Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

ΟΥΜΠΕΛΙΦΕΡΕ-ΣΚΙΑΔΑΝΘΗ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΟΥΜΠΕΛΙΦΕΡΕ ή Σκιαδανθή

ΕΙΔΗ

1. Άνηθος

2. Γλυκάνισος

3. Κάρδαμος- Αγριοκάρδαμος

4. Καρώτο ή δαύκος ο καρωτός-Άγριο καρώτο

5. Καυκαλήθρα με λευκά και κίτρινα άνθη

6. Κόλιανδρος-Αγριοκόλιανδρος

7. Κύμινο-Αγριοκύμινο

8. Mαϊντανός

9. Μάραθος

10.Μπελιανούδη ή αμπελιανός ή Κολοτριχίδα

11.Μυρώνι ή Σφελίτσι

12.Σγαντζίκι

13.Σγαρτζόνι

14.Σέληνο- Αγριοσέληνο

15.Άγριο Μυρώνι

Υπάρχουν φυτά τα οποία πολλοί δεν γνωρίζουν για πολλούς και διάφορους λόγους. Δίνουμε πληροφοριακό υλικό και υπάρχει στο διαδίκτυο πάρα πολύ γύρω από τα σκιαδανθή.Υπάρχει το αγριοσέλινο, ο αμπελιανός ή σγαρτζόνι ή σγαντζίκι με λείο και χνουδωτό βλαστό, η καυκαλήθρα με λευκά και κίτρινα άνθη, των οποίων οι βλαστοί όταν είναι τρυφεροί είναι εύγεστοι και τρώγονται ωμοί ή σαλάτα.Υπάρχει πλούσιο πληροφοριακό και φωτογραφικό υλικό που ο μελετητής-ερευνητής ,εκπαιδευτικά ιδρύματα, μπορούν να το αξιολογήσουν και αποθηκεύσουν.Τα φυτά αυτά έχουν μεγάλη βιολογική, φαρμακευτική θεραπευτική αξία και μαζεύω σπόρους, οι οποίοι για όποιον ενδιαφέρεται χορηγούνται δωρεάν,Το σκιάδιο της καυκαλήθρας με τα κίτρινα άνθη έχει όκτω ακτίνες όπως δείχνει η φωτογραφία.

Τάξη δικοτυλήδονων θαμνωδών ή ξυλωδών φυτών, που έχουν τα άνθη τους διαταγμένα κυκλικά, κατά σκιάδια. Είναι ερμαφρόδιτα και έχουν 5 στήμονες και ωοθήκη από 1 - 5 καρπόφυλλα. Περιλαμβάνει τις οικογένειες των αραλιοειδών, των σκιαδιοφόρων και των κορνοειδών.

Η Apiaceae (ή Umbelliferae), κοινώς γνωστή ως η οικογένεια σέλινο, καρότο ή μαϊντανό, είναι μια οικογένεια εν πολλοίς αρωματικά φυτά με κοίλο πηγάζει. Η οικογένεια, η οποία πήρε το όνομά του από τον τύπο του γένους Apium , είναι μεγάλο, με περισσότερα από 3.700 είδη εξαπλωθεί σε 434 γένη ? είναι η 16η-μεγαλύτερη οικογένεια των ανθοφόρων φυτών . ^[1] Περιλαμβάνεται σε αυτή την οικογένεια είναι τα γνωστά φυτά: αγγελική , γλυκάνισο , Arracacha , asafoetida , κύμινο , καρότο , σέλινο , Centella asiatica , ανθρίσκο , Σίσιλι , κορίανδρο (κόλιαντρο) , culantro , κύμινο , άνηθο , μάραθο , το κώνειο , lovage , δαντέλες βασίλισσας Anne , μαϊντανό , κουκιά , θάλασσα πουρνάρια , και ο εκλιπών Silphium .

Καλλιέργεια

Πολλά μέλη αυτής της οικογένειας που καλλιεργείται για διάφορους σκοπούς. Η δομή των φυτών περιλαμβάνει μια βρύση ρίζα , η οποία μπορεί να είναι αρκετά μεγάλη για να είναι χρήσιμο σε τρόφιμα, όπως με παστινάκες (Pastinaca sativa), καρότα (Daucus carota), και το Αμβούργο μαϊντανό (Petroselinum crispum). Πολλά φυτά αυτής της ομάδας είναι επίσης προσαρμοσμένα στις συνθήκες που ενθαρρύνουν συγκεντρώσεις βαρέων αιθέρια έλαια , και ως αποτέλεσμα μερικοί είναι γευστικά αρωματικά βότανα. Παραδείγματα είναι μαϊντανό (Petroselinum crispum), κόλιανδρο (Coriandrum sativum), culantro και άνηθο (Anethum graveolens). Οι άφθονοι σπόροι των σκιάδια, επίσης, μερικές φορές χρησιμοποιείται στην κουζίνα, όπως με, κόλιανδρο (Coriandrum sativum), μάραθο (Foeniculum vulgare), κύμινο (Cuminum cyminum), και κύμινο (Carum carvi).

Άλλες αξιοσημείωτες καλλιεργούνται Apiaceae περιλαμβάνουν chervil (Anthriscus cerefolium), αγγελική (Angelica spp.), το σέλινο (Apium graveolens), Arracacha (Arracacia XANTHORRHIZA), δηλητήριο κώνειο (Conium maculatum), θαλάσσια πουρνάρι (Eryngium spp.), asafoetida (Ferula asafoetida) , galbanum (Ferula gummosa), Σίσιλι (odorata Myrrhis), γλυκάνισο (Pimpinella anisum), lovage (Levisticum officinale), και hacquetia (Hacquetia Epipactis). ^[2]

μπορεί να βρεθεί σε φυτά της οικογένειας Apiaceae λαχανικά όπως το καρότο , το σέλινο , το μάραθο , το μαϊντανό και κουκιά , όπου παρουσιάζουν κυτταροτοξική δραστηριότητα. ^[8] Πολλά είδη περιέχουν κουμαρίνες ή παράγωγα κουμαρίνης, όπως φουρανοκουμαρίνες .

Κύμινο

Κύμινο
Το κύμινο (γνωστό και ως αρτυσιά) είναι η κοινή ονομασία του φυτού Κούμινον το κύμινον (Cuminum cyminum). Επίσης αναφέρεται και στους αποξηραμένους καρπούς του φυτού που χρησιμοποιούνται, είτε ολόκληροι είτε σε σκόνη, για να δώσουν άρωμα σε χρήση στη μαγειρική.

Καρποί κύμινου

Το φυτό είναι ετήσιο ποώδες, μικρού μεγέθους, ισχνό και ανήκει στην τάξη Σκιαδανθή, οικογένεια Σκιαδοφόρα (Umbelliferae). Τα φύλλα του είναι πολυσχιδή και τα άνθη του είναι λευκά ή ρόδινα. Η προέλευσή του είναι από την Μεσόγειο, όμως πλέον καλλιεργείται και στην Ινδία την Κίνα και το Μεξικό.

Οι αποξηραμένοι καρποί είναι λεπτοί, επιμήκεις, ωοειδείς, καστανοκίτρινοι, με δυνατό και βαρύ άρωμα. Η έντονη γεύση θυμίζει τη γεύση του Κάρου. Το κύμινο αποτελεί σημαντικό συστατικό σε μείγματα καρυκευμάτων όπως το κάρυ και οι σάλτσες τσάτνεϋ. Είναι δημοφιλές στις κουζίνες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής.

Οι σπόροι του κύμινου παλαιότερα χρησιμοποιούνταν στη λαϊκή ιατρική. Πλέον χρησιμοποιείται φαρμακευτικά κυρίως στην κτηνιατρική. Τέλος οι σπόροι του κύμινου περιέχουν από 2,5% έως 4,5% αιθέριο έλαιο κύριο συστατικό του οποίου είναι η κουμιναλδεΰδη.

Συστατικά-χαρακτήρας
Σε όλα τα βλαστικά όργανα, κυρίως στο περικάρπιο, περιέχει αιθέρια έλαια, όπως η κουμινόλη, στα οποία οφείλεται η μυρουδιά του που γίνεται αισθητή όταν τρίψουμε το φυτό.
Οι σπόροι του βοτάνου περιέχουν αιθέριο έλαιο με βασικό συστατικό κουμινικές αλδεϋδες, κουμινική αλκοόλη, μυρκίνη, λιμονίνη, πικρές ουσίες, μέταλλα και σταθερό έλαιο.
Οι σπόροι έχουν οσμή δυνατή και ευχάριστη, ενώ έχουν γεύση όξινη, καυστική, διεγερτική και αρωματική.

Ιστορικά στοιχεία
Είναι μπαχαρικό γνωστό από την αρχαιότητα. Αναφέρεται σε πινακίδες της Γραμμικής Β που ήταν γνωστή στην Εγγύς Ανατολή το 2000 π.Χ. Το ελληνικό του όνομα έχει ανατολίτικη καταγωγή. Οι Αιγύπτιοι έβαζαν κύμινο στους τάφους των Φαραώ και το χρησιμοποιούσαν σαν γιατρικό στη θεραπεία πνευμονικών παθήσεων. Οι Ρωμαίοι γνώριζαν τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, Ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης το περιγράφουν. Κατά τον Μεσαίωνα ήταν ένα από τα συνηθέστερα καρυκεύματα, ενώ στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το κατάπλασμα από πολτό σπόρων για ανακούφιση της ορχίτιδας και τις χιονίστρες. Το έγχυμα των σπόρων του βοτάνου το χρησιμοποιούσαν για πλύσεις σε πρόβλημα βαρηκοΐας.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη
Ανθίζει στο τέλος της Άνοιξης και για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τους σπόρους του βοτάνου. Ο σπόροι συλλέγονται όταν το φυτό ξεραθεί και πάρουν γκριζοπράσινο χρώμα.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις
Το κύμινο δρα ως καθαρτικό, διουρητικό, ορεκτικό και ευστόμαχο, σπασμολυτικό, εμμηναγωγό, γαλακταγωγό, καρδιοτονωτικό και αντιφυσητικό.
Είναι ευεργετικό για το πεπτικό σύστημα. Ρυθμίζει τη λειτουργία του στομάχου και των εντέρων και κάνει καλό στη γαστρίτιδα, ιδιαίτερα με μειωμένη οξύτητα, σπασμούς του στομάχου, φλεγμονές του λεπτού εντέρου, μετεωρισμό, δυσκοιλιότητα. Δρα θετικά ως χολαγωγό μέσο στις ασθένειες της χολής και του παγκρέατος Το τσάι των σπόρων αυξάνει το γάλα στις θηλάζουσες. Το αιθέριο έλαιο του βοτάνου ανακουφίζει από τα αέρια του στομάχου. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουμε όταν μασήσουμε τους σπόρους, ενώ λειτουργούν και ως ορεκτικό.Το κύμινο ως αφέψημα θεωρείται πως τονώνει την καρδιά και συμβάλλει στη μείωση της ταχυπαλμίας, ενώ δρα σπασμολυτικά σε πόνους κολικού. Συνιστάται για την αντιμετώπιση της ανορεξίας αφού «ανοίγει» την όρεξη, της δυσπεψίας –βοηθά στη χώνεψη–, των πόνων της περιόδου αλλά και των σπασμών του στομάχου. Επιπλέον «διευκολύνει» την ομαλή και σε τακτικά χρονικά διαστήματα εμφάνιση της έμμηνου ρύσης και αυξάνει την έκκριση γάλακτος κατά το θηλασμό.Πως το χρησιμοποιούμε:Το κύμινο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αφέψημα (βράζουμε σπόρους μέχρι το νερό να μείνει το μισό), ως έγχυμα.

Παρασκευή και δοσολογία
Το έγχυμα του βοτάνου για πλύσεις σε περίπτωση βαρηκοΐας γίνεται με 2-4 γραμμάρια σπόρους σε 1 λίτρο νερό.
Για προβλήματα μετεωρισμού, παρασκευάζεται ως αφέψημα. Βράζουμε για 2 λεπτά ένα κουταλάκι του τσαγιού από τους σπόρους, σβήνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά και στη συνέχεια σουρώνουμε και πίνουμε 3 φορές την ημέρα.

Λαχανοντολμάδες κοκκινιστοί

Νόστιμες φωλίτσες! 1 μεγάλο λάχανο 1/2 κ. κιμά μοσχαρίσιο 1/2 κ. κιμά χοιρινό 1/2 φλιτζάνι ρύζι αναποφλοίωτο 1 μικρό κρεμμύδι καλά κομμένο 3 σκελίδες σκόρδο λιωμένες 1 χούφτα καλά κομμένο μαϊντανό 1 μεγάλο αυγό 1 κ.γ. πάπρικα 1/4 κ.γ. σπόρους κύμινου αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι 3 φλιτζάνια μοσχαρίσιο ζωμό 1 φλιτζάνι κόκκινο κρασί (αν δε θέλετε να χρησιμοποιείτε κρασί αντικαταστήστε το με ζωμό) 2 κ.σ. ντοματοπελτέ 2 κ.σ. αλεύρι

Κρεμμύδια γεμιστά

Γλυκόξινα και γεμιστά! Υλικά 3 μεγάλα κρεμμύδια 400 γρ. σάλτσα ντομάτας 400 γρ. σάλτσα cranberry ¼ φλιτζανιού σιρόπι ροδιού 1 κιλό μοσχαρίσιο κιμά ¼ φλιτζανιού τριμμένη φρυγανιά ¼ φλιτζανιού ρύζι ¼ φλιτζανιού σταφίδες ½ κ.γ. κανέλα ½ κ.γ. κύμινο αλάτι πιπέρι 1 κ.σ. ελαιόλαδο Ψιλοκομμένο μαϊντανό ή κόλιαντρο, για το γαρνίρισμα

Το Μαύρο Κύμινο ή Αιγυπτιακό Κύμινο (Nigella Sativa) είναι ετήσιο φυτό της οικογένειας Ranunculaceae και η προέλευση του είναι από την Νοτιοδυτική Ασία. Σήμερα καλλιεργείται κυρίως στην Ινδία, Αίγυπτο και Τουρκία. Φτάνει σε ύψος τα 60 εκατοστά, έχει πτεροειδή φύλλα και λευκογάλανα άνθη. Οι σπόροι του περιέχουν γλυκοξίδια, λινολεϊκά οξέα και ελαϊκά οξέα. Παρ' όλο που το φυτό έχει αυτή την ονομασία δεν έχει καμία σχέση με το κύμινο ή το αγριοκύμινο.

Το καρότο ή καρώτο είναι φυτό μονοετές ή διετές και ανήκει στο γένος Δαύκος (Daucus) της οικογένειας των Σελινοειδών.

Προέρχεται από το Αφγανιστάν και τις γύρω περιοχές, ενώ ήταν γνωστό φαρμακευτικό φυτό στην Αρχαία Ελλάδα με το όνομαΣταφλίνος. Στην Ευρώπη η καλλιέργεια του ξεκίνησε το 13ο αιώνα και ήταν χρώματος μοβ, εξαιτίας κάποιων χρωστικών που περιείχε.

Καρότα διαφόρων χρωμάτων

Η ρίζα του είναι σαρκώδης με κωνικό μακρύ σχήμα και χρώμα πορτοκαλί, κίτρινο ή λευκό ανάλογα με την ποικιλία. Οι διάφορες ποικιλίες καρότου διακρίνονται από διαφορές στο σχήμα, το χρώμα και το μήκος της ρίζας. Τα φύλλα βγαίνουν από τη κορυφή της ρίζας και έχουν μακρύ μίσχο. Τη δεύτερη χρονιά αναπτύσσονται τα άνθη που είναι λευκά, κιτρινωπά ή ρόδινα.

Καλλιεργείται για τη σαρκώδη ρίζα του σε όλες τις Εύκρατες περιοχές, κυρίως το χειμώνα με ιδανική θερμοκρασία τους 15–18 βαθμούς. Προτιμά τα εδάφη με άφθονη υγρασία και καλά στραγγιζόμενα.

Η αναπαραγωγή γίνεται με σπορά και τα φυτάρια αναπτύσσονται με αργό ρυθμό. Η συγκομιδή γίνεται 3-4 μήνες μετά τη σπορά και στο εμπόριο διατίθεται συνήθως χωρίς το φύλλωμα, γιατί έτσι διατηρείται περισσότερο.

Στην Ελλάδα καλλιεργείται κυρίως στη Μακεδονία και τη Στερεά και η βασική ποικιλία είναι αυτή της «Αιγίνης», με κωνική ρίζα μεγάλου μεγέθους και πορτοκαλί χρώμα.

Το καρότο τρώγεται ωμό είτε σκέτο, είτε σε σαλάτες (κυρίως συνοδεύοντας το λάχανο), ή σαν τουρσί ή μαγειρεμένο (θεωρείται βασικό συστατικό στη φασολάδα, ενώ ταιριάζει πολύ καλά και με τον αρακά). Είναι μία εξαιρετική τροφή για τον οργανισμό αφού είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α και έχει αρκετή ποσότητα από βιταμίνες Β1, Β2 καθώς και νιασίνη.

Καρότο: ένα «θαυματουργό φάρμακο» της φύσης

Συμπεριλάβετε τακτικά τα καρότα στη διατροφή σας, καθώς πρόκειται για μια εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών, ενώ επίσης είναι η πλουσιότερη φυτική πηγή βήτα-καροτίνης και έχουν σημαντικά οφέλη για την υγεία μας.

Δε χρειάζεται να πούμε πολλά για το καρότο, την αγαπημένη τροφή του Bugs Bunny, καθώς είναι γνωστό και αγαπητό, ακόμη και από τα παιδιά. Τα οφέλη του καρότου είναι πολύ σημαντικά. Θυμάστε τη γιαγιά και τη μαμά σας που σας έλεγαν να τρώτε καρότα για να βλέπετε καλά;

Όλοι έχουμε συνδέσει τα καρότα με το πορτοκαλί τους χρώμα, αλλά είναι γεγονός ότι υπάρχουν και σε άλλα χρώματα, όπως λευκό, κίτρινο, κόκκινο ή μοβ (το τελευταίο είναι το χρώμα της original ποικιλίας). Eίναι ένα φυτό με παχιά, σαρκώδη, χρωματιστή ρίζα, το οποίο αναπτύσσεται υπόγεια, ενώ τα πράσινα φύλλα του έχουν μακρύ μίσχο και βγαίνουν πάνω από το έδαφος.

Γιατί να τα συμπεριλάβετε στη διατροφή σας

Τα καρότα είναι μια εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών και η πλουσιότερη φυτική πηγή βήτα καροτίνης (προβιταμίνης Α). Η βήτα καροτίνη συμβάλλει στην προστασία της όρασης και ειδικά στη νυχτερινή όραση. Η ισχυρή αντιοξειδωτική δράση της βήτα καροτίνης, παρέχει επίσης προστασία από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και την ανάπτυξη καταρράκτη, της κύριας αιτίας τύφλωσης στους ηλικιωμένους.

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, έδειξε ότι αν εκτιθέμεθα συχνά σε παθητικό κάπνισμα, τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε βιταμίνη Α, όπως τα καρότα, είναι μια έξυπνη επιλογή για να ισορροπήσουμε τη βλάβη, επειδή το βήτα καροτένιο στο καρότο μπορεί να αλλάξει στον οργανισμό μας, σε βιταμίνη Α, απαραίτητη για την υγιή κυτταρική ανάπτυξη και ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Επομένως, ακόμη και ένα καρότο την ημέρα, μπορεί να μειώσει την πιθανότητα καρκίνου του πνεύμονα στο μισό.

Οι έρευνες έχουν επίσης διαπιστώσει ότι το καρότο είναι πλούσιο σε φολικό οξύ, που ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β και μπορεί να καταπολεμήσει τις ελεύθερες ρίζες (ουσίες που προκαλούν καρκίνο) στο σώμα μας. Η λιγνίνη που βρίσκεται στο καρότο, βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, για να καταπολεμήσει τα καρκινικά κύτταρα.

Η συχνή κατανάλωση καρότου έχει επίσης συνδεθεί με 20% μείωση των πιθανοτήτων καρκίνου του μαστού μετά την εμμηνόπαυση και 50% μείωση στη συχνότητα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, του τραχήλου, του προστάτη, του παχέος εντέρου, του λάρυγγα και του οισοφάγου. Επίσης, έχει αντι-υπερτασικές, φαρμακευτικές ιδιότητες που βοηθούν στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Αλλά θα πρέπει να αποθηκεύετε τα καρότα μακριά από μήλα, αχλάδια, πατάτες και άλλα φρούτα και λαχανικά που παράγουν αέριο αιθυλενίου, δεδομένου ότι η έκθεση σε αυτό το αέριο, τα καθιστά πικρά.

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Τα καρότα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και έχουν λίγες θερμίδες. 100g καρότα έχουν μόλις 48 θερμίδες και ως εκ τούτου είναι ιδανικά για όσους κάνουν δίαιτα. Οι ίνες στα καρότα βοηθούν στην καλή λειτουργία του εντέρου και στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να χτυπήσετε φρέσκο χυμό από βιολογικά καρότα και να προσθέσετε λίγο ελαιόλαδο. Αν τον πίνετε κάθε πρωί, θα ανακουφίσετε το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας. Επίσης, τα καρότα είναι ευεργετικά σε περιπτώσεις όπως η διάρροια.

Πώς να τα μαγειρεύετε

Τα καρότα είναι νόστιμα ωμά αλλά και μαγειρεμένα, ενώ η βήτα καροτίνη δεν καταστρέφεται με το μαγείρεμα. Στην πραγματικότητα, το μαγείρεμα διασπά τις φυτικές ίνες, κάνοντας τις θρεπτικές τους ουσίες και τα σάκχαρα, περισσότερο διαθέσιμα και καθιστώντας τα καρότα πιο γλυκιά. Προσέξτε μόνο να μην παραμαγειρεύετε τα καρότα, για να διατηρείτε καλύτερα τη γεύση και τη θρεπτική τους αξία. Κι επειδή τα καρότα έχουν λιποδιαλυτές ουσίες, οι θρεπτικές του ουσίες απορροφώνται καλύτερα με την προσθήκη λαδιού.

Όπως και πολλά άλλα τρόφιμα, τα καρότα, όταν καταναλώνονται σε υπερβολικές ποσότητες, έχουν ανθυγιεινά αποτελέσματα, και μπορεί να «χρωματίσουν» το δέρμα μας. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους: Είτε το σώμα μας δε μπορεί να επεξεργαστεί την καροτίνη που καταναλώνουμε, ή το συκώτι μας είναι τοξικό. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται carotenemia. Αν και ο αποχρωματισμός του δέρματος είναι ακίνδυνος και δεν αποτελεί απειλή για την υγεία, μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση κάποιους που δε μπορούν να συνηθίσουν ένα διαφορετικό χρώμα δέρματος. Η υπερβολική καροτίνη μπορεί να προκαλέσει αυτή την κατάσταση, συνήθως στα παιδιά και σπάνια σε υγιείς ενήλικες, κυρίως λόγω του ότι το ήπαρ τους λειτουργεί αρκετά καλά για να μετατρέψει τη βήτα καροτίνη σε βιταμίνη Α και να απορρίψει την υπόλοιπη από τον οργανισμό.

Πώς να επιλέγετε και να αποθηκεύετε τα καρότα

Η επιλογή των καρότων έχει μεγάλη σημασία. Πάντα επιλέγετε εκείνα των οποίων οι ρίζες είναι σταθερές, λείες, σχετικά ίσιες και φωτεινές σε χρώμα. Όσο πιο βαθύ είναι το πορτοκαλί, τόσο περισσότερη η βήτα καροτίνη στο καρότο. Εάν τα πάρετε με τα φύλλα τους, θα πρέπει να έχουν έντονο πράσινο χρώμα, και να μην έχουν μαραθεί. Δεδομένου ότι τα σάκχαρα στα καρότα είναι συγκεντρωμένα στον πυρήνα τους, σε γενικές γραμμές, όσα έχουν μεγαλύτερη διάμετρο, θα έχουν μεγαλύτερο πυρήνα και επομένως θα είναι πιο γλυκά.

Τα καρότα είναι σκληρά λαχανικά που διατηρούνται για μεγαλύτερο διάστημα από ό,τι πολλά άλλα λαχανικά, όταν αποθηκεύονται σωστά. Για να τα διατηρήσετε φρέσκα, ελαχιστοποιήστε την ποσότητα της υγρασίας που χάνουν. Για να το κάνετε αυτό, φροντίστε να τα αποθηκεύετε στο πιο δροσερό μέρος του ψυγείου, σε μια πλαστική σακούλα ή τυλιγμένα σε απορροφητικό χαρτί, το οποίο θα μειώσει το ποσό της συμπύκνωσης. Αυτή η μέθοδος θα τα κρατήσει φρέσκα για περίπου δύο εβδομάδες.

ο ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ και οι ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ :

Ο γνωστός σε όλους μαϊντανός είναι αρωματικό, διετές φυτό που φθάνει τα 80 εκ. ύψος. Έχει ευθυτενή μίσχο, ζωηρά πράσινα φύλλα και λευκά άνθη. Η οσμή που αναδύεται με την τριβή, οφείλεται στο αιθέριο έλαιό του.
Θεραπευτικές Ιδιότητες
Ο μαϊντανός είναι εξαιρετικό φυτό για την υγεία καθώς περιέχει δραστικές και άφθονες βιταμίνες: Α, C, E και σίδηρο. Τα νωπά φύλλα στη σαλάτα μπορούν να θεωρηθούν φυσικό συμπλήρωμα βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Τα σπέρματα του φυτού έχουν διουρητική δράση και βοηθούν κατά της πέτρας των νεφρών. Επίσης ο μαϊντανός είναι τονωτικός και χωνευτικός και συνίσταται κατά της διάρροιας, της ατονίας, της αρτηριακής πίεσης και της ακμής. Ακόμη εκτιμάται ως εμμηναγωγός, χρήσιμος για την καθυστέρηση της περιόδου και για το προεμμηνοροϊκό σύνδρομο.
Τρόποι χρήσης
Για την ακμή παρασκευάστε αφέψημα του φυτού χρησιμοποιώντας 30-50 γρ. σε ένα λίτρο νερού και κάντε πλύσεις στην πάσχουσα περιοχή πρωί και βράδυ. Για την ατονία παρασκευάστε αφέψημα του φυτού χρησιμοποιώντας 10-15 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε 1-2 φλυτζάνια του καφέ ημερησίως. Για τη διάρροια παρασκευάστε έγχυμα της ρίζας του φυτού χρησιμοποιώντας 15-20 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε 3-4 φλυτζάνια του καφέ ημερησίως. Για εξανθήματα παρασκευάστε χυμό του φυτού και βάλτε επιθέματα στις πάσχουσες περιοχές. Για τον πυρετό παρασκευάστε χυμό του φυτού και παίρνετε 2-3 κουταλιές της σούπας την ημέρα. Για την αρτηριακή υπέρταση παρασκευάστε αφέψημα των φύλλων χρησιμοποιώντας 10-15 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε 2-3 φλυτζάνια του καφέ ημερησίως.

Έγχυμα - Αφέψημα - Χυμός

Προφυλάξεις! Οι υπερβολικές ποσότητες των σπερμάτων του μαϊντανού είναι τοξικές. Πρέπει να αποφεύγονται από έγκυες και νεφροπαθείς.
Η κατανάλωση λαχανικών που περιέχουν το φλαβονοειδές απιγενίνη, όπως το σέλινο και ο μαϊντανός, ίσως βοηθά στην πρόληψη της λευχαιμίας, ανακοίνωσαν Ολλανδοί επιστήμονες.
Οι δοκιμές έδειξαν ότι η απιγενίνη μπορεί να αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό δύο ειδών κυττάρων της λευχαιμίας, ίσως και να τα σκοτώνει, εκτιμά η ομάδα του Μάικελ Πεπέλενμπος στο Πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν.
Ωστόσο ο Πεπέλενμπος προειδοποιεί ότι η απιγενίνη αντιδρά δημιουργεί αντίσταση στη χημειοθεραπεία και επομένως δεν πρέπει να καταναλώνεται από ασθενείς που υποβάλλονται ήδη σε αγωγή.
«Η απιγενίνη ενδέχεται να είναι ένα χρήσιμο προληπτικό μέσο όσον αφορά τη λευχαιμία, δεν θα πρέπει όμως να λαμβάνεται ταυτοχρόνως με τη χημειοθεραπεία στην εδραιωμένη νόσο, καθώς μπορεί να παρεμβαίνει στις θετικές επιδράσεις της θεραπείας» σημειώνει ο Πεπέλενμπος στην επιθεώρηση Cell Death and Disease.
Τα φλαβονοειδή είναι φυσικά συστατικά των λαχανικών και των φρούτων με αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η απιγενίνη, η οποία υπάρχει στο σέλινο, τον μαϊντανό, το κόκκινο κρασί, την σάλτσα τομάτας και άλλα φυτικά τρόφιμα, ίσως προστατεύει και από τον καρκίνο των ωοθηκών. Μαϊντανός (Petroselium sativum)

Τμήμα που χρησιμοποιείται: Όλο το φυτό.

Ο μαϊντανός είναι πλούσιος σε μέταλλα και περιέχει περισσότερο σίδηρο από οποιοδήποτε άλλο πράσινο λαχανικό. Περιέχει πολλή βιταμίνη Α και Β και τρεις φορές περισσότερη βιταμίνη C απ' ό,τι τα εσπεριδοειδή. Ο μαϊντανός είναι διουρητικός και άρα καλός για τα νεφρά και την πέτρα στην ουροδόχο κύστη. Καλός και για τον τράχηλο της μήτρας και για τα αγγεία του αίματος. Είναι πολύ καλό εμμηναγωγό. Τέλος, προλαμβάνει τη ρευματοπάθεια, βοηθά στην αντιμετώπιση πρησμένων αδένων.

Οι ρίζες και οι σπόροι χρησιμοποιούνται ως αφέψημα. Αν σου είναι δύσκολο να φας μεγάλη ποσότητα φρέσκου μαϊντανού σε μια δόση, μπορείς να φτιάξεις τσάι. Αν έχεις πρησμένα νεφρά μπορείς καλύτερα να πάρεις λίγο τζίντζερ γιατί έχει αντιοιδηματική δράση.

Τσάι: Πιες τέσσερις φορές τη μέρα 2 με 6 κουταλιές της σούπας
Μαϊντανός
Για την ενίσχυση του ουροποιητικού
Τι λέει η παράδοση: Η ρίζα του μαϊντανού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις ασθένειες της ουροδόχου κύστης, έγραφε ο βοτανολόγος John Parkinson σε μια συνταγή που ετοίμαζε για τη βασίλισσα της Αγγλίας εν έτει 1629. Αιώνες αργότερα, το σύγγραμμα του Boericke, «Homeopathic Materia Medica», πρότεινε τη θεραπεία με μαϊντανό σε προβλήματα του ουροποιητικού συστήματος, κάτι στο οποίο συμφωνούσε και η ομάδα των φυσικοπαθητικών γιατρών, οι οποίοι αποκαλούνταν The Eclectics στο σύγγραμμά τους The Eclectic Materia Medica, Pharmacology and Therapeutics. Πάντως, σύμφωνα με τον J. Parkinson, αν φας πολύ κρεμμύδι ή άλλα πικάντικα μπαχαρικά, ο μαϊντανός είναι η λύση που θα δροσίσει τον οισοφάγο σου και θα σε απαλλάξει (και τους γύρω σου, εννοείται) από τη δυνατή μυρωδιά τους.
Τι αποκαλύπτει η έρευνα: Το 2002 η επιθεώρηση «World Journal of Urology» δημοσίευσε άρθρο του Yarnell, το οποίο ανέφερε ότι μια σειρά από μελέτες πάνω σε ζώα έδειξαν ότι ο μαϊντανός όντως βελτιώνει τη λειτουργία του ουροποιητικού. Άλλωστε, η Γερμανική Επιτροπή Ε, ένα θεσμικό όργανο για την υγεία, έχει αποδεχτεί τη χρήση μαϊντανού σε περιπτώσεις κυστίτιδας και άλλων διαταραχών του ουροποιητικού.
Πώς θα ωφεληθείς: Ο μαϊντανός είναι πλούσιος σε μέταλλα και περιέχει περισσότερο σίδηρο από οποιοδήποτε άλλο πράσινο λαχανικό. Είναι πηγή βιταμινών Α και Β και περιέχει τρεις φορές περισσότερη βιταμίνη C απ ό,τι τα εσπεριδοειδή. Ο μαϊντανός είναι διουρητικός και άρα καλός για τα νεφρά και την πέτρα στην ουροδόχο κύστη. Είναι πολύ καλό εμμηναγωγό. Τέλος, προλαμβάνει τη ρευματοπάθεια και βοηθά στην αντιμετώπιση πρησμένων αδένων. Αν αισθάνεσαι κάποια ενόχληση στο ουροποιητικό σύστημα, προσπάθησε να πίνεις 3 φλιτζάνια ρόφημα μαϊντανού που θα φτιάξεις με 2 γρ. φύλλων μαϊντανού ή αφέψημα, που θα φτιάξεις ως εξής: θα πάρεις 30 γρ. (μια χούφτα) αποξηραμένα φυλλαράκια μαϊντανού και 2 φλ. κρύο νερό. Θα σκεπάσεις και θα τα αφήσεις να σιγοβράσουν για 20 λεπτά σε χαμηλή φωτιά. Μην τα αφήσεις να βράσουν κανονικά. Σούρωσε και πιες 1 φλ. τρεις φορές τη μέρα. Για να απολαμβάνεις όμως μακροπρόθεσμα τα οφέλη του μαϊντανού, φρόντισε να τρως ωμά φύλλα όσο πιο τακτικά μπορείς και πρόσθεσέ τα και στις ομελέτες, τις σαλάτες και τα ζεστά πιάτα. Κι αν θες ακόμα μια έξτρα ωφέλεια, μάσα φύλλα μαϊντανού για δροσερή αναπνοή, συστήνει ο J. Parkinson.
Μαϊντανός Φριζέ

Ιστορία ::

Ο μαϊντανός φριζέ είναι πολυετές φυτό, που φύεται στις περισσότερες χώρες της λεκάνης της Μεσογείου.
Η δυναμωτική δράση του πρωτοαναφέρεται στα ρωμαϊκά χρόνια, όπου αποτελούσε αναπόσπαστο συστατικό χυμών που έπιναν οι Ρωμαίοι μονομάχοι. Η χρήση στεφάνου από βλαστούς μαϊντανού ήταν, επίσης, πολύ διαδεδομένη στους ρωμαίους, καθώς βοηθούσε στην εξουδετέρωση του αλκοόλ, κυρίως κατά τη διάρκεια των περίφημων οργίων.
Αντίστοιχες εικόνες συναντάμε στη νεότερη εποχή, όπου οι μάγκες της παλιάς Αθήνας κυκλοφορούν μετά από εξοντωτικές «κρασοβραδιές» στα καπηλειά, με ένα κλωνάρι μαϊντανό στο αυτί.
Κατά τους Ομηρικούς χρόνους, αποτελούσε βασικό συμπλήρωμα της διατροφής των πολεμικών αλόγων, ως τονωτικό και ευεργετικό για την ενδυνάμωση και υγεία των ζώων.

Θεραπευτικές Ιδιότητες ::

Ο μαϊντανός φριζέ είναι πλούσια πηγή μετάλλων και η περιεκτικότητά του σε σίδηρο είναι μεγαλύτερη από οποιοδήποτε άλλο πράσινο λαχανικό. Επίσης, περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμινών Α και Β και τρεις φορές μεγαλύτερη ποσότητα βιταμίνης C απ’ ότι τα εσπεριδοειδή.
Έχει ευεργετική δράση για τα νεφρά, την ουροδόχο κύστη, το συκώτι, τον τράχηλο της μήτρας και τ’ αγγεία του αίματος. Επίσης, έχει αντικαρκινική δράση, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες εξουδετερώνουν την τοξικότητα καρκινογόνων ουσιών, μεταξύ των οποίων και αυτών που περιέχονται στον καπνό.
Προλαμβάνει τη ρευματοπάθεια και βοηθά στην αντιμετώπιση πρησμένων αδένων.
Εάν είναι δύσκολο να καταναλώσουμε μεγάλη ποσότητα φρέσκου μαϊντανού φριζέ, ως σαλατικό, μπορούμε να φτιάξουμε «τσάι».
Το «τσάι» από τις ρίζες του φυτού είναι ισχυρό διουρητικό και εφιδρωτικό, αλλά ταυτόχρονα ορεκτικό και τονωτικό του οργανισμού. Βοηθάει στην αποβολή των λίθων του νεφρού και στη θεραπεία της κυστίτιδας.
Τα φύλλα του είναι πολύ μαλακτικά, εάν τοποθετηθούν πάνω σε μώλωπες ή σε σημεία που έχουν τσιμπήσει έντομα.
Άτομα που πάσχουν από νευραλγίες, αρθριτικούς και ρευματικούς πόνους, μπορούν να κάνουν εντριβή με το χυμό του μαϊντανού φριζέ μαζί με οινόπνευμα.

Στην Κουζίνα ::

Ο μαϊντανός φριζέ πάει παντού! Τον συναντάμε στις περισσότερες συνταγές, αφού η ελαφριά, φρέσκια και διακριτική γεύση του συνδυάζεται με τα περισσότερα συστατικά.
Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες, αλλά οι πιο διαδομένες είναι ο φριζέ (με τα κατσαρά φυλλαράκια) και ο κοινός.
Είναι ένα εξαιρετικό μυρωδικό, με υψηλή περιεκτικότητά σε αντιοξειδωτικά συστατικά και, κυρίως, σε φλαβονοειδή (απιγενίνη και λουτεολίνη), καθώς και σε βιταμίνη Α και C (σχεδόν τριπλάσια του λεμονιού).
Ο συνδυασμός του με φακές βοηθά την απορρόφηση του σιδήρου από τον οργανισμό, λόγω της παρουσίας της βιταμίνης C.
Απαραίτητο συστατικό σε σούπες, σαλάτες, ριζότο, αλλά και στον πουρέ πατάτας, σε ομελέτες, όσπρια, μπιφτέκια και κεφτεδάκια, ενώ ιδανικός είναι ο συνδυασμός του με ελαιόλαδο.
Έχει αρκετή ανθεκτικότητα στο μαγείρεμα και έτσι μπορείτε να τον χρησιμοποιείτε από την αρχή για να αρωματίσει τις συνταγές σας.
Ο μαϊντανός φριζέ είναι καταλληλότερος για γαρνίρισμα απ’ ότι ο κοινός.
Τοποθετήστε το γλαστράκι σε φωτεινή θέση στο παράθυρο της κουζίνας. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα δε χρειάζεται να τον μεταφέρετε στο εσωτερικό, μιας και είναι αρκετά ανθεκτικός στο κρύο. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αυξάνονται οι ανάγκες του σε νερό.
Χρησιμοποιήστε φύλλα και βλαστούς, αφού πρώτα τα ψιλοκόψετε.

TIP: Η φρεσκάδα του εξαλείφει την μυρωδιά του σκόρδου και του κρεμμυδιού στην αναπνοή.

Τον βάζουμε στην κουζίνα μας, τον καλλιεργούμε, τον εκμεταλλευόμαστε σαν γιατρικό. Το όνομά του τα λέει όλα, γιατί ξέρουμε ότι πάει μ’ όλα! Ας γνωρίσουμε τις εξαιρετικές του ιδιότητες.
Γιατί νομίζετε πως τάιζαν με μαϊντανό τα άλογα των πολεμικών αρμάτων στην oμηρική εποχή; Προφανώς διότι οι σοφοί μας πρόγονοι γνώριζαν πως το εν λόγω φυτό έδινε ζωτικότητα στα νικηφόρα ζώα, διατηρούσε γερά κόκαλα και δόντια και τα προστάτευε από ιώσεις και... στρες! Ο μαϊντανός ο εδώδιμος (Petroselinum sativum) ή αλλιώς πετροσέλινο και μακεδονήσι, όπως τον αποκαλούν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, προσφέρει πολλά στην κουζίνα αλλά και στον οργανισμό μας. Αιτία; Ο πλούτος του σε βιταμίνη C (σχεδόν 3πλάσια του λεμονιού), βιταμίνες Ε (βοηθούν στην αρτηριοσκλήρωση, στη φλεβίτιδα, στα μικρόβια και τις ιώσεις), βιταμίνη Α (ιδανική για όραση, ακμή, έκζεμα) και ακόμη σε φολικό οξύ, ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, σίδηρο, σελήνιο. Φαρμακαποθήκη ολόκληρη ο μαϊντανός: τονωτικός, διεγερτικός, διουρητικός, καθαρτικός!
Να μη λείψει από τη ζωή σας
Δικαίως τον ονόμασαν «φυτό της υγείας», αφού, όπως λέγεται, διαθέτει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, ενώ μειώνει το στρες, την κυτταρίτιδα, τη χοληστερίνη... Είναι φίλος αθλητών, διαβητικών, ηλικιωμένων, όσων έχουν πέτρα στα νεφρά ή υποφέρουν από υπέρταση, ταχυπαλμίες, εντερικά και δερματικά προβλήματα. Μέσα σε όλα ανακουφίζει και από τους πόνους ρευματισμών και αρθρίτιδας.

Χλωροφύλλη και φρεσκάδα
Πέρα από θεραπευτικές ιδιότητες, έχει χάρες φανερές. Τα σκουροπράσινα φύλλα του δίνουν χρώμα, άρωμα, πικάντικη γεύση και τόνο φρεσκάδας σε σαλάτες, σνακ, μαρινάδες, γεύματα, ποτά!

Εξουδετερώνει την κακοσμία του στόματος (μασήστε τον μετά τη σκορδαλιά).

Τον βρίσκουμε όλο το χρόνο, ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα, αφού δεν αλλοιώνει ισορροπίες γεύσης ή μυρωδιάς, είναι δε το αγαπημένο διακοσμητικό «τελείωμα» σε φαγητά, σαλάτες, ντιπ, καναπεδάκια.

Βάλτε τον σε γλαστράκι
Θα τον έχετε ολόφρεσκο στο πιάτο σας: γευστικό, μυρωδάτο και με πλήρεις θεραπευτικές ιδιότητες, αφού θα αναπτυχθεί βιολογικά, χωρίς λιπάσματα.

Τον αναζητάτε σε φυτώρια ή σούπερ μάρκετ, τον διατηρείτε σε ηλιόλουστο μέρος και τον ποτίζετε τακτικά ή τον φυτεύετε στο χώμα.

Φουντώνει όταν κόβουμε τις κορυφές.

Τον χρησιμοποιείτε στο τέλος του μαγειρέματος, για να μη χάσει το άρωμα και τη γεύση του.

Ομορφιά και ευ ζην
Πίνουμε νηστικοί τσάι μαϊντανού, για αποτοξίνωση, μείωση κυτταρίτιδας και κατακράτησης υγρών.

Προσθέτουμε στο σαμπουάν «τσάι» μαϊντανού: δίνει λάμψη στα μαλλιά, ανακουφίζει το ερεθισμένο δέρμα του κεφαλιού και διώχνει τις... ψείρες!

Μουλιάζουμε κλωναράκια μαϊντανού στο κρασί ή τη ρακή μας, γιατί θεωρείται αφροδισιακός! Ο χυμός του είναι πιο διεγερτικός (όμως προσοχή, μόνο1/3 ποτηράκι). Η υπερβολή βλάπτει!

& στην κουζίνα

MAΪNTANOΣΑΛΑΤΑ (ντιπ)
Απίστευτη γεύση

Υλικά

1 χούφτα μαϊντανός
75 γραμμ. λευκός ταραμάς
300 γραμμ. μπαγιάτικο ψωμί μουλιασμένο σε νερό
1 μέτριο λεμόνι (χυμός)
1 μέτριο κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο (αφαιρούμε το φύτρο)
1 κουταλιά σούπας ξίδι μπαλσάμικο
2/3 φλιτζανιού παρθένο ελαιόλαδο
1/2 κουταλάκι φρεσκοτριμμένο πιπέρι
1/2 σφηνάκι ούζο

Εκτέλεση

Βάζουμε τον ταραμά σε μπολ, να μουλιάσει με το χυμό του μισού λεμονιού. Πολτοποιούμε στο μπλέντερ κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό, προσθέτουμε τον ταραμά με τα υγρά του και κατόπιν το ψωμί στυμμένο. Ρίχνουμε λίγο λίγο το ελαιόλαδο (όσο πάρει), ώσπου να γίνει κρέμα. Προσθέτουμε πιπέρι, ξίδι, λίγο ακόμα χυμό λεμονιού (αν το θέλουμε ξινούτσικο) και το ούζο, για δυνατή γεύση και ασυνήθιστο άρωμα.

ΠΙΠΕΡΑΤΟ ΠΕΣΤΟ
Πικάντικη νοστιμιά

Υλικά

1 φλιτζάνι μαϊντανός
1/2 φλιτζάνι ρόκα
1 φλιτζάνι βασιλικός (αν υπάρχει φρέσκος)
2 σκελίδες σκόρδο (χωρίς το φύτρο)
30 γραμμάρια κουκουνάρι
30 γραμμάρια ξασπρισμένα αμύγδαλα
75 γραμμάρια παρμεζάνα, κεφαλοτύρι ή πεκορίνο
1 πρέζα φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Εκτέλεση

Δουλεύουμε τα υλικά στο μπλέντερ, μέχρι να γίνει κρέμα ομοιογενής. Αν περισσέψει, διατηρείται στο ψυγείο, σε αεροστεγές δοχείο, καλυμμένο με λάδι.

Προσοχή! Να είστε προσεκτικοί με τις ποσότητες μαϊντανού που καταναλώνετε. Ιδιαίτερα όσοι λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, οι έγκυοι και οι θηλάζουσες μητέρες. Για ασφάλεια ρωτήστε το γιατρό σας.

Και φυσικές συνταγές

Έγχυμα: Σε ένα φλιτζάνι σκεπάζουμε 3-4 κλωναράκια με καυτό νερό, αφήνουμε 15΄, σουρώνουμε και πίνουμε (ανακουφίζει από οιδήματα, ρευματικά, κολικούς, πόνους περιόδου).

Αφέψημα: Σε 1 λίτρο νερό βράζουμε 3 κουταλιές σπόρους ή ρίζα επί 5-7 λεπτά. Είναι έξοχο διουρητικό και μοναδικό για τις πέτρες στα νεφρά.

Κομπρέσα: Βουτάμε μια γάζα στο έγχυμα και τη βάζουμε πάνω σε πρησμένα βλέφαρα. Επίσης, «ταμπονάρουμε» το δέρμα που έχει ακμή.

Μαϊντανός

Ο γνωστός σε όλους μαϊντανός είναι αρωματικό, διετές φυτό που φθάνει τα 80 εκ. ύψος. Έχει ευθυτενή μίσχο, ζωηρά πράσινα φύλλα και λευκά άνθη. Η οσμή που αναδύεται με την τριβή, οφείλεται στο αιθέριο έλαιό του.

ΑΠΟ GIATROSOFIA.COM

Μαϊντανός: Φαρμακευτικές Ιδιότητες

Παλιότερα ο μαϊντανός την εποχή του Ιπποκράτη και του Διοσκουρίδη χρησιμοποιούταν μόνο έως φάρμακο!

Το φυτό αυτό, ως αρωματικό στη συνήθη δόση διεγείρει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη των τροφίμων.

Ο εκ των φύλλων και του στελέχους εξαγόμενος χυμός, λαμβανόμενος στη μέτρια δόση των 150 γραμ. κατά τον χρόνο της κρίσεως, έχει μεγάλη επιτυχία,στους διαλείποντας πυρετούς, την άνοιξη και το φθινόπωρο.

Ο χυμός ούτος αναμιγνυόμενος μετά θερμού γάλακτος και λαμβανόμενος προ του πρωινού γεύματος (νηστικός) αποτελεί άριστον αποχρεμπτικό, συνιστώμενο στις περιπτώσεις του υγρού άσθματος, του πνευμονικού κατάρρου και της αφωνίας.

Αναμιγνυόμενος μετά μέλιτος, χρησιμοποιείται επιτυχώς, στα πεσίματα ή παντός είδους μώλωπες, προς επαναφορά της κανονικής κυκλοφορίας και έκκρισης του μολυνθέντος αίματος, του προσβληθέντος μέρους.

Τα φύλλα χρησιμοποιούνται εξωτερικώς, ως τοπικό καθαρτικό τωνδυσθεραπεύτων πληγών και των καρκινώδους φύσεως ελκών.

Είναι δε αποτελεσματικά τιθέμενα επί των οφθαλμών, σε περιπτώσεις πυώδους οφθαλμίας.

Τα εκ φύλλων καταπλάσματα, αφού βράσουν επί πολύ εντός οίνου, τιθέμενα επί των πληγωμένων μερών, θεραπεύουν εντός ολίγου χρόνου, τα κτυπήματα και τούς μώλωπας.

Τα καταπλάσματα ταύτα, εάν τεθούν επί του λαιμού, ωφελούν σε περιπτώσεις φλεγμονής του λάρυγγα, πρέπει όμως να θερμαίνονται εκάστοτε εντός του οίνου, εις τον όποιον έβρασαν αρχικώς.

Επιτυγχάνεται ένα εξαίρετο φάρμακο εναντίον των υποδερματικών φυμάτων, διά της καλής αναμίξεως εντός γουδιού, μιας δραχμίδος (φούχτας) φύλλων Μαϊντανού, ετέρας Άνθρίσκου του Χαιρεφύλλου (κοινώς Σκαντσίκι, εν Κεφαλληνία), ολίγου μαγειρικού άλατος και μιας κουταλιάς ελαιολάδου. Το μίγμα τούτο απλώνεται επί υφάσματος και τοποθετείται επί τού αποστήματος πρωί και απόγευμα μέχρις αποθεραπείας.

Επί δηγμάτων σφήκας ή μέλισσας, εξαφανίζεται ο πόνος, εάν τρίψουμε το δηχθέν μέρος, με φύλλα Μαϊντανού.

Διά να καταπραΰνουμε τούς δριμείς πόνους των αυτιών και των δοντιών, αρκεί να εισαγάγουμε, εντός τού πάσχοντος αυτιού ένα βωλάριο, από μίγματος κοπανισμένου Μαϊντανού, ελαιολάδου και κοινού άλατος.

Τα σπυριά τού δέρματος εξαλείφονται διά της πλύσεως αυτών πρωί και απόγευμα, με αφέψημα Μαϊντανού, εντός βρόχινου ύδατος.

Η ρίζα, συλλεγόμενη κατά το δεύτερο έτος, όταν αυτή βρίσκεται στην πλήρη ανάπτυξη της και αποξηραινομένη αμέσως εντός κλιβάνου, είναι χρήσιμος για τη παρασκευή αφεψήματος ορεκτικού, λίαν αποτελεσματικού, προκειμένου περί υδρωπικίας, ίκτερου (χρυσής), οιδημάτων του ήπατος και του σπληνό,ς ως και των ανωμαλιών της κυκλοφορίας του αίματος.

Το αφέψημα τούτο, το οποίο είναι και αντισκορβουτικό, επιτυγχάνεται διά της βράσεως, περί την ώρα, εντός κλειστού δοχείου 0.60 - 0.90 γραμ. ρίζας, εις δύο λίτρα νερού.

Τέλος οι σπόροι, λαμβανόμενοι ως αφέψημα, στη δόση των 5 -10 γραμ. εντός λίτρου νερού, είναι ορεκτικοί, στομαχικοί, αντιφυσώδεις, εμμηναγωγοί και διουρητικοί.

Η έντονος οσμή και γεύσης πάντων των μερών του οφείλεται στο αιθέριο έλαιο, το οποίο περιέχει το φυτό τούτο, το καλούμενο Απιόλη.

Πηγή: Θεραπευτικά φυτά-Μιχ. Δ. Καλλιφρονα-Αθήναι 1936

Τα φύλλα του θεωρούνται ως διαλυτικά, τιθέμενα εξωτερικώς επί μαστιτιδών, προς πρόληψη του σχηματισμού αποστήματος του μαστού. ’Επίσης επί δηγμάτων εντόμων, κλπ.

Φύλλα και ρίζες, χρησιμοποιούνται ως ορεκτικά και διεγερτικά, εις έγχυμα (20 γραμ. για ένα λίτρο νερού).

Η ρίζα είναι και διουρητική και διαφορητική, διδομένη διά ταύτα επί ίκτερων, ύδροπικίας κλπ.

Ο χυμός είναι αντιπυρετικός. Τα φύλλα περιεγράφησαν και ως αντιγαλακταγωγά, όχι μόνο μόνον εσωτερικώς λαμβανόμενα, αλλά και επιδενόμενα επί των μαστών των θηλαζουσών γυναικών.

Τα σπέρματα του φυτού είναι ανθελμινθικά.

Γενικώς το άπιον πετροσέλινον είναι ευστόμαχο και εκ των άριστων εμμηναγωγών φαρμάκων, εξ αυτού δε εξάγεται και το γνωστό εκ της φαρμακολογίας εμμηναγωγό Άπιόλιο ή Άπίολο (Apiol)

Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.

Πηγή: Τα εδώδιμα φυτά-Ανάργυρου Μ. Σφακιανάκκη

ΑΝΙΘΟΣ: ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Ετικέτες άνιθος, καλλιέργεια

Ο άνιθος είναι ενα μονοετές φυτό, το οποίο μεγαλώνει περίπου στα 45-60 εκατοστα. Τον συναντάμε σε πολλές περιοχές της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Το μέρος του φυτού που χρησιμοποιούμε είναι οι σπόροι και τα νεαρά φύλλα. Τα φύλλα του εχουν σχήμα φτερού, είναι τριγωνικά, λεπτά και μυτερά.Τα ανθη του ανοίγουν σαν ομπρέλα και οι -γκρίζο και καφε ριγέ- σπόροι του εχουν οβάλ σχήμα. Οι σπόροι του φτάνουν στα 2-4 χιλιοστά και έχουν γεύση γλυκόριζας και γλυκό άρωμα.

Λέγεται οτι βοηθάει στη χώνεψη και καθαρίζει την αναπνοή, οπότε είναι καλό να μασηθεί μετά το φαγητό. Ο άνιθος είναι ευεργετικός στον βήχα, αντισπασμωδικός και αντισηπτικός. Χρησιμοποιείται για την ρύθμιση των οιστρογόνων στον οργανισμό και λέγεται οτι βοηθά στην παραγωγή μητρικού γάλακτος.

Φυτέψτε τον άνιθο μια ζεστή μέρα του Απρίλιου, σαν σπόρο περίπου στα 2 εκατοστά βάθος. Αφήστε περίπου 50 εκατοστά περιθώριο ανάμεσα στα φυτά. Μεγαλώνει αργά και είναι μονοετές φυτό. Ο ήλιος και η ζέστη είναι απαραίτητα για την αναπτυξή του. Το καλύτερο είναι να μην το μεταφυτέψετε και κατευθείαν να βάλετε το σπόρο εκεί όπου θα παραμείνει για όλη του τη ζωή. Προτιμά προστατευμένα μέρη με βαθύ και καλό χώμα. Αν τον φυτέψετε στο βοτανόκηπο σας, είναι αποδεδειγμένο οτι μεγαλώνει καλύτερα και πιο γρήγορα,δίπλα σε κολίανδρο. Ο άνιθος θέλει καλό πότισμα, αργά το απόγευμα.

Όταν το φυτό μεγαλώσει και βγει περίπου στα 15-20 εκατοστά, κουρέψτε το κάνοντας το πιο λεπτό και κρατήστε την περιοχή τριγύρω του καθαρή. Αν το φυτέψετε πολύ αργά, το φυτό θα είναι αδύναμο και μικρό, και θα ανθίσει και θα σποριάσει πολύ γρήγορα. Συνήθως το φυτό ανθίζει μετά από 3 μήνες, δηλαδή κοντά στον Ιούλιο και αν είναι επιτυχημένο οι σπόροι θα ωριμάσουν ένα μήνα μετά.

Όταν οι σπόροι αρχίσουν να αλλάζουν χρώμα προς το γκρι-πράσινο, έχει φτάσει η ώρα της συγκομιδής. Κόψτε το από τη ρίζα και κρεμάστε το ανάποδα σε ένα ξηρό μέρος. Απλώστε από κάτω ένα πανί ή φύλλα εφημερίδας για να μαζέψετε τους σπόρους που θα πέφτουν καθώς ξεραίνεται. Κλείστε τους σε χάρτινα σακουλάκια και αφήστε τα να στεγνώσουν σε καλά αεριζόμενο χώρο. Οι σπόροι χάνουν εύκολα τη γέυση τους, γιαυτό διατηρήστε τους ολόκληρους και τρίψτε τους τη στιγμή που θα τους χρησιμοποιήσετε. Αποθηκεύστε τους σε σκιερό μέρος κλεισμένους αεροστεγώς και θα κρατήσουν το άρωμα τους μέχρι και 2 χρόνια.

You might also like:

Σέλινο

Συστηματική ταξινόμηση

Σύστημα: κατά CRONQUIST, 1981

Βασίλειο:

Φυτά (Plantae)

Συνομοταξία:

Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)

Ομοταξία:

Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)

Υφομοταξία:

Ροδίδες (Rosidae)

Τάξη:

Σελινώδη (Apiales)

Οικογένεια:

Σελινοειδή (Apiaceae)

Γένος:

Σέλινον (Apium)

Είδος:

A. graveolens

Διώνυμο

Σέλινον το βαρύοσμον
Apium graveolens
L.

Το σέλινο (επιστ. Σέλινον το βαρύοσμον, Apium graveolens) είναι διετές, ιθαγενές φυτό του γένους Σέλινον (Apium) τηςοικογένειας των Σελινοειδών (Apiaceae) (συν. Σκιαδοφόρων (Umbelliferae)).

Στην αρχαιότητα

Είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια όταν Έλληνες και Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική και οι Κινέζοι για φάρμακο. Επίσης το θεωρούσαν πένθιμο φυτό γιατί στις νεκρικές τελετές οι πενθούντες φορούσαν στεφάνι από σέλινο.

Περιγραφή

Έντονα αρωματικό φυτό, με σκληρό βλαστό, ρίζες σαρκώδεις και ινώδεις, φύλλα με διαιρεμένο έλασμα, οι μίσχοι κυρτωμένοι δημιουργούν αυλάκι.

Το ύψος του φτάνει τα 90 εκατοστά και τα σπόρια του είναι αρωματικά, με ίδιο άρωμα με αυτό του φυτού αλλά με πικρότερη και πιο καυστική γεύση.

Τα σπόρια του χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό

Πολλαπλασιάζεται με σπορά σε θερμοκήπια ή ειδικά σπορεία και στη συνέχεια μεταφυτεύεται σε μικρά σακουλάκια αφού περάσουν 5-7 εβδομάδες.

Όταν το ύψος των φυταρίων φτάσει τα 20 εκατοστά περίπου τότε φυτεύονται στην τελική τους θέση.

Οι απαιτήσεις σε νερό είναι μεγάλες και το τακτικό πότισμα είναι απαραίτητο ενώ η λίπανση του εδάφους είναι αναγκαία και πρέπει να γίνεται είτε με κοπριά είτε με ειδικά λιπάσματα.

Το έντονο άρωμα που έχει το σέλινο οφείλεται σε αιθέριο έλαιο που δίνει στο φυτό ορεκτικές, χωνευτικές και τονωτικές ιδιότητες.

Θρεπτικές ουσίες

Περιέχει σίδηρο, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνες C, B1, B2 και Κ. Θεωρείται ότι έχει φαρμακευτικές ιδιότητες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παθήσεις των νεφρών και της ουροδόχου κύστης καθώς και κατά των αρθριτικών παθήσεων.

Ποικιλίες

Υπάρχουν 2 βασικές ποικιλίες σέλινου.

· Η μία (var. rapaceum) με μεγάλη σαρκώδη ρίζα τη γνωστή σελινόριζα, που καλλιεργείται για αυτή και τρώγεται ωμή, σαλάτα, σε σούπες και μαγειρεμένη με διάφορους συνδυασμούς και

· Η δεύτερη (var. dulce), η πιο κλασσική, με σαρκώδεις μεγάλους μίσχους που καλλιεργείται για τα φύλλα της και τρώγεται με τον ίδιο τρόπο γίνεται τουρσί ή χρησιμοποιείται και ως καρύκευμα.

Τα σπόρια του χρησιμοποιούνται σε διάφορες σούπες και τουρσιά ως μπαχαρικό καθώς επίσης και στην αρωματοποιία.

Κόλιανδρος: καλλιέργεια και χρήσεις

Για τους άντρες, τα ανθεκτικά μικρόβια και τα βαρέα μέταλλα.....

Κατάγεται από την Ασία και καλλιεργείται για τους σπόρους του που τους μεταχειρίζονται στη φαρμακευτική και ζαχαροπλαστική, στα ψιλούτσικα κουφέτα και για μυρωδικό στις τσακιστές ελιές και στις χοιρινές μπριζόλες, τριμμένο. Τη μεγαλύτερη όμως κατανάλωση έχει η εσέντζα του, γιατί μπαίνει σε διάφορες μυρουδιές και ποτά.
Οι αρχαίοι Έλληνες τον ονόμαζαν Κορίαννον επειδή βρωμούν σαν κορέοι τα φύλλα του, οι σπόροι του όμως έχουν όμορφη μυρουδιά και είναι πολύ χρήσιμοι.

Καλλιέργεια

Ο κόλιανδρος καλλιεργείται σε χωράφια καλοδουλεμένα, ποτιστικά και σε χώματα αμμουδερά και πλούσια λιπασμένα με το χημικό λίπασμα 6-8-8 ή φουσκισμένα με μπόλικη κοπριά δυναμωμένη με το λίπασμα 0-12-6.
Μπορεί όμως να προκόψει και ξερικό σε χωράφια νοτερά και αμμουδερά, όταν δεν βγάζουνε πολλά χορτάρια.

Στο Άργος σπέρνουν τον κόλιανδρο Μάρτη-Απρίλη. Στην αρχή τού κάνουνε 1-2 σκαλίσματα και σε ανάγκη το ποτίζουν όσες φορές χρειάζεται με το έμπα του καλοκαιριού. Και επειδή δασώνει άλλα σκαλίσματα δεν του κάνουνε. Για να σπείρουμε ένα στρέμμα θέλουμε ίσαμε 2 οκ. σπόρο. Στην Κύπρο τον σπέρνουν γύρω στις βαγιές τού λαχανόκηπου.
Στο Άργος ωριμάζει Ιούνιο-Ιούλιο. Τότε τον ξεριζώνουν και τον αλωνίζουν με κόπανο απάνω σε λιόπανα σαν το κύμινο που έχει την ίδια καλλιέργεια.
Ο κόλιανδρος και το κύμινο επειδή προκόβουνε στα χαμηλά και ζεστά μέρη του τόπου μας πρέπει να δοκιμαστεί στα Φιλιατρά, Αγουλινίτσα, Καλάμας, Γαστούνη και όπου άλλου είναι χειμαδιότοποι.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΛΙΑΝΔΡΟΥ

Διοσκουρίδης 2.000 χρόνια πριν...

- Ο κόλιανδρος έχει ψυκτική δύναμη και για αυτό αν τεθεί σαν κατάπλασμα μαζί με ψωμί ή αλεύρι, θεραπεύει το ερυσίπελας και τον έρπητα.
- Μαζί με και σταφίδα θεραπεύει τις φλύκταινες με αίμα στα πόδια, τις φλεγμονές στους όρχεις και τους άνθρακες. - Μαζί με αλεύρι από κουκιά, διαλύει τα οιδήματα των αδένων του λαιμού.
- Ο σπόρος του όταν πίνεται σε μικρή ποσότητα μαζί με γλυκό κρασί αποβάλει τις λεβίθρες και δημιουργεί σπέρμα. (Στο «Χίλιες και μία νύχτες» περιγράφεται η ιστορία ενός εμπόρου που μετά από 40 χρόνια ατεκνίας κατάφερε -με τη βοήθεια ενός κοκτέιλ που περιείχε κόλιανδρο- να αποκτήσει παιδιά.)
- Εάν ληφθεί σε μεγαλύτερη ποσότητα, συγχέει επικίνδυνα τη σκέψη και για αυτό πρέπει να αποφεύγεται η πολλή και συνεχής πόση αυτού.

Πλίνιος 2.000 χρόνια πριν…

Αναφέρει ότι ο κόλιανδρος μαζί με το κύμινο λέγεται ότι διατηρούν τα τρόφιμα αναλλοίωτα…
Υποστηρίζει ακόμη ότι αν κάποιος υπέφερε από πονοκεφάλους και έβαζε το βράδυ κάτω από το μαξιλάρι του σπόρους κόλιανδρου, το πρωί θα ήταν περδίκι.

Σήμερα - Κόλιανδρος εναντίον των βακτηρίων

Εξολοθρεύει E. coli, σαλμονέλα και το υπερβακτήριο MRSA σύμφωνα με νέα μελέτη

Λονδίνο
Το φαρμακείο της φύσης αποδεικνύεται ισχυρό εκεί όπου τα «ανθρώπινα» συνθετικά φάρμακα δεν μπορούν να υπερηφανευθούν για τις επιδόσεις τους. Ο ταπεινός κόλιανδρος, μυρωδικό διαδεδομένο στη μεσογειακή κουζίνα, φαίνεται ότι είναι σε θέση να εξολοθρεύει επικίνδυνα βακτήρια όπως το E. coli, η σαλμονέλα και το ιδιαίτερα ανθεκτικό υπερβακτήριο MRSA.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν επιστήμονες οι οποίοι «δοκίμασαν» το έλαιο του μυρωδικού σε μια σειρά από βακτήρια που προκαλούν σοβαρές λοιμώξεις και δηλητηριάσεις και το βρήκαν άκρως θανατηφόρο. Όπως υποστηρίζουν, η χρήση του στο φαγητό και σε κλινικά σκευάσματα θα μπορούσε να συμβάλει στην πρόληψη τροφικών δηλητηριάσεων και στη θεραπεία ασθενειών που εμφανίζονται να ανθίστανται στα αντιβιοτικά.

Αποτελεσματικός σε μικρές δόσεις

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μπέιρα Ιντεριόρ της Πορτογαλίας με επικεφαλής τη Φερνάντα Ντομίνγκες χρησιμοποίησαν έλαιο κοριάνδρου (Coriandrum sativum) εναντίον 12 στελεχών βακτηρίων, μεταξύ των οποίων τα:

Escherichia coli, Salmonella enterica, Bacillus cereus και Staphylococcus aureus (MRSA.

Όπως περιγράφουν στο σχετικό άρθρο τους, το οποίο δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Medical Microbiology», το έλαιο αποδείχθηκε εξαιρετικά δραστικό. Σε διαλύματα με περιεκτικότητα μόλις 1,6% ή και μικρότερη ανέκοψε την ανάπτυξη όλων των βακτηρίων και εξολόθρευσε τα περισσότερα από αυτά.

Ισχυρή αντιβακτηριακή δράση

Η μελέτη όχι μόνο αποδεικνύει την αντιβακτηριακή δράση του κοριάνδρου αλλά περιγράφει και τον μηχανισμό της.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι το έλαιο του κορίανδρου καταστρέφει τη μεμβράνη που περιβάλλει το κύτταρο του βακτηρίου. Έτσι διαρρηγνύει το φράγμα που χωρίζει το κύτταρο από το περιβάλλον του και καταστέλλει ουσιαστικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της αναπνοής, οδηγώντας τελικά στον θάνατο του βακτηριακού κυττάρου» εξήγησε η κυρία Φερνάντες.

Ο κόλιανδρος έχει χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες ως βότανο για την ανακούφιση από τους πόνους, τις κράμπες, τους σπασμούς, τη ναυτία, τη δυσπεψία και τις μολύνσεις από μύκητες. Το έλαιό, το οποίο παράγεται από τους σπόρους του, είναι σήμερα ένα από τα πλέον διαδεδομένα στον πλανήτη ενώ χρησιμοποιείται και ως συστατικό σε τρόφιμα του εμπορίου.

Πηγή: Το βήμα science

Δυστυχώς το κόλιανδρο που κυκλοφορεί είναι ακτινοβολημένο!!!

Διαβάστε ακόμη: Αποτοξίνωση βαρέων μετάλλων με σάλτσα κόλιανδρου

Μάραθο

Μάραθο

Συστηματική ταξινόμηση

Βασίλειο:

Φυτά (Plantae)

Συνομοταξία:

Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)

Ομοταξία:

Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)

Τάξη:

Σελινώδη (Apiales)

Οικογένεια:

Σελινοειδή (Apiaceae) ήΣκιαδοφόρα (Umbelliferae)

Γένος:

Μάραθον (Foeniculum)

Είδος:

F. vulgare

Διώνυμο

Foeniculum vulgare
**(Μάραθον το κοινόν)
MILL.

Ο μάραθος (ή μάραθο, το ή φοινόκιο**, το) είναι ποώδες και αρωματικό φυτό. Είναι δικοτυλήδονο και ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδοφόρων. Η επιστημονική του ονομασία είναι Μάραθον το κοινόν. Περιέχει αιθέρια έλαια κατά 7% και ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο και την Ινδία. Ειδικότερα, ο Πλίνιος αναφέρει 22 φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού.

Οι κύριες χρήσεις του φυτού είναι στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική, την αρωματοποιία και την οινοπνευματοποιία. Από το μάραθο επίσης παρασκευάζονται φάρμακα όπως σιρόπια ενώ χρησιμοποιείται και ως μέσο για να διευκολύνεται η έκκρισηγάλατος. Από τους σπόρους του μάραθου, που έχουν καυστική γεύση, όπως αυτή του άνηθου, φτιάχνεται αιθέριο έλαιο (μαραθέλαιο). Η ποικιλία αζορικό είναι εδώδιμη και οι σαρκώδεις κολεοί των φύλλων του χρησιμοποιούνται ως λαχανικό (φοινόκιο).

Το μυρώνι (Anthriscus cerefolium - Ανθρίσκος το χαιρέφυλλον) ή ανθρίσκος είναι αρωματικό φυτό που συγγενεύει με τονμαϊντανό. Κατάγεται από τον Καύκασο, από όπου οι Ρωμαίοι το διέδωσαν σε όλη την Ευρώπη, όπου είναι τώρα αυτοφυές.^[1]Χρησιμοποιείται ως μυρωδικό, ιδιαίτερα στη γαλλική κουζίνα αλλά και στην παραδοσιακή ελληνική, και η γεύση του, που είναι απαλότερη από αυτή του μαϊντανού, μοιάζει με αυτή της γλυκόριζας ή του άνηθου.^[2] Κατά το μάζεμά του από τους αγρούς χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς μοιάζει εμφανισιακά με το φυτό κώνειο, που είναι ιδιαίτερα τοξικό και δηλητηριώδες για τον άνθρωπο.

Συστηματική ταξινόμηση

Βασίλειο:

Φυτά (Plantae)

Συνομοταξία:

Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)

Ομοταξία:

Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)

Υφομοταξία:

Ροδίδες (Rosidae)

Τάξη:

Σελινώδη (Apiales)

Οικογένεια:

Σελινοειδή (Apiaceae) ή Σκιαδοφόρα (Umbelliferae)

Γένος:

Ανθρίσκος (Anthriscus)

Είδος:

A. cerefolium

Διώνυμο

Anthriscus cerefolium (Ανθρίσκος το χαιρέφυλλον)
(L.) Hoffm.

Ο γλυκάνισος είναι η κοινή ονομασία του ετήσιου ποώδους φυτού του είδους Πιμπινέλλη το άνισον (Pimpinella anisum) του γένους Πιμπινέλλη της οικογένειας των Σκιαδιοφόρων (Umbelliferae). Ως γλυκάνισος αναφέρονται και οι σπόροι του φυτού αυτού. Λέγεται επίσης και άνισο.

Η καταγωγή του είναι από την ανατολική Μεσόγειο ή τη Μέση Ανατολή όμως σήμερα έχει διαδοθεί στην Ευρώπη την Ασία και την Αμερική. Ο βλαστός του είναι ίσιος και έχει ύψος που κυμαίνεται από 25 έως 75 εκατοστά. Χρησιμοποιείται από το 2000 π.Χ. ως αρωματικό, καρύκευμα και φάρμακο. Οι καρποί του είναι ωοειδείς, σκληροί και ανοικτού καφέ χρώματος. Η γεύση του είναι υπόγλυκη. Έχει χαρακτηριστικό άρωμα, σπασμολυτικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες. Πολύ συχνά χρησιμοποιείται στηναρτοποιία ως αρωματικό ή ως κύριο αρωματικό σε αλκοολούχα ποτά, όπως το αψέντι το ούζο και το ρακί.

Daucus Carota, Αγριοκαρότο, Αμπελιανός

Ιουνίου 18, 2013 από ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΟΥΡΙΑΣ

daucus carota αγριοκαρότο αρχαια θουρια αριοχωρι 10 Ιούνη 2013

Μονοετές ή πολυετές ζιζάνιο, που παράγει τον πρώτο χρόνο μια ροζέτα και το δεύτερο χρόνο ανθίζει και ξεραίνεται. Τα φύλλα φύονται εναλλάξ και χωρίζονται σε μικρά γραμμικά τμήματα.
Στη διάρκεια του πρώτου έτους, η ροζέτα είναι θαμνώδης και φουσκωτή, με ύψος 10-15 εκ. και διάμετρο μέχρι 45 εκ. Το δεύτερο χρόνο οι μίσχοι των λουλουδιών φθάνουν σε ύψος μέχρι το 1μέτρο. Το άνθος είναι μικρό, λευκό, με πέντε πέταλα. Οι ταξιανθίες περιλαμβάνουν πολλά μεμονωμένα άνθη . Η εποχή της ανθοφορίας διαρκεί από το Μάη μέχρι το φθινόπωρο.
Tο φυτό αναπαράγεται εύκολα από το σπόρο και η βλάστησή του είναι αργή και ακανόνιστη. Χρειάζεται σχετικά μεγάλη ποσότητα καλά διανεμημένης υγρασίας όπως είναι η βροχή ή το πότισμα.

ΕΔΩΔΙΜΟΤΗΤΑ: Οι κόνδυλοι τρώγονται μαγειρεμένοι. Οι συστάδες των λουλουδιών τρώγονται τηγανισμένες και έχουν πολύ ωραία γεύση σαν καρότο.

daucus carota αγριοκαρότο αρχαια θουρια αριοχωρι 10 Ιούνη 2013

Οι αρωματικοί σπόροι χρησιμοποιούνται ως άρτυμα σε σούπες κ.α. Οι αποξηραμένοι κόνδυλοι ψήνονται, αλέθονται σε σκόνη και χρησιμοποιούνται για την παρασκευή καφέ.

Harris. B. C. Eat the Weeds

Facciola. S. Cornucopia – A Source Book of Edible Plants

Σχετικά video για την εδωδιμότητα υπάρχουν στο Youtube:

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ:

Το αγριοκαρότο είναι ένα αρωματικό βότανο που δρα ως διουρητικό, καταπραΰνει το πεπτικό σύστημα .

Bown. D. Encyclopaedia of Herbs and their Uses

Το αιθέριο έλαιο που παράγεται από τους σπόρους του έχει έντονη αντιμυκητιακή δράση και καθαρίζει τα κύτταρα από τις τοξίνες.

Jardim Botânico Universidade de Coimbra, Portugal

Σαν ιατρικό καθαριστικό, καθαρίζει το συκώτι, διεγείρει τη ροή των ούρων και την απομάκρυνση των αποβλήτων από τα νεφρά . Το σύνολο του φυτού είναι ανθελμινθικό, διαλυτικό, αποφρακτικός, διουρητικό, διεγερτικό. Επιπρόσθετα βοηθά στην όραση και την παραγωγή γάλακτος στις θηλάζουσες.

Chiej. R. Encyclopaedia of Medicinal Plants

Launert. E. Edible and Medicinal Plants

Mills. S. Y. The Dictionary of Modern Herbalism

Το διάλυμα που παράγεται με το βράσιμό του φυτού χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων ενοχλήσεων, που περιλαμβάνουν τις πεπτικές διαταραχές, ασθένειες των νεφρών και της ουροδόχου κύστης και στη θεραπεία της υδρωπικίας.

Weiner. M. A. Earth Medicine, Earth Food

Foster. S. & Duke. J. A. A Field Guide to Medicinal Plants

Το αιθέριο έλαιο του φυτού που προέρχεται από τα εναέρια τμήματα στο τέλος της περιόδου ανθοφορίας αποδείχθηκε ως αντιμικροβιακό κατά του ανθρώπινου εντεροπαθογόνου καμπυλοβακτηριδίου jejuni, το οποίο είναι το υπ’ αριθμό ένα μικρόβιο που ενοχοποιείται για τροφικές δηλητηριάσεις . Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Αρχή Τροφίμων (EFSA), το καμπυλοβακτηρίδιο είναι το μικρόβιο στο οποίο οφείλονται τα περισσότερα περιστατικά ασθένειας ζώων που μολύνει ανθρώπους, ξεπερνώντας μάλιστα τη σαλμονέλα που έως πριν από λίγα χρόνια κρατούσε την πρώτη θέση.

Καθημερινή

Laboratoire de Biochimie et de Biologie Université de Corse, France, Laboratoire Chimie et Biomasse , Université de Corse, Ajaccio, France Faculté de Médecine, Université de la Méditerranée, Marseille, France

Η έγχυση των φύλλων έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της κυστίτιδας και στα νεφρά προκειμένου και να μειωθούν οι πέτρες που έχουν ήδη σχηματιστεί. Τα φύλλα περιέχουν σημαντικές ποσότητες πορφυρινών, οι οποίες διεγείρουν την υπόφυση και οδηγούν στην απελευθέρωση των αυξημένων επιπέδων των ορμονών του φύλου. Το φυτό συλλέγεται τον Ιούλιο και ξηραίνεται για μετέπειτα χρήση. Το «τσάι» των λουλουδιών του έχει χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία του διαβήτη. Οι τριμμένες ρίζες χρησιμοποιούνται για την θεραπεία των νηματοσκωλήκων. Η ρίζα χρησιμοποιείται επίσης στην καθυστερήσει στην έμμηνο ρύση. Ένα διάλυμα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του οιδήματος, τα φουσκώματα την δυσπεψία και προβλήματα εμμήνου ρύσεως .

Plants For A Future

Σε σχετικές έρευνες του Πανεπιστημίου της Καλκούτας , οι ουσίες που περιέχονται στο φυτό προστατεύουν και καθαρίζουν το συκώτι.

Division of Biochemistry, Department of Pharmaceutical Technology, Jadavpur University, Calcutta 700032, India

Διαβήτης:
Οι φρέσκοι κόνδυλοι του φυτού προφυλάγουν τους διαβητικούς από την κετοξέωση η οποία οδηγεί σε κώμα και τον θάνατο. Η κετοξέωση οφείλεται στη μεγάλη συγκέντρωση κετονών. Πρόκειται για μεταβολικά απόβλητα του οργανισμού, που παράγονται, όταν ο οργανισμός έχει εξαντλήσει τα αποθέματα ενεργείας του από τη γλυκόζη και χρησιμοποίει σαν εναλλακτική πηγή ενέργειας, την καύση του λίπους. Στη περίπτωση αυτή ο ασθενής αισθάνεται , πείνα ,αδιαθεσία, τάση για εμετό ,ταχύπνοια ,κοιλιακό πόνο και η μυρωδιά του έχει την οσμή σάπιου μήλου (ακετόνης). Τέσσερα στελέχη ενδοφυτικών μικροοργανισμών που απομονώνονται από τη ρίζα του φυτού είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν την αναγωγή της ομάδας καρβονυλίου της κετόνης με ποικίλο βαθμό Ενάντιο και Διάστερο επιλεκτικότητας. Αυτά τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι οι ενδοφυτικοί μικροοργανισμοί συμμετέχουν στην εναντιοεκλεκτική αναγωγή των κετονών και των κετοεστέρων όταν «μασιούνται» φρέσκα κομμάτια ρίζας αγριοκαρότου.
Journal of Molecular Catalysis B: Enzymatic, Volume 49, Issues 1–4, 16 November 2007, Pages 8-11

Organic Division, Indian Institute of Chemical Technology, Hyderabad-500007, India

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ: Ένα αιθέριο έλαιο που λαμβάνεται από το σπόρο έχει πολύ ωραία μυρωδιά όπως της Ίριδας. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και ως αρωματική ύλη τροφίμων . Το λάδι του φυτού έχει χρησιμοποιηθεί επίσης στην αισθητική σε αντιρυτιδικές κρέμες.
Uphof. J. C. Th. Dictionary of Economic Plants

Bown. D. Encyclopaedia of Herbs and their Uses

Η ρίζα του φυτού χρησιμοποιείται στην οικολογική παρασκευή του οξειδίου του γραφενίου. Πρόκειται για νανοδομημέμο υλικό του άνθρακα που χρησιμοποιείταισε διάφορες εφαρμογές της νανοηλεκτρονικής ως έχει, ή με τροποποίηση προκειμένου να ενσωματωθεί σε υποστρώματα ή άλλα υλικά όπως πολυμερή, οθόνες, μπαταρίες, φωτοβολταϊκά, υλικά ηλεκτρομαγνητικής θωράκισης, υλικά αποθήκευσης ενέργειας, υπερπυκνωτές κλπ.

Ινστιτούτο Προηγμένων Υλικών, Φυσικοχημικών Διεργασιών, Νανοτεχνολογίας και Μικροσυστημάτων, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος

Carbon, Volume 50, Issue 3, March 2012, Pages 914-921

Το βιοενεργό εκχύλισμα εξανίου των σπόρων του Daucus carota απέδωσε 2,4,5-τριμεθοξυβενζαλδεϋδη , ελαϊκό οξύ, τρανσ-ασαρόνη και γερανιόλη . Οι ενώσεις αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα κουνουποκτόνα και στα νηματοκτόνα . Επιπρόσθετα έχουν αντιμικροβιακές ιδιότητες.

Department of Horticulture and National Food Safety and Toxicology Center, Michigan State University