92π.χ
To καθηγητή
βιολογίας Γιάννη Δ. Λύρα
Με τη δημοσίευση αυτή επιδιώκουμε να βοηθήσουμε οσο είναι δυνατόν, στην προβολή της περιοχής μας, εντος και εκτός Ελλάδος, για να γνωρίσουμε τα ιστορικά μας μνημεία, την πολιτιστική μας παράδοση, την τοπική ιστορία και κληρονομιά, γιατί είναι τραυματισμένα από την εγκατάλειψη, την αδιαφορία και το πέρασμα του χρόνου. Ας ξαναδώσουμε ψυχή στα «ΑΨΥΧΑ».Η γνώση της ελληνικής μας γλώσσας, της τοπικής ιστορίας, της πρακτικής αριθμητικής και γεωμετρίας, της μεσογειακής διατροφής και της αειφόρου ανάπτυξης, πρέπει να είναι στις προτεραιότητες της ελληνικής εκπαίδευσης και του κάθε Έλληνα που ενδιαφέρεται για το παρελθόν , παρών και μέλλον, της ιστορίας, του Πλανήτη Γή. Για να τα πετύχουμε πρέπει να θέτουμε τα ερωτήματα , να βρίσκουμε τις πηγές, να μελετούμε τους χώρους, να κάνουμε τις διάφορες δρασεις – δραστηριότητες και στη συνέχεια να , αναζητώντας την αλήθεια.καταλήγουμε στα διάφορα αποτελέσματα, πού έχουμε στοχεύσει.
Τέλος το δέντρο του οποίου κόβονται οι ρίζες, πεθαίνει, και αν εμείς χάσουμε τις ρίζες των προγόνων μας, δεν θα γνωρίζουμε το παρελθόν μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και οι νέοι μας, μετά από λίγα χρόνια δεν πρόκειται να αποκτήσουν εθνική συνείδηση του χώρου, μέσα στον οποίο ζουν.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Αρχαία Μεσσήνη ,από το 1986 είναι στο πρόγραμμα ανασκαφικών ερευνών της αρχαιολογικής εταιρείας Αθηνών με υπεύθυνο τον καθηγητή αρχαιολογίας Πέτρο Θέμελη.. Η Μεσσήνη είναι μια από τις σημαντικές σε μέγεθος, μορφή και διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας που έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Δεν διαθέτει μόνον ιερά και δημόσια οικοδομήματα, αλλά και οχυρώσεις επιβλητικές και κατοικίες και ταφικά μνημεία.. Διαθέτει εκτός των άλλων να μην έχει καταστραφεί ή καλυφθεί από τους νεώτερους οικισμούς και να βρίσκεται σε ένα κατ’ εξοχήν μεσογειακό αλώβητο χώρο , συνδυάζοντας την ορεινή μορφή των Δελφών και την πεδινή μορφή της Ολυμπίας.. Το 363 π.χ. προσφέρει στο Μαντείο των Δελφών 70 δραχμές ,για την ανοικοδόμηση του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς. Το 345 π.χ. οι Δελφοί απονέμουν στους Μεσσηνίους τον τίτλο των ευεργετών του θεού και της Αμφικτυονίας ,για τη βοήθεια που τους παρέχουν.Το 207\6 π.χ. οι Μεσσήνιοι στέλνουν δύο εκστρατευτικά στρώματα ,για προστασία των Δελφών, ύστερα από αίτημα των Αιτωλών που πιέζονται ασφυκτικά ,από τον Φίλιππο .Οι Δελφοί τιμούν τους επικεφαλείς Μεσσήνιους αξιωματούχους Μνασαγόρα, Δημοκράτη, Ξενάρετο και Επιχάρη ως προξένους και τους ονομάζουν ευεργέτες του ιερού και της πόλης. Το 206 π.χ. αποφασίσουν να εισαγάγουν τη λατρεία της Αρτέμιδας Λευκοφρυηνής ,από την Μαγνησία επί Μαιάνδρω, σύμφωνα με χρησμό του μαντείου των Δελφών. Το 183\2 π.χ. η Αχαική Συμπολιτεία ,σε συμβούλιο της Μεγαλόπολης αποφασίζει να κηρύξει τον πόλεμο στους Μεσσηνίους. Και να ζητήσει τη βοήθεια της συμμάχου Ρώμης ή έστω την απαγόρευση εξαγωγής, στη Μεσσήνη, σιταριού και όπλων. Το 182 π.χ. η Μεσσήνη καταλαμβάνεται , ο Δεινοκράτης εξαναγκάζεται σε αυτοκτονία, ενώ οι υπόλοιποι της αποστασίας παραδίδονται στη συμπολιτεία και θανατώνονται , με λιθοβολισμό , κατά την κηδεία του Φοιλοποίμενος. Η πόλη εντάσσεται και πάλι αναγκαστικά στη Συμπολιτεία και δέχεται φρουρά των Αχαιών στην Ιθώμη. .Πολλοί πλούσιοι Μεσσήνιοι με πλούτη και επιρροή εξορίζονται. Το κοινό συμβούλιο των Μεσσηνίων επιτρέπει στην Αβία, Φαρές και Θουρία να συνάψουν ανεξάρτητη συνθήκη με τη Συμπολιτεία.Το μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδας της Ανδανίας ,δόθηκε στους Μεγαλοπολίτες. Ο Θεαρίδας, αδελφός του Πολυβιου μαρτυρείτε ότι έπαιξε ρόλο στις παραπάνω διευθετήσεις. Με τη μεσολάβηση του Λυκόρτα έγιναν δεκτοί και οι Σπαρτιάτες ,στη Συμπολιτεία. Τα προβλήματα των φυγάδων διευθετήθηκαν σταδιακά ,στα επόμενα χρόνια , έως το 176 π.χ. Το 92 π.χ. αναγράφονται οι οργανωτικές διατάξεις των μυστηρίων των Μεγάλων Θεών ,της Ανδανίας ,σε λίθινη στήλη, από τιτανόλιθο με τη φροντίδα του Ιεροφάντη Μνασίστρατου. Ο ίδιος Ιεροφάντης ζητεί χρησμό για τη θυσία και τα μυστήρια από το μαντείο του Απόλλωνος Πυθέως ,στο Αργος. Στον πόλεμο στο Ακτιο μεταξύ Οκταβιανού και Αυγούστου, το 32 π.χ. οι Αθηναίοι, Μεσσήνιοι και Τεγεάτες υποστήριζαν τον Αντώνιο , ενώ οι Λακεδαιμόνιοι τον Οκταβιανό και ο Ευρυκλής, γιος του Λάχαρη , έστειλε πλοία για βοήθεια του Οκταβιανού , τον οποίο είχε επικηρύξει ο Αντώνιος. Το 31 π.χ. που έγινε η ναυμαχία ο Αντώνιος τράπηκε σε φυγή , ο Ευρυκλής τον καταδίωξε επιδεικτικά και οι Μεσσηνιοι με τη λανθασμένη πολιτική τους επιλογή έχασαν τις πόλεις Θαλάμαι, Πέφνος, Καρδαμύλη, Γερήνια, Αλαγωνία, Φεραί και Θουρία , γιατί παραχωρήθηκαν στους Σπαρτιάτες. Ο Ευρυκλής αποκτά Ρωμαική ιθαγένεια και καθιερώνει αργότερα τα Καισάρεια , στη Σπάρτη.Το 21 π.χ. ο Αύγουστος επισκέπτεται την Σπάρτη επανιδρύεται το κοινόν των Αχαιών στο οποίο οι Μεσσήνιοι ενέταξαν την Αβία, Κορώνη και Ασίνη και συχνά πολίτες αυτών των πόλεων τίθενται επικεφαλής του κοινού με τον τίτλο: «Ελλαδάρχης». Γίνεται η αναβίωση του θεσμού της εφηβείας ,στη Μεσσήνη όπου κτίζεται νέο δεύτερο γυμνάσιο και πρόπυλο. Το 14 μ.Χ με το Θάνατο του Αυγούστου ο Ευρυκλής στερείται των εξουσιών του και η Δενθελιάτις αποδίδεται και πάλι στους Μεσσηνίους, με παρέμβαση του πραίτωρα της Αχαίας Ατιδίου Γεμίνου. Στο θάνατο του Αυγούστου πάρθηκε ψήφισμα 3ημερης εκεχειρίας, τέλεση γυμνικού αγώνα παίδων και ανάθεση οπλων των νικητών από τον ιερέα του Ιθωμάτα Δία. . Το 42 μ.Χ. ο Μνασίστρατος, γιος του Φιλοξενίδα, γραμματέας των Συνέδρων, τιμάται από το συμβούλιο των «Ιερών Γερόντων της Ουπησίας», της Ορθίας Αρτέμιδος , για τις ευεργεσίες του. Το 67 μ.χ ο Νερωνας επισκέπτεται την Ελλάδα όχι όμως και τη Σπάρτη , γιατί απεχθανόταν τους νόμους του Λυκουργου. Κηρύσσει τους Ελληνες ελεύθερους και οι Μεσσήνιοι γίνονται σύμμαχοι του Ρωμαικού λαού. Και τιμούν το Νέρωνα , με τρεις τουλάχιστον ανδριάντες, στην περιοχή της αγοράς, λατρευόταν στη Μεσσήνη και είχε ιδιαίτερο ιερέα ,για τη λατρεία του. Το 155- 160 μ.Χ ο περιηγητής Παυσανίας επισκέπτεται τη Μεσσήνη και περιγράφει τα μνημεία και τα σημαντικότερα έργα τέχνης συμπεριλαμβανομένων των έργων του γλύπτη Δαμοφώντα, που σώζωνταν ακόμη ανέπαφα.Το 395 μ.χ έχουμε την Γοτθική εισβολή στην Πελοπόννησο και η Μεσσήνη βρίσκεται ση πλήρη παρακμή και εγκατάλειψη..Τέλος τον 5ο -7ο αιώνα μ.χ ιδρύεται πάνω στα ερείπια πρωτοβυζαντινός οικισμός, πάνω στα ερείπια της Αρχαίας πόλης Το 1979 είδαν το φως τα Μεσσηνιακά του Παυσανία σε μετάφραση Ν. Παπαχατζή με εκτενή σχόλια και βιβλιογραφικά στοιχεία του ίδιου του μελετητή., που αφιέρωσε τη ζωή του, στη μελέτη του Παυσανία. Η Ιθώμη είναι το ισχυρότερο φυσικό και τεχνητό οχυρό της Μεσσηνίας, που ελέγχει τις κοιλάδες του Στενυκλάρου ,προς βορρά και την κοιλάδα της Μακαρίας, προς Νότον. Μετά τη Δίπυλη Αρκαδική Πύλη οδηγεί στην τριπλή Γέφυρα που ακολούθησε ο Παυσανίας ,για τη Μεγαλόπολη.Στο χώρο της Αρχαίας ΜΕΣΣΉΝΗΣ Ο Παυσανίας είδε τους 13 πίνακες ηρώων και ηρωιδών καθώς και του πρώτου δωρικού βασιλιά Κρεσφόντη , έργα του ζωγράφου Ομφαλίωνα, μαθητή του Νικία. Και στο βουλευτήριο στεγαζόταν το Αρχείο του Γραμματέως των Συνέδρων. Την Ορθία Αρτέμιδα τιμούσαν οι γυναίκες ως προστάτιδα των παιδιών και ως ιέρειες υπερετούσαν ώριμες γυναίκες που διαικπαιρέωναν και μυστικές ιεροπραξίες χάριν των γυναικών που ζητούσαν τη βοήθεια της θεάς. Και οι γονείς αφιέρωναν στο ιερό αγάλματα των θυγατέρων τους , οι οποίες επαιρναν μέρος στις τελετές μύησης, του περάσματος της ήβης ,στην τάξη των γυναικών.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΣΤΑΙ*
Στα μυστήρια της Αιγύπτου, οι Έλληνες μαθητές των Αιγυπτίων, ονόμασαν τον Ερμή «Τρισμέγιστο» για τις 3 ιδιοτητές του: Του Βασιλέως, του Νομοθέτη και του Ιερέα. Οι Αιγύπτιοι απέδιδαν στον Ερμή 42 βιβλία αφιερωμένα στην απόκρυφη γνώση. Από το γνωστό ελληνικό βιβλίο με το όνομα «Ερμής Τρισμέγιστος», οι μύστες Μωυσής και Ορφέας, είχαν δανειστεί τα πρώτα τους φώτα. Το δόγμα Πυρός – Πρωταρχικής Αιτίας και του Λόγου – Φωτός, που περιλαμβάνεται στο «Ερμού Όνειρο», θα παραμένει η κορυφή και το κέντρο της Αιγυπτιακής Μύησης. .Ο θρύλος της Ίσιδος και του Οσίριδος, το διαμελισμόν του και την προσεχή αναστασή του, δια του γιου του Ώρου και στη λαϊκή λατρεία της Ισιδος και Οσίριδος αντιλογίζεται η εσωτερική υψηλή οργάνωση των Μικρών και Μεγάλων Μυστηρίων. Τα περιέφραξαν με ανυπέρβλητους φραγμούς, με κινδύνους τρομερούς, επένδυσαν ηθικές δοκιμασίες, επέβαλαν όρκο σιωπής και η ποινή του θανάτου εφαρμόστηκε αυστηρά, κατά των μυημένων που θα έδιναν έστω την ελάχιστη λεπτομέρεια. Στην αυστηρή αυτή οργάνωση η Αιγυπτιακή Μύηση κατέστη όχι μόνο το άσυλο της εσωτερικής διδασκαλίας, αλλά και η εστία μιας εθνικής ανάστασης και φυτώριο των θρησκειών που έμελλαν να γεννηθούν. Δεν ήταν τυχαίο που στον αρχαιολογικό χώρο, της Αρχαίας Μεσσήνης, υπήρχαν οι ναοί της Ίσιδας και Σεράπιδας.
Το ύπατο αίτημα της Μύησης είναι να αναχωνεύει τη θεία τελείωση, μέσα στην τελείωση της ψυχής, το δε μυστικό της γνώσης εδρεύει μέσα στη μακρά αλληλουχία για την ομοιότητατων αναλογιών που ενώνει σε ολοένα αποκλίνοντες κύκλους, το ατομικό με το καθολικό, το πεπερασμένο με το άπειρο. Η αγάπη προς τον πλησίον είναι πρωταρχικό καθήκον, η απαγόρευση του όρκου, η αποστροφή στην ψευδολογία, η ταπεινοφροσύνη, ο θεσμός του κοινού Δείπνου δανεισμένος από τις «Αδελφικές Αγάπες» των Εσσαίων, αλλά με νέα πνοή ζωής, με την πνοή της Θυσίας.. Ο νόμος της σιωπής, ο όρκος των Μυστηρίων η διαίρεση της διδασκαλίας σε 3 μέρη.
Α.Η επιστήμη των παγκοσμίων αξιωμάτων η Θεογονία, αυτό που ο Φίλων καλεί Λογική
Β.Η Φυσική ή Κοσμογονία και
Γ. Η Ηθική, δηλαδή το κάθε τι με τον άνθρωπο και Επιστήμη, στην οποία αφιερώνονταν κυρίως οι Θεραπευτές, κοινά σημεία στη διδασκαλία του Χριστού και των Εσσαίων
Η «Αδελφική Αγάπη», συμβόλιζε το πρωτόβαθμο της Μύησης. Η «Κοινωνία», «Μετάληψη» σήμαινε τη γνώση των μυστηρίων της επίγειου ζωής, μαζί και τη διανομή των αγαθών της γής και κατά συνέπειαν την τέλεια ένωση των Εταίρων – Αδελφών. Στον ανώτερο βαθμό η μετάληψη υπό το είδος του οίνου, που είναι το αίμα της αμπέλου, διαποτισμένο από τον ήλιο, σήμαινε την διανομή των ουρανίων αγαθών, τη συμμετοχή στα Πνευματικά Μυστήρια και τη Θεία Σοφία.
Η μητέρα του Χριστού ήταν μυημένη στην αίρεση των Εσσαίων και ο ευαγγελιστής Λουκάς μας προσφέρει το νόημα των Μυστηρίων, ενώ ο αγιος Ιωάννης μας αποκαλύπτει τα Μυστήρια.
Τα κοινά σημεία μεταξύ των Εσσαίων και Πυθαγορείων ήταν: Η εωθινή προσευχή, η λινή περιβολή, αι αδελφικαί «Αγάπαι», η ενιαύσιος θητεία, ο τριπλός βαθμός μύησης, η οργάνωση του Τάγματος και η κοινότητα των Αγαθών που την διαχειρίζονταν οι Επίτροποι. Ο Ράμα μας φανερώνει τα προπύλαια του ναού, ο Κρίσνα και ο Ερμής μας δίνει τα κλειδιά του, ο Μωυσής, Ορφέας και Πθυθαγόρας μας δείχνει το εσωτερικό του και ο Χριστός τα άδυτα.Υπάρχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ Κρισνά – Χριστού, Δεβάκι – Παρθένου μητρός και Τριάδος. Ο Κακός βασιλιάς Κάσνα και Ηρώδης, ο άγιος γέροντας Βασίχτα, που σκότωσε ο Κάσνα, η Νυσούμβα κακή γυναίκα και σύμβουλος του βασιλιά Κάσνα. Όλα αυτά είναι συμπτώσεις ή η κάθε θρησκεία αντέγραφε την άλλη, γιατί η Ινδία σε βυθίζει στο όνειρο, η Αίγυπτος σε προσκαλεί σε μεταθανάτιο ταξίδι, η Ελλάδα σε παρασύρει στις μαγευτικές γιορτές της ζωής, δίνοντας στα μυστήρια τα θέλγητρα των μορφών της, ο Πυθαγόρας διαμορφώνει επιστημονικά και ο Πλάτωνας με τους Αλεξανδρινούς εκλαϊκεύουν, την εσωτερική διδασκαλία. Ο Μωυσής και Ορφέας, 1300 χρόνια πριν το Χριστό, δημιούργησαν 2 θρησκείες αντίθετες, αλλά αξιοθαύμαστες, ο ένας τον αυστηρό μονοθε»ισμό και ο άλλος τον συναρπαστικό πολυθεϊσμό.
Ο μεγάλος ποιητής Αισχύλος ήταν γιος ενός Ιερέα της Ελευσίνας και ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μαθητής περισσότερο πνευματικό τέκνο του Ορφέα, παρά του Αριστοτέλη, μυημένος όπως και ο πατέρας του Φίλιππος, στα μυστήρια της Σαμοθράκης.
Η εσωτερική διδασκαλία είναι η επιστήμη, φιλοσοφία, ηθική και θρησκεία. Η θρησκεία κυβερνά τις μάζες των λαών, αλλά όχι τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας και οι πνευματικοί ηγέτες του καιρού μας είναι άπιστοι ή σκεπτικιστές, γνήσιοι και συνειδητοί. Με την επίδραση υλισμού, θετικισμού και σκεπτικισμού, ο αιώνας μας, κατέληξε σε παρακμή σε μια πλάνη για την αντίληψη της αλήθειας και της προόδου. Σφυρηλατούν μια γενιά χωρίς ιδανικά, πίστη, εσωτερικό φως, δεν πιστεύει στην ψυχή, στο Θεό, στο μέλλον της Ανθρωπότητας, την παρούσα ή την άλλη ζωή, μια γενιά άβουλη που αμβιβάλλει για τον εαυτό της και την ελευθερία του Ανθρώπου.Υπήρξαν παντοδύναμοι πλαστουργοί πνευμάτων, διεγέρτες ψυχών, σωτήριοι οργανωτές, να πεθάνουν με πλήρη συνείδηση ότι ο θάνατος υπέρ της αλήθειας είναι το αποκορύφωμα της πλέον καρποφόρου και της πλέον υπέροχης δράσης. Οι μεγάλες θρησκείες έχουν εξωτερική και εσωτερική ιστορία. Τη μια φανερή και την άλλη αποκρυφιστική. Εξωτερική είναι τα δόγματα που διδάσκονται δημόσια στους ναούς, σχολεία, λατρεία και προλήψεις. Εσωτερική είναι πολύ δύσκολη να διερευνηθεί, γιατί εκτυλίσσεται στα άδυτα των ναών, στις μυστικές τελετές, η βαθειά σοφία, μυστική θεωρία, απόκρυφη δράση των μυημένων, που ίδρυσαν, στήριξαν και διέδωσαν τη θρησκεία τους. Ο διαλογισμός που είναι η εξάσκηση στην οργάνωση της σκέψης, ο ασκητισμός στο να ασκείται κάποιος στον πόνο και την οδύνη, ο μυστικισμός στο να γνωρίσουμε την ταυτότητα του «Είναι»μας και ο ησυχασμός για παραίτηση από κάθε επιθυμία, παρατηρούνται σε όλες τις θρησκείες.Ο Βούδας μεταγενέστερος του Κρίσνα κατά 2400 έτη αποκαλύπτει την πλευρά της απόκρυφης θεωρίας του, την Μετεμψύχωση και τη συνέχεια των διαδοχικών υπάρξεων, δια του νόμου του Κάρμα. Στην Ελλάδα η εσωτερική σκέψη ήταν σύχρονη από τις πλέον φανερές και απόρρητες στα Ορφικά αποσπάσματα., η Πυθαγόρεια σύνθεση και Διαλεκτική του Πλάτωνα. Η Αρχαία Θεοσοφία στην Ινδία, Αίγυπτο και Ελλάδα αποτελούσε αληθινή εγκυκλοπαίδεια, χωρισμένη σε 4 κατηγορίες: Θεογονία ή Επιστήμη των Αριθμών, Κοσμογονία, Ψυχολογία και Φυσική.
Ο Ράμα, μέγας μύστης των Αρίων (Αριος ή Ζωδιακός Κύκλος), είχε έμβλημα τον Κριό, με 3 πράγματα εξ αρχής σύγχρονα θεός, φως, ελευθερία, καθιέρωσε 4 μεγάλες γιορτές με ιερώτερη και μυστηριοδέστερη, την γιορτή της «Μεγάλης Σποράς». Ο Ράμα στο Ζωδιακό Κύκλο έδωσε τριπλό νόημα. Στην επίδραση του Ήλιου, στη διάρκεια των 12 μηνών του έτους, ανέλυε την αυτοιστορία του και αποδυκνείει τα αποκρυφιστικά μέσα που χρησιμοποίησε, για να φτάσει, στο σκοπό του. Τα ιερά Ινδοιστικά βιβλία, οι Βέδες, είχαν τριπλή αξία:Πρώτον μας οδηγούν στην εστία της παλιάς και γνήσιας αρίας θρησκείας, της οποίας οι βεδικοί ύμνοι, αποτελούν τη λαμπρά ακτινοβολία. Δεύτερον μας δίνουν το κλειδί των Ινδιών και τρίτον μας δίνουν την πρώτη αποκρυστάλλωση των Ιδεών – Μητέρων, της εσωτερικής διδασκαλίας όλων των αρίων θρησκειών. Είναι μια θρησκεία γεμάτη απλότητα, αλλά και γεμάτη μεγαλείο. Ο αρχηγός της οικογένειας με τριπλό καθήκον του πατέρα, ιερέα και αρχιθύτη
. Ο αιώνιος Κρίσνα, δημιουργός των κόσμων είναι τριαδικός, . ο Βράχμας πατέρας, η Μάγια μητέρα, Βιανού ο γιος.. Ουσία, υπόσταση, ζωή. Ο καθένας κλείνει μέσα του τους 2 άλλους και οι 3 μαζί είναι Μονάς, μέσα στο Απόλυτο. Έχεις μέσα σου έναν υπέροχο φίλο, που δεν ξέρεις καθόλου, γιατί ο θεός κατοικεί μέσα στα σωθικά κάθε ανθρώπου, μα πόσο λίγοι το ανακαλύπτουν. Εκείνος που θυσιάζει τους κόπους και τα έργα του, στον Δημιουργό των πάντων, τελειούται μέσα στη θυσία του αυτή, γιατί εκείνος που ανακαλύπτει μέσα του, την ευτυχία του, χαρά του, και το δικό του φώς, αυτός γίνεται ένα με το θεό, σμίγει μαζί του. Λοιπόν να ξέρεις πάντα, πως η ψυχή που βρήκε το θεό, λυτρώθηκε από την μετεμψύχωση κι΄από το θάνατο, από τα γηρατειά κι’ από τον πόνο και πίνει της αθανασίας το νερό.
Στους πρόποδες του όρους Μερού η Δεβάκι βρήκε καταφύγιο από τις διώξεις του τυράννου της Μαδούρας , στην οικία του Πατριάρχη Μάνδα, φίλος των ασκητών , που γέννησε το γιο της Κρίσνα. Οι βοσκοί τον φώναζαν «Ηλιοχαρό», γιατί είχε το χάρισμα να σκορπίζει γύρω του τη χαρά και τον αγαπούσαν οι πάντες. Το παιδί θαύμα μεγάλωσε μαζί με τους βοσκούς, κοινά σημεία με το Χριστό.
Το αιγυπτιακό ιερατείο πέρασε μέσα στους αιώνες με την οργανωσή του και τα συμβολά του, μυστικά απαραβίαστα, της ιεράς σοφίας του. Η Σφιγξ της Γκίζας, πλάϊ στην μεγάλη πυραμίδα, που είναι το σύμβολο της μαθηματικής γνώσης, είναι δικό του έργο. Τα 4 στοιχεία μακρόκοσμου – μικρόκοσμου νερό, γη, φωτιά, αέρας αποτελούν τον πυρήνα της απόκρυφης γνώσης.Το ιερατείο, δικαστικό ιεραρχείο, βασιλική εξουσία, ήταν συνγχωνευμένα σε ένα κυρίαρχο σώμα. Ο Ερμής είδε την ενότητα του κόσμου κι’ αφού την είδε και μόλις κατάλαβε, απόκτησε τη δύναμη της αποκάλυψης
Στο νεοφώτισμο μύστη τα πρώτα λόγια ήταν: Νίκησες το θάνατο, τη φωτιά το νερό, δεν θα μπορέσεις να νικήσεις και τον εαυτό σου: Εσύ που τόσο ποθείς ν’ ανυψώσεις το πνεύμα και τη γνώση σου, λύγισες στον πρώτο πειρασμό κι’ έπεσες στην αβυσσο της ύλης; Ένας σκλαβος των αισθήσεων ζει πάντα μέσα στο σκοτάδι. Το σκοτάδι προτίμησες και συ. Σε είχα προειδοποιήσει για όλους τους κινδύνους, γλύτωσες τη ζωή σου, έχασες όμως την ελευθερία σου και θα μείνεις στο ναό, αιώνιος σκλαβος Στο βάθος του ναού άπλετα φωτισμένο το άγαλμα της Ίσιδος, από χυτό μέταλλο, με ένα χρυσό τριαντάφυλλο στο στήθος και με το εφτάκτινο φωτοστέφανο, κρατώντας στην αγκαλιά της το γιο της Ώρο. Εμπρός της ο Ιεροφάντης, ντυμένος με πορφύρα υποδεχόταν το νεοφώτιστο. Τον έβαζε να ορκιστεί τον όρκο της σιωπής και της υποταγής, με τους πλέον φοβερούς εξορκισμούς, έπειτα τον χαιρέτιζε εξ ονόματος της συνέλευσης, ως αδελφό, και ως μέλλοντα μύστη. Μπρος στους σεβάσμιους διδασκάλους, ο μαθητής της Ίσιδος, φανταζόταν τον εαυτόν του ενώπιον των θεών. Μέσα σε μια υψηλά ανάταση εισερχόταν για πρώτη φορά, μέσα στη σφαίρα της Αλήθειας. Ακολουθούσε μακρά θητεία που έπρεπε όχι μόνο να διδαχτεί, αλλά και να διαπλαστεί, να γίνει δυνατός, με το να απαρνηθεί τον εαυτό του. Ο άνθρωπος για να γίνει κάτοχος της αλήθειας, πρέπει να γίνει ένα με το είναι του. Έτσι περνούσαν οι μήνες και τα χρόνια νιώθοντας μέσα του μια βαθμιαία αλλαγή, μια τέλεια μεταμόρφωση και τα πάθη του άρχιζαν να απομακρύνονται. Ο δασκαλός του είσδυε στο βαθύ δράμα της εσωτερικής του ζωής λεγοντάς του ότι για να μπει στην κοινότητα των μυστών, πρέπει να του φανερωθεί η Αλήθεια. Με καθαρή καρδιά,απάρνηση του εαυτού του, για να περάσει την κρύπτη και να φτάσει στο κατώφλι της Ίσιδος.. Νόηση, Δύναμη, Υλη ενωμένα σε ένα. Πνεύμα, Ψυχή, Σώμα. Ουσία, Ενέργεια, Υπόσταση. Η ενωσή τους συνιστά τη θεϊκή και νοητική αρχή, το δόγμα της Τριαδικής Μονάδος που απ’ άκρου σε άκρον περιβάλλει το έργο της Δημιουργίας.
Ο Μωυσής – Μαθητής περιφερόταν στο χώρο και το χρόνο και διαφωτιζόταν ως προς την απόλυτη αρχή της γένεσης του όντος. Οι 7 σφαίρες, πλανήτες, καταστάσεις ύλης και πνεύματος, διαφορετικοί κόσμοι, πνεύματα του ονείρου του Ερμή, Δέβας της Ινδικής, Αμσχαπάνδ της Περσίας, Αρχάγγελοι της Χαλδαίας, Σεφιρώθ της Καβάλλας, Αρχάγγελοι της Χριστιανικλής Αποκάλυψης, χρώματα της Ιριδας, Μουσικοί Φθόγγοι,, δείχνουν ότι η σύνθεση του ανθρώπου είναι τριαδική, ενώ η εξελιξή του εφταδική.Να λοιπόν του έλεγε ο Ιεροφάντης. Έφτασες στα πρόθυρα του Μεγάλου Μυστηρίου. Και τα 2 κλειδιά της Σοφίας είναι: Το έξω και το μέσα είναι το ίδιο και ότι οι άνθρωποι είναι κοινοί θεοί και οι θεοί άνθρωποι αθάνατοι.Αυτός που γνωρίζει αυτά κατέχει το παγκόσμιο κλειδί.Η τέλεια γνώση αποκαλύπτεται μόνο σε αυτούς που περνούν μεγάλες δοκιμασίες και πρέπει να ρυθμίζεται η αλήθεια ανάλογα με το μυαλό του καθενός. Η γνώση είναι η δυναμή σου, η πίστη το σπαθί σου, και άτρωτη πανοπλία η σιωπή σου. Στο τέλος της μύησης ο νεοφώτιστος χριζόταν ιερέας της Οσίριδος και έμενε στο ναό. Αν ήταν ξένος του επέτρεπαν κάποτε να φύγει στην πατρίδα του για να ιδρύσει κέντρο λατρείας. Όμως πριν αναχωρήσει, έδινε επίσημα υπόσχεση, με όρκο, να κρητήσει απόλυτη σιγή ως προς τα μυστικά του ναού και δεν έπρεπε να προδώσει σε οποιονδήποτε κάθε τι που είδε ή άκουσε ή να αποκαλύψει τη διδασκαλία του Οσίριδος. Αν καταπατούσε τον όρκο του, μοιραία ερχόταν ο θανατός του, αλλά η σιωπή προηγουμένως είχε γίνει ο άτρωτος θωρακάς του.
Ο Μωυσής ήταν μυημένος στα αιγυπτιακά μυστήρια και ιερέας της Οσίριδος και υπήρξε ο οργανωτής του μονοθείσμού .Οι 3 Πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ υπήρξαν αρχηγοί διαφορετικών πατριών, ζήσανε διαφορετικές εποχές και πολλά χρόνια μετά το Μωυσή η Ισδραηλιτική παράδοση τους ένωσε σε μια οικογένεια. Είχαν γνώση της πνευματικότητας του Θεού και των θρησκευτικών τάσεων της ανθρωπότητας και η πατριαρχική ράβδος ήταν το έμλημα της δικαιοσύνης. Ο αρχιερέας της Μαδιάμ Ιοθόρ είχε την κόρη Σεπφώρα την οποία παντρεύτηκε ο Μωυσής, ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει ένα λαό, για μια αιώνια θρησκεία.Γι’ αυτό έγραψε το «Σεφερ Μπερεσχίθ», κλειδί των μυστηρίων, τη Γένεση, που τα 10 πρώτα κεφάλαια αποτελούν αληθινή οντολογία και αφηγείται η εξέλιξη στο χρόνο και η Δημιουργία.Ο Πυθαγόρας όμως σε σχέση με το Μωυσή είναι πολύ κοντά στο σύχρονο πνεύμα , για την εικόνα της «εσωτερικής» Θεογονίας και Κοσμογονίας, ενώ στο νόημα της Πυθαγορείου μύησις, σύμφωνα με την Ορφική μύηση και τα ιερά του Απόλλωνα, ταυτίζεται σχεδόν με τη Γένεση του Μωυσή.
Η Κοσμογονία του Μωυσή, στη Γένεση, χαρακτηρίζεται από σημητική και μαθηματική ακρίβεια του αιγυπτιακού πνεύματος. Ο Μωυσής ανακαλύπτει το αρσενικό στοιχείο, τον Όσιριν, τη μητρική ιδιότητα στην Εβέ και με την τέλεια ενωσή τους πλάθουν τον Υιόν που είναι ο Ζων – Λόγος, ο δημιουργός του κόσμου. Ιδού η κορωνίδα των μυστηρίων απροπέλαστη στις αισθήσεις, που ομιλεί όμως με τα σημεία του Θεού, όπως το ένα πνεύμα ομιλεί με το άλλο,( ΙΕΒΕ=Ι+ΕΒΕ= Ισιν+Εβέ). Το όραμα του Μωυσή να πάει στο όρος Χωρήβ, ακούει τον άγγελο να του λέει. Εσύ που ζητάς τον Αιλωίμ, γιατί τρέμεις; Τι προστάζεις; Θα πεις στους γιους του Ισραήλ, ότι ο θεός των πατέρων σας, ο θεός του Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ με απέστειλε σε σένα, για να σας βγάλει από τη γη της δουλείας. Όταν ο Μωυσής συνήλθε ήταν χαμένος. Ξαμαγύρισε στο ναό του Ιοθόρ με δυνατότερο πνεύμα. Οδήγησε τις φυλές του Ισραήλ στο όρος Σινά και θ’ ανέβει στην κορυφή του όρους, για να ζητήσει οδηγίες από τον Αιλωίμ και θα φέρει από κει πάνω το νόμο, γραμμένο σε λίθινες πλάκες. Έδωσε εντολή στο λαό του να αγρυπνά,νηστεύει και να τον περιμένει με αγνότητα και προσευχή.Εμπιστεύεται τη φορητή Κιβωτό , φυλαγμένη μέσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου, στα χέρια των 70 Πρεσβυτέρων. Ο Μωυσής ξαναγυρίζει με το Νόμο, πάνω στις λίθινες* πλάκες. Πηγαίνει στους 70 πρεσβύτερους επικαλείται τον Αιλωίμ – Ιαχωβά, το Άρρεν Πνεύμα, το Πρωταρχικό Πύρ, από τα βάθη του Είναι του και του Ουρανού. Ελάτε κοντά μου, πάρτε την κιβωτό και ελάτε μαζί μου στο θεικό βουνό. Η έρημος παίρνει μουντό κόκκινο χρώμα, δυνατοί άνεμοι σηκώνουν πυκνά κύματα άμμου, αστραπές, βροχές και οι πρεσβύτεροι, λαός, έπεσαν στα γόνατα. Ο Μωυσής τους είπε όσοι είναι με τον Κύριο ας έρθουνε κοντά μου. Τα 3\4 των φυλάρχων περιστοιχίζουν το Μωυσή και οι αποστάτες κλείνονται στις σκηνές τους. Τότε ο προφήτης διατάσσει να αποκεφαλιστούν οι πρωταίτιοι, για να εμπνεύσει σε όλους το φόβο του θεού και να τους κάνει να θυμούνται το Νόμο του Σινά και την Πρώτη Εντολή του νόμου, από τις 10 εντολές. Έτσι με τον τρόμο και με το μυστήριο ο Μωυσής μπόρεσε να επιβάλλει το Νόμο και τη Θρησκεία στο λαό του, τον έφερε στη γη Χαναάν και ορίζοντας διαδοχό του, τον Ιησού του Ναυή, μπροστά στην σκηνή του Ματρυρίου.
*Οι επιγραφές σε λίθινες πλάκες θεωρούνται οι ιερώτατες.
Ο ιεροφάντης της Ελευσίνας, διάβαζε στους μυημένους πάνω από λίθινες πλάκες πράγματα που τους όρκιζε, να μην τα φανερώσουν σε κανέναν και που δεν βρίσκονταν γτραμμένα πουθενά άλλού. Σε 2 λίθινες πλάκες είναι γραμμένα και τα Μυστήρια της Ανδανίας.
Ο θεματοφύλακας της Ορφικής παράδοσης ήταν μέσα στα ιερά του Απόλλωνα.Ο Ορφέας υπήρξε η ζωογόνος μορφή της θρησκευτικής Ελλάδος, ο αφυπνιστής της θεικής ψυχής της. Η εφτάχορδη λύρα του αγκαλιάζει το Σύμπαν Η κάθε χορδή αντιστοιχεί σε κάθε ένα από τους εφτά νόμους της ανθρώπινης ψυχής, περικλείει τον κανόνα μιας επιστήμης, τον κανόνα της τέχνης. Η θεουργική και διονυσιακή έξαρση του Ορφέα διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα και Ευρώπη, ο πατέρας της Ποίησης, Μουσικής, και Αιώνιας Αλήθειας. Η περίοδος της εμφανισής του ήταν στα χρόνια του Μωυσή, 5 αιώνες πριν από τον Όμηρο και 13 αιώνες πριν από το Χριστό και η Ελλάδα ήταν βαθειά διαιρημένη από τη Θρησκεία και την Πολιτική.
Η Θράκη από τους Έλληνες ήταν τόπος ιερός, κοιτίδα Φωτός, πραγματική πατρίδα των Μουσών, γιατί στα βουνά της υπήρχαν οι αρχαιότεροι ναοί του Κρόνου, Διος και Ουρανού. Ο Θάμυρις που τραγούδησε την Τιτανομαχία και τυφλώθηκε από τις Μούσες, συμβολίζει την ήττα της κοσμογονικής ποίησης από τη νέα τεχνοτροπία, ο Λίνος εισήγαγε στην Ελλάδα τα παθητικά και μελαγχολικά τραγούδια της Ασίας και ο Αμφίων έκανε με τα τραγούδια του τους λίθους να κινούνται και με τους ήχους της λύρας έχτιζε ναούς. Ο Ορφέας φεγγοβολεί δια μέσου των αιώνων, με την φωτεινή Ακτίνα, το Αιώνιο Θήλυ που ζει και πάλλεται σε τριπλή μορφή μέσα στη Φύση, μέσα στην Ανθρωπότητα, μέσα στο Ουρανό. Ηλατρεία μέσα στους ναούς,η παράδοση των μυστών, οι ύμνοι των ποιητών, η φωνή των φιλοσόφων και πάνω από όλα το έργο του, μαρτυρούν τη ζωντανή προσωπικοτητά του.
Στη Θράκη ένα βασιλόπουλο, καρπός μιας ιέρειας του Απόλλωνα, ασκούσε μεγάλη γοητεία. Έφυγε κρυφά στη Σαμοθράκη, μετά στην Αίγυπτο κοντά στους ιερείς της Μέμφιδας και κάνοντας τον κύκλο της Μυησής του, επιστρέφει ύστερα από 20 χρόνια, με ένα μυστηριακό όνομα που κέρδισε από τις δοκιμασίες και δόθηκε από τους δασκάλους του, Ορφέας ή Αρφα, που σημαίνει φωτοθεραπευτής.. (Φοινική σύνθετη λέξη από το Αούρ= φώς και ρόφε=θεραπεία)Το αρχαιότερο από τα ιερά του Διος υψωνόταν στη Ροδόπη και οι ιεροφάντες του, ήταν μεγάλοι μυσταγωγοί, τον δέχτηκαν σαν σωτήρα, ανακαινίζοντας ριζικά τη λατρεία του Βάκχου, δαμάζοντας τις Βακχίδας. Η επιρροή του διαδόθηκε σε όλους τους ναούς της Ελλάδος, εγκαθίδρυσε τη βασιλεία του Διος, στη Θράκη , του Απόλλωνα στους Δελφούς, βάζει τις βάσεις του Αμφικτιονικού Συνεδρίου και με την δημιουργία των Μυστηρίων, διαμόρφωσε τη θρησκευτική συνείδηση της πατρίδας του.
Η μύηση είχε την αναχώνευση και ανασύνθεση της λατρείας του Διος, μέσα σε μια καθολική παγκόσμια συνείδηση του Διονύσου. Έτσι ο Ορφεύς έγινε ποντίφηκας της Θράκης, μέγας ιερέας του Ολυμπίου Διος και στην συνείδηση των μυστών, ο κηρυκας της αποκάλυψης του Ουράνιου Διονύσου.
Στο δόκιμο μύστη, στον πρώτο βαθμό μύησης, του λέγει: Θα σου αποκαλύψω το μυστικό των κόσμων, τη ψυχή της φύσης, την ουσία του θεού και στο δεύτερο βαθμό μύησης του έλεγε: Αναρρίγησε, κλάψε, προσκύνα, χαίρε, , γιατί το πνεύμα σου θα βυθιστείμέσα στην ζώνη την ολόφλογη, όπου ο πλάστης σμίγεικόσμο και ψυχή, μέσα στην κούπα της ζωής.Ο μυημένος απαντά: Ποντίφηκα, η δίψα μου μεγαλώνει όταν εσύ μου τη δροσίζεις, και ο Ορφέας του Απαντά:Θα χρειαστείς πολύ δουλεία και πολλούς πόνους, για να ανοιξουν τα μάτια της ψυχής σου. Στην κοιλάδα των Τεμπών υπάρχει μυστηριακός ναός απρόσιτος στους αμύητους, να πας από τώρα στη γιορτή του, για του χρόνου.
Η γιορτή του Διονύσου, στην κοιλάδα των Τεμπών, με το δόκιμο μύστη που είναι ονειροπαρμένος, ακούει τα λόγια του ιεροφάντη:Πέρασες το κατώφλι του Αιδωνέα και δεν θα ξαναδείς των ζωντανών το φως. Θα περάσεις το ξύλινο γεφύρι του Πηνειού, περπάτα στο δάσος και σε 7 ημέρες και νύχτες θα περάσεις σε μια άλλη ζωή. Ευοί- Ευοί, ήταν η κραυγή όλων των μυημένων στην Ελλάδα, Ασία, Αίγυπτο Ιουδαία και Φοινίκη και η κραυγή ευοί έγινε ιερή κραυγή, σε όλα τα μυστήρια της Ελλάδος.
Ο Ορφέας και νεοφώτιστος κατέβηκαν από μια υπόγεια στοά, στην ιερή κρύπτη,όπου μόνο ο ιεροφάντης είχε δικαίωμα να μπεί. Και του λέει: Άκου τώρα τις αλήθειες που πρέπει να μείνουν για πάντα μυστικές από τα πλήθη και που είναι η κρυφή και ανίκητη δύναμη των ιερών μυστηρίων: Ο Θεός είναι Ένας κι’ Αναλλοίωτος και Παντοκράτορας.Η Θεότητα είναι Αιώνια και Αίδια. Και τώρα θα κάνω δέηση στους θεούς μου να σου φανερωθούνε ζωντανοί και μέσα σε όραμα προφητικό και μυστικό, να σου δείξουν τον κόσμο που ετοιμάζω, και που μονάχα ορατός θα είναι, μόνο στους μυημένους. Ξάπλωσε κάτω από αυτόν τον βράχο και να μην φυτρώσει ο φόβος στην καρδιά σου και την ψυχή σου και ο Ορφέας έκανε επίκληση να ιδεί ο νεοφώτιστος τα πνεύματα του Κάτω Κόσμου, Γης και Ουρανού. Όταν ο μυημένος επανέκτησε τις υλικές του αισθήσεις ο ιεροφάντης του είπε από πού έρχεσαι. Ηαπάντηση. Δεν ξέρω τι έγινε, άλλαξε ο κόσμος, που είμαι τώρα. Κέρδισες το στεφάνι της μύησης του απαντά ο Ιεροφάντης
Ο Ορφικός λόγος κατά τρόπο μυστηριώδη μπήκε στις φλέβες του ελληνισμού, δια των μυστικών αρτηριών, των ιερών και της μύησης..Οι ορφικοί ονόμασαν»Ουρανό του Κρόνου» την απορρόφηση ήχων, σχημάτων φωτός,πετώντας σαν όνειρο από τη ζωή στο θάνατο και αντίστροφα. Κατά το ορφικά δόγματα ο Διόνυσος και Απόλλωνας ήταν 2 διαφορετικές αποκαλύψεις της ιδιας θεότητα.Ο Διόνυσος εκπροσωπούσε την «εσωτερική» αλήθεια, το βάθος και το εσωτερικό των πραγμάτων, φανερό μόνο στους μυημένους. Ενέκλειε τα μυστήρια της ζωής, της πεπερασμένης και μελλοντικής ύπαρξης, τις σχέσεις σώματος- ψυχής, ουρανού – γης.
Ο Απόλλωνας ήταν η προσωποποίηση της ίδιας της αλήθειας που εφαρμόζεται στην επίγεια ζωή και κοινωνική τάξη.Εισηγητής της ποίησης, ιατρικής, και των νόμων ήταν η ενσάρκωση της γνώσης, δια της θεότητας, ομορφιάς, τέχνης,, της δικαιοσύνης των λαών δια της δικαιοσύνης, της αρμονίας, της ψυχής και του σώματος. Μεμια λέξη για το μύστη ο Διόνυσος εκπροσωπούσε το αγαθό πνεύμαεν εξελίξει μέσα στο Σύμπαν, ο Απόλλωνας τη φανερωσή τουστο θνητό άνθρωπο.
Ό ταν χάθηκε ο Ορφέας, τα σκοτάδια αγκάλιασαν την Ελλάδα. Οι τύραννοι της Θράκης επυρπόλησαν τα συγγραμματά του , κατέστρεψαν τους ναούς του και κυνήγησαν τους μαθητές του. Σήμερα ρητά και κατηγορηματικά οι σύγχρονοι επιστήμονες, αρνούνται την υπαρξή του, γιατί ούτε ο Όμηρος ούτε ο Ησίοδος, μνημονεύουν το ονομά του.. Αυτό εξηγείται από τις απαγορευτικές αρχές που είχαν εκδώσει οι κατά τόπους αρχές, για το μέγα αυτό μύστη. Ο Όμηρος μυήθηκε στο ιερό της Τύρου και ήταν πολύ φυσικό να αγνοήσει τον Ορφέα, η παράδοση του οποίου ετηρείτο μυστική, εξ αιτίας της διωξεώς του.. Ο Ησίοδος που γεννήθηκε πλησίον του Παρνασσού, θα έπρεπε να είχε γνωρίσει το όνομα και τη διδασκαλία του, από το ιερό των Δελφών, αλλά οι μυηταί του θα του επέβαλαν τη σιωπή, και φυσικά όχι αδικαιολόγητα. Ωστόσο ο Ορφέας ζούσε μέσα στο έργο του, η ορφική ιδέα κυκλοφορεί παντού, όπου χτυπά η καρδιά της αθάνατης Ελλάδας.. Τη βρίσκουμε μέσα στους ποιητικούς και αθλητικούς αγώνες, στους αγώνες των Δελφών, της Ολυμπίας, στο Αμφικτιονικό Συνέδριο, για να ενώσει μεταξύ τους τις 12 ελληνικές φυλές. Η ορφική Ελλάδα αρχίζει να κατρακυλά, γιατί τα δελφικά θέσμια δεν ήταν σεβαστά, οι ιεροί χώροι παραβιάζονταν, λείπανε οι μεγάλοι μύστες, η πτώση του διανοητικού και ηθικού επιπέδου των ναών, η εξαγορά ιερέων από την πολιτική εξουσία και τέλος η εκφύλιση των Μυστηρίων.
Ο Πυθαγόρας έλεγε ότι για να γνωρίσεις το Σύμπαν πρέπει πρώτα να υπάρχει το Γνώθι Σαυτόν. Ο Ύπνος, το Όνειρο, η ‘Εκσταση είναι οι 3 Ολάνοιχτες Πόρτες, προς το υπερπέραν, απ’ όπου μας έρχονται η γνώση της Ψυχής κι’ η Μαντική Τέχνη. Για να πετύχουμε αυτά θα πρέπει καθημερινά να ανακαλούμε, πριν τον ύπνο μας: Τι Παρέβην, τι δ’Ερεξα, τι το Δέον και δεν Ετελέσθη, που σημαίνουν: Τι παρέβηκα, τι έπραξα., τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα σήμερα.Αποστάγματα της θεωρίας του είναι:
Η Εξέλιξη είναι ο Νόμος της Ζωής
Ο Αριθμός είναι ο Νόμος του Σύμπαντος
Η Μονάς είναι ο Νομος του Θεού
Ο Ορφέας είναι ο διδάσκαλος της ιερατικής Ελλάδας, ενώ ο Πυθαγόρας της εξωιερατικής ήταν πρόσωπο θρυλικό, γιατί διέτρεξε ολόκληρη την Ελλάδα, Αφρική, Ασία, Μέμφιν, Βαβυλώνα,την πολιτική και τα μοναστήρια τους, πριν φανερώσει το λόγο του στην Ελλάδα. Ήταν γιος πλούσιου έμπορου πολυτίμων λίθων, του Μνήσαρχου και Παρθενίδος. Η Πυθία των Δελφών τους έδωσε το χρησμό ότι ο γιος τους θα γίνει ένας χρήσιμος άντρας, για ολους τους ανθρώπους και όλους τους καιρούς. Ο Πυθαγόρας ήταν ένα πολύ ωραίο παιδί, συμπαθητικό, σεμνό, συγκρατημένο. Σε ηλικία 18 ετών παρακολούθησε τα μαθήματα του Σάμιου Ερμοδάμαντος και 20 ετών του Φερεκύδα, στη Σύρο και είχε συναναστραφεί με το Θαλή και Αναξίμανδρο, στη Μίλητο.Οι 3 κόσμοι έστεκαν μπροστά του ακίνητοι:Της Δήμητρας τα στήθη, το φως των άστρων, η ανθρώπινη καρδιά .Τρέλλα, Πόνος, Σκλαβιά.Εκείνος που θα κατώρθωνε ν’ ανακαλύψει την εσωτερική τους αρμονία, θα ήταν ο αληθινός Σοφός εκείνος που θα άγγιζε τη θεική Σοφία, θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους.. Μόνο μέσα στη σύνθεση των 3 κόσμων ήταν κρυμμένο το μυστικό του Σύμπαντος, το μυστικό του Κόσμου. Μέσα στις γεωμετρικές γραμμές των άστρων ήταν κρυμμένο το κλειδί του Σύμπαντος, η Σοφία των Αριθμών, ο Τριαδικός Νόμος που διέπει την σύσταση των όντων , ο νόμος της εβδομάδας ή επτάδας, που ρυθμίζει την εξελιξή του.Ο Κόσμος εξουσιασμένος ή εμποτισμένος από το Θεό ,αποτελούσε την «Ιερή Τετράδα», Άπειρο και Πανάγιο Σύμβολο, πηγή της αενάου φύσης και πρότυπο των Θεών.
Σε μια μεγαλοπρεπή οπτασία ο Πυθαγόρας είδε τους κόσμους να κινούνται με αρμονία και την τάξη των ιερών αριθμών.Οι 3 κόσμοι, Φυσικός, Ανθρώπινος και Θεικός, παίζουν το παγκόσμιο δράμα με μια διπλή κίνηση ανιούσα και κατιούσα, βρίσκονται σε αμοιβαία συνάρτηση και αλληλοπροσδιορίζονται.Τα είδε όλα αυτά και τη ζωή του και το έργο του, μέσα σε μια Θεία Λάμψη, φευγαλέα και όλα καθαρά, με την ασφαλή διάγνωση του Νού, μπρός στην Αλήθεια.Από τότε πήρε την απόφαση να πάει στην Αίγυπτο για να μυηθεί στα Μυστήρια,
Ο Πολυκράτης έδωσε επιστολή στον Πυθαγόρα, για να τη μεταφέρει στον Φαραώ Άμωση, ο οποίος και τον παρουσίασε στους ιερείς της Μέμφιδας, οι οποίοι έδειξαν μεγάλη δυσφορία απεναντί του και ύστερα από πιέσεις τον δέχτηκαν, γιατί θεωρούσαν τους έλληνες επιπόλαιους και όχι θετικούς.. 22 χρόνια διήρκεσε η μυησή του, αρχιερεύοντος του Σώγχιος και προκειμένου ν’ αποκτήσει γνώση, τα’ αψηφούσε όλα, δεν το φόβιζε ούτε και ο θάνατος, γιατί πίστευε στην υπερκόσμια ζωή. Η Σοφία των Αριθμών και η Τέχνη της Θέλησης είναι τα 2 κλειδιά της Μαγείας, έλεγαν οι ιερείς της Μεμφίδας. Ανοίγουν όλες τις πόρτες του Σύμπαντος. Ο Πυθαγόρας φτάνοντας στην κορυφή της ιεραρχίας του αιγυπτιακού ιερατείου, ξεσπά ο πόλεμος στο Νείλο και ο μύστης του Οσίριδος μπαίνει σε νέα περιπέτεια. Με διαταγή του Καμβύση ο Πυθαγόρας με πολλά μέλη του αιγυπτιακού ιερατείου μεταφέρθηκαν στην Βαβυλώνα και κλείστηκαν στις φυλακές. Μέσα εκεί ήταν ένα συνοθύλευμα λαών, θρησκειών, γλωσσών, μυστών από Χαλδαίους, Πέρσες, Ιουδαίους, ο Πυθαγόρας βρήκε ευκαιρία, μυήθηκε στα απόρρητα της αρχαίας μαγείας, γνωρίζοντας έτσι περισσότερα από όσα ήξεραν οι δασκαλοί του της φυσικής και κάθε άλλο Έλληνα του καιρού του, ιερέας ή λαϊκός, για την ιστορία των ηπείρων, την ιστορία των λαών και το παρελθόν των θρησκειών.Ο Πυθαγόρας έμεινε για 12 χρόνια στις φυλακές και για να απελευθερωθεί χρειαζόταν ειδικό διάταγμα, από το βασιλιά των Περσών. Σ’ αυτό μεσολάβησε ο συμπατριώτης του Δημοκήδης, ιδιαίτερος γιατρός του βασιλιά, αποφυλακίστηκε, ελευθερώθηκε και μετά από 34 χρόνια επιστρέφει στα πάτρια εδάφη., βρίσκοντας στα τελευταία του τον πρώτο δασκαλό του Ερμοδάμαντα και με τη μητέρα του Παρμενίδα έκαναν πανιά για την Ελλάδα, με σκοπό να ξυπνήσει τις ψυχές των Θεών που κοιμόντασν μέσα στους ναούς, να ξαναδώσει κύρος και γόητρο στο ναό του Απόλλωνα, στους Δελφούς, και αργότερα να ιδρύσει μια σχολή επιστήμης και ζωής, από την οποία θα έβγαιναν όχι μονο πολιτικοί και σοφιστές, αλλά και μύστες άνδρες και γυναίκες, γνήσιες μητέρες και αγνοί ήρωες.
Οι Δελφοί ήταν ο ιερώτερος τόπος της Ελλάδας και εκεί χρησμοδοτούσε η Πυθία. Εκεί συνήρχοντο οι Αμφικτιονίες και όλα τα ελληνικά φύλλα είχαν αναγείρει γύρω από το ναό του Απόλλωνα, τους «Θησαυρους», τους ναϊσκους των αναθημάτων. Πριν έλθει στους Δελφούς έκανε περιοδεία σε όλους τους ναούς της Ελλάδας, παρακολούθησε τους Ολυμπιακους Αγώνες και ηγήθηκε των μυστηρίων της Ελευσίνας, όπου ο εκεί ιεροφάντης του παραχώρησε τη θέση του.Παντού έγινε δεκτός σαν διδάσκαλος και τον περίμεναν στους Δελφούς, για να του ξαναδώσει το βάθος, τη δύναμη και το γοητρό του.Εκεί υπήρχε η νεαρή ιέρεια Θεόκλεια, μέλος των ιερειών του Απόλλωνα, που είχε κληρονομικό το ιερατικό αξίωμα. Ένας αόρατος δεσμός συνέδεσε το σοφό σάμιο με την ιέρεια και της κάνει την περιγραφή και τους αγώνες της ζωής του που έζησε στην Αίγυπτο, Βαβυλώνα και τους μαγους της Χαλδαίας. Ακούγοντας αυτά η Θεόκλεια ενιωσε μέσα της παράδοξα και πρωτοφανή συναισθήματα. Βυθίστηκε σε ύπνο βαθύ και οραματικό πετώντας στο φως του Ορφέα. Ο ναός είχε πλέον μια εμπνευσμένη Πυθία και ιερείς μυημένους στις θεουργικές επιστήμες και τέχνες. Οι Δελφοί από δω και μπρος έχουν τη δυνατότητα να ξαναγίνουν κέντρο ζωής και δράσης. Ο Πυθαγόρας έμεινε ένα χρόνο στους Δελφούς, έκανε τους ιερείς κοινωνούς όλων των μυστικών της διδασκαλίας του και αφού συμπλήρωσε τη μόρφωση της Θεόκλειας, για την εκπλήρωση του έργου του, αναχώρησε στη Μεγάλη Ελλάδα. Ίδρυσε τη σχολή του , στον Κρότωνα, η Πυθαγόρειος σχολή το «Ομακοείον» που ήταν οίκος αγωγής και ακαδημία επιστημών , μια μικρή πρότυπη πόλη, υπό την ηγεσία ενός μύστη.
Στον 1ο βαθμό μύησις η επιλογή των μαθητών ήταν μια κρισιμη φυσιογνωμική δοκιμασία, για τον αν ήταν κατάλληλοι ή όχι στη μύηση.Στη συνέχεια γίνονταν μαθήματα ηθικής του τύπου των ερωτήσεων: Τι σημαίνει ένα τρίγωνο εγγεγραμμένο στον κύκλο ή το δωδεκάεδρο το εγγεγραμμένο σε σφαίρα είναι ο αριθμός του παντός. Η νηστεία, συζήτηση, αποκρυφιστική διδασκαλία διαρκούσε 2 χρόνια, με πενταετή προοπτική, κλείνοντας ο πρώτος κύκλος της αρχής των Μυστηρίων.
Στο 2ο βαθμό μύησης γινόταν Κάθαρση, η θεωρία των Αριθμών και η Θεογονία. Οι 9 Μούσες έφερνε κάθε μια το όνομα των απόκρυφων επιστημών και ιερών Τεχνών, με τη φύλαξη που ήταν επιφερτισμένοι.
Ουρανία: Αστρονομία, Αστρολογία
Πολύμνια: Μαντική Τέχνη, Μεταθανάτια Ζωή.
Μελπομένη: Επιστήμη, Ζωή, Θάνατο, Μεταμόρφωση, Αναγέννηση. Και οι 3 μαζί αποτελούσαν την ενότητα Κοσμογονία ή Ουράνια Φυσική
Καλλιόπη: Ιατρική
Κλειώ: Μαγεία
Ευτέρπη:Η θική.Και οι 3 μαζί αποτελούν την ενότητα Ανθρωπολογία ,Ψυχολογία.
Τερψιχόρη:Ορυκτολογία
Ερατώ: Φυτολογία
Θάλεια:Ζωολογια. Και οι 3 μαζί αποτελούν την ενότητα Γήινης φυσικής και χημείας.
Στο 3ο βαθμό μύησης, γινόταν η τελείωση. Μελετούσαν Κοσμογονία, Ψυχολογία και Εξέλιξη της Ψυχής.Η μυστηριακή κοσμογονία και ψυχολογία άγγιζαν τα πλέον μεγάλα μυστήρια της ζωής, μυστικά επικίνδυνα των απόκρυφων επιστημών και τεχνών ζηλοτύπως φυλασσόμενα και αποκρυπτόμενα. Ο Αριστοτέλης λέει ρητά ότι οι Πυθαγόρειοι γνώριζαν την κίνηση της γής, γύρω από τον ήλιο και ο Πυθαγόρας δίδασκε τη διπλή κίνηση της γης, την πορεία της εξελιξής της, περνώντας έτσι από τη φυσική κοσμογονία στην πνευματική. Οι μυημένοι πίστευαν πάντοτε τα φανερώματα του πνευματικού Κάλλους, της Φιλότητας και της Αλήθειας.
Ο 4ος και τελευταίος βαθμός μύησης ήταν για τον έρωτα, το γάμο, τη γνωσιολογική μύηση που διαδεχόταν η μύηση της θέλησης και να αξιοποιήσει την αλήθεια μέσα στη νόηση, την αρετή μέσα στη ψυχή, την αγιότητα μέσα στο σώμα. Συνεπώς το σώμα πρεπει να είναι αγνό και καθαρό, για να είναι καθαρή και αγνή η ψυχή. Πρέπει η ψυχή με την αδιάκοπη φώτιση του Νου, να κάνει κτήμα της το Θάρρος, την Αυταπάρνηση, την Αυτοθυσία, την Πίστη με μια λέξη την Αρετή. Πρέπει τέλος η Νόηση να εγγίζει την Σοφία και τη Γνώση κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μπορεί να διακρίνει το καλόν και το κακό, να βλέπει το Θεό, τόσο, στο πλέον ασήμαντο όν, όσο και μέσα στο σύνολο των Κόσμων.
Το σύνολο των μυστών είχαν απαρνηθεί τη γυναίκα, για να δοθούν ολόψυχα και ολοκληρωτικά στο έργο τους.Ο Πυθαγόρας προσπέρασε το πρώτο πειρασμό της Θεόκλειας, ιέρειας στους Δελφούς, αλλά βλέποντας τη Θεανώ ένιωσε κλονισμό και ο έρωτας δικαιώνει το γάμο.Απόχτησαν 2 γιους τον Αρίμνηστο και Τηλαύγη που αργότερα έγινε δάσκαλος του Εμπεδοκλή και την κόρη Δαμώ.
Έζησε 30 χρόνια στον Κρότωνα και είχε διακλαδώσεις στον Τάραντα, Ηράκλεια, Μεταπόντιο, Ρήγιο, Ημέρα, Κατάνη,κ.λ.π.Κάποτε στην σχολή του είχε παρουσιαστεί ο Κύλων, τον οποίο απόρριψε, λόγω του βίαιου και αλαζονικού χαρακτήρα του.Ένα βράδυ 40 επίλεκτοι Πυθαγόρειοι ήταν συγκεντρωμένοι στο σπίτι του Μίλωνα,και ο δημαγωγός πλέον Κύλων με τη συμμορία του έβαλαν φωτιά και 38 πυθαγόρειοι, το άνθος του Πυθαγορείου Συλλόγου άλλοι από τις φλόγες και άλλοι από το μανιώδες πλήθος. .Γλύτωσαν μόνο 2, ο Άρχιππος και ο Λύσις. Έτσι πέθανε ο μεγάλος αυτός σοφός, που συνέλαβε το σχέδιο διακυβέρνησης των ανθρώπων, από τους σοφούς.
Ο Πυθαγόρειος θεσμός κράτησε περίπου 250 χρόνια, όμως οι ιδέες και παραδόσεις του ,ζουν ακόμη και σήμερα.
Ο Πλάτωνας που είχε δανειστεί από τον Πυθαγόρα όλη την μεταφυσική του, την κατείχε θαυμάσια, αν και δεν την απέδωσε με τόση αδρότητα και διαύγεια. Βαδίζει πάνω στα ίχνη του, όπως ο δαδούχος βαδίζει πίσω από τον ιεροφάντη. Μεγάλωσε κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών και στα παιδικά του χρόνια βίωσε τη φρίκη του Πελοποννησιακού πολέμου. Γεννήθηκε το 429 π.χ. έτος που απέθαναν ο Περικλής, ο δίκαιος Αριστείδης και ο Θεμιστοκλής. Σε ηλικία 25 έτών ήταν μάρτυρας της άλωσης των Αθηνών, από τους Σπαρτιάτες μετά την καταστροφή του αθηναϊκού στόλου στους Αιγός Ποταμούς. Τα θλιβερά αυτά γεγονότα πλήγωσαν τη ψυχή του. Πίσω από τις ορατές, ατελείς, και ασταθείς μορφές του Κόσμου και των Όντων έβλεπε τις αόρατες και ακτινοβόλες μορφές των ιδίων εκείνων όντων που μόνο το πνεύμα μπορεί να βλέπει και που είναι τα αιώνια ειδωλά τους.. Να γιατί ο νεαρός Πλάτωνας πριν ακόμη εχει αποκρυσταλλώσει καλά καλά το συστημά του, χωρίς καν να υποπτευθεί ότι θα γινόταν φιλόσοφος μια μέρα, είχε ήδη τη φύση της θεικής συνειδησής, του ιδανικού και της πανταχού παρουσίας του.Βλέποντας να περνούν οι γυναίκες, οι νεκροί, οι στρατοί, οι γιορτές, τα πένθη δοκίμαζε μια παράξενη εντύπωση, σαν να έβλεπε κάτι άλλο και όχι αυτή σαν μια εσωτερική φωνή του έλεγε μέσα του: Γιατί κλαίνε; Γιατί χαιρονται; Νιώθουν πως υπάρχουν κ’ όμως δεν υπάρχουν; Γιατί δεν μπορώ να συνδεθώ με ότι γενιέται και ότι πεθαίνει; Γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω παρά μόνο το Αόρατο που μήτε γενιέται μήτε πεθαίνει, που είναι πάντα Έρωτας και Αμονία, να η εσωτερική ουσία του Πλάτωνα. Ο Έρωτας της Αιώνιας Ομορφιάς, η Αρμονία που δένει το Σύμπαν.
Ήταν ευγενικής καταγωγής, αφού ο πατέρας του ανήκε στη βασιλική οικογένεια του Κόρδου και η μάνα του καταγόταν από το Σόλωνα.Ήταν προικισμένος με μια πολυσύνθετη αφομοιωτική και προσαρμοστική δύναμη.Ένιωθε στον ίδιο βαθμό, στην ίδια ένταση την διθυραμβική και ερωτική ποίηση, το έπος, την τραγωδία, την κωμωδία, την πολιτισμένη από το λεπτότερο «Αττικό Άλας». Την εποχή εκείνη ο Πλάτωνας γνώρισε το Σωκράτη στους κήπους της Ακαδημίας και μιλούσαν για το Δίκαιο, Άδικο, Καλό, Αγαθό και Αλήθεια. Οι σοφιστές Γοργίες, Πρόδικοι και Πρωταγόρες είναι η αρνητική μορφή του φιλοσόφου, είχαν πέσει σαν ακρίδες, στην Αθήνα και ισχυρίζονταν ότι πλάνη και αλήθεια είναι εννοιες ταυτόσημες.. Ο Πυθαγόρας είναι ο εκπρώσοπος των αξιωμάτων και των μεθόδων της ανώτατης μύησης, ο Σωκράτης είναι ο προάγγελος της ελεύθερης και φανερής επιστήμης και γι’ αυτό δεν θέλησε να μυηθεί στα μυστήρια της Ελευσίνας, έχοντας πλήρη συνείδηση για την ύπατη αλήθεια που δίδασκαν τα Μεγάλα Μυστήρια και ο Πλάτωνας γοητεύτηκε από το Σωκράτη, γιατί κατάλαβε πόσο υπέρτερο είναι το Αγαθό από το Ωραίο, γιατί το ωραίο δεν αξιοποιεί την αλήθεια, παρά μόνο μέσα στη γοητευτική αντανάκλαση της τέχνης, ενώ το αγαθό την αξιοποιεί στο βάθος των ψυχών.
Στο Συμπόσιο ο Πλάτωνας αποχαιρέτησε για πάντα την Ποίηση, ξόδεψε ολόκληρη την περιουσία του ,για το συμπόσιο αυτό με καλεσμένες τις 3 ωραιότερες εταίρες των Αθηνών,έβαλε φωτιά στο σωρό των παπύρων του, με όλα τα ποιητικά έργα του λέγοντας: Ήφαιστε σε καλώ κοντά μου, ο Πλάτωνας σε χρειάζεται. Μένοντας τελείως μόνος, δεν έκλαιγε και μια θαυμαστή ψυχική ηρεμία και γαλήνη πλημμυρίζει ολόκληρο το Είναι του. Ο νους ήταν στο Σωκράτη που ήδη ήταν 3 χρόνια μαθητής του. Ο Διδασκαλός του καταδικάστηκε στον θάνατο από τον Αρειο Πάγο, πίνοντας το κώνειο μπροστά στους μαθητές του. Μέσα στη ψυχή του Πλάτωνα υπήρξε ένα από τα ωραιώτερα θεάματα και αγιώτερα μυστήρια., γιατί βλέποντας τη γαλήνια εικόνα του αποθνήσκοντος δασκάλου του, αφιερώνοντας τις τελευταίες στιγμές του, στη συζήτηση περί αθανασίας της ψυχής, με τους μαθητές του,.
Ο Πλάτωνας είχε εμποτιστεί από το Σωκράτη με την υψηλή ενορμητική δύναμη, με το ενεργόν, το άρρεν στοιχείο της ζωής του με την πίστην του στο Δίκαιο και την Αλήθεια. Τη γνώση και τον πυρήνα των ιδεών του τα χρωστούσε στη μυησή του στα Μυστήρια της Ελευσίνας και στις προσιτές πηγές του Αρχαίου Κόσμου. Μετά το θάνατο του Σωκράτη ταξιδεύει, παρακολουθεί μαθήματα φιλισόφων της Μικράς Ασίας, πηγαίνει στην Αίγυπτο, περνά τη μύηση της Ίσιδος χωρίς να φτάσει στον ανώτατο βαθμό ,όπως ο Πυθαγόρας, σταματώντας στον 3ο βαθμό.Ταξιδεύει στην Ιταλία,συναντά τους Πυθαγορείους και αγοράζει ένα πανάκριβο χειρόγραφο του Πυθαγόρα., αντλώντας κατ’ ευθείαν από την πηγή της «εσωτερικής» παραδοσής του. Δανείστηκε από το φιλόσοφο αυτό τις ιδέες – μητέρες και το σκελετό του συστηματός του. Ο Πρόκλος λέει ότι ο Πυθαγόρας δίδαξε με τη μυησή του στα Ορφικά Μυστήρια, ο Πλάτωνας είχε πλήρη επίγνωση από τα Ορφικά και Πυθαγόρεια συγγράμματα. Οι Διάλογοι είχαν μια ζωντανή και ασυγκράτητη χάρη, γεύεσαι μέσα την ιερή μανία, μέσα στον ενθουσιασμό των Δελφών και της Ελευσίνας, την καταπληκτική διαύγεια και φωτεινότητα, το αττικό άλας, το άδολο σκώμμα του καλοκάγαθου Σωκράτη τη λεπτή και πτερόεσσα ειρωνία του Σοφού. Η διδασκαλία περί των Ιδεών – τύπων ή εικόνων των πραγμάτων, στον Φαίδρο, Τίμαιον και Κριτία, Ιερών Αριθμών, Φάιδωνα, Συμπόσιον, στο θρύλο του Έρωτα.
Με τη δημοσίευση αυτή επιδιώκουμε να βοηθήσουμε οσο είναι δυνατόν, στην προβολή της περιοχής μας, εντος και εκτός Ελλάδος, για να γνωρίσουμε τα ιστορικά μας μνημεία, την πολιτιστική μας παράδοση, την τοπική ιστορία και κληρονομιά, γιατί είναι τραυματισμένα από την εγκατάλειψη, την αδιαφορία και το πέρασμα του χρόνου. Ας ξαναδώσουμε ψυχή στα «ΑΨΥΧΑ».Η γνώση της ελληνικής μας γλώσσας, της τοπικής ιστορίας, της πρακτικής αριθμητικής και γεωμετρίας, της μεσογειακής διατροφής και της αειφόρου ανάπτυξης, πρέπει να είναι στις προτεραιότητες της ελληνικής εκπαίδευσης και του κάθε Έλληνα που ενδιαφέρεται για το παρελθόν , παρών και μέλλον, της ιστορίας, του Πλανήτη Γή. Για να τα πετύχουμε πρέπει να θέτουμε τα ερωτήματα , να βρίσκουμε τις πηγές, να μελετούμε τους χώρους, να κάνουμε τις διάφορες δρασεις – δραστηριότητες και στη συνέχεια να , αναζητώντας την αλήθεια.καταλήγουμε στα διάφορα αποτελέσματα, πού έχουμε στοχεύσει.
Τέλος το δέντρο του οποίου κόβονται οι ρίζες, πεθαίνει, και αν εμείς χάσουμε τις ρίζες των προγόνων μας, δεν θα γνωρίζουμε το παρελθόν μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και οι νέοι μας, μετά από λίγα χρόνια δεν πρόκειται να αποκτήσουν εθνική συνείδηση του χώρου, μέσα στον οποίο ζουν.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Αρχαία Μεσσήνη ,από το 1986 είναι στο πρόγραμμα ανασκαφικών ερευνών της αρχαιολογικής εταιρείας Αθηνών με υπεύθυνο τον καθηγητή αρχαιολογίας Πέτρο Θέμελη.. Η Μεσσήνη είναι μια από τις σημαντικές σε μέγεθος, μορφή και διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας που έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Δεν διαθέτει μόνον ιερά και δημόσια οικοδομήματα, αλλά και οχυρώσεις επιβλητικές και κατοικίες και ταφικά μνημεία.. Διαθέτει εκτός των άλλων να μην έχει καταστραφεί ή καλυφθεί από τους νεώτερους οικισμούς και να βρίσκεται σε ένα κατ’ εξοχήν μεσογειακό αλώβητο χώρο , συνδυάζοντας την ορεινή μορφή των Δελφών και την πεδινή μορφή της Ολυμπίας.. Το 363 π.χ. προσφέρει στο Μαντείο των Δελφών 70 δραχμές ,για την ανοικοδόμηση του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς. Το 345 π.χ. οι Δελφοί απονέμουν στους Μεσσηνίους τον τίτλο των ευεργετών του θεού και της Αμφικτυονίας ,για τη βοήθεια που τους παρέχουν.Το 207\6 π.χ. οι Μεσσήνιοι στέλνουν δύο εκστρατευτικά στρώματα ,για προστασία των Δελφών, ύστερα από αίτημα των Αιτωλών που πιέζονται ασφυκτικά ,από τον Φίλιππο .Οι Δελφοί τιμούν τους επικεφαλείς Μεσσήνιους αξιωματούχους Μνασαγόρα, Δημοκράτη, Ξενάρετο και Επιχάρη ως προξένους και τους ονομάζουν ευεργέτες του ιερού και της πόλης. Το 206 π.χ. αποφασίσουν να εισαγάγουν τη λατρεία της Αρτέμιδας Λευκοφρυηνής ,από την Μαγνησία επί Μαιάνδρω, σύμφωνα με χρησμό του μαντείου των Δελφών. Το 183\2 π.χ. η Αχαική Συμπολιτεία ,σε συμβούλιο της Μεγαλόπολης αποφασίζει να κηρύξει τον πόλεμο στους Μεσσηνίους. Και να ζητήσει τη βοήθεια της συμμάχου Ρώμης ή έστω την απαγόρευση εξαγωγής, στη Μεσσήνη, σιταριού και όπλων. Το 182 π.χ. η Μεσσήνη καταλαμβάνεται , ο Δεινοκράτης εξαναγκάζεται σε αυτοκτονία, ενώ οι υπόλοιποι της αποστασίας παραδίδονται στη συμπολιτεία και θανατώνονται , με λιθοβολισμό , κατά την κηδεία του Φοιλοποίμενος. Η πόλη εντάσσεται και πάλι αναγκαστικά στη Συμπολιτεία και δέχεται φρουρά των Αχαιών στην Ιθώμη. .Πολλοί πλούσιοι Μεσσήνιοι με πλούτη και επιρροή εξορίζονται. Το κοινό συμβούλιο των Μεσσηνίων επιτρέπει στην Αβία, Φαρές και Θουρία να συνάψουν ανεξάρτητη συνθήκη με τη Συμπολιτεία.Το μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδας της Ανδανίας ,δόθηκε στους Μεγαλοπολίτες. Ο Θεαρίδας, αδελφός του Πολυβιου μαρτυρείτε ότι έπαιξε ρόλο στις παραπάνω διευθετήσεις. Με τη μεσολάβηση του Λυκόρτα έγιναν δεκτοί και οι Σπαρτιάτες ,στη Συμπολιτεία. Τα προβλήματα των φυγάδων διευθετήθηκαν σταδιακά ,στα επόμενα χρόνια , έως το 176 π.χ. Το 92 π.χ. αναγράφονται οι οργανωτικές διατάξεις των μυστηρίων των Μεγάλων Θεών ,της Ανδανίας ,σε λίθινη στήλη, από τιτανόλιθο με τη φροντίδα του Ιεροφάντη Μνασίστρατου. Ο ίδιος Ιεροφάντης ζητεί χρησμό για τη θυσία και τα μυστήρια από το μαντείο του Απόλλωνος Πυθέως ,στο Αργος. Στον πόλεμο στο Ακτιο μεταξύ Οκταβιανού και Αυγούστου, το 32 π.χ. οι Αθηναίοι, Μεσσήνιοι και Τεγεάτες υποστήριζαν τον Αντώνιο , ενώ οι Λακεδαιμόνιοι τον Οκταβιανό και ο Ευρυκλής, γιος του Λάχαρη , έστειλε πλοία για βοήθεια του Οκταβιανού , τον οποίο είχε επικηρύξει ο Αντώνιος. Το 31 π.χ. που έγινε η ναυμαχία ο Αντώνιος τράπηκε σε φυγή , ο Ευρυκλής τον καταδίωξε επιδεικτικά και οι Μεσσηνιοι με τη λανθασμένη πολιτική τους επιλογή έχασαν τις πόλεις Θαλάμαι, Πέφνος, Καρδαμύλη, Γερήνια, Αλαγωνία, Φεραί και Θουρία , γιατί παραχωρήθηκαν στους Σπαρτιάτες. Ο Ευρυκλής αποκτά Ρωμαική ιθαγένεια και καθιερώνει αργότερα τα Καισάρεια , στη Σπάρτη.Το 21 π.χ. ο Αύγουστος επισκέπτεται την Σπάρτη επανιδρύεται το κοινόν των Αχαιών στο οποίο οι Μεσσήνιοι ενέταξαν την Αβία, Κορώνη και Ασίνη και συχνά πολίτες αυτών των πόλεων τίθενται επικεφαλής του κοινού με τον τίτλο: «Ελλαδάρχης». Γίνεται η αναβίωση του θεσμού της εφηβείας ,στη Μεσσήνη όπου κτίζεται νέο δεύτερο γυμνάσιο και πρόπυλο. Το 14 μ.Χ με το Θάνατο του Αυγούστου ο Ευρυκλής στερείται των εξουσιών του και η Δενθελιάτις αποδίδεται και πάλι στους Μεσσηνίους, με παρέμβαση του πραίτωρα της Αχαίας Ατιδίου Γεμίνου. Στο θάνατο του Αυγούστου πάρθηκε ψήφισμα 3ημερης εκεχειρίας, τέλεση γυμνικού αγώνα παίδων και ανάθεση οπλων των νικητών από τον ιερέα του Ιθωμάτα Δία. . Το 42 μ.Χ. ο Μνασίστρατος, γιος του Φιλοξενίδα, γραμματέας των Συνέδρων, τιμάται από το συμβούλιο των «Ιερών Γερόντων της Ουπησίας», της Ορθίας Αρτέμιδος , για τις ευεργεσίες του. Το 67 μ.χ ο Νερωνας επισκέπτεται την Ελλάδα όχι όμως και τη Σπάρτη , γιατί απεχθανόταν τους νόμους του Λυκουργου. Κηρύσσει τους Ελληνες ελεύθερους και οι Μεσσήνιοι γίνονται σύμμαχοι του Ρωμαικού λαού. Και τιμούν το Νέρωνα , με τρεις τουλάχιστον ανδριάντες, στην περιοχή της αγοράς, λατρευόταν στη Μεσσήνη και είχε ιδιαίτερο ιερέα ,για τη λατρεία του. Το 155- 160 μ.Χ ο περιηγητής Παυσανίας επισκέπτεται τη Μεσσήνη και περιγράφει τα μνημεία και τα σημαντικότερα έργα τέχνης συμπεριλαμβανομένων των έργων του γλύπτη Δαμοφώντα, που σώζωνταν ακόμη ανέπαφα.Το 395 μ.χ έχουμε την Γοτθική εισβολή στην Πελοπόννησο και η Μεσσήνη βρίσκεται ση πλήρη παρακμή και εγκατάλειψη..Τέλος τον 5ο -7ο αιώνα μ.χ ιδρύεται πάνω στα ερείπια πρωτοβυζαντινός οικισμός, πάνω στα ερείπια της Αρχαίας πόλης Το 1979 είδαν το φως τα Μεσσηνιακά του Παυσανία σε μετάφραση Ν. Παπαχατζή με εκτενή σχόλια και βιβλιογραφικά στοιχεία του ίδιου του μελετητή., που αφιέρωσε τη ζωή του, στη μελέτη του Παυσανία. Η Ιθώμη είναι το ισχυρότερο φυσικό και τεχνητό οχυρό της Μεσσηνίας, που ελέγχει τις κοιλάδες του Στενυκλάρου ,προς βορρά και την κοιλάδα της Μακαρίας, προς Νότον. Μετά τη Δίπυλη Αρκαδική Πύλη οδηγεί στην τριπλή Γέφυρα που ακολούθησε ο Παυσανίας ,για τη Μεγαλόπολη.Στο χώρο της Αρχαίας ΜΕΣΣΉΝΗΣ Ο Παυσανίας είδε τους 13 πίνακες ηρώων και ηρωιδών καθώς και του πρώτου δωρικού βασιλιά Κρεσφόντη , έργα του ζωγράφου Ομφαλίωνα, μαθητή του Νικία. Και στο βουλευτήριο στεγαζόταν το Αρχείο του Γραμματέως των Συνέδρων. Την Ορθία Αρτέμιδα τιμούσαν οι γυναίκες ως προστάτιδα των παιδιών και ως ιέρειες υπερετούσαν ώριμες γυναίκες που διαικπαιρέωναν και μυστικές ιεροπραξίες χάριν των γυναικών που ζητούσαν τη βοήθεια της θεάς. Και οι γονείς αφιέρωναν στο ιερό αγάλματα των θυγατέρων τους , οι οποίες επαιρναν μέρος στις τελετές μύησης, του περάσματος της ήβης ,στην τάξη των γυναικών.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΣΤΑΙ*
Στα μυστήρια της Αιγύπτου, οι Έλληνες μαθητές των Αιγυπτίων, ονόμασαν τον Ερμή «Τρισμέγιστο» για τις 3 ιδιοτητές του: Του Βασιλέως, του Νομοθέτη και του Ιερέα. Οι Αιγύπτιοι απέδιδαν στον Ερμή 42 βιβλία αφιερωμένα στην απόκρυφη γνώση. Από το γνωστό ελληνικό βιβλίο με το όνομα «Ερμής Τρισμέγιστος», οι μύστες Μωυσής και Ορφέας, είχαν δανειστεί τα πρώτα τους φώτα. Το δόγμα Πυρός – Πρωταρχικής Αιτίας και του Λόγου – Φωτός, που περιλαμβάνεται στο «Ερμού Όνειρο», θα παραμένει η κορυφή και το κέντρο της Αιγυπτιακής Μύησης. .Ο θρύλος της Ίσιδος και του Οσίριδος, το διαμελισμόν του και την προσεχή αναστασή του, δια του γιου του Ώρου και στη λαϊκή λατρεία της Ισιδος και Οσίριδος αντιλογίζεται η εσωτερική υψηλή οργάνωση των Μικρών και Μεγάλων Μυστηρίων. Τα περιέφραξαν με ανυπέρβλητους φραγμούς, με κινδύνους τρομερούς, επένδυσαν ηθικές δοκιμασίες, επέβαλαν όρκο σιωπής και η ποινή του θανάτου εφαρμόστηκε αυστηρά, κατά των μυημένων που θα έδιναν έστω την ελάχιστη λεπτομέρεια. Στην αυστηρή αυτή οργάνωση η Αιγυπτιακή Μύηση κατέστη όχι μόνο το άσυλο της εσωτερικής διδασκαλίας, αλλά και η εστία μιας εθνικής ανάστασης και φυτώριο των θρησκειών που έμελλαν να γεννηθούν. Δεν ήταν τυχαίο που στον αρχαιολογικό χώρο, της Αρχαίας Μεσσήνης, υπήρχαν οι ναοί της Ίσιδας και Σεράπιδας.
Το ύπατο αίτημα της Μύησης είναι να αναχωνεύει τη θεία τελείωση, μέσα στην τελείωση της ψυχής, το δε μυστικό της γνώσης εδρεύει μέσα στη μακρά αλληλουχία για την ομοιότητατων αναλογιών που ενώνει σε ολοένα αποκλίνοντες κύκλους, το ατομικό με το καθολικό, το πεπερασμένο με το άπειρο. Η αγάπη προς τον πλησίον είναι πρωταρχικό καθήκον, η απαγόρευση του όρκου, η αποστροφή στην ψευδολογία, η ταπεινοφροσύνη, ο θεσμός του κοινού Δείπνου δανεισμένος από τις «Αδελφικές Αγάπες» των Εσσαίων, αλλά με νέα πνοή ζωής, με την πνοή της Θυσίας.. Ο νόμος της σιωπής, ο όρκος των Μυστηρίων η διαίρεση της διδασκαλίας σε 3 μέρη.
Α.Η επιστήμη των παγκοσμίων αξιωμάτων η Θεογονία, αυτό που ο Φίλων καλεί Λογική
Β.Η Φυσική ή Κοσμογονία και
Γ. Η Ηθική, δηλαδή το κάθε τι με τον άνθρωπο και Επιστήμη, στην οποία αφιερώνονταν κυρίως οι Θεραπευτές, κοινά σημεία στη διδασκαλία του Χριστού και των Εσσαίων
Η «Αδελφική Αγάπη», συμβόλιζε το πρωτόβαθμο της Μύησης. Η «Κοινωνία», «Μετάληψη» σήμαινε τη γνώση των μυστηρίων της επίγειου ζωής, μαζί και τη διανομή των αγαθών της γής και κατά συνέπειαν την τέλεια ένωση των Εταίρων – Αδελφών. Στον ανώτερο βαθμό η μετάληψη υπό το είδος του οίνου, που είναι το αίμα της αμπέλου, διαποτισμένο από τον ήλιο, σήμαινε την διανομή των ουρανίων αγαθών, τη συμμετοχή στα Πνευματικά Μυστήρια και τη Θεία Σοφία.
Η μητέρα του Χριστού ήταν μυημένη στην αίρεση των Εσσαίων και ο ευαγγελιστής Λουκάς μας προσφέρει το νόημα των Μυστηρίων, ενώ ο αγιος Ιωάννης μας αποκαλύπτει τα Μυστήρια.
Τα κοινά σημεία μεταξύ των Εσσαίων και Πυθαγορείων ήταν: Η εωθινή προσευχή, η λινή περιβολή, αι αδελφικαί «Αγάπαι», η ενιαύσιος θητεία, ο τριπλός βαθμός μύησης, η οργάνωση του Τάγματος και η κοινότητα των Αγαθών που την διαχειρίζονταν οι Επίτροποι. Ο Ράμα μας φανερώνει τα προπύλαια του ναού, ο Κρίσνα και ο Ερμής μας δίνει τα κλειδιά του, ο Μωυσής, Ορφέας και Πθυθαγόρας μας δείχνει το εσωτερικό του και ο Χριστός τα άδυτα.Υπάρχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ Κρισνά – Χριστού, Δεβάκι – Παρθένου μητρός και Τριάδος. Ο Κακός βασιλιάς Κάσνα και Ηρώδης, ο άγιος γέροντας Βασίχτα, που σκότωσε ο Κάσνα, η Νυσούμβα κακή γυναίκα και σύμβουλος του βασιλιά Κάσνα. Όλα αυτά είναι συμπτώσεις ή η κάθε θρησκεία αντέγραφε την άλλη, γιατί η Ινδία σε βυθίζει στο όνειρο, η Αίγυπτος σε προσκαλεί σε μεταθανάτιο ταξίδι, η Ελλάδα σε παρασύρει στις μαγευτικές γιορτές της ζωής, δίνοντας στα μυστήρια τα θέλγητρα των μορφών της, ο Πυθαγόρας διαμορφώνει επιστημονικά και ο Πλάτωνας με τους Αλεξανδρινούς εκλαϊκεύουν, την εσωτερική διδασκαλία. Ο Μωυσής και Ορφέας, 1300 χρόνια πριν το Χριστό, δημιούργησαν 2 θρησκείες αντίθετες, αλλά αξιοθαύμαστες, ο ένας τον αυστηρό μονοθε»ισμό και ο άλλος τον συναρπαστικό πολυθεϊσμό.
Ο μεγάλος ποιητής Αισχύλος ήταν γιος ενός Ιερέα της Ελευσίνας και ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μαθητής περισσότερο πνευματικό τέκνο του Ορφέα, παρά του Αριστοτέλη, μυημένος όπως και ο πατέρας του Φίλιππος, στα μυστήρια της Σαμοθράκης.
Η εσωτερική διδασκαλία είναι η επιστήμη, φιλοσοφία, ηθική και θρησκεία. Η θρησκεία κυβερνά τις μάζες των λαών, αλλά όχι τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας και οι πνευματικοί ηγέτες του καιρού μας είναι άπιστοι ή σκεπτικιστές, γνήσιοι και συνειδητοί. Με την επίδραση υλισμού, θετικισμού και σκεπτικισμού, ο αιώνας μας, κατέληξε σε παρακμή σε μια πλάνη για την αντίληψη της αλήθειας και της προόδου. Σφυρηλατούν μια γενιά χωρίς ιδανικά, πίστη, εσωτερικό φως, δεν πιστεύει στην ψυχή, στο Θεό, στο μέλλον της Ανθρωπότητας, την παρούσα ή την άλλη ζωή, μια γενιά άβουλη που αμβιβάλλει για τον εαυτό της και την ελευθερία του Ανθρώπου.Υπήρξαν παντοδύναμοι πλαστουργοί πνευμάτων, διεγέρτες ψυχών, σωτήριοι οργανωτές, να πεθάνουν με πλήρη συνείδηση ότι ο θάνατος υπέρ της αλήθειας είναι το αποκορύφωμα της πλέον καρποφόρου και της πλέον υπέροχης δράσης. Οι μεγάλες θρησκείες έχουν εξωτερική και εσωτερική ιστορία. Τη μια φανερή και την άλλη αποκρυφιστική. Εξωτερική είναι τα δόγματα που διδάσκονται δημόσια στους ναούς, σχολεία, λατρεία και προλήψεις. Εσωτερική είναι πολύ δύσκολη να διερευνηθεί, γιατί εκτυλίσσεται στα άδυτα των ναών, στις μυστικές τελετές, η βαθειά σοφία, μυστική θεωρία, απόκρυφη δράση των μυημένων, που ίδρυσαν, στήριξαν και διέδωσαν τη θρησκεία τους. Ο διαλογισμός που είναι η εξάσκηση στην οργάνωση της σκέψης, ο ασκητισμός στο να ασκείται κάποιος στον πόνο και την οδύνη, ο μυστικισμός στο να γνωρίσουμε την ταυτότητα του «Είναι»μας και ο ησυχασμός για παραίτηση από κάθε επιθυμία, παρατηρούνται σε όλες τις θρησκείες.Ο Βούδας μεταγενέστερος του Κρίσνα κατά 2400 έτη αποκαλύπτει την πλευρά της απόκρυφης θεωρίας του, την Μετεμψύχωση και τη συνέχεια των διαδοχικών υπάρξεων, δια του νόμου του Κάρμα. Στην Ελλάδα η εσωτερική σκέψη ήταν σύχρονη από τις πλέον φανερές και απόρρητες στα Ορφικά αποσπάσματα., η Πυθαγόρεια σύνθεση και Διαλεκτική του Πλάτωνα. Η Αρχαία Θεοσοφία στην Ινδία, Αίγυπτο και Ελλάδα αποτελούσε αληθινή εγκυκλοπαίδεια, χωρισμένη σε 4 κατηγορίες: Θεογονία ή Επιστήμη των Αριθμών, Κοσμογονία, Ψυχολογία και Φυσική.
Ο Ράμα, μέγας μύστης των Αρίων (Αριος ή Ζωδιακός Κύκλος), είχε έμβλημα τον Κριό, με 3 πράγματα εξ αρχής σύγχρονα θεός, φως, ελευθερία, καθιέρωσε 4 μεγάλες γιορτές με ιερώτερη και μυστηριοδέστερη, την γιορτή της «Μεγάλης Σποράς». Ο Ράμα στο Ζωδιακό Κύκλο έδωσε τριπλό νόημα. Στην επίδραση του Ήλιου, στη διάρκεια των 12 μηνών του έτους, ανέλυε την αυτοιστορία του και αποδυκνείει τα αποκρυφιστικά μέσα που χρησιμοποίησε, για να φτάσει, στο σκοπό του. Τα ιερά Ινδοιστικά βιβλία, οι Βέδες, είχαν τριπλή αξία:Πρώτον μας οδηγούν στην εστία της παλιάς και γνήσιας αρίας θρησκείας, της οποίας οι βεδικοί ύμνοι, αποτελούν τη λαμπρά ακτινοβολία. Δεύτερον μας δίνουν το κλειδί των Ινδιών και τρίτον μας δίνουν την πρώτη αποκρυστάλλωση των Ιδεών – Μητέρων, της εσωτερικής διδασκαλίας όλων των αρίων θρησκειών. Είναι μια θρησκεία γεμάτη απλότητα, αλλά και γεμάτη μεγαλείο. Ο αρχηγός της οικογένειας με τριπλό καθήκον του πατέρα, ιερέα και αρχιθύτη
. Ο αιώνιος Κρίσνα, δημιουργός των κόσμων είναι τριαδικός, . ο Βράχμας πατέρας, η Μάγια μητέρα, Βιανού ο γιος.. Ουσία, υπόσταση, ζωή. Ο καθένας κλείνει μέσα του τους 2 άλλους και οι 3 μαζί είναι Μονάς, μέσα στο Απόλυτο. Έχεις μέσα σου έναν υπέροχο φίλο, που δεν ξέρεις καθόλου, γιατί ο θεός κατοικεί μέσα στα σωθικά κάθε ανθρώπου, μα πόσο λίγοι το ανακαλύπτουν. Εκείνος που θυσιάζει τους κόπους και τα έργα του, στον Δημιουργό των πάντων, τελειούται μέσα στη θυσία του αυτή, γιατί εκείνος που ανακαλύπτει μέσα του, την ευτυχία του, χαρά του, και το δικό του φώς, αυτός γίνεται ένα με το θεό, σμίγει μαζί του. Λοιπόν να ξέρεις πάντα, πως η ψυχή που βρήκε το θεό, λυτρώθηκε από την μετεμψύχωση κι΄από το θάνατο, από τα γηρατειά κι’ από τον πόνο και πίνει της αθανασίας το νερό.
Στους πρόποδες του όρους Μερού η Δεβάκι βρήκε καταφύγιο από τις διώξεις του τυράννου της Μαδούρας , στην οικία του Πατριάρχη Μάνδα, φίλος των ασκητών , που γέννησε το γιο της Κρίσνα. Οι βοσκοί τον φώναζαν «Ηλιοχαρό», γιατί είχε το χάρισμα να σκορπίζει γύρω του τη χαρά και τον αγαπούσαν οι πάντες. Το παιδί θαύμα μεγάλωσε μαζί με τους βοσκούς, κοινά σημεία με το Χριστό.
Το αιγυπτιακό ιερατείο πέρασε μέσα στους αιώνες με την οργανωσή του και τα συμβολά του, μυστικά απαραβίαστα, της ιεράς σοφίας του. Η Σφιγξ της Γκίζας, πλάϊ στην μεγάλη πυραμίδα, που είναι το σύμβολο της μαθηματικής γνώσης, είναι δικό του έργο. Τα 4 στοιχεία μακρόκοσμου – μικρόκοσμου νερό, γη, φωτιά, αέρας αποτελούν τον πυρήνα της απόκρυφης γνώσης.Το ιερατείο, δικαστικό ιεραρχείο, βασιλική εξουσία, ήταν συνγχωνευμένα σε ένα κυρίαρχο σώμα. Ο Ερμής είδε την ενότητα του κόσμου κι’ αφού την είδε και μόλις κατάλαβε, απόκτησε τη δύναμη της αποκάλυψης
Στο νεοφώτισμο μύστη τα πρώτα λόγια ήταν: Νίκησες το θάνατο, τη φωτιά το νερό, δεν θα μπορέσεις να νικήσεις και τον εαυτό σου: Εσύ που τόσο ποθείς ν’ ανυψώσεις το πνεύμα και τη γνώση σου, λύγισες στον πρώτο πειρασμό κι’ έπεσες στην αβυσσο της ύλης; Ένας σκλαβος των αισθήσεων ζει πάντα μέσα στο σκοτάδι. Το σκοτάδι προτίμησες και συ. Σε είχα προειδοποιήσει για όλους τους κινδύνους, γλύτωσες τη ζωή σου, έχασες όμως την ελευθερία σου και θα μείνεις στο ναό, αιώνιος σκλαβος Στο βάθος του ναού άπλετα φωτισμένο το άγαλμα της Ίσιδος, από χυτό μέταλλο, με ένα χρυσό τριαντάφυλλο στο στήθος και με το εφτάκτινο φωτοστέφανο, κρατώντας στην αγκαλιά της το γιο της Ώρο. Εμπρός της ο Ιεροφάντης, ντυμένος με πορφύρα υποδεχόταν το νεοφώτιστο. Τον έβαζε να ορκιστεί τον όρκο της σιωπής και της υποταγής, με τους πλέον φοβερούς εξορκισμούς, έπειτα τον χαιρέτιζε εξ ονόματος της συνέλευσης, ως αδελφό, και ως μέλλοντα μύστη. Μπρος στους σεβάσμιους διδασκάλους, ο μαθητής της Ίσιδος, φανταζόταν τον εαυτόν του ενώπιον των θεών. Μέσα σε μια υψηλά ανάταση εισερχόταν για πρώτη φορά, μέσα στη σφαίρα της Αλήθειας. Ακολουθούσε μακρά θητεία που έπρεπε όχι μόνο να διδαχτεί, αλλά και να διαπλαστεί, να γίνει δυνατός, με το να απαρνηθεί τον εαυτό του. Ο άνθρωπος για να γίνει κάτοχος της αλήθειας, πρέπει να γίνει ένα με το είναι του. Έτσι περνούσαν οι μήνες και τα χρόνια νιώθοντας μέσα του μια βαθμιαία αλλαγή, μια τέλεια μεταμόρφωση και τα πάθη του άρχιζαν να απομακρύνονται. Ο δασκαλός του είσδυε στο βαθύ δράμα της εσωτερικής του ζωής λεγοντάς του ότι για να μπει στην κοινότητα των μυστών, πρέπει να του φανερωθεί η Αλήθεια. Με καθαρή καρδιά,απάρνηση του εαυτού του, για να περάσει την κρύπτη και να φτάσει στο κατώφλι της Ίσιδος.. Νόηση, Δύναμη, Υλη ενωμένα σε ένα. Πνεύμα, Ψυχή, Σώμα. Ουσία, Ενέργεια, Υπόσταση. Η ενωσή τους συνιστά τη θεϊκή και νοητική αρχή, το δόγμα της Τριαδικής Μονάδος που απ’ άκρου σε άκρον περιβάλλει το έργο της Δημιουργίας.
Ο Μωυσής – Μαθητής περιφερόταν στο χώρο και το χρόνο και διαφωτιζόταν ως προς την απόλυτη αρχή της γένεσης του όντος. Οι 7 σφαίρες, πλανήτες, καταστάσεις ύλης και πνεύματος, διαφορετικοί κόσμοι, πνεύματα του ονείρου του Ερμή, Δέβας της Ινδικής, Αμσχαπάνδ της Περσίας, Αρχάγγελοι της Χαλδαίας, Σεφιρώθ της Καβάλλας, Αρχάγγελοι της Χριστιανικλής Αποκάλυψης, χρώματα της Ιριδας, Μουσικοί Φθόγγοι,, δείχνουν ότι η σύνθεση του ανθρώπου είναι τριαδική, ενώ η εξελιξή του εφταδική.Να λοιπόν του έλεγε ο Ιεροφάντης. Έφτασες στα πρόθυρα του Μεγάλου Μυστηρίου. Και τα 2 κλειδιά της Σοφίας είναι: Το έξω και το μέσα είναι το ίδιο και ότι οι άνθρωποι είναι κοινοί θεοί και οι θεοί άνθρωποι αθάνατοι.Αυτός που γνωρίζει αυτά κατέχει το παγκόσμιο κλειδί.Η τέλεια γνώση αποκαλύπτεται μόνο σε αυτούς που περνούν μεγάλες δοκιμασίες και πρέπει να ρυθμίζεται η αλήθεια ανάλογα με το μυαλό του καθενός. Η γνώση είναι η δυναμή σου, η πίστη το σπαθί σου, και άτρωτη πανοπλία η σιωπή σου. Στο τέλος της μύησης ο νεοφώτιστος χριζόταν ιερέας της Οσίριδος και έμενε στο ναό. Αν ήταν ξένος του επέτρεπαν κάποτε να φύγει στην πατρίδα του για να ιδρύσει κέντρο λατρείας. Όμως πριν αναχωρήσει, έδινε επίσημα υπόσχεση, με όρκο, να κρητήσει απόλυτη σιγή ως προς τα μυστικά του ναού και δεν έπρεπε να προδώσει σε οποιονδήποτε κάθε τι που είδε ή άκουσε ή να αποκαλύψει τη διδασκαλία του Οσίριδος. Αν καταπατούσε τον όρκο του, μοιραία ερχόταν ο θανατός του, αλλά η σιωπή προηγουμένως είχε γίνει ο άτρωτος θωρακάς του.
Ο Μωυσής ήταν μυημένος στα αιγυπτιακά μυστήρια και ιερέας της Οσίριδος και υπήρξε ο οργανωτής του μονοθείσμού .Οι 3 Πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ υπήρξαν αρχηγοί διαφορετικών πατριών, ζήσανε διαφορετικές εποχές και πολλά χρόνια μετά το Μωυσή η Ισδραηλιτική παράδοση τους ένωσε σε μια οικογένεια. Είχαν γνώση της πνευματικότητας του Θεού και των θρησκευτικών τάσεων της ανθρωπότητας και η πατριαρχική ράβδος ήταν το έμλημα της δικαιοσύνης. Ο αρχιερέας της Μαδιάμ Ιοθόρ είχε την κόρη Σεπφώρα την οποία παντρεύτηκε ο Μωυσής, ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει ένα λαό, για μια αιώνια θρησκεία.Γι’ αυτό έγραψε το «Σεφερ Μπερεσχίθ», κλειδί των μυστηρίων, τη Γένεση, που τα 10 πρώτα κεφάλαια αποτελούν αληθινή οντολογία και αφηγείται η εξέλιξη στο χρόνο και η Δημιουργία.Ο Πυθαγόρας όμως σε σχέση με το Μωυσή είναι πολύ κοντά στο σύχρονο πνεύμα , για την εικόνα της «εσωτερικής» Θεογονίας και Κοσμογονίας, ενώ στο νόημα της Πυθαγορείου μύησις, σύμφωνα με την Ορφική μύηση και τα ιερά του Απόλλωνα, ταυτίζεται σχεδόν με τη Γένεση του Μωυσή.
Η Κοσμογονία του Μωυσή, στη Γένεση, χαρακτηρίζεται από σημητική και μαθηματική ακρίβεια του αιγυπτιακού πνεύματος. Ο Μωυσής ανακαλύπτει το αρσενικό στοιχείο, τον Όσιριν, τη μητρική ιδιότητα στην Εβέ και με την τέλεια ενωσή τους πλάθουν τον Υιόν που είναι ο Ζων – Λόγος, ο δημιουργός του κόσμου. Ιδού η κορωνίδα των μυστηρίων απροπέλαστη στις αισθήσεις, που ομιλεί όμως με τα σημεία του Θεού, όπως το ένα πνεύμα ομιλεί με το άλλο,( ΙΕΒΕ=Ι+ΕΒΕ= Ισιν+Εβέ). Το όραμα του Μωυσή να πάει στο όρος Χωρήβ, ακούει τον άγγελο να του λέει. Εσύ που ζητάς τον Αιλωίμ, γιατί τρέμεις; Τι προστάζεις; Θα πεις στους γιους του Ισραήλ, ότι ο θεός των πατέρων σας, ο θεός του Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ με απέστειλε σε σένα, για να σας βγάλει από τη γη της δουλείας. Όταν ο Μωυσής συνήλθε ήταν χαμένος. Ξαμαγύρισε στο ναό του Ιοθόρ με δυνατότερο πνεύμα. Οδήγησε τις φυλές του Ισραήλ στο όρος Σινά και θ’ ανέβει στην κορυφή του όρους, για να ζητήσει οδηγίες από τον Αιλωίμ και θα φέρει από κει πάνω το νόμο, γραμμένο σε λίθινες πλάκες. Έδωσε εντολή στο λαό του να αγρυπνά,νηστεύει και να τον περιμένει με αγνότητα και προσευχή.Εμπιστεύεται τη φορητή Κιβωτό , φυλαγμένη μέσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου, στα χέρια των 70 Πρεσβυτέρων. Ο Μωυσής ξαναγυρίζει με το Νόμο, πάνω στις λίθινες* πλάκες. Πηγαίνει στους 70 πρεσβύτερους επικαλείται τον Αιλωίμ – Ιαχωβά, το Άρρεν Πνεύμα, το Πρωταρχικό Πύρ, από τα βάθη του Είναι του και του Ουρανού. Ελάτε κοντά μου, πάρτε την κιβωτό και ελάτε μαζί μου στο θεικό βουνό. Η έρημος παίρνει μουντό κόκκινο χρώμα, δυνατοί άνεμοι σηκώνουν πυκνά κύματα άμμου, αστραπές, βροχές και οι πρεσβύτεροι, λαός, έπεσαν στα γόνατα. Ο Μωυσής τους είπε όσοι είναι με τον Κύριο ας έρθουνε κοντά μου. Τα 3\4 των φυλάρχων περιστοιχίζουν το Μωυσή και οι αποστάτες κλείνονται στις σκηνές τους. Τότε ο προφήτης διατάσσει να αποκεφαλιστούν οι πρωταίτιοι, για να εμπνεύσει σε όλους το φόβο του θεού και να τους κάνει να θυμούνται το Νόμο του Σινά και την Πρώτη Εντολή του νόμου, από τις 10 εντολές. Έτσι με τον τρόμο και με το μυστήριο ο Μωυσής μπόρεσε να επιβάλλει το Νόμο και τη Θρησκεία στο λαό του, τον έφερε στη γη Χαναάν και ορίζοντας διαδοχό του, τον Ιησού του Ναυή, μπροστά στην σκηνή του Ματρυρίου.
*Οι επιγραφές σε λίθινες πλάκες θεωρούνται οι ιερώτατες.
Ο ιεροφάντης της Ελευσίνας, διάβαζε στους μυημένους πάνω από λίθινες πλάκες πράγματα που τους όρκιζε, να μην τα φανερώσουν σε κανέναν και που δεν βρίσκονταν γτραμμένα πουθενά άλλού. Σε 2 λίθινες πλάκες είναι γραμμένα και τα Μυστήρια της Ανδανίας.
Ο θεματοφύλακας της Ορφικής παράδοσης ήταν μέσα στα ιερά του Απόλλωνα.Ο Ορφέας υπήρξε η ζωογόνος μορφή της θρησκευτικής Ελλάδος, ο αφυπνιστής της θεικής ψυχής της. Η εφτάχορδη λύρα του αγκαλιάζει το Σύμπαν Η κάθε χορδή αντιστοιχεί σε κάθε ένα από τους εφτά νόμους της ανθρώπινης ψυχής, περικλείει τον κανόνα μιας επιστήμης, τον κανόνα της τέχνης. Η θεουργική και διονυσιακή έξαρση του Ορφέα διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα και Ευρώπη, ο πατέρας της Ποίησης, Μουσικής, και Αιώνιας Αλήθειας. Η περίοδος της εμφανισής του ήταν στα χρόνια του Μωυσή, 5 αιώνες πριν από τον Όμηρο και 13 αιώνες πριν από το Χριστό και η Ελλάδα ήταν βαθειά διαιρημένη από τη Θρησκεία και την Πολιτική.
Η Θράκη από τους Έλληνες ήταν τόπος ιερός, κοιτίδα Φωτός, πραγματική πατρίδα των Μουσών, γιατί στα βουνά της υπήρχαν οι αρχαιότεροι ναοί του Κρόνου, Διος και Ουρανού. Ο Θάμυρις που τραγούδησε την Τιτανομαχία και τυφλώθηκε από τις Μούσες, συμβολίζει την ήττα της κοσμογονικής ποίησης από τη νέα τεχνοτροπία, ο Λίνος εισήγαγε στην Ελλάδα τα παθητικά και μελαγχολικά τραγούδια της Ασίας και ο Αμφίων έκανε με τα τραγούδια του τους λίθους να κινούνται και με τους ήχους της λύρας έχτιζε ναούς. Ο Ορφέας φεγγοβολεί δια μέσου των αιώνων, με την φωτεινή Ακτίνα, το Αιώνιο Θήλυ που ζει και πάλλεται σε τριπλή μορφή μέσα στη Φύση, μέσα στην Ανθρωπότητα, μέσα στο Ουρανό. Ηλατρεία μέσα στους ναούς,η παράδοση των μυστών, οι ύμνοι των ποιητών, η φωνή των φιλοσόφων και πάνω από όλα το έργο του, μαρτυρούν τη ζωντανή προσωπικοτητά του.
Στη Θράκη ένα βασιλόπουλο, καρπός μιας ιέρειας του Απόλλωνα, ασκούσε μεγάλη γοητεία. Έφυγε κρυφά στη Σαμοθράκη, μετά στην Αίγυπτο κοντά στους ιερείς της Μέμφιδας και κάνοντας τον κύκλο της Μυησής του, επιστρέφει ύστερα από 20 χρόνια, με ένα μυστηριακό όνομα που κέρδισε από τις δοκιμασίες και δόθηκε από τους δασκάλους του, Ορφέας ή Αρφα, που σημαίνει φωτοθεραπευτής.. (Φοινική σύνθετη λέξη από το Αούρ= φώς και ρόφε=θεραπεία)Το αρχαιότερο από τα ιερά του Διος υψωνόταν στη Ροδόπη και οι ιεροφάντες του, ήταν μεγάλοι μυσταγωγοί, τον δέχτηκαν σαν σωτήρα, ανακαινίζοντας ριζικά τη λατρεία του Βάκχου, δαμάζοντας τις Βακχίδας. Η επιρροή του διαδόθηκε σε όλους τους ναούς της Ελλάδος, εγκαθίδρυσε τη βασιλεία του Διος, στη Θράκη , του Απόλλωνα στους Δελφούς, βάζει τις βάσεις του Αμφικτιονικού Συνεδρίου και με την δημιουργία των Μυστηρίων, διαμόρφωσε τη θρησκευτική συνείδηση της πατρίδας του.
Η μύηση είχε την αναχώνευση και ανασύνθεση της λατρείας του Διος, μέσα σε μια καθολική παγκόσμια συνείδηση του Διονύσου. Έτσι ο Ορφεύς έγινε ποντίφηκας της Θράκης, μέγας ιερέας του Ολυμπίου Διος και στην συνείδηση των μυστών, ο κηρυκας της αποκάλυψης του Ουράνιου Διονύσου.
Στο δόκιμο μύστη, στον πρώτο βαθμό μύησης, του λέγει: Θα σου αποκαλύψω το μυστικό των κόσμων, τη ψυχή της φύσης, την ουσία του θεού και στο δεύτερο βαθμό μύησης του έλεγε: Αναρρίγησε, κλάψε, προσκύνα, χαίρε, , γιατί το πνεύμα σου θα βυθιστείμέσα στην ζώνη την ολόφλογη, όπου ο πλάστης σμίγεικόσμο και ψυχή, μέσα στην κούπα της ζωής.Ο μυημένος απαντά: Ποντίφηκα, η δίψα μου μεγαλώνει όταν εσύ μου τη δροσίζεις, και ο Ορφέας του Απαντά:Θα χρειαστείς πολύ δουλεία και πολλούς πόνους, για να ανοιξουν τα μάτια της ψυχής σου. Στην κοιλάδα των Τεμπών υπάρχει μυστηριακός ναός απρόσιτος στους αμύητους, να πας από τώρα στη γιορτή του, για του χρόνου.
Η γιορτή του Διονύσου, στην κοιλάδα των Τεμπών, με το δόκιμο μύστη που είναι ονειροπαρμένος, ακούει τα λόγια του ιεροφάντη:Πέρασες το κατώφλι του Αιδωνέα και δεν θα ξαναδείς των ζωντανών το φως. Θα περάσεις το ξύλινο γεφύρι του Πηνειού, περπάτα στο δάσος και σε 7 ημέρες και νύχτες θα περάσεις σε μια άλλη ζωή. Ευοί- Ευοί, ήταν η κραυγή όλων των μυημένων στην Ελλάδα, Ασία, Αίγυπτο Ιουδαία και Φοινίκη και η κραυγή ευοί έγινε ιερή κραυγή, σε όλα τα μυστήρια της Ελλάδος.
Ο Ορφέας και νεοφώτιστος κατέβηκαν από μια υπόγεια στοά, στην ιερή κρύπτη,όπου μόνο ο ιεροφάντης είχε δικαίωμα να μπεί. Και του λέει: Άκου τώρα τις αλήθειες που πρέπει να μείνουν για πάντα μυστικές από τα πλήθη και που είναι η κρυφή και ανίκητη δύναμη των ιερών μυστηρίων: Ο Θεός είναι Ένας κι’ Αναλλοίωτος και Παντοκράτορας.Η Θεότητα είναι Αιώνια και Αίδια. Και τώρα θα κάνω δέηση στους θεούς μου να σου φανερωθούνε ζωντανοί και μέσα σε όραμα προφητικό και μυστικό, να σου δείξουν τον κόσμο που ετοιμάζω, και που μονάχα ορατός θα είναι, μόνο στους μυημένους. Ξάπλωσε κάτω από αυτόν τον βράχο και να μην φυτρώσει ο φόβος στην καρδιά σου και την ψυχή σου και ο Ορφέας έκανε επίκληση να ιδεί ο νεοφώτιστος τα πνεύματα του Κάτω Κόσμου, Γης και Ουρανού. Όταν ο μυημένος επανέκτησε τις υλικές του αισθήσεις ο ιεροφάντης του είπε από πού έρχεσαι. Ηαπάντηση. Δεν ξέρω τι έγινε, άλλαξε ο κόσμος, που είμαι τώρα. Κέρδισες το στεφάνι της μύησης του απαντά ο Ιεροφάντης
Ο Ορφικός λόγος κατά τρόπο μυστηριώδη μπήκε στις φλέβες του ελληνισμού, δια των μυστικών αρτηριών, των ιερών και της μύησης..Οι ορφικοί ονόμασαν»Ουρανό του Κρόνου» την απορρόφηση ήχων, σχημάτων φωτός,πετώντας σαν όνειρο από τη ζωή στο θάνατο και αντίστροφα. Κατά το ορφικά δόγματα ο Διόνυσος και Απόλλωνας ήταν 2 διαφορετικές αποκαλύψεις της ιδιας θεότητα.Ο Διόνυσος εκπροσωπούσε την «εσωτερική» αλήθεια, το βάθος και το εσωτερικό των πραγμάτων, φανερό μόνο στους μυημένους. Ενέκλειε τα μυστήρια της ζωής, της πεπερασμένης και μελλοντικής ύπαρξης, τις σχέσεις σώματος- ψυχής, ουρανού – γης.
Ο Απόλλωνας ήταν η προσωποποίηση της ίδιας της αλήθειας που εφαρμόζεται στην επίγεια ζωή και κοινωνική τάξη.Εισηγητής της ποίησης, ιατρικής, και των νόμων ήταν η ενσάρκωση της γνώσης, δια της θεότητας, ομορφιάς, τέχνης,, της δικαιοσύνης των λαών δια της δικαιοσύνης, της αρμονίας, της ψυχής και του σώματος. Μεμια λέξη για το μύστη ο Διόνυσος εκπροσωπούσε το αγαθό πνεύμαεν εξελίξει μέσα στο Σύμπαν, ο Απόλλωνας τη φανερωσή τουστο θνητό άνθρωπο.
Ό ταν χάθηκε ο Ορφέας, τα σκοτάδια αγκάλιασαν την Ελλάδα. Οι τύραννοι της Θράκης επυρπόλησαν τα συγγραμματά του , κατέστρεψαν τους ναούς του και κυνήγησαν τους μαθητές του. Σήμερα ρητά και κατηγορηματικά οι σύγχρονοι επιστήμονες, αρνούνται την υπαρξή του, γιατί ούτε ο Όμηρος ούτε ο Ησίοδος, μνημονεύουν το ονομά του.. Αυτό εξηγείται από τις απαγορευτικές αρχές που είχαν εκδώσει οι κατά τόπους αρχές, για το μέγα αυτό μύστη. Ο Όμηρος μυήθηκε στο ιερό της Τύρου και ήταν πολύ φυσικό να αγνοήσει τον Ορφέα, η παράδοση του οποίου ετηρείτο μυστική, εξ αιτίας της διωξεώς του.. Ο Ησίοδος που γεννήθηκε πλησίον του Παρνασσού, θα έπρεπε να είχε γνωρίσει το όνομα και τη διδασκαλία του, από το ιερό των Δελφών, αλλά οι μυηταί του θα του επέβαλαν τη σιωπή, και φυσικά όχι αδικαιολόγητα. Ωστόσο ο Ορφέας ζούσε μέσα στο έργο του, η ορφική ιδέα κυκλοφορεί παντού, όπου χτυπά η καρδιά της αθάνατης Ελλάδας.. Τη βρίσκουμε μέσα στους ποιητικούς και αθλητικούς αγώνες, στους αγώνες των Δελφών, της Ολυμπίας, στο Αμφικτιονικό Συνέδριο, για να ενώσει μεταξύ τους τις 12 ελληνικές φυλές. Η ορφική Ελλάδα αρχίζει να κατρακυλά, γιατί τα δελφικά θέσμια δεν ήταν σεβαστά, οι ιεροί χώροι παραβιάζονταν, λείπανε οι μεγάλοι μύστες, η πτώση του διανοητικού και ηθικού επιπέδου των ναών, η εξαγορά ιερέων από την πολιτική εξουσία και τέλος η εκφύλιση των Μυστηρίων.
Ο Πυθαγόρας έλεγε ότι για να γνωρίσεις το Σύμπαν πρέπει πρώτα να υπάρχει το Γνώθι Σαυτόν. Ο Ύπνος, το Όνειρο, η ‘Εκσταση είναι οι 3 Ολάνοιχτες Πόρτες, προς το υπερπέραν, απ’ όπου μας έρχονται η γνώση της Ψυχής κι’ η Μαντική Τέχνη. Για να πετύχουμε αυτά θα πρέπει καθημερινά να ανακαλούμε, πριν τον ύπνο μας: Τι Παρέβην, τι δ’Ερεξα, τι το Δέον και δεν Ετελέσθη, που σημαίνουν: Τι παρέβηκα, τι έπραξα., τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα σήμερα.Αποστάγματα της θεωρίας του είναι:
Η Εξέλιξη είναι ο Νόμος της Ζωής
Ο Αριθμός είναι ο Νόμος του Σύμπαντος
Η Μονάς είναι ο Νομος του Θεού
Ο Ορφέας είναι ο διδάσκαλος της ιερατικής Ελλάδας, ενώ ο Πυθαγόρας της εξωιερατικής ήταν πρόσωπο θρυλικό, γιατί διέτρεξε ολόκληρη την Ελλάδα, Αφρική, Ασία, Μέμφιν, Βαβυλώνα,την πολιτική και τα μοναστήρια τους, πριν φανερώσει το λόγο του στην Ελλάδα. Ήταν γιος πλούσιου έμπορου πολυτίμων λίθων, του Μνήσαρχου και Παρθενίδος. Η Πυθία των Δελφών τους έδωσε το χρησμό ότι ο γιος τους θα γίνει ένας χρήσιμος άντρας, για ολους τους ανθρώπους και όλους τους καιρούς. Ο Πυθαγόρας ήταν ένα πολύ ωραίο παιδί, συμπαθητικό, σεμνό, συγκρατημένο. Σε ηλικία 18 ετών παρακολούθησε τα μαθήματα του Σάμιου Ερμοδάμαντος και 20 ετών του Φερεκύδα, στη Σύρο και είχε συναναστραφεί με το Θαλή και Αναξίμανδρο, στη Μίλητο.Οι 3 κόσμοι έστεκαν μπροστά του ακίνητοι:Της Δήμητρας τα στήθη, το φως των άστρων, η ανθρώπινη καρδιά .Τρέλλα, Πόνος, Σκλαβιά.Εκείνος που θα κατώρθωνε ν’ ανακαλύψει την εσωτερική τους αρμονία, θα ήταν ο αληθινός Σοφός εκείνος που θα άγγιζε τη θεική Σοφία, θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους.. Μόνο μέσα στη σύνθεση των 3 κόσμων ήταν κρυμμένο το μυστικό του Σύμπαντος, το μυστικό του Κόσμου. Μέσα στις γεωμετρικές γραμμές των άστρων ήταν κρυμμένο το κλειδί του Σύμπαντος, η Σοφία των Αριθμών, ο Τριαδικός Νόμος που διέπει την σύσταση των όντων , ο νόμος της εβδομάδας ή επτάδας, που ρυθμίζει την εξελιξή του.Ο Κόσμος εξουσιασμένος ή εμποτισμένος από το Θεό ,αποτελούσε την «Ιερή Τετράδα», Άπειρο και Πανάγιο Σύμβολο, πηγή της αενάου φύσης και πρότυπο των Θεών.
Σε μια μεγαλοπρεπή οπτασία ο Πυθαγόρας είδε τους κόσμους να κινούνται με αρμονία και την τάξη των ιερών αριθμών.Οι 3 κόσμοι, Φυσικός, Ανθρώπινος και Θεικός, παίζουν το παγκόσμιο δράμα με μια διπλή κίνηση ανιούσα και κατιούσα, βρίσκονται σε αμοιβαία συνάρτηση και αλληλοπροσδιορίζονται.Τα είδε όλα αυτά και τη ζωή του και το έργο του, μέσα σε μια Θεία Λάμψη, φευγαλέα και όλα καθαρά, με την ασφαλή διάγνωση του Νού, μπρός στην Αλήθεια.Από τότε πήρε την απόφαση να πάει στην Αίγυπτο για να μυηθεί στα Μυστήρια,
Ο Πολυκράτης έδωσε επιστολή στον Πυθαγόρα, για να τη μεταφέρει στον Φαραώ Άμωση, ο οποίος και τον παρουσίασε στους ιερείς της Μέμφιδας, οι οποίοι έδειξαν μεγάλη δυσφορία απεναντί του και ύστερα από πιέσεις τον δέχτηκαν, γιατί θεωρούσαν τους έλληνες επιπόλαιους και όχι θετικούς.. 22 χρόνια διήρκεσε η μυησή του, αρχιερεύοντος του Σώγχιος και προκειμένου ν’ αποκτήσει γνώση, τα’ αψηφούσε όλα, δεν το φόβιζε ούτε και ο θάνατος, γιατί πίστευε στην υπερκόσμια ζωή. Η Σοφία των Αριθμών και η Τέχνη της Θέλησης είναι τα 2 κλειδιά της Μαγείας, έλεγαν οι ιερείς της Μεμφίδας. Ανοίγουν όλες τις πόρτες του Σύμπαντος. Ο Πυθαγόρας φτάνοντας στην κορυφή της ιεραρχίας του αιγυπτιακού ιερατείου, ξεσπά ο πόλεμος στο Νείλο και ο μύστης του Οσίριδος μπαίνει σε νέα περιπέτεια. Με διαταγή του Καμβύση ο Πυθαγόρας με πολλά μέλη του αιγυπτιακού ιερατείου μεταφέρθηκαν στην Βαβυλώνα και κλείστηκαν στις φυλακές. Μέσα εκεί ήταν ένα συνοθύλευμα λαών, θρησκειών, γλωσσών, μυστών από Χαλδαίους, Πέρσες, Ιουδαίους, ο Πυθαγόρας βρήκε ευκαιρία, μυήθηκε στα απόρρητα της αρχαίας μαγείας, γνωρίζοντας έτσι περισσότερα από όσα ήξεραν οι δασκαλοί του της φυσικής και κάθε άλλο Έλληνα του καιρού του, ιερέας ή λαϊκός, για την ιστορία των ηπείρων, την ιστορία των λαών και το παρελθόν των θρησκειών.Ο Πυθαγόρας έμεινε για 12 χρόνια στις φυλακές και για να απελευθερωθεί χρειαζόταν ειδικό διάταγμα, από το βασιλιά των Περσών. Σ’ αυτό μεσολάβησε ο συμπατριώτης του Δημοκήδης, ιδιαίτερος γιατρός του βασιλιά, αποφυλακίστηκε, ελευθερώθηκε και μετά από 34 χρόνια επιστρέφει στα πάτρια εδάφη., βρίσκοντας στα τελευταία του τον πρώτο δασκαλό του Ερμοδάμαντα και με τη μητέρα του Παρμενίδα έκαναν πανιά για την Ελλάδα, με σκοπό να ξυπνήσει τις ψυχές των Θεών που κοιμόντασν μέσα στους ναούς, να ξαναδώσει κύρος και γόητρο στο ναό του Απόλλωνα, στους Δελφούς, και αργότερα να ιδρύσει μια σχολή επιστήμης και ζωής, από την οποία θα έβγαιναν όχι μονο πολιτικοί και σοφιστές, αλλά και μύστες άνδρες και γυναίκες, γνήσιες μητέρες και αγνοί ήρωες.
Οι Δελφοί ήταν ο ιερώτερος τόπος της Ελλάδας και εκεί χρησμοδοτούσε η Πυθία. Εκεί συνήρχοντο οι Αμφικτιονίες και όλα τα ελληνικά φύλλα είχαν αναγείρει γύρω από το ναό του Απόλλωνα, τους «Θησαυρους», τους ναϊσκους των αναθημάτων. Πριν έλθει στους Δελφούς έκανε περιοδεία σε όλους τους ναούς της Ελλάδας, παρακολούθησε τους Ολυμπιακους Αγώνες και ηγήθηκε των μυστηρίων της Ελευσίνας, όπου ο εκεί ιεροφάντης του παραχώρησε τη θέση του.Παντού έγινε δεκτός σαν διδάσκαλος και τον περίμεναν στους Δελφούς, για να του ξαναδώσει το βάθος, τη δύναμη και το γοητρό του.Εκεί υπήρχε η νεαρή ιέρεια Θεόκλεια, μέλος των ιερειών του Απόλλωνα, που είχε κληρονομικό το ιερατικό αξίωμα. Ένας αόρατος δεσμός συνέδεσε το σοφό σάμιο με την ιέρεια και της κάνει την περιγραφή και τους αγώνες της ζωής του που έζησε στην Αίγυπτο, Βαβυλώνα και τους μαγους της Χαλδαίας. Ακούγοντας αυτά η Θεόκλεια ενιωσε μέσα της παράδοξα και πρωτοφανή συναισθήματα. Βυθίστηκε σε ύπνο βαθύ και οραματικό πετώντας στο φως του Ορφέα. Ο ναός είχε πλέον μια εμπνευσμένη Πυθία και ιερείς μυημένους στις θεουργικές επιστήμες και τέχνες. Οι Δελφοί από δω και μπρος έχουν τη δυνατότητα να ξαναγίνουν κέντρο ζωής και δράσης. Ο Πυθαγόρας έμεινε ένα χρόνο στους Δελφούς, έκανε τους ιερείς κοινωνούς όλων των μυστικών της διδασκαλίας του και αφού συμπλήρωσε τη μόρφωση της Θεόκλειας, για την εκπλήρωση του έργου του, αναχώρησε στη Μεγάλη Ελλάδα. Ίδρυσε τη σχολή του , στον Κρότωνα, η Πυθαγόρειος σχολή το «Ομακοείον» που ήταν οίκος αγωγής και ακαδημία επιστημών , μια μικρή πρότυπη πόλη, υπό την ηγεσία ενός μύστη.
Στον 1ο βαθμό μύησις η επιλογή των μαθητών ήταν μια κρισιμη φυσιογνωμική δοκιμασία, για τον αν ήταν κατάλληλοι ή όχι στη μύηση.Στη συνέχεια γίνονταν μαθήματα ηθικής του τύπου των ερωτήσεων: Τι σημαίνει ένα τρίγωνο εγγεγραμμένο στον κύκλο ή το δωδεκάεδρο το εγγεγραμμένο σε σφαίρα είναι ο αριθμός του παντός. Η νηστεία, συζήτηση, αποκρυφιστική διδασκαλία διαρκούσε 2 χρόνια, με πενταετή προοπτική, κλείνοντας ο πρώτος κύκλος της αρχής των Μυστηρίων.
Στο 2ο βαθμό μύησης γινόταν Κάθαρση, η θεωρία των Αριθμών και η Θεογονία. Οι 9 Μούσες έφερνε κάθε μια το όνομα των απόκρυφων επιστημών και ιερών Τεχνών, με τη φύλαξη που ήταν επιφερτισμένοι.
Ουρανία: Αστρονομία, Αστρολογία
Πολύμνια: Μαντική Τέχνη, Μεταθανάτια Ζωή.
Μελπομένη: Επιστήμη, Ζωή, Θάνατο, Μεταμόρφωση, Αναγέννηση. Και οι 3 μαζί αποτελούσαν την ενότητα Κοσμογονία ή Ουράνια Φυσική
Καλλιόπη: Ιατρική
Κλειώ: Μαγεία
Ευτέρπη:Η θική.Και οι 3 μαζί αποτελούν την ενότητα Ανθρωπολογία ,Ψυχολογία.
Τερψιχόρη:Ορυκτολογία
Ερατώ: Φυτολογία
Θάλεια:Ζωολογια. Και οι 3 μαζί αποτελούν την ενότητα Γήινης φυσικής και χημείας.
Στο 3ο βαθμό μύησης, γινόταν η τελείωση. Μελετούσαν Κοσμογονία, Ψυχολογία και Εξέλιξη της Ψυχής.Η μυστηριακή κοσμογονία και ψυχολογία άγγιζαν τα πλέον μεγάλα μυστήρια της ζωής, μυστικά επικίνδυνα των απόκρυφων επιστημών και τεχνών ζηλοτύπως φυλασσόμενα και αποκρυπτόμενα. Ο Αριστοτέλης λέει ρητά ότι οι Πυθαγόρειοι γνώριζαν την κίνηση της γής, γύρω από τον ήλιο και ο Πυθαγόρας δίδασκε τη διπλή κίνηση της γης, την πορεία της εξελιξής της, περνώντας έτσι από τη φυσική κοσμογονία στην πνευματική. Οι μυημένοι πίστευαν πάντοτε τα φανερώματα του πνευματικού Κάλλους, της Φιλότητας και της Αλήθειας.
Ο 4ος και τελευταίος βαθμός μύησης ήταν για τον έρωτα, το γάμο, τη γνωσιολογική μύηση που διαδεχόταν η μύηση της θέλησης και να αξιοποιήσει την αλήθεια μέσα στη νόηση, την αρετή μέσα στη ψυχή, την αγιότητα μέσα στο σώμα. Συνεπώς το σώμα πρεπει να είναι αγνό και καθαρό, για να είναι καθαρή και αγνή η ψυχή. Πρέπει η ψυχή με την αδιάκοπη φώτιση του Νου, να κάνει κτήμα της το Θάρρος, την Αυταπάρνηση, την Αυτοθυσία, την Πίστη με μια λέξη την Αρετή. Πρέπει τέλος η Νόηση να εγγίζει την Σοφία και τη Γνώση κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μπορεί να διακρίνει το καλόν και το κακό, να βλέπει το Θεό, τόσο, στο πλέον ασήμαντο όν, όσο και μέσα στο σύνολο των Κόσμων.
Το σύνολο των μυστών είχαν απαρνηθεί τη γυναίκα, για να δοθούν ολόψυχα και ολοκληρωτικά στο έργο τους.Ο Πυθαγόρας προσπέρασε το πρώτο πειρασμό της Θεόκλειας, ιέρειας στους Δελφούς, αλλά βλέποντας τη Θεανώ ένιωσε κλονισμό και ο έρωτας δικαιώνει το γάμο.Απόχτησαν 2 γιους τον Αρίμνηστο και Τηλαύγη που αργότερα έγινε δάσκαλος του Εμπεδοκλή και την κόρη Δαμώ.
Έζησε 30 χρόνια στον Κρότωνα και είχε διακλαδώσεις στον Τάραντα, Ηράκλεια, Μεταπόντιο, Ρήγιο, Ημέρα, Κατάνη,κ.λ.π.Κάποτε στην σχολή του είχε παρουσιαστεί ο Κύλων, τον οποίο απόρριψε, λόγω του βίαιου και αλαζονικού χαρακτήρα του.Ένα βράδυ 40 επίλεκτοι Πυθαγόρειοι ήταν συγκεντρωμένοι στο σπίτι του Μίλωνα,και ο δημαγωγός πλέον Κύλων με τη συμμορία του έβαλαν φωτιά και 38 πυθαγόρειοι, το άνθος του Πυθαγορείου Συλλόγου άλλοι από τις φλόγες και άλλοι από το μανιώδες πλήθος. .Γλύτωσαν μόνο 2, ο Άρχιππος και ο Λύσις. Έτσι πέθανε ο μεγάλος αυτός σοφός, που συνέλαβε το σχέδιο διακυβέρνησης των ανθρώπων, από τους σοφούς.
Ο Πυθαγόρειος θεσμός κράτησε περίπου 250 χρόνια, όμως οι ιδέες και παραδόσεις του ,ζουν ακόμη και σήμερα.
Ο Πλάτωνας που είχε δανειστεί από τον Πυθαγόρα όλη την μεταφυσική του, την κατείχε θαυμάσια, αν και δεν την απέδωσε με τόση αδρότητα και διαύγεια. Βαδίζει πάνω στα ίχνη του, όπως ο δαδούχος βαδίζει πίσω από τον ιεροφάντη. Μεγάλωσε κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών και στα παιδικά του χρόνια βίωσε τη φρίκη του Πελοποννησιακού πολέμου. Γεννήθηκε το 429 π.χ. έτος που απέθαναν ο Περικλής, ο δίκαιος Αριστείδης και ο Θεμιστοκλής. Σε ηλικία 25 έτών ήταν μάρτυρας της άλωσης των Αθηνών, από τους Σπαρτιάτες μετά την καταστροφή του αθηναϊκού στόλου στους Αιγός Ποταμούς. Τα θλιβερά αυτά γεγονότα πλήγωσαν τη ψυχή του. Πίσω από τις ορατές, ατελείς, και ασταθείς μορφές του Κόσμου και των Όντων έβλεπε τις αόρατες και ακτινοβόλες μορφές των ιδίων εκείνων όντων που μόνο το πνεύμα μπορεί να βλέπει και που είναι τα αιώνια ειδωλά τους.. Να γιατί ο νεαρός Πλάτωνας πριν ακόμη εχει αποκρυσταλλώσει καλά καλά το συστημά του, χωρίς καν να υποπτευθεί ότι θα γινόταν φιλόσοφος μια μέρα, είχε ήδη τη φύση της θεικής συνειδησής, του ιδανικού και της πανταχού παρουσίας του.Βλέποντας να περνούν οι γυναίκες, οι νεκροί, οι στρατοί, οι γιορτές, τα πένθη δοκίμαζε μια παράξενη εντύπωση, σαν να έβλεπε κάτι άλλο και όχι αυτή σαν μια εσωτερική φωνή του έλεγε μέσα του: Γιατί κλαίνε; Γιατί χαιρονται; Νιώθουν πως υπάρχουν κ’ όμως δεν υπάρχουν; Γιατί δεν μπορώ να συνδεθώ με ότι γενιέται και ότι πεθαίνει; Γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω παρά μόνο το Αόρατο που μήτε γενιέται μήτε πεθαίνει, που είναι πάντα Έρωτας και Αμονία, να η εσωτερική ουσία του Πλάτωνα. Ο Έρωτας της Αιώνιας Ομορφιάς, η Αρμονία που δένει το Σύμπαν.
Ήταν ευγενικής καταγωγής, αφού ο πατέρας του ανήκε στη βασιλική οικογένεια του Κόρδου και η μάνα του καταγόταν από το Σόλωνα.Ήταν προικισμένος με μια πολυσύνθετη αφομοιωτική και προσαρμοστική δύναμη.Ένιωθε στον ίδιο βαθμό, στην ίδια ένταση την διθυραμβική και ερωτική ποίηση, το έπος, την τραγωδία, την κωμωδία, την πολιτισμένη από το λεπτότερο «Αττικό Άλας». Την εποχή εκείνη ο Πλάτωνας γνώρισε το Σωκράτη στους κήπους της Ακαδημίας και μιλούσαν για το Δίκαιο, Άδικο, Καλό, Αγαθό και Αλήθεια. Οι σοφιστές Γοργίες, Πρόδικοι και Πρωταγόρες είναι η αρνητική μορφή του φιλοσόφου, είχαν πέσει σαν ακρίδες, στην Αθήνα και ισχυρίζονταν ότι πλάνη και αλήθεια είναι εννοιες ταυτόσημες.. Ο Πυθαγόρας είναι ο εκπρώσοπος των αξιωμάτων και των μεθόδων της ανώτατης μύησης, ο Σωκράτης είναι ο προάγγελος της ελεύθερης και φανερής επιστήμης και γι’ αυτό δεν θέλησε να μυηθεί στα μυστήρια της Ελευσίνας, έχοντας πλήρη συνείδηση για την ύπατη αλήθεια που δίδασκαν τα Μεγάλα Μυστήρια και ο Πλάτωνας γοητεύτηκε από το Σωκράτη, γιατί κατάλαβε πόσο υπέρτερο είναι το Αγαθό από το Ωραίο, γιατί το ωραίο δεν αξιοποιεί την αλήθεια, παρά μόνο μέσα στη γοητευτική αντανάκλαση της τέχνης, ενώ το αγαθό την αξιοποιεί στο βάθος των ψυχών.
Στο Συμπόσιο ο Πλάτωνας αποχαιρέτησε για πάντα την Ποίηση, ξόδεψε ολόκληρη την περιουσία του ,για το συμπόσιο αυτό με καλεσμένες τις 3 ωραιότερες εταίρες των Αθηνών,έβαλε φωτιά στο σωρό των παπύρων του, με όλα τα ποιητικά έργα του λέγοντας: Ήφαιστε σε καλώ κοντά μου, ο Πλάτωνας σε χρειάζεται. Μένοντας τελείως μόνος, δεν έκλαιγε και μια θαυμαστή ψυχική ηρεμία και γαλήνη πλημμυρίζει ολόκληρο το Είναι του. Ο νους ήταν στο Σωκράτη που ήδη ήταν 3 χρόνια μαθητής του. Ο Διδασκαλός του καταδικάστηκε στον θάνατο από τον Αρειο Πάγο, πίνοντας το κώνειο μπροστά στους μαθητές του. Μέσα στη ψυχή του Πλάτωνα υπήρξε ένα από τα ωραιώτερα θεάματα και αγιώτερα μυστήρια., γιατί βλέποντας τη γαλήνια εικόνα του αποθνήσκοντος δασκάλου του, αφιερώνοντας τις τελευταίες στιγμές του, στη συζήτηση περί αθανασίας της ψυχής, με τους μαθητές του,.
Ο Πλάτωνας είχε εμποτιστεί από το Σωκράτη με την υψηλή ενορμητική δύναμη, με το ενεργόν, το άρρεν στοιχείο της ζωής του με την πίστην του στο Δίκαιο και την Αλήθεια. Τη γνώση και τον πυρήνα των ιδεών του τα χρωστούσε στη μυησή του στα Μυστήρια της Ελευσίνας και στις προσιτές πηγές του Αρχαίου Κόσμου. Μετά το θάνατο του Σωκράτη ταξιδεύει, παρακολουθεί μαθήματα φιλισόφων της Μικράς Ασίας, πηγαίνει στην Αίγυπτο, περνά τη μύηση της Ίσιδος χωρίς να φτάσει στον ανώτατο βαθμό ,όπως ο Πυθαγόρας, σταματώντας στον 3ο βαθμό.Ταξιδεύει στην Ιταλία,συναντά τους Πυθαγορείους και αγοράζει ένα πανάκριβο χειρόγραφο του Πυθαγόρα., αντλώντας κατ’ ευθείαν από την πηγή της «εσωτερικής» παραδοσής του. Δανείστηκε από το φιλόσοφο αυτό τις ιδέες – μητέρες και το σκελετό του συστηματός του. Ο Πρόκλος λέει ότι ο Πυθαγόρας δίδαξε με τη μυησή του στα Ορφικά Μυστήρια, ο Πλάτωνας είχε πλήρη επίγνωση από τα Ορφικά και Πυθαγόρεια συγγράμματα. Οι Διάλογοι είχαν μια ζωντανή και ασυγκράτητη χάρη, γεύεσαι μέσα την ιερή μανία, μέσα στον ενθουσιασμό των Δελφών και της Ελευσίνας, την καταπληκτική διαύγεια και φωτεινότητα, το αττικό άλας, το άδολο σκώμμα του καλοκάγαθου Σωκράτη τη λεπτή και πτερόεσσα ειρωνία του Σοφού. Η διδασκαλία περί των Ιδεών – τύπων ή εικόνων των πραγμάτων, στον Φαίδρο, Τίμαιον και Κριτία, Ιερών Αριθμών, Φάιδωνα, Συμπόσιον, στο θρύλο του Έρωτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου