Επιστολή προς τους Νέους

Επιστολή προς νέους

01.06.2015

Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει προοπτική;

Ναι. Αρκεί να γίνει αντιληπτό από την νέα γενιά. Γιατί οι μεγαλύτεροι, στο σύνολο τους, κατέστρεψαν την χώρα, είτε σαν πολιτικοί είτε σαν συνδικαλιστές είτε αδιαφορώντας και παρακολουθώντας από τον καναπέ. Οι 45ανταρηδες και πάνω είτε ενεργά είτε παθητικά οδηγούν την χώρα στον μεσαίωνα.

Η ελπίδα βρίσκεται στους νέους, βρίσκεται στο να καταστεί αντιληπτό το βρώμικο παιχνίδι που παίζουν οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί.

Ο Γιανναράς το λέει καλυτέρα: Όμως, εδώ και δεκαετίες, η πολιτική έχει ολοφάνερα αποπολιτικοποιηθεί. Είναι πια ολοκληρωτικά εμπορευματοποιημένη, λειτουργεί με τους όρους της αγοράς, τις μεθόδους του μάρκετινγκ. Δεν σκοπεύει στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών, αποβλέπει μόνο στον εντυπωσιασμό των αφελών και των μικρονοϊκών, να αποσπάσει την ψήφο τους με διαφημιστικά τεχνάσματα. Ακόμα και οι ιδεολογικές διαφοροποιήσεις των κομμάτων έχουν εξαλειφθεί, οι άλλοτε φανατισμένοι αντίπαλοι που αντάλλασσαν μύδρους και παθιασμένες αλληλοκατηγόριες, μπορούν πια και να συγκυβερνούν αλληλοπροστατεύοντας αμοιβαία τις ατιμίες τους.

Επτά (7) σημεία που πρέπει να καταλάβουν οι νέοι

1. το κομματικό κράτος και οι πελατειακές σχέσεις καταστρέφουν.

2. το κομματικό κράτος και οι πελατειακές σχέσεις χτίσθηκαν από πασοκ και ΝΔ.

3. οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές είναι οι αρχιτέκτονες του κομματικού πελατειακού κράτους.

4. ο σύριζα στηρίζει και χτίζει το δικό του κομματικό πελατειακό κράτος.

5. οι έλληνες ψηφίζουμε ανεπάγγελτους επαγγελματίες πολιτικούς, συνδικαλιστές και αφισοκολλητές για να κάνουμε τις δουλειές μας

6. νδ, πασοκ και συριζα διορίζουν κομματικούς, φίλους, συγγενείς ώστε να έχουν έρεισμα στον λαό, πρόσβαση στην εξουσία και έλεγχο της δημόσιας διοίκησης.

7. αν νέοι άνθρωποι δεν ενθαρυνθούν κ στηριχτούν να κάνουν δουλειές και να δημιουργήσουν πλούτο τότε το κράτος μας είναι καταδικασμένο

Όλα αυτά όμως οδηγούν σε παρακμή και ξεπεσμό, σε υπερχρέωση και αποδιοργάνωση. Αυτά οδηγούν σε ολιγάρχες, φεουδάρχες και φτωχούς. Παύει να υπάρχει ανάπτυξη και εξέλιξη. Παύει να υπάρχει κράτος δικαίου.

Το καθεστώς των πασοκ νδ και τώρα του σύριζα εξασφαλίζει υψηλούς μισθούς στους αυλικούς και παχυλές συντάξεις σε κρατικοδίαιτους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Η ηγετική ομάδα του Σύριζα, η πλειοψηφούσα τάση, οικοδομήθηκε πάνω στην βάση της απόρριψης των μνημονίων. Αυτή η αντιμνημονιακή βάση υπήρξε και η πολιτική της εφόρμηση για τους ψήφους. Τώρα είναι φανερό ότι είναι εγκλωβισμένη στις αριστερίστικες ιδεοληψίες της, που βλέπουν σαν εχθρό τον ιδιωτικό τομέα και περίπου σαν έγκλημα την επιχειρηματικότητα και συνεπώς προσανατολίζεται στην επιβολή περισσότερων φόρων. Θα συνεχίσει προφανώς την φορομπηχτική πολιτική εξόντωσης του ιδιωτικού τομέα και της μεσαίας τάξης, έχοντας σαν μόνο στόχο την προστασία των κομματικών στρατών.

Ζητάνε χρήματα από την ΕΕ για να τα κάνουν τι; Να αρχίσουν τους διορισμούς, για να συνεχίσουν να ζητάνε 17 δικαιολογητικά για το άνοιγμα ενός μαντριού; Για να ξαναρχίσουν να πληρώνουν 80 κηπουρούς για 2 στρέμματα κήπου στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ; Για να συνεχίσουν να βγάζουν στη σύνταξη 40άρηδες και 50άρηδες με 1.500 ευρώ το μήνα;

Οι περισσότεροι βουλευτές και υπουργοί του σύριζα είναι συνδικαλιστές, άνθρωποι που δεν εργαστήκαν σχεδόν ποτέ στην ζωή τους και που πολλοί από αυτούς έχουν τα χρήματα στο εξωτερικό. Αυτοί οι ίδιοι λένε σε εμάς ότι είναι πατριωτικό και να πληρώνεις και να έχεις τα χρήματα σου στην Ελλάδα. Αυτοί θα σώσουν την χώρα;;;

Ο κρατικός μηχανισμός σε πολύ μεγάλο βαθμό στελεχώθηκε από κομματικούς, συγγενείς και… κολλητούς. Σε καίριες δε θέσεις έχουν τοποθετηθεί άνθρωποι του παλαιού «καλού συστήματος», από εκείνους, μάλιστα, που γνωρίζουν καλά τα «κόλπα».

Πουλάνε μαγκιά στο εσωτερικό για δημιουργία εντυπώσεων

Ο σύριζα πούλησε μαγκιά στην τρόικα όμως σαν αποδεκτές είχε τους έλληνες πολίτες.

Επένδυσε στην συναισθηματική νοημοσύνη των ελλήνων ότι δήθεν παλεύει για αξιοπρέπεια και ρήξη. Τώρα κάνει μια 100% κολοτουμπα και έχει και εξασφαλισμένους υποστηρικτές ψηφοφόρους.

Η κυβέρνηση κάνει ότι διαπραγματεύεται σκληρά για να διατηρήσει δαπάνες του δημοσίου και συντάξεις τις οποίες δεν αντέχει η ελληνική οικονομία. Η Ελλάδα έχει 3 εκατ. συνταξιούχους και 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Χρειαζόμαστε 2,3 δις το μήνα για συντάξεις και μαζί με τα ταμεία φτάνουμε τα 30 δις ετησίως. Δεν βγαίνουν τα νούμερα.

Ασφαλιστικά ταμεία και συνταξιούχοι 30 δις, δημόσιοι υπάλληλοι 14 δις, τοκοχρεολύσια (30 δις το 2014, 22.5 δις το 2015), έσοδα 48 δις. Δεν βγαίνουν τα νούμερα.

Πουλάνε μαγκιά μπροστά και απλώνουν το χέρι πίσω σαν επαίτες για χρήματα.

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη πορεύεται με την αυταπάτη πως η καταστροφή που θα επιφέρει στην Ευρωζώνη, την ΕΕ και την Παγκόσμια Οικονομία και κατ’ επέκταση μια ελληνική χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ, θα είναι τέτοια που οι Ευρωπαίοι θα προτιμήσουν να εκταμιεύουν στο διηνεκές δισ. τα οποία θα κατευθύνονται δήθεν για την ανάπτυξη και σύγκλιση της Ελλάδας και στην πραγματικότητα θα επιδοτούν τους συνταξιούχους, όπως αυτούς της ΔΕΗ και του ΟΤΕ με 24 χιλ. ευρώ και 12 χιλ. το χρόνο  αντίστοιχα (www.capital.gr/story/3018230).

Διαπραγματεύσεις, κόκκινες γραμμές και επιστροφή στην δραχμή

Τι ακριβώς λέγεται, ειπώνεται ή διατυπώνεται στις διαπραγματεύσεις; Γιατί αυτή η μυστικότητα; Αφόρα 11 εκατομμύρια έλληνες και δεν πρέπει να γνωρίζουν αυτά που αφορούν το μέλλον τους; Γιατί σίγουρα δεν αφορούν το μέλλον των ΣαμαραΒενιζελοΤσιπραίων. Ακούμε πάντα για σκληρές διαπραγματεύσεις και κόκκινες γραμμές. Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές; Μισθοί, συντάξεις και απολύσεις; Με 44 δισεκατομμύρια να πηγαίνουν σε μισθούς και συντάξεις τι μένει για όσας τους νέους; Και αν είχατε μια εταιρεία και έπεφταν οι πώλησης μέσα στην κρίση, κατέρρεε η εταιρία, δεν θα έπρεπε να την σώσετε; Είναι καλυτέρα να κλείσει ολόκληρη από το να διώξει το μισό προσωπικό; Και αν κάποιος από εσάς έχει ένα όνειρο, να φτιάξει μια επιχείρηση, ποιο είναι το όνειρο; Να την επεκτείνει ή να απολύει ομαδικά;

Οι κόκκινες γραμμές είναι ουσιαστικά η μία: μισθοί και συντάξεις. Δηλαδή το εκλογικό κοινό για να μείνουν στην εξουσία. Μόνο την στενή κομματική τους πελατεία και όσους ονειρεύονται μία κρατικοδίαιτη οικονομία ικανοποιεί η διαπραγματευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Να μην πειραχτούν συμφέροντα και θέσεις στο Δημόσιο, να μην ενοχληθούν οι συνδικαλιστές. Τι και αν στενάξει όλη η αγορά; Τι και αν διαλυθεί ολοκληρωτικά ο ιδιωτικός τομέας; Το μόνο που τους απασχολεί είναι να μην διαταραχτεί η νιρβάνα των νέων «ημετέρων» που υπήρξαν βέβαια και παλαιοί «ημέτεροι» κυρίως στο πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Όλων εκείνων που «πήδησαν» στον ΣΥΡΙΖΑ για να διασωθούν. Και των αμπελοφιλόσοφων των αμφιθεάτρων και των καφενείων. Την ίδια στιγμή κοροϊδεύουν ότι τάχα δεν θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και είναι έτοιμοι να εκτοξεύσουν μέσω του ΦΠΑ το κόστος της καθημερινότητας κάθε πολίτη. Δηλαδή δεν πλήττονται εκείνοι ακριβώς που δηλώνει ψευδώς η κυβέρνηση ότι θέλει να συνδράμει;

Και όσον αφόρα την δραχμή, πόσες φόρες χρεοκοπήσαμε με την δραχμή; 4; 5; 7; Πόσες;

Όμως όλα αυτά συγκλίνουν σε ένα πράγμα, αριστοτεχνικά σχεδιασμένο. Τους ψήφους των δημόσιων υπάλληλων, των συνταξιούχων και των εργατοπατέρων. Δηλαδή στο να παραμείνει ο σύριζα για άλλα 20 χρονιά στην εξουσία, όπως ο Αντρέας με το πασοκ.

Ακούσατε κάτι για επιχειρείν; Για δημιουργία θέσεων εργασίας;

Κάποιο σχέδιο για ανάπτυξη ακούστηκε; Για δημιουργία ή εγκατάσταση παραγωγικών επενδύσεων; Για κίνητρα στους νέους να ξεδιπλώσουν την δημιουργικότητα τους;

Κάθε 24 ώρες κλείνουν 59 επιχειρήσεις και μειώνεται η πλήρης απασχόληση κατά 613 θέσεις εργασίας αλλά η ερτ ανοίγει. Η ΕΡΤ – είναι κοινό μυστικό ότι – συμβόλιζε την αδιαφάνεια, τη διαφθορά, το πελατειακό κράτος, τις σπατάλες, την κακοδιαχείριση. Θα πρέπει λοιπόν να συντηρηθεί ένα κομματικό κανάλι με ετήσιο κόστος 300 εκατ. Και ο λογαριασμός σε ποιον θα πάει; Στο σύριζα, τη νδ και το πασοκ; Ή στους πολίτες; Αυτή είναι η αναπτυξιακή πολιτική; Η πολιτική του κομματικού κράτους;

Ζουρνάδες και νταούλια για τις καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών και συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Όλες οι υπόλοιπες δεκάδες χιλιάδες καθαρίστριες των ξενοδοχείων και των επιχειρήσεων που κλείνουν; Δημαγωγική δημιουργία εντυπώσεων στο φουλ.

Για την παιδεία;

Η «παιδεία», κοινότοπο και συνεχώς πανομοιότυπο ρητορικό φληνάφημα επαγγελιών, που εξαντλούνται σε ψηφοθηρικές «μεταρρυθμίσεις» του συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια, και αυξομειώσεις της προπαγάνδας στα σχολεία για την εμπέδωση του χρησιμοθηρικού αμοραλισμού των σπουδών και για τα «προοδευτικά» πλεονεκτήματα της αρνησιπατρίας (ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, 24.05.2015).

ΠΑΣΟΚ  – ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ;

Σαράντα ολόκληρα χρόνια η ελλαδική κοινωνία ζει την ολοκληρωτική επιβολή του μηδενισμού, αυτονόητη την ιστορικό-υλιστική μονοτροπία: Έχει μηδενιστεί κάθε κριτήριο και αποτίμηση ποιότητας, αξιοσύνης, γλωσσικής ευαισθησίας, κάθε αίσθηση κοινωνικής υποχρέωσης, κάθε χαρά κοινωνικής συλλειτουργίας, κάθε εκτίμηση αισθητικών διαβαθμίσεων (ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, 24.05.2015)

Σήμερα (29/5/2015) κάπου αναρτήθηκε ότι “Έξι εκατομμύρια τριακόσιες τριάντα χιλιάδες (6.330.000,00 ευρώ) ευρώ θα κατανεμηθούν για την τακτική χρηματοδότηση και την οικονομική ενίσχυση των κομμάτων για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς”. Δηλαδή κάπου 15-20 παραγωγικές επενδύσεις θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν με αυτά τα λεφτά, αν ήθελαν.

Όμως συντάξεις και εφάπαξ με μια βουλευτική θητεία το ταχτοποίησαν.

ΠΟΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΙΣΕΡΕΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ;

Δεν μας λένε ποσά χρήματα εισέρευσαν από την είσοδο στην ΕΕ και μετά. Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, πακέτα Ντελόρ, Πακέτα Σαντέρ, Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, Επιδοτήσεις, Ενισχύσεις, κοκ. Επίσης μεγάλα και πολλά δάνεια. Πόσα χρήματα έχουμε δανειστεί σαν χώρα; Ποσά χρήματα εισέρευσαν συνολικά με όλους τους παραπάνω τρόπους; Πιθανότατα πάνω από ένα τρισεκατομμύριο (1.000.000.000.000) ευρώ. Φτιάχναμε δυο φόρες την Ελλάδα με αυτά τα χρήματα. Θα μπορούσε να κάνουμε 2000 έργα σαν την γέφυρα Ρίο-Αντίρριο.

ΤΙ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ;

Στο άρθρο www.capital.gr/stoupas/?i=i14052015 της 15.05.2015 του Κώστα Στούπα βλέπουμε που πήγαν τα περισσότερα χρήματα:

Από το 1999 μέχρι το 2014 οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού αθροίζονται σε 827,3 δισ. ευρώ. Από αυτές τα 302,7 δισ. ευρώ (το 37%) αφορούσαν σε δαπάνες συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων. Περί τα 151 δισ. ευρώ (18%) αφορούν επιδοτήσεις ασφαλιστικών ταμείων. Οι δυο αυτοί λογαριασμοί αθροίζουν το 55% των δαπανών χωρίς να περιλαμβάνουν τους μισθούς που πληρώνει το δημόσιο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Δηλ. οι απολαβές των εργαζομένων στην ΕΑΒ, ΕΒΟ, ΕΒΖ, Ναυπηγεία, Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ και μερικές εκατοντάδες ακόμη επιχειρήσεις καταβάλλονται από τον προϋπολογισμό αλλά δεν εμφανίζονται στους παραπάνω κωδικούς.

Επίσης είχαμε και έχουμε προφανώς: μίζες επιτροπών για πράγματα που ενδεχομένως δεν χρειαζόντουσαν, επιδόματα για τους υπάλληλους του ο κάθε υπουργός, χρήματα για να γεμίσουν το δημόσιο με τους κομματικούς και να τους πληρώνουν, μίζες στα δημόσια έργα, μίζες στα εξοπλιστικά, μίζες στις προμήθειες της υγείας, εφάπαξ των 250.000 ευρώ (βουλή, αστ δντες), συνταξιούχους ηλικίας 44 ετών, ΜΚΟ των δικών τους παιδιών, χρήματα σε δημόσιες σχέσεις, χρήματα σε διαφημιστικά σποτάκια, χρήματα σε άγνωστους κωδικούς, ψευτοανάπηρους, και απ ευθείας κλέψιμο του ταμείου και ποιος ξέρει πόσα άλλα.

Πάνω από ένα δις ευρώ δίνει το κράτος κάθε χρόνο για την ενίσχυση των ταμείων του ΟΤΕ και της ΔΕΗ για όλους αυτούς που διορίστηκαν κομματικά. Ακούστηκε κάτι για μείωση αυτών των προκλητικών ποσών από την … πρώτη φορά αριστερά;

Κατηγορούν όμως με ευκολία τους ευρωπαίους. Φυσικά, είναι το άλλοθι οι ευρωπαίοι για να κρατηθούν όλοι αυτοί οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί στην εξουσία, για να διατηρήσουν το κομματικό και πελατειακό κράτος.

Ο μεγαλύτερος συνεργός όμως είναι η σιωπηρή συναίνεση των πολιτών.

Δημιούργησαν μια σοβιετικού τύπου οικονομία

Δικηγόροι, γιατροί, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιοί, αφενός ομάδες και συντεχνίες αφετέρου έλεγχος παντού και όλα ελεγχόμενα με τοποθέτηση των κομματικών παιδιών. Έτσι ακριβώς και στη ΕΣΣΔ όπου ακόμα και ο στρατηγός στην πρώτη γραμμή είχε πολιτικό κομισάριο όπου έδινε λόγο και έπαιρνε οδηγίες.

Οι βουλευτές μας

Είδατε ποτέ ένα βουλευτή (οποιουδήποτε κόμματος να καταθέτει μια πλήρη πρόταση με στόχο και μεθοδολογία που να οδηγεί σε κάποια επένδυση ή να λύνει ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα; Χωρίς ουσιαστικές προτάσεις συντηρούν έντεχνα ένα μόνιμο στρατό ψηφοφόρων επαιτών.

Οι συνταξιούχοι μας

Είναι άδικο για κάποιον που έχει εργαστεί σκληρά για 40 χρόνια να βλέπει την σύνταξη του να ψαλιδίζεται. Δεν ήταν όμως ποτέ δίκαιο να φεύγουν κάποιοι με εφάπαξ στις 250.000 ευρώ ή να βγαίνουν σε σύνταξη στα 44 και με εφάπαξ. Όμως όταν συντάξεις και ταμεία θέλουν σταθερά 30 δις καθ έτος, τότε τι μένει για να φτιάξουν την ζωή τους οι νέοι;

ΣτΕ για τις συντάξεις

Με μία απόφαση «βόμβα» το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικές όλες τις μειώσεις των συντάξεων και τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος που επέβαλαν οι κυβερνήσεις των μνημονίων τα προηγούμενα χρόνια. (www.protothema.gr/economy/article/472038/vomva-mitropoulou-to-ste-ekrine-adisudagmatikes-oles-tis-meioseis-sudaxeon/), 30/04/2015. Το σύριζα και όλα τα κρατικοδίαιτα κόμματα συντηρούν μισθούς και συντάξεις πέρα από τις δυνατότητες της χώρας μόνο και μόνο για να μένουν στην εξουσία.

Οι «συνδικαλιστές» δεν επέτρεψαν να λυθεί το ασφαλιστικό ούτε με τον Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ούτε με τον Γιαννίτση στα τέλη της ίδιας δεκαετίας (www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=222024&utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=Newsletter).

Θέσεις εργασίας και κατώτατος μισθός

Ακούγαμε προεκλογικά και λιγότερο πλέον μετεκλογικά για κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, και αναρωτιόμουν αν καταλαβαίνουν οι συριζαίοι τι λένε. Τους υψηλούς μισθούς σε μια οικονομία δεν τους εξασφαλίζουν οι νόμοι του Βαρουφάκη, του Σκουρλέτη ή του Βρούτση. Τους εξασφαλίζει το ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης εργασίας, το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και η δυνατότητα της οικονομίας να αναπτύξει κλάδους με υψηλή προστιθέμενη αξία. Αν δεν προσελκύσουμε επενδύσεις σε κλάδους με υψηλή προστιθέμενη αξία, δεν θα υπάρξει αύξηση της ζήτησης εργατικών χεριών και μυαλών. Ζήτηση ικανή, στα πλαίσια του ανταγωνισμού των εργοδοτών μεταξύ τους, να αυξάνει σταδιακά τους μισθούς των εργαζομένων με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Ορίζοντας τον κατώτατο μισθό υποχρεωτικά στα 700-750 ευρώ σε μια οικονομία που δεν είναι ανταγωνιστική, με φορολογία και διαφθορά στο φουλ και ασφαλιστικό σύστημα υπό διάλυση, το μόνο που μπορεί να καταφέρει οποιαδήποτε κυβέρνηση της αριστεράς ή της δεξιάς είναι να αυξήσει τον αριθμό των επισήμως ανέργων και της «μαύρης εργασίας» (www.capital.gr/story/3014866).

Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε παραγωγικές επενδύσεις υψηλής προστιθεμένης αξίας και όχι ένα κομματικό κράτος βολεμένων.

Και μια και μιλάμε για εργασία, ένα ζευγάρι εργαζόμενο στην συλλογή φράουλας αμείβεται με 50 ευρώ ημερησίως, ήτοι 1500 ευρώ τον μήνα χωρίς τις υπερωρίες. Αρκεί να αλλάξουμε μυαλό, να αφήσουμε το δημόσιο και τις καφετέριες και να δουλέψουμε.

Τώρα έρχεται και τρίτο μνημόνιο

Θα δανειζόμαστε εσαεί για να ξεπληρώνουμε δάνεια. Ποτέ θα κλείσει αυτός ο κύκλος; Ποτέ. Θα είμαστε σταθερά χρεωμένοι για αιώνες. Αρά για ποια ανάπτυξη μιλάμε;

Και στρέφεται ο σύριζα προς τους BRICS

Δηλαδή μέχρι τώρα είμαστε υπερχρεωμένοι στην ΔΥΣΗ, εφεξης και με τις πρωτοβουλίες του σύριζα θα είμαστε χρεωμένοι σε Δύση, Ανατολή και Ασία. Καταπληκτικό διαγράφεται το μέλλον. Έκτος και αν εκεί στο σύριζα κάνουν παιχνίδια για να σπάσουν τα νευρά των δυτικών.

Αλλά και η νοοτροπία μας σαν λαός είναι άθλια

Εργαζόμενοι έκλεβαν υλικά ή και πρώτες ύλες από εργοστάσια (πειραϊκή πατραϊκή) ή αδιαφορούσαν για την ποιότητα των προϊόντων κατά την Παρασκευή ή με τις παραλογές απαιτήσεις τους και τις απεργίες οδήγησαν εργοστάσια στο κλείσιμο. Στην βιομηχανία υφασμάτων ΑΙΓΑΙΟ, ο ιδιοκτήτης έφτασε μια μέρα στο εργοστάσιο λέγοντας: όλοι έξω, το κλείνω. Γιατί απλά δεν αντέχω άλλο και δεν θα το μετακομίσω στα βαλκάνια. Και δεν μετακόμισε. Μετά από πολλά χρονιά κάτοικοι του χωριού διπλά στο εργοστάσιο έλεγαν στον γράφων ότι την μια έκαναν απεργία για γάλα και την άλλη δεν ήθελαν γάλα αλλά χρήματα. Φίλοι και γνωστοί έχουν να διηγηθούν άπειρες ιστορίες για πρατήρια υγρών καύσιμων του δημοσίου όπου εκατοντάδες γνωστοί των γνωστών έβαζαν δωρεάν καύσιμα. Τα δε υπηρεσιακά οχήματα των δήμων ήταν στην υπηρεσία της προσωπικής βόλτας. Βεβαίως τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ. Πολιτικοί, αφισοκολλητές, συνδικαλιστές και η νοοτροπία μας, έφτασαν την χώρα στο κατώφλι του εξευτελισμού.

Αυτό θέλετε;;;

Αυτή την χώρα θέλετε, αυτή την οικονομία θέλετε; Αυτή την νοοτροπία θέλετε;

Να κυβερνούν συνδικαλιστές και αφισοκολλητές;

Να ζούμε σε ένα τρύπιο κράτος που μπάζει από παντού;

Να απολαμβάνουν παχυλές συντάξεις οι συντεχνίες σε βάρος του δικού σας μέλλοντος;

Πάνω από το 50% των νέων ηλικίας 30 ετών είναι άνεργοι. Αυτό θέλετε;

Πως θα κάνετε οικογένεια; Πως θα πληρώσετε τα χιλιάρικα των τοκετών;

Πως θα αντιμετωπίσετε ένα σοβαρό πρόβλημα καρδιάς με την ταρίφα στα 12.000 ευρώ;

Πως θα αντιμετωπίσετε προβλήματα δικαίου σε ένα κράτος που ποδοπατεί και εξευτελίζει κάθε δίκαιο;

Η ευθύνη είναι δική μας αλλά πλέον γίνεται και δική σας

Εμείς οι 45/50αρηδες και οι γονείς μας και οι παππούδες μας, γιατί έτσι μας έμαθαν, ψηφίζαμε για να λέμε ότι κάποιοι είμαστε ότι γνωρίζουμε τον τάδε βουλευτή, ότι είμαστε κολλητοί του δινα υπουργού και φυσικά για να κάνουμε δουλειές. Και να το αποτέλεσμα. Αυτά συμβαίνουν όταν ψηφίζουμε ανεπάγγελτους επαγγελματίες πολιτικούς όπου ένσημα έχουν μόνο στον συνδικαλισμό και την αφισοκόλληση.

Η ευθύνη όμως περνάει σ εσάς, τώρα ψηφίζετε και εσείς. Μην κάνετε το ίδιο λάθος.

Πρέπει να αλλάξετε

Και βεβαίως πρέπει να αλλάξετε τρόπο ζωής.

Όχι ξενύχτια και καφετεριομπαροτσαρκες, όχι σκοτωμούς ξημερώματα λόγω υπερβολικού αλκοόλ, όχι ξημεροβραδιασμένα στις καφετερίες και τα ορθάδικα.

Πρέπει να πετύχετε την υπέρβαση, να προχωρήσετε σε προσωπική ανάταση ώστε να υπάρχει ελπίδα ώστε να έρθει κα η ανάταση/ανάσταση για την χώρα μας. Θέλετε να ξεροσταλιάζετε και να σέρνεστε στα βουλευτικά γραφεία για να σας βολέψουν κάπου; Δεν είναι εξευτελισμός αυτός; Δεν ποδοπατάει την αξιοπρέπεια σας; Δεν σκοτώνει τον εγωισμό σα;; δεν θάβει τις φιλοδοξίες σας;

Δεν έχετε μέσα σας το φτερούγισμα της δημιουργίας; Αυτό το μεγάλο έρωτα;

Πρέπει να καταλάβετε ότι χρειάζονται ηγέτες και δημόσια διοίκηση που θα δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες όπου θα ξεδιπλώσετε τις ικανότητες, τα ταλέντα και τις δεξιότητες σας, όπου θα κυνηγήσετε τα όνειρα σας και θα αφεθείτε να δημιουργήσετε.

Ανάπτυξη επιτυγχάνεται μόνο με

Κράτος δικαίου, ελληνική παιδεία και αξιοκρατία στις επιτελικές θέσεις, εκεί που χαράζεται στρατηγική.

Το κομματικό κράτος όπου και αν εφαρμόστηκε επέφερε καταστροφικά αποτελέσματα και το δείχνει ξεκάθαρα η ιστορία.

Ξεφύγετε από την λογική του προσωπικού βολέματος και υιοθετείστε την συλλογική λογική του έθνους, το συλλογικό συμφέρον που λέει: ανεξάρτητη δικαιοσύνη, πραγματική παιδεία και αξιοκρατία.

Για μισθούς, συντάξεις και ταμεία η χώρα ξοδεύει περί τα 44 δισεκατομμύρια ενώ όλα τα έσοδα είναι περί τα 50 δις. Αν λάβουμε υπόψη και τοκοχρεολύσια, οφειλές σε ιδιώτες, δαπάνες για υγεία, παιδεία, άμυνα, οτα, τότε τι μένει για το μέλλον σας;

Η ανάπτυξη δεν είναι δύσκολη

Το πρόβλημα μας ουσιαστικά δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως ηθικό και πρόβλημα ηγέτη και θεσμών. Ακολουθεί μια απλή πρόταση για την επαναφορά στην ανάπτυξη:

Οροφή μισθών στο δημόσιο για άπαντες στα 3000 ευρώ μηνιαίως και οροφή στις συντάξεις για άπαντες στα 1000. Ότι περισσεύει να πάει σαν επιδότηση σε νέους για καινοτόμες προτάσεις και παραγωγικές επενδύσεις.

Χρειαζόμαστε άμεσα παραγωγικές επενδύσεις και όχι μπαράκια και καφετερίες. Παραγωγικές επενδύσεις για να βρείτε εργασία, να μείνετε στην Ελλάδα και να κάνετε οικογένεια.

Στην γεωργία οι συλλογικές δράσεις με παράγωγη ποιοτικών προϊόντων και εξαγωγικό προσανατολισμό είναι μονόδρομος και με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.

Πρέπει να μείνετε στην Ελλάδα, να παλέψετε να αλλάξουν τα πράγματα, να εργαστείτε, να κάνετε οικογένεια. Σε μερικές δεκαετίες θα αρχίσει ο ακρωτηριασμός της χώρας μας λόγο δημογραφικών αλλαγών.Έχετε ιστορική ευθύνη, αν δεν το έχετε καταλάβει.

Ελάτε να θυμηθούμε ποιοι είμαστε

Είμαστε μια χώρα και ένα έθνος προορισμένο να κάνει πολιτισμό και να προάγει το άνθρωπο και την φιλοσοφία. Έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι σε αυτό. Πρέπει να ξανα βρούμε τον βηματισμό μας.

[Θεός και οικονομική κρίση

Συχνά θα ακούσουμε κάποιους να λένε: ο Θεός θα σώσει την Ελλάδα.

Δηλαδή θα κατέβει ο Κύριος και θα αναλάβει την πρωθυπουργία και τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές; Ή θα εξαπολύσει τα τάγματα των αγγέλων να κυνηγήσουν τους διεφθαρμένους έλληνες πολιτικούς και τους δανειστές;

Και εμείς τι; Θα βλέπουμε; Θα χειροκροτούμε; Και μετά θα μας παρασύρουν οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί σε διαδηλώσεις για επαναφορά της δημοκρατίας;

Εμείς θα σώσουμε την χώρα, με την βοήθεια του Κυρίου, πρωτίστως και κυρίως. Όμως ξεκάθαρα πράγματα, είναι δική μας ευθύνη. Όταν ο Στερεοελλαδίτης υπουργός του πασοκ γέμιζε ασφυκτικά την Ολυμπιακή με τους ψηφοφόρους του (όπως ο Αντωνάκης με το μουσείο Ακροπόλεως) και την οδηγούσε στην καταστροφή, όταν πρωθυπουργός της νδ πλήρωνε για τρία αεροσκάφη της ολυμπιακής στην τιμή των πέντε δεν νομίζω ότι ήταν παρών ο Κύριος. Είναι σαφώς δική μας ευθύνη και αυτών που ψηφίζαμε. Αρά εμείς θα βγάλουμε τα κάστανα από την φωτιά.

Και όπως έλεγε ο Ζακυνθινός ποιητής: θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία].

ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ