Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΤΟ 2008

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΚ 24002

ΤΗΛ. 2724071016

Ζούμε μόνο μια φορά και πρόκειται για ένα θείο δώρο. Γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε πώς να αξιοποιούμε δημιουργικά το χρόνο μας.

Κοιτάζοντας την κορυφή του Παναχαϊκού συλλαμβάνουμε την έννοια του χρόνου φέρνοντας έτσι ηρεμία στον εαυτό μας και τους γύρω μας. Είναι η χαρά της ζωής, το νόημα της ύπαρξης μας. Πρέπει να πιστεύουμε στους ανθρώπους, στην αγάπη, στις καλές πράξεις, με θετική ενέργεια και σκέψη. Δεν θα πρέπει να είμαστε αμέτοχοι δήθεν πραγμάτων, δήθεν σπουδαίων που δεν μας αφορούν. Θα πρέπει να είμαστε μάχιμοι και μαχητές.

Δεν θα ψάξουμε να βρούμε στημένους ψήλους σε τεχνητά άχυρα αλλά ,θα βρούμε τον δρόμο ή θα τον δημιουργήσουμε και θα είμαστε συνεχώς ένα ενεργό ηφαίστειο.

Γεφύρια , κρήνες, βρύσες ,υδραγωγεία, δεξαμενές, πηγάδια, σγούρνες, τρόμπες, μηχανές ,μαγγανοπήγαδα, μάγγανα, βαλανεία, κακαβόστρες ,αυλάκια , μύλους βάρκες, καλαμωτές, ψαροκόφινα-χελοκοφινα-είδη ψαρέματος, σούμπες, μέσα αποθήκευσης-μεταφοράς –χρήσεις νερού και ειδών υγιεινής ,αποχετεύσεις κ.λ.π., θα πρέπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση και Πολιτεία να τα διασώσει –συντηρήσει και προβάλλει ,στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

Το νερό συνδέεται με τη Γέννηση ,τη Ζωή και το Θάνατο. Η βάπτιση ,ο αγιασμός,, το λούσιμο του γαμπρού, και το πλύσιμο του νεκρού σχετίζονται με το νερό ,το οποίο και τραγουδήθηκε στα δημοτικά μας τραγούδια και πολλοί ποιητές συνέθεσαν δημιουργίες τους με βάση την ελληνική φύση και ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης έγραψε:

Στο περιγιάλι το κρυφό

Κι’ άσπρο σαν περιστέρι

Διψάσαμε το μεσημέρι

Μα το νερό γλυφό .

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ

Η γη αποτελεί ένα μικρό μόλις τμήμα του απέραντου διαστήματος.

Είναι ένας από τους 9 πλανήτες που περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και συγκροτούν το ηλιακό μας σύστημα. Η γη θερμαίνεται από τον ήλιο και είναι ο μόνος γνωστός πλανήτης με τις κατάλληλες συνθήκες για την ύπαρξη ζωής. Η ατμόσφαιρα περιβάλλει την γη και είναι κι ομπρέλα προστασίας της. Είναι ένα μείγμα Ν2,Ο2,CΟ2 υδρατμών. Ορισμένες δραστηριότητες (ρύπανση, όξινη βροχή, φαινόμενο θερμοκηπίου) επηρεάζουν τη σύσταση της ατμόσφαιρας και την καινοτομία της να προστατεύει τη γη και τη ζωή.

Το νερό είναι το κυρίαρχο στοιχείο της γης καλύπτοντας το 70 % της επιφάνειάς της και είναι ζωτικής σημασίας για τις πολύπλοκες αντιδράσεις που συντελούν να μείνουν ζωντανά τα κύτταρα των οργανισμών και χωρίς αυτό δε θα υπήρχε ζωή.

Η υδρόσφαιρα είναι το σύνολο των αποθεμάτων του νερού πάνω στην γη. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι αλμυρό και βρίσκεται στους ωκεανούς και τις θάλασσες. Ένα μεγάλο ποσοστό του γλυκού νερού είναι παγιδευμένο στους παγετωνες και στις παγωμενες επιφανειες. Το υπολοιπο κινειται στα ποταμια και στις λιμνες ή ποτιζει το εδαφος και καταληγει στις υπογειες δεξαμενες που βρισκονται στις κοιλοτυτες που δημιουργουνται κατω από πορωδη πετρωματα. Το νερο μεταβαλλεται συνεχως από την υγρη στην αερια και αντιστροφα και το συνανταμε με τη μορφη χιονιου ή παγου. Τα φυτά με τη βοηθεια του ηλιου και του νερου είναι Τα εργοστασια παραγωγης τροφιμων με την διαδικασια της φωτοσυνθεσης και μετα από μακροχρονιες διεξεργασιες σχηματιζονται τα ορυκτα καυσιμα (υδρογονανθρακες, πετρελαιο, γαιανθρακες ) και αποτελουν την βαση στη ροη της ενεργειας με την μορφη τροφικων αλυσιδων και πλεγματων. Ο ανθρωπος το χρησιμοποιει στην υδρευση ,αδρευση, αποχετευση και βιομηχανια.

Κάθε προκληση εξεταζει πιθανες λυσεις και προτινει τροπους με τους οποιους η σταση καθενος μπορει να εχει αποφασιστικο αποτελεσμα. Η προκληση του νερου είναι να παρεχουμε αρκετο και ασφαλες νερο για ολους. Πολλοι ανθρωποι σε ολο τον κοσμο εργαζονται σκληρα για να λυσουν τα προβληματα που αντιμετωπιζει σήμερα η γη. Δεν υπάρχουν όμως εύκολες λύσεις.

Κατανομή νερού στη γη

3% γλυκό

97% ωκεανοί

Κατανομή γλυκού

20% υπόγεια

1% επιφανειακά

79% παγετώνες- πόλοι

Κατανομή επιφανειακών

1% ποτάμια

1% βιόσφαιρα

8% υδρατμοί

38% υγρασία

52% υπόλοιπο

Προδιαγραφες πόσιμου νερού

Θερμοκρασία 25 βαθμοί Κελσίου

ΡΗ 6-5-8,5

Αμμωνιaκά 0,5mg/ltNH₄

0,1mg/lt NO₂

Νιτρικά 50mg/NO₃/l

Φωσφορικά 500mg P₂O_5\_lt

Σκληρότητα 100-50mg CaCo₃/lt

ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ(ΜΕΙΛΙΧΟΣ-ΓΛΑΥΚΟΣ-ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ-ΧΑΡΑΔΡΟΣ)

Ο ποταμός Μείλιχος και η η γεφυρά του

Στην βορινή πλευρά της Πάτρας, στο συνοικισμό Συχαινά, και συγκεκριμένα ανάμεσα στην παλαιά και στη νέα εθνική οδό Πατρών - Κορίνθου, στην οδό Αρέθα 52 και Παπαδιαμάντη γωνία, το 1980 κατά τη διάρκεια εκσκαφής για την κατασκευή του βόθρου ενός σπιτιού, αποκαλύφθηκαν αρχαία ευρήματα. Λίγο καιρό αργότερα η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τη γέφυρα του ποταμού Μειλίχου. Αποτελεί σπάνια περίπτωση τόσο καλοδιατηρημένου γεφυριού, η λειτουργία του οποίου τοποθετείται στη ρωμαϊκή εποχή. Η χρονολόγησή της γίνεται σε ευρέα χρονικά όρια, από τα μέσα του 2^ου ως το τέλος του 3^ου αιώνα μ.Χ., αν και ορισμένα αναγραφικά δεδομένα που όμως δεν έχουν ακόμα επαρκώς αναλυθεί, θα την τοποθετούσαν και αργότερα, μέσα στον 4^ο μ.Χ. αιώνα.

Πήρε το όνομα της από τον ποταμό Μείλιχο, που έχει τις πηγές του στις πλαγιές του Παναχαϊκού, ορίζοντας σήμερα το προς Ανατολάς-ΒΑ πέρας της πόλης, όπως ο Γλαύκος ορίζει το προς Δυσμάς - Ν.Δ πέρας. Το χειμώνα και την άνοιξη έχει πάντοτε νερό, αλλά όχι πολύ. Το ποτάμι προτού ξαναπάρει το αρχαίο του όνομα Μείλιχος ήταν γνωστό με τα ονόματα των χωριών από όπου περνάει όπως Σιχαινιότικο, ποτάμι της Βούντενης κ.τ.λ.

Να δούμε τώρα πώς πήρε το αρχαίο του όνομα το ποτάμι. Όταν έπεσε η Τροία ο Θεσσαλός βασιλιάς Ευρύπιλος, γιος του Ευαίμονα, πήρε ως λάφυρο μια λάρνακα μέσα στην οποία υπήρχε ένα άγαλμα του θεού Διόνυσου. Λέγεται πως ο Ευρύπιλος όταν άνοιξε τη λάρνακα και είδε το άγαλμα παραφρόνησε. Από τότε τον περισσότερο καιρό ήταν τρελός και μόνο για λίγο καιρό συνερχόταν. Κατά τη επιστροφή του από την Τροία δεν πήγε στη Θεσσαλία αλλά πέρασε στον Κορινθιακό κόλπο και με την ευκαιρία πήγε στους Δελφούς να ζητήσει χρησμό για την αρρώστια του. Εκεί λέγεται πως του δόθηκε ο εξής χρησμός: όπου βρει ανθρώπους να κάνουν ασυνήθιστες θυσίες να εναποθέσει τη λάρνακα και να εγκατασταθεί εκεί. Περνώντας από την περιοχή της Αρόης είδε στο ναό της Τρικλαρίας δύο νέους, μιαν όμορφη παρθένο και έναν εξίσου όμορφο νέο να είναι έτοιμοι για θυσία στο βωμό της Άρτεμης. Η θυσία αυτή γινόταν συνεχώς από τότε που ο όμορφος νέος Μελάνιππος και η πανέμορφη παρθένο Κομαιθώ, που ήταν ιέρεια στο ναό της Τρικλαρίας, συναντιόνταν κρυφά μέσα στο ναό γιατί οι γονείς τους δεν τους επέτρεπαν να παντρευτούν. Για την πράξη τους αυτή η Άρτεμη έστειλε αρρώστιες, πείνα και θανάτους στην περιοχή της Αρόης. Ο χρησμός που δόθηκε στους κατοίκους της περιοχής από το Μαντείο των Δελφών ήταν ότι κάποιος ξένος βασιλιάς θα ερχόταν στον τόπο τους μαζί με κάποιο θεό που θα σταματούσε τις ανθρωποθυσίες. Έτσι μόλις ο Ευρύπιλος είδε τις ασυνήθιστες θυσίες και οι ντόπιοι τον ξένο βασιλιά με τη λάρνακα υπέθεσαν ότι μέσα σ'αυτη θα υπήρχε κάποιος θεός. Όπως και έγινε. Από τότε και η αρρώστια του Ευρύπιλου θεραπεύτηκε και ο θυμός της Άρτεμης μαλάκωσε και οι ανθρωποθυσίες στο ναό της σταμάτησαν. Μετά το σταμάτημα των θυσιών δόθηκε στο ποτάμι το όνομα Μείλιχος (ποταμός με καλό πόσιμο νερό). Πριν επειδή ο βωμός στον οποίο γίνονταν οι ανθρωποθυσίες ήταν κοντά στο ποτάμι το νερό του δεν ήταν πόσιμο γι αυτό τον ονόμαζαν Αμείλιχο.

Η γέφυρα του Μείλιχου ποταμού κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους αποτελούσε λιθόστρωτο τμήμα της κύριας οδικής αρτηρίας της εποχής εκείνης που συνέδεε την Πάτρα με το Αίγιο, την Κόρινθο καθώς και με άλλες πόλεις που βρίσκονταν Α - ΒΑ της πόλης. Η πλακόστρωση περιορίζονταν στο τμήμα της οδού πάνω από τη γέφυρα που σώζεται αρκετά καλά και είχε μικρό στηθαίο στα άκρα. Έχει πλάτος 4,25 μ. και οι αρματοτροχιές απέχουν 1,50 περίπου μέτρο, απόσταση σχετικά μεγάλη που απαντούσε όμως και αλλού στην Ελλάδα. Η διάσταση αυτή μας δίνει μια πληροφορία για το μήκος του άξονα των τροχών των αμαξιών των καιρών εκείνων. Από τη γέφυρα αυτή πέρασε και ο Απόστολος Παύλος όταν επισκέφθηκε την Πάτρα.

Σήμερα μπορούμε να δούμε τη δίτοξη γέφυρα (με δύο καμάρες) που είναι και νεότερη και τη μονότοξη (με μία καμάρα) γέφυρα που είναι και παλαιότερη.

Η δίτοξη γέφυρα έχει μήκος 2 μ. και ύψος περί τα 4 μ. Για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκε χυτή τοιχοποιία και οπτοπλινθοδομή. Τα δύο ημικυκλικά τόξα (καμάρες) έχουν μέτωπα με διπλή σειρά οπτοπλίνθων (τούβλων) (διαφάνεια). Οι καμάρες είναι εσωτερικά ντυμένες με οπτόπλινθους ενσωματωμένες στο χυτό υλικό και πατούν σε μεσαίο πεσσό (6,7) (βάθρο) και σε ισχυρές παρόχθιες βάσεις. Ο πεσσός και οι παρειές των παρόχθιων στηριγμάτων κάτω από τα τόξα είναι ντυμένα με μεγάλες ασβεστολιθικές πλάκες (στη διαφάνεια είναι οι λευκές πλάκες που βλέπετε στο κάτω μέρος των παρόχθιων στηριγμάτων). Στρωμένη με πλάκες ήταν και η κοίτη του ποταμού κάτω από τις καμάρες. Ισχυροί αναλληματικοί τοίχοι (αντερίσματα) που κρατούν τα χώματα ορίζουν τη διευρυμένη κοντά στη γέφυρα κοίτη του ποταμού ενώ άλλοι τοίχοι στηρίζουν το κατάστρωμα της επικλινούς οδού. Υπάρχει και εδώ υπερύψωση κατά το μέσο της γέφυρας για την προστασία από τις πλημμύρες. Χαρακτηριστική είναι και η τοιχοδομία (τοιχοποιία) της οπτοπλινθοδόμησης. Στο μεταξύ των τόξων τρίγωνο, στο στηθαίο, και σε έναν από τους παρόχθιους τοίχους υπάρχει χυτή τοιχοποιία από ακανόνιστους νερόφερτους λίθους (ποταμόπετρες).

Προς τα δυτικά της γέφυρας βρέθηκε μεγάλος καμαρωτός αγωγός (8) ο οποίος εξωτερικά αποτελείται από κανονικούς λιθόπλινθους. Προφανώς ήταν παλαιότερη μονότοξη (με μία καμάρα) γέφυρα που αχρηστεύτηκε όταν ο ποταμός άλλαξε κοίτη. Από νομισματικά ευρήματα η λειτουργία της πρέπει να διήρκησε από τον 1^ο ως τον 4^ο μ.Χ αιώνα, ενώ η δίτοξη γέφυρα χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 6^ο μ.Χ. αιώνα όταν κάποια μεγάλη πλημμύρα κάλυψε με προσχώσεις και αυτή και το δρόμο και ο ποταμός άλλαξε πάλι κοίτη. Η ανασκαφή δεν έχει ολοκληρωθεί σε ορισμένα σημεία, αλλά ούτε και η μελέτη όλων των ευρημάτων έχει γίνει*.

Τελειώνοντας την ομιλία μου θα ήθελα να σας πω ότι η ύπαρξη αυτού του γεφυριού μου ήταν άγνωστη, παρόλο που αρκετές φορές έχω περάσει δίπλα της και αυτό γιατί είναι πιο χαμηλά από την επιφάνεια του εδάφους. Πραγματικά πρόκειται για ένα εντυπωσιακό παλιό γεφύρι και θα άξιζε τον κόπο να το προβάλλουμε, έστω και τώρα, ως αξιοθέατο της πόλης μας.

· Τις παραπάνω πληροφορίες" συνέλεξαμε από το βιβλίο τον Νικολάου Παπαχατζή "Αχαϊκά και Αρκαδικά" στο οποίο μελετάει το έργο το Παυσανία «Ελλάδος Περιήγησις»

Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΛΑΥΚΟΣ

Νότια της πόλης των Πατρών , ρέει ο ποταμός Γλαύκος του οποίου η ονομασία οφείλεται στους ΙΩΝΕΣ προς τιμήν του θαλασσίου θεού , ο οποίος ήταν άριστος κολυμβητής ,αλιέας, μάντις, από τον οποίον εδιδάχθη τη μαντική τέχνη ο Απόλλων με το όνομα αυτό υπάρχει ποταμός στη Μ.Ασία . Πηγάζει από το Παναχαικό , χύνεται στην πατραική πεδιάδα και εκβάλλει στη θάλασσα στις Ιτιες.

Ο ποταμός κατά το χειμώνα είναι καταστροφικός στους γύρω γαιοκτήμονες γιατί πλημμυρίζει και καταστρέφει με τα φερτά υλικά του και το νερό του τις καλλιέργειες .

Χρησιμοποιείται για ύδρευση, άρδευση και ενέργεια .

Ύδρευση

Τους χειμερινούς μήνες διοχετεύεται στο διυλιστήριο του Ριγανόκαμπου το οποίο αφού διοχετεύεται στο δίκτυο ύδρευσης του δήμου Πατρών .

Αρδευση.

Διοχετεύεται στα αυλάιιια Σαραβαλίου Μπεγουλάκι,Λαλέϊκου , Εγλυκάδος και της πόλης των Πατρών . Σήμερα έχει περιοριστεί στις περιοχές Περιβόλας , Εγλυκάδος, και Μπεγουλακίου. Από το 1815 μέχρι σήμερα αλλάζει κοίτη κατά 200 μέτρα προς νότον .

Ενέργεια.

Στην ορεινή και τη του ποταμού στο χωριό Σούλι έγιναν τα πρώτα υδροηλεκτρικά έργα στην Ελλάδα και με την φροντίδα του πρωθυπουργού ψηφίστηκε ο νόμος 2789 τον Ιούνιο του 1922 και με δάνειο από την εθνική τράπεζα έγιναν τα έργα τα οποία εγκαινιάστηκαν τις 10-7-1927.Κατασκευάστηκαν υδατοφράκτες , σήραγγα μήκους 1700 μ. , υδατόπυργος , δεξαμενή 15.0000μ^3 και εργοστάσιο τάσης 8.000 volt.

Γλαύκος

Το 1956 με το νόμο 3523 η ΔΕΗ είναι ο μοναδικός φορέας διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Έτσι καταργούνται όλες οι συμβάσεις και άδειες λειτουργίας όλων των ηλεκτρικών επιχειρήσεων. Ο Γλαύκος συγχωνεύτηκε με τη ΔΕΗ και οι εγκαταστάσεις και η περιουσία του περιέρχονται σε αυτή . Μετά από ενέργειες και με το Ν.Δ 4554/66 ο Γλαύκος εξαιρείται από την εξαγορά των εγκαταστασεων του . Η ΔΕΗ το θεωρεί αντισυνταγματικό και η τότε δικτατορική κυβέρνηση με τον Α.Ν 100 του 1967 καταργεί το Ν.Δ 5454/1966 και επαναφερει στην ισχυ το Ν.Δ 3523/1956 . Για την εξαγορα των εγκαταστασεων του Γλαυκου καταβλήθηκαν στο δήμο ΠΑΤΡΕΩΝ 177 εκατομμύρια δραχμές .

Διακονιάρης

Το ποτάμι της Ελεκύστρας ή Χείμαρρος εκβάλλει στη θάλασσα στο 1^ο χιλιόμετρο δυτικά των Πατρών . Ο Πουκεβίλ αναφέρει (ΙV σελ. 385) ότι έτσι ονομάζονται οι χείμαρροι οι οποίοι λαμβάνουν (διακονεύουν ) νερό από βροχές.

Απέχει ένα μίλι από το Γλαύκο και τον συναγωνίζεται στις καταστροφές .

Στη δεκαετία του 90 σκεπάστηκε και σχηματίστηκε η οδός Βενιζέλου όπου δεξιά και αριστερά ξεφυτρώνουν πολυκατοικίες , το 3^ο Λύκειο Πατρών. Το 2003 πνίγηκε πατέρας και γιος παρασυρόμενοι από τα ορμητικά νερά προσπαθώντας να περάσουν το πλημμυρισμένο ποτάμι κοντά σο μουσικό Λύκειο . Πολλοί ιδιοκτήτες δεξιά και αριστερά του ποταμού έχουν καταπατήσει εκτάσεις του και οι μπλεγμένες αρμοδιότητες δήμου – νομαρχίας-περιφέρειας, δυσκολεύουν τη λύση του προβλήματος και ο Διακονιάρης θα συνεχίζει το καταστροφικό του έργο μετά από ισχυρές βροχοπτώσεις .

Ήταν ενταγμένος στα ολυμπιακά έργα ,αλλά δυστυχώς τα κονδύλια απορροφήθηκαν αλλού. Ετσι ο Διακονιάρης θα μένει σε εκκρεμότητα για πολλά χρόνια ακόμη, εκτός και αν γίνει κάτι με την Πολιτιστική Ολυμπιάδα που θα γίνει το 2006.

Χάραδρος.

Ποταμός μάλλον χείμαρρος εκ των Δ υπωρειών του Παναχαϊκού διερχόμενος το χωρ. Βελβίτσι, όπου ονομάζεται Βελβιτσάνος, και κατόπιν το Μποζαίτη και λέγεται ποταμός των Μποζαιτικων. Κατ’ αρχ. Παράδοσιν των Πατρέων, τα κατά την άνοιξιν πίνοντα εξ αυτού πρόβατα, θα εγέννων συνήθως άρρενα, ένεκα δε της ωφελείας αυτής οι βοσκοί έφερον εκεί τα ποίμνια των, όχι όμως τας αγελάδας. Τα ύπο του Θωμόπουλου 63 όμως περί εκ τούτου (belvizio) ονομασίας του ποτ αποκρούονται. Τα χωρ δίδουν τα ονόματά των εις τους ποτ πάντοτε και όχι το αντίθετο.

Χάραδρος ωνομάσθει διότι μη έχων κανονικήν κοίτην δημιουργεί χαράδρας και έτσι καταστρεπτικώτατος με την ευρείαν πεδ κοίτην του. χάραδρος και εις Αργολίδα και άλλος εις Μεσσηνίαν. Και εις Άργος (Κ. Συριοπούλου, Προϊστ Πελοπονν. 1964, 52). Λέγεται και Ξενιάς. Εις Ήπειρον και πόλις και ποτ παρά τον Άμβρακ. κόλπον (Αραβαντινός Χωρογρ. Β΄ 143, 144, 176, Ηπ. Χρον. Ι΄ 263). Ο Pouqueville ΙV, 399 τον συγχέει με τον Σέλεμνον, ενώ ορθώς τον αναφέρει ο Leake III, 147. εις τα όχθας του κάτω του χωρ. Βελβίτσι ευρέθει το 1953 άγαλμα μαρμάρινον ακέφαλον καλής τέχνης (Θωμόπουλος 62-3, 67, 70, 82, Κ. Συριόπουλος, Προϊστ. Πελόπ. 1964, 52). Χαράδριον το 1880 μετωνομάσθη το χωρ. Βελβίτσι (θψ. 330 μ.) αδοκίμως, διότι δεν χρειάζεται υποκοριστικόν, Κατ. 140 το 1961 και 94 το 1971.