ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821.ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΣ -ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΥΡΡΑΧΙΤΩΝ ΗΛΙΑΣ ΣΧΙΖΑΣ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 

 Άγνωστοι Ηρωες της Επαναστασης.

Παναγιώτης Κεφάλας.

Ένας από τους οπλαρχηγούς και ήρωας του 1821.

Στα τέλη του 18ου αιώνα στην Ελλάδα όλα τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, οι Έλληνες ήταν απροστάτευτοι στα χέρια των τούρκων με μοναδική δύναμη αντίστασης τους κλέφτες των βουνών.

Οι τούρκοι με τους συνεργάτες τους έκαναν την ζωή των Ελλήνων αφόρητη με την βαριά φορολογία και της παντός είδους τιμωρίες που τους επέβαλλαν χωρίς κανέναν λόγο και αφορμή.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα γεννήθηκε ο Παναγιώτης Κεφάλας το 1785 στο χωριό Δυρράχιο η Δυρράχι της Μεγαλόπολης της Αρκαδίας. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Κεφάλας που σε νεαρή ηλικία είχε φτιάξει μια ομάδα κλεφτών από συγγενείς και συγχωριανούς τους και ανεβήκαν στο βουνό για να πολεμήσουν κατά των τούρκων.

Τον Ιανουάριο του 1806 όταν οι τούρκοι έκαναν επιχειρήσεις κατά των κλεφτών για να τους εξοντώσουν,αυτός μαζί με την ομάδα του έμεινε στην περιοχή του και την προστάτεψε.

Ήταν γενναίο παλληκάρι πάντα πρώτος στην μάχη και έδινε θάρρος σε όλους γύρω του.

Μαζί με τον κουμπάρο του,τον Παπαφλέσσα και τον αδελφό του Νικήτα Φλέσσα ή Δικαίο δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στους τούρκους.

Το 1815 ο Κεφάλας σκότωσε έναν φοροεισπράκτορα των τούρκων που λέγονταν Σπανός που τόσα δεινά είχε επιφέρει στους φτωχούς Έλληνες.

Το καλοκαίρι του 1817 συγκρούστηκε με ένα τούρκικο απόσπασμα του ΧΑΣΑΝ αγά που ήταν όμως υπέρτερο αριθμητικά και έτσι αναγκάστηκε να υποχωρήσει,κατέφυγε στην Μεσσηνία ώσπου να κοπάσει η θύελλα.

Το 1819 μυήθηκε από τον Παπαφλέσσα στην Φιλική Εταιρεία για να ελευθερώσει την Ελλάδα από τους βάρβαρους της Ασίας.

Κήρυξε τον πόλεμο κατά των τούρκων ήδη από τον Νοέμβριο του 1820 μαζί με τα αδέλφια του Θεόδωρο και Δημήτριο και άλλους συγχωριανούς του.

Στις 23 Μαρτίου του 1821 μπήκε ελευθερωτής στην Καλαμάτα την πρώτη μεγάλη πόλη που απελευθέρωσαν οι επαναστάτες.

Από εκεί και ύστερα το ντουφέκι και ο Κεφάλας είχαν γίνει ένα, όπου και να πήγαινε δεν το αποχωριζόταν ποτέ.

 Οι μάχες που πήρε μέρος ήταν πολλές και πάντα με πολλαπλάσιους αντιπάλους που κατάφερνε να κατατροπώνει.

ΗΛΙΑΣ ΣΧΙΖΑΣ 

Στις 23 Φλεβάρη μας άφησες όλους: αγαπητή οικογένεια, συγγενείς, όλους τους Δυρραχίτες, τα πνευματικά σου παιδιά. Θλίψη και παράπονο. Οι συγκυρίες μας κρατούν μακριά κι από τη σεμνή, σεμνή όπως θα ήθελες εξάλλου, και απλή τελετή του αποχαιρετισμού, στην εκκλησία του Αι Γιάννη που τόσο δεμένη μαζί της είναι η οικογένεια σου.

Τώρα η θέση σου στο ψαλτήρι είναι άδεια… Και εσύ στράτευσες για τη φωτεινή Δόξα. Και άλλοι καρτερούν να σε υποδεχτούν εκεί. Κάνε μας τούτη τη χάρη : Αφουγκράσου τις κουβέντες που κρένουνε ένα γύρο. Είναι και οι δικές μας αλήθειες. Που τις λέμε όπως ο ίδιος μας έμαθες, με τούτα τα λόγια του ποιητή:

‘’Μακριά απ’ όποια ήττα, αντίστροφος κι ακίνητος εστήθη

Μόνε σφοδρά βροντοκοπούν τ’ αρματωμένα στήθη.

Εκεί ‘ρθε το χρυσότερο από τα ονειρατά μου.

Άλλη φωνή ‘πε - ο δρόμος σου γλυκός και μοσχοβολισμένος

Στην κεφαλή σου κρέμεται ο ήλιος μαγεμένος

Παλικαρά και μορφονιέ, γεια σου, καλέ, χαρά σου!

Άκου!...στεριές της γης, εμάθαν τ΄ονομά σου… -

Τούτος , αχ που΄ν’ ο δοξαστός κι η θεϊκιά θωριά του;

Η αγκάλη μ’ έτρεμ’ ανοιχτή κατά τα γόνατα του.

Έριξε χάμου τα χαρτιά με τς είδησες του κόσμου’’

……………………………………………………………………………..

Καλό Παράδεισο αγαπημένε μας