Αφιερωμένο σε εκείνους που υπηρετούν με θεία πίστη τον άνθρωπο ιατρικά
Αν και ήταν άριστη μαθήτρια και ζήτησε στον πατέρα της να συνεχίσει για να σπουδάσει ιατρική ,έλαβε ως απάντηση ότι αυτά δεν είναι πράγματα για κορίτσια καλών οικογενειών. Παρέμεινε κλεισμένη στο σπίτι και επειδή ήταν θλιμμένη και φοβήθηκαν μην τους συμβεί κανένα κακό ,την έστειλαν να παρακολουθεί και να βοηθάει έναν γέροντα χειροπρακτικό στο χωριό για να εκτονώσει τον βαθύ πόθο της. Η Σουνέλω όχι μόνο τον χειροπρακτικό παρακολούθησε, αλλά και τη μαμμή του χωριού, μέχρι που έμαθε άριστα να ασκεί και τις δύο ιατρικές τέχνες, παρέχοντας σημαντική βοήθεια στους κατοίκους του χωριού, μέχρι τα βαθιά της γεράματα.
Σχετικά με το παρανόμι της Σουνέλως, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία έχει σχέση με την οικογένεια της, τον παππού της ο οποίος αποκαθιστούσε τους σωλήνες στα σπίτια, τα σούνελα όπως τα αποκαλούσαν παλιά στη Βαλύρα. Η δεύτερη αφορά έναν Άγγλο τουρίστα προπολεμικά , ο οποίος στραμπούλησε άσχημα το πόδι του, γιατί δεν πρόσεξε και του το έπιασε η πόρτα του τραίνου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ματαιώσει το ταξίδι του, να κάνει στάση στη Βαλύρα και να τον αναλάβει η χειροπρακτικός του χωριού, εμπρός στα καθίσματα του σταθμού της Βαλύρας.
Ο Άγγλος ξάπλωσε στο ξύλινο, παλιό παγκάκι του σταθμού, του εξήγησε ο σταθμάρχης ότι έρχεται η θεραπεύτρια, αλλά εκείνη καθυστερούσε γιατί είχε ήδη άλλον ασθενή στον χώρο της.
-Soon, σουν (γρήγορα) έλα, έλα επαναλάμβανε καμιά ώρα ο τραυματισμένος τουρίστας, κι από τότε ονόμασαν τη χειροπρακτικό της Βαλύρας Σουνέλω.
Ευτυχώς, ένα μικρό στραμπούληγμα είχε ο Άγγλος. Η Σουνέλω έριξε σε μία λεκάνη χλιαρό προς κρύο νερό, έλιωσε λίγο σπιτικό σαπούνι, μαλάκωσε τα νεύρα του ποδιού του ασθενή
και επανέφερε τον αστράγαλο με ανατάξεις στη θέση του. Στη συνέχεια έδεσε το πόδι με επίδεσμο, τον οποίο πέρασε και κάτω από το καλοκαιρινό πέδιλο του ασθενή, για να μην στραβοπατήσει κατά τη διαδρομή και τραυματιστεί ξανά, και τον έστειλε στην ευχή του Θεού, κληρονομώντας ένα μοναδικό παρανόμι.
Η μεγάλη θεραπεύτρια της Βαλύρας κουβαλούσε στο DNA της απίστευτες πληροφορίες για τη χειροπρακτική, πέρα από αυτά που διδάχτηκε. Ήταν λες και ο Ιπποκράτης με τον Ασκληπιό είχαν επικαθήσει επί της κεφαλής της, και όλοι οι Άγιοι Ιατροί της Ορθοδοξίας. Απόδειξη ήταν ότι θεράπευσε τους ρευματισμούς μιας κοπέλας αγγίζοντας με πίστη στον Θεό την ασθενή, και με απαλές μαλάξεις, σαν χάδι ,τα πονεμένα σημεία του σώματός της. Η ψυχή της νέας γυναίκας αντιλήφθηκε τη θεραπευτική επέμβαση ως θεία ευλογία, η ανιδιοτελής αγάπη της Σουνέλως διαπέρασε το κορμί της και το θείον Φως αποκατέστησε την ασθένεια της. Εκτός όμως των προσωπικών της χαρισμάτων, η Σουνέλω πότε δεν ανελάμβανε κανέναν για θεραπεία, χωρίς την πρότερη διάγνωση από τον γιατρό του χωριού, εκτός από λίγες περιπτώσεις, που η ανάγκη την ώθησε σε άμεση επέμβαση για να αποσοβήσει ,σε αρχικό στάδιο, τον πόνο τον πάσχοντος.
Πριν τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο συνέβησαν στην Αμερική και στον Καναδά συγκλονιστικά γεγονότα, όσον αφορούσε την αναγνώριση της Χειροπρακτικής ως επιστήμης. Μία συγγενής της οικογένειας έστειλε επιστολή για να χαροποιήσει τη Σουνέλω ,ότι μελλοντικά θα αναγνωριστεί το έργο της και δεν θα θεωρείται δουλειά τσαρλατάνου. Η επιστολή έγραφε τα εξής:
“Σουνέλω μου, ένας Καναδός , ονόματι Ντέιβιντ Ντανιέλ Πάλμερ (1845-1913) που ζούσε στην Άϊοβα της Αμερικής ίδρυσε το 1897 το πρώτο Πανεπιστήμιο Χειροπρακτικής. Όπως είπε ο ίδιος την τέχνη τού την δίδαξε ένας ο οποίος ήταν πεθαμένος πριν από 50 χρόνια!Κι εσένα σε καθοδηγεί ο Θεός γιατί θέλει να προσφέρεις σπουδαίο έργο στους πονεμένους κατοίκους του χωριού”.
Η Σουνέλω εντυπωσιάστηκε, αυτοσυγκεντρώθηκε και μίλησε στον Θεό:
-Σε ευχαριστώ Κύριε που επιτρέπεις να γίνονται οι άνθρωποι καλά με τη καθοδήγησή σου.
Εκείνη τη στιγμή άκουσε μέσα της ψαλμούς από τη βάπτισή της “όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε αλληλούια”.Η καρδιά της άρχισε να κτυπάει δυνατά , κι από την πολλή της τη χαρά άντεξε και περπάτησε από τη Βαλύρα μέχρι τη Λάμπαινα για να βοηθήσει έναν γεωργό , ο οποίος χρειαζόταν ανάταξη ιερολαγώνιας άρθρωσης, γιατί πονούσε στο ύψος της μέσης του δεξιά και δεν μπορούσε να στρίψει. Παράλληλα με τον γεωργό συμβούλεψε και μία νιόπαντρη, η οποία είχε έλθει νυφούλα στη Λάμπαινα. Η νύφη φοβόταν μην πονέσει και είχε 15 μέρες να πάει με τον γαμπρό. Ήθελε να γυρίσει στο πατρικό της και να διαλύσει τον γάμο της,Αισθανόταν σπασμούς στη μήτρα της και έτρεμαν τα πόδια της. Αυτήν την παρέπεμψε η Σουνέλω στον γιατρό Γεωργακόπουλο, ο οποίος την δρομολόγησε και έκανε στη συνέχεια πέντε παιδιά, αφού της αφαίρεσε ιατρικά τον μυοσαρκώδη υμένα. Όμως στη συνέχεια η Σουνέλω την ξεγέννησε επιτυχώς, γιατί ήταν ταυτόχρονα και άριστη μαμμή.
Οι παππούδες μας στη Βαλύρα εργάζονταν πολύ σκληρά στα κτήματα, στους ελαιώνες ,στους μπαξέδες και στους κήπους του χωριού. Κι όταν χαλάρωναν από τις αγροτικές τους εργασίες, είχαν τη κτηνοτροφία, τα μεροκάματα στα ρίζια, στις σταφίδες ,στα σύκα, στις ελιές, στις οικοδομές, αλλά και στη ξενιτιά, για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην στην οικογένεια τους. Οι αρθρώσεις τους με την υπερχρήση ήταν σακατεμένες. Η Σουνέλω έπρεπε να επέμβει στις περιφερικές αρθρώσεις όσον αφορούσε μπλοκαρίσματα, μετατόπιση σπονδύλων και υπερξαρθρήματα. Επίσης ανελάμβανε ασθενείς με επικονδυλίτιδα, τενοντίτιδα, σε αρχικό στάδιο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, διαστρέμματα, αλλά και οσφύ ισχιαλγίες.
-Τι έχω κοριτσάκι μου και δεν μπορώ να πάω στα κτήματα;, τη ρώτησε ένας παππούς , ο οποίος ήταν καλός αγρότης.
Αφού του έκανε αρκετές ερωτήσεις η Σουνέλω και τον εξέτασε, όπως την είχε διδάξει ο γιατρός Γεωργακόπουλος να πράττει, είπε στον παππού:
-Θα πρέπει να σας δει πρώτα ο γιατρός προτού ξεκινήσω τη θεραπεία. Απ΄ ότι βλέπω πάσχετε από οσφύ ισχιαλγία.
-Τι θα πει αυτό παιδάκι μου; είμαι αγράμματος και δεν καταλαβαίνω.
-Η πίεση στο σπονδυλικό νεύρο προκαλεί πόνους και μουδιάσματα , τα οποία αντανακλούν στο πόδια σας, απάντησε η Σουνέλω. Με την καθοδήγηση του γιατρού ανακούφισε σημαντικά η δεινή χειροπρακτικός τον ταλαίπωρο γέροντα.
Η μεγάλη θεραπεύτρια ανέλαβε μαθητές με σκολίωση, μάλιστα είχε με τη βοήθεια του γιατρού και του ξυλουργού του χωριού κατασκευάσει πολλά ορθοπεδικά βοηθήματα για να διευκολύνεται το έργο της.
-Υπήρχε και μία περίπτωση ενός εγγράμματου με λόρδωση, αλλά αυτή την περίπτωση η Σουνέλω την αντιμετώπισε ψυχολογικά. Όταν κατάλαβε από τα λεγόμενά της ο ματαιόδοξος πελάτης ότι ο ίδιος, με μεγάλη υπερηφάνεια και έπαρση προκαλούσε τη μοίρα του, του κόπηκε η φόρα και σταδιακά αναπροσαρμόστηκε και η σπονδυλική του στήλη.
Μια φορά την επισκέφτηκε ένα πολύ μορφωμένο γεροντοπαλίκαρο που ήταν πονηρός, αλλά κρατούσε τα προσχήματα και συμπεριφερόταν πολύ ευγενικά. Πονούσε το δεξί του χέρι και η Σουνέλω του ζήτησε να αφαιρέσει το πουκάμισό του για να τον εξετάσει .
Εκείνος τη κοίταξε στα μάτια, αναψοκοκκίνησε και έπραξε όπως του ζήτησε η χειροπρακτικός. Η Σουνέλω σήκωσε μαλακά το χέρι του ασθενή ,αφού ξάπλωσε πρώτα, και στη συνέχεια άρχισε το ψηλάφισμα με προσοχή στην ωμική ζώνη. Κάποια στιγμή εκείνος έβγαλε ένα δυνατό α α α αχ!
-Τι πάθατε; πονάτε; τον ρώτησε η χειροπρακτικός.
-Όχι, όχι απάντησε το γεροντοπαλίκαρο. Μου γαργαλάτε τόση ώρα τώρα τις τρίχες στη μασχάλη και δεν αντέχω, δεν αντέχω!
Η Σουνέλω θύμωσε, αλλά δεν το έδειξε. Φόρεσε γάντια και συνέχισε τη δουλειά της.
-Μάλλον έχετε σύνδρομο πρόσκρουσης, του απάντησε με σοβαρότητα. Να το επιβεβαιώσει πρώτα ο γιατρός και θα συνεχίσουμε κανονικά τη θεραπεία μας. Ο ασθενής, όταν πήγε στον γιατρό τον Γεωργακόπουλο δεν του βρήκε τίποτα, μόνο ψυχοφάρμακα και βιταμίνες του έγραψε. Μετά από μερικές μέρες ξαναπήγε στη Σουνέλω το γεροντοπαλίκαρο.
-Πιάστε μου λιγάκι το κεφάλι “γιατρέ μου” της είπε ,για να θεραπευτώ! Έχω πονοκεφάλους, ημικρανίες, ιλίγγους, μυικά πιασίματα, μουδιάσματα, πόνους, όλα τα έχω!
-Τι σας είπε ο γιατρός; ρώτησε η Σουνέλω.
-Χρειάζομαι ψυχίατρο, απάντησε εκείνος.
- Αμ δε χρειάζεσαι ψυχίατρο καημένε, γυναίκα χρειάζεσαι για να γίνεις καλά , απάντησε η Σουνέλω.
-Μα πώς; εύκολο το έχετε να βρεθεί η σωστή γυνή; απάντησε εκείνος.
-Θα βρεθεί, γιατί να μην βρεθεί, είπε με σιγουριά η Σουνέλω, η οποία τελικά τον πάντρεψε με μία γνωστή της δασκάλα από άλλη περιοχή, αφού πρώτα του έκανε μερικές συνεδρίες με μαλάξεις στον αυχένα, μέχρι να στεφανωθεί και να φύγει , να πάει να ζήσει στη πόλη της γυναίκας του.
Οι Έλληνες , από αρχαιοτάτων χρόνων , (2000 π.Χ.) υπηρέτησαν την ιατρική τέχνη της χειροπρακτικής , αλλά στη νεότερη Ελλάδα η επίσημη άσκηση του επαγγέλματος άρχισε δειλά δειλά το 1924, με τον Δρ Κλεάνθη Λίγηρο. Ο πρώτος σύλλογος χειροπρακτών (ΣΕΧ ) ιδρύθηκε το 1977, που ήταν ήδη αργά για τη Σουνέλω να γίνει επίσημο μέλος. Η Σουνέλω , με αγάπη μετέφερε τις χειροπρακτικές της γνώσεις σε άλλη ευλογημένη ψυχή στο χωριό, πριν αποβιώσει, ύστερα την απαθανάτισε ο χρόνος στα χρυσά τετράδια της ιστορίας της Βαλύρας ,για την τόσο σημαντική προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο του χωριού.
Εμφανίστηκε μετά τον θάνατό της στο παλικάρι που εκπαίδευσε στη χειροπρακτική και του είπε:
-Εμείς ,εκεί ψηλά στον ουρανό φορούμε λευκά και υπηρετούμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ,τον μέγα Ιατρό!
Ο Θεός να την αναπαύει σε ουράνια δώματα την αείμνηστη Σουνέλω, τη μεγάλη χειροπρακτικό και μαμμή της Βαλύρας μας.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
6/9/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου