ΓΙΑΝΝΗΣ Δ.ΛΥΡΑΣ: ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΛΑΔΙ

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΛΑΔΙ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Η συγκομιδή της ελιάς έχει τους κανόνες της οι οποίοι είναι:.

Καθάρισμα των δένδρων το καλοκαίρι, αφαιρώντας μπουχάδια και λαίμαργα.

Καθάρισμα του εδάφους πριν το τίναγμα, για να στρώνονται τα πανιά.

Στρώσιμο πανιών.

Κόψιμο γεμάτων κλαριών, λιάνισμα και μεταφορά δίπλα στο ραβδιστικό μηχάνημα.

Κτύπημα των ελιών του δένδρου με το ραβδιστικό, με περιστρεφόμενα χτένια.

Ξεκοτσάλιασμα σάκιασμα, και μεταφορά στο λιοτρίβι.

Αποθήκευση, αναβατόριο, πλυντήριο, σπαστήρας, μαλακτήρας, διαχωριστήρας, αποθήκευση και καλοφάγωτο.
Aναλυτική περιγραφή.

Υπάρχουν εντός και εκτός Ελλάδος πολλές ποικιλίες ελιάς, πολλοί τρόποι καλλιέργειας της , συγκομιδής της, πολλοί διαφορετικοί τύποι λιοτριβιών, πολλοί διαφορετικοί τρόποι διαφύλαξης και μαγειρέματος.Στην Ελλάδα πολλά Κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης συντονίζει το ΚΠΕ Καλαμάτας , το "Δίκτυο της Ελιάς", στο οποίο συμμετέχουν πολλά σχολεία από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το δημοτικό σχολείο Βαλύρας με το δραστήριο δάσκαλο Βασίλη Καράμπελα καταγράφει τα αιωνόβια δένδρα της Βαλύρας με GPS και τα στέλνει στο ΚΠΕ Καλαμάτας και καταγράφονται σε βάση δεδομένων σε συνεργασία με το ΤΕΙ Καλαμάτας. Από τα 51 διατηρητέα μνημεία της φύσης στην Ελλάδα τα πιο πολλά είναι ελιές, πλατάνια και βελανιδιές. Η Μεσσηνία από τα 51 μνημεία της φύσης έχει τα 4 τα οποία είναι: Η ελιά Καλαμών, ο πλάτανος του Αγίου Φλώρου, ο σφένδασμος Σιδηροκάστρου και το κουμαρόδασος της νήσου Σαπιέντζας.

Για τους ελαιώνες, καλλιέργεια ελιάς, συγκομιδή ελιάς, λιοτρίβι, αποθήκευση λαδιού, διατροφή, φραπελιά, θεραπευτικές-φαρμακευτικές ιδιότητες, έχουν γραφτεί και θα γραφτούν χιλιάδες τόμοι βιβλίων.

Το όπτιμουμ του λαδιού είναι:

Η καλή καλλιέργεια της ελιάς χωρίς φυτοφάρμακα, ορμόνες κ.λ.π. η αποθήκευση του ελαιόκαρπου να γίνεται σε πάνινα σακκιά γιούτας για να μην ανάβουν , στο λιοτρίβι αν είναι δυνατόν να βγαίνουν αυθημερόν οι ελιές σε λάδι το οποίο να φυλάσσεται σε πήλινα ή ανοξείδωτα δοχεία σε σκοτεινό και δροσερό μέρος, και στη διατροφή μας αν είναι δυνατόν να τρώγεται το λάδι ωμό.

1.ΣΤΟ ΕΛΑΙΟΠΕΡΙΒΟΛΟ

Θα περιγράψουμε τη συγκομιδή της ελιάς και την παραγωγή λαδιού στο λιοτρίβι όπως γίνεται τώρα.

Ένα δυνατό συνεργείο για τη συγκομιδή της ελιάς χρειάζεται 6 άτομα.

Στρώνουμε 3 ελιές με 2 λιόπανα μεγάλα. Αυτό έχει και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

Ο τιναχτής που είναι έμπειρος ξεχωρίζει στην ελιά ποιες κλάρες θα κοπούν με το αλυσοπρίονο, και ποιες θα μείνουν .

Κάτω ο δεύτερος κόβει τις κλάρες σε μικρότερα κομμάτια για να μπορεί αυτός που χειρίζεται το ραβδιστικό μηχάνημα, να χρησιμοποιεί τις κλάρες με ευκολία.

Ο τρίτος μεταφέρει τις κλάρες στην τρίτη στρωμένη ελιά που έχει τοποθετηθεί το ραβδιστικό και τοποθετεί τις κλάρες δεξιά και αριστερά του μηχανήματος.

Ο τέταρτος ραβδίζει με την ηλεκτροκίνητη τέμπλα τις κλάρες που έχουν καρπό στην ελιά. Το μηχάνημα έχει 4 συνδέσεις που μπορούν να ραβδίζουν τις κλάρες πάνω στην ελιά. Είναι πολύ καλό εργαλείο γιατί δεν τραυματίζει τις κλάρες του δένδρου.

Ο πέμπτος με την πηρούνα μαζεύει τα φύλλα από τα στρωμένα πανιά και ο έκτος ξεκοτσιαλίζει τις ελιές, και αφού γίνουν καθαρές χωρίς πολλά φύλλα και ξύλα σακιάζονται σε σακιά πάνινα από γιούτα, για να μην ανάβουν.

Αυτό στην παραγωγική διαδικασία λέγεται τεηλορισμός, ή αλυσίδα παραγωγής, και η παραγωγικότητα αυξάνει.

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι πιο σύγχρονοι σε άλλα κράτη στη συγκομιδή της ελιάς καθώς και διαφορετικά εργαλεία και μηχανήματα.

Σε αυτές τις 6 δραστηριότητες μπορεί να γίνεται κυκλική εναλλαγή, εφόσον κατέχουν το αντικείμενο, οπότε δεν υπάρχει αυστηρός ρεηλορισμός στη συγκομιδή της ελιάς.

Αφού μαζευτούν οι ελιές μεταφέρονται στο λιοτρίβι, είτε από τον παραγωγό, είτε απο τον λειτρουβιάρη, είτε από κάποιον ιδιώτη, για την εξαγωγή του λαδιού.

2.ΣΤΟ ΛΙΟΤΡΙΒΙ.

Ο λιοτρουβιάρης αφού γράψει στα κιτάπια του το όνομα του παραγωγού, τα σακιά, τον προγραμματίζει, ποια ώρα θα βάλει τις ελιές για να βγει το λάδι.

Η μεταφορά των σακιών γίνεται με τρέηλερ από τον εξωτερικό χώρο αποθήκευσης του λιοτριβιού μέσα στο λιοτρίβι που είναι εγκαταστημένα τα διάφορα μηχανήματα, από τα οποία περνούν οι ελιές ,για να βγει το λάδι. Υπάρχει εργάτης που αδειάζει τα σακιά στη χοάνη. Με αναβατόριο και ταινία μεταφοράς περνούν οι ελιές από τον πρώτο αποφυλλοτήρα, μετά από κόσκινο και στη συνέχεια από το δεύτερο αποφυλλοτήρα για να φύγουν τα φύλλα και μικρά ξύλα, τα οποία διοχευτεύονται σε αποθηκευτικό χώρο και χρησιμοποιούνται για λίπασμα. Ακολουθεί το πλύσιμο των ελιών σε ειδική σκάφη, και κατόπιν πάνε με δεύτερο αναβατόριο στο σπαστήρα. Στη συνέχεια κατευθύνονται στο μαλακτήρα και παραμένουν τουλάχιστον για για 30-40 λεπτά, κάνοντας μάλαξη του χαμουριού.

Στη συνέχεια το χαμούρι αφού έχει ωριμάσει στο μαλακτήρα περνά από το ντεκαντέρ πρώτο διαχωριστήρα που διαχωρίζεται η παχύρρευστη ελαιοζύμη σε ελαιοπυρήνας που θα πάει στο πυρηνελαιουργείο, για περαιτέρω επεξεργασία, και το λάδι με το νερό περνά από το δεύτερο διαχωριστήρα, Έτσι παίρνουμε το λάδι το οποίο είναι και το τελικό προϊόν.

Καλό θα είναι για κάποιον παραγωγό ο οποίος δεν έχει βιοποριστικό επάγγελμα την ελιά να τινάζει νωρίς ,γιατί το αγουρόλαδο έχει πολλά πλεονεκτήματα και το λαβωμένο λιόδενδρο αναπτύσσεται καλλίτερα. .

Και μια συμβουλή.

Μπορεί κάποιος κάθε πρωί νηστικός να πίνει 1-2 κουταλιές της σούπας λάδι, να το δουλεύει με τη γλώσσα στο στόμα του να διεγείρεται ο θυροειδής αδένας, για να λειτουργεί ομαλά ο μεταβολισμός του. Μετά από δέκα λεπτά να πίνει χυμό λεμονιού, από μισό λεμόνι με χλιαρό νερό. αργότερα μια κουταλιά του γλυκού μέλι, πίνοντας στη συνέχεια 2 ποτήρια νερό.

Ό'τι τρώμε είμαστε.

Η Μεσογειακή Διατροφή πρέπει να το πρότυπο σε όλους μας και το λάδι αν είναι δυνατόν να τρώγεται ωμό στα φαγητά και σαλάτες, ή να να ρίχνεται στο τέλος του μαγειρέματος. Να αποφεύγονται κυρίως τα τηγανιτά, γιατί καταστρέφεται η βιολογική αξία του λαδιού και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας..