ΓΙΑΝΝΗΣ Δ.ΛΥΡΑΣ: ΘΥΜΗΣΕΣ .ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΜΕΣΟ. ΦΟΙΤΗΤΗΣ ,ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ

Κυριακή 11 Αυγούστου 2024

ΘΥΜΗΣΕΣ .ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΜΕΣΟ. ΦΟΙΤΗΤΗΣ ,ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Ορφανοπαίδι από πατέρα με 5 αδέλφια ηλικίας 4-11 ετών και μάννα χήρα 32 ετών, γευόμουν και χαιρόμουν τη ζωή. Μεγαλώνοντας γνώρισα ,έμαθα ,και σπούδασα το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του χωριού μου και της περιοχής μου ψαρεύοντας ,κυνηγώντας και μαζεύοντας άγρια χόρτα, από τους παραδείσους μου, τα οικόσιτα ζώα ,τα 2 ποτάμια, Πάμισο και Μαυροζούμενα, το αυλάκι, τη δέση, τα ποτιστικά,τον κάμπο,τον μπαξέ, την Τσούκα, και την Πέρα Μεριά.Τελειώνοντας το δημοτικό στο χωριό μου με τους σχολικούς κήπους, μαθαίνοντας την πρακτική των φυσιογνωστικών μαθημάτων (ΦΕΚ 309,1929) με το φυτολόγιο, και την καλλιέργεια κηπευτικών, λαχανικών και καλλωπιστικών φυτών, και το επιχειρεί ν, πουλώντας τα προϊόντα των κήπων σε πελάτες των τραίνων του σταθμού, και στα καφενεία και ταβέρνες του χωριού μου.

Εισάγομαι με εξετάσεις στο γυμνάσιο Μελιγαλά και μένοντας εκεί 12 χρόνια (6 μαθητής-3 φροντιστής-3 καθηγητής). Τελειώνοντας το πρακτικό λύκειο (αποφοιτήσαμε 15) δεν έδωσα εξετάσεις λόγο οικονομικής δυσπραγίας πήγα Αθήνα εργαζόμενος σε μαρμαράδικο στο Μαρούσι σου Κουνάδη-Μανικόπουλου, και τοποθετώντας κεραίες τηλεόρασης Σοφοκλέους 1 ,στο Ράδιο Αετός.Φαντάρος στο πυροβολικό ως κρυπτογράφος για 2 χρόνια, και απολυόμενος εισάγομαι με εξετάσεις στη ΔΕΗ.

Εγκαταλείποντας τη ΔΕΗ στην οποία είχα εισαχθεί με εξετάσεις και παίρνοντας το πτυχίο σταθμών -υποσταθμών, μπήκα στο πανεπιστήμιο Πατρών στο τμήμα βιολογίας το 1970.

Δυστυχώς αντί να το χαρούν συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, μου έφεραν εμπόδια το πως θα σπουδάσω. Ο Θεός είναι μεγάλος και στην επιλογή-αποφασή μου αυτή στάθηκα τυχερός,ευλογημένος και είχα προστάτες αγγέλους, γιατί βρέθηκαν άνθρωποι που με βοήθησαν, και δεν το μετάνιωσα, αφήνοντας τα τότε πολλά προνόμια που είχα στη ΔΕΗ .

Ο Βασίλης Λάζαρης τον οποίο είχα καθηγητή στο Μελιγαλά και τον είχε απολύσει η χούντα ,είχε το φιλολογικό φροντιστήριο, και μου έδωσε μερικά ιδιαίτερα δημοτικού-γυμνασίου, καθώς και στο μαρμαράδικο του Νικολόπουλου. Φυσικά είχα κάνει το κουμάντο μου από τη ΔΕΗ που εργαζόμουν, ενώ η μάννα και τα αδέλφια μου ήταν μετανάστες στην Ελβετία. Στην Πάτρα έμενα στην οικία του συνχωριανού μου Κοντοπανάγου Παναγιώτη, Γραβιάς 23, τέρμα Κολοκοτρώνη, κοντά στο κάστρο της Πάτρας, στις σκάλες του αγίου Νικολάου.

Η πρώτη χρονιά κύλησε ομαλά και τελειώνοντας τις εξετάσεις έβγαλα φοιτητική ταυτότητα και πήγα Ελβετία εργαζόμενος ολόκληρο το καλοκαίρι.Οι εργοστασιάρχες με εμπιστεύτηκαν και μου έδωσαν το κλειδί,έχονταςελεύθερο ωράριο, γιατί εργαζόμουν με το κομμάτι. Με την πρώτη πληρωμή αγόρασα ποδήλατο μερσιέ 12 ταχυτήτων, το οποίο έγινε μόνιμο μεταφορικό μέσο για 10 χρόνια, το οποίο δώρισα στον εξαδελφό μου Κώστα Παπαγεωργίου, το οποίο και διατηρεί ακόμη σε πολύ καλή κατάσταση, το οποίο και φωτογράφισα.

Πήγαινα Ρίο-Πάτρα ως φοιτητής , στα ιδιαίτερα, ως φροντιστής στο Μελιγαλά, και ως καθηγητής στα σχολεία Μελιγαλά, Μερόπη και Ανδρούσα.

Είχα κάνει το ατόπημα 2 φορές να ταξιδέψω Πάτρα -Βαλύρα, και φυσικά επιστροφή με το τραίνο, και είχα επισκεφτεί το συμμαθητή μου συνάδελφο Νικήτα Καρζή, που ήταν πρωτοδιορισμένος στην Αχαγιά.