AΠΟΚΡΗΕΣ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ ΤΟ 2015

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες με βροχή και κρύο,έγιναν εχθές οι καρναβαλικές εκδηλώσεις που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας. Η βροχή δεν επέτρεψε οι εκδηλώσεις να γίνουν γύρω από τη μεγάλη φωτιά που είχαν ανάψει στη μέση της πλατείας,αλλά οι εκδηλώσεις έγιναν στην αίθουσα του Θάμυρι.

Ο Σύλλογος Γυναικών προσέφερε άφθονο κρασί και για φαγητό μια πολύ νόστιμη μακαρονάδα με κρέας μοσχαριού, όπου όλοι στην κυριολεξία έγλειφαν τα δάκτυλά τους. Ακολούθησε γλέντι και χορός μέχρι αργά τη νύχτα. Ευχόμαστε σε όλους χρόνια πολλά, καλή Σαρακοστή να είμαστε όλοι καλά  και να συμμετέχουμε σε τέτοιες εύθυμες εκδηλώσεις.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ  ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ 22-2-2015

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ  ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ 22-2-2015

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ, ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΠΟΥΡΙΚΑ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ, ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΠΟΥΡΙΚΑ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ, ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΠΟΥΡΙΚΑ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ, ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΠΟΥΡΙΚΑ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ, ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΠΟΥΡΙΚΑ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ, ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΠΟΥΡΙΚΑ

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΨΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΒΑΛΥΡΑΣ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑ

ΤΑ ΨΩΝΙΑ

ΤΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΓΛΕΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΑΜΥΡΙ

Βαλύρα:Αποκριές 2015 ...με πρωταγωνιστή το Σύλλογο Γυναικών!!!

ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ

 ΤΟ ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΟ ΛΟΥΠΙΝΟ

 ΤΟ ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΟ ΛΟΥΠΙΝΟ

 ΑΠΟΚΡΗΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ.

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΑΛΑΒΡΑΣ, ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΝΙΚΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΩΛΟΥΣΕ ΛΟΥΠΙΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ Η ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ «ΦΑΤΕ ΒΟΙΔΑ ΛΟΥΠΙΝΑ» ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΒΑΤΑ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ, ΠΟΥ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΞΟΧΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ.

ΤΟ ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΟ ΛΟΥΠΙΝΟ

Το λούπινο είναι ένα φυτό της οικογένειας των ψυχανθών  που ανήκει στο γένος  Lupinus.  Υπάρχουν περίπου 300 είδη.  Από αυτά καλλιεργούνται κυρίως τα εξής: Το λευκό λούπινο (Lupinus albus) το κίτρινο (Lupinus luteus), το κυανό (Lupinus angustifolius), το μαργαριτώδες λούπινο Lupinus mutabilis. .

Τα λούπινα είναι γνωστά από τα αρχαία χρόνια.  Αναφέρονται  δε από τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη, όπως και αργότερα από διάφορους ευρωπαίους συγγραφείς.

Το λούπινο είναι ένα ποώδες φυτό, ετήσιο, ορθόκλαδο. Έχει ριζικό σύστημα που αναπτύσσει διακλαδώσεις και μία κεντρική κατακόρυφη ρίζα. Τα φύλλα των λούπινων είναι σύνθετα παλαμοειδή τα δε φυλλάρια τους εκπτύσσονται κυκλικά γύρω από την άκρη του μίσχου.  Τα άνθη του μπορεί να έχουν λευκό, κίτρινο, κυανό, μαργαριτώδες  χρώμα και εκπτύσσονται επάκρια σε βότρεις. Τα άνθη του φέρουν τα  χαρακτηριστικά γνωρίσματα των  ανθέων  των ψυχανθών. Τα λούπινα είναι φυτά αυτογόνιμα αλλά μπορούν να σταυρογονιμοποιηθούν. Με την βοήθεια των εντόμων..

Παρά την μεγάλη τους σπουδαιότητα που έχουν στην διατροφή των ζώων αλλά και των ανθρώπων, σήμερα, καλλιεργούνται σε περιορισμένες εκτάσεις.

Το λευκό λούπινο (Lupinus albus)

Αυτό είναι ένα φυτό που αποκτά ύψος 20-40 εκατοστών αλλά μπορεί να φθάσει και το 1,5 μέτρο. Το στέλεχος του δεν διακλαδίζεται και καλύπτεται από λεπτές τρίχες. Κάθε φύλλο του αποτελείται από 7-9 φυλλάρια. Η κάτω επιφάνεια τους φέρει τριχίδια ενώ η επάνω όχι.

Τα άνθη του έχουν χρώμα λευκό, και φέρονται στην άκρη του βλαστού σε βοτρυώδεις ταξιανθίες.  Ο καρπός  του είναι λοβός που φέρει 2-4 μεγάλα σπέρματα. Το χρώμα των σπερμάτων είναι λευκό και σχήμα που πλησιάζει το τετραγωνικό.

Τα λευκά λούπινα  είναι περισσότερο ευαίσθητα στο ψύχος. Μπορεί να καταστραφούν  σε θερμοκρασίες -4 έως -5^ο C. Το λευκό λούπινο αντέχει περισσότερο στο ασβέστιο του εδάφους και μέχρι περιεκτικότητα 5-10%.

Οι νέες ποικιλίες του  λευκού λούπινου καλλιεργούνται  για την διατροφή των ανθρώπων επειδή έχουν μικρές ποσότητες αλκαλοειδών όπως και οι παραδοσιακές ποικιλίες μετά από κατεργασία για απομάκρυνση των αλκαλοειδών ουσιών. Επίσης χρησιμοποιούνται, για χλωρή λίπανση αλλά και σαν κτηνοτροφικό φυτό για βόσκηση των ζώων.

Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι γλυκές, δηλαδή έχουν μικρές ποσότητες αλκαλοειδών ουσιών. Οι κυριότερες είναι:

Ποικιλίες λευκών λούπινων

Ultra. Είναι ποικιλία βραχείας ανάπτυξης και πρώιμης παραγωγής

Nahrquell. Είναι μεσο-πρώιμη ποικιλία

Kraftquell.Είναι μεσο-πρώιμη ποικιλία

Neuland.Όψιμη ποικιλία

Το φυτό αποτελεί λύση και για τις ζωοτροφές

Στροφή στα λούπινα για την κάλυψη των αναγκών σε ζωοτροφές προτείνουν επιστήμονες, που τα συνιστούν ακόμα και σε ανθρώπους, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε πρωτεΐνες.

Τη χρήση του λούπινου ως εναλλακτική καλλιέργεια στην Ελλάδα διερεύνησαν σε εργασία τους οι Σ.Λεοντόπουλος, Μ. Παπαδοπούλου, Α.Φώσκολος και Κ.Πετρωτός, με επικεφαλής τον καθηγητή του Τμήματος Ζωικής Παραγωγής του ΤΕΙ Λάρισας Χρήστο Μακρίδη.

«Με την καλλιέργεια του λούπινου, που είναι αυτοφυές στη χώρα μας, μπορούμε να καλύψουμε, με μικρό κόστος, τις ανάγκες σε πρωτεΐνες που απαιτούνται στις ζωοτροφές και να περιορίσουμε τις εισαγωγές σόγιας που χρησιμοποιείται για τη διατροφή των ζώων» εξήγησε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο κ. Μακρίδης. Παράλληλα, η εναλλακτική αυτή καλλιέργεια μπορεί να αξιοποιήσει όξινα εδάφη και να λειτουργήσει ως εδαφοβελτιωτικό εξαιτίας την αζωτοδέσμευσης.

«Χώρες της Ευρώπης όπως η Ιταλία και η Γερμανία έχουν μια αυξητική τάση στην καλλιέργεια του λούπινου και αναρωτιέμαι, γιατί όχι και η Ελλάδα που έχει το κατάλληλο περιβάλλον και μπορεί να αποτελέσει μια οικονομική λύση για τον πρωτογενή τομέα» ανέφερε ο κ.Μακρίδης διευκρινίζοντας ότι το φυτό δεν είναι απαιτητικό σε καλλιεργητικές φροντίδες, εισροές λιπασμάτων και φυτοπροστατευτικά προϊόντα και - κυρίως - αξιοποιεί φτωχά και άγονα εδάφη.

Διακοσμητικό φυτό αλλά και με μεγάλη θρεπτική αξία

Το λούπινο περιλαμβάνει περίπου 300 είδη ετήσια και πολυετή, διαδεδομένα σε όλο τον κόσμο. Κάποια είδη λούπινου καλλιεργούνται μόνο ως διακοσμητικά φυτά μιας και τα άνθη τους απαντώνται σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων, όπως το λευκό (L. Albus) που καλλιεργείται στην Ελλάδα, το κίτρινο (L. luteus), το κυανό (L. angustifolius), το λούπινο των Άνδεων(L. mutabilis), το δενδρώδες και το πολύφυλλο.

Τα λούπινα, όπως λέει ο καθηγητής, από τους αρχαίους χρόνους καλλιεργούνταν για ποικιλία χρήσεων, όπως για τη βελτίωση των συστατικών του εδάφους, για τη βόσκηση των ζώων, την κατανάλωση από τους ανθρώπους και για διάφορες θεραπευτικές χρήσεις. Οι Ρωμαίοι αποπίκραιναν τα λούπινα σε αλμυρό νερό και τα πουλούσαν στους δρόμους, οι Ισπανοί στο «Νέο Κόσμο» παρατήρησαν ότι και οι λαοί των Άνδεων καλλιεργούσαν λούπινα και στην Ευρώπη, τα κίτρινα λούπινα, αναπτύχθηκαν ευρέως στα αμμώδη, όξινα εδάφη.

Το μόνο μειονέκτημα του λούπινου είναι η λουπινίνη (lupinine), η οποία μπορεί να προκαλέσει στα βόσκοντα ζώα τη λουπίνωση, που εκδηλώνεται με συμπτώματα διάρροιας, γενικής καταπτώσης και ίκτερο. Η λουπινίνη βρίσκεται στα φύλλα, στον κορμό, στους σπόρους και στις ρίζες και περιορίζει την χρήση του λούπινου στη διατροφή των ζώων και του ανθρώπου.

«Οι καινούργιες όμως ποικιλίες περιέχουν μειωμένες συγκεντρώσεις της λουπινίνης, καθώς με γενετικές βελτιώσεις επιτυγχάνεται η μείωσή της σε ελάχιστα ποσοστά» εξήγησε ο κ.Μακρίδης. Όσον αφορά την χρήση των καρπών στην ανθρώπινη διατροφή, επειδή βγάζουν μια πικράδα, συνηθίζεται να ακολουθούνται διάφοροι τρόποι «ξεπικρίσματος», όπως στα κουκιά.

«Πάντως, στην Ελλάδα, τα καταναλώνουν ακόμα, σε διάφορες περιοχές όπως στην Πελοπόννησο, την Κρήτη και τη Λακωνία λόγω της καλής διατροφικής ποιότητας, αφού πρόκειται για καρπούς πλούσιους σε πρωτεΐνη» τόνισε ο κ. Μακρίδης συμπληρώνοντας ότι βοηθούν και στην ανάπτυξη προϊόντων, όπως τα ζυμαρικά, τα πατατάκια, το ψωμί, τα μπισκότα και το κέικ.

Η πτωτική πορεία της καλλιέργειας του λούπινου άρχισε στη χώρα μας τη δεκαετία του ΄70 αλλά τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνει ο καθηγητής, παρατηρείται μια μικρή αύξηση στην καλλιέργεια και στην παραγωγή.

«Είναι μια καλή λύση για τον περιορισμό των εισαγωγών σόγιας, για την αξιοποίηση των όξινων εδαφών αλλά και για την κάλυψη των διατροφικών μας αναγκών» καταλήγει προτείνοντας την επαναφορά του λούπινου στα τραπέζια μας. Άλλωστε, οι φυτικές ίνες που περιέχει ο πυρήνας των γλυκών λούπινων, αντιπροσωπεύουν το 40% του βάρους του, αποτελώντας το υψηλότερο επίπεδο από τα άλλα όσπρια.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ.
Τα λούπινα για να φαγωθούν από τον άνθρωπο και τα ζώα. πρέπει να ξεπικρίσουν. Τα βάζαμε στο σακί και τα πηγαίναμε στο ποτάμι. Το σακί δέναμε με τριχιά για να μην το παρασύρει το νερό, και πάνω του βάζαμε βαριές πέτρες για να το καλύπτει το νερό. Έμεναν εκεί 15 ημέρες και στη συνέχεια τα λούπινα βάζαμε στα καλάθια ρίχνοντας αλάτι χοντρό .Μετά από 2 ημέρες ήταν έτοιμα για κατανάλωση.όταν πηγαίναμε τα λούπινα στο ποτάμι, παίρναμε μέτρα προστασίας να μην μας ιδεί κάποιος, γιατί υπήρχε η εύκολη κλοπή. Στα παιδικά μου χρόνια ο Νίκος Θεοδωρόπουλος τις ημέρες της Σαρακοστής και ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας πωλούσε το ποτηράκι τα λούπινα 50 λεπτά, τα οποία τρώγαμε μαζί με ελιές, τουρσί, ταραμά, χαλβά, και με τον κατρούτσο το κρασί έτρεχε άφθονο στο στομάχι.Τώρα το λούπινο είναι εισαγόμενο και σε ελάχιστες περιοχές  της Ελλάδος καλλιεργείται.
Καλή Σαρακοστή σε όλους μας με υγεία και την ερχόμενη Παρασκευή αρχίζουν οι πρώτοι χαιρετισμοί.

 Η ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΗ ΛΑΓΑΝΑ, ΧΑΛΒΑΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΜΟΣΑΛΑΤΑ

 ΣΕ ΔΡΑΣΗ Η ΛΑΓΑΝΑ ΣΤΟ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑ

Η Ιστορία Της Λαγάνας Και όχι Μόνο ....

Πηγή. http://www.patrasevents.gr/

Μπορεί κάποιοι να μη βάλουν θαλασσινά στο

 τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας, αλλά... μία-δύο λαγάνες δε λείπουν ποτέ. Αξίζει να γνωρίσουμε

 το απόλυτο ψωμί της νηστείας και να μάθουμε 

πώς να το .............

αξιοποιήσουμε καλύτερα. 
Η λαγάνα, το επίπεδο ψωμί με την ελάχιστη 

ψίχα, την τραγανή κόρα και το ξεχωριστό

 σουσαμένιο άρωμα, αποτελεί κλασική

 επιλογή ανάμεσα στα εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας, με τη γεύση της να στιγματίζει τη μέρα, σηματοδοτώντας την έναρξη της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής. Πρόκειται όπως 

αναφέρει το olivemagazine, για άζυμο άρτο ή αλλιώς για ψωμί που παρασκευάζεται

 παραδοσιακά χωρίς προζύμι, ενώ το όνομά της προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό 

“λάγανον”, που ήταν μια πλακωτή ζύμη από αλεύρι και νερό. 

Λίγη ιστορία… 

Τόσο η ιστορία της όσο και η παράδοση που επιβάλει την παρουσία της στο τραπέζι 

αυτής της μέρας είναι τόσο παλιές που χάνονται στους αιώνες. Η λαγάνα, λοιπόν, 

αναφέρεται ως έδεσμα σε πολλά κείμενα της αρχαιότητας, όπως τις Εκκλησιάζουσες

 του Αριστοφάνη, όπου συναντάμε τη φράση “λαγάνα πέττετται” που σημαίνει “λαγάνες γίνονται”.

 Ωστόσο, η σύνδεσή αυτού του ψωμιού με τη νηστεία συνδέεται κατά πάσα πιθανότητα με 

το γεγονός ότι τέτοιο άζυμο άρτο κατανάλωναν οι Ισραηλίτες κατά τη “έξοδό” τους από

 την Αίγυπτο. Από τότε και μέχρι τη στιγμή που ο Χριστός ευλόγησε τον ένζυμο άρτο, 

επιβαλλόταν η κατανάλωση του άζυμου άρτου κατά τη διάρκεια του Πάσχα. 

Σήμερα βέβαια την καταναλώνουμε κυρίως κατά την πρώτη μέρα της νηστείας, γι’ αυτό 

και πολλές συνταγές για λαγάνα δεν περιλαμβάνουν ούτε λάδι. Την Καθαρά Δευτέρα, 

λοιπόν, οι αρτοποιοί δουλεύουν πυρετωδώς για να ετοιμάσουν το νόστιμο αυτό ψωμάκι, 

που ταιριάζει πολύ με τα υπόλοιπα νηστίσιμα εδέσματα και ειδικά με την ταραμοσαλάτα, 

το ταχίνι και τον χαλβά.

Η κυρά-Σαρακοστή

Με τη ζύμη της λαγάνας φτιάχνεται η φιγούρα της κυρά-Σαρακοστής ή αλλιώς η γυναικεία 

μορφή με τα σταυρωμένα σε προσευχή χέρια και τα 7 πόδια, όσα είναι και τα Σάββατα 

της Σαρακοστής. Παραδοσιακά φτιάχνεται στην αρχή της νηστείας και χρησιμοποιείτα

ι για να μετριέται ο χρόνος που απομένει μέχρι το Πάσχα, μιας και κάθε Σάββατο της 

κόβουμε και από ένα πόδι, με το τελευταίο να κόβεται το Μεγάλο Σάββατο. 

Πώς φτιάχνεται 

Η παραδοσιακή συνταγή “ζητά” μόνο αλεύρι, νερό, αλάτι, κάποια μυρωδικά, όπως

 γλυκάνισο για άρωμα και φυσικά, άφθονο σουσάμι (λευκό και μαύρο) στην επιφάνειά της. 

Ωστόσο υπάρχουν και οι νέες και πολύ δημιουργικές εκδοχές της, που δεν υστερούν

 καθόλου σε νοστιμιά, ενώ δίνουν και πιο ξεχωριστή γεύση στο τραπέζι της Καθαράς

 Δευτέρας. Δοκιμάζουμε λοιπόν πολύ νόστιμες λαγάνες με αλεύρι ολικής άλεσης, με

 πράσινη και μαύρη ελιά, με λιαστή ντομάτα, με πιπεριά, με κρεμμύδι και με πολλά

 ακόμη νόστιμα υλικά που προσθέτουν στη ζύμη οι αρτοποιοί. 

Μερικές ιδέες με βάση τη λαγάνα 

Όπως είπαμε η λαγάνα πρωταγωνιστεί στο νηστίσιμο τραπέζι ως το ψωμάκι που

 συνοδεύει τα υπόλοιπα εδέσματα. Υπάρχουν όμως περισσότεροι και πιο ευφάνταστοι

 τρόποι να την παρουσιάσουμε.Με λαγάνα λοιπόν, μπορούμε να φτιάξουμε πολύ νόστιμα καναπεδάκια. Πώς; 
Κόβετε τη λαγάνα σε λεπτές φέτες και της προσθέτετε επάνω ταραμοσαλάτα, ελιές και άνηθο ή φάβα και χταποδάκι ή ταχίνι και γαρίδες. Τα εδέσματα εκείνης της μέρας είναι πολλά και οι πιθανοί συνδυασμοί ακόμη περισσότεροι γι’ αυτό επιστρατεύστε τη φαντασία σας. 

Και με τη λαγάνα που περίσσεψε; 

* Μπορείτε να φτιάξετε πολύ αρωματικά κρουτόν και παξιμαδάκια. Κόβετε τη λαγάνα 

σε κυβάκια ή λεπτές φέτες, αναλόγως τι θέλετε να φτιάξετε, τα απλώνετε σε ταψί 

στρωμένο με λαδόκολλα, τα περιχύνετε με ελάχιστο ελαιόλαδο και ψήνετε στους

 200οC μέχρι να ροδοκοκκινίσουν. 
* Εάν πάλι αφήσετε τη λαγάνα να ξεραθεί πολύ μπορείτε να την τρίψετε στο μπλέντερ, 

δημιουργώντας γαλέτα με ξεχωριστό άρωμα. 
* Μπορείτε ακόμα να τη μουλιάσετε σε νερό, να τη στύψετε και να φτιάξετε μαζί της

 ταραμοκεφτέδες ή ωραίους ψωμοκεφτέδες.

  ΣΕ ΔΡΑΣΗ Η ΛΑΓΑΝΑ ΣΤΟ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑ

 Η ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΒΑΛΥΡΑΣ

 ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 Η ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ ΜΕΣΣΗΝΗΣ

 Ο ΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΖΕΣΤΕΣ ΛΑΓΑΝΕΣ, ΕΤΟΙΜΕΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

 Η ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΒΑΛΥΡΑΣ ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΜΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ

  Η ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΒΑΛΥΡΑΣ ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑ

 Η ΦΩΤΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΝΗΜΕΡΑ ΚΑΘΑΡΑΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΤΙ ΒΡΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ

 ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΣΙ

 ΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΚΑΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΘΑΡΗ

ΤΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή Σαρακοστή είναι χριστιανική χρονική περίοδος νηστείας. Είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον4ο αιώνα. Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα.

Ονομασία

Ονομάζεται "Σαρακοστή" γιατί περιλαμβάνει σαράντα ημέρες νηστείας. Η ονομασία "Τεσσαρακοστή" αρχικά σήμαινε την τεσσαρακοστή (40ή) ημέρα πριν το Πάσχα, γρήγορα όμως το όνομα δόθηκε σε όλη την περίοδο της νηστείας πριν το Πάσχα. Πολλοί τοποθετούσαν και τη Μεγάλη Εβδομάδα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, οπότε ο χρόνος των σαράντα ημερών διευρυνόταν^[1]. Ο χαρακτηρισμός "Μεγάλη" δε δίνεται για τη μεγάλη διάρκειά της, αλλά για τη σημασία της, σε ανάμνηση των Παθών του Χριστού.

Διάρκεια 

Η Μεγάλη Σαρακοστή αποτελεί την προετοιμασία των πιστών για τη γιορτή της Ανάστασης του Χριστού από την οποία και προσδιορίζεται κατ' έτος ως κινητή περίοδος. Διαρκεί από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου, οπότε ακολουθεί η Κυριακή των Βαΐων και η Μεγάλη Εβδομάδα. Η δε Κυριακή των Βαΐων είναι η τελευταία ημέρα της περιόδου αυτής.

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν περιλαμβάνεται στη Σαρακοστή αν και συνεχίζεται η νηστεία που είναι ιδιαίτερα αυστηρότερη. Στη πραγματικότητα μαζί με την εβδομάδα των Αγίων Παθών είναι πεντηκονθήμερη περίοδος.

Νηστεία

Σε όλες τις ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής τηρείται αυστηρή νηστεία εκτός του Σαββάτου και Κυριακής, όπου γίνεται κατάλυση οίνου και ελαίου, επιτρέπεται δηλαδή η κατανάλωση κρασιού και λαδιού. Στις υπόλοιπες ημέρες η νηστεία συνίσταται σε ξεροφαγία , δηλαδή σε φυτικές τροφές χωρίς έλαιο Εξαίρεση αποτελεί:

• η γιορτή των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων όπου καταλύεται το λάδι καθώς και
• ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου οπότε καταλύεται το ψάρι, όποια μέρα και να γιορτασθεί.^[2]

Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα τηρείται αυστηρή νηστεία ακόμα και το Μεγάλο Σάββατο όπου είναι και το μόνο Σάββατο του έτους που, σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας, δεν καταλύεται το λάδι.

Εκ της ονομασίας αυτής τα προς κατανάλωση νηστίσιμα τρόφιμα της περιόδου αυτής, αλλά και οποιαδήποτε έχουν σχέση μ΄ αυτή ονομάζονται σαρακοστιανά σε αντίθεση με ταπασχαλινά.

Εκφράσεις

Χαρακτηριστική είναι η ελληνική ερωτηματική δημώδης έκφραση "Λειπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;", που συνηθίζεται να λέγεται σκωπτικά για πρόσωπα που αρέσκονται να παίρνουν μέρος σε κάθε συμβάν.

Παραπομπές

1. Άλμα πάνω↑ Ξενοφώντος Παπαχαραλάμπους, Η αληθής νηστεία κατά το Τριώδιον, Αθήναι 1980, σελ.69
2. Άλμα πάνω↑ Μαρία Σωτηροπούλου, Οι προ των εορτών νηστείες της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, Θεολογία, τομ.76, τ/χ.1 (Ιαν-Ιουν 2005),σελ.260

Πηγές

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.16ος, σελ.868.
• Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης, Συμεών Κούτσας, Η νηστεία της Εκκλησίας, Γιατί, πότε και πως νηστεύουμε, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, 2001, ISBN 9603150630
• Η εφαρμογή της νηστείας, Θεσσαλονίκη 1995
• Ξενοφώντος Παπαχαραλάμπους, Η αληθής νηστεία κατά το Τριώδιον, Αθήναι 1980
• Μαρία Σωτηροπούλου, Οι προ των εορτών νηστείες της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, Θεολογία, τομ.76, τ/χ.1 (Ιαν-Ιουν 2005),σελ.241-275