Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΠΑΜΙΣΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

Η Υπαπαντή σήμερα βοηθειά μας που γιορτάζει σήμερα η πόλη Καλαμάτα.
Στις 24-1-2020 αναρτήσαμε τον τίτλο:"ΟΤΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ" και ήταν  το ποτάμι της Μαυροζούμενας. Η ανάρτηση αυτή αναφέρεται στον ποταμό Πάμισο μιας και το χωριό μου η Βαλύρα, βρίσκεται ανάμεσα στα δυο ποτάμια. Η Μαυροζούμενα είναι παρααπόταμος του Πάμισου και σμίγουν στα Διπόταμα, που παλιά μαζεύαμε εκεί γλυκορίζι, και το πωλούσαμε.

Ο κάμπος  της Βαλύρας που αρδευόταν από το αυλάκι και τον ποταμό Πάμισο ήταν η γη της ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ, στα παιδικά μας χρόνια, με τις πολλές και διαφορετικές καλλιέργειες, ειδικά τους ορυζώνες, το ψάρεμα, κυνήγι, μπάνιο στο Μεγάλο Μάτι, και τα πολλά τσαρδάκια που ζούσαν πολλές οικογένειες ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Η μεγάλη εξόρμηση γινόταν με τα γαλιά που τα πηγαίναμε στον κάμπο για να φάνε ακρίδες, και να τα πουλήσουμε στα πανηγύρια του Σεμπτεμβρίου.

Κάνοντας φωτορεπορτάζ τις πηγές στον ποταμό Πάμισο στις 16-9-2018, ένιωσα ανάμικτα συναισθήματα, και μεγάλη απαγοήτευση.. Το μόνο καλό που υπάρχει σήμερα είναι ότι υδρεύονται ορισμένες κοινότητες, ενώ η άρδευση υπολειτουργεί λόγο ΓΟΕΒ, και κακής λειτουργίας του,   ο κάμπος της Βαλύρας είναι χέρσος, δεν φυλάει κανείς πλέον γαλιά, και  κάποτε αυτήν την εποχή οι ορυζώνες ήταν στο φόρτε τους, μαζί με άλλες διαφορετικές καλλιέργειες.

---

Τα 2 ποτάμια συνεχούς ροής Πάμισος και Άρις πρέπει να επαναχρησιμοποιηθούν ώστε η ΜΑΚΑΡΙΑ ΠΕΔΙΑΔΑ, να ξανάβρει το παλιό της παραγωγικό παρελθόν, και να μην είναι στα αζήτητα. Γίναμε από εξαγωγική χώρα εισαγωγική .λόγο αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων.

Ο κιβωτισμός του ποτάμου Πάμισου μέχρι τα Διπόταμα ήταν μεγάλο λάθος, γιατί όλα τα θηράματα του βάλτου δεν υπάρχουν πιά.Υπάρχει χρόνος ακόμη για επαναφορά της παλιάς κατάσταστης με συγκεκριμμένα προγράμματα και σωστή διαχειρισή τους

Ο κιβωτισμός του Παμίσου αφάνισε την πλούσια πανίδα που υπήρχε. Ζούσαν πολλές οικογένειες από τα γύρω χωριά με  το κυνήγι ,ψάρεμα ,βουτούμι, μαρίτσα ,καλάμι, .Εξαφανίστηκαν οι γκαστρούδες και αγγαθωτές κόκκινες μενίδες που ήταν πεντανόστιμες. Το Μεγάλο Μάτι ήταν τόπος ψυχαγωγίας ,διασκέδασης, μπάνιου και τώρα είναι στα αζήτητα  γεμάτος καλάμια Τότε τα νερά του ήταν πεντακάθαρα και βλέπαμε τα ψάρια χέλια, το νερό που έβγαινε από τον πυθμένα του και οι τολμηροί κάναμε βουτιές από τα ψηλά βράχια .

Δε συζητάμε για το ναό του Παμίσου ούτε για την ιαματική πηγή, ούτε για τα Παμίσια του Συβότα και Δωδάτα, ούτε για το περιοδικό του μεσοπολέμου ΜΠΟΥΚΕΤΟ που είναι στα αζήτητα, τιμώντας το  2006,που ο ιδιοκτήτης του ήταν από τον Άγιο Φλώρο.

Το πετρογέφυρο στο Πλατύ με της αλλαγή της ροής κινδυνεύει να καταστραφεί αν δεν συντηρηθεί.

Η παιδική μας ηλικία κρατά ζωντανές τις μνήμες και τα συναισθήματα, γιατί στο κάμπο πολλές οικογένειες από τα γύρω χωριά έστηναν τα τσαρδάκια τους τους καλοκαιρινούς μήνες με τα ζώα τους κηπευτικά, μποστανικά, μπάνιο βαρκάδα, ψάρεμα και μεγάλη οικονομική δραστηριότητα, από τη χλωρίδα-πανίδα του.

 Τώρα ερήμωσαν όλα, οι φωνές σώπασαν, ο κάμπος λόγγωσε.

 Όταν η φύση απαξιώνεται , δεν μας ρωτά και αδιαφορεί για τις επιθυμίες μας, για το αν μας αρέσουν οι νόμοι της ή όχι. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους δεχτούμε όπως είναι με όλα τους τα αποτελέσματα.