ΛΑΔΑΝΙΑ, ΤΟ ΦΥΤΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ !!!!!!!! Της Ρούλας Γκόλιου

 Ένας αρχαίος ελληνικός μύθος λέει ότι έγινε ένα συμβούλιο πάνω στον Όλυμπο, όπου οι θεοί καθόρισαν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά. Όρισαν ότι ο Κίστος θα θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη. Αυτό ενόχλησε τις θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά. Έτσι στον κίστο δόθηκαν και οι δύο ιδιότητες, η θεραπευτική και η καλλυντική. Μάλιστα αναφέρεται ότι οι θεοί εξοργίστηκαν όταν έμαθαν ότι το χρησιμοποιούσαν και οι άνθρωποι, γιατί το προόριζαν αποκλειστικά για τους ίδιους. Η γνώση όμως αυτή για την αξία της λαδανιάς είχε ήδη περάσει στους ανθρώπους.

Κίσθος ο άρρην κατά Θεόφραστο, κίστος και κίσσαρον και κίσθαρον κατά Διοσκουρίδη, Κίστος ο εριώδης ή κρητικός (Cistus incanus/ creticus) το επιστημονικό του όνομα, λήδανον ή λάδανον ή λαδανιά ή κουνούκλα ή κίστος η κοινή του ονομασία.

Είναι ένας αειθαλής θάμνος που φυτρώνει μόνο στις παραμεσόγειες περιοχές, στις παρυφές των δασών. Στη χώρα μας φυτρώνει άφθονη. Την άνοιξη βγάζει όμορφα ροζ-μοβ λουλούδια με ζαρωμένα πέταλα και ομορφαίνει το τοπίο.

Όλο το φυτό παράγει μια αρωματική ρητίνη – περισσότερο την άνοιξη- το λεγόμενο λάβδανο που ήταν διάσημο σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου ως καλλυντικό, ως επουλωτικό των πληγών και για την ενίσχυση και τα προβλήματα του δέρματος και των τριχών.

Θεωρήθηκε πανάκεια κατά τον Μεσαίωνα. Αυτή τη ρητίνη την αφαιρούσαν με έναν περίεργο τρόπο οι χωρικοί, όπως και σήμερα. Άφηναν τους τράγους να βόσκουν στις λαδανιές, η ρητίνη κολλούσε στα γένια και στο τρίχωμά τους και από κει τη συνέλεγαν ή χρησιμοποιούσαν ειδικά εργαλεία με σχοινιά από δέρμα. Μάλιστα οι κτηνοτρόφοι λένε ότι όταν τα γίδια τρώνε λαδανιές, είναι πιο νόστιμο το κρέας τους.

Στην Κρήτη φυτρώνει το υποείδος Cistus Creticus spp Creticus, από το οποίο εξάγεται και σήμερα η ρητίνη, το λάβδανο, κυρίως στην περιοχή Σισές.

Η λαδανιά και η φαρμακευτική της αξία υποτιμήθηκε για πολλά χρόνια ώσπου ξαναήρθε το προσκήνιο μετά από μελέτες σε πανεπιστήμια Γερμανών ερευνητών οι οποίοι τόσο εντυπωσιάστηκαν από τις ιδιότητές της, ώστε το 1999 ανακηρύχθηκε φυτό της χρονιάς στην Ευρώπη! Μάλιστα η γερμανίδα Γιατρός και λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου Susanne Finzel πρόπερσι τον Απρίλιο κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο «CISTUS INCANUS: eine Heilpflanze neu entdeckt», (ένα φαρμακευτικό φυτό που ανακαλύφθηκε ξανά). ….

ΟΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ  ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ!!!

 

Τα φύλλα της λαδανιάς είναι πλούσια σε πολυφαινόλες, τρεις φορές πιο πλούσια από το πράσινο τσάι και τέσσερεις φορές πιο πλούσια από το κόκκινο κρασί. Οι πολυφαινόλες είναι αντιοξειδωτικές ουσίες που εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες, επιβραδύνουν την πρόωρη γήρανση και τον καρκίνο, ενδυναμώνουν την άμυνα του σώματος. Έχει βρεθεί ότι προλαμβάνουν τις λοιμώξεις και τις ιώσεις από τους ιούς της απλής γρίπης και της γρίπης των πτηνών, του ιού του έμπολα και του HIV, από βακτήρια όπως το Streptococcus mucans, ενώ σύμφωνα με τον ερευνητή Δρ Frank Petereit η λαδανιά αντιμετωπίζει μύκητες και βακτήρια όπως την Candida albicans, το Aspergillus fumigatus και το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού που προκαλούν γαστρίτιδες και έλκη, καθώς και τη μούχλα. Βρέθηκε ότι είναι ευεργετική στη νόσο του Lyme, ενώ υποστηρίζει το υγιές μικροβίωμα.

Επιστήμονες λένε ότι το τσάι της λαδανιάς καταστρέφει το βιοφίλμ, ένα λεπτό στρώμα βακτηρίων που μπορεί να σχηματιστεί σε σωματικές επιφάνειες, ειδικά στο στόμα και το οποίο μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη χρόνιας νόσου, διότι επιτρέπει στα βακτήρια να αποφεύγουν τα αντιβιοτικά. (Karygianni, 2015).

Επί πλέον προστατεύει την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία από την αρτηριοσκλήρωση, τέσσερις φορές περισσότερο από το κόκκινο κρασί και είναι πιο ισχυρό αντιοξειδωτικό από τον φρέσκο χυμό λεμονιού σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα Lefo Ahrensburg της Γερμανίας.

Ο καθηγητής Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck απέδειξε ότι η λαδανιά αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στη μελέτη του Siegers, οι καπνιστές έπιναν 50 mg τσάι λαδανιάς δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν. Οι θεράποντες συμβουλεύουν ένα λίτρο τσαγιού λαδανιάς την ημέρα κατά τη διάρκεια οδοντικών εργασιών που έχουν σχέση με τα αμαλγάματα στα σφραγίσματα των δοντιών.

Φίλος μου βοτανοθεραπευτής μου είπε ότι απάλλαξε γυναίκα με χρόνιους πόνους στο σώμα με τσάι λαδανιάς!

 

ΠΩΣ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ

Πώς φτιάχνουμε τσάι: Προσθέτουμε 1 κ. γλ. αποξηραμένα φύλλα λαδανιάς σε 1 φλ. βραστό νερό, τα αφήνουμε 5-8 λεπτά να βγάλουν τις ουσίες τους και στραγγίζουμε. Αν τα αφήσουμε παραπάνω το τσάι μας θα πικρίσει. Για όσους γνωρίζουν την λαδανιά, σε μια βόλτα στο δάσος μπορούν να μαζέψουν φύλλα και να τα αποξηράνουν.

 

Πώς χρησιμοποιούμε το τσάι:

Για πρόληψη, τόνωση του ανοσοποιητικού και αποτοξίνωση πίνουμε 1 φλ. τσάι λαδανιάς τη μέρα ή τα προσθέτουμε στο τσάι μας μαζί με τα άλλα βότανα πίνουμε. Μπορούμε να το συνδυάσουμε πολύ ωραία με μέντα ή μελισσόχορτο που είναι κι αυτά πολύ ευεργετικά.

Σε λοιμώξεις και ιώσεις πίνουμε από αυτό το τσάι 3-4 φλ. τη μέρα.

Σε ουλίτιδα κάνουμε πλύσεις του στόματος με τσάι λαδανιάς αρκετές φορές καθημερινά και παράλληλα πίνουμε 2-3 φλιτζάνια τη μέρα.

Σε ερεθισμένο δέρμα, φαγούρα, νευροδερματίτιδα και ακμή καθαρίζουμε το δέρμα με αραιωμένο τσάι λαδανιάς 2 φορές τη μέρα και το αφήνουμε επάνω να στεγνώσει (10gr αποξηραμένα φύλλα λαδανιάς σε 200ml βραστό νερό, τα αφήνουμε 5 λεπτά και στραγγίζουμε). Παράλληλα πίνουμε 3 φλ τσάι λαδανιάς τη μέρα. Η θεραπεία του δέρματος πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον 4 έως 6 εβδομάδες κατά τη διάρκεια της οποίας πίνουμε και άφθονο νερό.

Στην Ευρώπη αλλά τώρα και στην Ελλάδα κυκλοφορούν παστίλιες, εκχύλισμα και τσάι λαδανιάς αλλά μπορεί κανείς να βρει λαδανιά και σε βοτανοπωλεία.

Η λαδανιά είναι επίσης πολύτιμο μελισσοτροφικό φυτό. Τη ρητίνη συλλέγουν οι μέλισσες για να φτιάξουν την πρόπολη.

 

Στην Κρήτη φυτρώνει το υποείδος Cistus Creticus spp Creticus, από το οποίο εξάγεται και σήμερα η ρητίνη, το λάβδανο, κυρίως στην περιοχή Σισές.

Συνηθισμένο είδος είναι και ο Κίστος ο στενόφυλλος (Cistus salvifollius) με λευκά άνθη. Αυτό το είδος προς το παρόν δεν χρησιμοποιείται τη βοτανοθεραπευτική.

 

Πηγές:

Ρούλα Γκόλιου,  «300 Βότανα και θεραπευτικές τους ιδιότητες», Εκδόσεις  Μαλλιάρης Παιδεία

info@drfinzel.

https://www.prohealth.com/.../cistus-a-natural-antibiotic...

https://www.bioathens.com/to-fito-ton-theon-therapevi-to.../

http://ladano.blogspot.gr/2008/12/blog-post.html

http://www.donkeyisland.gr/new/cistusplantgr.html...

 

Η Ρούλα Γκόλιου είναι βιολόγος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πατρών και συγγραφέας. Υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση και εργάστηκε ως δημοσιογράφος.

Βιβλία της είναι :

«300 Βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες», Εκδόσεις  Μαλλιάρης Παιδεία

«Άγρια χόρτα στο Πιάτο μας», Εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία

« Μακροζωία- Ο Απόλυτος Οδηγός», Εκδόσεις Ιβίσκος

 

 

Λεζάντα τη φωτογραφία με το χτένι

Χτένι από δέρμα που χρησίμευε στο Μεσαίωνα για το μάζεμα της ρητίνης της λαδανιάς. Σχέδιο του Γάλλου J. Pitton de Tournefort από το έργο του "Ταξίδι στην Ανατολή" του 1700.