ΔΙΦΟΡΗΣΑΝ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΛΟΓΟ ΚΑΙΡΟΥ

                                              ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

Ο άβρεχος Οκτώβρης  με τις υψηλές θερμοκρασίες ξεγάλασε τα ξυνά, αγκορτιές, κουτσουπιές, τριανταφυλλιές  και άνθισαν όπως δείχνει το φωτορεπορτάζ. 

Η φύση ακολουθεί τους νόμους της και το φυτά προσαρμόζονται, επειδή αλληλοεπηρεάζονται από τις διάφορες κλιματολογικές συνθήκες. Αυτό το ξεγέλασμα είναι σε βάρος των φυτών, τα οποία ανθοφορούν παρά φύση. Μάζεψε και κάποιος γνωστός μανιτάρια, μας δώρησε και είναι γευστικότατα, αρκεί να ξέρεις να τα μαγειρέψεις. Το σούπερ μάρκετ η φύση, προσφέρει απλόχερα τα φυτικά και ζωικά είδη, αλλά και εμείς πρέπει να νοιαζόμαστε για τον πλανήτη γη.

Δεν μας ρωτάει  η φύση . Αδιαφορεί για τις επιθυμίες μας αν αρέσουν ή όχι οι νόμοι της. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους  δεχτούμε όπως είναι, και συνεπώς με όλα της τα αποτελέσματα.

ΓΗ

Τι όμορφη που είσαι, γη, και τι εξαίσια

Τι τέλεια η υπακοή σου στο φως, και τι ευγενική υποταγή σου στον ήλιο!

Πόσο μοναχική είσαι, όταν τυλίγεσαι με τους ίσκιους και πόση χάρη

έχει η όψη σου όταν σκεπάζεται με το σκοτάδι!

Πόση ηρεμία φέρνει το τραγούδι της αυγής σου και πόση ταραχή

Ο παιάνας του βραδιού σου

Πόσο τέλεια είσαι, γη, και πόσο μεγαλόπρεπη!

Περπάτησα στους κάμπους σου, σκαρφάλωσα στα πέτρινα βουνά σου

Κατέβηκα στις κοιλάδες σου και χώθηκα στις σπηλιές σου

Στους κάμπους,  βρήκα το όνειρό σου, στα βουνά βρήκα την περηφάνια σου, στις κοιλάδες συνάντησα την ησυχία σου, στους βράχους την απόφασή σου, στις σπηλιές τη μυστικότητά σου.

Η άνοιξή σου με ξύπνησε και μ’ οδήγησε στα χωράφια σου,

Όπου η ευωδιαστή ανάσα σου αναδίδεται σα θυμίαμα.

Είδα τα φρούτα, τους καρπούς του καλοκαιρινού σου μόχθου.

Το φθινόπωρο στ’ αμπέλια σου είδα το αίμα σου να ρέει σαν κρασί.

Ο χειμώνας σου μ’ έφερε στο κρεβάτι σου, όπου το χιόνι βεβαίωνε την αγνότητά σου.

Την άνοιξη, είσαι μια αρωματική ουσία, το καλοκαίρι είσαι η γενναιοδωρία, το φθινόπωρο είσαι η πηγή της αφθονίας.

Πόσο γενναιόδωρη είσαι, γη, και πόσο δυνατή η λαχτάρα σου για τα παιδιά σου που χάνονται ανάμεσα σε αυτό που έχουν φτάσει και σε εκείνο που δεν μπόρεσαν να φτάσουν.

Εμείς κραυγάζουμε και συ χαμογελάς, εμείς γλιστρούμε και συ μένεις, εμείς βλαστημούμε και συ ευλογείς, εμείς κοιμόμαστε χωρίς όνειρα μα συ ονειρεύεσαι στον αιώνιο ξύπνιο σου.

Εμείς τρυπούμε τα στήθη σου με τα σπαθιά και λόγχες, και  μας δένεις τις πληγές σου με λάδι και βάλσαμο, εμείς σπέρνουμε τα χωράφια σου με κρανία και κόκαλα, και συ ανατρέφεις μα αυτά κυπαρίσσια και  ιτιές.

Εμείς πετάμε τα σκουπίδια στα στήθη σου, και συ γεμίζεις τα’ αλώνια μας με δέματα σιταριού και τα πατητήρια με σταφύλια.

Εμείς σου ξεριζώνουμε τα σπλάχνα σου για να φτιάξουμε μπόμπες και κανόνια, μα συ από τα δικά σου  σπλάχνα φτιάχνεις κρίνα και τριαντάφυλλα.

Πόσο υπομονετική είσαι, γη. και πόσο σπλαχνική!

 

Σκέψεις και διαλογισμοί του Χαλίλ Γκιμπράν

 

 

ΤΟ  ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ  ΜΑΣ

 

ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ  ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ,  ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ

ΕΙΝΑΙ   ΤΑ    ΟΡΑΜΑΤΑ,  ΕΙΝΑΙ  ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ,  ΕΙΝΑΙ Η ΗΧΩ,  ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΠΛΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΥΗ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΙΛΙΕΣ ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ,

ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ , ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞEΔΙ

ΣΤΟ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ, ΣΕ  ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ, ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΒΡΕΧΕΙ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΓΑΛΗΝΙΑ ΟΡΗ, ΑΣΤΕΡΙΑ  ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΟΥΝ  ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, Η ΓΗ ΠΟΥ ΚΑΛΠΑΖΕΙ   ΚΑΙ    ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΣΟΥ,ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ   ΤΑ  ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ,

ΒΡΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ, ΒΡΕΣ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ ΣΟΥ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΣΟΥ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ  ΚΑΙ  ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.

ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ  ΜΕΣΑ  ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ,  ΣΥΝEΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞIΔΙ.