ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
Χορηγόσκαλα, Άγιος Φλώρος, Μονή Βουλκάνου, Μάχες Βέργας- Αλμυρού-Δυρού, περιγράφονται στη ανάρτηση αυτή.Με βάση τους 6 φακέλλους αριστείων από τα ΓΑΚ και τον αριθμό εγγράφου του κάθε αγωνιστή,μπορεί ο απόγονος να βρει το πρωτότυπο, που δυστυχώς σε πολλές εκδηλώσεις φέτος δεν τους τιμούν και μνημονεύουν.
Το Μεσολόγγι ένα από τ΄ απόρθητα κάστρα του Ελληνισμού έπεσε, και ο Ιμπραήμ ξεκινάει πάλι για το Μοριά. Το καλοκαίρι του 1826, μετά την έξοδο του Μεσολογγίου που το πολιόρκησαν Κιουταχής - Ιμπραήμ , ο Ιμπραήμ έλεγχε όλα τα προπύργια, πολλοί Έλληνες οπλαρχηγοί είχαν σκοτωθεί, και επιστρέφει στην Πελοπόννησο συνεχίζοντας το καταστροφικό του έργο,καίγοντας,καταστρέφοντας χλωρίδα πανίδα, σκοτώνοντας ,αιχμαλωτίζοντας , και με το δέλεαρ των προσκυνητοχαρίων δίνοντας τίτλους και προνόμια.
Πόλεις και χωριά τον προσκυνούσαν με αποκορύφωμα τον Αρβανίτη οπλαρχηγό Νενέκο ο οποίος τιμήθηκε από τον εχθρό με τον τίτλο του «Μπέη». Ο Κολοκοτρώνης βλέποντας αυτήν την κατάσταση είπε:«ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ».
Στρέφει τα όπλα κατά των προσκυνημένων και όσα χωριά αρνούνταν να επιστρέψουν στο ελληνικό στρατόπεδο, δέχονταν επιθέσεις από τους άνδρες του Γέρου του Μοριά, και οι πρωτεργάτες του προσκυνήματος συλλάμβαναν και τους εκτελούσαν.Ο Ιμπραήμ περνάει με το στρατό του από την Πάτρα χωρίς να βρει αντίσταση και συνεχίζει. Καταστρέφει τα Καλάβρυτα, φτάνει στην Τριπολιτσά, καίει την Ανδρίτσαινα και συγκεντρώνει τα στρατεύματά του στον κάμπο της Καρύταινας.
Η επάνοδος του Ιμπραήμ στη Μεσσηνία ανάγκασε πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού να καταφύγει στη Μάνη. Γράφει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονευματά του στο τρίτομο έργο του. Ο Ιμπραΐμης έμαθε ότι τα γυναικόπαιδα επήγαν κατά την Μάνην .Ο λαός ακούοντας ότι ο Ιμπραΐμης πήγε στα Πισινοχώρια , ετραβήξανε κατά την Μάνη . Σκοπός του να υποτάξει και τη Μάνη. Μεταφέρει λάφυρα και πολλούς αιχμαλώτους, ιδίως γυναικόπαιδα. Χωρίζει το στράτευμα σε δυο φάλαγγες. Η πρώτη, με τα λάφυρα και τους αιχμαλώτους, περνάει τα Δερβενοχώρια κατεβαίνει στη Μεσσηνία και στρατοπεδεύει στο Νησί. Η άλλη φάλαγγα κατευθύνεται προς τα Σαμπάζικα, στα χωριά Λεοντάρι, Δυρράχι Άκοβο και Πολιανή. Ένα τμήμα περνάει την Ξεροβούνα. Κατευθύνεται προς τα Πισινοχώρια τα χωριά της Αλαγονίας. Καταστρέφει τη Μεγάλη Αναστάσοβα, τη σημερινή Νέδουσα , που υπάρχει η οικία του Νικηταρά με τις ενέργειες του Παπαβασίλη. Οι εχθροί αναζητούν αιχμαλώτους και καταδιώκουν ένα μπουλούκι με γυναικόπαιδα που σκαρφαλώνουν στα βράχια για να γλιτώσουν. Ήταν είκοσι περίπου άγνωστες Ελληνίδες με τα παιδιά τους κι όταν κάθε ελπίδα σωτηρίας είχε χαθεί, για να μην αιχμαλωτιστούν, έπεσαν από τα βράχια και σκοτώθηκαν. Η τοποθεσία ονομάζεται ΧΟΡΗΓΟΣΚΑΛΑ.***
Γράφει ο Σπηλιάδης: «Ο Ιμπραήμ, μεσούντος του Μαΐου εξεκίνησεν δια Μεσσηνίαν. Εις τα στενά του Λεονταρίου εύρεν αντίστασιν και εβιάσθη να οπισθοδρομίσει. Την 18 ην και 19 ην Μαίου, παραλαβών και άλλους στρατιώτες απήλθεν εις την πεδιάδαν της Καρύταινας και εδοκίμασε να περάσει από τα στενά της Πολιανής. Εις το Δυρράχι ευρέθη τυχαίως ο Νικηταράς και τον αντέκρουσε. Μετά οι εχθροί εκινήθησαν στην Μεγάλη Αναστάσοβα, όπου αιχμαλώτισαν τινάς αδυνάτους. Πολλαί γυναίκες κινδύνευαν στη λεγόμενη ΧΟΡΗΓΟΣΚΑΛΑ. Τινές εξ αυτών κατεκρημνίσθησαν εις τα βάραθρα και απώλοντο. Άλλαι δε ήρχισαν να κυλίωσιν λίθους μεγάλους εναντίον των εχθρών, εφόνευσαν και επλήγωσαν τινάς και εσώθησαν. Πρέπει να ήταν η 21η ή 22α Μαΐου του 1826. Έτσι γράφτηκε το ηρωικό τέλος γι αυτές τις «αντρειωμένες γυναίκες», που έκαναν πράξη το μεγάλο όραμα του 1821: Λευτεριά ή Θάνατος. Ένα από τα δραματικά γεγονότα, που συνέβη το Μάιο του 1826 και παρέμεινε άγνωστο, είναι η θυσία είκοσι περίπου Ελληνίδων που έπεσαν μαζί με τα παιδιά τους από τα βράχια της Χορηγόσκαλας στην περιοχή της Αλαγονίας, βόρεια της Καλαμάτας, για να μην αιχμαλωτιστούν από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ που τις καταδίωκαν. Ήταν μια θυσία γυναικών στο βωμό της Ελευθερίας, παρόμοια με τη θυσία των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο .
Το 1826 22 Ιουνίου το στρατόπεδον του Ιμπραήμ πασά, βρίσκεται στη Μπούκα του Νησίου Καλαμάτας ,και εκινήθη αυθημερόν κατά της Σπάρτης συνιστάμενον "από εννέα χιλιάδες τακτικό στρατό, τρεις χιλιάδες ιππείς και τρεις χιλιάδες Αλβανούς και (Κρήτες ατάκτους).
Όπως έχει αναφερθεί, ο Γεωργάκης Μαυρομιχάλης τον καιρό της κράτησής του από τον Ιμπραήμ είχε υποσχεθεί στους Αιγυπτίους να πείσει τους Μανιάτες να δηλώσουν υποταγή και να πάρουν τα προσκυνοχάρτια. Σκοπός του ήταν με ένα ταχυδρόμο έπειτα να επιχειρήσει την εκτέλεση του Ιμπραήμ.Δυστυχώς δεν τα κατάφερε να το πετύχει , ο ταχυδρόμος δείλιασε , ενώ αρχικά είχαν υπογράψει χαρτί πως η οικογένειά του όλη θα ευεργετηθεί από τους Μανιάτες όλους και τους Καπεταναίους της μα και από την Κυβέρνηση με σχετικό υπογεγραμμένο έγγραφο .
Πολεμικό ανακοινωθέν στον Ιάκωβο Κορνήλιο και τον αρχιδιάκονο Ιωακείμ Κωνσταντά, οι οποίοι ήταν στην Καρδαμύλη και φρόντιζαν τον ανεφοδιασμό των πολεμιστών, στο οποίο αναφέρεται:
«Ταύτην την στιγμήν εις τας τρεις ώρας της ημέρας ελάβομεν το αδελφικόν σας και είδαμεν να μας ζητείτε πληροφορίας περί του ενταύθα συγκροτουμένου πολέμου μεταξύ Ελλήνων Μανιατών και Τούρκων. Όθεν αποκρινόμενοι σας λέγομεν ότι σήμερον περί τα εξημερώματα, αιφνιδίως μας επαρουσιάσθησαν έμπροσθεν εις τους προμαχώνας μας περίπου των χιλίων ιππέων, οίτινες (νομίσαντες τους Σπαρτιάτας ως τους Πελοποννησίους να δεικνύωσι τα νώτα τω εχθρώ) ώρμησαν καθ’ ημών και επλησίασαν μέχρι των ταμπουρίων μας.
Αλλ’ οι Σπαρτιάται κτυπήσαντες αυτούς απανταχόθεν εκ συμφώνου, εσκότωσαν ταχέως πεντήκοντα ιππείς και εξελθόντες των ταμπουρίων τους τούς εκυνήγησαν έως την Αγιασώ (κειμένην εν τέταρτον της ώρας μακράν μας), κακώς έχοντας, παίρνοντάς τους δύο σημαίας, τέσσερα τουμπουλούκια και υπέρ τα δέκα άλογα.
Μετά δε παρέλευσιν είκοσι λεπτών πάλιν ξαναπαρησιάζεται ο εχθρός επί των προμαχώνων μας με όλον το ιππικόν του περί τοις χιλίοις αναβάτας και με όλον το πεζικόν του συνιστάμενον από οκτώ -εννέα χιλιάδας. Εννέα φορές ώρμησαν αποφασιστικώς δια να δυνηθούν να διασπάσουν κανέν μέρος, πλην δεν ηδυνήθησαν να κάμουν τίποτες, οπισθοδρομήσαντες με μεγάλον τους αφανισμόν.
Τέλος πάντων οι Σπαρτιάται απηυδισμένοι από του να τους προσμένουν εις τα ταμπούρια των, ώρμησαν εκ δευτέρου και έκαμαν μεγάλον αφανισμόν εις το τακτικόν, μη δυνάμενον να τρέξη δια να διασωθή από τους γενναίους βραχίονας των Σπαρτιατών. »Εν ενί λόγω ο αφανισμός των είναι μέγας και συμπεραίνομεν να τους εσκοτώσαμεν υπέρ των 500-600, εκτός των πληγωμένων τους οποίους παρατηρούσαμεν με τα τηλεσκόπια, ότι εφόρτωναν εις τα ζώα αδιακόπως. Εκ δε των ημετέρων τρεις (νεκροί) μόνον και τέσσερες πληγωμένοι. Ο πόλεμος έπαυσε προς το παρόν εις τας τρεις ήμισυ ώρας και οι μεν εχθροί ησυχάζουσιν εις Αγιασώ , οι δε Σπαρτιάται υπό των ταμπουρίων των και υγιαίνοιτε».
Την επομένη ημέρα, Τετάρτη 23 Ιουνίου, οι Αιγύπτιοι επανήλθαν στο μέτωπο της Βέργας, αλλά δεν υπήρχε η ορμή της προηγούμενης μάχης και παρέμειναν μόνο για μισή ώρα. Τους είχαν κοπεί τα φτερά τα Τούρκο αιγυπτιακά ! Οι οπλαρχηγοί από το Αλμυρό έγραψαν τα ακόλουθα στον Ιάκωβο Κορνήλιο και τον αρχιδιάκονο Ιωακείμ Κωνσταντά, οι οποίοι από την Καρδαμύλη, όπως αναφέρθηκε, είχαν αναλάβει τη μέριμνα του εφοδιασμού του στρατοπέδου: «Σήμερον ελάβομεν και άλλο γράμμα σας και είδομεν να μας ζητείτε πληροφορίας περί του αριθμού των στρατιωτών μας, καθώς και περί των κινημάτων του εχθρού. Ο αριθμός των στρατιωτών μας, Κύριοι, δεν είναι περισσότερος των τριών χιλιάδων, ενώ ο του εχθρού είναι τριπλούς πλέον του Ιππικού των , όμως δεν έχομεν χρείαν, επειδή όλοι μας είμεθα αποφασισμένοι ως Σπαρτιάται , δια να αποθάνωμεν πολεμούντες ενδόξως. »Ταύτην την στιγμήν εις τας δύο ώρας της ημέρας βλέπομεν το ιππικόν του και πλησιάζει, και κατά τα φαινόμενα ο πόλεμος είναι άφευκτος σήμερον. Φροντίσατε όσον το δυνατόν του να μας στείλετε τροφάς και πολεμοφόδια από τας γειτνιαζούσας αυτού επαρχίας, επειδή το στρατόπεδόν μας πάσχει τα μέγιστα.Από μπαρούτι αδελφοί οπως μας οικονομήσετε την ευρωπαϊκην. Ο πόλεμος ήρχισε, πλην δεν είναι ορμητικός ως χθες και συμπεραίνομεν, ότι ο σκοπός των δεν αποβλέπει εις άλλο, ειμή εις το να κατασκοπεύσουν τας δυνάμεις μας…..
ΣτΙς 24 Ιουνίου ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης έφθασε εις Αλμυρόν με 540 στρατιώτες, τη στιγμή που είχε αρχίσει εκεί εκ νέου ο πόλεμος, αλλ’ οι εχθροί θεωρούντες τη νέα βοήθεια ετράπησαν σε φυγή και οι Σπαρτιάτες τους κυνήγησαν έως ήμισυ ώρα έξω της θέσεώς των. Έτσι διελύθη η πρώτη ορμή του Ιμπραήμ κατά της Σπάρτης, με μεγάλη ζημιά και ντροπή, ώστε ο ίδιος επαινούσε τους Σπαρτιάτας ως πολεμικούς άνδρας ,και ότι σε άλλο μέρος ή τόπο δεν είδε τουφέκι ερχόμενος από το Μεσολόγγι στην Πελοπόννησο .
Στον Αλμυρό υπήρχε τείχος λίθων από της θαλάσσης αρχόμενον κατατείνει παρακολουθούν την δεξιάν όχθην μικρού χειμάρρου μέχρι της κορυφής πετρώδους τινός υψώματος, όπερ καλείται Καστράκη, και το οποίον υπέρκειται της προς το χωρίον Σελίτζης αγούσης οδού. Εις το τείχος τούτο, όπερ νυν είναι γνωστόν υπό το όνομα Βέργα του Αλμυρού, οχυρωθέντες οι Μανιάται ανέμενον θαρραλαίοι τον εχθρόν.Ο εχθρικός στρατός εκ Καλαμών εκκινήσας προυχώρησε υπό τον ήχον των τυμπάνων κατά του Αλμυρού σε μικρή απόσταση από του τείχους. Εκεί οι ιππείς τους και οι τακτικοί πεζοί ανέκοψαν της ανωμαλίας του εδάφους ,οι δε άτακτοι Αλβανοί και Κρήτες 1500 τον αριθμόν ώρμησαν στο τείχος τροχάδην και αλαλάζοντες. Οι Μανιάται περί τους 1500 , όπισθεν του τείχους περίμεναν ακλόνητοι ως ο βράχος, και σιωπηλοί ως ο θάνατος.
Με την επίθεσή τους οι Τουρκοαιγύπτιοι εναντίον της Βέργας επιχείρησαν ταυτόχρονα και από το Δυρό τη νύχτα της 21ης προς την 22α Ιουνίου, να τους εγκλωβίσουν από τα νότια. Είχαν μείνει λίγοι Μανιάτες που τους αντεπιτέθηκαν μαζί με τις Μανιάτισσες που αποφάσισαν να υπερασπιστούν την πατρίδα τους, οι οποίες με τα δρεπάνια του θερισμού, με πέτρες, με ξύλα, και με τα σώματά τους, κυνήγησαν τους εχθρούς ως την ακρογιαλιά του Δυρού. Πολλοί Αιγύπτιοι ρίχτηκαν στη θάλασσα και προσπάθησαν να σωθούν . Οι λίγοι άνδρες με τις δρεπανοφόρες γυναίκες της Μάνης, έγραψαν τη δική τους ιστορία, και ο όρμος του Διρού κοκκίνισε από το αίμα των Τουρκοαιγυπτίων .
Βρίσκεται στο δρόμο της εθνικής οδού Τρίπολης – Καλαμάτας στο χωριό Άγιος Φλώρος, ΔΔ του Δήμου Αρφαρών ο αιωνόβιος πλάτανος που είναι διατηρητέο μνημείο της φύσης (απόφαση υπουργείου γεωργίας 180324/6701/30-8-85), ένα από τα 4 στη Μεσσηνία
Δίπλα του βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες πηγές του Πάμμισου. Μέσα στην κουφάλα του όταν ήμουν μικρός στο πανηγύρι του χωριού (γίνεται κάθε χρόνο στις 18 Αυγούστου), εκεί ο μπάρμπας μου Βαγγέλης Βάκρινος φύλαγε την πραμάτεια του από τους επίδοξους κλέφτες, και κοιμόμασταν τις νύχτες πουλώντας αναψυκτικά και παστέλι με μέλι καικρύο νερό από την πηγή του πλάτανου.
Σε απόσταση 500 μέτρων από τον πλάτανο ο Σουηδός Νάταν Βαλμίν το 1933 ανακάλυψε το ναό του Παμμίσου με σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα, (περιγράφονται στο βιβλίο του δάσκαλου Θεοδωρακόπουλου που κατάγεται από το χωριό).
Ο Πάμμισος αρδεύει την Μακαρία Πεδιάδα με ένα μεγάλο φράγμα στο χωριό Αρι (πήρε το όνομα από άγαλμα που βρέθηκε χωρίς μύτη), και έχει διαμορφωθεί κατάλληλος χώρος και για δεύτερη συνεχή χρονιά φέτος 2005 γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις) και καταλήγει στην Μπούκα, όπου εκεί στην εποχή της Βενετοκρατίας υπήρχε το νιβάρι με την ονομασία <Κουλντούκι> που τροφοδοτούσε ψάρια όλη τη Μεσόγειο. Δίπλα στην είσοδο του υπάρχει το τελωνείο χωρίς καμιά ενημερωτική πινακίδα από το δήμο Μεσσήνης. Σε απόσταση 1000 μέτρων από τον πλάτανο του αγίου Φλώρου υπάρχει η Βυζαντινή εκκλησία Παναγία στη θέση Καμάρι με 3 σκαλιά κατάβασης στο δάπεδο, τοιχογραφίες και απέξω υπάρχει υπεραιωνόβια βελανιδιά η οποία πρέπει να χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο τησ φύσης, και στην αρχαιότητα ήταν ο ναός της Αρτέμιδος.
ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821
Συμμετείχε το μοναστήρι του Βουλκάνου ενεργά στον αγώνα του 1821 παρέχοντας οικονομική βοήθεια στην ερανική επιτροπή του αγώνα και στη Πελοποννησιακή Γερουσία το 1822 και ήταν καταφύγιο σε κλέφτες και αρματωλούς.Αμέσως με την έκρηξη της επανάστασης του ΄21 το μοναστήρι του Βουλκάνου ζει έντονα τον παλμό του αγώνα, και προσφέρει τις υπηρεσίες προκειμένου να γίνει πραγματικότητα το όραμα της εθνικής παλιγγενεσίας. Σε ξεχωριστό φάκελο του αρχείου των αγωνιστών, καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια όλα τα χρηματικά ποσά καθώς και οι διάφορες άλλες πολύτιμες υπηρεσίες που προσέφερε το μοναστήρι για την διατροφή και ενίσχυση των επαναστατικών στρατευμάτων που περνούσαν απ΄ εκεί. Το 1822 οι μοναχοί έδωσαν στην ερανική επιτροπή αγώνα την οποία αποτελούσαν ο Γ. Δαρειώτης και ο μοναχός άνθιμος Βουλκανιώτης σκεύη αξίας 3.600 γροσίων. Το 1823 εδόθηκαν στον έπαρχον Μεσσήνης Πάγκαλο διάφορα είδη αξίας 2.250 γροσίων. Στις 26 Μαΐου του ίδιου έτους η Μονή του Βουλκάνου εχορήγησε στην Πελοποννησιακή Γερουσία χρεωστική ομολογία 8.000 γροσίων για την κάλυψη αναγκών του πολέμου η οποία όμως ποτέ δεν εξοφλήθηκε.Πέρα από την υλική συνδρομή, το μοναστήρι του Βουλκάνου εβοήθησε και ενεργά τον απελευθερωτικό αγώνα. Βουλκανιώτης ιερομόναχος Ιωσήφ πολέμησε γενναία με το καριοφίλι του τους Τούρκους παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες. Επέζησε του αγώνα και μετά την απελευθέρωση ξαναγύρισε στο μοναστήρι όπου πέθανε το 1861 σε ηλικία 90 χρονών. Επίσης ο Αγάπιος Σπηλιωτόπουλος ο οποίος διετέλεσε και διάκος του Παλαιού Πατρών Γερμανού, πήρε ενεργό μέρος στον αγώνα και πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην υπόθεση της Λευτεριάς.
Το καταστροφικό πέρασμα του Ιμπραήμ
Στα 1825 το καταστροφικό πέρασμα του Ιμπραήμ από τη Μεσσηνία ήταν ιδιαίτερα εφιαλτικό και για το Βουλκάνο εξ αιτίας της συμμετοχής του στον αγώνα του ΄21.Η λαϊκή μούσα απέδωσε όσο πιο ζωντανά μπορούσε το θλιβερό πέρασμα του Ιμπραήμ πασά από την Μεσσηνία και το θρήνο της καταστροφής των δέντρων με τους παρακάτω στίχους:
Τι έχεις καημένε Πλάτανε και στέκεις μαραμένος
Μέρα και νύχτα με νερό και πάλι μαραμένος
- Παιδιά σαν με ρωτήσετε να σας το μολογήσω
Μπαήμ πασάς επέρασε με δεκαοχτώ χιλιάδες,
κι όλοι στον ίσκιο μου έκατσαν, κι όλοι στην αποσκιάδα
κι΄ όλοι σημάδι μ΄ έβαλαν κι΄ οι δεκαοχτώ χιλιάδες
Αχ, μα εκείνος που με μάρανε, ήτανε ο Ιμπραήμης.
Οι μοναχοί προκειμένου να γλυτώσουν από την καταστροφική μανία των Τουρκοαιγυπτίων αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το μοναστήρι παίρνοντας κοντά τους ότι μπορούσαν για να το διαφυλάξουν. Άλλοι κατέφυγαν στη Μάνη ενώ άλλοι έφθασαν μέχρι την Ζάκυνθο όπου υπήρχε ασφάλεια.
Στον κώδικα του μοναστηριού σώζεται σχετικό ημερολόγιο το οποίο δίνει μια χαρακτηριστική εικόνα για τις καταστροφές που έπαθε η μονή από τις ορδές του Ιμπραήμ.
Μερικές απ΄ αυτές είναι :
«1828 Μαρτίου 1: αρχίσαμε και ανακαινίσαμε τα εργαστήρια τα ευρισκόμενα εις Καλαμάτα τα οποία τα είχεν ο Ιμπραήμης καϊμένα. Εις τα 16 εργαστήρια οπού εφτιάσθησαν εξοδεύθησαν εις αυτά γρόσια 8.000». «1829: εφέραμε την αγίαν τράπεζαν από του Σημίζα και εις εγκαινιασμόν της εκκλησίας γρόσια 100».
«1829 Οκτωβρίου 1: εφτιάσαμε τον μύλον και το γεφύρι της μαυροζούμενας ονομάζεται κεραμίδια, ξυλική, λιθάρια, βαγένα, νεροτρίβι και οπού ήτον όλλα καϊμένα από τον Ιμπαήμη γρόσια 1500».
«1829 Απριλίου 25: εφτιάσαμαι εν αργασήριον εις το Νησί το οποίον το είχε καϊμένον ο Ιμπραϊμης και εξοδεύτηκαν γρόσια 1200».
«1827 Δεκεμβρίου 10: Απόθανεν ο προηγούμενος Ανθιμος εις την Ζάκυνθον οπού ήταν πηγεμένος με την αγίαν εικόνα από την φυγήν του Ιμπραϊμ. Εις το ίδιος αίτιος Απριλίου 23β απέθανεν ο προηγούμενος Ιωακείμ εις την μονήν εις το χωρίον προστίο».
«1828 Δεκεμβρίου1: Ήλθαμε από την Μάνην και εκατοικήσαμεν εις γαρδίκι την αυτήν χρονίαν απέθανεν ο προηγούμενος παρθένιος».
«1828 Ιουλίου 20: Ήλθαμε και οι λοιποί ευρεθέντες πατέρες εις το μοναστήριον βουρκάνου, ο προηγούμενος Δανιήλ, σκευοφύλαξ Χρύσανθος προηγούμενος Γρηγόριος Παππά Γαβριήλ, Παππά Ιγνάτιος, Παπά Ιωσήφ, Παππά Ιάκωβος εις ιεροδιάκων Γαλακτίων και δύο ιδιώται, ότε παΐσιος και γερμανός αναγνώσται δύο μας ενέμεναν τα ζώα, μουλάρια, δύο άλογον ένας βόας 2».
Στις παρατηρήσεις καταλόγου στον οποίο είναι γραμμένα «τα ακίνητα κτήματα της ιερής μονής του Βουλκάνου των ιδιοκτητών και εθνοϊδιοκτήτων και ηγορασμένων και ετέρων πληροφοριών» αναφέρονται τα εξής:»τα ελαιόδενδρα αλλά με εισί κεκαυμένα, αλλά δε κεκομιμένα εκ της εποχής του Ιμπραήμ ωσαύτως και τα συκόδενδρα ομοίως και τα μορεόδενδρα».
Με τις συνεχείς προσπάθειες των μοναχών και την συμπαράσταση των πιστών, το μοναστήρι του Βουλκάνου δεν άργησε να ορθοποδήσει και να αποκτήσει σιγά – σιγά την γνώριμη μεγαλοπρεπή του όψη προκειμένου να συνεχίσει να γράφει την ιστορία του στους αιώνες των αιώνων.
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΟΘΩΝΑΣ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ
Απόσπασμα επιστολής της Μεσσηνίας μηνολογουμένης 29-5-1840.
Εφημερίδα της Αθήνας «Αθήνα» φύλλο 721 , 5-6-1840 , σελίδα 1847.
Σε φανερώνω προς γνώσιν σου ότι ο Βασιλεύς την 25 αναχωρήσας από Καλάμας διανυκτεύρευσε εις Τζαφερεμίνην, καθ΄ οδόν του έδωκαν αναφοράς συσσωματομένοι πολλοί, φωνάζοντες να κάμη έλεος και να δώση ακρόασιν εις τα κατά των αρχών παράπονά των, εβγήκαν και άλλοι εναντίοι εις εν μέρος δώσαντες αναφοράς υπέρ των Αρχών και εκφράζοντες ότι αυτά όλα είναι κινήματα του Δαρειώτου και Παπατσώνη οδηγημένων από τους Δελιγιαννέους. Ο Βασιλεύς με αποστροφήν είπεν έφιππος ιστάμενος, έχετε αποδείξεις και περιστατικά και μη δυνηθέντες να είπωσι τι εσιώπησαν κατακρυφθέντες.
Από το Τζεφερεμίνιον αναχωρώντας, την 26 καθ΄ οδόν πάλι επαρουσίασαν αναφοράς κατά των αρχών εις το Χάνι της Τσακώνας. Εκεί παρουσιάσθη και εις Δήμαρχος λέγοντας ότι έχουν ευχαρίστησιν από τα αρχάς και αυτά είναι κινήματα του Δαρειώτη, Παπατσώνη, Μπενάκη.
Τότε το πλήθος όλο εφώναζε κατ΄ αυτού ότι είναι σύντροφος και αυτός και άλλοι δήμαρχοι ακόμη εις τα πράξεις του Διοικητού και άλλων σχετικών, ότι είχον συντροφίας εις τον πνοιμιακόν φόρον και άλλα πάμπολλα έμπροσθεν του Διοικητού Σούτζου, παρουσιάσαντες απόφασιν του Διοικητικού Δικαστηρίου παράνομον.
Ο Βασιλεύς εδιόρισε τον Προβελέγγιον και έλαβε πληροφορίες από τους όσους κατά των αρχών είχον παράπονα, ώστε ο Προβελέγγιος έφθασε μετά δύο μέρες εις τα Δερβένια, όπου έκαμεν ο Βασιλεύς το πρόγευμα.
Η ΜΑΧΗ ΒΕΡΓΑΣ-ΑΛΜΥΡΟΥ (22-24\6 -1826 )
Στην ιστορική μάχη της Βέργας* ,ο ΙΜΠΡΑΗΜ ο οποίος ήθελε να καταλάβει τη Μάνη, συνάντησε εκτός του πέτρινου τείχους (ξερολιθιά) μήκους 900 μέτρων
(σήμερα σώζονται 170 μέτρα) και ανθρώπινο τείχος ,από 5 χιλιάδες πολεμιστές εκ των οποίων πολλοί ήταν Μεσσήνιοι.Οι πολεμιστές των χωριών απο τους δήμους ΟΙΧΑΛΙΑΣ-ΑΝΔΑΝΙΑΣ ηταν:
ΔΗΜΟΣ ΟΙΧΑΛΙΑΣ
ΝΙΑΡΧΟΣ,ΚΟΥΡΕΤΑΣ και ΚΑΜΑΡΙΝΟΣ από ΜΠΑΛΛΑ
ΤΡΑΓΟΣ και ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ από ΚΑΤΣΑΡΟΥ
ΑΔΕΛΦΟΙ ΡΕΡΑΙΟΙ από ΚΑΛΥΒΙΑ
ΚΡΙΜΠΑΣ,ΜΑΡΤΑΚΛΗΣ,ΝΤΑΛΑΧΑΝΗΣ,ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ,ΚΩΣΤΟΛΙΑΣ και ΚΟΜΙΝΗΣ από ΜΕΡΟΠΗ
ΜΗΤΡΑΚΑΣ,ΡΙΖΟΣ,ΠΡΟΥΝΤΖΟΣ,ΛΑΠΙΩΤΗΣ από ΟΙΧΑΛΙΑ
ΛΙΑΡΟΣ ΝΤΑΒΡΑΒΤΑΣ,ΜΠΑΡΑΜΠΟΣ και ΜΑΥΡΑΝΔΡΑΣ από ΛΟΥΤΡΟ
ΠΙΚΟΥΛΑΣ και ΣΟΥΛΙΜΙΩΤΗΣ (ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ) από ΖΕΥΓΟΛΑΤΙΟ
ΜΑΡΜΑΡΑΣ από ΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙ
ΠΕΤΡΟΓΙΑΝΝΗΣ από ΜΑΓΟΥΛΑ
ΚΙΡΚΙΛΗΣ ,ΔΗΜΑΡΑΣ,ΜΑΚΡΗΣ,ΜΠΟΥΤΟΣ ΔΟΡΚΟΦΥΚΗΣ,ΔΕΛΙΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΛΙΩΝΗΣ και ΦΩΤΟΣ από ΜΕΛΙΓΑΛΑ.
ΛΥΡΑΣ, ΦΕΙΔΑΣ,ΞΥΔΗΣ ή ΞΥΔΟΠΟΥΛΟΣ και ΦΕΡΜΑΝΗΣ από ΒΑΛΥΡΑ
ΧΟΝΔΡΟΣ ,ΤΣΙΛΙΚΑΣ,ΚΑΒΟΥΡΑΣ και ΛΑΤΖΟΥΝΗΣ από ΣΚΑΛΑ
ΔΗΜΟΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ
ΠΑΠΑΓΚΟΝΟΣ,ΠΕΤΡΟΒΑΣ,ΓΚΟΤΣΗΣ,ΔΙΑΜΑΝΤΗΣκαι ΣΟΥΡΛΗΣ από ΓΑΡΑΤΝΤΖΑ
ΛΑΡΔΑΣ ,ΧΕΙΛΑΣ,ΞΙΦΑΡΑΣ και ΧΟΥΡΔΟΥΠΗΣ (πρακτικός γιατρός) από ΤΡΥΦΑ
ΜΠΟΥΝΤΟΣ και ΣΙΟΥΤΗΣ από ΣΑΝΔΑΝΙ
ΜΠΕΛΝΤΕΚΟΣ και ΔΡΑΒΟΛΙΑΡΗΣ από ΜΠΟΥΓΑ
ΜΠΟΥΡΑΣ,ΚΟΝΙΔΗΣ και ΚΑΠΠΟΣ από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΣ
*Ο ΣΠΥΡΟΣ ΤΑΣΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΑΤΡΟΣ-ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ –ΙΣΤΟΡΙΟΔΙΦΗΣ συνέταξε το παραπάνω κατάλογο «ΕΘΝΙΚΟ ΨΥΧΟΚΕΡΙ»,χωρίς πλήρη στοιχεία (μόνο επώνυμο-χωριό),για να φωτίζει αιώνια τη μνήμη τους.
Η μάχη της Βέργας –Αλμυρού δημοσιεύτηκε στο Μεσσηνιακό λόγο σε 4 συνέχειες 1, 8, 15 και 22 Ιουλίου 1999
Οι Μεσσήνιοι αργηγοί στη μάχη της ΒΕΡΓΑΣ-ΑΛΜΥΡΟΥ ΗΤΑΝ:MΗΤΡΟΠΕΤΡΟΒΑΣ,ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ,ΓΚΡΙΤΖΑΛΗΣ,ΚΑΛΑΜΑΡΙΩΤΗΣ,ΔΑΡΕΙΩΤΗΣ,και από τη ΣΚΑΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ οι: ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ,ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ και ΝΙΚ.ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΛΟΥΚΑΣ
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ,πολέμησε με τους άνδρες του στη ΒΕΡΓΑ ,υπο την αρχηγία του Γ. ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ.Το βεβαιώνουν οι Π. ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ και ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ.Συντηρούσε με δικά του έξοδα 250 ανδρες μεταξύ των οποίων ήταν και πολλοί Σκαλαίοι.Με την υπ΄αριθμό 13914\1825 προήχθη σε αντιστράτηγο του αγώνα.Σε έγγραφο ,ένας πρόχειρος υπολογισμός ,τα έξοδα που εκανε στον οκτάχρονο αγώνα ήταν 2000 φοίνικες ,ποσό κολοσιαίο για την εποχή εκείνη.Τα δάνεια που πήραν στη διάρκειατου πολέμου τα άφαγαν οι ΚΩΛΕΤΤΗΣ,ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ, σε συνεργασία με τον ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ.Ο ΚΑΡΑΊΣΚΑΚΗΣ μιλούσε με καταφρόνηση για το ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟ ,επειδή τον είχε παραπέμψει στο ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ σε δίκη για προδοσία λέγοντας:Δεν κάθομαι να με διοικεί το «τσογλάνι» και η «κουκούλα» με τον αρχηγό το «γεμιτζή».Τσογλάνι αποκαλούσε το ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟ,κουκούλα τον Κουντουριωτη που φημιζόταν για το πείσμα εκδίκησης,αλαζονείας.απληστίας,φιλαργυρίας, αγραμματοσύνης και αμάθειας που χωρίς το Μαυροκορδάτο δεν μπορούσε να κάνει βήμα και γεμιτζή τον ΣΚΟΥΡΤΗ ,που διόρισε ο πρόεδρος αρχιστράτηγο του στρατού ξηράς.
Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ υπηρέτησε στον Αγγλικό στρατό και πριν την επανάσταση μυήθηκε στη φιλική εταιρεία ασχολούμενος με την προετοιμασία του αγώνα και στη συνέχεια συμμετείχε στις περισσότερες μάχες της Πελοποννήσου υπο την αρχηγία του ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑ,ΝΙΚΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥ, αδελφού του Παπαφλέσσα,και ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ.Στον Αγιο Φλώρο έδωσε μάχη με τους αραπάδες του ΙΜΠΡΑΗΜ σκοτώνοντας 50 και αιχμαλωτίζοντας 10.Το ονομά του είναι πρώτο στη κατάσταση των 34 Βρωμοβρυσαίων αγωνιστών,που υπηρετούσαν υπο των ΝΙΚΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟ ΦΛΕΣΣΑ (ΑΧΕΒ Φ.27).Αργότερα παντρεύτηκε τη Χρυσαυγή ,κόρη του κοτσαμπάση ΘΟΔΩΡΟΥ ΠΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΑΤΈΣΤΗΣΕ ΑΡΓΌΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΊΑ ΤΟΥ ΚΌΜΜΑΤΟΣ.Το 1848 έλαβε μέρος στην εξέγερση της Μεσσηνίας ,στον 3ο εμφύλιο σπαραγμόοπου επαναστάτησαν οι Γ. ΠΕΡΩΤΤΗΣ,ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑΣ και ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ,στο αντιοθωνικό στασιαστικό κίνημα.Ηταν για πολλά χρόνια αστυνόμος στο δήμο Οιχαλίας.
Ο ΝΙΚ.ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΛΟΥΚΑΣ ηταν εκατόνταρχος του αγώνα ,πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην επανάσταση του 1821 όπως αναφέρεται στο πιστοποιητικό που του χορηγήθηκε από τον ΑΝΤΩΝΗ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ,αδελφό του ΠΕΤΡΟΜΠΕΗ.
Πιστοποιώ……………..ο Νικόλαος Νικολακοπουλος έδειξε κατά τον χρόνο καθ΄ον διετέλη υπο των διαταγών μου δείγματα ανδρείας και γεναιότητας στις μάχες κατά του Δράμαλη στα Δερβενάκια,στις μάχες Δραμπάλας,Τρικόρφων,άλωση Τρίπολης,Μεσσηνιακά Φρούρια και στη μάχη Βέργας –Αλμυρού. ΚΑΛΑΜΑΤΑ,15-8-1846 .
Ο ΟΠΛΑΡΧΓΗΓΟΣ Α.ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ
Επικυρούται ,ο δήμαρχος Καλαμών ΙΩΑΝ. Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ.
Από τα γενικά αρχεία του κράτους στους διάφορους φακέλους υπάρχουν ονόματα και στην αιτησή τους περιγράφουν που πολέμησε ο καθένας. Αποδελτιώσαμε τα ονόματα εκείνων που πολέμησαν εκτός των άλλων και στις μάχες ΜΑΝΙΑΚΙΟΥ 1825, ΒΕΡΓΑΣ-ΑΛΜΥΡΟΥ 1826 και ΑΘΗΝΩΝ 1827. Υπάρχουν σε φωτοαντίγραφα και είναι στη διάθεση του οποιουδήποτε ενδιαφερομένου. Οι φάκελοι με τα ονόματα και τα αντίστοιχα έγγραφα είναι:
Φ115
33. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ. ΜΠΑΛΟΠΟΥΛΟΣ. ΑΠΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ. 25-8- 1841 ΜΑΝΙΑΚΙ,ΒΕΡΓΑ-ΑΛΜΥΡΟ,ΑΘΗΝΑ, 25-8-1641.Το βεβαιώνουν οι οπλαργηγοί ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ,ΜΗΤΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ και ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΡΗΣ.
35. ΜΗΤΡΟΣ ΘΑΝΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ. ΑΠΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ. ΑΛΜΥΡΟ-ΜΑΝΙΑΚΙ.27-8-1841.
40. ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ. ΑΠΟ ΣΙΜΙΖΑ. ΜΑΝΙΑΚΙ., 21-8-1841
42.ΚΩΝ\ΝΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ .ΑΠΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ.,ΜΑΝΙΑΚΙ –ΑΛΜΥΡΟ, 30-8-1841
44.ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΝΤΖΑΡΗΣ. ΑΠΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ , ΑΛΜΥΡΟ,24-8-1841.
63 .ΘΟΔΩΡΟΣ ΦΕΡΕΤΟΣ. ΑΠΟ ΠΟΛΙΑΝΗ,ΜΑΝΙΑΚΙ,17-9-1841. ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ Ο ΝΙΚΗΤΑΣ ΦΛΕΣΣΑΣ, ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ ,ΠΟΥ ΗΤΑΝ 30 ΑΔΕΛΦΙΑ.
76. ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ,ΑΠΟ ΖΑΓΑΡΕΝΑ, ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ, 6-12-1841.
79. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΣΙΜΙΖΑ,ΜΑΝΙΑΚΙ ΑΛΜΥΡΟ-ΑΘΗΝΑ 17-8-1841.
92. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ,ΜΠΕΤΣΙ,ΜΑΝΙΑΚΙ 20-8-1841
92. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Π.ΜΠΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ,ΑΠΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ,ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ-ΑΘΗΝΑ,22-8-1841.
96. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΖΑΣ, ΜΠΕΤΣΙ,ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ-ΑΘΗΝΑ,19-8-1841 Το βεβαιώνουν οι οπλαργηγοί ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ,ΜΗΤΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ και ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΡΗΣ.
98.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΠΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ , ΜΑΝΙΑΚΙ,19-8-1841.
98. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ, ΜΑΝΙΑΚΙ,19-8-1841.
Φ144
17. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΥΚΟΣ ή ΧΕΛΙΩΤΗΣ ,ΑΠΟ ΤΖΕΦΕΡΕΜΙΝΙ, ΑΛΜΥΡΟ.Συμμετείχε ενεργά στην Μεσσηνιακή Επανάσταση και έφτασε μέχρι την Κόρινθο,19-9-1841.
19. ΗΛΙΑΣ ΜΠΟΤΣΙΚΑΣ, ΑΠΟ ΤΖΕΦΕΡΕΜΙΝΙ,ΜΑΝΙΑΚΙ,30-8-1841.
Φ109
199. ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΛΑΠΑΝΗΣ , ΑΠΟ ΠΟΛΙΑΝΗ, ΗΜΟΥ ΑΜΦΕΙΑΣ , ΜΑΝΙΑΚΙ , 10-12-1841.
Φ135
182.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ, ΜΗΛΑ, ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ,26-9-1841.
470.ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ, ΑΠΟ ΜΗΛΑ, ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ, ΑΘΗΝΑ ,9-10-1841.
472. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ, ΑΠΟ ΜΗΛΑ, ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ-ΑΘΗΝΑ, 25-11-1841.
Φ227
115.ΛΑΜΠΡΟΣ,ΜΗΤΡΟΣ,ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ,ΑΠΟ ΜΠΟΥΡΝΑΖΙ,ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ,21-6-1844.
116-7,ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΣ,ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ,ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ,ΔΗΜΟΣ ,ΠΕΤΡΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ,ΑΠΟ ΜΠΟΥΡΝΑΖΙ,ΜΑΝΙΑΚΙ-ΑΛΜΥΡΟ, 1-1-1844.
Φ232
77-78.ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ,ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΟΤΗΣ,ΑΔΑΜ ΠΛΑΣΤΙΡΟΓΑΜΒΡΟΣ,ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΑΛΑΚΑΣ,ΚΟΛΙΟΣ ΜΑΝΘΟΣ,ΚΟΛΙΟΣ ΚΑΛΑΜΠΟΚΗΣ,ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΦΟΓΑΜΒΡΟΣ,ΑΠΟ ΣΚΑΛΑ ,ΔΗΜΟΣ ΟΙΧΑΛΙΑΣ, ΜΑΝΙΑΚΙ,20-10-1843.
79.-80 ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ,ΘΑΝΑΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ,ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΙΑΓΚΡΗΣ,ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΡΑΜΠΟΥΘΗΣ,ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ και ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΙΑΓΚΡΗΣ,ΑΠΟ ΚΑΤΣΑΡΟΥ,ΔΗΜΟΣ ΟΙΧΑΛΙΑΣ ,ΜΑΝΙΑΚΙ, ΒΕΡΓΑ,20-12-1843,ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΝΙΚΗΤΑΣ ΦΛΕΣΣΑΣ.
83.ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΟΓΡΙΚΗΣ,ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ,ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ …., ΑΠΟ ΚΑΤΣΑΡΟΥ.
95.ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ,ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ,ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ,ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ,ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ,Α.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, ΑΠΟ ΚΑΤΣΑΡΟΥ.
ΣΚΛΗΡΗΣ ΚΑΜΑΡΙΝΟΣ.Από ΜΕΛΙΓΑΛΑ.Πολέμησε σαν ομαδάρχης στη ΤΡΙΠΟΛΗ,ΒΑΛΤΕΤΣΙ,ΑΡΓΟΣ ,ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ, ΤΡΙΚΟΡΦΟ και ΔΡΑΜΠΑΛΑ.Εχει αριθμό στο μητρώο αγωνιστών 4513.Το 1842 ήταν δημαρχιακός πάρεδρος στο δήμο ΟΙΧΑΛΙΑΣ. Στον εμφύλιο του 1848 ήταν εναντίον της κυβέρνησης, κατεδιώχθη και αργότερα έτυχε αμνηστείας. Εφημερίδα ΑΘΗΝΑ, 19-9-1848 σελίδα 3.
ΚΟΡΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Από ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ. Αδελφός του ΗΛΙΑ ΚΟΡΜΑ.Σώθηκε στη μάχη στο Μανιάκι και διαδέχτηκε τον αδελφό του. Στον εμφύλιο και τη ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1834 είχε χαρακτηριστεί εχθρός του καθεστώτος και αδικήθηκε από τους βαβαροκράτες ,αναγνωρίζοντας το βαθμό Α τάξης.
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ. Από ΧΑΣΑΜΠΑΣΑ.Διετέλεσε δήμαρχος Ιθώμης και συνέδεσε το ονομά του με κοινωφελή έργα.
ΚΑΡΜΠΑΛΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ. Από ΟΙΧΑΛΙΑ. Πολέμησε στη Τρίπολη,Βαλτέτσι, Τρίκορφα, Δερβενάκια και Δραμπάλα.Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε δημογέροντας και δημαρχιακός πάρεδρος. ΓΑΚ Μοναστηριακά φάκελος 371.
Στην εγγραφή 43 6 ονόματα
ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΣΙΛΙΕΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΚΟΛΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΟΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΛΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Στην εγγραφή 45 6 ονόματα
ΓΚΟΥΝΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ
ΚΑΠΟΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΚΑΡΥΔΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ
ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ
ΣΠΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΦΟΥΝΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Στην εγγραφή 47 6 ονόματα και
ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ ΝΑΣΤΟΣ
ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ
ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ .ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΩ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΕΓΓΡΑΦΩΝ,ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΦΑΚΕΛΛΟ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟ ΕΓΓΡΑΦΟΥ.
ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Σ ΤΑΣΣΙΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ:ΤΟ ΑΓΙΟΚΕΡΙ ΤΟ ΔΩΡΙΣΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΕΣΤΡΑΦΗΚΕ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ 3 ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ 18 ΒΑΛΥΡΑΙΩΝ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΕΡΓΑ ΑΛΜΥΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ Ο ΠΡΟΓΟΝΟΣ ΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ 43
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΧΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑΓΙΑ ΤΟ 1821.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝΩ ΤΟΥΣ ΜΕΝΤΟΡΕΣ ΜΟΥ :ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ, ΜΙΜΗ ΦΕΡΕΤΟ, ΘΟΔΩΡΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ, ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 1821.
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥΓΓΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ,ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΧΕΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου