Αφιερωμένο σε αυτούς που έχουν τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος
Στη Βαλύρα το 1890, έστειλε o Θεός ένα πολυόμματο από τα τάγματα των αγγέλων να ευλογήσει τη γέννηση μίας κόρης με
απαστράπτον βλέμμα , η οποία βαπτίστηκε
στον Άγιο Αθανάσιο και έλαβε το όνομα Κρυσταλλία . Η Κρουστάλλω της Βαλύρας, η μεγάλη γητεύτρα των πονηρών οφθαλμών, ανέλαβε
θεάρεστο έργο από τα γεννοφάσκια της μέχρι τα βαθιά της γεράματα , αφού μέχρι
και η μαμμή η οποία τη ξεγέννησε και
είχε θολό βλέμμα , μόλις έπιασε τη Κρουστάλλω στα χέρια της και της
χαμογέλασε το νεογέννητο πέρασαν όλα!
Η Κρουστάλλω πήγε στο Δημοτικό Σχολείο όπως όλα τα κορίτσια της εποχής της και στη συνέχεια κλείστηκε στο σπίτι για να ετοιμάσει τη προίκα της, παράλληλα εργαζόταν στα κτήματα, αμπέλια, σταφίδες και ελαιώνες της οικογένειας της. Όταν ήταν στο Δημοτικό Σχολείο , ένας συμμαθητής της ματιαζόταν συνέχεια, ιδίως από έναν άλλο ιδιότροπο και ζηλιάρη μαθητή , δυο χρόνια μεγαλύτερο του, που τον κοιτούσε επίμονα , με αποτέλεσμα να τρέμει, να χασμουριέται συνέχεια και να κλαίει ανεξέλεγκτα. Τότε η Κρουστάλλω πρωτοθέλησε να βοηθήσει τον συνάνθρωπό της για να αποκαταστήσει το πρόβλημα που διαπίστωσαν οι παιδικοί της οφθαλμοί . Γι αυτό, όταν επέστρεψε στο σπίτι ρώτησε τη γιαγιά της τι να κάνει και πώς να θεραπεύσειιτο καημένο το παιδάκι που υπέφερε.
Η γιαγιά πήρε ένα απόγευμα τη Κρουστάλλω και επισκέφτηκαν έναν γέροντα στο χωριό, ο οποίος ήξερε μία μυστική ευχή από τον πατέρα του, που ήταν παπάς. Ο γέροντας όταν συνάντησε τη χαριτωμένη Κρυσταλλία και την κοίταξε ευθυτενώς , χαμογέλασε και είπε:
-Για δείτε τι μας έστειλε ο Θεός! Αλλά δεν τους εξήγησε τα λεγόμενά του.
Όταν η Κρουστάλλω του περιέγραψε με κλάματα τι συμβαίνει στο παιδί στο σχολείο, ο γέροντας έγραψε την ευχή σε ένα λευκό χαρτόνι της εποχής και την έδωσε στη Κρουστάλλω, αφού έκανε πρώτα τον σταυρό της και είπε το Πάτερ Ημών. Στη συνέχεια της εξήγησε ότι δεν πρέπει να δώσει τα άγια στους κύνες, στους ανήξερους και απίστους, αλλά να του υποσχεθεί ότι θα κρατήσει το μυστικό τους, για να μπορεί να είναι μαζί της ο Θεός και να βοηθάει τους ανθρώπους . Παράλληλα της εξήγησε ότι όσο θα είναι μικρή και καλή θα τους θεραπεύει όλους!. Όταν όμως μεγαλώσει και παντρευτεί και θα έχει βάσανα, στενοχώριες, νεύρα και αρνητικές σκέψεις δεν θα είναι εύκολο να θεραπεύει, γιατί ο Θεός θα καθίσει λίγο πιο πέρα για να είναι με τον άνδρα της και να κάνει παιδιά.
-Δεν θα παντρευτώ ποτέ , απάντησε η παιδούλα, από φόβο μη χάσει το θείο χάρισμα.
-Όχι παιδί μου, είπε ο φωτισμένος γέροντας. Είναι θεάρεστο μία κοπέλα να γίνει σύζυγος και μητέρα, να φέρει στον κόσμο παιδιά. Μπορεί να διατηρήσει το χάρισμα της , χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή. Είναι κάποια πράγματα που δεν μπορώ να σου τα εξηγήσω τώρα ,γιατί είσαι μικρή και δεν θα με καταλάβεις. Ο Θεός να μας έχει καλά και θα σου τα πω όλα όταν μεγαλώσεις. Κι αν δεν προλάβω εγώ ,να πας να εξομολογηθείς και να ρωτήσεις τον παπά στον Άγιο Αθανάσιο.
Η Κρουστάλλω ήταν επί το έργον από τα δέκα της χρόνια και πληρωνόταν σε είδος με ξηρούς καρπούς, φρούτα, λαχανικά, ζυμαρικά, γλυκά, γαλακτοκομικά και ό,τι άλλο καλό είχαν να τις προσφέρουν από τα παραδοσιακά προϊόντα του χωριού οι ματιασμένοι και οι ασθενείς. Δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα γιατί δεν έπιανε το ξεμάτιασμα. Το σπίτι της ήταν στο κάτω μέρος του Δημοτικού Σχολείου, κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές και στον σταθμό της Βαλύρας. Την είχαν μάθει και άλλοι ενδιαφερόμενοι, από άλλα κοντινά χωριά, και έρχονταν με το τραίνο για να τους ξεματιάσει και ιδίως κατά την ενηλικίωσή της να την συμβουλευτούν επί παντός επιστητού. Γι αυτό στο χωριό την αποκαλούσαν η Κρουστάλλω η γιατρός, όσοι πίστευαν στο χάρισμά της, αλλά κι αυτοί που δεν πίστευαν έτσι την φώναζαν , με μικρή ειρωνική διάθεση. Ακόμη και ο γιατρός Γιαννακόπουλος, που προσπαθούσε να θεραπεύσει το κριθαράκι ενός νεαρού και καθυστερούσε η θεραπεία, μόλις η Κρουστάλλω επικαλέστηκε τον Αι Γιώργη σε δυο μέρες έγινε ο άνθρωπος καλά. Από τότε ο κύριος Γιανανακόπουλος “καλημέρα γιατρέ μου” της έλεγε χαμογελώντας, όταν την συναντούσε στο δρόμο του.
Τον ματιασμένο τον θεράπευε με το τρισάγιο και μέρος από τον ψαλμό 121,( όπως αναφέρει ο Άγιος Αρσένιος), τον δε θύτη τον ανελάμβανε ο Αη Γιώργης, παράλληλα χρησιμοποιούσε και μέρος από τον ψαλμό 5,(τα ρήματά μου ενώτισαι Κύριε...ότι συ ευλογήσεις δίκαιον, Κύριε ως όπλω ευδοκίας εστεφάνωσας ημάς) γιατί πίστευε ότι κι αυτός που ουσιαστικά ματιάζει είναι θύμα του πονηρού, και το κακό έχει επικαθήσει επί των οφθαλμών του. Μετά το ξεμάτιασμα δεν ξεχνούσε να στείλει παραγγελιά για να προσέλθει αυτός που υποτίθεται ότι μάτιαζε τους άλλους .
Σχετικά με τους θύτες που μάτιαζαν,και τους ασθενείς στους οφθαλμούς, η Κρουστάλλω ,αφού έψελνε από μέσα της ολόκληρο το τρισάγιο ,στη συνέχεια έλεγε το τροπάριο του Αγίου Γεωργίου, συνέχιζε με τους τέσσερεις στίχους της λαϊκής παράδοσης ,που βοηθούν να θεραπευτεί το μάτι του ασθενή , όσον αφορά το κριθαράκι και αυτούς που ματιάζουν και ολοκλήρωνε με τον Ψαλμό 5.
Τροπάριο Αγίου Γεωργίου
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής
και των πτωχών υπερασπιστής
ασθενούντων ιατρός
βασιλέων υπέρμαχος
τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε....
Στίχοι θεραπείας οφθαλμού
Αη Γιώργη καβαλάρη με σπαθί και με κοντάρι
δος μου το κλειδάκι σου ν΄ανοίξω το ματάκι μου
να δω τι έχει μέσα.
Για σιτάρι, για κριθάρι, για κουκί μαργαριτάρι.
Στη συνέχεια ζητούσε η Κρυσταλλία από τον ίδιο τον ασθενή να σταυρώσει το μάτι του τρεις φορές και να πάει ένα τάμα στον Αη Γιώργη.
Όσον αφορούσε εκείνους που ματιάζονταν , η Κρυστάλλω ακολουθούσε τα λόγια του γέροντα. Είχε έναν αποτελεσματικό τρόπο να καλύπτει και τις δύο πλευρές , τόσο του θύματος όσο και του θύτη, με εξαίρεση τρεις περιπτώσεις, όπου ο θύτης ήταν στην μεν πρώτη το μουλάρι της Χρηστάκαινας η οποία έμενε στη Δημοσιά, κοντά στο νεκροταφείο του χωριού , στη δεύτερη ο πονηρός που είχε επικαθήσει επάνω στο κλειδί της Γιώργαινας στο Μπιζάνι, και στη τρίτη ο Λιοντήρης ,που είχε το εμπορικό του κατάστημα στη πλατεία της Βαλύρας, ο οποίος μάτιαζε και την ίδια τη Κρουστάλλω όταν πήγαινε για να ψωνίσει, γι΄ αυτό όταν τον έβλεπε κατέβαζε διακριτικά το τσεμπέρι της για να μην συναντηθούν τα βλέμματά τους. Σχετικά με το ξεμάτιασμα η Κρουστάλλω σταμάτησε να παρέχει υπηρεσίες κατά τα πρώτα δέκα χρόνια του γάμου της μέχρι να κάνει τα παιδιά της, αλλά στη συνέχεια επανήλθε δυναμικά και έμεινε ανεπανάληπτη στη μνήμη των κατοίκων της Βαλύρας.
Το μουλάρι της θείας Πότας του Χρηστάκη ήταν πολύ όμορφο και την αγαπούσε πολύ. Την κοίταζε μέσα στα μάτια και την έτρωγε με το βλέμμα του ,σαν λειτουργιά. Αν και δεν είχε κανένα παράπονο γιατί ήταν υπομονετικό και εργατικό, εν τούτοις η ίδια αισθανόταν ότι εκείνο της έκλεβε την ενέργεια και έτρεμε ολόκληρη , ιδίως όταν ο ένας κοίταζε τον άλλο. Η θεία Πότα ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, πήγαινε τακτικά στην εκκλησία, έφτιαχνε ωραίο πρόσφορο και ύφαινε υπέροχα. Ιδίως όταν επέστρεφε καλοντυμένη από την εκκλησία και το μουλάρι την κοιτούσε κατάματα ,της κόβονταν τα πόδια και της έπεφτε η πίεση.
-Ζηλεύεις που είμαι άνθρωπος και κοινωνώ ενώ εσύ είσαι ζώο; το ρωτούσε η καημένη επέστρεφε τις Κυριακές και του έδινε ένα κομματάκι από το αντίδωρο της για να το αναλάβει ο Χριστός και να ηρεμήσει.
Το μουλάρι, το οποίο υποτίθεται ότι δεν ήξερε τι έκανε, το θεράπευσε η Κρουστάλλω και του άνοιξε τα μάτια καλώντας τον Αη Γιώργη. Πήγε ένα απόγευμα στο σπίτι της Χρηστάκαινας κι αφού έδεσαν το ζωντανό σε μία ελιά, η θεία Πότα το κρατούσε ακίνητο για να προσευχηθεί η Κρουστάλλω. Τη διέκοψε δυο φορές γιατί γκάρισε, επειδή η θεία Πότα του τράβαγε δυνατά το χαλινάρι , αλλά στο τέλος κατάφερε να ολοκληρώσει η “ Ιατρός” το έργο της και επέστρεψε στο σπίτι της με μία άσπρη υφαντή σακούλα γεμάτη αμύγδαλα, από το κτήμα της Χρηστάκαινας.
Βέβαια ο διάβολος παρεξηγήθηκε που σώνει και καλά ήθελε η Κρουστάλλω να ανοίξει τα μάτια του γαϊδάρου, γι΄ αυτό ήρθε στον ύπνο της ντυμένος σαν Αη Γιώργης και της είπε:
-Τα ζωντανά δεν έχουν πρόβλημα ,τα έχει αναλάβει ο Θεός. Να κοιτάζεις τα έργα των ανθρώπων.
-Και ποιος ματιάζει τη Ποτούλα; ρώτησε η Κρουστάλλω.
-Δεν την ματιάζει κανένας, είπε ο έξω από δω. Της πέφτει η πίεση.
-Και ποιος της το κάνει αυτό; ο διάβολος;
-Ο πονηρός δεν μίλησε.
-Μα γιατί; Η Ποτούλα είναι ένας τόσο καλός άνθρωπος;
-Πες της να ξαπλώνει στο κρεβάτι της για να την αναλάβει ο γιατρός , απάντησε εκείνος γελώντας , αλλά αλλοιώθηκε η μορφή του και η Κρουστάλλω ξύπνησε έντρομη.
Κι ενώ ετοιμαζόταν να πάει να συναντήσει την Πότα και να της ανακοινώσει τα μαντάτα, την προϋπάντησε εκείνη στον δρόμο χαρούμενη και της είπε ότι αισθάνεται μια χαρά και ότι το μουλάρι θεραπεύτηκε! Η Κρουστάλλω δάγκωσε τη γλώσσα της και δεν έβγαλε μιλιά!
- Πω! Πω! Τι έπαθα η δόλια μονολογούσε. Ο πονηρός με εξαπάτησε στον ύπνο μου. Έφυγε ο διάβολος από το μουλάρι και ήρθε να μείνει μαζί μου!
Η περίπτωση της Γιώργαινας ήταν ανεπανάληπτη. Έβαζε το κλειδί στην πόρτα και δεν άνοιγε. . Όταν πήγαιναν οι άλλοι να ανοίξουν με το ίδιο κλειδί όλα ήταν μια χαρά. Αμέσως μετά το έπαιρνε η Γιώργαινα και πάλι δεν άνοιγε η πόρτα. Όταν εκείνη κατέβαζε το τσεμπέρι της και γύριζε το κλειδί σαν αν ήταν τυφλή, τότε όλα δούλευαν κανονικά. Γι΄αυτό πήγε και βρήκε τη Κρουστάλλω για να ξεματιάσει το κλειδί!
-Καημένη Γιώργαινα, έχει καθίσει πάνω στα δικά σου μάτια ο πονηρός και δεν καταλαβαίνω το γιατί, είπε η Κρουστάλλω.
-Σε μένα έχει καθίσει και όχι στο κλειδί; ρώτησε για επιβεβαίωση εξοργισμένη η Γιώργαινα.
-Αν είχε καθίσει στο κλειδί δεν θα μπορούσαν να ανοίξουν και οι άλλοι, εξήγησε η Κρουστάλλω.
-Και ποιος μου λέει εμένα ότι δεν πηδάει ο διάβολος από τον φόβο του όταν βλέπει τους άλλους; απάντησε εύλογα η Γιώργαινα.
-Και γιατί να φοβάται τους άλλους και όχι εσένα; Έχετε υπογράψει συμβόλαιο; Ρώτησε η Κρουστάλλω και συνέχισε: Για κοίταξέ με στα μάτια και θα σου πω.
Αφού σήκωσε το βλέμμα της η φουκαριάρα η Γιώργαινα και κοίταξε τη Κρουστάλλω κατάματα,
“ξέρω τι είναι” είπε η μεγάλη ξεματιάστρα και σώπασε για να την σταυρώσει.
-Μη με σταυρώνεις, περίμενε,περίμενε, πες μου πρώτα τι είναι, την πρόφθασε η Γιώργαινα.
-Να μάθεις θέλεις τι είναι ή να γίνεις καλά; απάντησε εκνευρισμένη η Κρουστάλλω.
-Να μάθω τι είναι πρώτα, απάντησε η Γιώργαινα και αν μάθω, θα γίνω καλά από μόνη μου!
-Μέσα στο αριστερό σου μάτι έχεις ένα δοκάρι και πρέπει να το βγάλεις, απάντησε η Κρουστάλλω.
-Και πώς να το βγάλω; ρώτησε η Γιώργαινα.
- Όλα κι όλα, διαμαρτυρήθηκε η Κρουστάλλω. Σε ρώτησα τι θέλεις περισσότερο. Τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Πρέπει να πάρεις το δοκάρι σου και αν δεν μπορείς να το αφαιρέσεις μόνη σου και να πας να σου το βγάλει ο παπάς!
Η περίπτωση του Λιοντήρη ήταν μία συνεχής πρόκληση. Μόλις έμπαινε στο εμπορικό κατάστημά του η Κρουστάλλω της έκανε υποκλίσεις ενώπιον τρίτων και της έλεγε χαμηλόφωνα:
-Τι θα θέλατε γιατρέ μου;
Μια φορά η Κρουστάλλω ζήτησε τρεις κορδέλες, μία μπλε, μία κόκκινη και μία κίτρινη, από ένα μέτρο η καθεμιά. Ήθελε να δέσει δώρα, με τη μπλε ένα δέμα για τη βάπτιση ενός αγοριού, με τη κόκκινη ένα δώρο για τους αρραβώνες μιας κοπέλας και τη κίτρινη την ήθελε για διακόσμηση σε έναν δίσκο με γλυκά που θα τα πήγαινε σε ένα φιλικό της σπίτι, γιατί γιόρταζε ο πατέρας της οικογένειας.
-Τι θα τις κάνεις γιατρέ μου τις κορδέλες; ρώτησε με ένα πλατύ ειρωνικό χαμόγελο ένας περίεργος ,που ήταν παρών στο κατάστημα;
-Αναφορά δεν δίνω, δεν το επιτρέπει το επάγγελμα, απάντησε η Κρουστάλλω χαμογελώντας και συνέχισε:
Εσένα ποιο χρώμα σου αρέσει; ρώτησε τον περίεργο.
-Το κόκκινο, απάντησε εκείνος.
-Εσάς κύριε πρόεδρε; ρώτησε τον Λιοντήρη.
-Εμένα το κίτρινο, είπε ο Λιοντήρης.
-Καλά, απάντησε η Κρουστάλλω. Θα το πω στη νονά σας να σας το δέσει το Πάσχα στις λαμπάδες σας!
Μια φορά η Κρουστάλλω ξέχασε το μικρό ευχολόγιο της στου Λιοντήρη το μαγαζί, με αποτέλεσμα εκείνος να ξενυχτίσει ένα ολόκληρο βράδυ ,πριν της το παραδώσει.
Σε ένα σημείο η Κρυστάλλω έγραφε;
“Για τον Λιοντήρη ,που έχει έπαρση ,ειρωνεύεται ,τον βασκάνει ο διάβολος κι αυτός βασκάνει εμένα..... Ψαλμός.....ΕΥΘΗΝΙΑ”.
Την επόμενη ημέρα πήγε πρωί πρωί η Κρουστάλλω να παραλάβει το βιβλίο της, αλλά εκείνος ήταν σκυθρωπός και δεν την χαιρέτησε ως συνήθως.
-Είσαι καλά; τον ρώτησε.
-Καλά είμαι της απάντησε, της έδωσε το βιβλίο τυπικά και έφυγε.
Με την πρώτη ευκαιρία ο Λιοντήρης έπιασε τον παπά και τον ρώτησε ποιος ψαλμός λέει για βασκανία και ευθηνία. Ο ιερέας του είπε ότι πρέπει να το ψάξει, γιατί αυτός χρησιμοποιεί το μικρό ευχολόγιο της εκκλησίας, συγκεκριμένα την ευχή επί βασκανίαν που λέγει “ Κύριε ο Θεός ημών, ο Βασιλεύς των αιώνων, ο παντοκράτωρ και παντοδύναμος.....ο ιατρός και θεραπευτής των ψυχών ημών, η ασφάλεια των εις σε ελπιζόντων, σου δεόμεθα και σε παρακαλούμεν απόστησον, φυγάδευσον και απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσαν επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν των κακοποιών και πονηρών ανθρώπων από του δούλου σου τάδε....”.
Ο Λιοντήρης ,επειδή ήθελε άμεσα να μάθει για την ευθηνία, πήγε στο σπίτι της Κρουστάλλως και της ζήτησε να τον ξεματιάσει γιατί δεν αισθανόταν καλά.
Η Κρουστάλλω έβαλε σε ένα ποτήρι αμίλητο νερό, έριξε μέσα τρεις σταγόνες λάδι (αυτό ήταν το πρόσχημα για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι τι ουσιαστικά κάνει) και στη συνέχεια προσευχήθηκε αμίλητη, ξεκινώντας από το τρισάγιο:
-Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
-Άγιος ο Θεός Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
-Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Αμήν.
-Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών.Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
-Κύριε ελεήσον(τρις)
-Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι...(επανάληψη).
-Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου...
-Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς .Αμήν.
-Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
-Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών, σοι γαρ εδόθη χάρις πρεσβεύειν υπέρ ημών.
-Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.
-Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ, τω βασιλεί ημών Θεώ.
-Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.
Στη συνέχεια η Κρουστάλλω είπε το μέρος του Ψαλμού 121 που διδάχτηκε από τον γέροντα στα παιδικά της χρόνια:
Ψαλμός 121
“Ευφράνθην επί τοις ειρηκόσι μοι εις οίκον Κυρίου πορευσόμεθα. Εστώτες ήσαν οι πόδες ημών εν ταις αυλαίς σου, Ιερουσαλήμ.Ιερουσαλήμ οικοδομουμένη ως πόλις, ης η μετοχή αυτής επί το αυτό.Εκεί γαρ ανέβησαν αι φυλαί, φυλαί Κυρίου, μαρτύριον τω Ισραήλ, του εξομολογήσασθαι τω ονόματι Κυρίου.Ότι εκεί εκάθησαν θρόνοι εις κρίσιν, θρόνοι επί οίκον Δαυίδ. Ερωτήσατε(ευχηθείτε) δη τα εις ειρήνην την Ιερουσαλήμ και ΕΥΘΗΝΙΑ ( ευημερία και αφθονία αγαθών) ΤΟΙΣ ΑΓΑΠΩΣΙ ΣΕ. Γενέσθω δη ειρήνη εν τη δυνάμει σου και ΕΥΘΗΝΙΑ ΤΑΙΣ ΠΥΡΓΟ ΒΑΡΕΣΙ ΣΟΥ( ασφάλεια στους πύργους και προμαχώνες σου).Ένεκα των αδελφών μου και των πλησίον μου, ελάλουν δη ειρήνην περί σου. Ένεκα του οίκου Κυρίου του Θεού ημών, εξεζήτησα αγαθά σοι”.
Αφού ολοκλήρωσε το ξεμάτιασμα η ‘Ιατρός” , παρατήρησε μεγαλόφωνα ο Λιοντήρης το εξής;
-Δεν είδα να ιδρώσει καθόλου το αυτάκι σου. Η γιαγιά μου χασμουριόταν δέκα ώρες όταν με ξεμάτιαζε.
-Εσύ χασμουρήθηκες καθόλου; τον ρώτησε η Κρουστάλλω.
-Όχι, απάντησε εκείνος.
-Τότε δεν είσαι ματιασμένος, κάτι άλλο συμβαίνει .Γιατί ήρθες εδώ σήμερα; ρώτησε η πανέξυπνη ξεματιάστρα.
Εκείνος δεν κρατήθηκε και της ομολόγησε ότι διάβασε τις σημειώσεις της στο προσευχητάριο της.
-Τι να κάνουμε; Είναι τετελεσμένο, απάντησε στωικά η Κρουστάλλω. Μάλλον ήθελε ο Κύριος να αποκαλυφθεί.
-Κρουστάλλω ,δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλη τη νύχτα. Δυο πράγματα δεν με άφησαν να ησυχάσω η έπαρση που γράφεις για μένα και η ευθηνία. Την έπαρση την καταλαβαίνω, αλλά η ευθηνία τι είναι;
Η ευθηνία είναι η ευημερία, η αφθονία αγαθών και η ασφάλεια που δίνει ο Θεός, εξήγησε η Κρουστάλλω.
-Δόξα τω Θεώ μια χαρά πορευόμαστε, αγόρασα και νέο, καλό εμπόρευμα τελευταία σε συμφέρουσες τιμές, απάντησε ο Λιοντήρης.
-Και γιατί οι εσωτερικές σου αποθήκες είναι σχεδόν άδειες; ρώτησε με σθένος η θεόπνευστη Κρουστάλλω.
Εκείνος ταράχτηκε , κάτι πήγε να πει, αλλά η ‘Ιατρός” του έδωσε δυο βιβλιαράκια, ένα για την εξομολόγηση και ένα με τρεις προσευχές να διαβάζει πριν κοιμηθεί και να οικοδομείται ψυχικά καταλλήλως.
-Ευχαριστώ γιατρέ μου της είπε ο Λιοντήρης, αλλά αυτή τη φορά το εννοούσε!
Η Κρουστάλλω είχε χριστιανά τέλη και έφυγε λόγω γήρατος, με τη φροντίδα της οικογένειας της.
- Κύριε, το Σαββάτο θεράπευσες, ρύσαι με εκ ρομφαίας πονηράς, ρύσαι με και εξελού με εκ χειρός υιών αλλοτρίων, είπε η μεγάλη ξεματιάστρα , και εξέπνευσε, αφήνοντας το θεραπευτικό της πόστο σε άλλα ικανά χέρια στη Βαλύρα. Την απαθανάτισε μέσα στο ιστορικό του αρχείο ο καθ. Ιωάννης Λύρας, ο οποίος είναι ανεψιός της. Στη φωτογραφία της διακρίνονται οι άγιοι οφθαλμοί της , ήταν γεμάτη αγάπη για τον συνάνθρωπο, ώστε ο πονηρός δεν είχε μέρος να πατήσει. Η Βαλύρα δεν θα ξεχάσει την ανιδιοτελή προσφορά της.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
5/9/2021
ΟΙ ... ΠΙΟ ΠΑΛΙΕΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ
Πλήρες Δημοτικόν Σχολείον Θηλέων εν Τζεφερεμίνη του Δήμου Οιχαλίας
Σχολικό έτος 1909 – 10
ΤΑΞΗ Α΄
|
1 |
Αλεξανδροπούλου Κρυσταλ. (11) |
20 |
Τσουκαλά Α. Χριστίνα (10) |
|
2 |
Βασιλοπούλου Αγγελική (7) |
21 |
Τσαγγάρη Σοφία (7) |
|
3 |
Βασιλοπούλου Αικατερίνη (7) |
22 |
Παπασαραντοπούλου Καλλιρρόη. (7) |
|
4 |
Λιοντήρη Βασίλω (8) |
23 |
Θανοπούλου Γεωργίτσα (9) |
|
5 |
Μπουζαλά Μαρία (10) |
24 |
Σπηλιώτη Χριστίνα (13) |
|
6 |
Μπότσικα Σοφία (8) |
25 |
Μπουρίκα Βασιλική (12) |
|
7 |
Μπασάκου Αικατερίνη (8) |
26 |
Κοντοπούλου Παναγιώτα (9) |
|
8 |
Ντουραμάκου Αθανασία (7) |
27 |
Βασιλοπούλου Αναστασία (7) |
|
9 |
Παπαδοπούλου Αριστέα (7) |
28 |
Τσουκαλά Ε. Χριστίνα (7) |
|
10 |
Παπακαρύδη Αγλαΐα (9) |
29 |
Αλεξανδροπούλου Γιαννούλα (11) |
|
11 |
Περιβολάρη Αθανασία (8) |
30 |
Βίγγου Σ. Ειρήνη (10) |
|
12 |
Τσαγκάρη Α. Μαρία (7) |
31 |
Παναγιωτοπούλου Αικατερίνα (7) |
|
13 |
Τσάμη Μάρθα (7) |
32 |
Μπακοπούλου Σταυρούλα (10) |
|
14 |
Χριστάκη Βικτορία (7) |
33 |
Γκομέση Γεωργία (11) |
|
15 |
Γεωργοπούλου Ολυμπία (7) |
34 |
Θεοφιλοπούλου Δήμητρα (8) |
|
16 |
Ξιδοπούλου Μάρθα (9) |
35 |
Μπάμπαλη Κωνσταντίνα (10) |
|
17 |
Δρακοπούλου Σταυρούλα (8) |
36 |
Παπαγεωργίου Ιουλία (8) |
|
18 |
Δημοπούλου Αγγελική (7) |
37 |
Τσαγγάρη Βασιλική (8) |
|
19 |
Γκομέση Μαρία (10) |
|
|
ΤΑΞΗ Β΄
|
1 |
Καρακίτσου Κυριακούλα (9) |
5 |
Ντουραμάκου Καλλιόπη (12) |
|
2 |
Λινάρδου Λευκή (8) |
6 |
Πουλοπούλου Ευσταθία (11) |
|
3 |
Μπακοπούλου Ιουλία (10) |
7 |
Φιλίππου Στέλλα (10) |
|
4 |
Παπαγεωργίου Βασιλική (9) |
|
|
ΤΑΞΗ Γ΄
|
1 |
Λιοντήρη Κυριακούλα (9) |
4 |
Τσιμπουκλή Κωνσταντίνα (10) |
|
2 |
Σταθοπούλου Αικατερίνα (9) |
5 |
Λιοντήρη Χαραλάμπω (13) |
|
3 |
Τσάμη Φωτούλα (9) |
6 |
Ντουραμάκου Νικολέτα (14) |
ΤΑΞΗ Δ΄
|
1 |
Λινάρδου Χρυσαυγή (12) |
5 |
Περβολάρη Κυριακούλα (12) |
|
2 |
Σπυροπούλου Μαγδαληνή (12) |
6 |
Αθανασοπούλου Ευσταθία (12) |
|
3 |
Τσαγγάρη Μαρία (12) |
7 |
Βασιλοπούλου Μαρία (14) |
|
4 |
Παπασαραντοπούλου Καλ. (11) |
8 |
Ματσούκα Άννα (14) |
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1) Στο Γενικό Έλεγχο Αρρένων του 1906 –07 παρατηρείται πως υπάρχουν γραμμένα και αρκετά κορίτσια ιδίως στις μικρές τάξεις ( Α΄ και Β΄). Αυτό συμβαίνει και τα επόμενο σχολ. έτος 1907 –08 . Στον Γενικό Έλεγχο 1908 –09 είναι γραμμένα και εκεί κορίτσια αλλά τη χρονιά εκείνη μετά την Α΄ τριμηνία , όπως σημειώνεται δίπλα από τα ονομάτά τους πήραν μετεγγραφή για το Δημοτικό Σχολείο των Θηλέων. Υποθέτουμε πως ίσως μέχρι τότε να μην λειτουργούσε Σχολείο Θηλέων και γιαυτό κάποια κορίτσια που πήγαιναν τότε σχολείο να παρακολουθούσαν μαθήματα στο αρρένων . Η ομαδική μετεγγραφή στο Θηλέων μετά την Α΄ τριμηνία του 1908 –09 θα έγινε ίσως γιατί τότε μάλλον θα άρχισε τη λειτουργία του το Θηλέων . Από το επόμενο σχολ. έτος 1909 – 10 και στο εξής στο Γενικό Έλεγχο των Αρρένων δεν συναντάμε καθόλου κορίτσια γιατί πλέον πήγαιναν όλα στο Θηλέων . Βέβαια το πιο παλιό αρχείο του Θηλέων είναι του επόμενου σχολικού έτους 1909 –10. Εάν λειτουργούσε και πιο παλιά σίγουρα θα είχαν διασωθεί και αρχεία του όπως και του αρρένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου