ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Δύο παρόμοιες συγκινητικές ιστορίες διαδραματίστηκαν στα χρόνια που πέρασαν, στο χωριό μας Βαλύρα, σε δύο διαφορετικά γενεαλογικά δένδρα. Πρόκειται για 2 άτομα, που έμειναν ορφανά και από τους 2 γονείς στην ηλικία του ενός χρόνου. Οι πατεράδες σκοτώθηκαν διαχρονικά στο πόλεμο για τη λευτεριά της πατρίδας μας, και οι μανάδες πέθαναν από αρώστεια.
Πρόκειται για την Αικατερίνη Μπόβη, κόρη του Δημητρίου Μπόβη, που σκοτώθηκε το 1913 στη Μανωλιάσα (ήταν εγγονή της Καλλιρόης Λύρα, αδελφή του πατέρα μου Δημητρίου Λύρα, η οποία είχε παντρευτεί το βαλυραίο Νίκο Μπόβη, της οποίας έχουμε και το πρωτότυπο φωτοαντίγραφο του προικοσύμφωνου).
Το άλλο πρόσωπο είναι ο Στέλιος Βίγκος, που ο πατέρας του σκοτώθηκε μαζί με άλλα δύο πρώτα εξαδέλφια του, στον πόλεμο του '40. Οι γονείς του παντρεύτηκαν το 1938, και ο Στέλιος γεννήθηκε το 1939. Η μητέρα του πέθανε το '40 και ο πατέρας του σκοτώθηκε το Μάρτη του 1941.
Ο Στέλιος ήταν ένα ψηλό όμορφο παιδί, δεν υπηρέτησε φαντάρος λόγο της ορφάνιας του ,δούλεψε σαν μηχανοδηγός στους ελληνικούς σιδηρόδρομους (ΣΠΑΠ) και ήταν με τους συνομηλικούς του ποδοσφαιριστής στον Αστέρα Βαλύρας, με παίκτες της δεύτερης γενιάς. Σε ηλικία 23 χρόνων μετανάστευσε σε Καναδά και μετά Αμερική. Εργάστηκε ως πωλητής και τελικά κατέληξε στην Αριζόνα Αμερικής. Είχε έλθει στην Ελλάδα το 1965 και επανήλθε φέτος, το καλοκαίρι του 2013, χωρίς να θυμάται πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Ζώντας στο χωριό και επικοινωνόντας με τους παλιούς συμμαθητές, θα επανέλθουν στη μνήμη του, τα γεγονότα των παιδικών του χρόνων.
Έχουμε υποχρέωση να κρατάμε στη μνήμη μας ,τέτοια γεγονότα, για να θυμόμαστε και τιμούμε τους προγόνους μας που θυσιάστηκαν ,για την λευτεριά της πατρίδας μας.
Γερμανοί επί Οθωνα, Γερμανοί το '40, και Γερμανοί στις ημέρες μας με την Μέρκελ, με τα μνημόνια, κουρέματα, ΔΝΤ, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, κινητικότητα κ.λ.π.
Δύο παρόμοιες συγκινητικές ιστορίες διαδραματίστηκαν στα χρόνια που πέρασαν, στο χωριό μας Βαλύρα, σε δύο διαφορετικά γενεαλογικά δένδρα. Πρόκειται για 2 άτομα, που έμειναν ορφανά και από τους 2 γονείς στην ηλικία του ενός χρόνου. Οι πατεράδες σκοτώθηκαν διαχρονικά στο πόλεμο για τη λευτεριά της πατρίδας μας, και οι μανάδες πέθαναν από αρώστεια. Πρόκειται για την Αικατερίνη Μπόβη, κόρη του Δημητρίου Μπόβη, που σκοτώθηκε το 1913 στη Μανωλιάσα (ήταν εγγονή της Καλλιρόης Λύρα, αδελφή του πατέρα μου Δημητρίου Λύρα, η οποία είχε παντρευτεί το βαλυραίο Νίκο Μπόβη, της οποίας έχουμε και το πρωτότυπο φωτοαντίγραφο του προικοσύμφωνου).
Το άλλο πρόσωπο είναι ο Στέλιος Βίγκος, που ο πατέρας του σκοτώθηκε μαζί με άλλα δύο πρώτα εξαδέλφια του, στον πόλεμο του '40. Οι γονείς του παντρεύτηκαν το 1938, και ο Στέλιος γεννήθηκε το 1939. Η μητέρα του πέθανε το '40 και ο πατέρας του σκοτώθηκε το Μάρτη του 1941.
Ο Στέλιος ήταν ένα ψηλό όμορφο παιδί, δεν υπηρέτησε φαντάρος λόγο της ορφάνιας του ,δούλεψε σαν μηχανοδηγός στους ελληνικούς σιδηρόδρομους (ΣΠΑΠ) και ήταν με τους συνομηλικούς του ποδοσφαιριστής στον Αστέρα Βαλύρας, με παίκτες της δεύτερης γενιάς. Σε ηλικία 23 χρόνων μετανάστευσε σε Καναδά και μετά Αμερική. Εργάστηκε ως πωλητής και τελικά κατέληξε στην Αριζόνα Αμερικής. Είχε έλθει στην Ελλάδα το 1965 και επανήλθε φέτος, το καλοκαίρι του 2013, χωρίς να θυμάται πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Ζώντας στο χωριό και επικοινωνόντας με τους παλιούς συμμαθητές, θα επανέλθουν στη μνήμη του, τα γεγονότα των παιδικών του χρόνων.
Έχουμε υποχρέωση να κρατάμε στη μνήμη μας ,τέτοια γεγονότα, για να θυμόμαστε και τιμούμε τους προγόνους μας που θυσιάστηκαν ,για την λευτεριά της πατρίδας μας.
Γερμανοί επί Οθωνα, Γερμανοί το '40, και Γερμανοί στις ημέρες μας με την Μέρκελ, με τα μνημόνια, κουρέματα, ΔΝΤ, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, κινητικότητα κ.λ.π.
