Αφιερωμένο σε εκείνους που με βαθύτατη πίστη και αγάπη στον Θεό, υπηρέτησαν ιατρικά τον άνθρωπο
Το ίδιο όμως αισθάνονταν και οι κάτοικοι στη Λάμπαινα, που δεν απέχει πολύ από τη γέφυρα της Βαλύρας. Γι΄ αυτό, ο υπεύθυνος επιστήμονας, μοίραζε τις μέρες του μεταξύ των δύο χωριών, σε σταθερή βάση. Είχε ένα ωραίο μουλάρι, πολύ εργατικό, το οποίο κατανοούσε τη σημαντικότητα του έργου του αφεντικού του και αγόγγυστα τον μετέφερε, όπου υπήρχε ανάγκη για ιατρική επέμβαση. Το θεάρεστο βέβαια έργο του γιατρού δεν το θαύμαζαν μόνο οι άνθρωποι, αλλά και οι άγιοι, οι φύλακες και θείοι επιστάτες της Βαλύρας , που κατοικούν στις τέσσερες εκκλησιές και στα έξι ξωκκλήσια του χωριού, από τη μέρα που εγκαθιδρύθηκε το θυσιαστήριο τους.
Πριν κτιστεί ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου το 1829 , ο μητροπολιτικός ναός της Βαλύρας ήταν στη γέφυρα αριστερά, στην εκκλησία του Αγίου Βλάσση. Στη συνέχεια ,η συγκεκριμένη μικρή εκκλησία εγκαταλείφθηκε , αν και είναι ένας σπουδαίος Βυζαντινός ναός, με μοναδικό κεραμικό διάκοσμο, και αξίζει να αναπαλαιωθεί, όπως διαβάζουμε στο ιστορικό αρχείο για τη Βαλύρα, του καθ. Ιωάννη Λύρα. Επειδή όταν εγκαθιδρύεται ένα θυσιαστήριο, ένας φύλακας άγγελος κατεβαίνει, αναλαμβάνει αόρατα για εμάς τους θνητούς την θεία επιστασία, ακόμη κι αν εγκαταλειφθεί ο ναός, ο φύλακας παραμένει στη θέση του και προσφέρει καθήκοντα, στο σημείο που βρίσκεται το θυσιαστήριο και στη γύρω περιοχή.
Ο Νταρντούνης ήταν περισσότερο γιατρός
και λιγότερο θρησκευόμενος άνθρωπος, αν και τηρούσε τις νηστείες , κοινωνούσε
και προσευχόταν, αλλά δεν πήγαινε συχνά στην εκκλησία , ούτε διάβαζε
θρησκευτικά βιβλία συστηματικά, επίσης δεν είχε χρόνο για να ψάξει να βρει τι
υπάρχει και τι δεν υπάρχει, πέρα από αυτά που συλλαμβάνει ο γυμνός ανθρώπινος οφθαλμός και η λογική , επίσης
παραδέχεται η ιατρική επιστήμη. Παρακολουθώντας τον προσεκτικά και συστηματικά
,αποφάσισε ο θείος φύλακας της γέφυρας της Βαλύρας να του αποκαλυφθεί και να
φωτίσει τις έδρες της ψυχής του, καθιστώντας έλλογο, κατά Θεό ,τον νου του.
Ένα πρωινό, μόλις έφτασε καβάλα στο μουλάρι στη παλιά σιδερένια γέφυρα, η οποία πυρπολήθηκε αργότερα και κατέρρευσε κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και πριν περάσει για να προχωρήσει προς τη Λάμπαινα, άκουσε στο αριστερό του αυτί και πίσω από τη πλάτη του:
-Είναι ασφαλές, περάστε γιατρέ!
-Ποιος είναι; Ρώτησε και κοίταξε γύρω του αλλά δεν είδε κανέναν.
Επειδή βιαζόταν, γιατί έπρεπε να ξεγεννήσει μία νεαρή γυναίκα στη Λάμπαινα, δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
Μετά από καιρό, όταν πάλι βρισκόταν στο ίδιο σημείο, άκουσε το εξής:
-Μην περνάτε γιατρέ, θα τρομάξει και θα σας ρίξει κάτω το μουλάρι.
Πάλι το αγνόησε, αλλά αυτή τη φορά το μουλάρι δεν έκανε ούτε βήμα. Στεκόταν ακίνητο και περίμενε. Σε λίγο κινήθηκε ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος από τα κουβέλια και διέσχισε τη γέφυρα, που αν όντως ήταν ο γιατρός στη γέφυρα, επάνω στο μουλάρι εκείνη τη στιγμή , μπορούσε να πάθει μεγάλο κακό. Μόλις κόπασε ο ανεμοστρόβιλος, ξεκίνησε το μουλάρι κανονικά. Ο γιατρός έκανε τον σταυρό του, ο Θεός με αγαπάει είπε και προχώρησε, περνώντας στην απέναντι πλευρά. Για ένα χρονικό διάστημα περνούσε χωρίς να ακούει ή να συμβεί κάτι, ώσπου ανήμερα του Αγίου Βλάσση, ενώ βρισκόταν στο ίδιο σημείο ,του ξαναμίλησε η φωνή:
- Με βλέπετε γιατρέ που σας κοιτάζω;
-Όχι, απάντησε εκείνος σιωπηλά, χωρίς να ανοίξει το στόμα του.
-Μητέρα σας είμαι, σας φυλάω εδώ από πολύ παλιά, για να μην πάθετε κανένα κακό.
- Από τι να πάθουμε κακό; Ρώτησε σιωπηλά ο Νταρντούνης.
-Από τον υπόγειο τρικέρατο μαύρο ταύρο, όταν κινείται ανεξέλεγκτος πάνω στη γέφυρα. Κανένας δεν μπορεί να τον σταματήσει. Κτυπάει και σβήνει πάνω στο στήθος μου!
-Η μάνα του είσαι; Ρώτησε ο Νταρντούνης.
Η νοητική σύνδεση διακόπηκε και δεν πήρε καμιά απάντηση. Ξαναρώτησε, αλλά κανένας δεν του απάντησε. Συνέχισε τη διαδρομή του κανονικά προς τη Λάμπαινα, αλλά ήταν πολύ προβληματισμένος, γιατί μόλις είχε ανακαλύψει τη γλώσσα της σιωπής. Σκεπτόμενος αυτή την εναλλακτική μορφή επικοινωνίας το βράδυ στο σπίτι του, το βλέμμα του έπεσε επάνω σε ένα αγαλματίδιο με έναν κούρο, που είχε αγοράσει στη Πλάκα στην Αθήνα , κατά τα φοιτητικά του χρόνια. Κι εσύ από μέσα σου μιλάς, γι αυτό έχεις τόσο πλατύ χαμόγελο και κλειστό στόμα; Είπε ,θέτοντας την ερώτηση εντός του.
Εκείνη τη στιγμή καθιερώθηκε επικοινωνία και δέχθηκε απάντηση, εσωτερικά αυτή τη φορά.
-Σου άρεσε που μιλήσαμε στη γέφυρα;
- Με ακολούθησες και είσαι εδώ; Ρώτησε ο Νταρντούνης.
-Δεν ήρθε η μάνα από τη γέφυρα, εμείς είμαστε ένα, του απάντησε η φωνή.
-Ποια είσαι; Ρώτησε ο Νταρντούνης.
-Αυτή που σε φροντίζει, σε μεγάλωσε , σε σπούδασε και στέκει ακοίμητος φρουρός μέρα και νύχτα για να μην πάθεις κανένα κακό. Είμαστε μαζί από τη μέρα που αναδύθηκες από την ιερή κολυμβήθρα.
- Πριν ήμουν με κάποιον άλλο; Ρώτησε ο γιατρός έκπληκτος.
-Ήσουν ,αλλά το ρούχο του προπατορικού αμαρτήματος δεν ήταν φωτεινό, όπως αυτό που σου χάρισε ο Κύριος.
-Και η μάννα που με γέννησε;
-Η μητέρα σου προσέφερε ένα κερί για να συνεχιστεί η ζωή. Μητέρα σου είναι εκείνη με την οποία θα φύγεις μαζί από αυτή τη ζωή. Αν αγαπάς πολύ τη μητέρα που σε γέννησε, τότε θα έχει τη μορφή της, εκτός και θέλεις να φύγεις με τη μορφή της γυναίκας σου.
-Και τις δύο μορφές δεν μπορώ να τις έχω μαζί μου; Βεβαίως ,αν κρίνει ο Θεός ότι είναι καλό για τη ψυχή σου. Συνήθως οι Χριστιανοί προτιμούν την Υπεραγία Θεοτόκο.
-Κι αυτή στη γέφυρα, πώς μοιάζει;
-Δεν την συλλαμβάνει ανθρώπου νους, είπε η φωνή και διακόπηκε η σύνδεση.
Ο λογισμός και η έντονη εσωτερική του επιθυμία ήταν να πάει στη γέφυρα για να φωτογραφίσει τη “μάνα” που του μίλησε.
Επισκέφτηκε έναν φίλο του γιατρό στη Καλαμάτα, που είχε γυρίσει από το Παρίσι. Στο σπίτι του είδε κρεμασμένη τη Μόνα Λίζα, τη Τζοκόντα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
-Κι αυτή κρατάει το στόμα της κλειστό και φαίνεται σαν να μιλάει, είπε στον φίλο του.
-Εντάξει, του έκανε πλάκα εκείνος, εκείνη την εποχή δεν είχαν δόντια και δεν άνοιγαν πολύ το στόμα τους !
Στη συνέχεια το βλέμμα του έπεσε επάνω σε μία εικόνα της Παναγιάς με τον Χριστό, που είχε κρεμάσει στο γραφείο του ο φίλος του.
-Η Παναγιά σου μιλάει τη γλώσσα της σιωπής με τον Χριστό, είμαι σίγουρος, είπε με έμφαση ο Νταρντούνης.
-Προφανώς, αλλά μπορείς να το αποδείξεις επιστημονικά; Απάντησε εκείνος. Ας μην ξεχνάμε αυτό που είπε ο Ιπποκράτης, ότι “η αληθινή γνώση και η απλή γνώμη είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το ένα γεννά την επιστήμη και το άλλο την άγνοια”.
Συμφώνησαν μια μέρα να έλθει κι αυτός στη Βαλύρα και να τον φωτογραφίσει επάνω στο μουλάρι, στη γέφυρα του χωριού ,για να δουν τι θα αποκαλυφθεί με τον φακό, που δεν το συλλαμβάνει ο ανθρώπινος οφθαλμός!
Τη νύχτα ονειρεύτηκε ότι ένας τρικέρατος μαύρος ταύρος ήταν κλεισμένος μέσα σε έναν υπόγειο, υδάτινο χώρο στα Κουβέλια, κι ο συγκεκριμένος υδάτινος χώρος ξεκινούσε από την Πύλο. Ξαφνικά ο ταύρος ελευθερώθηκε και κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να τον συγκρατήσει δεξιά στη γέφυρα, προς τη πλευρά της Παναϊτσας. Διέσχισε τη γέφυρα με ορμή και κτύπησε στο στέρνο με τα κέρατά του τη θεία μάνα ,που είναι φύλακας αριστερά, κοντά στον Άγιο Βλάσση. Η Παναγιά στον Άγιο Βλάσση δαμάζει τα θηρία, σκέφτηκε το πρωί που ξύπνησε.
Το Σάββατο το απόγευμα πήγε στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου για να εξομολογηθεί.
Τα περιέγραψε όλα αναλυτικά στον ιερέα του χωριού και τον ρώτησε:
-Πάτερ μου, εσύ, όταν μιλάς με τον Χριστό, με τη γλώσσα της σιωπής μιλάς;
-Βεβαίως, απάντησε ο ιερέας. Διαφορετικά θα άκουγε όλο το εκκλησίασμα αυτά που μου λέει ο Κύριος και του απαντώ, εντός του θυσιαστηρίου!
-Καλά το φαντάστηκα! Με αυτή τη λογική όλη η φύση μιλάει με τον Θεό, σωστά;
- Οι λογισμοί που ακούμε μέσα μας, άλλοι προέρχονται από τον διάβολο και άλλοι είναι από τον Θείο Λόγο. Γι αυτό χρειαζόμαστε διάκριση για να ξέρουμε από ποιόν προέρχεται το καθετί. Η φωνή της συνείδησης είναι από τον Θεό, αλλά η υπερβολική και παρατεταμένη φωνή της συνείδησης, που εξασθενίζει και τρελαίνει τον άνθρωπο, χωρίς λόγο , προέρχεται από τον διάβολο. Θέλει να απογοητεύσει τον άνθρωπο και να τον καταστήσει ανήμπορο να συνεχίσει τη προσπάθεια του για να διορθωθεί, όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Πολλές φορές νομίζουμε ότι το καλό μας είναι να είμαστε διαρκώς υγιείς και να εργαζόμαστε συνέχεια. Ο Θεός μάς αρρωσταίνει και λιγάκι για να σταματήσουμε και να ξεκουραστούμε, όταν δεν έχουμε στη ζωή μας ένα μέτρο.
-Η Θεωρία περί εγκεφάλου ιατρικά δεν συνάδει με την επικοινωνία μέσω της γλώσσας της σιωπής σε διαπροσωπικό επίπεδο πάτερ μου , παραπέμπει σε ψυχική νόσο, και αισθάνομαι χαμένος επιστημονικά, με αυτό που μου συνέβη!Ποια είναι τελικά η “αληθινή γνώση” πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί η ιατρική επιστήμη;
-Την αληθινή γνώση την κατέχει μόνο ο πάνσοφος Θεός. Η ανθρώπινη λογική δεν παράγει αληθινή γνώση, χρειάζεται φώτιση ο άνθρωπος για να καταστεί έλλογος.
Όταν αρχίζει τη επικοινωνία που περιγράφεις,να κάνεις τον σταυρό σου και να λες το Πάτερ Ημών. Ποτέ να μην τρως, χωρίς να ευλογείς τη τροφή σου και χωρίς να σταυρώνεις το ψωμί σου και να ακολουθείς το πρόγραμμα της νηστείας καθ΄ όλο το εκκλησιαστικό έτος. Να σταυρώνεις τους ασθενείς σου. Ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός στη Ρωσία σταύρωνε τρεις φορές τον άρρωστο, στο σημείο που έπρεπε να τον χειρουργήσει. Καλό επίσης είναι να κοινωνάς συχνά, να δέχεσαι το σώμα και το αίμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού εντός σου, για να είσαι πάντα καθαρός και φωτισμένος, όταν βλέπεις τους ασθενείς , κι ο Θεός να σε βοηθάει να αναρρώνουν γρήγορα.
Ο γιατρός ευχαρίστησε τον ιερέα και τήρησε όσο μπορούσε τις εντολές του Κυρίου..
Τη Πρωτομαγιά ήρθε ο φίλος του από τη Καλαμάτα,του παρέθεσε γεύμα στο σπίτι του, ανέβηκαν και οι δύο σε μουλάρια και κίνησαν για να πάνε στη Λάμπαινα, για να δουν μαζί δύο επείγοντα περιστατικά.
Μόλις έφτασαν στη γέφυρα, “χαίρετε, περάστε,” είπε η φωνή, αλλά την άκουσε μόνο ο Νταρντούνης .
Δεν είπε τίποτα στον φίλο του, αλλά του ζήτησε να τον φωτογραφίσει πάνω στο μουλάρι. Το μουλάρι όμως ήταν ανήσυχο, αλλά τελικά κατάφεραν να βγάλουν μία φωτογραφία πάνω στη γέφυρα, πριν περάσουν απέναντι . Όταν την εμφάνισαν, προς έκπληξή τους διαπίστωσαν ότι στο σημείο που άκουγε ο Νταρντούνης τη φωνή εμφανίστηκε ένας φωτεινός δίσκος, με μία μαύρη τελεία στο κέντρο. Όταν μεγέθυναν τη φωτογραφία, ο Νταρντούνης είδε πίσω από το δίσκο να κρύβεται ένας “πους”, ένα τεράστιο νοήμων ον σαν φίδι, τυλιγμένο σε άσπρη νεφέλη. Είναι πολύ τρομακτικό σκέφτηκε . Καλύτερα που δεν βλέπουμε , μας προστατεύει ο Θεός και ζούμε ήρεμοι τη ζωή μας! Εξελίσσεται καλύτερα η πίστη και η διαισθητική ικανότητα στον άνθρωπο, χωρίς απτά στοιχεία! Δεν είπε τίποτα στον φίλο του, μέχρι που εκείνος έκανε τη διαπίστωσή του:
-Τίποτα δεν είναι τελικά, του απάντησε προς έκπληξή του . Είναι μια απλή, λίγο παράξενη, αντανάκλαση του φακού τη δεδομένη στιγμή, που τραβήχτηκε η φωτογραφία.
Από τότε ο Νταρντούνης δεν μιλούσε σε κανέναν για τις επαφές του στον χώρο της σιωπής, αλλά εξέλιξε τη γνώση που έλαβε, με πίστη στο Θεό, αγάπη και φροντίδα για τον πλησίον. Γιατί συνειδητοποίησε ότι όσες γνώσεις κι αν έχει κάποιος, όταν δεν έχει αγάπη για τον Θεό , δεν είναι ηθικός, είναι αλλάζον κύμβαλο και κούφιος χαλκός, που δεν μπορεί να αναστηθεί. Κατανόησε επίσης ότι είναι μάταιο να επιμένει, μιλώντας ευρέως στους άλλους γι αυτό που του συνέβη, γιατί θα μπορούσε να παρεξηγηθεί, και να θεωρηθεί ψυχοπαθής. Περίμενε κι αυτός , μαζί με τον Θεό και τον ιερέα του χωριού, να ‘έλθουν” οι άνθρωποι, να “έλθει” και η επιστήμη της ιατρικής. Πώς όμως να έλθει η επιστήμη, αν δεν έλθουν πρωτίστως οι άνθρωποι, οι οποίοι διαμορφώνουν τις ερευνητικές υποθέσεις, τις μεθόδους της έρευνας και αναλύουν με την κοινή τους λογική τα ερευνητικά δεδομένα; Περίμενε ο Νταρντούνης και υπηρετούσε ιατρικά τον άνθρωπο, αλλά όταν έβλεπε σχεδόν ετοιμοθάνατους ανθρώπους, σήκωνε τα χέρια ψηλά στον ουρανό και παρακαλούσε τον Θεό, αν θέλει και αν κρίνει ότι είναι για το καλό της ψυχής τους , ας τους δώσει παράταση ζωής....κι Θεός, πολλές φορές τον άκουσε.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
26/7/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου