ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΛΥΡΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΚ 24002
ΤΗΛ.2724071016
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ TOY ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ, ΤΟ 2005, ΜΕ ΤΙΤΛΟ:
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Υπεύθυνος προγράμματος: Γιάννης Δ. Λύρας
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΣΕΝΑΡΙΟ: ΜΑΡΙΑ ΛΑΤΑ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ και επιμέλεια σεναρίου: ΙΣΜΗΝΗ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΗΘΟΠΟΙΟΙ
ΜΑΡΙΑ ΛΑΤΑ: ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ
ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΟΥΡΑΚΗ : ΒΡΟΧΗ
ΣΟΦΙΑ ΛΙΑΝΟΥ: ΝΕΡΑΙΔΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΕΣΠΟΤΗ : ΝΕΡΑΙΔΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: ΑΝΘΡΩΠΟΣ 1
ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΓΚΛΗ: ΑΝΘΡΩΠΟΣ 2
ΑΛΕΞΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΗΛΙΟΣ
ΒΙΒΗ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ: ΧΕΛΙΔΟΝΙ
ΚΡΥΣΤΑΛΛΕΝΙΑ ΖΟΥΔΙΑΡΗ: ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡΩΝ
ΕΛΕΝΗ ΛΙΑΠΗ: ΛΑΣΠΗ
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΥ: ΠΛΑΓΚΤΟΝ
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ
ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ: ΠΕΤΡΑ
ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: ΑΝΕΜΟΣ
ΘΟΔΩΡΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ: ΑΓΡΟΤΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΘΑΜΠΗΣ: ΝΕΙΛΟΣ
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΤΖΟΥΜΕΡΝΙΩΤΗΣ: ΔΕΝΤΡΟ
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΟΛΟΜΒΟΥ: ΨΑΡΙ
Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται πρώτα στο σχολείο μου, το 3ο Γυμνάσιο Πάτρας, στους μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, στα ΚΠΕ όλης της Ελλάδος και στους εκπαιδευτικούς-μαθητές που υλοποιούν προγράμματα, τη φετινή χρονιά 2011-12
Η υπόθεση του έργου
Αρχαία Αίγυπτος.
Ο ποταμός Νείλος έχει στερέψει και απειλείται με εξαφάνιση κάθε ζωντανός οργανισμός. Στη φύση βασιλεύει η σιωπή. Όλη θρηνούν την άθλια κατάσταση της έλλειψης του νερού. Όλοι διαμαρτύρονται βουβά, οι άνθρωποι, τα ζώα τα φυτά, και όταν η κατάσταση φτάνει πλέον σε απελπιστικό σημείο, ζητούν την βοήθεια από τις καλές δυνάμεις της φύσης. Οι άνθρωποι αποφασίζουν πρώτα να καλέσουν την Βροχή για να τους χαρίσει τις πολύτιμές σταγόνες της. Όμως λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή, η Βροχή δεν μπορεί να δώσει γρήγορη και αποτελεσματική λύση στο πρόβλημά τους. Έτσι αποφασίζουν να μιλήσουν στον Ήλιο. Του ζητούν να λιώσει ένα μέρος των πάγων και να βοηθήσει το νερό να φτάσει με ασφάλεια ως τον ποταμό. Κατά τη διάρκεια της πορείας του θα συναντήσει εχθρούς, όπως τον βασιλιά Βράχο και την κόρη του Πέτρα, που θα προσπαθήσουν να εμποδίσουν την αναζωογονητική του πορεία. Στο τέλος όμως θα νικήσει η θέληση και η καλοσύνη και το νερό θα δώσει στον τόπο και πάλι την ευτυχίας σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς της Αιγύπτου.
Αφηγήτρια: Βρισκόμαστε σε μια εποχή που το καθένα στοιχείο της φύσης έχει το βασίλειό του. Το νερό, ο ήλιος, ο άνεμος είναι οι άρχοντες που κυβερνούν την ανθρώπινη ζωή και μας χαρίζουν απλόχερα τα πολύτιμα αγαθά τους. Όμως όπως βλέπω το νερό από τον μεγάλο ποταμό έχει χαθεί και δεν έχει μείνει ούτε μια σταγόνα. Οι άνθρωποι και οι σπόροι παραπονιούνται και ζητούν την βοήθεια της βροχής. (κοιτάει στο βάθος και βλέπει δύο ανθρώπους να κρατούν την Βροχή και να μην την αφήνουν να φύγει) Μα..τι συμβαίνει. Αν δεν με γελούν τα μάτια μου, η κοπέλα έχει σκλαβωθεί…
Βροχή: Τόσες μέρες ακούω τις κραυγές των ανθρώπων και σπαράζεται η ψυχή μου. Βλέπεις οι γιοι του Καλοκαιριού δεν μου επιτρέπουν αυτόν τον μήνα να σκορπίσω τους καρπούς μου. Τα παράπονά της φύσης, μου τρυπούν τα αυτιά και η καρδιά μου ματώνει βλέποντας τόση θλίψη στους ανθρώπους, στενοχωριέμαι που δεν ανθίζουν τα φυτά και που διψούν τα ζώα.
Αφηγήτρια: Είναι γνωστή η καλοσύνη σου και δεν σε παρεξηγώ που δεν μπορείς να βοηθήσεις. Οι άνθρωποι, μαζί με τα ζώα και τους σπόρους, ξέρουν τις δυσκολίες που έχεις και αποφάσισαν να ζητήσουν την βοήθεια του ήλιου. Προσπάθησαν από μόνοι τους, να ελευθερώσουν το νερό που βρίσκεται μέσα στους πάγους, αλλά ο κακός βασιλιάς του Βράχου, μαζί με την κόρη του, την Πέτρα, τους εμποδίζουν και προσπαθούν να καταστρώσουν ένα σχέδιο, ώστε να μην αφήσουν το νερό να πάει στο ποτάμι.
Βροχή: Μα αυτό είναι έγκλημα. Ο τόπος έχει ανάγκη από το νερό και δεν πρέπει να το αφήσετε έτσι. Η γη διψάει και οι σπόροι δεν μπορούν να ανθίσουν. Τα ζωντανά δεν θα αντέξουν για πολύ καιρό ακόμα χωρίς νερό. Κάτι πρέπει να γίνει. Το πλάσμα με την λογική πρέπει να δράσει έγκαιρα. Το ταξίδι του νερού από την χώρα των πάγων, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Αφηγήτρια: Λες να μην το ξέρω καλή μου βροχούλα; Τα λόγια σου έχουν λογική, απλά θα προτιμούσα να μπορούσες και συ κάτι να προσφέρεις, σ’ αυτή τη συμφορά. Όμως δεν μπορείς.
Βροχή: Ο χρόνος με κρατάει μακριά και δεν μπορώ να επέμβω, αν και θα το ήθελα με όλη μου την καρδιά. Παρηγοριέμαι που ο ήλιος είναι ελεύθερος και δεν έχει δεσμεύσεις σαν τη δικιά μου και είμαι σίγουρη πως θα σας βοηθήσει. Ο χρόνος και οι εποχές, δεν μπορούν να τον αγγίξουν. Ελπίζω μόνο να καταλάβει την συμφορά σας και να σας φερθεί με αγάπη και φροντίδα.
Αφηγήτρια: Έχουμε ακουστά πως είναι δίκαιος βασιλιάς. Εσύ καλή μου καλύτερα να φύγεις τώρα. Δεν αντέχω να σε βλέπω άλλο δεμένη στα μπράτσα αυτών των δυο.
(Στο βασίλειο του Βράχου. Βασιλιάς και Πέτρα.)
Βασιλιάς του Βράχου: Κοντεύω να σκάσω από την χαρά μου κόρη μου. Έλα να σου πω τα ευχάριστα νέα, για να χαρείς και συ. Είμαι σίγουρος πως μόλις ακούσεις τι έχω να σου πω, θα με ευγνωμονείς. Πλησίασε γιατί δεν πρέπει να φωνάζω. Ίσως μας ακούσει κανείς εχθρός και δεν το θέλω.
Πέτρα: Τι συμβαίνει πατέρα; Μήπως μου πήρες επιτέλους εκείνα τα χρυσαφικά που σου ζήτησα; Εκατό ολόκληρα χρόνια επιθυμώ να μου τα πάρεις και εσύ όλο το καθυστερείς.
Βασιλιάς του Βράχου: Με έχεις ζαλίσει με αυτά τα κοσμήματα, τόσα χρόνια και από αντίδραση δεν θα στα πάρω ποτέ. Μη με συγχύζεις πάλι, τώρα που έχω τόση χαρά στο πέτρινο κεφάλι μου.
Πέτρα:Χμμ! Καλά. Για πες τι έγινε; Αν είναι τόσο σημαντικός ο λόγος της ευτυχίας σου, θα χαρώ και γω. Αρκεί να μη με σκοτίζεις πάλι με τους έρωτες σου με τα χαλίκια και τη λάβα.
Βασιλιάς του Βράχου: Καμία σχέση πέτρινο μου κορίτσι. Τα νέα είναι καλά μόνο για τους δυο μας και για κανέναν άλλο. Ο Νείλος επιτέλους στέρεψε από το νερό και τα πάντα διψούν σε κείνο τον τόπο. Ευκαιρία να το εκμεταλλευτούμε και να πάρουμε την εξουσία στα χέρια μας.
Πέτρα: Α! Αυτό ήταν μόνο; Και γω που φανταζόμουν ότι μου έφερες πολλά δώρα.
Βασιλιάς του Βράχου: Μην ανησυχείς!. Σιγά σιγά θα κυριαρχήσουμε σε αυτή τα γη και θα έχεις ότι θες.
Πέτρα: Καλά όλα αυτά, αλλά μου φαίνεται πως ξεχνάς, πως κάποια στιγμή, είτε με τη Βροχή, είτε με τον Ήλιο το νερό θα επιστρέψει στον ποταμό και το μέρος δεν θα είναι εύκολο να το κατακτήσεις.
Βασιλιάς του Βράχου: Η Βροχή ήδη έχει βγει από τη μέση, λόγω της εποχής. Το Καλοκαίρι είναι αυστηρό και δεν της επιτρέπει να αλλάξει το πρόγραμμα των καιρικών συνθηκών που έχει σχεδιάσει, για φέτος. Όσο για τον Ήλιο, και να δεχθεί να τους βοηθήσει, θα καταστρώσουμε σχέδιο για να εμποδίσουμε το νερό να ολοκληρώσει το ταξίδι του μέχρι τον ποταμό. Θα του κλείσουμε το δρόμο και στην δύναμή μας όπως ξέρεις πολύ καλά, δεν μπορεί να αντισταθεί.
Πέτρα: Πολύ ωραία τα λόγια που λες πατέρα, αλλά καλύτερα να δούμε και στην πράξη τι θα γίνει. Είμαι μια βασιλοπούλα και τόσα χρόνια με έχεις καθηλωμένη μέσα στη γη και έχω βαρεθεί. Θέλω να έχω πλούτη και μεγαλεία, όμορφα ρούχα και κοσμήματα.
Βασιλιάς του Βράχου: Άμα με βοηθήσεις, όλα αυτά θα γίνουν δικά σου κόρη μου.
Αφηγήτρια: Ενώ ο βασιλιάς και η κόρη του κατέστρωναν σχέδια πώς να εμποδίσουν το νερό, οι άνθρωποι είχαν φτάσει στο βασίλειο του Ήλιου. ‘Ήταν αποφασισμένοι να τον συναντήσουν και να ζητήσουν την πολύτιμη βοήθειά του, με οποιοδήποτε τίμημα. Ο Ήλιος ήταν λίγο παράξενος στην συμπεριφορά του και πολυάσχολος και δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση να τον πείσουν.
(Δύο άνθρωποι μπαίνουν στην αίθουσα που βρίσκεται ο Ήλιος και τον πλησιάζουν. Επειδή ο Ήλιος είναι λίγο μακριά από το σημείο που βρίσκονται, του δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουν λίγο μεταξύ τους)
Άνθρωπος 1: Αχ! Θεέ μου! Μακάρι να είναι στις καλές του. Έχω ακούσει ότι ώρες, ώρες από την πολύ κούραση είναι πολύ απότομος και οξύθυμος. Τα πόδια μου τρέμουν από την αγωνία. Φοβάμαι πολύ μήπως αρνηθεί να μας βοηθήσει.
Άνθρωπος 2: Μπορείς να σταματήσεις να είσαι τόσο απαισιόδοξο άτομο συνέχεια; Αν δεν έχεις αυτοπεποίθηση δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Και έχουμε ανάγκη το νερό, όσο τίποτα άλλο. Σκέψου ότι αν συνεχίσει έτσι αυτή η κατάσταση, τα ζωντανά μας θα ψοφήσουν και θα τα ακολουθήσουμε και εμείς.
Άνθρωπος 1: Καλά! Καλά! Σώπα τώρα γιατί φτάνουμε και δεν είναι απαραίτητο να ακούσει τι λέμε.
Ήλιος: Καλά μυρίστηκα ανθρώπινη μυρωδιά εδώ μέσα. Σας καλωσορίζω στον τόπο μου, αρκεί να έρχεστε με ανοιχτή ψυχή. Δεν αντέχω τους κλειστούς και σκοτεινούς χαρακτήρες.
Άνθρωπος 1: Βασιλιά μου, πιστεύω πως είμαστε καλοπροαίρετοι άνθρωποι, αλλά δυστυχώς η ανάγκη μας φέρνει σε σένα και όχι κάποιο ευχάριστο γεγονός.
Ήλιος: Και ποιο είναι αυτό; Λίγο γρήγορα πέστε μου γιατί δεν έχω και πολύ υπομονή στις κουβέντες.
Άνθρωπος 2: Η χώρα μας έχει διψάσει από την οργή της φύσης. Το ιερό ποτάμι μας έχει στερέψει τελείως. Τα φυτά έπαψαν να φυτρώνουν και τα ζώα λυσσούν από τη δίψα τους το ένα μετά το άλλο. Σε λίγο καιρό, αν δεν λιώσεις ένα κομμάτι πάγο για να έρθει λίγο νεράκι στα μέρη μας, θα βρεθούμε και εμείς σε ανάλογη κατάσταση.
Άνθρωπος 1: Πρέπει να ελευθερώσουμε το νερό για να αναστηθεί η ζωή στον τόπο μας.
Ήλιος: Λοιπόν, κατάλαβα, αρκούν αυτά που είπατε. Η χώρα σας με τιμά και με λατρεύει και δεν μπορώ να την αφήσω να χαθεί στην οργή της φύσης. Η ώρα μου είναι περιορισμένη και πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον ελάχιστο χρόνο που έχω ελεύθερο, πριν συνεχίσω την σκληρή δουλειά μου.
Άνθρωπος 1:Τα λόγια είναι πολύ μικρά, μπροστά στη μεγαλοψυχία σας. Ευχαριστούμε.
Αφηγήτρια: Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι, μαζί με την Ήλιο, πήραν το δρόμο για το σιωπηλό βασίλειο των Πάγων, όπου εκεί θα έβρισκαν την Νεράιδα του Πάγου και την Νεράιδα του Νερού.
(Ο Ήλιος βρίσκεται μαζί με τους κατοίκους της πόλης που τον επισκέφτηκαν, στο βασίλειο των Πάγων. Εκεί συναντούν τη Βασίλισσα του πάγου και πίσω αχνοφαίνεται η φιγούρα της Νεράιδας του Νερού)
Νεράιδα των Πάγων: Ήλιε έχεις πολύ καιρό να φανείς από τα μέρη μας. Και από ότι βλέπω έχεις έρθει με ανθρώπινη συντροφιά. Σε τι οφείλουμε την επίσκεψή σας;
Άνθρωπος 2: Νεράιδα των Πάγων ήρθαμε να σου ζητήσουμε μια χάρη που έχει μεγάλη σημασία για το τόπο μας. Ο Νείλος, το μεγάλο ποτάμι της Αιγύπτου έχει στερέψει και κάθε ζωντανός οργανισμός υποφέρει φριχτά, χωρίς νερό.
Νεράιδα των Πάγων: Χμμ! Μάλιστα. Και τι μπορώ να κάνω εγώ γι’ αυτό; Η Βροχή είναι η ειδική γι αυτές τις δουλειές.
Άνθρωπος 1: Η Βροχή λόγω των κανόνων του Καλοκαιριού, δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι να λιώσει ο Ήλιος, ένα πολύ μικρό κομμάτι πάγου, να ταξιδέψει το νεράκι, να έρθει στην Αίγυπτο και να γεμίσει και πάλι το ποτάμι μας.
Νεράιδα των Πάγων: Δεν ξέρω αν είναι και τόσο καλή ιδέα, αυτή η λύση που σκεφτήκατε. Με την αλλαγή του κλίματος, λόγω την μόλυνσης του περιβάλλοντος, τα τελευταία χρόνια έχουν λιώσει άδικα πολλά κομμάτια πάγου και δεν θέλω να χάσω και άλλα.
Ήλιος:Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά δεν το θεωρώ σωστό μια βασίλισσα σαν και σένα, με τέτοια ομορφιά και τόσο ξακουστή, να φανεί τόσο άκαρδη, μπροστά στον πόνο και την απόγνωση τόσων ζωντανών πλασμάτων. Κοίταξέ τους και αποφάσισε δίκαια.
Νεράιδα των Πάγων: Τώρα που το σκέφτομαι σοφότερα, συμφωνώ μαζί σου ήλιε. Τα μάτια αυτών των ανθρώπων, έχουν τόση καλοσύνη που δεν μπορώ να τους στερήσω την χαρά του υγρού θαύματος. Λοιπόν καλοί μου άνθρωποι η Νεράιδα του Νερού θα οδηγήσει το νερό στον τόπο σας. Εσύ Ήλιε σου έχω εμπιστοσύνη, αλλά πρόσεχε πολύ πόσο πάγο θα λιώσεις, για να μην πάθουμε καμιά συμφορά. Εμένα με συγχωρείται, αλλά πρέπει να πάω να κοιμηθώ. Σας χαιρετώ όλους και εύχομαι να σας πάνε όλα καλά.
Άνθρωπος 2: Ευχαριστούμε πολύ την ευγενική σου καρδιά, που κρύβεται κάτω από την παγωμένη όψη σου.
Άνθρωπος 1: Ένας ολόκληρος λαός θα σε λατρεύει μετά από αυτήν την καλή σου πράξη. Καλόν ύπνο.
(Η νεράιδα του Νερού αποχωρεί και πλησιάζει η Βασίλισσα του Νερού)
Νεράιδα του Νερού: Άκουσα τι συμφορά σας βρήκε και χαίρομαι που η Νεράιδα των Πάγων δέχτηκε να σας βοηθήσει. Αυτό που απομένει Ήλιε μου, είναι να λιώσεις λίγο πάγο και να οδηγήσω το νερό στην χώρα των ανθρώπων που υποφέρουν.
(Ο Βασιλιάς Ήλιος κάνει κάποιες κατάλληλες κινήσεις που λιώνουν ένα μικρό κομμάτι πάγου. Η νεράιδα του Νερού παίρνει ένα μικρό κουτάκι και το βάζει μέσα)
Άνθρωπος 2: Μα καλά, τι κάνετε εκεί; Θα φτάσει αυτό το τοσοδούλικο κομμάτι για να γεμίσει ολόκληρο ποταμό;
Νεράιδα του Νερού: Καλέ μου άνθρωπε, μην ξεχνάς πως είμαι η βασίλισσα του Νερού και έχω μαγικές ιδιότητες. Να είσαι σίγουρη πως ο ποταμός θα γεμίσει χωρίς να ξεχειλίσει.
Ήλιος: Άντε, μην καθυστερείτε άλλο! Πρέπει να ξεκινήσετε αμέσως. Ο τόπος σας περιμένει να του χαρίσετε τη ζωή. Μην το καθυστερείτε άλλο.
Άνθρωπος 1: Βασιλιά Ήλιε, θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, εκ μέρους όλου του λαού μου. Πάντα θα σε τιμούμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το καλό που μας έκανες.
Ήλιος: Να σαι καλά για τα καλά σου λόγια. Αντίο φίλοι μου. (Φεύγει)
Αφηγήτρια: Ο Ήλιος έφυγε και οι τρεις να ταξιδιώτες πήραν το δρόμο του γυρισμού. Η χαρά τους ήταν μεγάλη και τίποτα, όπως πίστευαν, δεν θα μπορούσε να χαλάσει την καλή τους διάθεση. Ξαφνικά είδαν από μακριά την Βασίλισσα των Σπόρων, να έρχεται τρέχοντας προς αυτούς, αναστατωμένη.
Βασίλισσα των Σπόρων: Συμφορά που μας βρήκε! Έφαγα τον κόσμο να σας βρω. Πού ήσασταν;
Άνθρωπος 2: Τι έγινε; Φαίνεσαι πολύ αναστατωμένη.
Βασίλισσα των Σπόρων: Πώς μπορώ να είμαι ήρεμη; Το ξέρεις πως ο βασιλιάς του Βράχου με την πανούργα κόρη του κατέστρωσαν σχέδιο για να σας εμποδίσουν να φέρετε το νερό στον ποταμό; Με τον τεράστιο όγκο τους θα σας κλείσουν το δρόμο με την προϋπόθεση να τους δώσετε το κουτί με το νερό, αλλιώς δεν θα σας αφήσουν να περάσετε.
Νεράιδα του Νερού: Μα αυτό είναι φοβερό νέο.
Άνθρωπος 1: Είναι. Εσύ πώς μπόρεσες και ήρθες να μας ειδοποιήσεις;
Βασίλισσα των Σπόρων: Μπόρεσα να ξεφύγω πριν κλείσει τελείως τον δρόμο. Όλοι οι άλλοι σπόροι είναι αιχμάλωτοί του, όπως και οι υπόλοιποι ζωντανοί οργανισμοί.
Άνθρωπος 2: Ωχ! Και τώρα τι θα κάνουμε;
Νεράιδα του Νερού: (σκέφτεται για μερικά δευτερόλεπτα) Έχω κάτι στη σκέψη μου, πως ίσως είναι και η μοναδική λύση στο πρόβλημά μας.
Βασίλισσα των Σπόρων: Μακάρι να είσαι σωστή στην εκτίμησή σου. Για πες μας τι σκέφτηκες;
Νεράιδα του Νερού: Να, σκέφτηκα να ζητήσουμε βοήθεια από τον Άνεμο. Είναι πολύ δυνατός και ίσως να μπορεί να καταστρέψει τον βασιλιά του Βράχου ή τουλάχιστον να τον μεταφέρει πιο πέρα, για να μπορέσουμε να περάσουμε με ασφάλεια.
Βασίλισσα των Σπόρων: Καλή ιδέα, αλλά ποιος θα πάει να φέρει τον Άνεμο;
Νεράιδα του Νερού: Οι άνθρωποι. Και πέστε του, πως έρχεστε εκ μέρους της βασίλισσας του Νερού. Είναι πολύ καλός μου φίλος και θα σίγουρα θα δεχτεί να μας βοηθήσει.
Άνθρωπος 1: Φύγαμε. Εσείς περιμένετε μας εδώ. Ελπίζω να μην αργήσουμε.
Αφηγήτρια:Έτσι λοιπόν, για άλλη μια φορά, οι άνθρωποι, έπρεπε να πάνε να ζητήσουν τη βοήθεια, από ένα ακόμη στοιχείο της φύσης. Άραγε θα δεχόταν, όπως είπε η βασίλισσα του Νερού ,να τους βοηθήσει;
(Οι δυο άνθρωποι φτάνουν στο Βασίλειο του Ανέμου και αμέσως τους υποδέχεται με καλοσύνη και ευχάριστη διάθεση)
Άνεμος: Καλώς ήρθατε στο παλάτι μου. Περάστε, καθίστε. Φαίνεστε κουρασμένοι.
Άνθρωπος 1: Δυστυχώς δεν έχουμε πολύ χρόνο, καλέ μας Άνεμε.
Άνθρωπος 2: Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας.
Άνεμος: Από το πρόσωπό σας και από την αγωνία που έχει η φωνή σας, αντιλαμβάνομαι ότι κάτι κακό σας έχει συμβεί.
Άνθρωπος 2: Και δεν πέφτεις έξω άρχοντα μου. Δεν θα πολυλογήσω. Πριν λίγο καιρό στέρεψε το ποτάμι, τώρα φέρνουμε μαζί με την βασίλισσα του Νερού, νερό, που πήραμε από το Βασίλειο των Πάγων.
Άνεμος: Ωραία. Και πού είναι το κακό;
Άνθρωπος 1: Στο γεγονός ότι ο Βασιλιάς Βράχος θέλει να μας εμποδίσει να πάμε στο τόπο μας με το νερό.
Άνεμος: Περίεργο μου φαίνεται αυτό. Και γιατί να κάνει τέτοια πράξη;
Άνθρωπος 1: Γιατί χωρίς νερό, είμαστε πολλοί αδύναμοι και θα μπορέσει πολύ εύκολα να μας εξουσιάσει.
Άνεμος: Αυτό δεν είναι καθόλου σωστό. Πρέπει να επέμβω αμέσως. Όποιος πάει ενάντια στην φύση, είναι εχθρός μου και πρέπει να τιμωρηθεί. Όποιος αγαπά την εξουσία και είναι άπληστος προκαλεί κακό και πόνο. Πάμε.
Αφηγήτρια: Ενώ ο βασιλιάς του Βράχου περηφανευόταν για τα κατορθώματά του, ο Άνεμος σκεφτόταν πώς να χαλάσει τα πονηρά σχέδια του.
Βράχος: Όλα πάνε καλά μικρή μου Πέτρα. Το νερό δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να περάσει από δω και οι άνθρωποι θα υποφέρουν. Έτσι αδύναμοι που θα είναι, θα τους επιβάλλω την εξουσία μου και μάλιστα χωρίς να προβάλλουν αντίσταση.
Πέτρα: Είμαι πολύ περήφανη για σένα πατέρα.
(Εμφανίζεται ξαφνικά ο Άνεμος, ορμητικός και πολύ θυμωμένος)
Άνεμος: Γελιέσαι Βράχε. Δεν θα κάνεις ότι σου κατεβαίνει πάντα στο μυαλό και θα βασανίζεις όλα τα ζωντανά πλάσματα. Έχεις αρχίσει και με εκνευρίζεις.
Βράχος: Πού βρέθηκες εσύ εδώ;
Άνεμος: Νομίζεις δεν θα μάθαινα τα ‘κατορθώματά’ σου; Όλη η φύση είναι εναντίον σου.
Πέτρα: Ποιος είναι αυτός πατέρα, που σου μιλάει έτσι;
Βράχος: Ο Άνεμος είναι κοριτσάκι μου. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να έχουμε τόση εξουσία και καλύτερα να φύγουμε.
Πέτρα: Μα τι λες βρε πατέρα, τρελάθηκες; Εσύ δεν μου έλεγες πριν λίγο…
Βράχος: Ξέχνα τι σου έλεγα πριν. Άντε πάμε να φύγουμε.
Άνεμος: Και πολύ καλά θα κάνετε. Ελπίζω να μην σε ξαναπετύχω στο δρόμο μου για τέτοιο λόγο, γιατί τότε οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές για σένα.
Βράχος: Μην ανησυχείς. Πέτρα κουνήσου.
Πέτρα: Ναι πατέρα.
(Φεύγουν. Πλησιάζουν τον Άνεμο οι άνθρωποι και η Νεράιδα του Νερού)
Νεράιδα του Νερού: Μπράβο Άνεμε! Σ’ ευχαριστούμε πολύ για την πολύτιμη βοήθειά σου.
Άνεμος: Το καθήκον μου έκανα, για να πας γρήγορα στους οργανισμούς να τους δροσίσεις.
Νεράιδα του Νερού: Δεν χάνω ούτε ένα λεπτό. Πάμε, το ποτάμι μας περιμένει πώς και πώς και τα πουλιά έχουν ήδη μεταδώσει το χαρμόσυνο νέο, ότι σε λίγη ώρα το νερό θα βρίσκεται στα μέρη σας καλοί μου άνθρωποι.
(Μετά από λίγο φτάνουν στο ποταμό, που είναι αρκετά ταλαιπωρημένος.Εκεί βρίσκεται και η Λάσπη)
Νείλος: Επιτέλους ήρθατε, είχα αρχίσει να απογοητεύομαι πως δεν θα καταφέρετε.
Νεράιδα του Νερού: Αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα, χρωστάς πολλά στη θέληση αυτών των δύο. (Δείχνει τους ανθρώπους και του δίνει το κουτάκι με το νερό)
Νείλος: Την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη μου, θα την αποδείξω όταν το νερό θα γεμίσει τα σπλάχνα μου. Δε θα ξεχειλίσω ποτέ πια θα είμαι πάντα παρών, για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου.
Λάσπη: Είμαι πολύ χαρούμενη. Είχαν πιαστεί τα κόκαλα μου τόσο καιρό, από την ξηρασία.
Νείλος: Παρά λίγο να σε χάσω αγαπητή μου φίλη και κόντεψα να τρελαθώ από την στενοχώρια μου.
Λάσπη: Σου χρωστάω τη ζωή μου. Αν δεν είχες φυλάξει ελάχιστες σταγόνες για να με διατηρούν, τώρα θα ήμουν χίλια κομμάτια.
Νείλος: Τόσο καιρό σε είχα συνηθίσει. Και μπορώ να πω ανησύχησα πάρα πολύ όταν σε είδα να υποφέρεις.
Λάσπη:Μα τόσο καιρό υπέφερες και συ αγαπημένε μου. (Τον αγκαλιάζει)
Άνθρωπος 1: Τέλος καλό, όλα καλά. Μπορούμε να πηγαίνουμε και εμείς. (Φέυγουν οι άνθρωποι και η Νεράιδα του Νερού)
Αφηγήτρια: Ο Νείλος γέμισε με πολύτιμο νερό και έτσι όλοι ήταν ευτυχισμένοι, αλλά καλύτερα ας τους αφήσουμε να μας μιλήσουνε οι ίδιοι, γι΄ αυτήν την υπέρτατη χαρά.
(Φεύγουν όλοι και στη θέση τους έρχονται το Χελιδόνι, το Δέντρο και ο Αγρότης και στέκονται από την μια πλευρά της σκηνής και από την άλλη το Πλαγκτόν και το Ψάρι. Πρώτοι ξεκινούν τη συζήτησή τους το Πλαγκτόν με το Ψάρι, ενώ οι άλλοι στέκονται ακίνητοι και παγωμένοι)
Ψάρι: Είμαι πολύ στενοχωρημένη, γιατί έχασα πολλούς συγγενείς μου, αλλά και πολύ χαρούμενη που γύρισε η ζωή στο τόπο μας.
Πλαγκτόν: Και γω έχω χαρά μεγάλη, αλλά και φόβο πως το είδος σου θα με κυνηγά και πάλι.
Ψάρι: Μη λες ανοησίες, λίγα φυλλαράκια σου τρώμε και το κάνεις ολόκληρο ζήτημα. Εξάλλου τώρα είναι πολλοί λίγοι αυτοί που είναι ζωντανοί.
Πλαγκτόν: Ναι αλλά τα ψάρια πληθαίνουνε πολύ γρήγορα και το κορμάκι μου τρώνε σαν τη χίμαιρα.
Ψάρι: Μα έτσι είναι η αλυσίδα της ζωής και δεν μπορεί κανείς να την παραβεί. Πάντως θα προσπαθήσω να μην σου κάνουνε ζημιά, τα δικά μου τα παιδιά.
Πλαγκτόν: Είσαι πολύ καλό ψαράκι και χαίρομαι που επιτέλους θα τα πάμε καλά. Και να σκεφτείς ότι πριν την καταστροφή, όλο τσακωνόμαστε και είμαστε εχθροί. Μισούσαμε ο ένας τον άλλον χωρίς καν να γνωριζόμαστε.
Ψάρι: Είναι παγκοσμίως γνωστό πως η συμφορά δένει τους ανθρώπους που υποφέρουν από αυτήν. (Παγώνουν στην στάση που βρίσκονται)
Αγρότης: Επιτέλους! Τα χέρια μου τόσο καιρό ήταν δεμένα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Τώρα η οικογένειά μου θα μπορέσει να φάει λίγο κανονικό φαγάκι και όχι ρίζες, που παραλίγο να εξαφανιστούν και αυτές. Θα ποτίσω το χωραφάκι μου και θα βγάλω άφθονους καρπούς.
Δέντρο: Τα κλαδιά μου θέλουν πολύ καιρό για να συνέλθουν και να σου δώσουν τα αγαθά μου αγρότη. Όμως αν έχεις υπομονή θα γευτείς τα πιο νόστιμα και ζουμερά πορτοκάλια που έχεις φάει ποτέ σου.
Αγρότης: Ποτέ δεν με άφησες παραπονεμένο. Πάντα μου χάριζες τους πιο γευστικούς και ωφέλιμους καρπούς.
Δέντρο: Κοίτα το χελιδόνι πως σε κοιτάει.. Περιμένει πως και πώς να του δώσεις κανα σποράκι για να ταΐσει τα πουλάκια του.
Αγρότης: Πολύ φοβάμαι πως με κοιτάει, έτσι με παράπονο, για άλλο λόγο.
Δέντρο: Τι θες να πεις;
Χελιδόνι: Μου κατέστρεψε την φωλιά και χωρίς νερό, ήταν πολύ δύσκολο να φτιάξω άλλη.
Αγρότης: Είχα τα νεύρα μου, επειδή δεν είχαμε νερό. Τώρα αν θες θα προσπαθήσω να σου φτιάξω άλλη.
Χελιδόνι: Το μόνο που θέλω από σένα είναι να με αφήσεις να φτιάξω σε μια γωνίτσα του σπιτιού σου το καταφύγιο μου, ώστε κάθε Καλοκαίρι να έρχομαι να σε επισκέπτομαι. Τα παιδιά σου αγαπούν πολύ την οικογένειά μου.
Δέντρο: Και μένα με αγαπούν. Ειδικά όταν κάθονται στα κλαδιά μου και σκαρφαλώνουν πάνω μου, νιώθω πως τους προσφέρω χαρά στο παιχνίδι τους. Όμως τον τελευταίο καιρό, έτσι αδύναμο που ήμουν, δεν έρχονταν να παίξουν μαζί μου. Τώρα να τους το πεις ότι θα γίνω γερό σιγά σιγά, ώστε να δεχθούν να με τιμήσουν με την παρουσία τους και να μου κάνουν συντροφιά.
Αγρότης: Όποιος μιλάει έτσι για τα παιδιά μου, είναι φίλος μου. Σας ευχαριστώ και τους δύο. Χελιδονάκι μου, όποτε θες μπορείς να έρχεσαι στην σπίτι μου και ποτέ δεν θα αφήσω την γυναίκα μου να χαλάσει την φωλίτσα σου. Όσο για σένα δεντράκι μου, θα σε περιποιούμαι καθημερινά μέχρι να αναρρώσεις.
Χελιδόνι: Πόσο ευτυχία μπορεί να προσφέρει το νερό! Όπως ενώνει τους ποταμούς και τις θάλασσες, ενώνει και όλον τον κόσμο και τα ζωντανά στοιχεία που τον αποτελούν. Θα ταξιδέψω σε όλα τα μέρη της γης και θα φωνάζω σε όλους, πόσο πολύτιμο στοιχείο είναι το νερό και πόσο όμορφο είναι όλα τα κομμάτια της φύσης, να συνυπάρχουν αρμονικά. Πρέπει να είμαστε όλοι οδηγοί στο ταξίδι της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου