ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΑΥΡΟΖΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΜΝΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ.

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Οι καλοκαιρινές Λίμνες στο ποτάμι Μαυροζούμενα ή Βαλύρα

        Ερχόμενοι από Ζέζα (Ανθούσα) προς Βαλύρα μέσα από το ποτάμι υπάρχει ένας μικρός οικισμός τα Δανηλέϊκα. Αριστερά είναι ένα πέτρινο γεφύρι και ο μύλος του Καραβίτη, ενώ παρακάτω είναι ο παλιόμυλος που ανήκε στο μοναστήρι του Βουλκάνου.
Το καλοκαίρι όταν σταματά η ροή στο ποτάμι σχηματίζονται οι λίμνες

όπου εκεί κάναμε μπάνιο, ψαρεύαμε, βάζαμε λινάρι, καλάμια, λυγιές, ποτίζαμε κτήματα και  ζώα , πλέναμε τα χειμωνιάτικα ρούχα και ζώα.

Οι λίμνες με τη σειρά είναι :

Μαρινέϊκα , Μαύρη, Κάκαβος , Δέση, Κοτρόνια , Γκρεμίνα, Μπουζαλά,

Μούλκια(άνω-κάτω) Στρογγυλή , Μακρυά, Μαντά, Μύλος, Θεοφιλένας, Γύρες, Κατάστημα, Πινημένη, Κουβέλια, Διπόταμα.

To ποτάμι ήταν πηγή ζωής, διατροφής, πλούτου, για το χωριό , γιατί κάθε σχεδόν λίμνη είχε την καλαμωτή της με την οποία έπιαναν ψάρια, χέλια, καβούρια, κινούσε τους 2 νερόμυλους που άλεθαν τα σιτηρά και με το αυλάκι, ποτίζαμε τους μπαξέδες και τα ρύζια του κάμπου.

Με τα έργα του αναδασμού (στην εποχή της Χούντας) πολλές από τις λίμνες άλλαξαν τη μορφή τους λόγο της αμμοληψίας που γινόταν.

 

Εφημερίδα Βαλύρα, Φυλλο 15.  Ποίημα    Γεωργίου Σταυριανόπουλου 

Παιδικά χρόνια 9-12,   1956-60

 

Στον ξεροπόταμο εκεί

σε μια μικρή  λιμνούλα

γυμνοί  κολυμπούσαμε

στου ίσκιου τη δροσούλα.

 και μες στα γλυκά ποτάμια σου

 βουτούσαμε στην άμμο.

 Στον Πάμμισο πηγαίναμε

και πίναμε νεράκι

 ζωηρά παιδιά  είμαστε

 με κέφι και μεράκι.

Στα δέντρα  σκαρφαλώναμε

 και πιάναμε τζιτζίκια 

 και από τα κυπαρίσσια σου

 σε βλέπαμε Βαλύρα.

ΜΝΗΜΕΣ ΑΝΑ ΤΑΣ ΑΓΥΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΡΥΜΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ

Όλες αυτές οι δεκάδες αποστολές των παιδικών- εφηβικών δραστηριοτήτων, (που δυστυχώς δεν βιώνουν οι νέοι μας), στο σπίτι, στο σχολείο, στο μπαξέ, στα ζώα ,στο φύλαγμα των γαλιών στον κάμπο με τις ακρίδες, στα κτήματα, στο κυνήγι, στο ψάρεμα, στο αυλάκι,  στη λάντζα,  στο πηγάδι, στο ποτάμι, στην καλαμωτή, στο αγώγι, στις γιορτές, στο γάμο, στα βαφτίσια, στο πανηγύρι,  στα διαπροσωπικά παιχνίδια, στους   αγώνες της καθημερινότητας για επιβίωση, αποτελούν ακόμη αναφορά στην σκέψη μας και στη ζωή μας για έναν απλό λόγο. Συμβολίζουν την ανάγκη του ανθρώπου να μετρηθεί, να αγωνιστεί, και να νιώσει ότι ανήκει κάπου. Χωρίς υπολογισμούς, υστεροβουλίες. Χωρίς να ξέρει πολλά από τους συγχωριανούς του, στα ενδότερα. Έμεναν οι μνήμες του αγώνα. Τίποτα. Φαίνεται πως αυτά ήταν πολύ σημαντικά πράγματα γιατί το μυαλό τα κράτησε. Τα συντήρησε. Και τα χρησιμοποιεί όταν θέλει να συσπειρωθεί και να ζήσει. Πράγματα άλλα που όταν τα ζούσε νόμιζε ότι είναι σοβαρά τα ξέχασε, τα έσβησε. Κράτησε ό,τι του ήταν αναγκαία.
Αυτές τις μνήμες κουβαλάω από μικρό παιδί. Θέλω να κουραστώ, να ιδρώσω, να ξεπεράσω την ηλικία μου και να πω: Κοίτα να δεις , για μια ακόμη μέρα τα κατάφερες. Η διαφορά με τότε είναι πως τότε είχα να το μοιραστώ και το ήθελα πολύ με τους συγχωριανούς  μου. Τώρα, αν και το θέλω, δεν το έχω. Δεν τους έχω. Είναι αλλού. Και το έχω τόσο ανάγκη.
Περπατώντας ανά τας αγυιάς και τας ρύμας του χωριού μου, και αγναντεύοντας από την Αγία Τριάδα τη λίμνη του Μύλου, που κάποτε ήταν καταφύγιο, τόπος ψυχαγωγίας, δοκιμασίας και αντοχής, γεμάτος φωνές και απρόοπτα, τώρα δεν υπάρχει τίποτε. Παίρνοντας  τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι, σκεφτόμουν: Ο χαμένος παράδεισος της αθωότητας των παιδικών-εφηβικών μας χρόνων δεν βελτίωσε μόνο  τον χαρακτήρα μας, αλλά και μας  τον αποκάλυψε..
  Η αγάπη μας,  για τη γενέθλια  πρέπει να μεγαλώνει  και να την μεταλαμπαδεύουμε  στους απογόνους μας, για να αγαπούν και αυτοί την πατρώα γη. Να μην ξεχαστούν πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις και πράγματα που έχουν σχέση με την υπαρξή μας, στον τόπο που γεννηθήκαμε.
Το παρελθόν ενός τόπου έχει μεγάλη  ιστορική σημασία για το παρόν και το μέλλον του. Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του τόπου του, του χωριού του, της οικογενείας  του, που διακόπτει  τη συνέχεια  με το χθες είναι καταδικασμένος. Είναι λυπηρό που ο τόπος μας έχει ιστορία, κληρονομιά, πλούτο,  δόξα, ομορφιά, δύναμη που   να μην έχει καταλογογραφηθεί τον 21^ο αιώνα,  όλο αυτό το υλικό σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή   από τους ειδικούς επιστήμονες, για να μπορεί ο καθένας μας να έχει άμεση πρόσβαση στην ενημέρωση-πληροφόρηση-γνώση-έρευνα.
Είναι δικαίωμά σου να χάνεις την ουσία της ζωής επιμένοντας εμμονικά να ψάχνεις το τέλειο, αλλά είναι επίσης δικαίωμά σου να ζήσεις το μέτριο σαν τέλειο, έστω για λίγο. Τον καλύτερο κόσμο δεν θα σου τον φέρει κάποιος άλλος. Αν πραγματικά τον θές, να τον φτιάξεις μόνος(η) σου. Απλά πρέπει να βιαστείς γιατί ίσως αύριο να μην έχεις το χρόνο για να πραγματοποιήσεις όλα όσα θα ήθελες να κάνεις.
Η Τοπική ιστορία είναι ευλογία για όποιον,-α την υπηρετεί, φτάνει να την περνάει στον κόσμο και να τον κάνει συμμέτοχο.....έτσι και μείς επιδιώξαμε το καλύτερο δυνατό...θέλουμε  επίσης να ευχαριστήσουμε όλους, που με βοήθησαν σ αυτή την προσπάθεια....
Πάμε για άλλα.........
 

 ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ ΜΑΥΡΟΖΟΥΜΕΝΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ ΤΗΣ  ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΣΗ  1970-2019 .

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ.ΛΥΡΑ

Η ΔΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ

Η ΔΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ

 Η ΔΕΣΗ

Η ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΚΑΚΚΑΒΟΥ

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΤΟΥ ΚΑΚΚΑΒΟΥ. ΠΟΛΛΟΙ ΛΙΓΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΠΑΝΙΟ

 Ο ΚΑΚΚΑΒΟΣ

 Η ΓΕΦΥΡΑ ΑΠΟ ΜΠΟΡΤΣΟΥΛΑΝΗ

 Η ΝΕΡΟΧΕΛΩΝΑ  ΣΤΟ ΜΟΥΛΚΙ

 ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΣΤΟ ΜΥΛΟ

 Η ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΜΥΛΟΥ ΣΤΕΡΕΜΕΝΗ .ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΗΝ ΕΠ[ΟΧΗ ΤΟΥ '70

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΣΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ

 Η ΔΕΣΗ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΜΕΝΗ

 Η ΠΙΝΗΜΕΝΗ ΜΕ  ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ

 ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ

 Η ΛΙΜΝΗ ΠΙΝΗΜΕΝΗ ΜΕ ΝΕΡΟ

 Η ΒΑΛΥΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ

Η ΒΑΛΥΡΑ του '70 ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΠΟΥ ΚΤΙΣΤΗΚΕ ΤΟ  1953

Η ΒΑΛΥΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ

Ο ΚΑΚΚΑΒΟΣ  ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ '70

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ 2019  3-11-2019

Η ΧΟΥΡΧΟΥΡΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥ ΜΥΛΟΥ

ΤΑ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΜΥΛΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ ,ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΟΥΛΚΙΑ.

ΤΑ ΚΑΛΑΜΙΑ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΑΝ ΑΨΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΣΤΟ ΜΟΥΛΚΙ.

Η ΛΙΜΝΗ ΣΤΟ ΜΟΥΛΚΙ

ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ.ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ..
 ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ..

ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΑΜΕ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΣΤΟ ΜΟΥΛΚΙ ,ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ

ΤΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ

Η ΕΞΟΧΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΡΥΔΗ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑΝ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ.

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ.

TO  ΠΡΙΝ KAI TO META.

ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΓΑΝΟΠΗΓΑΔΟ ΝΟΡΙΑ ΣΤΑ ΠΟΤΙΣΤΙΚΑ,ΠΟΥ ΕΠΑΙΡΝΕ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ..