1.ΕΘΝΙΚΕΣ.
Το ιστορικό λεύκωμα της εφημερίδας Καθημερινή χαρακτηρίζει το 1967 "έτος των τανκς" και έχει εξώφυλλο ένα τανκς έξω από τη βουλή, με όλα τα γνωστά επακόλουθα για την Ελλάδα, την Κύπρο, και τους Έλληνες μέχρι το 1974. Στο άμεσο μέλλον θα αναρτήσουμε και τα 32 εξώφυλλα του λευκώματος της ιστορίας της εφημερίδας της Καθημερινής 1960-1991, δείχνοντας το στίγμα της κάθε χρονιάς.
Στις 21 - 4 - 1967 επιβλήθηκε η χούντα των συνταγματαρχών και έγινε σε πολλά μέρη της Ελλάδος τόπος εξορίας για πολλούς με αριστερά φρονήματα, που δεν ήταν αρεστοί στο καθεστώς της 21ης Απριλίου, και γίνονταν καθημερινά πολλές φιέστες υπέρ του νέου καθεστώτος.
Οι παλαιότεροι θα θυμηθούν. Οι νεότεροι θα ενημερωθούν. Το Ιστορικό Λεύκωμα της «Καθημερινής» φιλοδοξεί να καταγράψει τα σημαντικότερα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών. Με αφετηρία το 1960 και κατάληξη τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, ένας τόμος κάθε μήνα θα είναι αφιερωμένος ολόκληρος σε ένα έτος.
Περιλαμβάνει χρονολόγιο γεγονότων, αναλύσεις των σημαντικότερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων, αναφορές σε πολιτιστικά, αθλητικά ή επιστημονικά συμβάντα και σε προσωπικότητες με ειδικό βάρος που επηρέασαν θετικά ή αρνητικά τις εξελίξεις. Πλουσιότατο φωτογραφικό υλικό που αποδίδει το κλίμα της εποχής και πληθώρα πινάκων με στατιστικά στοιχεία συµπληρώνουν την εικόνα της κάθε χρονιάς.
Στις 13 - 12 - 1967 έγινε το αντιπραξικόπημα του βασιλιά Κωνσταντίνου Β, ενάντια στη χούντα, απέτυχε, και έφυγε οικογενειακώς για την Ιταλία.
(Έχω στην κατοχή μου και τους 32 τόμους 1960-1991, του ιστορικού λευκώματος της Καθημερινής, και είναι τώρα συλλεκτικοί τόμοι).
2.ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ.
Τις χρονιές από 24-1-1967 έως 24-11969 υπηρέτησα την "ΜΑΜΑ ΠΑΤΡΙΔΑ" ΄στις οποίες βίωσα πρόσωπα, γεγονότα, και καταστάσεις, έμαθα και γνώρισα πολλά, στην πλήρη διετή θητεία μου.
Στις 24-1-1967 παρουσιάστηκα φαντάρος στο Ένατο Σύνταγμα Πεζικού στην Καλαμάτα. Ήμουν ΥΕΑ και λόγο '"καλών πληροφοριών"' είχα χαρακτηριστεί αγνώστων κοινωνικών φρονημάτων, παρότι πέρασα επιτυχώς όλες τις εξετάσεις και τα τεστ. Αργότερα έμαθα, έζησα και γνώρισα πολλά πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, βιώνοντας μια απογοήτευση με πολλά ερωτηματικά και γιατί. Ο τότε υπεύθυνος του αστυνομικού τμήματος Βαλύρας έμενε με ενοίκιο στο σπίτι μας με την οικογενειά του, και η μάνα μου είχε αναλάβει εκτός των άλλων και όλες τις εργασίες του σπιτιού, για λογαριασμό τους. Πλύσιμο , μαγείρεμα, καθάρισμα, κ.λ.π. αλλά, μούγκα στη στρούγκα Ηθικόν δίδαγμα. Δεν πιάνεται ποτέ φίλος ο χωροφύλακας, μπακάλης, τσοπάνης, και γύφτος.
Τον Απρίλιο η χούντα των συνταγματαρχών συλλαμβάνει όλους αυτούς που θεωρούσε επικίνδυνους το καθεστώς της 21ης Απριλίου και τους στέλνει εξόριστους σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Μεταξύ αυτών συλλαμβάνεται και ο θείος μου Παναγιώτης Παπαγεωργίου, αδελφός της μάνας μου, και εξορίζεται για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν αμέσως μετά τον εμφύλιο) αφήνοντας πίσω του τρία μικρά παιδιά. Το χειρότερο ήταν ότι η γυναίκα του με την αδελφή του θεία μου Γιαννούλα έκαψαν στο κτήμα όλο το πολύτιμο αρχείο του, για να μην υποστεί χειρότερες κυρώσεις.
Την ίδια χρονιά μετανάστευσε στην Ελβετία που ήταν εκεί και τα άλλα 3 αδέλφια μου, η αδελφή μου Δάφνη τελειόφοιτη λυκείου, που ήθελε ένα μήνα να τελειώσει τη χρονιά.
Αρχές Δεκεμβρίου του 1966, εγκαταλείπω την Αθήνα που έμενα στο Γκύζη Διστομίτου 23 , που εργαζόμουν σε 2 δουλειές, βοηθός μαρμαρά με το ναξιώτη Νίκο Γλίνη στο μαρμαράδικο των Μανικόπουλο-Κουνάδη στον Παράδεισο Αμουρουσίου, και στο Ράδιο Αετός , Σοφοκλέους 1 τοποθετώντας κεραίες τηλεόρασης με τον Κυριάκο, στις διάφορες συνοικίες της Αθήνας κάνοντας τις δύσκολες και επικίνδυνες εργασίες.
Μου άρεσαν και οι 2 δουλειές γιατί πολλές φορές το φιλοδώρημα ήταν μεγαλύτερο από το μεροκάματο και η πληρωμή γινόταν κάθε Σάββατο.
Απέναντι από το σπίτι που έμενα ήταν η εξαμελής οικογένεια Μαρούλη από Νάξο και είχαν ανακαλύψει τον αριθμό του τηλεφωνικού θαλάμου με κερματοδέκτη, οπότε είχαμε και τηλέφωνο επικοινωνίας , στους δύσκολους τότε καιρούς και είχαμε φιλικές σχέσεις λύνοντας τις ασκήσεις φυσικοχημείας -μαθηματικών σε μια από τις 3 κόρες την Ευσταθία, όταν δυσκολευόταν. Ακούγοντας κάποιος το τηλέφωνο ενημέρωνε για ποιον ήταν και αυτό ωφέλησε εμένα γιατί ο ναξιώτης μαρμαράς Γλίνης με έπαιρνε και κάναμε έξτρα δουλειές στις τότε ανεγειρόμενες πολυκατοικίες στη Λεωφόρο Συγγρού κοντά στον Ιππόδρομο. Όταν ολοκληρώθηκε η μαρμαρόστρωση-πλακόστρωση του διαμερίσματος του εφοπλιστή Λαιμού, μου έδωσε ξεχωριστά πολύ μεγάλο φιλοδώρημα, γιατί επέβλεπε τις εργασίες. Εγώ μετρούσα, έφτιαχνα λάσπη και ο μάστορας έκοβε και τοποθετούσε και η συνεργασία μας τον είχε εντυπωσιάσει. Στα Πατήσια Σκιάθου 25, ο θείος μου Κώστας Παπαγεωργίου που είχε την ιδιόκτητη οικία του, του έκανα δώρο τα μάρμαρα και την εργασία μας που τοποθετήσαμε, χρεώνοντας εμένα τα αφεντικά με λιγότερο κόστος, μιας και έμεναν ευχαριστημένοι από την απόδοση της εργασίας μου.Παίρνω το τραίνο με τα λιγοστά πραγματά μου και φτάνω στη Βαλύρα που ήταν η μάννα μου με το τελευταίο παιδί τη Δάφνη που ήταν τελειόφοιτη του λυκείου Μελιγαλά, ενώ τα άλλα 3 αδέλφια μου ήταν μετανάστες στην Ελβετία με την εξαδέλφη μου Ελένη Βάκρινου. Μαζέψαμε τις ελιές, τιμήσαμε τις γιορτές των Χριστουγέννων και στις 24-1-1967 παρουσιάζουμε στο Ένατο Σύνταγμα Πεζικού 81 ΕΣΣΟ ως ΥΕΑ, στον Πέμπτο Λόχο.
Στο στρατόπεδο τότε υπηρετούσε ο λαχαγός Παναγιώτης Μαργαρίτης από του Κατσαρού που με το συχωρεμένο αδελφό του δάσκαλο είμασταν συμμαθητές στο πρακτικό λύκειο Μελιγαλά και μου είπε ότι λόγο αγνώστων κοινωνικών φρονημάτων αποκλείστηκα από ΥΕΑ και με κατέταξαν στο πυροβολικό ως κρυπτογράφο ζητώντας στοιχεία για τα κοινωνικά μου φρονήματα. Ρωτούσα να μάθω τη σημαίνει κρυπτογράφος κανείς δεν το γνώριζε και το έμαθα όταν πήγα στην σχολή στην Καβάλα. Όταν έμαθε ο λοχίας Δουλής Αντώνης από τον Πύργο ότι είχα γνωριμία με το λοχαγό Μαργαρίτη κάθε μέρα καψόνι, καζάνια, και καλλιόπη και εγώ φυσικά το είχα πήρα στην πλάκα.Στις
23 Μαρτίου 1967 γιορτάζεται η απελευθέρωση της Καλαμάτας και ο λοχαγός
Μαργαρίτης μου αναθέτει να τακτοποιήσω τη συμμετοχή του σχολείου Μελιγαλά για
την παρέλαση, οπότε συνάντησα την αδελφή μου και τους συμμαθητές-τριες και
φωτογραφήθηκα μαζί τους με τη μηχανή του χρόνου.
Τέλη Μαρτίου
παίρνω μετάθεση για το πυροβολικό στη Θήβα και την ημέρα που ήτανε να
πάω στην 131 Μ.Π.Π. γίνεται η χούντα των συνταγματαρχών και παραμένω στη Θήβα
για ακόμη ολίγες ημέρες. Η χούντα συλλαμβάνει όλους τους κουμουνιστές και
μεταξύ αυτών και το θείο μου Παναγιώτη Παπαγεωργίου, τους συγκεντρώνουν στο στρατόπεδο Καλαμάτας και μετά τους
στέλνουν για ταξίδι «ΑΝΑΨΥΧΗΣ» για
δεύτερη φορά στη Γυάρο. Η θεία μου Μαρία σύζυγος του θείου μου Παναγιώτη με τη
θεία μου Γιαννούλα αδελφή της μητέρας μου και του θείου μου φόρτωσαν στο άλογο 2
σακιά με υλικό περιοδικά ,φωτογραφίες ,αφίσες κ.λ.π. πήγαν στο κτήμα και τα
έκαψαν για να εξαφανίσουν τα πειστήρια, μιας και ο θείος μου τον θεωρούσαν επικίνδυνο, για
το καθεστώς της χούντας αφήνοντας τρία μικρά παιδιά.
Στην πλατεία της Βαλύρας γίνεται το συντριβάνι, η καθημερινή έπαρση και υποστολή της σημαίας, και στο γραφείο της κοινότητας μπαίνει το πουλί ο φοίνικας. Τα ΤΕΑ (ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ) με έδρα το Μελιγαλά γυρίζουν τα χωριά και προπαγανδίζουν υπέρ της χούντας, προβάλλοντας τα επίκαιρα στις πλατείες των χωριών , και γράφονται στα ΤΕΑ, πολλά άτομα από τη Βαλύρα.
Μετά
το Πάσχα η μάννα μου και αδελφή μου αποφάσισαν να πάνε Ελβετία παρότι σε ένα
μήνα τελειώνε το λύκειο, μιας και βγήκαν τα χαρτιά νωρίτερα για τη μετανάστευση της αδελφής μου. Πήγα στη Θεσσαλονίκη
αυθημερόν από την Ξάνθη, να πίσω μάννα και αδελφή
να αναβάλλουν το ταξίδι, να πάρει το απολυτήριο και να φύγουν αργότερα. Δεν τις έπεισα, και επέστρεψα στην Ξάνθη αρκετά στενοχωρημένος και λυπημένος.
Στην
πόλη της Καβάλας όσοι είχαμε την ειδικότητα του κρυπτογράφου κάναμε την εκπαίδευση
για να πάρουμε την ειδικότητα. Στην πορεία της εκπαίδευσης όσοι δεν τα
κατάφερναν τους έδιναν άλλη ειδικότητα και πήγαιναν στις μονάδες τους. Έπρεπε να είχες μεγάλη προσοχή και παρατηρητικότητα, γιατί αν παρέλειπες έστω και ένα γράμμα το σήμα δεν έβγαινε με τίποτε, και φυσικά δεν διαβαζόταν. Πάλι από την αρχή ,και είχες άλλη μια τρίτη ευκαιρία για να συνεχίσεις την εκπαίδευση, διαφορετικά έφευγες με άλλη ειδικότητα. Κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο είχαμε ΕΗΔ (Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση) και κάθε Σάββατο προσωπική επιθεώρηση και στο κρεββάτι στο θάλαμο.
Με
το πέρας της επιτυχίας μου στην εκπαίδευση στο Α2 γραφείο έμεινα κατάπληκτος από
το τι πλούσιο πληροφοριακό υλικό είχε ο διογκωμένος από έγγραφα φακελός μου, από τους διάφορους πληροφοριοδότες (κοινώς ρουφιάνους) του χωριού μου. Πως είναι δυνατόν ένα ορφανοπαίδι με μάννα χήρα 32 χρόνων με 5 κουτσούβελα ηλικίας 11 - 4
χρόνων και εγώ δίδυμος να πληρώνω την ιδεολογία των άλλων. Εκεί υπηρετούσε τότε και ο
λοχαγός Τσέκος Θόδωρος από τη Σκάλα Μεσσηνίας που με τον αδελφό του
Γρηγόρη πηγαίναμε στο γυμνάσιο Μελιγαλά
και ο στρατιώτης Τάσος Θεοδωρακόπουλος από το Ζευγολατιό Μεσσηνίας που ολοκλήρωνε
τη θητεία του, και αργότερα ανοίξαμε μαζί φροντιστήριο στο Μελιγαλά, πριν διοριστούμε στη Μέση Εκπαίδευση.
Ο βασιλιάς ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β στις 13 Δεκεμβρίου του 1967 συνοδευόμενος από μέλη της ελληνικής βασιλικής
οικογένειας και τον τότε πρωθυπουργό ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΟΛΛΙΑ αποπειράθηκε αντικίνημα με σκοπό την ανατροπή
της ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου μετά την αποτυχία του αντικινήματος παγιώθηκε περισσότερο. Το καθεστώς κυβέρνησε για τα επόμενα επτά χρόνια, κατάργησε επίσημα τη βασιλεία την πρώτη Ιουνίου το 1973 και οδήγησε τη χώρα στη τραγωδία της Κύπρου το 1974. Η 13η Δεκεμβρίου 1967 αποτελεί, στην ουσία, το τέλος της βασιλείας της ελληνικής βασιλικής δυναστείας στην Ελλάδα η οποία βασίλευσε 104 χρόνια με μικρά διαλείμματα. Υπάρχουν χιλιάδες αναρτήσεις , εφημερίδες, βιβλία, φωτογραφίες και πληροφορίες για την ξενόφερτη βασιλεία στην Νεώτερη Ελλάδα που μας επέβαλαν οι ξένες δυνάμεις για τα δικά τους συμφέροντα και την επτάχρονη χούντα στην Ελλάδα σε ελληνική και διάφορες ξένες γλώσσες, για όποιον θέλει να μελετήσει σε βάθος την ιστορία μας με τις καλές και τις κακές στιγμές της.
Η συγκομιδή της ελιάς είχε μεγάλη ταλαιπωρία. Δυο γαϊδούρια και ένα άλογο φορτωμένα με λιόπανα, σακιά, ραβδιά ,τέμπλες, φαγητά, με τιναχτή εμένα και συνεργείο κάτω τη μάννα μου, τη θεία νου Μαρία με τα 2 παιδιά της Χρίστο και Κώστα και την αδελφή της θεία μου Μαρίας Ρήνα. Για να βγάλουμε το λάδι τότε ,έπρεπε να μας βγει το λάδι, γιατί έπρεπε να λιχνίσεις τις ελιές, να τις φορτώσεις στα ζώα ή το κάρο, να τις βάλεις στο παχνί του λιοτριβιού και να βγουν λάδι ύστερα από ημέρες, με τα τότε λιοτρίβια της εποχής, που το καυτό νερό κατέστρεφε όλες τις υδατοδιαλυτές βιταμίνες .Το καλό ήταν τότε ότι το λιοκκόκι από τα λιοτρίβια ήταν ζωοτροφή για πολλά είδη ζώων, ενώ τώρα τα λιοτρίβια 2 και 3 φάσεων, πάει στα πυρηνελαιουργία και ραφιναρίες , και στη συνέχεια γίνεται πέλετ για καύσιμο, μιας και τα οικόσιτα ζώα σε πολλά σπίτια δεν υπάρχουν .Η μάννα μου επιστρέφει από Ελβετία και με ενημερώνει να κατέβω στο χωριό για να μαζέψουμε τις ελιές. 20 Δεκεμβρίου 1967 η διαδρομή με τραίνο Ξάνθη, Θεσσαλονίκη, Σταθμό Λαρίσης, διανυκτέρευση στο κέντρο διερχομένων (κοντά στον σταθμό Λαρίσσης), σταθμός Πελοποννήσου, και αναχώρηση με τον καρβουνιάρη για Βαλύρα.
Για να βγάλεις λάδι έπρεπε να σου βγει το λάδι, και το χάσιμο χρόνου ήταν στο φόρτωμα -ξυφόρτωμα , λίχνισμα, λιόπανα, μεταφορά τις ελιές στο λιοτρίβι με ζώα ή κάρα.
Οι φωτογραφίες και τα έγγραφα αποδεικνύουν πρόσωπα ,γεγονότα, καταστάσεις. με τις τότε πονεμένες ιστορίες που περιγράψαμε πολύ συνοπτικά.
| Περιγραφή | |
Οι παλαιότεροι θα θυμηθούν. Οι νεότεροι θα ενημερωθούν. Το Ιστορικό Λεύκωμα της «Καθημερινής» φιλοδοξεί να καταγράψει τα σημαντικότερα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών. Με αφετηρία το 1960 και κατάληξη τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, ένας τόμος κάθε μήνα θα είναι αφιερωμένος ολόκληρος σε ένα έτος. Περιλαμβάνει χρονολόγιο γεγονότων, αναλύσεις των σημαντικότερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων, αναφορές σε πολιτιστικά, αθλητικά ή επιστημονικά συμβάντα και σε προσωπικότητες με ειδικό βάρος που επηρέασαν θετικά ή αρνητικά τις εξελίξεις. Πλουσιότατο φωτογραφικό υλικό που αποδίδει το κλίμα της εποχής και πληθώρα πινάκων με στατιστικά στοιχεία συμµπληρώνουν την εικόνα της κάθε χρονιάς. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου