Ο Διοικητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και το Κοτέτσι του, το Σωτήριον Έτος 1956

 Αφιερωμένο σε εκείνους που υπηρέτησαν την πατρίδα με ευλάβεια

         Ο Λέων,  λόγιος, ευκατάστατος μεσήλικας άνδρας του Κολωνακίου, πρόεδρος  γνωστού Ελληνικού  Οργανισμού του Δημοσίου, αφού ζήτησε στον  οδηγό του να παρκάρει τη λιμουζίνα και να τον περιμένει, πήρε τον χαρτοφύλακά του, φόρεσε τα άσπρα γάντια του, έστρωσε το σακάκι του και περπάτησε με βήμα γοργό και σταθερό προς το γραφείο του Διοικητή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά, τον Φεβρουάριο του σωτηρίου έτους 1956.

Ο λόγος της επίσκεψής του στη Σχολή ,ήταν η ανάρμοστη συμπεριφορά του γιου του Ερμή, που ήταν ναυτικός δόκιμος, και η λήψη απόφασης αν θα παραμείνει στη σχολή ή θα αποβληθεί  εντελώς. Αφού εισήλθε στο κτίριο της Διοίκησης της Σχολής, ΄ρώτησε στη γραμματεία και ανακοίνωσαν το όνομα του στον Διοικητή. Ο Διοικητής τον δέχτηκε με μικρή καθυστέρηση και πρόσχαρο ύφος.

 -     Κύριε Διοικητά,

 -     Κύριε Σ.,  παρακαλώ περάστε.

       Αφού αφαίρεσε τα γάντια του ο Λέων  ,  άπλωσε το χέρι του για να  χαιρετήσει   τον Διοικητή. Χαιρέτησε  με τον διακριτικό τρόπο, όπως χαιρετούσε τους αδελφούς του στη τεκτονική στοά, όμως δεν  έτυχε της ανάλογης ανταπόκρισης, και συμπέρανε ότι μόνο ένα δυνατό πολιτικό μέσον κρύβεται πίσω από τη θέση του διοικητή. Ο διοικητής, που ήταν ένας θεοσεβούμενος και αξιοπρεπής μεσήλικας ,με καταγωγή από τη Μεσσηνία, διάβασε τάχιστα τη σκέψη του, χαμογέλασε και τον διευκόλυνε. Αφού κάθισε άνετα ο Λέων, είπε  στον Διοικητή ότι μπορεί να τον προσφωνεί με το μικρό του όνομα και όχι με το επίθετο του, για να τον κάνει να αισθανθεί  ότι υπερέχει και αν δημιουργηθεί μία οικειότητα μεταξύ τους .Ο Διοικητής πάλι το δέχτηκε για να μην αισθανθεί ο Λέων ότι του πάει κόντρα και τον απορρίπτει.

- Κύριε Λέοντα, αμαρτίαι γονέων παιδεύουσιν τέκνα, είπε ο Διοικητής. Ο πατέρας μου αφιέρωσε όλη τη ζωή του σε αυτήν εδώ τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και μετά από τόσα χρόνια, που εκείνος είναι  υπέργηρος  , άρχισα να αντιλαμβάνομαι, γιατί όταν  του μιλούσε η μητέρα μου ,δεν είχε καν το κουράγιο  να της απαντήσει . Τώρα  βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση, όπως εκείνος κάποτε, με έναν δόκιμο που  μου έχει κάνει τον βίο αβίωτο.

-Λυπάμαι βαθύτατα κύριε Διοικητά. Σας ζητώ ειλικρινά συγνώμη εκ μέρους του γιου μου και είμαι έτοιμος να αποκαταστήσω άμεσα κάθε υλική βλάβη, και  να σας αποζημιώσω  ηθικά για το πρόβλημα που έχει  δημιουργηθεί .Αναγνωρίζω ότι ο χρόνος σας είναι πολύτιμος και πολύ περιορισμένος. Αν έχετε τη καλοσύνη,  μπορείτε να  με ενημερώσετε  τι ακριβώς συνέβη;

-Ο δόκιμος Ερμής, ο  γιος σας, παρουσιάζει αποκλίνουσα συμπεριφορά  , η οποία δημιουργεί  προβλήματα τόσο στους διδάσκοντες της Σχολής ,όσο και στους άλλους δοκίμους,  καθώς και σε  εμένα βεβαίως. Υποβιβάζει  την φήμη του εκπαιδευτικού μας  ιδρύματος ,που ίδρυσε ο πολεμιστής του 1821 Κωνσταντίνος Κανάρης, το σωτήριον έτος 1845, με βασιλικό διάταγμα, ως Ναυτικόν Σχολείον, επάνω στην κορβέτα Λουδοβίκος.  Έχει καταστήσει  τη λειτουργία της Σχολής, που είναι Ανώτατο Εκπαιδευτικό Στρατιωτικό Ίδρυμα,  θέμα  σχολιασμού στα υψηλά σαλόνια, εκεί που εσείς συχνάζετε.

Αφού επανειλημμένα δημιούργησε μεγάλη αταξία στην τάξη του με το ραδιόφωνο, παρασύροντας τους πάντες  σε  ξέφρενο χορό κατά την απουσία των καθηγητών τους, δεν συνετίστηκε με καμία ποινή που του απεδόθη, ενεργοποίησε τον οδοστρωτήρα και μου ισοπέδωσε το κοτέτσι ,που διατηρώ πίσω από τη κτίριο της διοίκησης. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να πράξει κάτι  τόσο βίαιο. Αντίθετα, συμπαθούσε τις όρνιθες. Την μία την έλεγε  Αρλίν την άλλη Κατρίν και τη μικρή Ντεμανσούλα. Το όνομα του κόκκορα δεν το συγκράτησα. Ήρθε ένα γνωστός μου από το χωριό για του  τακτοποιήσω ένα ζήτημα και μου έφερε ως δώρο   μία επιπλέον όρνιθα. Σκέφτηκα ότι ήταν πολλές και έσφαξα τη μικρότερη, που δεν έκανε άλλωστε αβγά, και έκανα το τραπέζι σε  δύο συναδέλφους μου. Όταν τρώγαμε, κίνησε τον οδοστρωτήρα και ισοπέδωσε το κοτέτσι, γιατί σφάξαμε τη Ντεμανσούλα. Κόλλησε η μπουκιά στο στόμα μας και κάναμε τρεις μέρες να συνέλθουμε.

Ο Λέων έσκυψε το κεφάλι του, ύστερα το σήκωσε ψηλά, πήρε μια βαθιά ανάσα, όρθωσε το ανάστημα του και είπε αποφασιστικά:

-Κύριε Διοικητά, σας διαβεβαιώ ότι βρίσκομαι εδώ για να αναλάβω όλες τις ευθύνες που αναλογούν στις αρνητικές  επιπτώσεις των πράξεων του δοκίμου Ερμή, διότι μετά από αυτά που  άκουσα, δεν θέλω καν να τον αποκαλώ γιο μου.

-Μήπως βιάζεστε να απαλλαγείτε των ευθυνών που σας αναλογούν;Είστε ο πατέρας του!

-Σας διαβεβαιώ πως όχι. Είμαι περίλυπος και σχεδόν υπό κατάρρευση.

-Λυπάμαι ειλικρινά κύριε Λέοντα. Συγνώμη, στις 18 Φεβρουαρίου γιορτάζετε;

-Το όνομα μου δεν έχει σχέση με τον Λέοντα, τον πάπα της Ρώμης, προέρχεται από το Βυζάντιο. Οι γονείς μου ήταν από την Κωνσταντινούπολη.

-Παρακαλώ, μιλήστε μου ελεύθερα.  Ο ίδιος ο γιος σας έχει καταστήσει γνωστό σε όλους ποιος είναι χωρίς ντροπή ,και έχει εξιστορήσει με τις  μεγαλύτερες λεπτομέρειες τα ανδραγαθήματα του, για τα οποία μάλιστα αισθάνεται υπερήφανος , διότι τα θεωρεί κτυπήματα κάτω από τη μέση, ενάντια στο κοινωνικό κατεστημένο, όπως άλλωστε και οι  περισσότεροι   επαναστατημένοι   νέοι του Κολωνακίου.

-Δηλαδή, τι έχει ακριβώς πει;

-Θέλετε να  ακούσετε;

- Παρακαλώ.

Εν περιλήψει , περιέγραψε σε έναν από τους καθηγητές του, που τον συμπαθεί ιδιαίτερα και στους συμφοιτητές του, ότι όταν ήταν βρέφος και μπουσουλούσε ,βρήκε ανοιχτή τη  είσοδο του σπιτιού  , δραπέτευσε και σφήνωσε πίσω από ένα ξύλινο παραβάν στο διάδρομο. Τον έψαχνε η μητέρα του μέσα στο σπίτι και   τον βρήκε μετά από πολλή ώρα εκτός, ακούγοντας το κλάμα του. Όταν τον πήρε αγκαλιά για να τον παρηγορήσει, τη δάγκωσε άσχημα στα χέρια της και τη  χαστούκισε. Σωστά;

-Αυτό δεν  το ανέφερε ποτέ η  γυναίκα μου, για να μην απολύσω την οικιακή βοηθό για την αμέλειά της, που άφησε ανοιχτή την πόρτα. Παρακαλώ συνεχίστε.

-Σε ηλικία έντεκα ετών είχε ανέβει πάνω στον πάγκο της εισόδου της πολυκατοικίας σας και τον πιάσατε να φιλάει στο στόμα την εικοσιπεντάχρονη κλητήρα. Την απολύσατε και την αντικαταστήσατε με  έναν συνταξιούχο. Σωστά;

-Ακριβώς, συνεχίστε.

-Στα 14 χρόνια του, στο  Γαλλικό σχολείο ,κλείδωσε στην αποθήκη τον μεσήλικα γραμματέα για όλο το Σαββατοκύριακο και αποβλήθηκε. Τον πήγατε σε άλλο Γυμνάσιο της περιοχής σας.

-Δυστυχώς.

-Στα δεκαπέντε χρόνια του έκανε δεσμό με την καλύτερη φίλη της συζύγου σας και φροντίσατε να πάρει μετάθεση ο σύζυγός της στη Κέρκυρα.

-Ακριβώς.

-Στα δεκαοκτώ του χρόνια τον στείλατε στη Γερμανία για  να σπουδάσει μηχανολόγος μηχανικός.. Επειδή όμως ήταν λιγοστοί οι άνδρες που είχαν απομείνει μετά τον πόλεμο ,φρόντιζε στην πανσιόν που διέμενε, τη μητέρα και τις δύο κόρες της ταυτόχρονα.

Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε διαγωνισμό γνωστής αυτοβιομηχανίας,   κέρδισε το πρώτο βραβείο και το αυτοκίνητο με το οποίο έτρεξε. Εγκατέλειψε τη Γερμανία , ήρθε οδηγώντας μέχρι το Κολωνάκι και τον υποδέχτηκαν οι φίλοι του , που ξεσάλωσαν για ένα τριήμερο.Σωστά;

-Σωστά, συνεχίστε.

-Σας έφερε σε απόγνωση, του βρήκατε εργασία σε γραφείο φίλου σας εφοπλιστή στον Πειραιά και τον αρραβωνιάσατε με μία κοπέλα της αρεσκείας του, την οποία στολίσατε με ακριβά χρυσά κοσμήματα, γνωστού Ελληνικού οίκου κοσμημάτων.

-Ακριβώς. Είπε ότι με έφερε σε απόγνωση;Ρώτησε ο Λέων.

-Βεβαίως, το αναγνωρίζει ότι κάνει τον βίο σας αβίωτο.

-Είναι ψυχρός εκτελεστής  ! Συνεχίστε.

- Χώρισαν σε τρεις μήνες και χρειάστηκε να επαναλάβετε το ίδιο σενάριο για άλλες τέσσερεις φορές. Κι όταν απελπιστήκατε μοιράζοντας χρυσά στις    αρραβωνιαστικιές  του Ερμή, για να περνάει εκείνος καλά, μας τον στείλατε εδώ για να μας κάνει τον βίο αβίωτο.

-Τον έστειλα στην πιο καλή Σχολή του Ελληνικού Κράτους για να πειθαρχήσει και να ωριμάσει.

Στη συνέχεια, όταν τελειώσει τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, θα τον στείλω στο Μ.Ι.Τ. (Massachusetts Institute of Technology)στη Βοστόνη, για να συνεχίσει τις σπουδές του ως μηχανικός του ναυτικού. Κι αν  δεν επιβιώσει, ένας ακόμη χαμένος. Αν όμως πάρει τη ζωή στα χέρια του, σίγουρα θα διαπρέψει, γιατί είναι ικανότατος.

-Και πιστεύετε ότι έτσι θα ησυχάσετε κύριε Λέοντα;

-Έχει μεγάλες δυνατότητες κύριε Διοικητά. Είναι εύστροφος , καλόκαρδος και ελεήμων. Αν τον γνωρίσετε  καλά θα τον συμπαθήσετε.

-Αναγκαστικά και θα τον γνωρίσω. Μετά την έκτιση της ποινής του θα αναλάβει να καθαρίζει το κοτέτσι καθημερινά, αν δεν έχετε αντίρρηση, για να χαμηλώσει τους τόνους και να μάθει να πειθαρχεί .

-Καμία αντίρρηση, πράξτε όπως νομίζετε.

-Διότι, κανονικά θα έπρεπε να αποβληθεί μόνιμα από τη σχολή.  Όμως, η τακτική μας είναι να μην στιγματίζουμε τους νέους εφ΄ όρου ζωής, αλλά να τους δίνουμε και μία δεύτερη ευκαιρία.

-Πείτε μου όμως, γιατί εκνευρίστηκε με την καινούρια  όρνιθα και τι σχέση έχει με την αδελφή του;

- Η αδελφή του είναι πολύ σοβαρή, είναι ένας καλός επιστήμονας, αρχαιολόγος. Ποτέ δεν ενέκρινε τη συμπεριφορά του, από τη παιδική ηλικία τους. Βρίσκονται σε μόνιμη  διαμάχη.

-Και η Ντεμανσούλα που σφάξαμε;

-Η Ντεμανσούλα ήταν η πέμπτη αρραβωνιαστικιά, που τον χώρισε γιατί δεν τον άντεξε. Περνούσε πολύ καλά μαζί της.

-Η  Αρλίν και η Κατρίν;

Ήταν δύο δίδυμες Γαλλίδες που γνώρισε στο Κολωνάκι και είχε δεσμό ταυτόχρονα και με τις δύο, για να μη ζηλεύουν μεταξύ τους.

-Έχετε πάρει κάποια διάγνωση από ψυχίατρο κύριε Λέοντα;

- Πρόκειται σαφώς για διαταραχή προσωπικότητας, αλλά τον θεωρούν ακίνδυνο γενικώς. Πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι αντιδράσεις ενός χαρισματικού μεγαλοφυούς ατόμου, που δεν αντέχει να εγκλωβίζεται στα στενά πλαίσια της κοινωνίας μας.

-Γνωρίζετε ασφαλώς ότι εμείς εδώ κάθε άλλο παρά  τέτοιου είδους ελευθερίες έκφρασης ενισχύουμε.

Η εκπαίδευση μας βασίζεται στην πειθαρχία και στον αυτοέλεγχο.

Θα πρέπει να  μου καλύψετε τις υπερορίες και  τα  έξοδα σωματικής βλάβης, λόγω της υπερκόπωσης  που θα υποστώ εξ αιτίας του, είπε χαμογελώντας ο Διοικητής.

-Βεβαίως, απάντησε ο Λέων και πήγε να βγάλει έναν φάκελλο ,με σεβαστό χρηματικό ποσό από τον χαρτοφύλακα του.

-Κύριε Λέοντα, δεν εννοούσα αυτό.  Τη προσφορά μου δεν μπορείτε να την εξαγοράσετε με χρήμα. Θα φροντίσω και τον γιο σας , με όλη μου την καλή διάθεση. Αλλά δεν θέλω στο τέλος να βγω  και φταίχτης από πάνω.

-Σας είμαι ευγνώμων κύριε διοικητά, θα έχετε την πλήρη υποστήριξή μου.

-Με όλο το θάρρος, μπορώ να σας ρωτήσω και κάτι άλλο ,που αφορά εσάς προσωπικά;

-Παρακαλώ.

-Αντιλαμβάνομαι ότι είστε μέλος της  τεκτονικής στοάς, το κατάλαβα από τον χαιρετισμό σας.

-Ακριβώς, απάντησε ο Λέων.

-Του Γαλλικού ή του Σκωτσέζικου τύπου, αν επιτρέπεται;

-Είμαι τριακοστός δεύτερος της στοάς Αθηνάς, που είναι Σκωτσέζικου τύπου, με  μεγαλύτερη έμφαση στη μελέτη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, απάντησε ο Λέων.

-Σκεφτήκατε ποτέ να μυήσετε και τον γιο σας, γιατί μαθαίνω ότι τα παιδιά ξεκινούν ενωρίς στην εφηβεία τους στις στοές. Όχι ότι το εγκρίνω, γιατί για μένα ο καλύτερος δρόμος είναι της Ορθοδοξίας στην εκκλησία. Εκεί διαπαιδαγωγείται σωστά ένα παιδί.

-Αυτό  στάθηκε εντελώς αδύνατον. Ο Ερμής, που του έδωσα το όνομα του Ερμή του Τρισμέγιστου, κάθε άλλο παρά αυτό αποδείχτηκε. Είναι μία όρνιθα, που ούτε ο Αριστοφάνης θα ήθελε για τις κωμωδίες του.

-Γιατί συγκεκριμένα όρνιθα;

-Διότι όταν κάλεσα τους αδελφούς της στοάς και είχαμε επίσημο δείπνο στο σπίτι μου, το οποίο σπίτι μην φανταστείτε ότι είναι κάτι το τεράστιο, ένα  διαμέρισμα 300 τετραγωνικών στην Πατριάρχου Ιωακείμ είναι, ο Ερμής, αφού ντύθηκε πετεινός με μία αποκριάτικη στολή και δανείστηκε ένα βρεφικό καρότσι ,κι ενώ δεν χωρούσαμε όλοι άνετα, γιατί είχαμε μαζευτεί πολλοί και κάποιοι ήρθαν κατά την τελευταία στιγμή, έτρεχε   σπρώχνοντας τους καλεσμένους πέρα-δώθε, φωνάζοντας Abraxas Abraxas.

-Αυτός ποιος είναι; Γιατί κάπως έτσι νομίζω ότι έλεγε  τον κόκκορα, τώρα που το θυμάμαι.

-Είναι η εξέλιξη  συμβολικά της συνειδητοποίησης του ατόμου,σε  μία από τις μυητικές βαθμίδες.

-Δεν έχω γνώση των   βαθμίδων της μύησης στον τεκτονισμό, αλλά δεν απείχε και πολύ από αυτό που είναι ουσιαστικά ο Ερμής. Γιατί και ο πετεινός αυτό κάνει. Φροντίζει ανελλιπώς τις  όρνιθες. Οπότε πετεινός είναι και όχι όρνιθα.

- Κυρίως,  είπε  ο Λέων μονολεκτικά , γιατί δεν ήθελε να  επεκταθεί και να αναφερθεί   στις αμφισεξουαλικές συμπεριφορές του Ερμή και συνέχισε:

Αναγκάστηκα και κλείδωσα όλα μου τα βιβλία για να μην έχει πρόσβαση και  διακωμωδεί τον τεκτονισμό. Μπορώ   με τη σειρά μου ,να σας ρωτήσω ορισμένα πράγματα κύριε Διοικητά;

-Ελεύθερα, είπε ο Διοικητής.

-Οι κότες και το κοτέτσι πόσο σημαντικά είναι για σας;

-Πρώτον κύριε Λέοντα είναι   όρνιθες. Αυτές δεν είναι απλώς κότες. Εκτρέφονται με συγκεκριμένη τροφή για να παράγουν τουλάχιστον ένα φρεσκότατο αυγό κάθε πρωί. Ζουν σε περιβάλλον ήρεμο και επικοινωνούν μαζί μου. Είναι πιο πειθαρχημένες από τους δοκίμους.

- Υποθέτω ότι το αβγό   είναι πολύ απαραίτητο στη διατροφή σας.

-Με αυτό τρέφομαι και με μία φέτα ζυμωτό ψωμί κάθε πρωί ,για να παράγω πολύ εργασία μέχρι την ώρα του μεσημεριανού, κύριε Λέοντα. Έτσι με έχει συνηθίσει η μητέρα μου, από την παιδική μου ηλικία. Αν στερηθώ το πρωινό μου αβγουλάκι, με τόση ένταση και κούραση που επωμίζομαι καθημερινά, θα καταρρεύσω.

-Αποκαταστάθηκε το κοτέτσι σας;

-Βεβαίως. Αλλά πώς αποκαταστάθηκε; Ξεχύθηκαν  φοβισμένες οι όρνιθες με τον πετεινό , όταν ισοπέδωσε το κοτέτσι ο έξαλλος δόκιμος με τον οδοστρωτήρα,   και  οι άλλοι δόκιμοι έτρεξαν να  τις πιάσουν , Αυτές έτρεχαν σαν τρελές σε όλο το προαύλιο της Σχολής, από τον φόβο τους. Και ο κόκορας τους τσίμπησε άσχημα, μέχρι να τον δέσουν.    Τις μάντρωσαν μέσα σε μία τουαλέτα για τρεις ώρες, μέχρι οι εργάτες να αποκαταστήσουν το κοτέτσι,  και  φαντάζεστε ότι έγινε χαμός από τα κακαρίσματα ,τα φτερουγίσματα και τις  κουτσουλιές. Διαλύθηκε η τουαλέτα. Αφού αποκαταστάθηκε το κοτέτσι και τις μεταφέραμε,  χρειάστηκε άλλη μία ώρα για να  αποκατασταθεί η τουαλέτα  με τον μάστορα και τη καθαρίστρια .  Σήμερα, που είναι η δέκατη μέρα  από το συμβάν, έκαναν επιτέλους το πρώτο τους αβγό.

 Αυτό που με προβληματίζει είναι η παλιοκατίνα, που  επαναλαμβάνει συνέχεια ο Ερμής.

Ποια είναι αυτή; Ρώτησε ο διοικητής.

-Ακριβώς, είναι η  όρνιθα που λέει ότι μοιάζει της αδελφής του. Αικατερίνη λένε τη κόρη μου.

-Να τον ρωτήσουμε, αν δεν   θέλει να τη βλέπει να τη σφάξουμε, αλλά μόνο με δύο κοτούλες να μείνω;

- Σε περίπτωση που τη σφάξετε ,θα σας την αντικαταστήσω  τάχιστα κύριε Διοικητά.

-Και που ξέρετε ότι αυτή που θα μου στείλετε δεν θα είναι ο θηλυκός πατέρας του; Καλύτερα να τη συνηθίσει, γιατί  η Κατίνα έκανε το μοναδικό αβγό, μετά από τόσες ημέρες σήμερα.

-Θέλετε να τον επισκεφτείτε, αν και απαγορεύεται, γιατί δεν έχει εκτίσει ακόμη την ποινή του.

- Όχι δεν θα ήθελα. Μόνο πείτε μου, πώς συμπεριφέρεται υπό περιορισμόν;

-Δεν συμπεριφέρεται.

Οι φίλοι του δόκιμοι του κατέβασαν από το παραθυράκι με ένα σχοινί το  ραδιόφωνο και χορεύει συνέχεια ,για να  περνάει η ώρα του.

-Επιτρέπεται να το έχει;

-Όχι, αλλά μας είπε ο στρατιωτικός ψυχίατρος να του το αφήσουμε,για να μην πάθει καμία κρίση, μέχρι να μας ενημερώσει για τη τελική γνωμάτευσή του.

-Πάντως ,θα ήθελα να γνωρίζετε ότι δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, είπε ο Λέων.

Είναι φιλόστοργος και ελεήμων. Δεν καταδέχεται να φοράει επίσημα ρούχα και τα χρήματα που του περισσεύουν τα δωρίζει σε αυτούς που  πραγματικά τα χρειάζονται. Πήρε όλα τα παλιά έπιπλα του σπιτιού από το υπόγειο και τα μοίρασε σε  φτωχούς, που τα είχαν ανάγκη. Αγοράζει άνθη από τη λαϊκή και τα αφήνει στην πόρτα μίας χήρας που κλαίει τον άντρα της, χωρίς να έχει ερωτικές βλέψεις. Όταν αισθανθεί ότι δεν τον απορρίπτουν, γίνεται χαλί για να τον πατήσουν.

-Όλα αυτά είναι σημαντικά να τα γνωρίζουμε. Διότι αν πειθαρχεί με το καλό και όχι με την απόρριψη και τη τιμωρία, αυτό αλλάζει το σχέδιο μου.

      Αφού ο Λέων έμαθε το όνομα του ψυχιάτρου, ο Ερμής  τερμάτισε τη ποινή του μετά από δυο μέρες, πριν την 25 Μαρτίου και συμμετείχε στη παρέλαση στο Σύνταγμα.

Παρέλασαν στην ίδια σειρά ,δίπλα δίπλα με τον κολλητό του φίλο, τον δόκιμο Χαράλαμπο και μαζί δραπέτευσαν σαν αστραπή, όταν έφτασαν στο ύψος του Ζαππείου, γιατί τους περίμεναν  οι φιλενάδες τους στην οδό Αθηνάς, στο δυάρι που είχε νοικιάσει ο Χαράλαμπος ,για να συνευρίσκεται με τη φίλη του.

Όταν το πληροφορήθηκε ο Διοικητής, δεν ασχολήθηκε καθόλου με τον Χαράλαμπο.   Έθεσε άμεσα σε  εφαρμογή το σχέδιό του, όσον αφορούσε τον Ερμή.

 Ο Ερμής έπρεπε να είναι στο κοτέτσι στις πέντε το πρωί καθημερινά, για να καθαρίζει και να συλλέγει το αβγό , να τακτοποιεί τη βοηθητική κουζίνα που είχε ο Διοικητής , να βράζει το αβγό και να το σερβίρει ,για να το φάει ο Διοικητής.

 Ο Διοικητής, προκειμένου να πειθαρχήσει τον Ερμή, αρκετές φορές στερήθηκε και το αβγό του, όταν οι “όρνιθες” δεν έκαναν δεύτερο καθημερινά.

Την πρώτη μέρα, αφού καθάρισε ο Ερμής το κοτέτσι και έβρασε το αβγό ,περίμενε όρθιος τον Διοικητή στις έξι το πρωί ,για να καθίσει  να το φάει.

Όμως  εκείνος τον εξέπληξε.

-Κάθισε δόκιμε, και τρώγε το αβγό ,είπε στον Ερμή όταν τον είδε.

-Μα είναι δικό σας, είπε σιγανά ο Ερμής.

-Τρώγε το άνευ αντιρρήσεων, το   δικαιούσαι γιατί φρόντισες το κοτέτσι και τη κουζίνα.

Τρώγε το   γρήγορα γιατί έχεις άλλη, πιο σημαντική εργασία για σήμερα. Πάρε και ζυμωτό ψωμί για να το ευχαριστηθείς.

Αφού έκανε μεγάλη προσπάθεια ο Ερμής  για να κατεβάσει κάτω το αβγό μπροστά στον Διοικητή, στο τέλος χαλάρωσε , και όταν τελείωσε είπε με τον γνωστό του τρόπο ,των θαμώνων του Κολωνακίου:

-Σας ευχαριστήω ,ήτο νοστιμότατον!

-Σκασμός, είπε ο Διοικητής και τον οδήγησε στο γραφείο του.

      Αφού του έδωσε να μελετήσει ένα εγχειρίδιο που αφορούσε τους κανόνες καλής  συμπεριφοράς και την αγωγή των δοκίμων της σχολής, τον πρόσταξε να παραμείνει μόνος στο γραφείο, μέχρι να επιστρέψει σε τέσσερεις ώρες για να τον εξετάσει, ώστε να διαπιστώσει τι εμπέδωσε.

Διαπίστωσε  , όταν τον εξέτασε   αργά το απόγευμα  , λόγω του φόρτου εργασίας, ότι ήταν πολύ οξυδερκής, είχε έντονη   αίσθηση του χιούμορ και ήταν καλόκαρδος. Πίσω από την κωμωδία,  κρυβόταν η  πατρική  απόρριψη .Όταν συγκεκριμένα  ανέφερε ο Διοικητής, ότι ένας συνάδελφος του  έχασε εντελώς το πόδι του από το γόνατο και κάτω, γιατί ήταν απρόσεκτος στην οδήγηση , περπατάει με σιδερένιο και δεν  ξέρει πώς να τον παρηγορήσει, είπε ο Ερμής:

-Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τον ατυχή συνάδελφο σας , γιατί λόγω του βάρους από το  σιδερένιο πόδι, μπορεί να δώσει πολλή χαρά στη γυναίκα του, να τον ρίξει στο κρεβάτι και  να μην της   σηκωθεί με τίποτα! Όταν γέλασε ο διοικητής, είπε ο Ερμής ότι αν το άκουγε αυτό ο πατέρας του θα έλεγε ,“αίσχος”.Του άρεσε που ο Διοικητής δεν ήταν τόσο πουριτανός.

 Κάποια στιγμή  είπε ο Διοικητής,  ότι με την πειθαρχία μπορείς να σηκώσεις μία τεράστια πέτρα μόνος σου, κι ο Ερμής απάντησε,  “ αν κυλήσει και πέσει επάνω μου”;

Όταν τον ρώτησε αν συχνάζει στο Εκάλη Club για κολύμπι στη πισίνα, απάντησε ότι δεν είναι πισινόφιλος. Κι όταν του είπε ότι ο φίλος του ο  τάδε  τα καταφέρνει θαυμάσια , θα γίνει μεγάλος εφοπλιστής, απάντησε ότι δεν θα έχει τα δικά του πλεονεκτήματα , δηλαδή να μπορεί να αγοράζει ελεύθερα τσιγάρα από το περίπτερο, θα χρειάζεται πέντε μπράβους.

Συμφώνησαν οι δυο τους σε ένα πράγμα, ότι μπρος στην ανθρωπιά ,δεν έχει το χρήμα καμία αξία, πράγμα για το οποίο ο Λέων σίγουρα θα είχε τις αντιρρήσεις του.

 

      Όταν  απάντησε τυπικά σωστά σε  ερωτήσεις ,όπως  για παράδειγμα ο αρχαιότερος στην τάξη πρέπει να  οριοθετεί τους νεώτερους δοκίμους, τελείωσε η δοκιμασία της ημέρας. Ο Διοικητής  αισθανόταν ασυνήθιστα ξεκούραστος με τις αντιδράσεις  του Ερμή, που τον διασκέδασε κανονικά, και τον χαλάρωσε μετά τον φόρτο της εργασίας του ,με τις μη αναμενόμενες απαντήσεις του.

 Οι άλλοι δόκιμοι τον περίμεναν εναγωνίως,  και τον ρώτησαν αμέσως μόλις τον είδαν τι συνέβη.

Τότε  ο Ερμής γονάτισε στο πάτωμα και έκανε τον σκύλο γαυγίζοντας, περνώντας το μήνυμα ότι είναι πλέον το σκυλάκι του Διοικητή. Δεν είδε όμως πίσω του τον ίδιο τον κύριο Διοικητή, που έτρεξε να τον προλάβει για να του πει ότι την επόμενη μέρα θα απουσιάσει σε σύσκεψη, και  να του δώσει οδηγίες για μελέτη.  Εκείνος κοκάλωσε, σηκώθηκε όρθιος και χαιρέτησε κανονικά. Έκτοτε  περιορίστηκε και το γαύγισμα.

      Ο Ερμής τελείωσε αριστούχος τη σχολή, με διαγωγή κοσμιωτάτη, αλλά το ποινολόγιο του δεν βλεπότανε, ιδίως η αναφορά στο κοτέτσι . Έμεινε ιστορική η φράση, “αρχαιότερος ων εν τάξει, επέτρεψεν αταξίαν”. Οι θαμώνες του Κολωνακίου,   είχαν αναρτήσει αντίγραφο του ποινολογίου στον χώρο τους για να το βλέπουν και  να το έχουν σαν παρηγοριά , όταν ο Ερμής τους άφησε για σπουδές στο Μ.Ι.Τ.  στη Βοστόνη . Αφού ολοκλήρωσε επιτυχώς  τη σχολή, και πήρε το πτυχίο   του μηχανικού στο   ναυτικό ,    προσελήφθηκε άμεσα από μία πολυεθνική εταιρεία φορτηγών πλοίων . Η φήμη του εξαπλώθηκε σταδιακά διεθνώς, από την Κίνα μέχρι την Φιλανδία. Μετά από έναν αποτυχημένο πρώτο γάμο με μία Αμερικανίδα ,παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, μία από τις ανεψιές του Αϊνστάϊν, ενώ παράλληλα συντηρούσε και μία τρίτη,  προστατευόμενη νεαρά Ελληνίδα δικηγόρο στο σπίτι του , που είχε γνωρίσει στο Εκάλη  Club,   και τη παντρεύτηκε, αφού χώρισε τυπικά τη δεύτερη γυναίκα του . Έζησε ταυτόχρονα και με τις δύο γυναίκες στην Αμερική και στη συνέχεια πήγε με τη δεύτερη στην Ισπανία. Όταν ολοκλήρωσε τις εργασίες του στην Ισπανία, ως μηχανικός σε ένα από τα καράβια του βασιλικού ναυτικού, εγκατέλειψε τη δεύτερη γυναίκα του εκεί, αφού της παρέδωσε όλα τα χρήματα που έλαβε από την εργασία του και της έγραψε το σπίτι που είχε αγοράσει.  Στη συνέχεια, πήρε το ιδιωτικό του αεροπλάνο και το προσγείωσε μόνος του στη Κέρκυρα.

      Ο Λέων είχε ήδη φύγει από τη ζωή  με τον καημό  ότι ποτέ δεν  συνεννοήθηκε με τον γιο του ,καθώς και η μητέρα του, που ήταν μακριά και δεν τον έβλεπε. Ο Λέων,ήθελε ως πατέρας να πράξει το χρέος του και να είναι ακριβοδίκαιος απέναντι στον γιο του.  Πρότεινε να του γράψει τη μισή πατρική περιουσία, αλλά ο Ερμής δεν δέχτηκε τίποτα. Επέμεινε όμως η μητέρα του, που τον αγαπούσε πολύ, και του άφησε ένα διαμέρισμα στη πολυκατοικία που έμεναν, στον πρώτο όροφο, το οποίο πούλησε ο Ερμής στη συνέχεια για να πληρώσει τον ΟΤΕ, γιατί μιλούσε  όλη  την ημέρα, για χρόνια ολόκληρα, με τη   τρίτη γυναίκα του,  τη δικηγόρο ,που ζούσε μόνη της στην Αμερική . Στη συνέχεια,  ταξίδεψε στις Φιλιππίνες, που ένας άλλος γόνος γνωστής οικογενείας της Κηφισιάς, θέλοντας να το παίξει θαλασσοπόρος, αγόρασε ένα καράβι στη Νέα Υόρκη και το άραξε στις Φιλιππίνες, δημιουργώντας ένα κοινόβιο με ελευθέρων ηθών Αμερικανίδες. Όταν βαρέθηκαν και το κοινόβιο, πούλησαν το καράβι και  επέστρεψαν μισότρελοι στην Ελλάδα.

       Ο Ερμής, ουδέποτε ανακάλυψε την οδό της Σωτηρίας και η ψυχή του βασανίστηκε πολύ, γιατί δεν ένιωσε πραγματική χαρά σε αυτή τη ζωή, μόνο πρόσκαιρες απολαύσεις. Η μόνη χαρά που λάμβανε, ήταν της υλικής προσφοράς προς τον πλησίον, όταν είχε τη δυνατότητα. Απεβίωσε σε ηλικία 72 ετών, μετά από δεκατέσσερις   εγχειρήσεις, λόγω καρδιάς και γάγγραινας. Μια μέρα πριν να φύγει από τη ζωή ,είπε σε έναν φίλο του:

“Ο Λέων ποτέ δεν  μοιράστηκε μαζί μου το αβγό του, ούτε είχε χρόνο για να βγάλει τα γάντια του και να με  πάρει στην αγκαλιά του. Την μάνα μου την καταπίεζε να μην πηγαίνει στην εκκλησία. Η αδελφή μου ήταν πάντα ψυχρή και αδιάφορη απέναντι μου. Έναν άνθρωπο, σαν τον Διοικητή της Σχολής Δοκίμων θα έπρεπε να είχε παντρευτεί η μάνα μου ,που ήταν τόσο καλή γυναίκα”. Πατέρας και γιος θάφτηκαν στον οικογενειακό τους τάφο, στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών ,για να είναι μαζί και να λύνουν τις διαφορές τους αιωνίως.

      Ο κύριος Διοικητής συνταξιοδοτήθηκε, και ήταν  χριστιανά τα τέλη του. Πριν πεθάνει, ζήτησε  να μεταφερθεί η σωρός του στο κοιμητήριο,   στο χωριό του πατέρα του. Θάφτηκε δίπλα στη μητέρα του, που του ετοίμαζε ανελλιπώς το πρωινό του αβγουλάκι. Το κοτέτσι με τις όρνιθες, ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε.

      Η  Χριστιανική αγάπη, εκ βάθους καρδίας ,και η  ανιδιοτελής προσφορά προς τον πλησίον, κινεί τα  νήματα της αιώνιας ζωής, δίνει πραγματικό σκοπό στη ζωή ,προσφέρει  μεγάλη χαρά, τη χαρά του διδόναι, που φωτίζει τη ψυχή του ανθρώπου.   Σημαντικό είναι να διατηρούμε την οικογένεια μας κοντά στον Χριστό, να ενδιαφερόμαστε λιγότερο για τις υλικές απολαβές και να αγαπάμε αλλήλους. Τα βιβλία του τεκτονισμού παραμένουν ερμητικά κλεισμένα στη βιβλιοθήκη του Λέοντα, στο σπίτι του στο Κολωνάκι. Εύχομαι   κανένας να μην ενδιαφερθεί να τα  ανοίξει  γιατί δεν θα βρει ποτέ την αγάπη του Χριστού μέσα τους.

 

 

Ο Θεός μαζί σας!

 

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου