ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ.ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

 23. ΤΟΝΩΣΗ

 Έτσι βρεθήκαμε εν διαστάσει

Η απουσία φαντάζει στην σκέψη

Κόκκινο κάλεσμα αιωρούμενο,

Χωρισμένου από την αρένα

Πρώην ταυρομάχου ετοιμοπόλεμου:

Το σώμα σημαδεύει φανερά η εγκατάλειψη,

Η θωπεία αρνητικού κορεσμού καταντά ανυπόφορος

Και εκεί που όλα συνωμοτούν με το λήθαργο,

Φωνή από τον εαυτό του εσώτερο, πηγάζουσα από φορτισμένα ιόντα ευεργετικής πρόθεσης,

Με κατευνάζει σιγανά δηλώνοντάς μου με τόνωση:

 Επανέφερε στην τάξη τον κόσμο σου

Λουζοντάς τον με νερά καθάρια.

 Απάλυνε τη θυμική διάθεση που κρύβεται μέσα σου,

Πίνοντας στο μέτρο το υγρό πνεύμα που καίει,

Αλλά μην ξεχάσεις στην απώτατη συνέχεια,

Ότι μερικές γυναίκες είναι από θέση άστατες,

Όπου νερό και φωτιά εάν έχουν εντός τους γόνιμο σύμπραξη,

Αφήνουν να πλαγιάσει δίπλα τους ερωτική φλεγόμενη έξαψη,

Από άνδρες που σέβονται ουσιαστικά τις έννοιες

Των συμπληρωματικών και των αντιθέσεων.

 

24. ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

 Μεγάλο το ταξίδι μας

Κυρίαρχοι στα ονειρά μας

Ακόμη δεν γεύθηκαν τα σωματά μας

Ούτε ένα κομμάτι από την απόρθητη ηδονή,

Πραγματικής ελευθερίας απρόσιτων ιεράκων!

Ο ποταμός με τις εναλλαγές του ρέει ασταμάτητα,

Διάχυτα  τον κοιτάζομε με τα μάτια μας έκπληκτα,

Θέλουμε να τον συγκρατήσουμε,

Αλλά μας χαλάει τα σχέδια

Ένας ταραγμένος κυνηγός,

Πουχει ζωγραφίσει το προσωπό του

Επάνω στο τουφέκι του το άσφαιρο.

Σε σφίγγω στην αγκαλιά μου,

Αρνητικές παραστάσεις αρχίζουν να υποχωρούν από μέσα μας,

Τα κορμιά με τον στοχασμό αφρουγκάζονται

Και κάποιες γωνιές από το ηλιακό μας σύμπαντο,

Έχουμε ήδη χωρίς φορτισμένη συγκίνηση αγαπήσει

Το ποτάμι, τον κυνηγό, το σύμπαντο……!

 

  25. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

 Γιατί γυρεύουμε

Το αθάνατο νερό

Εφόσον το νερό

Είναι αθάνατο?

 

 

26. ΧΑΙ – ΚΑΙ

 Ουσιαστικώς  κινούνται με αδιαφορία,

Εμπειρικά ίχνη μνήμης,

Πραγματικότητας η μάθησης αταλάντευτης .

 

 

27. ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ

 Ιέρειες σεβάσμιες

Το φως σας σκορπίστε

Στο σκοτάδι το αιώνιο

Και το σκοτάδι αιώνια

Οδηγεί εσάς γενναιόφρονα

Στο φως το αντούσιο.

 

28. ΚΟΙΤΑΖΩ

 Κοιτάζω τα μάτια σου

Σμαράγδια μέσα στη θάλασσα γαλαζοπράσινα

Κοιτάζω την έκφρασή σου

Διαμάντια με αίσθημα πορφυρό απαλότητας

Κοιτάζω τη μορφή σου

Προστάτιδα κόρη , ιεροφάντη σύγχρονου εορτών αρχαίων

Κοιτάζω τα κύματα

Νηρηίδα σε δελφίνι με στεφάνους χρυσαφένιους αιωρούντες στα χέρια σου!

 

 

29. ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

 Κάποια του φθινοπώρου ημέρα αποχωρισθήκαμε

Η θύμησή σου όμως παραμένει ζεστή

Και το κρασί μέσα στο δρύινο βαρέλι ωριμάζει

Διαλογίζομαι ενίοτε στο μεσοφέγγαρο

 Το φασματικό πρίσμα πλάνων ξεχασμένων και μη

Ετόξευσες άραγε με ακονισμένα βέλη και σκέψης

Ένα μόνο μέρος του ασφαλούς στα δικά του πλαίσια

Και πρακτικώς ωφέλιμου αντικειμενικά σχηματισμένου πραγματισμού.

 

30. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

 Εθαύματα δίχως ματαιότητα το πολύτιμο κόσμημα 

Όπου περίτεχνα στην κορόνα του ήταν σκαλισμένο γυναικείο μονόγραμμα

Περιμένοντας ανυπόμονα να το χαρίσω με αγάπη σε εκείνη

Η οποία είχε έλθει τότε στη ζωή μου έτσι ξαφνικά από το πουθενά .

 

 

31. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

 Εάν η φωτιά συνθέτοντας

και η γη τραγουδώντας

νερά με αέρηδες χορεύουν

και ο αιθέρας κυρίαρχος χαίρεται .

 

 

32. ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

 Έτσι γρήγορα όλα τελείωσαν

Τι ελπίζω τώρα να βρω?

Την ξανθιά μήπως κοπέλα με τα χείλια της Ερατώ

Και τα μοναχικά μάτια κάποιου μοναχικού

σιταριού?

Όχι, γιατί την έκλεψε όταν γύρναγα στο δάσος

Δεκέμβρης πρώιμος αχιόνιστων ελάτων,

Σκορπίζοντας τη φανερή μας ευτυχία

Και το μυστήριο συνάμα του μαγεμένου έρωτα.

 

 

33. ΨΥΧΡΗ ΟΜΟΡΦΙΑ

 Τα κορίτσια τράβηξαν για το νότο

Στα λυτά μαλλιά τους, έντονα του χιονιού τα απομεινάρια

Και παρουσίες όμορφα επηρεασμένες,

Από τις αμέτρητες αιωνιότητες των πάγων του βορρά!

Κορίτσια από τον βορρά αντέξετε στο νότο;

Αντέξομε, αντέξομε

Φτάνει και αρκεί ένα υποσύνολο ρτου κοσμικού συνόλου,

Έτσι απλά να σεβαστεί καθολικώς το περιβάλλον

Μη προκαλώντας το,

Διότι ήδη λόγω της αρνητικής πρόκλησης,

Αρχίζουν να μεταβάλλονται ο αέρας και το κλίμα εν γένει,

Με αποτέλεσμα να αλλοιώνονται οι αείζωοι παγετώνες του τόπου μας

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε,

Ότι από τους παγετώνες απορρέει η καταγωγή μας

και εν τέλει το πρωτογενές συστατικό κατά το ήμισυ,

της γήινης αντιστάθμισης.

 

  

34. ΠΑΙΓΝΙΔΙΣΜΑΤΑ ΟΥΣΙΑΣ

 Μαστοριάς και τεχνών παιγνίδισμα,

Αναμεταξύ μας συμφωνίες.

Τροχιές φωτός και σκότους,

Αρμονικά αντίθετες.

Φόντο εμφανές μαργαριταριού ακατέργαστου,

Λαμπρές σκηνές διαρκούς αναγέννησης.

Όσοι στις ακίνητες διατάξεις ενέργειας υγιώς προσκείμεθα,

Στην ενωτική νομοτέλεια φρόνηση, και κατόπιν καρπούς σοφίας προς την οικουμένη απανταχού.

 

 

35. ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

 Μην ξεφεύγουμε,

Από των αόρατων δυνάμεων την σύσταση εκείνη,

Όπου ευδαιμονία και ευδοκίμηση εμπεριέχονται.

Οι ζωικές συναρτήσεις αυτών των δυνάμεων, βρίσκονται φειδωλώς μέσα μας και να υποτάξουν μπορούν

Τον, την, το δείνα εμπόδιο:

Φορές κάποιες

Όταν οι δυνάμεις εσκεμμένα εγκαταλείπουν, είναι γιατί η συντεταγμένη του; Μας δοκιμάζει,

Συνεννοηθείσα με κινήσεις φυσικής πειθαρχίας,

Η με ρυθμό διαγαλαξιακό ποικιλόμορφο

Και όσοι δυνάμεθα διαιρετικώς και αδιαιρέτως

Τις κινήσεις και το ρυθμό διαισθαντικά,

Ή με αρμονία στη διάθεση διακρίνουμε

Δεν υπάρχει φόβος για τίποτα.

 

 

36. ΑΝΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

 Ένα χαμόγελο ανέβηκε στα χείλια

Το χαμόγελο όταν τελείωσε,

Εσωτερικά παρέμεινα ατάραχος,

Αισθανόμενος με αισιοδοξία αυτά που πέρασαν

Και προς εκείνα πούρχονται αναμένοντας,

Με φυσική απλότητα και σταθερή αυτοπεποίθηση.

 

37. ΚΑΘΑΡΑ ΜΑΤΙΑ

 Την μακριά προς το βουνό ανάβαση,

Διέκοψε αθιγγάνα εμπόρισσα με μάτια ξεκάθαρα,

Λέγοντας τις παρακάτω κουβέντες:

Πρέπει να ενώσετε νοητά τις μοναξιές σας,

Μεκείνα τάτρωτα πουλιά που βλέπουν τα πάντα

 Εάν την εμπιστοσύνη τους κερδίσετε,

  Με ακεραιότητα διαφανεί το αντίκρισμα

Από την κορυφή του γυμνού σας στόχου,

Όπου πάνω εκεί γνωρίζω πολύ καλά,

Ότι σχεδόν  πάντοτε ισχύει το αρχαίο ρητό που εκφράζει,

Πως ουδέν εστί μονιμότερον του προσωρινού.

 

 

38. ΘΥΜΑΣΑΙ

 Θυμάσαι τότε που μιλούσαμε,

Γύρω από το παρόν και το μέλλον

Ενός παράξενου και ηδυπαθούς μεθυσιού?

Και να σκέπτεσαι το τότε

Είναι δύσκολο από μένα να ξεχάσω,

Ότι πρόδωσες την αποστασιοποιημένη μέθεξη,

Πιστεύοντας σε λόγια με προκατάληψη αδαών τρίτων,

Με αποτέλεσμα ακόμη να μας περιβάλλει

Αόρατος ελικώδης ιστός, μαύρης αράχνης.

 

39. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ

 Μοναχός σε δρόμο μαγικά φωτισμένο,

Περιμένω με σκέψη ανήσυχη

Η δική σου να φανεί φυσιογνωμία,

Ώστε την προϋπόθεση διερευνήσουμε,

Μήπως καταπραϋνθεί το περιεχόμενο,

Από το χρυσαφένιο κουτί της Πανδώρας,

Πανάρχαια προσβεβλημένο από είδος ενέργειας,

Όπου ακόμη δεν αποδέχονται μερικοί άφρονες ασυνείδητοι

Από πλευρές οιοσδήποτε,

Ότι στο μαγνητικό της ενέργειας πεδίο,

Παρανόηση αν κυριαρχήσει και αναίδεια,

Αρνητική πάντοτε καταφαίνεται δύναμη,

Με συνέπειες επί της ουσίας του πλανήτη ανυπολόγιστες..

 

40. ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΥ

 Άκουσε το γεμάτο παράπονο

Συντρόφισσα του Οδυσσέα

Και του Ομήρου κόρη των λογισμών:

Στην ηλικία των ανθισμένων μου κερασιών

Σε γερασμένο με μπαρκάρεις βαπόρι,

Λυτρώνοντας τον Έρωτα για σένα

Σε μακρινή απέραντη θάλασσα

Παρέα με ανθρώπους αφιλόξενους

Που βρίζουν ανεξήγητα τον Όμηρο,

Φθονώντας συνάμα την επιστροφή του Οδυσσέα.

 

  41 . ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ

 Η πόλη ήταν στολισμένη

Ο κόσμος είχε γίνει φίλος

Με τη σκιά του.

Τρυπωμένος μέσα στην ταβέρνα

Χάζευα τα πιτσιρίκια με τα δωράκια τους

Όταν βγήκα στον δρόμο

Κοίταξα προς τον ουρανό.

Ένα αστέρι αισθάνθηκα

Ότι σκορπούσε μελευθεριότητα αγαλλίαση

Ήταν τόσο όμορφα που με ειλικρίνεια ευχήθηκα,

Η ομορφιά να κρατήσει για πάντα

Τότε άμεσα συνειδητοποίησα

Πως είχε έλθει κάποια παραμονή πρωτοχρονιάς.

 

 

42. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

 Ισχυρό και φυσικό ναρκωτικό

Του έρωτα το κάμωμα:

Με τον ερχομό ανιδιοτελούς αγάπης

Επαναρχίζει εφεξής κτίσιμο στέρεο.

 

43.ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

 Έχουν μάθει ναγαπούν την ποίηση

Μιας γέρικης, αρχέγονης ερήμου οι άνθρωποι:

Σέβας απεναντί τους νιώθω μαζί και αδελφοσύνη

Ίσως κάποια μέρα κινήσω να τους  ανταμώσω

Τραγούδια ακούσομε

Που τονώνουν της πρωτόγονης Φωτιάς την ηλικία

Και μέσα στο χορό

Την μαγική του αέρα αισθανθούμε,

Που παραμερίζει τα χρόνια ανανεωντάς τα

Και κατόπιν νικήσομε το φόβο λησμονώντας τον,

Για σφοδρές αμμοθύελλες και ψεύτικους αντικατοπτρισμούς..