ΟΙ ΜΕΝΤΟΡΕΣ ΜΟΥ. ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
Ο τέταρτος μέντοράς μου ήταν ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, που είχε  ξυλουργικό  εργοστάσιο την παλιά αποθήκη του σπιτιού μας όταν την εγκατέλειψε ο Βασίλης Σταυριανόπουλος και μετανάστευσε οικογενειακά στην Αμερική. Πριν ήταν η επιχείρηση του Βασίλη Σταυριανόπουλου με ηλεκτροκίνητο αλευρόμυλο, λιοτρίβι, και μηχανή παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, για τον φωτισμό του χωριού μας. Εκεί μικρό παιδί μαγευόμουν από τις τροχαλίες ,τα λουριά, τον αλευρόμυλο, το λιοτρίβι με το βίρα-μάινα, τα παχνιά που έβαζαν τις ελιές, το λιμπί που έπεφτε το λάδι, τη μυρωδιά από το φρέσκο λιοκκόκι που ήταν τροφή για τα ζώα,  το φρέσκο λάδι χωρίς φυγόκεντρο, ο καραβοκύρης, οι τσαντίλες, τα κάρα, τον τελάλη που φώναζε τους παραγωγούς για να βγάλουν το λάδι, το φόρτωμα –ξυφόρτωμα των σακιών με τις ελιές ή το σιτάρι, τη στέρνα με το νερό, το πηγάδι, τα καρτερικά ζώα να περιμένουν, ήταν μια μαγεία και ένα πανηγύρι.

Σώζεται στο κήπο μου η μια μυλόπετρα, από τη Μήλο. Είχε και συνεταιρικό καμίνι  με το Θανάση Λιοντήρη, τον οποίο είχε βαφτίσει ο πατέρας μου. Εκεί ήταν η άλλη μαγεία. Βλέπαμε τη γλήνα σε όλες τις φάσεις να γίνεται κεραμίδι ή τούβλο, γιατί είχαμε δουλέψει πολύ μικρά παιδιά. Όλες οι δουλειές ήταν κουραστικές ειδικά το κουβάλημα της τζουβέρας και το κάψιμο του καμινιού Ο Βασίλης Σταυριανόπουλος μετανάστευσε οικογενειακά στην Αμερική και τα εγκατέλειψε όλα. Ήταν κρίμα για τη Βαλύρα και την περιοχή να κλείσουν αυτές οι 4 επιχειρήσεις, γιατί υπήρχε μια κινητικότητα με πολλαπλή οικονομική δραστριότητα

Ο μπάρμπα Λεωνίδας όποτε είχε πολλή δουλειά με έπαιρνε  και μου ανέθετε να ανοίγω με σκαρπέλο και σημαδούρα μια πρόκα σε ξύλο, τις κλειδαριές και ριζέλες στις πόρτες, σε πλήρη εφαρμογή με το κάσωμα. Εγώ το έπαιρνα σαν παιχνίδι, έβγαζα το χαρτζιλίκι μου, αλλά το σπουδαιότερο έμαθα πολύ καλή γεωμετρία, και χάρη σε αυτή μπήκα αργότερα στο πανεπιστήμιο, γιατί πήρα από τα 6 μαθήματα που έδωσα , το μεγαλύτερο βαθμό.

Επειδή είχε αριστερή ιδεολογία με έστελνε να του παίρνω την εφημερίδα, και  με  συμβούλευε να προσέχω τους χωροφύλακες και τους περίοικους γύρω από το περίπτερο. Αγοράζοντας την εφημερίδα να την κρύβω στον κόρφο μου και να πηγαίνω από τα στενά, για να μην με βλέπουν τα μάτια του κάθε ρουφιάνου και σπιούνου . Έτσι από τα δεκαπέντε μου άρχισα να διαβάζω και εφημερίδα, γνωρίζοντας και μαθαίνοντας την επικαιρότητα, γεγονότα, καταστάσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό. Έγινα ξαφνικά  και λάτρης του διαβάσματος των εφημερίδων.
Δίπλα από την επιχείρηση του Βασίλη Σταυριανόπουλου ήταν και η οικία του Γεωργίου Βασιλόπουλου που εκεί είχαν το τυροκομείο και σφαγείο τα αδέλφια Τσιάμη, που διατηρούσαν μπακάλικο και καμίνι.

Περιμέναμε μετά την τυροκόμιση να πάρουμε το τυρόγαλο για να ταΐσουμε το γουρούνι , και να πάρουμε άντερα ή κεφάλι από τα γουρούνια, μοσχάρια, για να τα καθαρίσουμε και να εξασφαλίσουμε το φαγητό της ημέρας. Πρόβατα, αρνιά, κατσίκια , μοσχάρια , γουρούνια στάλιαζαν πριν σφαχτούν, και ακούγαμε τα γοερά βελασματά τους, γνωρίζοντας ότι έρχεται το τέλος τους. Παρατηρώντας όλα αυτά τα φαινόμενα εξοικειωθήκαμε νωρίς , γιατί με τα μικροθελήματα-φιλοδωρήματα και τις υποσχέσεις πήραμε τη ζωή στα χέρια μας  από νωρίς και σταθήκαμε στα πόδια μας, έχοντας πλούσιες εμπειρίες και βιώματα.

Η επαφή, γνωριμία, γνώση και μάθηση, με όλα αυτά τα  διαφορετικά ευχάριστα και δυσάρεστα ερεθίσματα, αποκτούσαμε  ευαισθησία και μεγαλείο ψυχής, και χωρίς να το καταλαβαίναμε μπαίναμε σε φωτεινούς δρόμους, πράγματα πολύ προχωρημένα για την εποχή μας. Αποχτούσαμε πολλές και διαφορετικές δεξιότητες και γινόντουσαν   ικανότητες  στο κατάλληλο περιβάλλον με την αντίστοιχη απαιτούμενη εξάσκηση, μαθαίνοντας να σεβόμαστε, αγαπάμε, και γνωρίζουμε το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του χωριού μας και της γύρω περιοχής.

Ο πέμπτος και τελευταίος μέντοράς μου ήταν ο θείος μου Παναγιώτης Παπαγεωργίου, αδελφός της μητέρας μου. Ήταν ιδεολόγος αριστερός, συμμετείχε στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και στο γάμο του ήμουν παρών πολύ μικρό παιδάκι.

Στο κτήμα στη Γανιά με τη μεγάλη Μελισσομουργιά και την καλύβα πάνω της ζήσαμε παιδικές αναμνήσεις δίπλα στο ποτάμι με το μπάνιο και το ψάρεμα, και αργότερα στο κτήμα με τις ξελότζες και τις 7 βρύσες, ήταν ο παραδεισός μας. Με συμβούλευε όπως και ο Λεωνίδας ο Παπαδόπουλος, όταν του έπαιρνα την εφημερίδα. Σε κάποια πολιτική συγκέντρωση ήλθε  ένας δεξιός πολιτικός να μιλήσει και ήταν οι χωροφύλακες Μανωλακάκης και Βενιζελέας, γιατί η Βαλύρα είχε σταθμό χωροφυλακής. Έκανε μια ερώτηση ο θείος μου και τον πιάνουν οι 2 χωροφύλακες για να τον πάνε στο σταθμό. Τότε εγώ με τη μικρή δύναμη που είχα κλώτσησα το Βενιζελέα στον αστράγαλο και το Μανωλακάκη, στο καλάμι. Τους ξεφύγαμε αλλά το τίμημα ήταν να μου φαρμακώσει ο Μανωλακάκης το σκύλο μου,  να μην γίνω έφεδρος όταν ήμουν υποψήφιος  ΥΕΑ, επειδή ήμουν χαρακτηρισμένος «Χ»  και στη  διάρκεια της Χούντας έπιασαν το γιο του Κώστα και τον έκλεισαν κρατητήριο, με το σκεπτικό ότι έκλεψαν δοχεία λάδι ,από την αποθήκη του σταθμού.

Εκείνη την εποχή το περίπτερο είχε ο Γεώργιος Γκομέσης που είχα συμμαθητή  και φίλο το γιό του Σπύρο. Πηγαίνοντας για την αγορά των εφημερίδων του θείου μου και Λεωνίδα με δάνειζε όλα τα περιοδικά της εποχής και διαβάζαμε, με όρο απαράβατο να μην λερωθούν, διαφορετικά θα πληρώναμε το τίμημα. Μια φορά ο θείος μου Παναγιώτης με πήγε στο σπίτι του και μου έδωσε ένα τάλιρο. Μου κόλλησε στο στήθος  το διαφημιστικό της ΕΔΑ και μου έδωσε οδηγίες για τη διαδρομή που θα έκανα, πράγμα που έκανα με μεγάλη χαρά, γιατί το τάλιρο ήταν τότε μεγάλη υπόθεση.

Ο έκτος μεντοράς μου είναι Λάκης Μπακόπουλος ή Τσουρούχης  παιδικός  και  αχώριστος  φίλος μου μέχρι σήμερα, είχε πολλές αδυναμίες-αγάπες. Τον αθλητισμό, το μπάνιο στον Πάμισο, από τα ζώα κυρίως τα πρόβατα με το επάγγελμα του τσοπάνη, το παίξιμο της φλογέρας   που την έφτιαχνε μόνος του χωρίς γλωσσίδιο από τρίχρονο καλάμι, τη μελέτη της φύσης-ζώων-ανθρώπων, και τον οικολογικό τρόπο ζωής του.

Από τις γνώσεις, εμπειρίες και βιώματα που έμαθα μαζί του, αργότερα στο πανεπιστήμιο  τα μαθήματα βοτανικής .ζωολογίας, οικολογίας  κ.λ.π., ήταν για μένα παιχνιδάκι.

Επειδή οι μπαξέδες μας συνόρευαν, σμίγαμε σχεδόν κάθε μέρα, πιάναμε μενίδες, καβούρια, ψαρόχελα στο αυλάκι, ποτίζαμε τους μπαξέδες μας, τρώγαμε τα παραγόμενα προϊόντα του και τα φρούτα της εποχής, κάναμε μπάνιο στον Πάμισο και μας συμβούλευε να γυμναζόμαστε, να αγαπάμε τη φύση, τους ανθρώπους, τα ζώα και τη ζωή. Ήταν αθλητής στο 100στάρι, 200σάρι, 400σάρι, στην άρση βαρών που σήκωνε μέχρι 170 κιλά, και έκανε μονόζυγο με το ένα χέρι. Με το κοπάδι του, φιλοσοφούσε τη φύση, τα ζώα, και τους ανθρώπους .Τα πρωινά και βραδυνά έπαιζε τη φλογέρα του σκορπώντας τη μελωδία της σε όλο το χωριό. Γνώριζε τα πάντα για τη γέννα και τις ασθένειες των ζώων του σπιτιού, ήξερε περισσότερα από έναν κτηνίατρο και στα δύσκολα πάντα τον καλούσαν , για να βοηθήσει και τα κατάφερνε χωρίς δυσκολία.

Ήταν και είναι ασυμβίβαστος, πάντα με το δίκιο και το ίσιο, και επειδή ήταν γεροδεμένος και αθλητικός, αφιλοκερδώς προσέφερε τις υπηρεσίες του, όποιοι και αν τον καλούσαν. Τρεις γείτονές του με έβριζαν και με απειλούσαν  (οι δύο μάλιστα με τσεκούρι), γιατί εγώ ήμουν γυμνασιόπαις και δεν έπρεπε  να κάνω παρέα με έναν τσοπάνη, μια νοοτροπία πέρα για πέρα αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη.

 Κάποτε πιτσιρικάς μου ξύρισε το κεφάλι στον Πάμισο, μετά το μπάνιο το ψάρεμα και το κυνήγι, και όταν επέστρεψα σπίτι  και με είδε ξαφνικά η μάνα μου με κυνήγησε, νομίζοντας ότι ήμουν ξένος και πήγα να την κλέψω. Ο Τσουρούχης βλέποντας τη σκηνή έβαλε τα γέλια και της λέει: Ρε θεία ,ο Γιάννης είναι, δεν τον γνώρισες; Του ξύρισα το κεφάλι για να δυναμώσουν οι τρίχες του και τότε έβαλε τα γέλια.

. Όταν σμίγουμε θυμόμαστε και συζητούμε τα παλιά  ,και μου λέει αν με εγκαταλείψεις και εσύ, τότε θα πιστέψω ότι δεν υπάρχει Θεός. Όταν πεθάνω θα σου αφήσω το λαογραφικό υλικό του σπιτιού μου  και στο τάφο μου επάνω να  γράψεις:

«Μακριά από τον τάφο μου οι ψεύτες, οι κλέφτες, τα λαμόγια και οι απατεώνες».

Αυτός είναι ο παιδικός μου φίλος   Τσουρούχης, που είναι ακόμη στη ζωή, και ήταν  και αυτός μέντοράς μου.

Οι 6 αυτοί μέντορές μου μου έδωσαν όλες τις προϋποθέσεις, τους οποίους και μνημονεύω , γιατί μου χάραξαν τη μελλοντική μου πορεία.

Μου έμαθαν να είμαι με το ίσο και το δίκιο, ότι δεν είναι δικό μου δεν μου ανήκει, και να έχω αξίες , οράματα και ιδανικά. Με τους τρεις πυλώνες την πίστη , το συναίσθημα και τη λογική πορεύτηκα ακολουθώντας τις συμβουλές και οδηγίες του, και πήγα τον εαυτό μου παραπέρα.Μπήκα με εξετάσεις τεχνικός στη ΔΕΗ, παραιτήθηκα, γιατί με κέρδισε το πανεπιστήμιο και η εκπαίδευση, παρότι τα χρήματα και οι παροχές ήταν πολύ μεγαλύτερες στη ΔΕΗ, απότι στην εκπαίδευση, και φυσικά για την αποφασή μου αυτή δεν το μετάνιωσα,

Υπάρχουν στην ιστοσελίδα μας ξεχωριστές αναρτήσεις για τον καθένα, που κτυπώντας το όνομά τους στο διαδίκτυο, μπορεί να μάθει περισσότερα.

Μπήκα στα βαθιά.  Το συγκριτικό μου πλεονέκτημα, τα πολλά κλειδιά που μου έδωσαν ήταν  η δίψα για διάβασμα, μάθηση, γνώση και με οδήγησαν στο να γνωρίσω την τοπική μας  ιστορία, να μελετήσουμε όλο το αρχείο της κοινότητάς μας,  να διασώσουμε προβάλλουμε, και διατηρήσουμε   στις επόμενες γενιές το παρελθόν του χωριού μας. Ξεφύγαμε από τη μελέτη του μικρόκοσμου και επεκταθήκαμε σε αρχεία,  βιβλιοθήκες, βιωματικές διαδρομές, έρευνα, μελέτη  , καταγραφή. Διαβάσαμε, μάθαμε, γνωρίσαμε πρόσωπα, γεγονότα , καταστάσεις, και συνεχίζουμε, προσφέροντας αφιλοκερδώς σε όποιον ζητά ενημέρωση-πληροφόρηση, αναρτώντας τα στις ιστοσελίδες μας, σε συνεργασία με το μαθητή μου Γιάννη Λινάρδο.

 Γνωρίσαμε πολύ καλά  το μικροκοσμό μας και τα αρνητικά του Έλληνα που είναι στο DNA μας. Αντί  να χαιρόμαστε στη χαρά του άλλου, και να λυπούμαστε στη λύπη του, συμβαίνουν ακριβώς τα αντίθετα. Για να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Ο θαυμασμός μετατρέπεται σε ζήλεια και μιζέρια. Είμαστε του δήθεν και του φαίνεστε και όχι του είναι και του γίγνεστε.

Θα πρέπει να αναγνωρίζουμε και επιβραβεύουμε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας , στην πορεία του χρόνου, χώρου , φαινομένων, για να έχουμε τη δύναμη να συνεχίζουμε, αφήνοντας  κάποιο ίχνος, για τις επόμενες γενιές  στο σύντομο πέρασμα  της ζωής μας, βάζοντας πρώτα στοίχημα με τον εαυτό μας. Αν έλθει και η αναγνώριση από τους άλλους είναι καλοδεχούμενη. Να μη λέμε για όλα τα κακά φταίνε οι άλλοι και ότι εμείς είμαστε άμωμοι.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε  όμορφα , θετικά και δημιουργικά στοιχεία .  Ο καθένας  μας  και  η καθεμία μας έχουμε διαφορετικά δυνατά χαρακτηριστικά και αρκετά αδύναμα σημεία . Αυτά τα όμορφα και δυνατά στοιχεία μας  πρέπει να ανακαλύπτουμε. Αυτά τα στοιχεία μας δίνουν αυτοπεποίθηση να ξεπεράσουμε και να βελτιώσουμε τα αρνητικά μας χαρακτηριστικά. Κάθε μέρα να βελτιωνόμαστε και να δημιουργούμε τον καλλίτερο εαυτό μας, και αν μπορούμε να κάνουμε καλό , αποφεύγοντας πάντα το κακό.,

Σπούδασα την επιστήμη της ζωής, τη βιολογία, που μου έμαθε πολλά, και τα εφαρμόζω καθημερινά στη ζωή μου.  Και γεννιόμαστε και γινόμαστε. Το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον είναι εκείνο που μας επηρεάζει , προσδιορίζει και καθορίζει. Οι επιλογές μας είναι εκείνες με τις οποίες συμπεριφερόμαστε και πορευόμαστε, το δρόμο του Θεού ή το δρόμο του Διαβόλου.

 Όποιος θέλει να συντονίζει και να καθοδηγεί ομάδες απαιτείται να ανακαλύψει πόσο σημαντικός είναι  ο κάθε άνθρωπος γύρω μας.

Όταν υπάρχει ομαδικότητα, συλλογικότητα , και αποφασιστικότητα, υπάρχει και αποτελεσματικότητα. Διαφορετικά κυριαρχεί η οπισθοδρόμηση στασιμότητα και απραξία. Πρέπει να συνυπάρχουν το θέλω, το μπορώ και το πρέπει, για να δημιουργηθεί πολιτισμός και αισιόδοξο μέλλον.

Με διαλογισμό, ασκητισμό, μυστικισμό, και προσευχή πορευόμαστε, γνωρίζοντας εκ των προτέρων κανείς δεν ήλθε για να μείνει, αλλά να αφήσουμε τουλάχιστον ένα μικρό στίγμα στο πεπερασμένο της γνώσης και του χρόνου.

Τέλος θα πρέπει όλοι να ανακαλύψουμε και ενεργοποιήσουμε τον ήλιο που κρύβεται μέσα μας για να μας φωτίζει το μυαλό, να μας ζεσταίνει την ψυχή και με την ακτινοβολία που εκπέμπει να μπορούμε να επικοινωνούμε με τη φύση, το Θεό και  τους συνανθρώπους μας με δημιουργικές δραστηριότητες,  αγάπη, αλήθεια και ειλικρίνεια, πλουτίζοντας συναισθηματικά τη ψυχή μας έτσι ώστε το αγίασμα να εξουδετερώνει πάντοτε τις οποιεσδήποτε μικρότητες και κακίες, αντιμετωπίζοντας έτσι τις καταστάσεις, με ηρεμία, διάλογο και κριτική, ώστε να παίρνουμε σωστές αποφάσεις μεταλλάσσοντας τις ζήλιες σε υγιή συναισθήματα. 

Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν . Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι. Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους, (Πλάτωνας 427-347 π.χ.)

ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ ΑΘΗΝΑ 20-2-2018

Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ.

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΛΑΚΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (ΤΣΟΥΡΟΥΧΗΣ), ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΑΜΙΣΟΥ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΒΟΥΤΙΕΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ.

Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ,ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΑ,ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ, ΕΞΩ ΑΠΟ  ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ ΚΑΙ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΟΝΤΗΡΗ ,ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ

Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟ

Η ΛΥΡΑΙΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΡΝΟΠΑΙΔΙ

Η ΠΑΛΙΑ ΑΠΟΘΗΚΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΛΙΟΤΡΙΒΙ, ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΗΙΑ ΤΟΗ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΥ

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙ.ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΚΟΜΕΣΗΣ,ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΑΝΕΙΖΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΡΤΕΡΟΛΙΩΤΗΣ, ΤΖΑΒΑΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΟΥ,ΤΟ 1958

ΟΙ ΒΑΛΥΡΑΙΟΙ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΛΑΔΕΣ,ΠΟΥ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΑ ΓΑΚ

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΣΑΜΗΣ-ΓΚΟΜΕΣΗΣ

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ

ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΕΛΙΓΑΛΑ

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

 ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΜΕ ΤΟΝ Κ.ΦΕΦΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΑ 3 ΑΔΕΛΦΙΑ ΒΙΓΚΟΥ

 ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΑΘ. ΛΙΟΝΤΗΡΗ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΤΟΙΧΟ

ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΑΝΩ Ο Θ.ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟ 1930,ΟΠΩΣ ΔΕΙΧΝΕΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.

ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΙΔΙ ΚΑΙ ΤΗ ΧΕΛΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΥΛΟ

Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΗΣΗ ΤΟΥ.ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο ΧΩΡΟΣ ΠΡΙΝ ΚΤΙΣΤΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ.ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΤΑ ΤΡΙΑ ΛΥΡΑΚΙΑ

Η ΠΑΛΙΑ ΑΠΟΘΗΚΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΛΙΟΤΡΙΒΙ, ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΗΙΑ ΤΟΗ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΥ

ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΜΑΥΡΟΖΟΥΜΕΝΑ,ΤΟ 1963

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙΑ.ΝΥΦΗ-ΚΟΥΝΙΑΔΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΜΑΓΟΥΛΑ.ΛΥΡΑΣ-ΚΑΡΤΕΡΟΛΩΤΗΣ-ΓΚΟΜΕΣΗΣ

Η ΠΑΛΙΑ ΑΠΟΘΗΚΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΛΙΟΤΡΙΒΙ, ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΗΙΑ ΤΟΗ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΥ

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ,ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΤΕ

ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ, ΔΩΡΕΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΟΝΙΑΡΗ.ΦΥΛΑΣΣΕΤΑΙ ΤΟ ΠΛΟΥΣΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΜΑΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΜΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ Μ.Γ.

Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΑΘΗΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ

Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ. ΚΑΘΙΣΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ

ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ., ΜΕ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΛΥΡΑΚΙΑ

ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ.ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ

Η ΔΑΣΚΑΛΑ  ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΙΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ.

Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ,ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΛΙΟΤΡΙΒΙΟΥ ΤΟΥ

 Η ΟΙΚΙΑ ΠΟΥ  ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΥΡΟΚΟΜΕΙΟ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΣΙΑΜΗ.

ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ

ΤΟ ΠΡΙΝ . ΜΠΑΖΩΘΗΚΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ

Η ΚΑΤΩΓΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ.

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ1948-9.ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΑΚΡΙΝΟΥ.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ

 Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

 ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

 Ο ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ, ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΜΟΥ ΓΑΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΗΨΙΟΣ ΜΕ ΤΗ ΓΑΙΔΟΥΡΙΤΣΑ ΜΑΣ,ΤΟ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.

 Η ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΚΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

 Ο ΛΑΚΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΚΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟ

 Ο ΤΣΟΥΡΟΥΧΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ

 Ο ΤΣΟΥΡΟΥΧΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΖΩΑ

 Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΛΑΚΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 Ο ΛΑΚΗΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

 Ο ΛΑΚΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

 Η ΦΛΟΓΕΡΑ .ΤΟ ΑΓΑΠΗΤΟ ΠΝΕΥΣΤΟ ΟΡΓΑΝΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΛΑΚΗ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΝΑΟ ΒΑΛΥΡΑΣ ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΕ ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ .ΕΚΕΙ ΕΣΚΑΓΑΝ ΤΑ ΜΑΣΚΟΥΛΑ,ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ.

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΥΡΑΣ.

Μας βλέπουν όλοι από ψηλά και χαίρονται.

Έχω κάνει και για τον καθένα ξεχωριστή ανάρτηση, μνημονευοντάς τους, και μπορεί ο καθένας, κτυπώντας το όνομα του καθενός να μάθει περισσότερα.

*μέντορας αρσενικό ή θηλυκό

ο υποστηρικτής, σύμβουλος και πνευματικός καθοδηγητής κάποιου νεότερου.