ΓΙΑΝΝΗΣ Δ.ΛΥΡΑΣ: ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ 1789- ;(ΟΚΤΩ ΓΕΝΙΕΣ), ΣΕ 12 ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ 1789- ;(ΟΚΤΩ ΓΕΝΙΕΣ), ΣΕ 12 ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ, ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΧΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΔΕΡΩΝ

Έδρα ΣΚΑΛΑ

Χωριά: ΣΚΑΛΑ, ΤΖΑΦΕΡΕΜΙΝΙ

ΣΥΣΤΑΣΗ ΔΗΜΩΝ

Με την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους , το 1833 με το νόμο « περί συστάσεως δήμων » το κράτος διαιρέθηκε σε 10 νομούς .Οι νομοί διαιρέθηκαν σε 42 επαρχίες και αύτές με τη σειρά τους σε δήμους.

- Ο Δήμος Δερών κατά τη σύστασή του αποτελείτο από τα χωριά Σκάλα (έδρα) και Βαλύρα. Δήμαρχος διορίστηκε ο παλαιός πρόκριτος και φιλικός Αναγ. Πουλόπουλος από τη Σκάλα. Στη διάρκεια του Αγώνα διετέλεσε κατ’ επανάληψη δημογέροντας, μέλος της επαρχίας Εμπλακίων. Ο αδελφός του Θεοδωράκης Πουλόπουλος, μαζί με τους πρόκριτους της Πελοποννήσου και το Δημήτριο Υψηλάντη, στη Μονή Καλτεζών στις 26 Μαϊου 1821, υπογράφουν τα αυτεπισταλέντα σχέδια οργανισμού. (Παπατσώνη Παναγιώτη Απομνημονεύματα σελίδες 17, 18, 31 και 42) και εισπράκτορας ο Γ. Νικολακόπουλος (ΓΑΚ αρ. φυλ 80 28 Δεκέμβριος 1 παρ. 36 εως 23) από τη Σκάλα.
Απόγονοι του Πουλόπουλου είναι ο συνταξιούχος δημοσιογράφος Θεόδωρος Μαργαρίτης που έχει γράψει την ιστορία-λαογραφία της Σκάλας Μεσσηνίας ,τα αδέλφια Άννα, Μιχάλης, Ευσταθία και Γιώργος Πουλόπουλος, τα αδέλφια Στέλιος και Μιχάλης Βασιλόπουλος , που η μάνα τους Μαρία είχε αδελφό το Δημοσθένη πατέρα της Αννας, ο οποίος ήταν γιός του Μιχάλη, εγγονός του Πουλόπουλου. Το σπίτι της Αννας κτίστηκε με υλικά από τη Γαλλία. Έμεινε εκεί ο Κολοκοτρώνης κατά το πέρασμά του από την Βαλύρα . Είναι τριόροφο καθώς και το σπίτι του Παπασαραντόπουλου που ήταν το κονάκι του Τζεμερεμίν Αγά. Το σπίτι του Γεωργίου Βασιλόπουλου ήταν δίπλα στην πλατεία του χωριού στο δρόμο προς Πλατύ [ τώρα ιδιοκτησία των αδελφών Λιοντήρη που το γκρέμισαν πρόσφατα ], ήταν πανδοχείο και είχε διανυκτερεύσει δύο φορές ο Βασιλιάς Οθωνας όταν επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Βουλκάνου το 1840 και το 1862.

- Το 1833 τα Βαυαρικά αποσπάσματα του Φέδερ αφάνισαν εξ ολοκλήρου τον Δήμο Δερρών ενεργούντα έναντίον έκείνων, μερικοί απο τους όποίους διαμένουν στην περιφέρεια Μελιγαλά, διότι ζωοτροφούν με πολυποίκιλα φαγητά και τρώγουν όρνιθες, γάλους, σκοτώνουν δε και χοίρους.( Αθηνά αρ. φύλου 678, 16, 1 παρ. 38 σελ 3672γ). Στον εμφύλιο του 1848 ο Τζεφερεμινέος ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΥΚΟΣ ξεσήκωσε τους δυσαρεστημένους Έλληνες μέχρι την Κορινθία. [ Ιστορία Τρικκάλων Κορινθίας, Σπύρου Γ.Σταυρόπουλου σελ 632-634, ΓΑΚ Φ258, ένθετο Ελευθεροτυπίας τεύχος 47.

- Στα 1839 δήμαρχος υπηρετούσε ο Βασίλης Λινάδρος από τη Βαλύρα και έδρα του Δήμου ήταν η Βαλύρα (εφ. Αθηνών Αιών φυλ. 170, 12/6/1840 σελ. 3). Στο φύλλο της εφημερίδας Βαλύρα υπάρχει αναλυτική περιγραφή στη βιογραφία του Λινάρδου, του οποίου η φωτογραφία και η φουστανέλλα του με όλο τον εξοπλισμό της σώζονται στο σπίτι του συγχωρεμένου Ξενοφώντα Καρτερολιώτη.

- Το σπίτι της έδρας του δήμου ΔΕΡΩΝ βρίσκεται στην περιοχή ¨ΚΡΗΤΙΚΟΡΟΥΓΑ¨ στη Σκάλα. Ήταν και έδρα του Ειρηνοδικείου Δερών και στρατηγείο από τον πρωθυπουργό Γ. Κουντουριώτη κατά την παραμονή του στη Σκάλα το 1825.

- Κατά το Μάϊο του 1839 ο Δήμαρχος Βασίλης Λινάρδος δια των εθνοφυλάκων του κατόρθωσε να παγιώσει την ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής του και να συλλάβει το ληστή Κουμπαρούλη. (εφ. Αθηνών Αιών αρ. φ. 160 5/5/1840 σελ. 3).

- Στις 8 Μαρτίου1838 διορίστηκε εισπράκτορας από τη Βαλύρα ο παλαιός άγωνιστής Αναγ. Καρτερολιώτης.

Το 1833 με τη σύσταση των δήμων από τους Βαυαρούς η Σκάλα ορίζεται πρωτεύουσα του τότε δημιουργηθέντος δήμου Δερρών. Το όνομα του δήμου προήλθε από το αρχαίο χωριό Δερραί ή Δερρίον ή Δερρά. Είναι γνωστό από τη μάχη των Σπαρτιατών - Μεσσηνίων στο Β΄Μεσσηνιακό πόλεμο που έγινε το 674 π.Χ όπου αναδείχθηκαν ισόπαλοι. Ο ιστορικός Ιωνάς Κεφάλας αναφέρει ότι η θέση είναι μεταξύ Σκάλας - Τσούκας - Μελιγαλά. Στο 500 π.Χ. υπήρχαν φυλάκια στη Τσούκα που προστάτευαν τους Μεσσηνίους από τους Σπαρτιάτες που ήθελαν να κατοικήσουν την καρπερή γη της περιοχής. Στις φωτιές της πύρινης λαίλαπας του ΄81 όταν κάηκε η Τσούκα φάνηκε ο παλιός οικισμός με τάφους Σπαρτιατών οι οποίοι διέμειναν εκεί σε μόνιμη βάση για να προστατεύουν τους είλωτες που καλλιεργούσαν την εύφορη Μεσσηνία, από τις επιθέσεις των αντιπάλων τους Μεσσηνίων που διέμεναν απέναντι στην Ιθώμη που τους χώριζε το ποτάμι Μαυροζούμενα η Βαλύρα, όπως λεγόταν κατά την αρχαιότητα (400 π.Χ.).

Ο Αναγνώστης Πουλόπουλος τον Απρίλιο του 1826 εξελέγη πληρεξούσιος βουλευτής της επαρχίας Εμπλακίων στη Γ΄Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και πρωτοστάτησε στη σύναψη Ειρήνης Ελλάδος -Τουρκίας. Το 1830 ήταν επαρχιακός δημογέροντας (τοπικός άρχοντας), επικυρώνει την αναφορά προκριτοαγωνιστών προς τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Ορίστηκε πραγματογνώμονας για την επίλυση της διαφοράς μεταξύ των χωριών Χάρμα, Μήλα και Αλειτούργι, για το νερό και τη κίνηση του υδρόμυλου, που άλεθε δημητριακά.

Διορίζεται ως έχων τα προσόντα στο δικαστήριο Ανδρούσας, δήμαρχος και ειρηνοδίκης στο Δήμο Δερρών τον οποίο αποτελούσαν τα χωριά Σκάλα και Βαλύρα. Εισπράκτορας διορίστηκε ο Γιώργος Νικολακόπουλος από Σκάλα. Τη θέση του δημάρχου διαδέχτηκε ο Βαλυραίος Βασίλης Λινάρδος και εισπράκτορας ο Καρτερολιώτης. Το 1840 έγινε νέα διοικητική μεταρρύθμιση στη Μεσσηνία. Στο δήμο Οιχαλίας συγχωνεύτηκαν οι δήμοι Στενύκλαρου και Δερρών. Ο Δήμος Στενυκλάρου είχε τα χωριά Ζέζα, Μελιγαλά, Μαγούλα, Σολάκι, Αλειτούργι, Ζευγολατιό, το συνοικισμό "Μύλοι" και τη νεροτριβή της ιεράς μονής Βουλκάνου. Το 1839 ο δήμος Δερρών έπαθε μεγάλες ζημιές από τα Βαυαρικά αποσπάσματα του Φέδερ γιατί οι δημότες του περνούσαν καλά. Η εφημερίδα "Αθηνά" (φύλλο 678 το 1839) γράφει: Τα Βαυαρικά αποσπάσματα ηφάνισαν εξ ολοκλήρου το δήμο Δερρών γιατί ζωοτροφούν τρώγοντας πολυποίκιλα φαγητά όρνιθες, γάλους και χοίρους. Ο βαβαρός Φέδερ ήταν ρουφιάνος και ζητούσε λύτρα ,για να αθωώσει τους ανθρώπους , που προηγουμένως τους κατηγορούσε. Το 1855 η έδρα από τη Σκάλα μεταφέρθηκε στο Μελιγαλά που δήμαρχος ήταν ο Περικλής Μπούτος και ο Αναγνώστης Κάβουρας από Σκάλα διορίστηκε αστυνόμος με ευρύτατες δικαιοδοσίες και ήταν τρίτος στην τάξη σπουδαιότητας μετά το δήμαρχο και πρόεδρο δημοτικού συμβουλίου.

Ο Αναγνώστης Πουλόπουλος στο τμήμα Χειρογράφων του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών έχει αριθμό μητρώου 6917

Ο λαός πεινούσε και υπεφέροντας αβάσταχτα, έστειλε στις 11-9-1827 ένα υπόμνημα στο γενικό αρχιστράτηγο Κολοκοτρώνη και ζητούσαν από τη κυβέρνηση αλεύρι και τρόφιμα Το έγγραφο αυτό βρίσκεται στο αρχείο υπουργείου στρατιωτικών στο φάκελο 1827 (Αρχείο Κοντογιάννη) και το υπογράφουν οι παρακάτω λαϊκές επιτροπές μεταξύ αυτών και της επαρχίας Εμπλακίων Κ. Μπαγαλόγαμπρος Α. Περρωτής, Αναγνώστης Πουλόπουλος και Καρακίτζος από του Κατζαρού Μεσσηνίας. Ο Κολοκοτρώνης το μεταβιβάζει στην κυβέρνηση στις 12/9/1927 κάνοντας θερμή έκκληση να στείλει τρόφιμα για να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι από την πείνα. Καμία πρόνοια δεν ελήφθη για τους αγωνιστές του λαού. Οι χήρες, ανάπηροι και ορφανά διακόνευαν. Εκατοντάδες λαϊκοί ακτήμονες αγωνιστές μη μπορώντας να ζήσουν βγήκαν ληστές στα βουνά, ή πέθαιναν φυλακή αφού μάταια ζητούσαν ψωμί η χωράφια να καλλιεργήσουν για να ζήσουν οι πεινασμένες φαμίλιες τους. Δυστυχώς μόνο στις οικογένειες προκρίτων και αρχηγών δόθηκαν μεγάλα τσιφλίκια στα οποία οι αγρότες αγωνιστές εργάζονταν μεσακάρηδες και σέμπροι, όπως επί τουρκοκρατίας. Οι πιο πολλοί ηγέτες αδιαφόρησαν για το λαό. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα.

Το ειρηνοδικείο του Δήμου Δερρών είχε δικαιοδοσία στους δήμους Ανδανίας, Δερρών, Στενυκλάρου, Οιχαλίας, Πολίχνης, Βελύρας Ιθώμης, Υάμειας και Αριστομένη. Το 1841 απολύθηκε από ειρηνοδίκης Δερρών και έγινε ειρηνοδίκης στο Κάμπο Αβίας με δικαιοδοσία την Μεσσηνιακή Μάνη. Έλαβε μέρος στο αντιοθωνικό κίνημα, παύθηκε και κλείστηκε φυλακή. Το 1862 ήταν δήμαρχος Εύας τοποθετούμενος από τους επαναστάτες στρατιωτικούς που έδιωξαν τον Όθωνα στη θέση του Π.Παπατσιώνη, που ήταν φίλος του Όθωνα.

Πρώτος δήμαρχος του δήμου Δερρών διορίστηκε ο πρόκριτος και φιλικός ΑΝ. ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ από ΣΚΑΛΑ και εισπράκτορας ο Γ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ από ΣΚΑΛΑ.Το 1839 δήμαρχος ήταν ο Τζαφερεμινέος ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ. Ήταν συνγκατηγορούμενος με τους ΑΡ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑ και Γ.ΠΕΡΡΩΤΗ για στάση κατά του Βαβαρικού καθεστώτος. Καταργήθηκε το 1840 και εντάχθηκε στο δήμο Οιχαλίας. Η ΣΚΑΛΑ ήταν πρωτεύουσα Οιχαλίας μέχρι το 1860 γιατί ο πλούσιος ΚΟΝΤΟΣ εξαγόρασε το δημοτικό συμβούλιο και έτσι έγινε έδρα του δήμου ο ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ.

- Βασίλειος Ι. Λινάρδος: Φίλος και συμπολεμιστής του μεγάλου ηγέτη της επανάστασης του 1821 Θεοδώρου Μπότσικα, γνωστού ως Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, βραβεύτηκε με το χαλκούν μετάλλιον ανδρείας για την προσφορά του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Εκλέχθηκε πρώτος Δήμαρχος Δερρών με έδρα την Βαλύρα, στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Υπήρξε ένθερμος υποστηριχτής του Καποδίστρια και αγωνίστηκε δια της συλλογής υπογραφών στην επαρχία Εμπλακίων-Μικρομάνης, προκειμένου να αναδειχθεί γνήσιος Έλληνας πολίτης ο λαμπρός αυτός κυβερνήτης. Στα χρόνια του Όθωνα κατηγορήθηκε,μαζί με τον Αρισ.Αναγνωσταρά και τον Γ.Περρωτή,για αντιβασιλική δράση και οδηγήθηκε στο Στρατοδικείο της Τρίπολης(Εφημερίδα Αθηνών << Αθηνά >>,αριθ. φυλ. 92, 18/12/1840). Αθωώθηκε όμως γιατί έτυχε της υποστήριξης του Βαυαρού Φέδερ, αυλικού του Όθωνα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ευτύχισε να ξαναδεί τον μονάκριβο γιο του Γιάννη Λινάρδο, που όλοι τον θεωρούσαν ξεγραμμένο, να επιστρέφει από την Κωνσταντινούπολη ύστερα από τριάντα χρόνια αιχμαλωσίας, γιατί αρνήθηκε να παραδώσει στον Αγά της Σκάλας το άλογο του, λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ