Όμοιος Σεαυτώ Γίνου

 Αφιερωμένο σε όσους  επιθυμούν να γνωρίσουν τον εαυτόν τους

       Ο Χρήστος, δεινός μαθηματικός, καθηγητής   Μαθηματικού Τμήματος ,γνωστού κρατικού Πανεπιστημίου της χώρας, είχε τα γενέθλιά του και ο Παύλος, φιλόλογος και αδελφικός του φίλος από το Δημοτικό σχολείο, του χάρισε ένα βιβλίο με τα αποφθέγματα και γνωμικά των  σοφών της αρχαίας Ελλάδας, με ανάλογη μετάφραση. Αν δεν υπήρχε η μετάφραση ,πολύ θα εκνευριζόταν ο ευέξαπτος μαθηματικός, που έλυνε με μεγάλη ταχύτητα προβλήματα ανωτέρας άλγεβρας, χωρίς χαρτί και μολύβι, έκανε πολύπλοκους υπολογισμούς στο μυαλό του, αλλά τα αρχαία Ελληνικά ουδέποτε τα συμπάθησε, γιατί  η μνήμη του δεν συγκρατούσε ούτε μία αρχαία λέξη, μετά από  τη πάροδο τριών ημερών. Το ίδιο ίσχυε και με τη χριστιανική του παιδεία. Δήλωνε προοδευτικός επιστήμονας. Δεν απέκλειε ότι   υπάρχει Θεός, αλλά αφού δεν μπορούσε να αποδειχθεί ερευνητικά ,με τις σύγχρονες μεθόδους της επιστήμης και τα ανώτερα μαθηματικά  , προς το παρόν δεν υφίστατο. Όταν ο Παύλος τον ρωτούσε τι είναι ο Θεός, εκείνος απαντούσε:

-Ο Θεός είναι αποκύημα της φαντασίας φοβισμένων ανθρώπων,οι οποίοι από την αρχαιότητα έως σήμερα   έψαχναν και ψάχνουν να βρουν έναν παντοδύναμο προστάτη για να υπάρξουν!

       Ο Χρήστος έβλεπε πολύ ενδιαφέροντα όνειρα, όπως να ρίχνει τα τραπουλόχαρτα και στο τέλος να καταλήγουν σε εξισώσεις και  αλγορίθμους και αυτά να τον οδηγούν στο βάθρο της δόξας,  γιατί ανακάλυψε κάτι που η ανθρωπότητα ουδέποτε φαντάστηκε ! Πολλή κενοδοξία ,φιλοδοξία, υπερηφάνεια, εγωισμός, ματαιοδοξία πήγαζε μέσα από τα όνειρά του, αλλά εκείνος τα αντιλαμβανόταν ως ευχάριστες εκδηλώσεις του νου του, της νοήμονος μηχανής που  δημιούργησε  τυχαία η φύση και   έστησε  μέσα στο κρανίο του!

       Επειδή ο Κύριος ,που κατοικούσε εντός του,  παρατηρούσε όλες αυτές  τις αλλόκοτες σκέψεις συχνά, τα χρόνια περνούσαν και δεν προόδευε ο Χρήστος ,  όταν δεν υπήρχε πλέον περιθώριο αναβολής, δηλαδή μία δεκαετία πριν τη συνταξιοδότηση του ,τού έδωσε μία ευκαιρία μήπως και συνέλθει από την πλάνη στην οποία είχε περιπέσει.

     Ο Χρήστος έσχισε με μιας το περιτύλιγμα του δώρου του Παύλου, το έκανε μπαλάκι και χάρηκε που σημάδεψε ακριβώς το καλάθι στο γραφείο του. Άρχισε να ξεφυλλίζει και να διαβάζει τα αποφθέγματα και γνωμικά επιφανειακά. Όλα του φαίνονταν λογικά , δεν είχε κανένα πρόβλημα, ώσπου έφθασε στο βαρύ πυροβολικό της αρχαιότητας θα λέγαμε, αν μιλούσαμε  στη γλώσσα του  ιδίου, στον Θαλή τον Μιλήσιο ,που τον κεραυνοβόλησε ακαριαία, τον έφερε σε νοητικό αδιέξοδο κι επειδή δεν μπορούσε να λύσει μαθηματικά το πρόβλημα που δημιουργήθηκε, εξ αιτίας του   “ όμοιος σεαυτώ γίνου” του Θαλή, έμεινε ξάγρυπνος για δύο μέρες. Τη τρίτη μέρα το βράδυ ,  είπε  λόγω κούρασης και αϋπνίας, να το “πάρει το ποτάμι”,  ας δώσει την απάντηση ο  Παύλος.

Η ενδιαφέρουσα τηλεφωνική συζήτηση μεταξύ των δύο φίλων είχε ως εξής:

-Έλα Παύλο, σε πήρα για να σε ευχαριστήσω για το βιβλίο σου .  Ενδιαφέρον είναι!

-Χαίρομαι που σου άρεσε, γιατί δεν ήξερα τι να σου διαλέξω.

-Εσύ το έχεις διαβάσει;

-Όχι, το ίδιο , αλλά έχω ένα παρόμοιο  που χρησιμοποιούσαμε   στη σχολή .

-Δεν μου λες, αυτός ο Θαλής ήταν εντάξει όπως λέμε ή ήταν λιγάκι αλλοπαρμένος;

-Γιατί το λες αυτό;

-Να, λέει κάπου “όμοιος σεαυτώ γίνου”, δηλαδή να γίνεις ίδιος με τον εαυτόν σου.

-Να σου πω....

Όχι, μη με διακόπτεις, να ακούσεις πρώτα το  συλλογισμό μου!

Αφού είμαι ο εαυτός μου, ο ίδιος δεν είμαι;Εκτός και εννοεί ότι είναι ο τέλειος εαυτός μου και εγώ έρχομαι δεύτερος και πρέπει να του μοιάσω. Δηλαδή ο τέλειος Χρήστος και ο μαθητευόμενος Χρηστάκης. Άρα εγώ είμαι ο Χρηστάκης. Κι αφού είμαστε δύο, γιατί δεν επικοινωνεί ο ένας με τον άλλο; Διότι απλούστατα ο εγκέφαλός μου δεν έχει υποστεί βλάβη και είναι ένας, άρα μόνο ένας υπάρχει.

-Άκουσέ με λιγάκι αν θέλεις , τον παρακάλεσε ο Παύλος.

Όπως  ο Απόστολος Παύλος είπε,   δεν είμαι εγώ αλλά ο Θεός εντός μου,  εγώ είμαι το μέσον με το οποίο επικοινωνεί ο Θεός με τους ανθρώπους, έτσι προφανώς και ο Θαλής στην αρχαιότητα είχε βαθύτερη γνώση του θείου  και θεωρούσε ότι   το καθ΄ ομοίωση με τον Θεό , που είναι ο πραγματικός “Εαυτός”είναι το ζητούμενο. Δεν  είμαστε κατ’ εικόνα του Θεού και  κατ΄ ομοίωση όπως λέει η Θρησκεία μας;

-Έτσι  λέει Παύλο μου ότι είμαστε, έτσι λέει. Κι ο Θαλής το ίδιο έλεγε.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ισχύει. Γιατί ή είμαστε εμείς ή δεν είμαστε. Κι εγώ δεν είμαι ο Χρηστάκης, ούτε μέσα μου κατοικεί ο Χρήστος. Είμαι ο Χρηστάρας με τα όλα του! Κατάλαβες; Δεν έχω κανέναν συγκάτοικο μέσα μου. Γιατί αν είχα συγκάτοικο πώς θα πήγαινα με τη γυναίκα μου κι εκείνη θα ερχόταν με τον δικό της  εραστή μέσα της; Δεν είναι δυνατόν να ξαπλώνουν τέσσερα κεφάλια στο ίδιο κρεβάτι!Σε ευχαριστώ ,αλλά την επόμενη φορά strictly advanced algebra latest editions please (  αποκλειστικά τελευταίες εκδόσεις ανώτερης άλγεβρας σε παρακαλώ).

-Εντάξει, αλλά  μη κολλάς  στον Θαλή, μπορεί στη συνέχεια να ανακαλύψεις κι άλλα αποφθέγματα ή γνωμικά, που δεν απειλούν τον Χρηστάρα μέσα σου.

-Πρόσεξε Παύλο, δεν είπα ότι ο Χρηστάρας είναι μόνο μέσα μου, είναι και έξω μου, ολόκληρος είμαι ο Χρηστάρας. Αυτόν γνώρισε και αγάπησε η γυναίκα μου, ΟΧΙ ΤΟΝ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟ!

Προφανώς ο Θαλής ήταν  μόνος κι έρημος με αυτά που έλεγε ,και τον είχε κτυπήσει η αγαμία κατακέφαλα.

      Την επόμενη μέρα ο Χρήστος είχε πρόβλημα με μία νεότερη του συνάδελφο της ίδια βαθμίδας , στο γραφείο του. Παρεξηγήθηκαν τόσο άσχημα, που εκείνη τον χαρακτήρισε ανεγκέφαλο και αναίσθητο.

Όταν επέστρεψε στο σπίτι, αφού έφαγε και ηρέμησε, τηλεφώνησε ξανά στον Παύλο.

-Έλα Παύλο, ίσως είχε δίκιο τελικά ο Θαλής. Σήμερα ανακάλυψα τον συγκάτοικο της τάδε συναδέλφου, πού να δεις μ΄ ένα θηρίο που  κουβαλάει μέσα της ! Ούτε που το υποψιαζόμουν   δέκα χρόνια τώρα, γιατί φαινόταν ένας γλυκός και καλοσυνάτος άνθρωπος.

-Αυτό που  αναφέρεις ως συγκάτοικο της συναδέλφου σου   δεν είναι ο εαυτός της,  δηλαδή ο Θεός μέσα της , είναι ένας δαίμονας . Έχουμε και δαίμονες μέσα μας, γι αυτό ο Θαλής είπε να γίνουμε ίδιοι με τον εαυτό μας, γιατί το μόνο αληθινό και αγαθό είναι   ο Θεός, του εξήγησε ο Παύλος.

      Από εκείνη τη μέρα ο Χρηστάρας, αφού πήρε συνέντευξη στη γυναίκα του για να μάθει με ποιον  συγκατοικεί   και τον  επιβεβαίωσε ότι είναι με έναν που του μοιάζει ακριβώς και τον αγαπάει, στη συνέχεια κάθε φορά που μιλούσε  υποτιμητικά η συνάδελφος του στο γραφείο δεν εκνευριζόταν για να μην χάσει  τον έλεγχο του εαυτό του,  αλλά της έλεγε“να αλλάξετε συγκάτοικο επειγόντως”!

Μια μέρα τον  κάλεσε στο τηλέφωνο ο Παύλος και του είπε:

-Θα κατέβει από το Άγιο Όρος, από τη  Μονή της Μέγιστης Λαύρας ,ο πατήρ Νικόδημος και θα δειπνήσει τη Κυριακή το βράδυ στο σπίτι του Ηλία, στον Πειραιά. Είμαστε καλεσμένοι. Πρότεινε  ο Ηλίας να πάμε γιατί θα μας πει πολλά ,πώς να αναγνωρίζουμε μέσα μας τον πραγματικό συγκάτοικο! Ο Χρηστάρας ενθουσιάστηκε.

     Μετά το δείπνο στο σπίτι του Ηλία, ο  πατήρ Νικόδημος ,  ορμώμενος από το όνομα του Παύλου τους μίλησε για τον Σαούλ που έγινε Παύλος και για την Πεντηκοστή. Ο Χρηστάρας έκπληκτος άκουσε ότι οι πύρινες γλώσσες του Αγίου Πνεύματος επικάθησαν επί των Αποστόλων, που ήταν αγράμματοι και πτωχοί ψαράδες, ενώ στη συνέχεια οι Απόστολοι απέκτησαν σοφία Θεού. Σκεφτόταν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι σαν ένα αόρατο CD που το χώνεις στο κεφάλι και αναβαθμίζεται ο εγκέφαλος-μηχανή και το είπε κρυφά στον Παύλο. Όχι του απάντησε εκείνος, μη πεις τίποτα και παρεξηγηθούμε, θα το συζητήσουμε αργότερα οι δυο μας. Ο πατήρ Νικόδημος που κατάλαβε περί τίνος  επρόκειτο, είπε κοιτάζοντάς τους:

-Την ουσία του Θεού δεν την ψάχνουμε γιατί θα χάσουμε άδικα τον χρόνο μας. Είναι άπειρες οι άκτιστες ενέργειες του Θεού. Από τα αποτελέσματα αντιλαμβανόμαστε την παρουσία  Του Αγίου Πνεύματος.

-Να σας πω πάτερ Νικόδημε, ένα όνειρο που είδα κάποτε όταν ήμουν δέκα ετών;Ρώτησε ο Χρηστάρας. Αφού του έγνεψε θετικά εκείνος περιέγραψε τ΄ όνειρό του:

Ονειρεύτηκα ότι ήμουν ένα γουρουνάκι που έτρωγε πολύ και πάνω από το κεφάλι μου καθόταν ένα περιστέρι. Το περιστέρι μου είπε “κακόν ακρασία”.   Έγινα ένα λυπημένο γουρουνάκι και καθόμουν σε μία γωνία χωρίς να τρώω. Όμως σε λίγο  μεταλλάχτηκα μαγικά σε περιστέρι. Τότε τα δύο περιστέρια  φιληθήκαμε στο στόμα και  πετάξαμε μακριά αδελφωμένα.

Δεν ήξερα τι σήμαινε “κακόν ακρασία”, νόμιζα ότι  είπε το περιστέρι  καλά κρασιά, αλλά στο γυμνάσιο μού το μετέφρασε η φιλόλογος και σημαίνει ότι είναι κακό πράγμα η έλλειψη εγκράτειας.

Από τότε δεν τρώω σαν γουρούνι, μόνο αν ξεχαστώ ή έχω νεύρα.

-Αναρωτήθηκες Χρήστο,  ρώτησε ο πατήρ Νικόδημος πώς άκουσες δύο άγνωστες λέξεις στον ύπνο σου, κι ενώ αντικειμενικά είσαι άνθρωπος,  ήσουν ταυτόχρονα   γουρούνι και στη συνέχεια περιστέρι;

Ποιος στ΄ όνειρό σού τράβηξε τη σκέψη σου και σε τοποθέτησε σε αυτή τη  νοητική κατάσταση;

 Έζησες στο  ενύπνιο σου ένα δρώμενο, το οποίο όσα χρόνια κι αν πέρασαν δεν το ξέχασες. Τι πιστεύεις ήταν καλό ή κακό τ ΄όνειρό σου;

-Εξαρτάται από ποιον συγκάτοικο   προήλθε, απάντησε ο Χρηστάρας και όλοι γέλασαν.

-Σωστά το έθεσες,  απάντησε ο πατήρ Νικόδημος. Χρειαζόμαστε διάκριση για να κρίνουμε αν  το  όνειρο προέρχεται από δαίμονα ή τον προστάτη μας άγγελο. Θα σας πω απόψε κάποια πράγματα που δεν προέρχονται από μένα, αλλά από τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, της Μονής Σινά. Η Κλίμακα αποτελείται από 30 λόγους και έχει παρομοιαστεί σαν μία όρθια σκάλα που οδηγεί στον Χριστό.

Στον τρίτο λόγο περί Ξενιτείας, δηλαδή όσον αφορά αυτούς που ξενιτεύονται,  εγκαταλείποντας τα εγκόσμια για να ακολουθήσουν τον μοναχισμό, στο β΄΄ μέρος του λόγου,  γίνεται αναφορά στα όνειρα.

Ο Άγιος Ιωάννης ορίζει το όνειρο  ως μία κίνηση του νου  , επιθυμία της ψυχής και της καρδιάς του ανθρώπου όταν κοιμάται και είναι ακίνητο το σώμα του.

-Κινούνται οι οφθαλμοί του, απάντησε ο Χρηστάρας, έχουμε το REM sleep (rapid eye movement), όταν ξεκινάει το όνειρο.

-Και η βελόνα του πικάπ κινείται, αλλά δεν βλέπουμε τον δάκτυλο που την θέτει σε κίνηση, απάντησε ο πατήρ Νικόδημος. Κι αυτός ο δάκτυλος μπορεί να είναι εκ του πονηρού!Ο νους δεν βλέπει αληθινά πράγματα, εκτός της θείας παρέμβασης, αλλά είναι σαν μια αχόρδιστη κιθάρα που δεν παράγει σωστό ήχο.

-Και η φαντασία τι είναι; Ρώτησε ο Ηλίας.

-Η φαντασία είναι μία απάτη του νου, των πέντε αισθήσεων, των λεπτών και αδρών κινήσεων του σώματος, τα οποία φαίνονται όταν κοιμάται ο άνθρωπος πως κινούνται και ενεργούν σαν να ήταν ξύπνιος. Ο νους βρίσκεται σε έκσταση και όταν ξυπνάει ο άνθρωπος εκπλήσσεται με αυτά που είδε στον ύπνο του.

-Συγνώμη πάτερ,  σ΄ εσάς που έχετε κατά Θεόν διάκριση,  έρχονται στον ύπνο σας οι δαίμονες;Ρώτησε ο Χρηστάρας.

-Αν έρχονται; Περισσότερο απ΄ ό,τι στους κοσμικούς ανθρώπους. Ο πόλεμος των δαιμόνων είναι αδυσώπητος. Δοκιμάζουν τους νέους μοναχούς λέγοντάς τους ότι οι συγγενείς τους κλαίνε γι΄ αυτούς , χρειάζονται τη βοήθειά τους, ποιος θα θάψει τους γονείς τους που δεν έχουν άλλα παιδιά, πεθαίνει η μάνα τους και πρέπει να κατέβουν επειγόντως στο σπίτι τους και πολλά άλλα, για να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τον μοναχισμό και να επιστρέψουν στις πρότερες κακές συνήθειες τους, στον κοσμικό βίο.

Ο Άγιος Ιωάννης λέγει  ότι για να διαχωρίσουμε τον αγαθό και θείο Άγγελο από  τον δόλιο δαίμονα όταν έρχεται στον ύπνο μας, πρέπει να παρατηρήσουμε τα ακόλουθα:

Ο θείος Άγγελος εμφανίζεται  σαν να ασκεί έλεγχο στη συνείδησή μας. Μας δείχνει τις τιμωρίες, τις κρίσεις της φοβερής απόφασης, τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα, τους φόβους και κινδύνους εξ αιτίας των αμαρτιών μας και μας βοηθάει να ξυπνάμε λυπημένοι και να μετανοούμε. Δηλαδή στα όνειρα δεχόμαστε βοήθεια για τη διόρθωση και την ωφέλεια της ψυχής μας.

-Κι αν δεν καταλάβουμε και  πιστέψουμε τον δαίμονα; Ρώτησε ο Χρηστάρας.

-Αν πιστέψουμε τα όνειρα των δαιμόνων θα επιδεινώσουμε τη κατάστασή  μας, γιατί  οι δαίμονες

δεν θα βρουν εκ μέρους μας εσωτερική αντίσταση και θα μας παραπλανούν και όταν θα είμαστε ξύπνιοι. Συνετός είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται τις κινήσεις των πονηρών δαιμόνων με τον έλλογο νου του.

-Όταν λέτε έλλογο νου τι εννοείτε; Ρώτησε ο Παύλος.

-Εννοώ τον φωτισμένο νου του ανθρώπου από τον Θεό που μπορεί να διακρίνει τι είναι ψυχικά ωφέλιμο και τι όχι, με βάση το Ευαγγέλιο και τη Χριστιανική μας πίστη ,απάντησε ο πατήρ Νικόδημος.

Ακούστε τώρα σχετικά με τα όνειρα, πώς μπορεί να εξαπατηθεί κάποιος από τον δαίμονα.

Αν βλέπουμε όνειρα κρίσης και κόλασης που προκαλούν μεγάλο φόβο και τρόμο και μας φέρνουν σε απόγνωση ότι θα χαθούμε, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να σωθούμε και όσα αγαθά έργα κι αν πράξουμε είναι μάταια, είναι εκ του πονηρού . Ο δαίμονας θέλει να εκραγούμε από τη πολλή λύπη , να παραιτηθούμε από κάθε προσπάθεια, να μη ζητήσουμε να γιατρευτούμε και να πέσουμε σε αιώνιο θάνατο. Πρέπει να αποδιώχνουμε από τον νου μας αυτή την ιδέα  , που προκαλεί τον όλεθρο της ψυχής. Χρειάζεται να μετανοούμε ζητώντας την ευσπλαχνία του Θεού και να πράττουμε αγαθά έργα. Αυτός είναι ο δρόμος που ανεβάζει τον άνθρωπο στην Παναγία και προσκυνητή Αγία Τριάδα. Κοιτάζουμε μπροστά και με υπακοή στον Θεό προχωρούμε. Δείχνουμε υπακοή, όπως ο Χριστός έδειξε στον άναρχο Πατέρα του  και έλαβε σταυρικό θάνατο για τη σωτηρία μας.

- Είδα πάτερ ένα προφητικό όνειρο κάποτε και βγήκε  αληθινό. Από πού προερχόταν αυτό; Ρώτησε ο Παύλος.

-Οι δαίμονες είναι υπερήφανοι και  καυχώνται για τα κατορθώματά τους. Έρχονται στον ύπνο μας με πολύ πονηρό και πανούργο τρόπο.  Δεν διαθέτουν προγνωστική δύναμη, ώστε να προβλέψουν καθαρά τα μέλλοντα πριν συμβούν, αλλά τα αντιλαμβάνονται με βάση κάποιες αιτίες και αφορμές που μελετούν και παρατηρούν, όπως κι εμείς όταν διαθέτουμε προγνωστική ικανότητα. Μπορούν να προβλέψουν από κάποια σημάδια τι θα επακολουθήσει, για παράδειγμα όπως ο γιατρός μπορεί να προβλέψει τον θάνατο ενός ασθενούς. Ο λόγος που ένας δαίμονας γνωρίζει ορισμένα πράγματα είναι γιατί ως  άυλη  , λεπτή  και ψιλή φύση γνωρίζει τα πράγματα που γίνονται στον αέρα και στη συνέχεια προλέγει στον εύπιστο άνθρωπο. Μας τα φανερώνει στον ύπνο μας πριν συμβούν για να πιστέψουμε ότι είμαστε μία θεοφιλής ψυχή, γι αυτό ο Θεός μας έδωσε ένα τέτοιο προφητικό και προγνωστικό χάρισμα. Αλλά με αυτό τον τρόπο ο δαίμονας θέλει να μας κάνει να πέσουμε στην υπερηφάνεια και να χαθούμε από τα πάθη που συνδέονται με αυτή ,όπως η κενοδοξία , ο εγωισμός και άλλα πολλά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο διάβολος εξέπεσε από τον παράδεισο εξ αιτίας της υπερηφάνειας   του. Δεν ήθελε να είναι ένας με τον Θεό, αλλά να στήσει τον θρόνο του στο ύψος του Θεού. Πολλές φορές οι δαίμονες μετασχηματίζονται σε άγγελο του φωτός, λαμβάνουν  την μορφή Αγίων Μαρτύρων για να μας παραπλανήσουν και πρέπει να προσέχουμε.

-Όταν μερικές φορές το πρωί δεν θέλω να ξυπνήσω για να πάω στο γραφείο ενωρίς γιατί βαριέμαι

τα ίδια και τα ίδια ,και καμιά φορά χάνουν το ραντεβού τους οι φοιτητές που έρχονται για την εποπτεία της πτυχιακής τους εργασίας ο δαίμονας το κάνει; Ρώτησε ο Χρηστάρας.

-Οι δαίμονες έρχονται στον ύπνο μας και μας βάζουν την ιδέα ότι αργότερα θα είμαστε πιο φρέσκοι και θα έχουμε περισσότερη όρεξη, ας κοιμηθούμε. Πρέπει να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση και μόνο όταν υπάρχει αντικειμενικός λόγος υγείας να  ματαιώνουμε τα ραντεβού μας.

-Την ώρα που  λέγω το “Πιστεύω”  πριν κοιμηθώ, μου έρχεται ένα χασμουρητό που δεν μπορώ να το συγκρατήσω, είπε ο Παύλος. Αντικειμενικά δεν  νυστάζω και αναρωτιέμαι πώς συμβαίνει μόνο κατά  την ώρα της προσευχής.

-Είναι εκ του πονηρού. Να  σταυρώνεις το στόμα σου και να συνεχίζεις την προσευχή σου,  απάντησε ο πατήρ Νικόδημος.

-Κι όταν είσαι μέσα στην εκκλησία και δεν μπορείς να συγκεντρωθείς γιατί έρχονται στο νου σου πονηρές σκέψεις κι όσο κι αν προσπαθείς δεν σε αφήνουν;Ρώτησε ο Ηλίας.

-Κι αυτό έργο των δαιμόνων είναι. Χρειάζεται να επιμένεις ,συγκεντρώνοντας όλη την προσοχή σου στην εικόνα του Χριστού και να λες το Πάτερ ημών. Να μην τρώτε όταν πηγαίνετε στην εκκλησία , να εξομολογείστε τακτικά και να κοινωνάτε. Επίσης, να ευλογείτε την τροφή σας πριν και μετά τη λήψη της, είπε ο πατήρ Νικόδημος.

-Είχα πάει σε μια κηδεία ενός συναδέλφου και είχα ξεραθεί στα γέλια. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και να φανταστείτε ότι φοβάμαι το θάνατο. Λέω της γυναίκας μου να μη με θάψει, αλλά να με κρατήσει κανονικά στο σπίτι μας, μην πέσει χώμα επάνω μου και δεν μπορώ να ανασάνω, είπε ο Χρηστάρας.

-Χρειάζεται Χρήστο να δουλέψεις το θέμα του θανάτου, γιατί   το σώμα  είναι χους, χώμα και στη γη μόνο μπορεί να επιστρέψει. Χρειάζεται να  συζητάς αυτά τα θέματα με έναν πνευματικό σε σταθερή βάση και να έχεις βαθιά πίστη. Ο Θεός τα έχει σκεφτεί όλα ,πριν μας  πλάσει και κανέναν δεν τον πλάκωσε το χώμα τυχαία.

-Κι ένα τελευταίο πάτερ. Ενδέχεται να ενόχλησε  ο δαίμονας το παχύ μου έντερο, γιατί με έπιασε άσχημα όταν μας στεφάνωνε  ο παπάς, και δεν μπορούσα να εγκαταλείψω το μυστήριο;  Ρώτησε ο Χρηστάρας.

-Και το παχύ έντερο μπορούν να ενοχλήσουν οι δαίμονες . Μήπως είχες φάει πολύ πριν πας στην εκκλησία; Ρώτησε ο πατήρ Νικόδημος.

-Είχα φάει οκτώ σουβλάκια από την αγωνία μου, απάντησε ό Χρηστάρας και όλοι γέλασαν.

 -Καλό είναι να δουλέψετε με τον εαυτό σας  .Πρέπει να προλάβετε σε αυτή τη ζωή να λύσετε βασικά προβλήματα και να προχωρήσετε με υπομονή, επιμονή, υπακοή , ταπείνωση, πίστη και αγάπη ,   βέβαια και με τη σωστή καθοδήγηση τους είπε ο πατήρ Νικόδημος, τους  έδωσε από ένα κομποσκοίνι χεριού στον καθένα, μαζί με την ευχή του, ευχαρίστησαν και έφυγαν.

     Την επόμενη ημέρα ο Χρηστάρας , κοιτάζοντας το κομποσκοίνι στο χέρι του, είπε χαμηλόφωνα στη συνάδελφό του στο τηλέφωνο, “ο Χρήστος είμαι”. Πήγε και αγόρασε μία Αγία Γραφή και την Κλίμακα του Ιωάννου Σιναϊτου. Αφού  απασχόλησε αρχικά τον Ηλία, που ήταν δάσκαλος με βασικές θεολογικές γνώσεις, στην συνέχεια τον ανέλαβε ένας καθηγητής Θεολογίας , που το πρώτο του πτυχίο ήταν στα μαθηματικά. Συμφιλιώθηκε με τη συνάδελφο στο γραφείο, επειδή είναι θεάρεστη   μία τέτοια πράξη, και ήθελε να είναι αρεστός στον συγκάτοικο μέσα του! Μόνο μία μικρή ασάφεια  παρέμεινε μεταξύ τους. Της έλεγε ότι το κάνω με τον   Εαυτό μου και διευκρίνιζε με έψιλον κεφαλαίο , αλλά   εκείνη ποτέ δεν τον κατάλαβε. Στον τοίχο στο γραφείο  είχε  γράψει κάτω από μία αφίσα  ενός μαθηματικού συνεδρίου :

Πρεσβύτατον των όντων ο Θεός, αγέννητον γαρ, από όλα τα όντα το αρχαιότερο είναι ο Θεός κατά την ηλικία, γιατί δεν έχει γέννηση. Και τη δεύτερη φορά, ο Θαλής ο Μιλήσιος κέντρισε το ενδιαφέρον του ,για να οδηγηθεί ο Χρήστος σε  φωτεινά μονοπάτια του νου και της ψυχής του.

Όταν επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί,  χάρισε στη συνάδελφό του , που ήταν κατά επτά χρόνια νεώτερή του, το βιβλίο του Παύλου με μία αφιέρωση:  “Εύχομαι ο Θεός να αποκαλυφθεί εντός σας”. Αυτός ήταν ο Χρήστος που  πάσχιζε να γίνει όμοιος με τον Εαυτόν του.

 

 

Ο Θεός μαζί σας!

 

 

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου