Η Βιομηχανία Ζάχαρης είχε τεράστια περιουσία, αλλά δεν αξιοποιούνταν – Αντίθετα, γίνονταν παράλογα έξοδα.
«Μαζί με τον καφέ σας και τα αντιοξειδωτικά της ημέρας. Μία καινοτομία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης». Δυστυχώς, πρόκειται για υποθετικό διαφημιστικό σποτ ενός προϊόντος που σχεδιάστηκε με κάθε λεπτομέρεια στα χαρτιά, βρέθηκαν έως και αγορές να το απορροφήσουν, αλλά δεν παρασκευάστηκε ποτέ. Ο λόγος; Χάνεται στους δαιδάλους της ελληνικής πραγματικότητας, που, όπως «εξηγεί» ένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, συμπύκνωσε στη φράση «στους καλούς καιρούς ξοδεύαμε ασύστολα. Στους κακούς σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και ελεϊνολογούμε την κακιά μας μοίρα».
Ηταν το 2010 όταν ο κ. Ντίνος Πλιάτσιος, γεωπόνος και ιδιοκτήτης της εταιρείας Γεωργική Ανάπτυξη Α.Ε. και μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, σκέφτηκε να βρει μια λύση για την ανάπτυξη της βιομηχανίας, που είχε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. «Απευθύνθηκα τότε στον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας Δημήτρη Κουρέτα, ο οποίος έχει παρασκευάσει πολλά πολυλειτουργικά τρόφιμα, για να σκεφτεί πώς μπορούσαμε να φτιάξουμε μια “άλλη” ζάχαρη για να δώσουμε υπεραξία στο προϊόν. Μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει η ελληνική γεωργία και να παράγει προϊόντα ανταγωνιστικά εφόσον δεν έχει τη δυνατότητα να μειώσει δραστικά το κόστος και να κάνει μεγάλες παραγωγές», εξηγεί.«Σκεφτήκαμε λοιπόν να φτιάξουμε φακελάκια ζάχαρης 5 γραμμαρίων τα οποία θα περιείχαν ποσότητα εκχυλίσματος από ενδημικά αρωματικά φυτά, μέντα θυμάρι κ.ά. Ετσι μαζί με το πρωινό σου ρόφημα θα έπαιρνες και τα αντιοξειδωτικά που χρειαζόταν καθημερινά ο οργανισμός σου», περιγράφει ο κ. Κουρέτας την ιδέα του πανεπιστημίου για την ανάπτυξη της βιομηχανίας.
Η ιδέα δεν ήταν απλώς μια άσκηση επί χάρτου. Εγινε οικονομοτεχνική μελέτη και βρέθηκαν και αγορές. «Είχαμε κάνει συζητήσεις με εταιρείες του αραβικού κόσμου, που έχουν τις μεγαλύτερες εξαγωγές ζάχαρης σε όλο τον κόσμο, και είχαν ενθουσιαστεί. Οι ίδιοι οι αγρότες θα μπορούσαν να καλλιεργούν και τα φαρμακευτικά φυτά. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς χρειάζονταν περίπου 1.000 στρέμματα με φαρμακευτικά φυτά και η απόδοση ήταν 2.500 ευρώ το στρέμμα. Με αυτό τον τρόπο η ελληνική ζάχαρη θα μπορούσε να διπλασιάσει την τιμή της», υποστηρίζει ο καθηγητής.
Οταν η πρόταση κατατέθηκε στο διοικητικό συμβούλιο, στις αρχές του 2012, ήταν ήδη αργά, καθώς η απόφαση για κλείσιμο των εργοστασίων είχε ληφθεί. Από τα πέντε εργοστάσια ζάχαρης, τα δύο, της Λάρισας και της Ξάνθης, έκλεισαν και οι αγρότες έλαβαν αποζημίωση από την Ευρωπαϊκή Ενωση για να σταματήσουν να καλλιεργούν τεύτλα. Η λύση αυτή επιλέχθηκε καθώς η παραγωγή ζάχαρης από τεύτλα δεν ήταν αποδοτική οικονομικά.
Η Βιομηχανία Ζάχαρης είχε τεράστια περιουσία, αλλά δεν αξιοποιούνταν. Αντίθετα, γίνονταν παράλογα έξοδα, όπως ότι διατηρούσε γραφεία στο Κολωνάκι.
Στο εργοστάσιο της Λάρισας, ένα χρόνο πριν κλείσει, έγινε εγκατάσταση παραγωγής ενέργειας από φυσικό αέριο, για να μειωθεί το κόστος λειτουργίας, επειδή η επεξεργασία των τεύτλων απαιτεί πολλή ενέργεια. Ομως η μονάδα δεν λειτούργησε ούτε μία ημέρα», διηγείται ο κ. Πλιάτσιος.
Σήμερα, δύο εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης βρίσκονται σε λειτουργία, ένα στο Πλατύ, στην Κατερίνη, και ένα στις Σέρρες. Συγκεντρώνουν ποσότητες τεύτλων από όλη την επικράτεια –κάτι που δεν είναι αποδοτικό οικονομικά– ενώ το εργοστάσιο στο Πλατύ τυποποιεί ζάχαρη από δύο θυγατρικά εργοστάσια που λειτουργούν στη Σερβία. Φυσικά η λειτουργία τους δεν είναι οικονομικά αποδοτική τη στιγμή που, έτσι και αλλιώς, η παραγωγή ζάχαρης από ζαχαρότευτλα κοστίζει περισσότερο από την παραγωγή από ζαχαροκάλαμο.
«Βέβαια, τα πράγματα δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω. Αυτή η ιστορία όμως δείχνει πώς λειτουργούν τα πράγματα και ότι υπάρχουν λύσεις. Εμείς στο πανεπιστήμιο δουλεύουμε με πολυλειτουργικά τρόφιμα και συνεργαζόμαστε με την αγορά. Μπορούμε λοιπόν να προσφέρουμε βιώσιμες λύσεις», λέει ο κ. Κουρέτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου