ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ ΒΑΛΥΡΑΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 

[Πώληση Εθνικού Υδρόμυλου και χρήση υδάτων | Τζεφερεμήνι (σημερινή Βαλύρα) Μεσσηνίας, 1846]

 Σπάνια πληροφορία για το εθιμικό δίκαιο χρήσης των υδάτων μεταξύ των υδρόμυλων και των αρδευόμενων εκτάσεων. Στη Βουλή του 1846 φθάνει αναφορά των κατοίκων του οικισμού για συνέχιση χρήσης των υδάτων προς άρδευση κατά την θερινή περίοδο μετά την πώληση εθνικού υδρόμυλου, καθώς από 17 Σεπτεμβρίου έως 1 Μαρτίου η χρήση των υδάτων γινόταν αποκλειστικά για τις ανάγκες των υδρόμυλων. |

Πρακτικά των Συνεδριάσεων της Βουλής κατά την Δευτέραν Σύνοδον της Πρώτης Βουλευτικής Περιόδου, 1846

Εφημερίδα Βαλύρα. Φύλλο 88-89. 
 Αναμνήσεις και συγκινήσεις

Ο θεατρικός σύλλογος Βαλύρας το 1920

…. Κατασκευάσαμε 3 γεφύρια για διάβαση πεζών και τη διάνοιξη αύλακος από τον κεντρικό  αλευρόμυλο προς τον παλιόμυλο. Έτσι διοχετεύεται μεγαλύτερη ποσότητα νερού για τη λειτουργία  του νερόμυλου και το πότισμα των μπαξέδων και των χέρσων κτημάτων. Έτσι το Τζεφερεμινη πλημμύριζε ακόμα και στους δρόμους νερό. Λίγα μέτρα από το γεφύρι φτιάξαμε βρύση και οι διαβάτες έπιναν νερό (ήταν η βρύση Δαβίλλα που την πρόλαβα και εγώ). Ο θεατρικός σύλλογος είχε σκοπό να ανακατασκευάσει και το κεραμοποιείο ιδιοκτησία  Θεοδώρου Στ. Καρύδη με σκοπό να κατασκευάζουν τούβλα, κεραμίδια και σωλήνες που ήταν πριν από τη βρύση.

Το θεατρικό σύλλογο αποτελούσαν οι : 

Αναστάσιος Π. Κοντοπανάγος

Σπύρος Β. Χριστάκης

Δημήτριος Αν. Σιάγκρης

Αθανάσιος Στ. Μαυροειδής

Μίμης Αθ. Φείδας

Γεώργιος Στ. Δημόπουλος

Κωνσταντίνος Πολιτόπουλος

Δημήτριος Μιχ. Τσιάμης

Αθανάσιος Δ. Καρύδης

Γεώργιος Αγγελόπουλος

Ιωάννης Ν. Μπόβης

Λευκή Βασ. Λινάρδου

Ουρανία Δημ. Κοντοραή και ένας ράπτης από την Καλαμάτα με την κόρη του Ναυσικά  εγκατεστημένοι στην οικία Σταματοπούλου. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα ήταν η Γκόλφω.

 Μια ανάμνηση που έλουζε το φως της αγάπης και τα συναισθήματα μας θέρμαιναν την καρδιά.

 ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ 9,10, 11, αναφέρονται στους νερόμυλους της Βαλύρας.

 Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 2 ΝΕΡΟΜΥΛΟΥΣ

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΙΩΝΑ ΚΕΦΑΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΛΥΡΑ

ΠΩΣ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΒΑΛΥΡΑ

Βαλύρα λέξη μαγική, τερπνή και ονειρεμένη,

 ιστορική και θελκτική, με τέχνη ευθυασμένη.

Κι απ’ την αρχαίαν εποχήν, εις τα χαρτιά γραμμένη

 και κοσμοξακουσμένη.

Λύσε τη μαγική σιωπή, την αλυσοδεμένη,

 και ειπές μας δίχως διακοπή, με γλώσσα ακονισμένη

, το ονομά σου τι θα ειπεί, Βαλύρα τι σημαίνει.

Παιδιά μου ακούστε να σας ειπώ και να σας μολογήσω,

 τον μύθο να σας διηγηθώ, και να σας παραστήσω,

σαν μάνα που σας αγαπώ να σας ευχαριστήσω.

Μίαν φοράν και έναν καιρόν, από την γην της Θράκης,

 αφού επήρεν τον τορόν, σαν σπουδαστής της Χάλκης

 και μυστηρίων ιερών, γνώστης της Σαμοθράκης.

Ο Θάμυρις κιθαρωδός και ψάλτης εμπνευσμένος

 και λυριτζής και υμνωδός και μάγος ξακουσμένος

 και των μουσών συλλειτουργός και κουτοφαντασμένος.

Ήρθε στην γην την ζηλευτήν της ωραίας Μεσσηνίας

 κατά απόφασην ρητήν εκ θεικής προνοίας

να ιδή την ιεράν γιορτήν  της Αρχαίας Ανδανίας.

Από του Στενυκλαρικού του λεκανοπεδίου,

Πηγαίνων  στη του θρυλικού κοιλάδα του Δωρίου

 να μάθη τασματα λαού γενναίου και ανδρείου.

Έφθασε κει που φυσικώς, τρία τέσσερα ποτάμια

 σμίγουν και βόσκουν τακτικώς σε χλοερά λειβάδια,

 τα υδατά των μαζικώς σαν μίχτες τα κοπάδια.

Ο Άμφιτος αριστερά και Χάραδρος επίσης,

 Λεκτραχαία  δεξιά απ’ τα βουνά της δύσης

και η Λευκασία αγκαλιά γιατ’ έτσι θέλει η φύσις.

Περνών εκεί ο φουκαράς, μετά το πανηγύρι,

σαν ατσιγγάνος μασκαράς παίζων το τυρι-λύρι

 στης Μαυροζούμενας κυράς

 το τρικορφο και εννάστοο περίφημο διοφύρι.

Άκουσε κει να ευθυμεί κάποιος και ευθυμήσας

 άρχισε να  κιθαρωδή την λύραν του κουρδίσας

 και τας χορδάς της κρούσας καυχήθη σαν μωρό παιδί,

 ότι και κείνος τραγουδεί καλύτερα απ’ τας μούσας.

Κείναι δε κόρες του Διος και νύμφης Μνημοσύνης

 τρωθείσαι στην καρδιάν δεινώς εκ ψυχικής οδύνης

 σαν αρπυιες όρμησαν σφορδώς

και τον ετύφλωσαν οικτρώς εκ ματαιοφροσύνης.

Κει δ’ έτσι τυφλωθείς κατά κακήν του μοίρα

και κατ’ ανάγκην συγχυσθείς του έπεσεν η λύρα

  και παρεσύρθη παρευθείς στων ποταμών την γύραν

για νάναι πάντοτε ευλαβείς τον δίδαξεν η πείρα.

Έτσι γεννήθη αρχικώς η φράση πάει η Λύρα

 και εσυμπύχθη βαθμικώς εις την λέξην Παλύρα

και εποιήθη τελικώς το όνομα Βαλύρα.

Και τώρα κει κάθε φορά καθένας που περνάει,

σταθμεύει μ’ εβοσμη χαρά και εκστατικώς τηράει

 και βλέπει λύραν στα νερά φαντασικώς και πάει.

Και πάνω κει στη γέφυραν που σύνδεσμον κρατάει,

 ακούει μια δέσποινα κυρά σαν μούσα να γλεντάει

και σα νεραίδα στα νερά να λέει να τραγουδάει.

Ω τι κακό! Τι συμφορά! Πάει η λύρα πάει

 του Θάμυρι του φουκαρά το ρεύμα την τραβάει!

 όποιος δε σέβει το ιερά Θεός τον τιμωράει.

Από τη Μαύρη συμφορά και απ’ τη γρουσούζα λύρα

 του Θάμυρι του φουκαρά  και απ’ την καλή του μοίρα

 βαπτίστη κει μέσα στα νερά ο ποταμός Βαλύρα.

Έτσι λοιπόν με τη σειρά με της ζωής την πείρα,

με ενθουσιασμό και με χαρά και με καλή του μοίρα

 μετωνομάσθη αργότερα και το χωριό Βαλύρα.

Πειδή όμως στο μεσαίωνα η γέφυρα χαλάσθη

και της Βαλύρας τόνομα μαζί μ’αυτήν σκεπάσθη

από τη Μαυροζούμενα (του Μαυροζούμη δέσποινα)

πόλι αυτή ευθυάσθη κ’ έτσι μετωνομάσθη.

Αλλά και πάλιν ύστερα, η γέφυρα σωριάσθη

κι’ από τη Σουμπασόγλαινα (Σινάν Σουμπάση δέσποινα) αύτη εξαναφυάσθη

 πλήν όμως «Μαυροζούμενα» π΄σλιν επωνομάσθη

και έτσι μέχρι σήμερα, η θέσις κει δοξάσθη.

Επειδή όμως γενικώς, πάντοτε μεις ζητούμεν

 αλήθειαν και ευλαβικώς αυτήν ορθοτομούμεν,

 προς  ταύτα πάντα σχετικώς ορθότερον φρονούμεν.

Ότι ο Θάμυρις αυτός Δαμύρης ή Δεμοίρης

γύφτος αθίγγανος ινδός καβείρης ή φακίρης

 στην θεάν  τύχην του  πιστός

 και εκ ταύτης κακομοίρης.

Σαν αρχιτέκτων ποιητής δημιουργός και κτίστης

 νέων αρχών εισηγητής μυσταγωγός και μύστης

 σαν νέαρχος οργανωτής και δόκιμος στρατιώτης.

Γνωρίζω ήθη μυστικά της παλαιάς Καμπάλλας

ανήθικα και ηθικά κατ΄αρχάς ιδέας και άλλας

στην Μεσσηνίαν βιαστικά κατέφθασεν ο τάλας.

Εκεί δε τότε ευσταθής στην ιδεολογίαν

και σαν στρατιώτης ευπειθής εις την τελετουργίαν

άρχισε μυστικοπαθής κρυφήν μυσταγωγίαν!

Ταύτα μαθόντες μυστικώς της Δήμητρας της θείας

 οι ιερείς κανονικώς και μετά εμπαθείας

 τον εξεδίωξαν κακώς εκ γης της Ανδανίας.

Φεύγων δε κείνος σαν φυγάς και πάσχων από τρόμον

 ναιάδας  της θεάς σεμνάς συνάντησεν στον δρόμο

 και πλήρωσεν σαυτάς ποινάς κατά τον θείον νόμον.

Έτσι λοιπόν τιμωρηθείς ο Θάμυρις ευήθης

σαν άμυαλος και εγωπαθής και ως δαίμων κακοήθης

έπαθεν ομοιοπαθής σαν Αίσωπος ο  ευμαθής

κι Αναχαρσις ο Σκύθης.

Πλην ούτως είτε τυφλωθείς

 είτε στο ρεύμα ρείφθη

 είτε και άλλως φονευθείς

 κι ευλόγως τιμωρήθη

 αν και στο σώμα κακωθείς

 εις την ψυχήν αμείφθη γ

ιατί τονομά του επί της γης

 έως νυν διαιωνίσθη.

Ιων. Δ. Οικ. Κεφάλας. Εν Λεζίω Ιθώμης 1939

Για την αντιγραφή όπως το πρωτότυπο Γιάννης Δ. Λύρας

Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΘΑΜΥΡΙΣ.ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΤΣΩΝΗ

 

 ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ-ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.

Ασωμάτων 15, Θησείο, 15-2-2017.

Χαίρομαι που βρίσκομαι μαζί σας για πρώτη φορά, στην ετήσια συνελευσή σας το 2017, και εύχομαι να γίνει σύντομα η ολοκλήρωση και έκδοση σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, η  έρευνα-καταγραφή-προβολή-διάσωση των νερόμυλων-ανεμόμυλων στη Μεσσηνία. Ονομάζομαι Λύρας Γιάννης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός βιολογίας, με καταγωγή από το Δυρράχι Αρκαδίας και ο παπούλης μου ήταν στρατιώτης του δυρραχίτη οπλαρχηγού Παναγιώτη Κεφάλα.

Μικρό παιδί μεταμορφωνόμουν σε μερμηγκάκι, μελισσάκι, τζιτζικάκι και απολάμβανα τη φύση και το μεγαλείο του Θεού. Αργότερα «αγυιόπαις» και με την απόκτηση της γνώσης μέσα από τα διάφορα αρχεία δημόσια και ιδιωτικά (όπως θα ιδείτε παρακάτω),ασχολήθηκα με την «Κληρονομιά μας». Κάστρα, Βυζαντινά Κτίσματα, Πέτρινα Γεφύρια, Τέμπλα Εκκλησιών, Έργα Λαγκαδινών Μαστόρων κ.λ.π., τα οποία είναι  αναρτημένα στην ιστοσελίδα μου, η οποία έχει μεγάλη επισκεψιμότητα. Έτσι γνωρίστηκα και συνεργάστηκα με το Στέφανο Νομικό η οποία και συνεχίζεται. Δρομολογήσαμε πέρυσι με τη συνεργασία γνωστών μου, την επισκεψή σας στους νερόμυλους της Βόρειας Μεσσηνίας, και του έχω δώσει αρκετό πληροφοριακό υλικό αφιλοκερδώς, και θα του δώσω ακόμη υλικό, ολοκληρώνοντας την έρευνα-καταγραφή,από τα ΓΑΚ.

Φέτος το οδοιπορικό που  ετοίμασα, είναι 14 χωριά με 52 νερόμυλους και  1 ερειπωμένο ανεμόμυλο. Διαμονή στον ξενώνα του Δυρραχίου, που ήταν η μητρομάνα των μυλωνάδων στη Μεσσηνία με το ιστορικό: Να λέει ο Παπαφλέσσας στον οπλαρχηγό Παναγιώτη Κεφάλα. Μετά τη μάχη με τον Ιμπραήμ θα ξαναγίνεις πασπαλιάρης. Δυστυχώς και οι 2 σκοτώθηκαν μαζί με πολλούς άλλους.

Το ΝΕΡΟ, αποτελεί ένα πολύ σημαντικό τμήμα της ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ, το οποίο πρέπει να προβληθεί και διασωθεί, από την άποψη της Αρχιτεκτονικής, Λαογραφίας, Ιστορίας Οικονομίας, Τεχνολογίας, Τεχνογνωσίας, κ.λ.π. Η έννοια της ΝΕΡΟΥ έχει πολλές διαστάσεις και αφορά άμεσα το περιβάλλον της περιοχής, φυσικό, αστικό, κοινωνικό. Είναι ένα από τα 4 στοιχεία της φύσης και το βασικό στοιχείο τη ζωής μας, μιας και ο οργανισμός μας περιέχει 70% νερό. Ο ρόλος του είναι: Μεταφορικός, θερμορυθμιστικός και διαλυτικός.

 Κάνοντας αποδελτίωση από το προσωπικό αρχείο μου, και την έρευνα-μελέτη η οποία συνεχίζεται για το νερό, και γίνεται διεπιστημονικά-πολυεπιστημονικά διαπιστώνουμε , δράσεις, γεγονότα, καταστάσεις, για να τα θυμηθούν οι παλιότεροι και να τα γνωρίσουν οι νεότεροι,  την  τοπική μας ιστορία, σε όλες τις εκφάνσεις του οικονομικού, κοινωνικού, ιστορικού πολεοδομικού, αγροτικού κ.λπ. βίου. Οι μύλοι αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, το οποίο πρέπει να διασωθεί και προβληθεί.

21-1-2013 ξεκινήσαμε με το  Θόδωρο Χαμάκο για την καταγραφή των 10 πέτρινων γεφυριών στη διαδρομή: Λεοντάρη-Δυρράχιο-Καστόρι-Πελλάνα-Κολλίνες, τα οποία και αναρτημένα στο διαδίκτυο. Στα Γιανναίικα σώζονται 3 μύλοι! Κολοκοτρώνη-Μωρογιάννη-Καλογραιών. Ο Θ.Κ. παντρεύτηκε την Αικατερίνη Καρούτσου, θυγατέρα του προεστού του Ακόβου, και πήρε το νερόμυλο προίκα. Το 1825 υπήρχαν 6 νερόμυλοι, (οι 4 δούλευαν ολοχρονίς) και το 1870-85 κτίστηκαν άλλοι 2. Υπάρχει στο διαδίκτυο ο τίτλος: Οι νερόμυλοι στα Γιανναίικα Φαλαισίας της Αρκαδίας και ο μυλωνάδες της. Στη συνέχεια πήγαμε στο Δυρράχι, στη γενέτειρα των προγόνων μου.

ΑΡΧΕΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ

1.Από το Προσωπικό Ημερολόγιο Αρχείο 1947-1957 του βαλυραίου Μ.Γ.

1947

13/3. Πήγα στον μύλο. Σιτάρι 72 οκάδες.

24/4. Άλεσα στον μύλο 108 ½ οκάδες σιτάρι.

………………………………………

2.Ιστορικά.

Η καταγραφή πληροφοριακών και ιστορικών στοιχείων έχει σκοπό να μάθουμε την τοπική μας ιστορία, αγάπη για το τόπο μας, θαυμασμό για τους προγόνους μας που θυσιάστηκαν και αγωνίστηκαν για τη πατρίδα, να μάθουμε τις ρίζες μας και να διακινήσει συναισθήματα. Γίνεται προσπάθεια να δοθούν κάποιες εξηγήσεις, κάποιες απαντήσεις στο πλήθος των ερωτημάτων που προβάλλονται, ώστε η περιοχή μας να βρει τη θέση που της ανήκει στη εθνική μας ζωή και εμείς να γνωρίσουμε από πού ερχόμαστε και που πηγαίνουμε, για να μάθουμε τις ρίζες μας.
Το Υπουργείο Παιδείας, θα πρέπει να συμπεριλάβει στα διδακτικά εγχειρίδια, αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα  τη διδασκαλία της τοπικής ιστορίας, επειδή  οι μαθητές μας την αγνοούν παντελώς.

* Η Συμβολή της ιερής μονής Βουλκάνου στον αγώνα του 1821.

«1829 Οκτωβρίου 1: εφτιάσαμε τον μύλον και το γεφύρι της μαυροζούμενας ονομάζεται κεραμίδια, ξυλική, λιθάρια, βαγένα, νεροτρίβι και οπού ήτον όλλα καϊμένα από τον Ιμπαήμη γρόσια 1500».

Από την ανάρτηση: Ιστορικά θέματα της Ιθώμης

**Το 1945 οι Γεώργιος Φίλιος και Γιάννης Λύρας , μυλωνάδες , με καταγωγή από το Δυρράχι Αρκαδίας, αγόρασαν το μύλο από το Δημοσθένη Πουλόπουλο και  επειδή είχαν πολύ δουλειά ,έφερε και τον αδελφό του Δημήτρη ,από Καλαμάτα.

Όταν υπήρχε πολύ δουλειά δούλευαν και οι δυο χούρχουρες, για να εξυπηρετηθούν  οι πελάτες. Στις 26 Οκτωβρίου  το 1947 έπεσε καταρρακτώδη βροχή και έπνιξε το Γιώργη ,τη γυναίκα του Ευγενία και το παιδί τους Στάθη , που ήταν 2 χρονών, που είχε βαφτίσει ο Κώστας Φεφόπουλος. Την άλλη μέρα βρήκαν σε 1000 μέτρα απόσταση από το μύλο το αντρόγυνο, και μετά από μια βδομάδα βρήκαν το παιδί φαγωμένο σε διάφορα μέρη του σωματός του.

3.Από το αρχείο των πράξεων της  κοινότητας Βαλύρα

ΤΟΜΟΣ 6^ος

^{8-6-1930 evs 21-5-1934}

^{13.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΘΕΡΙΝΟΥ ΜΥΛΟΥ ΒΑΛΥΡΑΣ ΑΠΟ 14-5 ΕΩΣ 14-9-1934}

^{36.ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΥΔΡΟΝΟΜΕΑ}

^{37.ΑΓΟΡΑ ΘΕΡΙΝΟΥ ΜΥΛΟΥ}

^{45.ΑΠΟΔΟΣΗ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΓΕΦΥΡΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΩΜΑΤΩΝ-ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΡΑΝΙΚΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ ΑΡΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΕΛΩΝ ΑΝΑ ΣΤΡEΜΜΑ.}

ΤΟΜΟΣ 7^ος

^{24 -5-1934 ΕΩΣ 6-9-38}

^{24.ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΤΛΙΑΣ ΓΙΑ ΑΡΔΕΥΣΗ –ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΜΥΛΟΥ Π.Σ .ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ}

^{25.ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΤΗΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΥΔΡΟΜΥΛΟΥ}

^{26.ΙΔΡΥΣΗ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ}

ΤΟΜΟΣ 8^ος  ΑΠΟ 8-9-1938 ΕΩΣ 28-3-1943  

17.Ανανέωση θητείας του υδρονομέα Β. Μανιάτη.

ΤΟΜΟΣ 9^ος 1943-1945

14.Διορισμός υδρονομέων

53.Έκδοση αγρονομικής διάταξης με 16 άρθρα. Αριθμός θέσεων και αμοιβή υδρονομέων.

ΤΟΜΟΣ 10^ος 1946-1950

4.Διορισμός υδρονομέων

8.Καθορισμός θέσεων υδρονομέων και αρδευτικών τελών

12.Τέλη αρδευομένων γαιών

ΤΟΜΟΣ 11^{ος           4-6-1950 ΕΩΣ 4-2-1953}

^{6. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΟΡΥΖΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ ΠΟΥ  ΑΡΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ}

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και το ενδιαφέρον σας

ΓΙΆΝΝΗΣ Δ. ΛΥΡΑΣ, συνταξιούχος εκπαιδευτικός βιολογίας

ΒΑΡΔΟΥΝΙΩΤΗ 20Α, Αμπελόκηποι Αθήνα 11255

ΤΗΛ.2155157590 και 6984294718.

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:ilur87@otenet.gr

ΤΟ ΝΕΡΟ    ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ’’ΒΑΛΥΡΑ’’

Φύλλο 1. Ιστορία της Βαλύρας ,λαογραφικά τοπωνύμια Βαλτοκκλησιά, Γανιές, Γοργόρεμα, Γκρεμίνα, Δέση, Κάκαβος, Μούλκια , Πάμμισος  Πίρνακας.

Φύλλο 2. Λαογραφικά

1.Λαϊκή ιατρική, Αικατερίνη Μπουζαλά.
Συγχαρητήρια στους δυρραχίτες της Αττικής ,για την έκδοση του φετεινου ημερολογογίου του 2020, που προβάλλει την Πολιτιστική κληρονομιά του χωριού Δυρράχι, τους νερόμυλους.Το φωτογράφισα και το αναρτώ για προβολή, διάσωση της "ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΜΑΣ".