιογραφία.
-Όταν
λέτε κύριε Γρηγόρη τι βρακί να φοράμε ,τι ακριβώς εννοείτε; Ρώτησε η Σταυρούλα.
-
Εννοώ ότι εσωτερικά πρέπει να φοράτε ας πούμε κάτι ανάλογο με αυτό που φορούν
οι καλόγριες.
-Επειδή
δεν γνωρίζουμε τι φορούν οι καλόγριες, μπορείτε να μας εξηγήσετε; Είπε η Μαρία.
-Μήπως
κι εγώ ήξερα τι φορούν οι μοναχοί; Μου
έφτιαξε μία μοδίστρα εκεί κοντά στη περιοχή που υπηρετούσα , δέκα βαμβακερά
άσπρα εσώρουχα με λάστιχο στη μέση.
-Οι
άσπρες οι βαμβακερές κιλότες της γιαγιάς
που λέμε, είναι εντάξει για μας; Ρώτησε η Σταυρούλα.
-Φαντάζομαι πως ναι, απάντησε ο Κύριος Γρηγόρης. Αλλά
αυτό σημαίνει και σεξουαλική αποχή.
-Καταλαβαίνουμε,
δεν υπάρχει πρόβλημα, απάντησαν και οι δυο μαζί.
- Για
επάνω μας τώρα, ρώτησε η Σταυρούλα. Μία
μαύρη βαμβακερή ρόμπα είναι εντάξει;
-Εντάξει
είναι, αλλά δεν πρέπει να φοράτε κανένα κόσμημα, μόνο το σταυρό σας, ή κάποιο
κομποσκοίνι, εξήγησε ο Γρηγόρης. Γιατί η αρνητική ενέργεια των κοινών κοσμημάτων εμποδίζει τη λειτουργία της
σκέψης και τη γραφική-κινητική ικανότητα κατά την αγιογράφηση.
-Καταλάβαμε,
καταλάβαμε ,ευχαριστούμε απάντησαν.
Κατά την επόμενη εβδομάδα γράφτηκαν σε εργαστήριο
Αγιογραφίας, που ήταν κοντά στη περιοχή τους, άδειασαν ένα δωμάτιο, έστησαν ένα
εικονοστάσι, αγόρασαν δυο καβαλέτα ζωγραφικής και ανάλογες καρέκλες, και
έστησαν ένα ξύλινο τραπέζι με μία ντουλάπα.
Συνάντησαν τον καθηγητή τους στο
εργαστήριο, ο οποίος τους έδωσε τη λίστα
με υλικά που θα έπρεπε να αγοράσουν και σχετικές οδηγίες .
Τα μαθήματα αγιογραφίας , παράλληλα με τον
χριστιανικό τους βίο και τη μελέτη των γραφών, ανακούφιζαν πολύ την ψυχή τους,
αισθάνονταν ανάλαφρες και πετούσαν από τη χαρά τους. Παρέμειναν για τρία
ολόκληρα χρόνια στο εργαστήριο, και στη συνέχεια παρακολούθησαν και άλλους δύο
καθηγητές, εξειδικευμένους σε ανώτερες
τεχνικές. Οι αγιογραφίες τους ήταν
αξιοπρόσεκτες και περιζήτητες. Ποτέ δεν τις πούλησαν. Συμμετείχαν σε
εκθέσεις αγιογραφίας για να ευχαριστήσουν τους καθηγητές τους και τους
συναδέλφους τους, όχι για προσωπική τους προβολή. Συνήθως προσέφεραν τα έργα
τους σε ιδρύματα που έκαναν ετήσια παζάρια για συγκέντρωση χρημάτων, και για
διακόσμηση στους εσωτερικούς τους χώρους ή τα δώριζαν εκεί που έκριναν ότι θα
πιάσουν τόπο. Έχοντας την
απαραίτητη γνώση των συμβολισμών,
σε σχέση με τις άγιες εικόνες , τα
μυστήρια της εκκλησίας και τους ιερούς ναούς,
με τη καθοδήγηση του Αγίου
Πνεύματος, εργάζονταν με ακρίβεια, όχι
απλά αντιγράφοντας τον καθηγητή
τους, αλλά βιώνοντας τη χαρά της
δημιουργίας, γιατί αισθάνονταν ότι ο Κύριος κρατεί και οδηγεί το δεξί τους
χέρι. Αγιογράφησαν και αχειροποίητες εικόνες της Παναγίας και του Χριστού.
Ακόμη κι όταν το χέρι τους άρχισε να τρέμει λόγω γήρατος και οι οφθαλμοί τους
δεν τις βοηθούσαν αρκετά, συνέχιζαν να αγιογραφούν με κλειστά μάτια, βλέποντας μορφές Αγίων,
του Χριστού και της Παναγίας μέσα τους.
Η αγάπη τους για την αγιογραφία, ήταν το
κίνητρο για να εντρυφήσουν στα άδυτα της Ορθοδοξίας, να ανοίξουν διάπλατα οι
οφθαλμοί τους και να ανακαλύψουν έναν άλλο κόσμο, που ποτέ τους δεν φαντάζονταν ότι υπήρχε. Αυτό είχε ως
αποτέλεσμα να ελευθερωθούν από τα
κοσμικά δεσμά, που τις καταπίεζαν για
μια ζωή, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, θεωρώντας τα
θυσία στον βωμό της ομορφιάς και της κοινωνικής αποδοχής. Άφησαν το
κεφάλι τους να ανασάνει από τις μπογιές του κομμωτηρίου , τα νύχια τους να
αναπνεύσουν από τα βερνίκια, και το πρόσωπό τους να λάμψει με το λαδάκι της καντήλας. Αυτό άλλωστε ήθελε εξ
αρχής ο Θεός, αλλά έκανε υπομονή ,μέχρι
να ωριμάσουν και να συνειδητοποιήσουν
την υπεροχή της Θείας επιστήμης , και κατά πόσον αυτή θα μπορούσε να φωτίσει το είναι τους
.Αφιέρωσαν το υπόλοιπο της ζωής τους, εργαζόμενες σκληρά,
με τον Θεό εντός τους, μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, με διαφορά
δύο ετών, στα 86 τους χρόνια . Η Σταυρούλα,κατά
το προηγούμενο βράδυ πριν φύγει, ένιωσε κάποιον να ακουμπά επάνω στο κεφάλι της. Ποιος είναι
ρώτησε ,και το Άγιο Πνεύμα της απάντησε,:“Το πινέλο είναι”!Η Μαρία έβλεπε συχνά
να κάθεται πάνω στο δεξί χέρι του
Χριστού και να ευλογεί εμπρός στην
Ωραία Πύλη.
Η Σταυρούλα και η Μαρία, με σταθερή παρακολούθηση των μαθημάτων τους
στο Σχολείο του Θεού, έδωσαν τελικές εξετάσεις και πέρασαν στο Πανεπιστήμιο της Ουράνιας
Βασιλείας. Είθε ο Θεός να καθοδηγήσει σωστά τα παιδιά μας στη Βαλύρα ,και όχι μόνο ,ώστε να γραφτούν τα ονόματά
τους στο βιβλίο των επιτυχόντων της
αιωνίου ζωής.
Ο
Θεός μαζί σας!
Ευθυμία
Η. Κοντοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου