ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΗΓΕΣΙΑ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΓΡΑΚΟΣ

Στοιχεία από έρευνες, δείχνουν ότι άνθρωποι με ικανότητες, γνώσεις και αυτοπεποίθηση, που βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας, συχνά εκτροχιάζονται και μετατρέπονται σε τοξικούς ηγέτες.
Με τη συμπεριφορά τους τελικά ματαιώνουν τις προσδοκίες τους και οδηγούν στη καταστροφή, τόσο τον θεσμό που υπηρετούν, όσο και τον εαυτό τους.
Ως κύριος λόγος της αποτυχίας τους θεωρείται, το λεγόμενο ως [σύνδρομο του Ικάρου].
Ποιο είναι το Σύνδρομο του Ικάρου που απειλεί την Ηγεσία;
Όπως διαβάζουμε στον Μύθο, ο Ίκαρος μαζί με τον πατέρα του Δαίδαλο, φυλακίστηκαν από τον Βασιλιά Μίνωα στη Κρήτη. Για να αποδράσουν, ο Δαίδαλος ως μεγάλος εφευρέτης, κατασκεύασε φτερά από κερί για να πετάξουν.
Ωστόσο προειδοποίησε τον γιό, του να μη πετάξει πολύ ψηλά και πλησιάσει στον Ήλιο, διότι τα φτερά θα λιώσουν.
Ο Ίκαρος πράγματι κατάφερε να αποδράσει όμως ανέβαινε ασταμάτητα, όλο και πιο ψηλά. Έφτασε τόσο ψηλά, που ο Ήλιος έκαψε τα φτερά του, αυτά έλιωσαν και κατέπεσε στη θάλασσα.
Ο Ίκαρος ως μορφή, συνδέεται με Ηγέτες, που έχουν εκείνα τα στοιχεία προσωπικότητας, που τους βοηθούν να διακριθούν και να παρουσιάσουν σειρά από επιτεύγματα.
Χαρακτηρίζονται από ικανότητες στην διαχείριση καταστάσεων-κρίσεων και έχουν υψηλή αυτοπεποίθηση. Είναι στελέχη που όλοι τους θαυμάζουν για τις επιτυχίες τους, αναρριχώνται στην ιεραρχία και αποκτούν ηγετικές θέσεις
Αν και ο μύθος δεν μας λέει γιατί πέταξε τόσο ψηλά ο Ίκαρος, στην σύγχρονη πραγματικότητα, οι Ηγέτες αυτοί γίνονται τοξικοί για τους ίδιους λόγους που αναρριχήθηκαν και πέτυχαν!
Τα στοιχεία ενός τοξικού Ηγέτη που βιώνει το Σύνδρομο του Ικάρου είναι η υπερβολική πίστη στον εαυτό του , η έπαρση του που εξελίσσεται σε παθολογικό ναρκισσισμό και η αυτό-τυφλωτική οξυδέρκεια του.
Δηλαδή, εκείνα τα στοιχεία που αρχικά τον βοήθησαν να στοχεύσει ψηλά, να επιμείνει στον στόχο του ακούραστα και να διακατέχεται από ένα αστείρευτο κίνητρο για διάκριση και επιτυχία. Είναι η σκοτεινή πλευρά της ίδιας προσωπικότητας που ροκανίζει τα θεμέλια της επιτυχίας.
Αυτά τα στοιχεία, όταν γίνονται αρνητικά, οδηγούν σε συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από αυταρχισμό, ανασφάλεια ,αδυναμία συνεργασίας, εσωστρέφεια και παρορμητικότητα.
Έτσι, δημιουργείται ένας δυσλειτουργικός ηγέτης, ο οποίος αδυνατεί να αντιληφθεί την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, αδυνατεί να διαμορφώσει μακροπρόθεσμα πλάνα και να εμπνεύσει την ομάδα του, δεν ανέχεται την αξιολόγηση και την κριτική. Η αποδοτικότητά του μειώνεται κατακόρυφα και το δυστύχημα είναι ότι ο ναρκισσισμός του δεν του επιτρέπει να διορθωθεί.
Οι Ηγέτες με το Σύνδρομο του Ικάρου ακυρώνουν κάθε προσπάθεια ενσυναίσθησης και σπανίως ζητούν οι ίδιοι βοήθεια, με αποτέλεσμα να επέρχεται η αυτοκαταστροφή τους.