ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
Εθνοσυνελεύσεις ονομάζονταν στην Ελλάδα σώματα αντιπροσώπων που αντιπροσώπευαν το έθνος, λαμβάνοντας σημαντικές αποφάσεις. Στην αρχή του Ελληνικού κράτους, εθνοσυνελεύσεις ονομαζόταν όλα τα σώματα αντιπροσώπων, ενώ αργότερα, τα περισσότερα σώματα των εκλεγμένων αντιπροσώπων αναφέρονταν με το όνομα «Βουλή», με τη λέξη εθνοσυνέλευση ή «εθνική συνέλευση» να χαρακτηρίζει ορισμένα μόνο σώματα με ειδικό και σημαντικό ρόλο όπως την ψήφιση του Συντάγματος.
Οι πρώτες εθνοσυνελεύσεις έγιναν από το 1821 έως το 1832 στα ένδεκα χρόνια που ακολούθησαν την ελληνική επανάσταση του 1821.
Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (6 - 16 Απριλίου 1826), συγκλήθηκε στη Νέα Επίδαυρο (Πιάδα), με κύριο σκοπό την περαιτέρω αναθεώρηση του Πολιτεύματος.
Η Εθνοσυνέλευση λόγω των κρίσιμων στρατιωτικών γεγονότων των ημερών εκείνων (άφιξη του Ιμπραήμ στη Πελοπόννησο, πολιορκία και πτώση του Μεσολογγίου αποφάσισε την διακοπή των εργασιών της, ώστε να μετέχουν όλοι στην πολεμική προσπάθεια. Επίσης, έγινε πρόβλεψη για σύσταση νέας Εθνοσυνέλευσης μόλις οι περιστάσεις το επιτρέψουν.
Το κυριώτερο έργο αυτής της Εθνοσυνέλευσης ήταν ο διορισμός νέου (διαφορετικού) κυβερνητικού σχήματος (Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος (1826))- έτσι ώστε να ανταποκρίνεται ευχερέστερα στις ανάγκες της περιόδου -, η δημιουργία της «Επιτροπής Συνελεύσεως», η οποία θα φρόντιζε για την εκ νέου έναρξη της Εθνοσυνελεύσεως, αλλά και για την σύναψη ανακωχής με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέσω του Άγγλου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, Στράτφορντ Κάννιγκ.[1]
Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση συνέχισε και ολοκλήρωσε τις εργασίες της, πρώτα στην Ερμιόνη και κατόπιν στην Τροιζήνα, την Άνοιξη του 1827
Στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα της περιόδου
Η επίθεση του Ιμπραήμ στο Μεσολόγγι
Ο εμφύλιος πόλεμος του 1824 είχε χωρίσει την χώρα στα δύο : οι νικημένοι Πελοποννήσιοι είχαν χάσει τους αρχηγούς τους, είχαν υποδεχτεί στα εδάφη τους τα ρουμελιώτικα στρατεύματα που συμπεριφέρονταν σαν σώματα κατοχής, και όλη η εξουσία πολιτική και στρατιωτική είχε περάσει στον Γεώργιο Κουντουριώτη. Οι νικητές (Υδραίοι και Ρουμελιώτες) είχαν να αντιμετωπίσουν την παντελή έλλειψη χρημάτων, και την εχθρότητα του ντόπιου πληθυσμού που δεν υπάκουε στις εντολές τους.[2]
Έτσι, ο Ιμπραήμ κατέλαβε χωρίς σοβαρή αντίσταση την Μεθώνη, τα κάστρα της Κορώνης και της Πύλου, σκότωσε στη μάχη στο Μανιάκι τον Παπαφλέσσα, και κατέλαβε τέλος και την Τρίπολη. Ο στρατιωτικός νους την επανάστασης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ήταν μαζί με άλλους Πελοποννήσιους οπλαρχηγούς και πολιτικούς, σε απομόνωση στην Ύδρα, περιμένοντας να δικαστεί - αφού ήταν από τους χαμένους του εμφυλίου πολέμου. Όταν λόγω της κρισιμότητας των περιστάσεων απελευθερώθηκαν οι κρατούμενοι Πελοποννήσιοι ήταν πλέον αργά. Ο Κολοκοτρώνης, στη μάχη της Τραμπάλας νικήθηκε από τον Ιμπραήμ ο οποίος κατέλαβε και την Τρίπολη ενώ η αντίσταση των Μακρυγιάννη και Υψηλάντη στους μάχη των Μύλων της Αργολίδας, εμπόδισε τον Αιγύπτιο πασά, από το να καταλάβει και την ίδια την έδρα της Διοίκησης, το Ναύπλιο. Τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο του 1825 π Ιμπραήμ, ξεκίνησε με 15.000 στρατιώτες να βοηθήσει τον Κιουταχή Πασά στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Οι ενωμένες Οθωμανικές δυνάμεις κατάφεραν να αποκλείσουν εντελώς το Μεσολόγγι από την στεριά, ενώ από τη θάλασσα ο Μιαούλης κατάφερνε να σπάει τον αποκλεισμό και να μεταφέρει τρόφιμα και πολεμοφόδια στη πόλη. Από τον Μάρτιο του 1826 όμως, μετά την κατάληψη των νησίδων Βασιλαδίου και Κλείσοβας, τίποτα πλέον δεν μπορούσε να σπάσει τον αποκλεισμό. Στις 6 Απριλίου 1826 - την ίδια μέρα που άρχιζε η Γ΄ Εθνοσυνέλευση, αποφασίστηκε η Έξοδος των πολιορκημένων, που πραγματοποιήθηκε την νύχτα της 9ης προς 10η Απριλίου του 1826.
Οι εργασίες της Εθνοσυνέλευσης
Η πρώτη συνεδρίαση κατά την οποία εκλέχτηκε το Προεδρείο έγινε στις 6 Απριλίου, και οι εργασίες άρχισαν στις 7 Απριλίου, αφού πρώτα οι πληρεξούσιοι πήραν τον παρακάτω όρκο :
«Ως εκ του στόματος όλων των νομίμων πληρεξουσίων του έθνους ορκίζομαι ενώπιον του Υψίστου Θεού, της ιεράς ημών Θρησκείας και της Πατρίδος, μήτε να προβάλω μήτε να ψηφοφορήσω τι εναντίον των συμφερόντων του Έθνους, κινούμενος από ιδιοτέλειαν ή πάθος, να μη αποβλέπω εις πρόσωπον και να μη παραβλέπω το νόμιμον και δίκαιον.» [3]
Προεδρείο Εθνοσυνέλευσης
Πρόεδρος: Πανούτσος Νοταράς
Αντιπρόεδρος: Ιωάννης Λογοθέτης
Αρχιγραμματεύς: Ανδρέας Παπαδόπουλος (πληρεξούσιος)
Οι 146 πληρεξούσιοι
....................
Μιχαήλ Σαραντόπουλος
.......................
Στον τόμο 20 στις σελίδες 1-10 των αρχείων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, υπάρχουν τα ονόματα των πληρεξούσιων στις εθνοσυνελεύσεις Τροιζήνας ,Επιδαύρου των 11 χωριών της επαρχίας Μικρομάνης. Η Βαλύρα (Τζεφερεμίνι ) διοικητικά επί τουρκοκρατίας ανήκε στην επαρχία Μικρομάνης , και εστάλησαν από τη Βαλύρα 33 πληρεξούσιοι, και στους επισήμους ήταν και ο 34 ος ο ιερέας Μιχαήλ Σαραντόπουλος, μετέπειτα Παπασαραντόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου