ΓΙΑΝΝΗΣ Δ.ΛΥΡΑΣ: ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΤΗΡΙΑ ΣΥΚΙΚΗΣ. ΛΑΜΠΑΙΝΑ ΕΥΑ, ΑΝΔΡΟΥΣΑ, ΦΙΛΙΑ, ΛΟΥΤΡΟ.ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΤΗΡΙΑ ΣΥΚΙΚΗΣ. ΛΑΜΠΑΙΝΑ ΕΥΑ, ΑΝΔΡΟΥΣΑ, ΦΙΛΙΑ, ΛΟΥΤΡΟ.ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

31-10 -2016 πήγα και φωτογράφισα τα 3 αποστειρωτήρια σύκων στα γειτονικά χωριά ΛΑΜΠΑΙΝΑ, ΕΥΑ και ΑΝΔΡΟΥΣΑ, και στις 3-11-2016 πήγα και φωτογράφισα τα αποστειρωτήρια σε ΛΟΥΤΡΟ και ΦΙΛΙΑ. Στα παιδικά-μαθητικά μου χρόνια, αυτές τις ημέρες είχαν μεγάλη κίνηση, για να θυμηθούμε πως τα διάφορα αγροτικά μας προϊόντα, τα εξαφάνισαν με τις κακές πολιτικές, και από εξαγωγείς γίναμε εισαγωγείς,και σε πολλά άλλα αγροτικά και κτηνοτροφικά είδη.
Μετά το σύκο σε επόμενες αναρτήσεις θα περιγράψουμε το αμπέλι, το ρύζι, και τα σιτηρά , κλείνοντας αυτά πού βίωσε η γενιά μου με έντονα συναισθήματα, αναμνήσεις, συγκινήσεις, και μας το θυμίζουν τα κελύφη των κτιρίων, οι φωτογραφίες, ο έρημος κάμπος. οι Γανιές, τα Βλαχόπορα, παλιά περιοδικά, αναγνώσματα δημοτικού και γυμνασίου, και διάφορα αρχεία. Τα προϊόντα αυτά έχουν περιοριστεί και πολλά έχουν εξαφανιστεί από τη μεσσηνιακή καλλιέργεια.

Το φρούτο σύκο, θρεπτικό και εύπεπτο.
Το σύκο ήταν ένα από τα σημαντικά προϊόντα του καλοκαιριού και είχαν στα παιδικά-μαθητικά μου χρόνια μεγάλη οικονομική, λαογραφική και κοινωνική σημασία.

Με αντικαρκινικές και τονωτικές ιδιότητες, το σύκο είναι πολύ χρήσιμο σε περιπτώσεις κόπωσης ή δυσκοιλιότητας, ενώ ενδείκνυται και για όλες τις φλεγμονές των πνευμόνων και του ουροποιητικού συστήματος. Επιπρόσθετα, η κατανάλωσή του βοηθάει τη λειτουργία των νεφρών και προστατεύει από υπέρταση και εγκεφαλικά επεισόδια. Οσον αφορά την πρακτική ιατρική, αυτή δίνει στο αφέψημα των ξερών σύκων ιδιότητες εναντίον των στοματικών παθήσεων, του κρυολογήματος και των παθήσεων των πνευμόνων.

ΤΑ ΣΥΚΑ (ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ)

1.ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΒΑΛΥΡΑΣ

ΤΟΜΟΣ 7^ος

24 -5-1934 ΕΩΣ 6-9-38

5.ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΣΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΑΦΙΔΑΣ ΣΥΚΩΝ-ΣΦΑΖΟΜΕΝΩΝ ΖΩΩΝ

6. ΙΔΡΥΣΗ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΡΙΟΥ ΣΥΚΩΝ

Έχουμε σε φωτοαντίγραφα τα πρακτικά του ΑΣΟ (Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός),του έτους 1925-26, ο οποίος καταργήθηκε και μετονομάστηκε σε ΣΚΟΣ (Συνεταιρισμός Κορινθιακής Σταφίδας) και τον τόμο 10 της Αγροτικής Τραπέζης της Ελλάδος, το 1942, που αναφέρεται μεταξύ των άλλων στα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα της ΜΕΣΣΗΝΊΑΣ.

2. Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΥΚΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΛΟΦΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Η ιδέα για τη διοργάνωση της Γιορτής Σύκου γεννήθηκε, ώστε να τιμηθεί αλλά και ν’ αναδειχθεί το βασικό αυτό προϊόν της περιοχής, τόσο πολύτιμο από την αρχαιότητα, τόσο σπάνιο σε ολόκληρο τον κόσμο, τόσο νόστιμο, τόσο θρεπτικό και... ευφάνταστο στην κατανάλωσή του, μα και τόσο βασανισμένο, μέχρι σήμερα.

Στόχος της γιορτής, είναι να λάβει επιτέλους το σύκο την αναγνώριση που δικαιούται ανάμεσα στα εξαιρετικά προϊόντα της γης μας. Να γίνει ευρέως γνωστό, να στηριχτεί η καλλιέργειά του, να διαφυλαχτεί και ν’ αναβαθμιστεί περαιτέρω η ποιότητα... και να δικαιωθούν οι άνθρωποι που επιμένουν να μοχθούν για την παραγωγή του.

Τα κίνητρα του Μορφωτικού Συλλόγου, των κατοίκων του χωριού μα και των συνεργατών τους, πηγάζουν από την αγάπη για την περιοχή και τα δώρα της... και βέβαια βρίσκονται πολύ μακριά από οποιεσδήποτε πολιτικές ή άλλου είδους εμπλοκές. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε και έμπρακτα, απ’ την καλή συνεργασία όλων των μερών, που οδηγεί σε ένα συνεχώς βελτιούμενο αποτέλεσμα, κάθε χρόνο.

Απευθύνουμε έτσι μια ανοιχτή πρόσκληση σε όλους, κάθε Αύγουστο να συναντιόμαστε στον Πολύλοφο, στη χαρούμενη αυτή γιορτή με γεύση και άρωμα σύκου, να διασκεδάζουμε, να δοκιμάζουμε καινούργιες και παλιές νοστιμιές... να τιμούμε το παρελθόν, να στηρίζουμε το παρόν και να εξασφαλίζουμε το μέλλον του μοναδικού αυτού προϊόντος μας.

Φέτος 17-18\8\2016 στον Πολύλοφο Μεσσηνίας, έγινε η 16^η γιορτή σύκου με μεγάλη συμμετοχή κόσμου ,για όλες τις χρήσεις του σύκου χλωρού και ξηρού, και στο διαδίκτυο υπάρχουν βιντεοσκοπημένες οι εκδηλώσεις και διάφορες συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.

3.ΣΥΚΙΑ-ΣΥΚΟ-ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Μια από τις αγροτικές δραστηριότητες ήταν η συλλογή τσαπελόσυκων, σε σχέση με τα λεγόμενα φαγουλάρικα. Αυτά λιάζονταν στα καλαμωτά και μετά από διαλογή, τα καλά τα πηγαίναμε στο αποστειρωτήριο , στη Λάμπαινα,και ανάλογα με το μέγεθος και την ποιότητα τα κατέτασσαν σε 3 κατηγορίες. Τα απόσυκα τα χρησιμοποιούσαμε για τη διατροφή των ζώων. Σε κάθε μεγάλο κτήμα υπήρχε και αγριοσυκιά, για να γίνεται η επικονίαση από το κουνούπι πού έβγαινε από το άγριο σύκο και πήγαινε στο ήμερο. Αν δεν υπήρχε αγριοσυκιά στο κτήμα, τότε μαζεύαμε αγρόσυκα, τα τρυπούσαμε με σουγλί ή πρόκα. Περνούσαμε με βούρλο σε θηλιά δυο αγριόσυκα σε κάθε άκρη του βούρλου, και τα κρεμούσαμε πάνω στις ήμερες συκιές. Αυτή η εργασία γινόταν πριν ξημερώσει, γιατί τα κουνούπια μέχρι το πρωί παρέμεναν μέσα στο αγρόσυκο. Εμείς είχαμε 4 κτήματα από συκιές. Τώρα η τεχνική της επικονίασης γίνεται με διαφορετικό τρόπο. Τρυπούν 4-8 σύκα σε σύρμα και δένουν το σύρμα στη συκιά ή τα βάζουν σε μικρό δίχτυ και το δένουν στη συκιά.Παράλληλα εκεί αφίνει τα αυγά του και πολλαπλασιάζεται.

Αξιοσημείωτη είναι η επικονίαση της συκιάς που γίνεται από ένα υμενόπτερο έντομο, το "βλαστοφάγο ψήνα", ( Blastofaga grossorum ). που διαχειμάζει μέσα στην ταξιανθία της άγριας συκιάς. με τη μορφή προνύμφης. Όταν συμπληρώσει το βιολογικό κύκλο του ο βλαστοφάγος, βγαίνει από τον "αφαλό" της ταξιανθίας και ψάχνει θηλυκά άνθη για να τοποθετήσει τα αβγά του. Βγαίνοντας από τον αφαλό, η γύρη των αρσενικών ανθών κάθεται στο σώμα του και έτσι μεταφέρεται στα θηλυκά άνθη της ήμερης συκιάς.

Η συκιά. έχει πλούσιες βαθιές ρίζες, που αναπτύσσονται ακόμα και μέσα σε σχισμές βράχων για την εξεύρεση νερού. Η κόμη του δέντρου φτάνει τα 8 μέτρα και ο κορμός του πολλές φορές δεν είναι ίσιος. Οι νεαροί βλαστοί είναι πρασινοϊώδεις, όμως αργότερα το χώμα τους γίνεται φαιό.

Εμείς είχαμε 4 κτήματα από συκιές και οι τοποθεσίες τους στη ΒΑΛΥΡΑ ήταν στον άγιο Βλάσση, Γανιές, Ξιφάρες, και Χούνες. Το μάζεμα γινόταν πρωί ή απόγευμα και υπήρχε καταμερισμός εργασίας. Ο ένας τίναζε και οι άλλοι μάζευαν.Τα τσαπελόσυκα ωριμάζουν μετά τις 15 Αυγούστου και όταν τα μαζεύαμε τα λιάζαμε στον ήλιο, πάνω στα καλαμωτά,και τα γυρίζαμε μια δύο φορές,για να ξεραθούν. Τώρα αντί για καλαμωτά έχουν δίτυ ή νάιλον. Η Βαλύρα μέχρι την εποχή του ’60 είχε μεγάλη παραγωγή από σύκα, σταφίδα και αμπέλι, και σταδιακά άρχισε η μείωση και εξαφάνιση της παραγωγής των τσαπελόσυκων, και περιορισμός παραγωγής της σταφίδας και αμπελιού. Γι’ αυτό και υπήρχε μητρώο παραγωγών σε σύκα, σταφίδα, αμπέλι ,ελιές, για να εισπράττει η κοινότητα τον ανάλογο φόρο από κάθε παραγωγό.

Τα σύκα αφού λιάζονταν στα καλαμωτά, μετά τα διαλέγαμε και τα πολύ καλά τα αποστειρώναμε, βαζοντάς τα για λίγα λεπτά στο καφτό νερό. Μετά τους βάζαμε χοντρό αλάτι, ρίγανι, φύλλα δάφνης και τα αποθηκεύαμε σε καλάθια, κασόνια, ή σακούλια και τα τρώγαμε το χειμώνα. Πολλές φορές τα ανοίγαμε και τα παραγεμίζαμε με αμύγδαλα ή καρύδια και τα ψήναμε το χειμώνα στη θράκα, κάνοντας πλήρες γεύμα, με σύκα, ψητά κυδώνια, αχλάδια χειμωνιάτικα, ρόδια και χυλό από καλαμπόκι, στον οποίο βάζαμε πετμέζι, ή ζάχαρη με σουσάμι.

Τα σύκα ωριμάζουν και μαζεύονται από τον Ιούλιο μέχρι το Σεπτέμβριο. Τα νωπά σύκα περιέχουν 83% νερό, 15,1% σάκχαρα, 1,2% πρωτεΐνες, 0,4% λίπη, 0,2% άλατα και άλλες ουσίες. Τα ξερά σύκα περιέχουν 19% νερό, 71% σάκχαρα, 6% πρωτεΐνες, 1% λίπη, 0,5% άλατα και άλλες ουσίες.

"Απόσυκα" ονομάζονται τα σύκα που είναι κακοσχηματισμένα, έχουν μικρό μέγεθος και είναι προσβλημένα από σκουλήκια και χρησιμοποιούνται για την παρασκευή οινοπνεύματος ή για ζωοτροφή.

Ένα πρωινό μόνο εγώ και ο Σπύρος Καρτερολιώτης, μέχρι τις 2 το μεσημέρι, στου Όπα (Βασίλη Καρτερολιώτη) μαζέψαμε 50 κόφες σύκα. Η αμοιβή μας, ένα τάλιρο και για τους δυό μας. Η εκμετάλλευση σε όλο της το μεγαλείο……..

Στο μπαξέ μας είχαμε βαλοσυκιές, ασπροσυκιές , τσαπελοσυκιές, αχλαδιές, κυδωνιές, μηλιές, μπουρνελιές, τζανεριές, μουσμουλιές ,λεμονιές, αμπέλι, φράουλα, αετονύχι, αγροσυκιές, μουριές, φραγκοσυκιές και ότι περίσσευε το πηγαίναμε στο τραίνο ή στην πλατεία και το πουλάγαμε. Ήταν πραγματικός παράδεισος, ακόμη θυμάμαι τις θέσεις των δέντρων, και ήταν σε πλεονεκτική θέση , γιατί ποτιζόταν από το αυλάκι από δύο μεριές.

4.H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ "ΣΥΚΙΚΗΣ"

Η ΣΥΚΙΚΗ που διαχειρίζεται την εμπορία και εξαγωγή σύκων και ορισμένοι έμποροι ,έχουν παραμείνει στις παλιές μεθόδους τυποποίησης, ενώ στην Καλιφόρνια τα βαπτίζουν σε μέλι, τα κλείνουν αεροστεγώς και φυσικά με αυτήν την τυποποίηση ανεβαίνει η τιμή και το κέρδος

Η ιστορία της "ΣΥΚΙΚΗΣ" ξεκινά ουσιαστικά το έτος 1929 , όταν με νομοθετικό διάταγμα της 10/9/1929 ιδρύθηκε από το κράτος το "Γραφείο Προστασίας Ελληνικών Σύκων".
Σκοπός ίδρυσης του γραφείου αυτού εκείνη την εποχή , ήταν η μελέτη και επιμέλεια της εφαρμογής επιστημονικών μέσων, με σκοπό την ανάπτυξη της παραγωγής ξηρών σύκων. Με νέο νόμο του 1934, δόθηκαν στο γραφείο ευρύτερες αρμοδιότητες , οι οποίες το συνέδεσαν στενότερα και με την παραγωγική διαδικασία των ξηρών σύκων. Την εποχή εκείνη ιδρύθηκαν και τα πρώτα έξι κρατικά αποστειρωτήρια.
Η εμφάνιση της "ΣΥΚΙΚΗΣ" γίνεται το 1935, όταν έχουμε την ίδρυσή της από ενώσεις και συνεταιρισμούς παραγωγών σύκων της Μεσσηνίας και της Λακωνίας. Το 1952 διαλύεται το "Γραφείο Προστασίας Ελληνικών Σύκων" και ολόκληρη η περιουσία του περιέρχεται στη "ΣΥΚΙΚΗ" , που με αφετηρία το έτος εκείνο ξεκινά την πορεία της , η οποία συνεχίζεται με επιτυχία έως σήμερα.

Το σύκο ανάλογα με την ποιότητα και το μέγεθος διακρίνεται σε 4 κατηγορίες. Α, Β1, Β2 ,Γ1.Οι κατηγορίες αυτές ξεχωρίζουν από το πόσα σύκα είναι στο κιλό (ποσοτικό χαρακτηριστικό) καθώς και από τα ποιοτητικά τους χαρακτηριστικά(χρώμα, γεύση, αφή).Αυτό το καθορίζει ο υπάλληλος της συκικής που παίρνει δείγμα, τα ζυγίζει,τα σχίζει για να μελετήσει τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά και στη συνέχεια τα κατατάσσει σε μια από τις τέσσερις παραπάνω κατηγορίες. Στη συνέχεια μέσα στην αποθήκη της συκικής αποστειρώνονται.Σε κάθε σχεδόν χωριό, στη Μεσσηνία υπήρχε αποστειρωτήριο και τώρα δυστυχώς έχουν απομείνει τα κελύφη τους σε ΛΑΜΠΑΙΝΑ ΕΥΑ και ΑΝΔΡΟΥΣΑ.

Σαν δέντρο πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Κόβοντας κλαδιά το χειμώνα, τα φυτεύεις στο χώμα και αν ευνοηθεί από τον καιρό, και το κλαδί είναι εύρωστο μπορεί, το αμέσως επόμενο καλοκαίρι να παράγει σύκα. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες από φαγουλάρικα σύκα και είναι πρώιμες, και όψιμες.

Το ένα εμπορεύσιμο σύκο είναι το φαγουλάρικο που υπάρχει σε πολλές ποικιλίες, και το άλλο εμπορεύσιμο σύκο είναι το τσαπελόσυκο, το οποίο αφού μαζευτεί, λιάζεται ,αποστειρώνεται στο αμεντωμοτήριο της συκικής και μετά επεξεργάζεται, τυποποιείται και πωλείται στο εμπόριο.

Τα ζαχαροπλαστεία , στην Καλαμάτα και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδος,χρησιμοποιούν σε πολλά είδη γλυκών το αποξηραμένο σύκο και από το άγριο σύκο,πριν ωριμάσει, φτιάχνουν γλυκό του κουταλιού, το οποίο είναι πολύ δυναμωτικό. Το μήνα Σεπτέβριο και αρχές Οκτωβρίου μαζεύαμε και τα συκόφυλλα που πέφτουν από το δέντρο , τα αποξηράναμε , αποθηκεύαμε και ταγίζαμε τα ζώα γιατί είναι μια δυναμωτική τροφή.

Γευτήκαμε την κάθε εποχή, τα βιολογικά προϊόντα της μάνας γης, χωρίς ορμόνες, φυτοφάρμακα και λιπάσματα, αλλά μόνο με τη χρήση της χωνεμένης κοπριάς των ζώων, το γλυκορίζι, ή γλυκόριζα τους βολβούς, τα σπαράγγια, τα φρούτα, τα μανιτάρια , τα άγρια χόρτα, τα πουλιά, τα ψάρια, τις γευστικές και νόστιμες κόκκινες αγκαθωτές μενίδες και γκαστρούδες του βάλτου, τα χέλια, τα καβούρια, και ξεδιψάγαμε από τα κρυστάλλινα και γάργαρα νερά του ποταμού και των ρεμάτων των χωριών της περιοχής μας που δεν είχαν φυτοφάρμακα, νιτρικά και μικρόβια. Το καλοκαίρι οι ψάθινες, καλαμένιες ή από καναβάτσο καλύβες και τσαρδάκια,πάνω στα δέντρα ή το χώμα και τα αγροτόσπιτα, έσφυζαν από ζωή με την παρουσία ζώων και ανθρώπων που κοιμόμασταν δίπλα τους. Μέναμε στα Ποτιστικά, στο Παρασπόρι, Κάμπο, στις Γανιές δίπλα στο ποτάμι, εκτρέφοντας διάφορα ζώα και καλλιεργώντας μποστανικά και λαχανικά. Στον κάμπο είχαμε τα ρύζια και ντομάτες, στα συκοπερίβολα μαζεύαμε τα σύκα και τα λιάζαμε πάνω στα καλαμωτά. Στα αμπέλια και σταφίδες κάθε βράδυ οι παρέες διασκέδαζαν στα αλώνια και φύλαγαν την περιουσία τους από τυχόν κλέφτες. Το χωριό άδειαζε τελείως από ανθρώπους. Δε θα ξεχάσουμε τη διώροφη καλύβα, πάνω σε μια θεόρατη μελισσομουργιά που είχε φτιάσει η γιαγιά μου Αλεζαγού, στις Γανιές, που την παρέσυρε μια κατεβασιά ή «αυγατισιά» του ποταμού, το 1955, αλλά η μουριά ήταν γαντζωμένη στις ρίζες της,ζητώντας βοήθεια,για να σηκωθεί,που δυστυχύς δεν έγινε. Από τότε φύγαμε, από τις Γανιές και μέναμε τα καλοκαίρια στού Τσαγκάρη τη βρύση, γιατί εκεί ήταν τα συκοπερίβολα, η σταφίδα,οι εφτά βρύσες, η ξελότζα, το μικρό σπιτάκι,οι αχλαδιές, μηλιές, φράουλες και οπωροφόρα δένδρα Υπάρχει ακόμη το αγροτόσπιτο που μέναμε και η ξελότζα που εκτρέφαμε διάφορα ζώα, αλλά οι εφτά βρύσες που έβγαζαν νερό, στέρεψαν, καθώς και τα διάφορα οπωροφόρα δέντρα καταστράφηκαν από τις φωτιές του 1981 και 1991. Πιο πάνω από εκεί που κατέληγαν οι πέντε δρόμοι προς τα μοναστήρια, καθολικό ή οικουμενικό και νέο, κάθε δεκαπενταύγουστο, ο μπάρμπας μου, ο Βαγγέλης Βάκρινος, έφτιαχνε παράγκα πουλώντας παστέλια, αναψυκτικά, τσαπελόσυκα, καρπούζια, νηστίσιμα φαγητά και ανήμερα της Παναγίας πουλούσε γουρνοπούλα με τη συνεργασία άλλων και εμείς βοηθάγαμε στα ώνια και προσέχαμε την πραμάτεια ,από επίδοξους κλέφτες με το συνθηματικό της κατοχής «παπούτσια» .Εκεί ξαπόσταιναν και δροσίζονταν οι προσκυνητές και αγωγιάτες , ερχόμενοι με τα πόδια ή τα ζώα τους μέσα από καλντερίμια από τα γύρω χωριά. Καταστράφηκαν (εκτός από ένα μικρό κομμάτι μέσα στο κτήμα του λαμπαινέου Οικονόμου Παντελή) και τη θέση τους πήρε η άσφαλτος.
Υπάρχει και αποστειρωτήριο στο ΔΕΣΣΥΛΑ, όπου ένας παραγωγός είχε συκόσπιτο και έμεναν οικογενειακά από τα τέλη Ιουνίου στο κτήμα του, έχοντας παραγωγή 40.οοο οκάδες σύκα.

Στο διαδίκτυο υπάρχουν χιλιάδες ιστοσελίδες και βίντεο,για τους μελετητές-ερευνητές σχετικά με το σύκο-συκιά, τυποποίηση, επεξεργασία, καλλιέργεια κ.λ.π.

Η ΣΥΚΙΑ. ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Η συκιά
Χθές πήγα και βρήκα μερικά αγριόσυκα ( ορνιούς) για να ρίξω σε μια συκιά που έχουμε. Είδα τα κουνουπάκια να βγαίνουν, αδύνατα μικρά ντελικάτα και να ψάχνουν τα σύκα της συκιάς. Κάθισα και σκεύτικα λίγο, για ειδές αυτό το ασήμαντο πραγματάκι ζει μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν μπορεί να ζήσει σχεδόν κανένα άλλο ζωντανό. Το γάλα της συκιάς είναι πολύ ερεθιστικό για τους οργανισμούς και αν παραμείνει επάνω στο δέρμα μας μπορεί να προκαλέσει πληγές που δύσκολα θεραπεύονται. Παρά το ότι χρόνια πολλά τα γνωρίζω αυτά, κάθισα και ασχολήθηκα λίγο με την συκιά και θα γράψω δυο λόγια γι αυτό μπορεί πολλοί να μην τα γνωρίζουν.
Λοιπόν, υπάρχουν 600 είδη συκιάς, αλλά για εμάς τρία είδη είναι τα πιο ενδιαφέροντα. Η βασιλική συκιά της Αττικής, η άγρια συκιά και η Καρική της Μεσσηνίας.
Η συκιά καλλιεργείται στην Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια και και μάλιστα τα σύκα της Αττικής ήταν ονομαστά στον τότε κόσμο. Λέγεται ότι ο Ξέρξης ήθελε να διατηρήσει στην κατοχή του την Αττική για να τρώει φρέσκα βασιλικά σύκα. Ήταν τα σύκα πολύτιμο είδος γιατί είναι σχεδόν πλήρης τροφή και στην αρχαία Αθήνα, απαγορευόταν η εξαγωγή σύκων. Όποιος έκανε καταγγελία για κάποιον ότι επώλησε σύκα σε ξένους, ελέγετο συκοφάντης και έπαιρνε και αμοιβή. Επειδή όμως πολλοί έκαναν ψευδείς καταγγελίες η λέξη απέκτησε αυτήν την έννοια όπως και σε εμάς σήμερα, της ψευδούς καταγγελίας..
Θύματα συκοφαντίας έπεσαν πολλοί εξαιρετικοί άνδρες της αρχαιότητας όπως ο Μιλτιάδης, ο Πυθαγόρας, ο Αριστείδης ο Θεμιστοκλής ο Κίμων , ο Περικλής ο Φειδίας , ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Δημοσθένης και τόσοι άλλοι που πολλοί πέθαναν στις φυλακές η δηλητηριάστηκαν. ( παλιά ελληνική συνήθεια η συκοφαντία) .
Γιατί βάζουμε αγριόσυκα στις ήμερες συκιές;
Τα σύκα της ήμερης συκιάς είναι όλα θηλυκά και αν δεν γονιμοποιηθούν θα πέσουν και δεν θα ωριμάσουν ποτέ. Τα σύκα της άγριας συκιάς είναι αρσενικά, μέσα δε στο σύκο βρίσκονται τα μικρά κουνουπάκια που είναι θυλικού γένους και ψάχνουν να βρούν σύκα ήμερης συκιάς για να γεννήσουν . Βγαίνοντας όμως από το άγριο σύκο, παίρνουν μαζί τους και γύρι που έτσι μπαίνοντας στο ήμερο σύκο, το γονιμοποιούν. Το κουνουπάκι λέγεται ψήν η δε εργασία τοποθέτησης άγριων σύκων, λέγετα Ερινασμός. Αυτά τα λίγα για την συκιά...