ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ Νο11

Καλημέρα Γιάννη,

Ο καθηγητής που είδες στην τηλεόραση είναι πιθανότατα ο Γιώργος Αρσένος από την κτηνιατρική σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Τον γνωρίζω προσωπικά και έχουμε συνεργαστεί στην αιμοληψία από Ουλόκερες αίγες, αλλά δεν είναι μέλος του δικτύου Αμάλθεια. Η έκθεση "Ζωοτεχνία 2015". στην Θεσσαλονίκη είναι μία τεράστια διοργάνωση ανεξάρτητη από την ταπεινή οργάνωσή μας, που απλώς συμμετείχε με ένα ακόμα πιο ταπεινό περίπτερο, στην ουσία, μικρό μέρος περιπτέρου που δόθηκε στους στενούς συνεργάτες μας την "Ένωση Μικρόσωμου Αλόγου Σκύρου". Εκεί είχαμε την ευκαιρία να προωθήσουμε το αντικείμενό μας και να συναντήσουμε κόσμο. Ήμουν συνέχεια στο περίπτερό μας εργαζόμενος σκληρά και δεν είχα την ευκαιρία να δω τίποτα άλλο από την υπόλοιπη έκθεση, ούτε καν να πεταχτώ να πω ένα γεια στον Γιώργο Αρσένο όπως είχαμε συμφωνήσει.

Τα περί γάλακτος γαιδουριών και αιγών ακούγονται ωραία αλλά πρέπει να συνδυαστούν με την ταυτοποίηση και καλλιέργεια αυτόχθονων φυλών αιγών και όνων. Πρόκειται για ένα τεράστιο εγχείρημα που κανείς δεν τολμά να αγγίξει και να εκτελέσει σωστά. Θα είναι μία τεράστια καταστροφή να περάσει το μήνυμα στην κοινωνία, ότι αφορά ότι γαιδούρι και ότι γίδι να είναι που σημαίνει οποιοδήποτε εισαγόμενο η διασταυρωμένο. Η μόνη φυλή όνου που περιγράφηκε είναι ο Αρκαδικός Όνος από τον Γιώργο Αρσένο, εδώ και κάποια χρόνια. Πέρα από την πρώτη περιγραφή δεν ακολούθησε από το κράτος/υπουργείο, πρόγραμμα καταγραφής ζώων, επιλεκτική εκτροφή, δημιουργία γενεαλογίων, στενή παρακολούθηση και ετήσια απογραφή του πληθυσμού. Αυτό χρειάζεται και έτσι γίνεται η δουλειά σε όσες χώρες καλλιεργούν τις φυλές γαιδουριών τους. Ήδη αυτή η λάθος κατεύθυνση είναι καλά δρομολογημένη. Από το περίπτερο μας πέρασαν άνθρωποι που εκτρέφουν μεγάλο αριθμό γαιδουριών για γάλα και μένουν κοντά στην Αρκαδία. Γνωρίζουν τον Γιώργο Αρσένο και ότι έγραψε περί Αρκαδικού Όνου, αλλά μαζεύουν ότι γαιδούρι βρίσκουν για γαλακτοπαραγωγή. Τους είπα να ψάξουν στα χωριά της κεντρικής Αρκαδίας να βρουν μερικά τυπικά γαιδούρια και έστω μαζί με τα ποικίλης καταγωγής που έχουν, να διατηρήσουν παράλληλα, αλλά ξεχωριστά, μικρό αριθμό καθαρόαιμων όνων Αρκαδίας. Σκοπός είναι να διατηρήσουν την φυλή, να προσφέρουν κάτι δημιουργικό στον τόπο τους και την Ελλάδα γενικότερα, ενώ παράλληλα να έχουν ένα ευπρεπές εισόδημα από την εκμετάλλευση των "χύμα" γαιδουριών που έχουν μόνο για γάλα.. Μου είπαν δεν υπάρχουν πλέον τα γαιδούρια Αρκαδίας, αλλά δεν είχαν ψάξει χωριό-χωρίο, πόρτα-πόρτα όπως πρέπει. Βασικά βαριούνται. Αυτή είναι η κατάσταση με τα γαιδούρια. 

Ως προς τα ντόπια γίδια το εγχείρημα είναι ακόμα πιο δαιδαλώδες. Εκτός από γαλακτοπαραγωγικά έχουμε και κρεατοπαραγωγικά, αλλά τα περισσότερα είναι μικτών αποδόσεων. Όλα πρέπει να διατηρηθούν και έχουν ρόλο να παίξουν. Επειδή η ποικιλία των αυτόχθονων γιδιών είναι τόσο τεράστια, είναι αμφίβολο ότι θα προλάβουν να μελετηθούν και να αναγνωριστούν ως φυλές, σε όσους πληθυσμούς αξίζει και πρέπει. Προτείνω σε  επαγγελματίες αιγοτρόφους να διατηρούν ένα μικρό αριθμό από ντόπια γίδια της περιοχής τους, παράλληλα με διασταυρωμένα ώστε να μην χάσουν τα ξεχωριστά, μοναδικά γονίδια της κάθε περιοχής. Η τεράστια πλειοψηφία δεν το κάνει γιατί βαριέται να ξεχωρίσει τα ζώα στο ζευγάρωμα. Όμως συνάντησα αιγοτρόφο που μένει στην Αττική και είχε φέρει γίδια από το χωριό του στα Καλάβρυτα. Χωρίς να του το προτείνει κανείς πάντα διατηρούσε καθαρόαιμα μερικούς ντόπιους τράγους και τουλάχιστον 45 θηλυκές, αν και τα υπόλοιπα γίδια πάνω από 150 ήταν ποικίλες διασταυρώσεις. Έχει διαφορετικά μαντριά για να το κάνει όλο αυτό και είναι πραγματικά μερακλής. Επίσης ξέρω κτηνοτρόφο που με τον ίδιο τρόπο διατηρεί ξεχωριστά και καθαρόαιμες τρεις φυλές προβάτων χωρίς κανένα υβρίδιο. Όταν υπάρχει θέληση και διάθεση για εργασία όλα γίνονται.

Αυτά από εμένα,

Βασίλης