IΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ (Λινάρδος) 1780-1874

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

IΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ (Λινάρδος) 1780-1874

Ο Δαμαριωνίτης Φιλικός
Σε 12 αναρτήσεις είχαμε περιγράψει το γενεαλογικό δένδρο του Βασιλείου Λινάρδου, αγωνιστή του 1821 και εκλεγμένου δήμαρχου του τότε δήμου Δερρών, που τον αποτελούσαντα χωριά Σκαλα-Βαλύρα. Γνωρίζαμε ότι είχε και άλλα αδέλφια  τα οποία είχαν φύγει για Νάξο, και ανήμερα στη γιορτή μου, μάθαμε τα ευχάριστα νέα.

Τιμώντας την ονομαστική μας εορτή με τον μπατζανάκη μου Γιάννη Πετρόπουλο , με καταγωγή από Νάξο, μας επισκέφθηκε οικογενειακά και ο εξαδελφός του Γιώργος Πετρόπουλος. Έτυχε να έχω ανοιγμένο τον υπολογιστή μελετώντας για το γενεαλογικό δένδρο του βαλυραίου, Βασιλείου Λινάρδου. Η γυναίκα του Γιώργου, Ειρήνη, μου είπε ότι και αυτή έχει το επώνυμο Λινάρδου. Συζητώντας μου περιέγραψε ότι έχει φτιάξει το γενεαλογικό δένδρο των δύο αδελφών Λινάρδου και είχαν το προσωνύμιο ή παρατσούκλι Διαβολίτες, γιατί η καταγωγή τους ήταν , από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας. Στο μουσείο της Παλιάς Βουλής υπάρχει το εγκόλπιο του,  που όρκιζε τους φιλικούς, τα  δύο σπαθιά με τις θήκες τους,  το ένα με σχήμα  ίσιο και το άλλο με σχήμα καμπυλόγραμο (γιαταγάνι), και η πρωτότυπη κατάσταση με τους φιλικούς, που υπάρχει και το ονομά του.Υπάρχει η οικία του στην Πλάκα , στην οδό Κυδαθηναίων 27,  και είναι ενα από τα πιο ιστορικά κτίρια της Οθωνικής Αθήνας.
Εκεί διέμεινε ο βασιλιάς Όθωνας, κατα την επισκεψή του στην Αθήνα, το 1834. Για πρώτη φορά στολίστηκε στην οικία του το χριστουγεννιάτικο δένδρο, και έτσι επεκράτησε το έθιμο στην Αθήνα και Ελλάδα. Στην οικία αυτή διέμειναν ο νομπελίστας ποιητής  Γεώργιος Σεφέρης,  ο πρόεδρος της δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος και πολλές άλλες εξέχουσες προσωπικότητες της Ελλάδος. Είχε μεγάλη περιουσία του , στη Νέα Μάκρη Αττικής, την οποία έχουν κληρονόμοι του  και σώζεται  ο τάφος του, στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

Τον τίμησαν οι Ναξιώτες, το 1936, στο χωριό Δαμαριώνα εκεί που γεννήθηκε,  κάνοντας τα αποκαλυπτήρια της προτομής του.

Παρατηρώντας και συγκρίνοντας , τις διάφορες υπάρχουσες φωτογραφίες, του γενεαλογικύ δένδρου Λινάρδου, διαπιστώνουμε ότι μοιάζουν.

Όταν ολοκληρωθεί ή μελέτη-έρευνα καταγραφή, θα την αναρτήσουμε και να γίνει στο άμεσο μέλλον κάποια συνάντηση των υπαρχόντων απογόνων, του γενεαλογικού δένδρου Λινάρδου,από  Βαλύρα Μεσσηνίας- Δαμαριωνιτών Ναξου, Δάφνη Καλαβρύτων  Κούμανι Ηλείας, και από οποιοδήποτε άλλο μέρος, τιμώντας έτσι την μνήμη των  προγόνων τους.

Αυτή είναι ηπαρακάτω ανάρτηση-αφιέρωμα, από τους Ναξιώτες,  στον Ιωάννη Λινάρδο, όπως την αντιγράψαμε από το διαδίκτυο.

Παρασκευή, 15 Ιανουαρίου 2010

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

(Λινάρδος)

1780-1874

Ο Δαμαριωνίτης Φιλικός

Ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος - Λινάρδος Φιλικός και αγωνιστής του 1821 γεννήθηκε στο Δαμαριώνα της Νάξου το 1780 και πέθανε στις 18.11.1874. Ο Ιωάννης Κ.Λινάρδος σε νέα ηλικία έφυγε στην Κωνσταντινούπολη , όπου υιοθετήθηκε από μια οικογένεια Παπαρρηγοπούλου. Σπούδασε στην Πόλη, στην Οδυσσό, και στη Μόσχα. Το 1807 διορίστηκε διερμηνέας του Ρώσικου στόλου του Αιγαίου. Το 1814 επισκέφτηκε τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων για υποθέσεις των Ρώσων υπηκόων του, στα Γιάννενα και συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία , την οποία αργότερα αξιοποίησε για το καλό του γένους.

Το 1819 υπηρετεί ως διερμηνέας στο ρώσικο Προξενείο της Πάτρας. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία, συνδέθηκε με πολλούς Φιλικούς και προκρίτους .Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία της επανάστασης και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση του Έθνους. Στη διάρκεια της επανάστασης ανέλαβε τη διεκπεραίωση πολλών επικίνδυνων αποστολών. Αξιοποιώντας τη φιλία του με τον Αλή Πασά, διατήρησε την επαφή μαζί του, μέχρι του θανάτου του Αλή και έκανε τον μεσολαβητή του Αλή Πασά προς τους Ρώσους , βοηθώντας τον δήθεν στην υλοποίηση των σχεδίων του, για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Στην πραγματικότητα όμως τον έσπρωχνε σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη για το καλό της Ελληνικής Επανάστασης.

Τον Αύγουστο του 1820 ο Παπαρρηγόπουλος ταξιδεύει στην Οδυσσό της Ρωσίας ως απεσταλμένος των προκριτών της Πελοποννήσου για να συναντήσει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και να τον ενημερώσει για την κατάσταση στην Πελοπόννησο. O Παπαρρηγόπουλος αναφέρει στον Υψηλάντη ότι οι συνθήκες στην Πελοπόννησο δεν είναι ακόμη ώριμες και υποστηρίζει ότι η Επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από τη Μολδοβλαχία.

Τον Απρίλιο του 1821 βρίσκεται διερμηνέας στο ρωσικό προξενείο της Σμύρνης, όπου στη διάρκεια των διωγμών εναντίον των Ελλήνων θα συμβάλει στη διάσωση χιλιάδων ραγιάδων, μεταξύ των οποίων και 400 γυναικόπαιδα.

Το 1827 στη διάρκεια της ναυμαχίας του Ναυαρίνου (20.10.1827) ο Παπαρρηγόπουλος υπηρετούσε ως διερμηνέας στη ναυαρχίδα Αζώφ του Ρωσικού στόλου. Με μυστικές ενέργειές του κατάφερε να αποτραπεί η επίτευξη της συμφωνίας του Ιμπραήμ με τους ναυάρχους του συμμαχικού στόλου. Αν η ναυμαχία του Ναυαρίνου είχε αποτραπεί, η εξέλιξη των πραγμάτων θα ήταν δυσμενής για τον Ελληνισμό και σ'αυτό ο ρόλος του Παπαρρηγόπουλου ήταν καθοριστικός. Το σχέδιο πέτυχε και ο ίδιος παρακολούθησε τη ναυμαχία απ' τη Μεθώνη. Συνέβαλε επίσης στην αναίμακτη παράδοση της τουρκικής φρουράς στα κάστρα του Αντιρρίου (Μάρτιος 1829), της Ναυπάκτου (Απρίλιος 1829), του Μεσολογγίου και του Ανατολικού (Μάιος 1829).

Το 1837 ο Παπαρρηγόπουλος υπηρετεί στη ρωσική πρεσβεία της Αθήνας ως Γενικός Πρόξενος και σύνδεσμος της ρωσικής αποστολής με το φιλορωσικό κόμμα. Η επιρροή που ασκεί στο κόμμα αυτό είναι εξ ίσου μεγάλη με εκείνη του Θ.Κολοκοτρώνη.

Η Ελληνική κυβέρνηση τον παρασημοφόρησε για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα με το αργυρούν αριστείο ανδρείας, τον χρυσό σταυρό του Σωτήρος και τον μεγαλόσταυρο των Ταξιαρχών. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 1874 και ετάφη στο Α' νεκροταφείο με μεγάλες τιμές.

Στις 14.9.1936 έγιναν στον Δαμαριώνα Νάξου τα αποκαλυπτήρια της προτομής του , που φιλοτέχνησε η  Ναξιακή Ένωσις Αθηνών.
Bρήκαμε και μια άλλη πηγή πληροφορίας, στο διαδίκτυο, από τη Δάφνη Καλαβρύτων , την οποία αντιγράψαμε και τη δημοσιεύουμε, για τους ενδιαφερόμενους ερευνητές-μελετητές, απογόνους του γενεαλογικού δένδρου με το επώνυμο Λινάρδος.

ΔΑΦΝΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Θεόδωρος-Αναγνώστης Λινάρδου Λιναρδόπουλος-Σπηλιόπουλος ή Πιτσουνάς
Γόνος εύπορης οικογένειας απόγονος του Γενάρχη των Σπηλιόπουλων παπα-Οικονόμου Λινάρδου Λιναρδόπουλου  με σπουδές στην Πίζα της Ιταλίας. Με την έκρηξη της Επανάστασης του 21 συμμετείχε σαν επικεφαλής μαζί με πολλούς  Στρεζοβινούς στην πρώτη νικηφόρα μάχη του Λεβιδίου(14-15 Απριλίου 1821).Έλαβε μέρος σε πολλές άλλες μάχες μεταξύ των οποίων  ήταν και οι: Βαλτετσίου ,  Λάλα , Πάτρας. Για την προσφορά του έλαβε μετάλλια και προήχθη τιμητικά σε λοχαγό της Φάλαγγας. Υπηρέτησε σαν μορφωμένος , γραμματεύς του Κωλλέτη στο υπουργείο εσωτερικών  του οποίου ήτο υποστηρικτής και γι αυτό εκδιώχθηκε  και φυλακίστηκε με υπαιτιότητα του Ζαϊμη. Ελέγετο και Ρούσος , χαρακτηρισμένος σαν Ρωσόφιλος. Έλαβε κτήματα εθνικά και Φαλαγγιτικά. Βοήθησε σημαντικά τον Φωτάκο στην συγγραφή της Ιστορίας. Στο χωριό αναφέρεται σε διασωθέντα έγγραφα σαν δημογέρων το 1832 έως το 1834.