O Θοδωρής παντρεύτηκε την Αγγελική
Μπάκα και απόκτησαν τέσσερα παιδιά.
Το γιό Ιωάννη και τα τρία κορίτσια τη Γεωργίτσα, την Ελένη και την Ευγενία. Όταν πήγαν οι συμπέθεροι
πήγαν να ζητήσουν τη νύφη (γυναίκα του) Αγγελική Μπάκα, στην οικία, εκεί που
τώρα διαμένουν τα παιδιά του Βασιλείου
Τσάμη, ,στον άγιο Δημήτριο, ο
Θόδωρος φίλησε τη νύφη, και οι συμπέθεροι το θεώρησαν προσβολή. Του έβαλαν τις
πιστόλες στον κρόταφο, τον απείλησαν, βρήκαν κουμπάρο, και τον στεφάνωσαν την
ίδια νύκτα στην εκκλησία του αγίου Αθανασίου.
Πέθανε σε σχετική μικρή ηλικία, τραυματισμένος από τη ρόδα
κάρου που τον πάτησε, όταν πρόγκηξε το άλογο καθώς ξεκουραζόταν, κάνοντας το
άλογο απότομη στροφή.
Η Γεωργίτσα παντρεύτηκε το Γιάννη Παναγόπουλο , στη Λάμπαινα.
Σε σαράντα ημέρες πέθανε και επέστρεψαν με το κάρο πίσω στο πατρικό της σπίτι
,τα προικιά της. Η άλλη αδελφή παντρεύτηκε στο Πλατύ.
Η Ελένη πέθανε
ανύπαντρη στα 18 της χρόνια.
Η Ευγενία παντρεύτηκε
το Χριστάκη Βασίλειο, από
Βαλύρα, και απόκτησαν τα παιδιά, Σταύρο, Βικτωρία, Ελένη και Ευγένιο.
Ο Σταύρος
παντρεύτηκε την Ερωφίλη στην Αθήνα,
η οποία πέθανε πολύ νέα. Ξαναπαντρεύτηκε
δεύτερη φορά ,η οποία ήταν χήρα με 2 παιδιά.
Η Βικτωρία 1903 παντρεύτηκε το Δημήτριο Στρατή, 1912 (ο οποίος ήταν ο τελευταίος αγροφύλακας του
χωριού) και απόκτησαν τα δίδυμα κορίτσια Παρασκευή
και Ευγενία 1940 , που μετανάστευσαν
στην Αυστραλία, και το γιό Θωμά 1943.
Η Παρασκευή
παντρεμένη (χήρα), στη Μελβούρνη, το
Φώτη Ιωαννίδη, από Μυτιλήνη (Αίγυπτο), απόκτησαν τις κόρες
Ειρήνη και Βικτωρία. Οι κόρες
παντρεύτηκαν και η Βικτωρία πήρε Ιταλό
και η Ειρήνη Έλληνα.
Η Ειρήνη
παντρεμένη στη Μελβούρνη, το Δημήτρη Ρεβελάκη, από Κρήτη, απόκτησαν τα παιδιά Μαρία και Γιώργο, ανύπαντρα.
Ο Θωμάς ήταν
αθλητής και είχε 7 βραβεία στα 100 μέτρα
παίρνοντας το πρώτο βραβείο, το 1960, στους αθλητικούς αγροτικούς αγώνες
της Βαλύρας. Παντρεύτηκε την Καλλιόπη Ανδριανοπούλου, από Αβραμιού
και απόκτησε τα 4 παιδιά Βικτωρία,
Βασιλική, Δημήτρη και Μαρία.
Η Ελένη 1905, παντρεύτηκε τον Άγγελο
Μπόβη 1906, και απόκτησαν δυο αγόρια, από τα οποία το ένα πέθανε μικρό με
το μικρό όνομα Νίκος. Ο άλλος γιός με το όνομα Βασίλειος 1937, έχει το
παρατσούκλι μοναχογιός.
Ψάχνοντας στα αρχεία των
ελλήνων μεταναστών που πήγαν στην Αμερική, ο Ιωάννης
γιός του Θόδωρου, μετανάστευσε στην Αμερική, και πέρασε από το νησί Έλλις, σε ηλικία 27
ετών, το 1920, (ενώ ο Σταύρος Λινάρδος μετανάστευσε το 1914, σε ηλικία 32 ετών). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα
παντρεύτηκε τη Βασιλική Γεωργακοπούλου,
από το Μαυρρομάτι Μεσσηνίας και απόκτησαν τα παιδιά Θεόδωρο,
Ερρίκο, Ελένη, Γεωργία και
Αγγελική.
Ήταν πολυμήχανο μυαλό και μεταξύ άλλων είχε φτιάξει
μάκηνα για το μακηνάρισμα της σταφίδας, και εξυπηρετούντο και πολλοί βαλυραίοι.
Διατηρούσε γύφτικο καμίνι για την κατασκευή αγροτικών εργαλείων και είχε
κατασκευάσει μηχάνημα, που έφτιαχνε τριχιές από
το φυτό σπάρτο. Στην Αμερική που εργάστηκε σε μεγάλο εργοστάσιο βρήκε
πατέντα για εξοικονόμηση ενέργειας και ταυτόχρονα δούλευαν περισσότερα
μηχανήματα. Γι το λόγο αυτό το αφεντικό του τον προήγαγε σε γενικό επιστάτη.
Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους και στις μάχες Σαρανταπόρου και
Μπιζανίου. Πέθανε το 1971, αφού προείδε το θανατό του 40 ημέρες πριν
Ο Θόδωρος,
απόφοιτος της δημόσιας σχολής μηχανικών, εργάστηκε ως μηχανικός στη ΔΕΗ. Παντρεύτηκε
τη Δέσποινα Φουντούλη από Σέρβια Κοζάνης. και απόκτησαν τα παιδιά
Βασιλική και Ιωάννα. Η Βασιλική είναι
παντρεμένη με το Λιοδάκη Κων\νο και η
Ιωάννα με τον Ασπρούλη Ευάγγελο και απόκτησαν τα παιδιά Θόδωρο και Ηλία
Η Ελένη έμεινε
ανύπαντρη και απεβίωσε το 2005.
Η Γεωργία παντρεύτηκε
στο Καρτερώλη το γραμματέα της
κοινότητας, Παναγιωτακόπουλο Αργύριο,
και απόκτησαν τα κορίτσια Ελένη, Μαρία
και Χρυσούλα.
Η Αγγελική παντρεύτηκε
το Μιλτιάδη Ανδρεόπουλο ,από τη Χρυσοβίτσα Θέρμου Αιτωλοκαρνανίας και
απόκτησαν τα παιδιά Γιάννη και Γιώργο που ζουν στον Καναδά.
Ο Γιώργος παντρεύτηκε
τη Σταυρούλα Στασινού, από Ζυγοβίστι(μητέρα από Λάμπαινα) και
απόκτησαν την κόρη Αγγελική.
Ο Γιάννης
παντρεύτηκε την Ναταλή (γαλλοεβραία)
και απόκτησαν τα παιδιά Ερρίκο και Ευγενία.
Ο Ερρίκος ,
απόφοιτος της σχολής πολέμου στον Πόρο, παντρεύτηκε τη Βασιλική Δαβίλλα, από Κεφαλληνού
και απόκτησαν τα παιδιά: Ευριδίκη,
Μεταξία, Ιωάννη, Θεόδωρο και Σταύρο. Εκτός από το Σταύρο τα υπόλοιπα παιδιά είναι παντρεμένα και μάλιστα η Ευριδίκη είναι γιαγιά (όγδοη γενιά).
Η Ευριδίκη παντρεύτηκε
το συναδελφό της γεωπόνο Δημήτρη
Παπαλαμπίδη, από Νεοχώριον Ορεστιάδος και απόκτησαν τα παιδιά Ζήση (πολιτικό μηχανικό) και το Λευτέρη (δικηγόρο).
Ο γιος της Ζήσης παντρεύτηκε
την Ελεονώρα Γκουγκή και απόκτησαν το γιό Δημήτρη (όγδοη
γενιά).
Η Μεταξία παντρεύτηκε
το συναδελφό της καθηγητή Ρήγα Ηρακλή,
από το Μαλανδρίνο Φωκίδας και απόκτησαν τα παιδιά Κώστα (δικαστικό) και τη
Μαρία (καθηγήτρια αγγλικών).
Ο Θόδωρος παντρεύτηκε
τη συναδελφό του αστυνομικό Ειρήνη
Χειλά, από Βέργα Μεσσηνίας, και απόκτησαν τα παιδιά Ερρίκο και Βασιλική.
Ο οικονομολόγος Ιωάννης
παντρεύτηκε την Ειρήνη Κουτλή, από
το Παλαιοχώριο Πλωμαρίου Λεσβου, και απόκτησαν το γιο Ραφαήλ-Ελευθέριο.
Ελευθέριος-Ερρίκος Ι.Λινάρδος:
ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Η φοβερή αεροναυμαχία του Σαρωνικού και η τραγωδία της βύθισης του
αντιτορπιλικού «ΥΔΡΑ»
Ο Ελευθέριος-Ερρίκος Ι.Λινάρδος ναύτης του Α/Τ ΥΔΡΑ 1940-41 , θυμάται και
εξιστορεί στον Χρήστο Παπαγεωργίου για την εφημερίδα
ΣΗΜΑΙΑ/27-11-2004/αριθ.φύλλου 29487.
Έτσι
πολεμήσαμε το 1940-41 «Με βαθιά
συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια παρακολούθησα από τα τοπικά κανάλια την άφιξη
στο λιμάνι της Καλαμάτας της φρεγάτας του πολεμικού μας ναυτικού, «Ύδρα», που
έγινε με πρωτοβουλία του εκλεκτού συντοπίτη μας υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, κ.
Γιάννη Λαμπρόπουλου. Βλέποντας το πολεμικό αυτό πλοίο, πέμπτο κατά σειρά με
αυτό το όνομα, στο μυαλό μου άρχιζαν να έρχονται σαν κινηματογραφική ταινία οι
εικόνες που έζησα στο αντιτορπιλικό «Ύδρα» ως μέλος του πληρώματος, κατά τον
πόλεμο 1940-41, που μόλις είχα αποφοιτήσει από την Ν.Σ.Π.
Το 1941 στο
Α/Τ «ΥΔΡΑ»Τη νύχτα της
21ης προς 22ας Απριλίου 1941, το «Ύδρα», τέταρτο κατά σειρά με αυτό το όνομα,
βρισκόταν στη Σκάλα Μεγάρων για ανεφοδιασμό καυσίμων και νερού, καθ’ ότι μόλις
είχαμε επιστρέψει από ταξίδι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Επόμενή μας
αποστολή ήταν να συνοδεύσουμε προς Αλεξάνδρεια το Δανικό φορτηγό «Μάριμισκ»
(επάνω στο οποίο είχαν εναποθηκευτεί όλα τα πυρομαχικά του ελληνικού στόλου)
και το υποβρύχιο «Παπανικολής». Άδειες εξόδου δεν εδόθησαν προκειμένου να
αποχαιρετίσουμε τους δικούς μας, που ίσως δεν ξαναβλέπαμε ποτέ. Πάραυτα, ουδείς
απολύτως διαμαρτυρήθηκε, γιατί βάλαμε πάνω απ’ όλους την πατρίδα.
Από τα
ξημερώματα της 22ας Απριλίου τα Γερμανικά Στούκας είχαν κάνει έντονη την
παρουσία τους πάνω από τον Σαρωνικό. Διαρκείς συναγερμοί μας κρατούσαν σε
επαγρύπνηση. Ο κυβερνήτης της «Ύδρας», αντιναύαρχος Θ. Πεζόπουλος, που ήταν
ένας πολύ καταπληκτικός και πολύ αγαπητός άνθρωπος, φρόντιζε διαρκώς να μας
εμψυχώνει. Αλλάζαμε διαρκώς θέση για να παραπλανούμε τα εχθρικά αεροσκάφη και
το ίδιο έκαναν και τα παραπλέοντα πολεμικά μας αντιτορπιλικά «Β. Όλγα»,
«Πάνθηρ», και «Ιέραξ».
Επίθεση από
γερμανικά αεροσκάφη
Το απόγευμα
πλέαμε προς την περιοχή Φλέβες απ’ όπου θα ξεκινούσε η νηοπομπή για
Αλεξάνδρεια. Περί ώραν 17.30 εμφανίστηκε στον ουρανό εχθρικό αναγνωριστικό
αεροσκάφος, το οποίο αμέσως αποχώρησε. Δεν θα πέρασαν είκοσι λεπτά όταν με τα
κιάλια είδαμε στον ουρανό ένα μεγάλο αριθμό Γερμανικών αεροσκαφών, περίπου
70-80, που κατευθύνονταν νότια και διασταύρωσαν την πρύμνη της «Ύδρας» σε
απόσταση ολίγων μιλίων. Τα μισά απ’ αυτά χωρίστηκαν από τα υπόλοιπα και πήρανε
κατεύθυνση κατά πάνω μας. Ο κυβερνήτης τότε διέταξε να αναπτύξουμε τη μέγιστη
δυνατή ταχύτητα και να βάλουμε αμέσως κατά του πρώτου αεροσκάφους που ευρίσκετο
σε απόσταση βολής. Τα Γερμανικά Στούκας επιτίθεντο δια κάθέτου εφορμήσεως και
μας χτυπούσαν με βόμβες μικρού ύψους και ταυτόχρονα πυροβολούσαν κατά της
γέφυρας. Ο κυβερνήτης Πεζόπουλος είχε λάβει τη θέση του στο πρωραίο παραπέτασμα
της γέφυρας. Ήταν ως συνήθως ασκεπής και μας καθοδηγούσε με απαράμιλλο ηρωισμό
και αυτοθυσία.
Ξαφνικά τον
βλέπω να γλιστράει από την θέση του και να κάθεται επί του δαπέδου με το σώμα
να στηρίζεται στο παραπέτασμα. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Ένα ελαφρύ χαμόγελο
διεκρίνετο στα χείλη του και στο πρόσωπό του ήταν διάχυτη η γαλήνη και η
έκφραση ικανοποίησης ότι έπραξε μέχρι την ύστατη στιγμή της ζωής του, το
καθήκον του προς την πατρίδα. Ο ήρωας αυτός του πολεμικού μας Ναυτικού είχε
πληρώσει πρώτος από το «Ύδρα» τον φόρο αίματος. Σφαίρα εχθρικού πολυβόλου είχε
πλήξει καίρια στο κεφάλι τον κυβερνήτη μας, αντιπλοίαρχο Θ. Πεζόπουλο.
Θυμάμαι ότι
οι βόμβες έσκαγαν δίπλα μας.
Οι βόμβες
έπεφταν βροχή γύρω από το πλοίο και σχημάτιζαν μαύρους πίδακες νερού που
κατέκλυζαν μέχρι και την επάνω γέφυρα. Τα πολυβόλα μας ήταν παλαιά, ελαφρά και
ανίσχυρα. Αυτά δε της κάτω γέφυρας, σε λίγα λεπτά έπαθαν εμπλοκή και βγήκαν
εκτός μάχης.
Οι
ομοχειρίες των δύο αντιαεροπορικών πολυβόλων πολύ γρήγορα βγήκαν και αυτές
εκτός μάχης, ενώ το τρίτο έπαθε εμπλοκή. Αναπτύξαμε αρχικά ταχύτητα περίπου
τριάντα κόμβων, γρήγορα όμως η μια μηχανή χάλασε, ενώ σε λίγο ακολούθησε και η
δεύτερη.
Το πλοίο
πλέον παρέμενε άοπλο και ακίνητο, στη διάθεση του εχθρού. Αεροπορική υποστήριξη
δεν εμφανίστηκε ποτέ. Οι βόμβες εξακολουθούσαν να πέφτουν βροχή. Στα ύφαλα του
πλοίου είχαν δημιουργηθεί πολλά ρήγματα και το νερό που έμπαινε αύξανε με
γρήγορους ρυθμούς το βύθισμα, ιδίως από τη μεριά της πρύμνης.
Το
κατάστρωμα είχε πολύ τσαλακωθεί και ήταν γεμάτο, όπως επίσης τα δάπεδα των
πυροβόλων και οι γέφυρες, από νεκρούς και βαριά τραυματισμένους. Ο ύπατος πλωτάρχης
Βλαχάβας είχε φριχτά διαμελιστεί. Του υποπλοίαρχου Αρλιώτη είχε κοπεί το ένα
πόδι και το ένα χέρι, ενώ του γιατρού Μανιαρίζη του κόπηκε το κεφάλι και
τινάχτηκε στη θάλασσα. Εμένα δύο βλήματα με βρήκαν στο αριστερό χέρι και στο
δεξί πόδι. Αυτή η φρικιαστική εικόνα δεν θα φύγει ποτέ από του μυαλό μου όσο θα
ζω. Οι Γερμανοί όταν κατάλαβαν ότι βυθιζόμαστε έπαυσαν να μας βάλουν και
περιορίστηκαν για λίγο, απλά στο να παρακολουθούν και ύστερα έφυγαν.Τη διαταγή
εγκατάλειψης έδωσε ο πλωτάρχης Μεζεβίρης, ο οποίος ευρίσκετο στο «Ύδρα» από την
προηγούμενη ημέρα, κατά εντολή του αρχηγού του στόλου.
Οι σωσίβιοι
λέμβοι είχαν καταστραφεί εκτός από μια μικρή που χρησιμοποιήθηκε για την
επιβίβαση των ακρωτηριασμένων. Οι υπόλοιποι πέσαμε στη θάλασσα με σωσίβιες
ζώνες. Λίγα λεπτά αργότερα το πλοίο σηκώθηκε όρθιο από τη μεριά της πλώρης και
χάθηκε μέσα στα νερά, μαζί με τους ηρωικούς νεκρούς, που ήταν περίπου το ένα
τρίτο του πληρώματος. Τη στιγμή που τα νερά σκέπαζαν το πλοίο κάποιος φώναξε:
«Ζήτω η “Ύδρα”» και τότε όλοι μαζί επαναλάβαμε αυτή τη φράση.Ήταν αυτό ο
ωραιότερος επιτάφιος «θρήνος» για τους ηρωικούς νεκρούς μας. Δίπλα μου, μέσα
στη θάλασσα, είδα τον αδελφικό μου φίλο μέσα στο «Ύδρα», Βαγγέλη Λουριδά, από
το χωριό Άγιος Κωνσταντίνος Λακωνίας. Ήταν βαριά τραυματισμένος και πολύ
εξαντλημένος από τα γεγονότα και κυρίως από την αιμορραγία. Προσπάθησα να τον
βοηθήσω. Όμως ήμουνα ουσιαστικά μ’ ένα χέρι και ένα πόδι. Του φώναξα κουράγιο,
πρέπει να ζήσεις, πρέπει να τα καταφέρεις. Όμως μάταια σε λίγο τον κατάπιε η θάλασσα
και δεν το ξαναείδα ποτέ.
Υποδοχή στην
Αίγινα
Όσοι
επιζήσαμε καταφέραμε να φθάσουμε κολυμπώντας στην νησίδα Λαγόσα που απείχε, απ’
ότι εκτιμώ, περί τα δύο μίλια από το σημείο που βυθιστήκαμε. Ψαροκάικα μας
μετέφεραν στην Αίγινα, όπου ο λαός μας επιφύλαξε θερμότατη υποδοχή. Στο
νοσοκομείο της πόλης μας παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Απ’ εκεί
διακομιστήκαμε σε νοσοκομεία της Αθήνας. Εγώ ήμουνα σε μια ομάδα που φθάσαμε
στην παραλία του Σκαραμαγκά. Εκεί μας περίμεναν Γερμανοί με παρατεταμένα τα
όπλα. Όταν αντιλήφθηκαν για ποιους επρόκειτο μας απέδωσαν τιμές και μας
οδήγησαν οι ίδιοι στο νοσοκομείο που βρισκόταν Αχαρνών και Σουρμελή. Τώρα
μαθαίνω ότι έχει γίνει σχολείο. Φεύγοντας από την Αθήνα ήρθα στη γενέτειρά μου,
τη Βαλύρα, και όσο επέτρεπε η κατάστασή μου και οι δυνάμεις μου συμμετείχα στην
ενιαία εθνική αντίσταση κατά των κατακτητών.
Αφιέρωμα στο
«ΥΔΡΑ»
Στην
δεκαετία του 1960-70, η εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» είχε αφιέρωμα στο
αντιτορπιλικό «Ύδρα» και μεταξύ των σχετικών ανέφερε και τους διασωθέντες.
Το
δημοσίευμα αυτό οδήγησε τον πατέρα του αδελφικού μου φίλου Βαγγέλη Λουριδά, στο
σπίτι μου, στη Βαλύρα. Ήθελε ο πονεμένος εκείνος πατέρας να μάθει για τις
τελευταίες στιγμές του ηρωικού παιδιού του. Αργότερα επισκέφθηκα το χωριό Άγιος
Κωνσταντίνος Λακωνίας και με πολύ συγκίνηση διάβασα στο ηρώο το όνομα του
αδελφικού μου φίλου, μαζί με τα ονόματα και άλλων ηρωικώς πεσόντων υπέρ
πατρίδος από τη γενέτειρά του.
Εύχομαι
κάποια στιγμή να σταματήσουν οι πόλεμοι και προπάντων η πατρίδα μας να μην
ξαναζήσει τέτοιες τραγικές καταστάσεις.
Τελειώνοντας
στέλνω τις ευχές μου και την αγάπη μου στον κυβερνήτη, αντιπλοίαρχο κ. Ιωάννη
Πάτα και του πλήρωμα του σημερινού, πέμπτου κατά σειρά, με το ίδιο όνομα,
πολεμικού μας πλοίου «Ύδρα».
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ
ΖΩΗ ΣΤΙΣ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2007
-Γεννήθηκε
στην Βαλύρα της Ιθώμης Αρχ।Μεσσήνης το 1921.Το έτος 1939
εισήχθη στην {{Ν.Σ.Π.}} του Πολεμικού μας Ναυτικού.Η κήρυξη του πολέμου 1940
τον βρήκε στο Θωρηκτό Αβέρωφ και αμέσως μετά μετατέθηκε στο Α/Τ Ύδρα με το
οποίο συμμετείχε σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις όπου κατάφεραν περήφανες
νίκες κατά των εισβολέων Ιταλών και Γερμανών (Οτράντο, στενά του Ματαπά
κ.λ.π).Στη συνέχεια και ενώ οι Γερμανοί έφθαναν προ των Αθηνών,το Α/Τ Ύδρα
συνέχιζε τις επικίνδυνες αποστολές του προς Μέση Ανατολή και Αλεξάνδρεια της
Αιγύπτου για την μεταφορά και την διάσωση των πολεμοφοδίων του Πολεμικού μας
Ναυτικού.Την 22α Απριλίου 1941 το Ύδρα και ενώ έπλεε ανοιχτά της Αίγινας με
προορισμό την Αλεξάνδρεια,δέχθηκε από αέρος την λυσσαλέα επίθεση 80 περίπου
Γερμανικών Στούκας τα οποία με κάθετες εφορμήσεις και παρά την ηρωική αντίσταση
σύσσωμου του πλήρωματός του,σε μια άνιση και φοβερή αεροναυμαχία, διάτρητο από
τα πυρά άρχιζε να βυθίζεται στον υγρό τάφο του.Ήταν από τους τελευταίους που
εγκατέλειψαν το πλοίο μετά την σχετική διαταγή και έπεσε στην θάλασσα βαριά
τραυματισμένος στο αριστερό χέρι και δεξί πόδι και με τους λιγοστούς
εναπομείναντες συμπολεμιστές του προσπαθούσαν να βρούν στεριά.Βλέποντας το
πλοίο να χάνεται στα
αιματοβαμμένα
νερά του Σαρωνικού με όση δύναμη τους είχε μείνει φώναξαν: ΖΗΤΩ Η ΥΔΡΑ.Αποκαμωμένοι και κολυμπώντας για
δύο μίλια έφθασαν σε βραχονησίδα όπου τους περισυνέλεξαν ψαροκάικα τα οποία
τους μετέφεραν στην Αίγινα όπου ο λαός του νησιού τους επεφύλαξε υποδοχή
ηρώων.Το εκεί όμως Νοσοκομείο δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες περίθαλψης
όλων των τραυματιών.Με μια ομάδα συμπολεμιστών του επιβιβάστηκαν σε πλοιάριο με
προρισμό Νοσοκομείο της Αθήνας.Κατά την αποβίβασή τους στο Σκαραμαγκά έγιναν
αντιληπτοί από Γερμανική περίπολο που τους προέταξε τα όπλα.Όταν όμως
αντιλήφθησαν οι Γερμανοί για ποιούς επρόκειτο,τους απέδωσαν τιμές και τους
οδήγησαν οι ίδιοι στο Νοσοκομείο που εβρίσκετο στην διασταύρωση των οδών
Σουρμελή και Αχαρνών, το οποίο σήμερα είναι σχολείο.Εκεί έμεινε περισσότερο από
έξι μήνες και κατόπιν έφυγε για την Βαλύρα όπου στη συνέχεια ενσωματώθηκε στις
αντάρτικες ομάδες του Ελληνικού Στρατού που σχηματίστηκαν στον Ταύγετο.Η
κατάσταση όμως της υγείας του δεν του επέτρεπε να συνεχίσει. Εξαντλημένος επανήλθε
στην Βαλύρα.
Παρόλα αυτά
δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Εθνική
Αντίσταση μέσα από τον Εφεδρικό Ε.Λ.Α.Σ.Υπήρξε υπέρμαχος της ενιαίας Εθνικής
Αντίστασης και με ψυχική οδύνη αντιμετώπισε τον εμφύλιο σπαραγμό.Μετά την απελευθέρωση
η ηγεσία του ένδοξου Πολεμικού μας Ναυτικού του πρότεινε να παραμείνει στο σώμα
ως αξιωματικός.Αυτός όμως αρνήθηκε ευγενικά,γιατί πίστευε ότι η αναπηρία του
δεν του επέτρεπε να ανταποκριθεί επαρκώς στα καθήκοντά του.
Το 1988 η
ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας τον τίμησε για την Αντιστασιακή του
δράση.Στις 2 Φεβρουαρίου του 2005, η Ελληνική Πολιτεία σε μια συγκινητική και
σεμνή τελετή επί της σύγχρονης Φρεγάτας ΥΔΡΑ,που κατέπλευσε για το σκοπό αυτό
στο Λιμάνι της Καλαμάτας αναγνώρισε την προσφορά του στην πατρίδα και τον
τίμησε απονέμοντάς του δια του Κυβερνήτου Κου Ι.Πάττα, τον θυρεό της Φ/Γ
ΥΔΡΑ.Μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του δίδασκε αγάπη για την Ελλάδα την
Ιστορία της και τον Πολιτισμό της.
Τελευταία
του επιθυμία ήταν να κρατά κατά την τελευτή του την Ελληνική σημαία. Έκλεγε σαν
μικρό παιδί όταν έβλεπε διάφορους ανιστόρητους και ανθέλληνες να καίνε το
Εθνικό μας σύμβολο.Οι ευχές του θα συνοδεύουν πάντα τον Κυβερνήτη και το
πλήρωμα της Φ/Γ ΥΔΡΑ.
Φωτό:Ο
Θυρεός του ''ΥΔΡΑ''.
Φωτό παραμονές
του πολέμου στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα:Ο Ερρίκος Λινάρδος με το αχώριστο
φίλο του Τάση Μπουρίκα (Κατσιμπούλα) αριστερά,σμηνίτη της Πολεμικής μας
Αεροπορίας.
Στις παλιότερες οικογενειακές μερίδες του μητρώου
της κοινότητας Βαλύρας το επίθετο Λινάρδος
έχει αύξοντα αριθμό, 166-171, 494, 534.
Στο μητρώο της κοινότητας Βαλύρας, βρίσκουμε τη
χρονολογία γέννησης των απογόνων του γενάρχη Βασιλείου Λινάρδου, ενώ του γενάρχη Βασιλείου Λινάρδου τη χρονολογία
γέννησης προσδιορίσαμε με βάση την αίτηση που έκανε, για την έγκριση αριστείου.
Λινάρδος Βασίλειος Ιωάννης 1859
Λινάρδος Δημήτριος Ιωάννης 1861
Λινάρδος Θεόδωρος Ιωάννης ;;;;;
Λινάρδος Ιωάννης Θεόδωρος 1887
Λινάρδος Αριστομένης Δημήτριος 1887
Λινάρδος Σταύρος Δημήτριος 1889
Λινάρδος Σταύρος Βασίλειος 1891
Λινάρδος Ιωάννης Δημήτριος1893
Λινάρδος
Κωνσταντίνος Δημήτριος 1901
Λινάρδος Πάτροκλος Δημήτριος 1903
Λινάρδος
Παναγιώτης Δημήτριος 1906
Λινάρδος Σωκράτης Δημήτριος 1917
Λινάρδος Θόδωρος Ιωάννης 1920
Λινάρδος Ελευθέριος Ιωάννης 1921
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ
ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΟ ΟΙΧΑΛΙΑΣ
Υπήρχαν στη
Μεσσηνία τα υποθηκοφυλακεία Οιχαλίας,
Εύας , Θουρίας και Καλαμάτας στα οποία μπορεί να ψάξει ο καθένας και να
βρει τα διάφορα συμβόλαια των προγόνων του.
Κάνουμε μια καταγραφή συμβολαιογραφικών πράξεων (μερίδων),
χωρίς νε μπαίνουμε σε αναλύσεις ,για να δώσουμε το στίγμα για όποιον απόγονο
ενδιαφέρεται να μελετήσει σε βάθος το γενεαλογικό του δένδρο. Μελέτησα
προσωπικά και επιλεκτικά τους τόμους 17-30
και 68, στο υποθηκοφυλακείο Οιχαλίας (Μελιγαλά).
Ο πρώτος αριθμός μας δείχνει τον τόμο και ο δεύτερος την
πράξη (μερίδα).
17(1211). Λινάρδος Ιωάννης Δημήτριος. Προγαμιαία δωρεά.
Αγορά ως ενασκών πατρική εξουσία, σελίδα 187.
17(1328).Λινάρδος Ιωάννης Βασίλειος. Αγοραπωλησία, σελίδα
196
18(1120. Λινάρδος Ιωάννης Θόδωρος Πώληση-Αγορά Αθανάσιος
Παπασαραντόπουλος, σελίδα 154.
19(1243). Νιφόρος Γ. Νικόλαος, Λινάρδος Ιωάννης
Βασίλειος. Προγαμιαία δωρεά-πώλησης.
20(59,60). Λινάρδος
Ιωάννης Θεοδώρου,δωρεά, αιτία θανάτου, σελίδα 10
22(451-454). Αποδοχή αναγνώρισης δωρεάς αιτίας θανάτου,
Λινάρδου Θεόδωρου θυγάτηρ Ελένη, σελίδα 75.
22(1654). Λινάρδος Ιωάννης Βασίλειος. Ανταλλαγή-πώληση,
προικοσύμφωνα.
23(712). Λινάρδος Δημήτριος θυγάτηρ Χρυσαυγή, σύζυγος Θ.
Κοντόπουλου. Αγορά, πώληση, δωρεά εν ζωή, σελίδα 119.
24(592).Ιωάννης Λινάρδος Βασιλείου σύζυγος Γεωργίτσα,
προικοσύμφωνο, σελίδα 99
Στον τόμο 25 υπάρχουν οι μερίδες με αύξοντα αριθμό
561-565 και αντιστοιχούν αριθμητικά στα ονόματα: Αριστομένη, Σταύρο, Ιωάννη,
Κωνσταντίνο και Πάτροκλο Λινάρδο. Αγορά, πώληση, διανομή, σελίδες 82-3.
25(1976).Λινάρδου Ιωάννη Βασιλείου θυγάτηρ Αντιγόνη
σύζυγος Π.Κ. Οικονομίδου, από Μελιγαλά, κληρονομητήριο, σελίδα 200
25(1770).Λινάρδος Δ. Πάτροκλος ,σύζυγος Σταυρούλα,
αγορές-πωλήσεις, σελίδα 183.
26(225,226,227). Λινάρδος Δ. Σωκράτης,Λινάρδου Δημητρίου
θυγάτηρ Καλλιόπη, σύζυγος Κ. Φεφόπουλου, Λινάρδος Δ. Παναγιώτης. Προικοσύμφωνο,
αγορά, δωρεά εν ζωή, σελίδες38-9.
26(404). Λινάρδος Δ. Κωνσταντίνος σύζυγος Βασιλική, δωρεά
εν ζωή,σελίδα 68.
27(794-7). Χριστάκης Β. Ευγένιος,, Μπόβη Ευαγγέλου
σύζυγος Ελένη, Χριστάκη Β. θυγατέρα Βικτωρία, προίκα, πώληση, σελίδα 132.
28(163). Λινάρδος
Ιωάννης σύζυγος Νανώ, αγορά, αποδοχή κληρονομιάς.
29(1626).Λινάρδος Σωκράτης σύζυγος Γεωργία, αγορά, σελίδα
148.
29(1773). Λινάρδος Δ. Πάτροκλος, αγορά, σελίδα 140.
30(1427,28)Λινάρδος Δ. Ιωάννης, Αμερική, Λινάρδου Ιωάννη
θυγάτηρ Χριστίνα, αποδοχή κληρονομιάς, σελίδα 119.
ΑΠΟ ΓΑΚ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΕΙΟ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ
ΕΥΑ,
1882-1885.
10271. Παναγούλα χήρα Παναγιώτη
Σιάγκρη, Δημήτριος Αβδαλόπουλος.
ΕΠΙΘΕΤΟ ΛΙΝΑΡΔΟΣ
.(Διαφορετικές μερίδες, σε διάφορους τόμους, χωρίς αναφορά).
Λινάρδος Ιωάννης Βασίλειος (σύζυγος Καλλιρρόη). 19(1243)
προγαμιαία δωρεά, 22(1654)
Αντιγόνη 25(1976) σύζυγος
Π. Οικονομίδου, από Μελιγαλά Μεσσηνίας.
Ο πρώτος αριθμός μας δείχνει τον τόμο και ο δεύτερος την
πράξη (μερίδα).
Δ. Ιωάννης 25 (563),60 (180)
Ιωάννης θυγατέρα Χριστίνα 30 (1423)
Ιωάννης
68\91,92,93,94,95,96, 99, 100
Ιωάννης Ευθυμία 68\101,102,103. Από τα 3 αυτά
συμβόλαια τα 2 πρώτα έχουν ημερομηνίες
25\11\1884 και το τρίτο, 17\12\1883, στις σελίδες 53-4 του 68 τόμου.
Κ. Ιωάννης 30 (1748), 50 (67)
Θ Ιωάννη 20 (60), 22(45), 30 (75), 64 (282)
Ιωάννης σύζυγος Νανώ 28 (163, 45(96)
Δ. Κων\νος 25 (564), 47 (87)
Ιωάννου Κωνσταντίνα 60(53)
Δ. Κωνσταντίνος σύζυγος Βασιλική 26(404)
Σωκράτης σύζυγος Γεωργία 29(1626), 23(216)
Δ. Πάτροκλος 25(565) 29(1773)
Σωκράτης Δημήτριος 46(17)
Δ. Πάτροκλος σύζυγος Σταυρούλα 25(1770), 45(196)
Δημητρίου Σταυρούλα, Πάτροκλος 71(252)
Δ. Παναγιώτης 26(227)
Πάτροκλος Νικόλαος 30(608),47(92)
Λινάρδος Θεόδωρος 6(34,590), 7(677), 10(1254), 68\98,
14(1940), 15(266,2242)
Ιωάννης Θεόδωρος 9(726), 18(1120), 20(5)
Ελευθερίου Θεόδωρος 64(284)
Ιωάννης Θεόδωρος σύζυγος Αγγέλω 20(59), 22(454)
Θ. θυγατέρα Ελένη
22(452)
Θ. θυγατέρα Γεωργίτσα 22(453)
Δημήτριος 6(534), 8(1180), 15(326)
Κωνσταντίνου Μιχαήλ Δημήτριος 89(183)
Ιωάννης Δημήτριος 9(675), 10(1253), 16(708), 17(1211)
Ιωάννης Δημήτριος Αμερική 30\1427. 60(178)
Ιωάννης Δημήτριος σύζυγος Δήμητρα 16(708), 21(769),
30(616)
Ιωάννη θυγατέρα Ελένη 48(134)
Ιωάννου Δημητρίου θυγατέρα Χρυσαυγή 23(712)
Βασιλική Ιωάννη Θεόδωρος 45(135)
Δημητρίου θυγατέρα Καλλιόπη 26(226)
Πάτροκλος Δημητρίου Σταυρούλα 30(629), 71(254)
Πάτροκλος Δημήτριος 30(89), 71(251)
Δ. Αριστομένης 25(561)
Βασίλειος 6(1475), 8(1019,1130), 11(710), 67\5, 68\49,97,163,
14(388)
Βασιλική, Γεωργίτσα 8(246)
Ιωάννης Βασίλειος σύζυγος Γεωργίτσα 24(592)
Λινάρδος Ιωάννης Βασίλειος 7(1163), 10(1253), 17(1328),
19(1243), 22(1654)
Ιωάννης Βασίλειος θυγατέρα Αντιγόνη 25(1976)
Δ. Σταύρος 25(562)
Ελευθέριος Ιωάννη 30(1569), 64(285)
ΕΠΙΘΕΤΑ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟΥ
ΔΕΝΔΡΟΥ
Καρτερολιώτης Ξενοφών σύζυγος Λευκοθέα 28(259)
Χριστάκης Βασίλειος Ευγένιος 27(794)
Χριστάκης Βασιλείου Σταύρος 27(795)
Βασίλειος 14(1941), 15(338)
Θυγατέρα Βικτωρία 27(797)
Φεφόπουλος Κων\νος 28(1134,1628),179\96, 2(27)
Κωνσταντίνος σύζυγος Καλλή 26(226), 179\96, 2(228)
Ξυδόπουλος Γεώργιος 7(51), 6(905, 1474), 16(1393),
18(433)
Στρατής Δημήτριος Θωμάς 45(201)
Μπόβης Άγγελος σύζυγος Ελένη 27(796)
Η ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ
ΤΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΤΟΥ ΕΡΡΙΚΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
Η ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙ ΣΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ
ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΠΟΒΗ ΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΣ
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΒΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ
Ο ΜΗΤΣΟΣ ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΓΟΝΑ ΤΟΥΣ
ΟΙ ΔΙΔΥΜΕΣ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ ΣΤΡΑΤΗ
ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΥΔΡΑ
Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ,ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗ
Ο ΜΗΤΣΟΣ ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ, ΤΡΩΓΟΝΤΑΣΔ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ,ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ, ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΣΙΛΙΚΑΣ, ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Ο ΘΩΜΑΣ ΣΤΡΑΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΑ 100 ΜΕΤΡΑ
ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΤΡΑΤΗΣ, ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ, ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ
ΑΠΟΚΡΗΕΣ ΣΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ.Ο ΜΗΤΣΟΣ ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ
ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ '40.ΟΙ ΒΑΛΥΡΑΙΟΙ ΛΙΝΑΡΔΟΣ,ΚΑΛΑΜΠΟΚΗΣ,ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΜΕΣΗ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΙΚΑΣ
Η ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΟ ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ ΣΤΡΑΤΗ
ΑΔΕΛΦΕΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ,ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ, ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΕΛΛΙΣ, ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
ΓΟΥΡΝΟΣΦΑΞΙΕΣ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ
ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΕΡΡΙΚΟΣ
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ
Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑΤΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗ
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ ΜΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ
ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ
ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ Θ. ΣΤΡΑΤΗΣ, ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ Χ.
ΤΑ 5 ΑΔΕΛΦΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
Η ΜΕΤΑΞΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ, ΑΡΑΒΩΝΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΡΗΓΑ ΗΡΑΚΛΗ
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΡΡΙΚΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
Η ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΚΑΙ ΚΟΥΜΠΑΡΙΑ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΣΑΜΗ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ-ΜΠΟΥΡΙΚΑ
Η ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙ
ΜΑΝΑ ,ΓΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
Η ΚΟΡΗ ΜΗΤΣΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΕΡΡΙΚΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΛΙΝΑΡΔΟΥ-ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΠΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ
ΕΡΡΙΚΟΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΙΣ ΠΡΟΜΑΝΤΟΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΣ,ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ,ΤΣΙΛΙΚΑΣ
Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ, ΠΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΚΑΡΤΕΡΩΛΗ
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΙΣ ΣΤΑΦΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙΑ
Ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ ΝΑΥΤΟΠΑΙΣ
Η ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΛΙΝΑΡΔΟΥ , Η ΠΡΩΤΗ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΕΡΡΙΚΟΥ , ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟΝ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΒΑΛΥΡΑΣ
Η ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΓΔΟΗΣ ΓΕΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου