Συνεχίζουμε
την άναρτηση των μαθητικών φωτογραφιών, του δημοτικού σχολείου Βαλύρας, με τα
ονοματεπώνυμα των μαθητών.
Η βιοποικιλότητα στην Ελλάδα είναι σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς είναι πολλή πλούσια, σε σύγκριση με άλλα κράτη, λόγο των μικροκλιμάτων και γεωλογικών διαμορφώσεων.Έχουμε 13 διαφορετικές φωτογραφίες.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Η κατώτερη ή Πρώιμη Παλαιολιθική Εποχή στην ευρύτερη περιοχή της Αρχαίας Θουρίας είναι ελάχιστα γνωστή, αφού οι έρευνες είναι ως τώρα ανεπαρκείς για να μας δώσουν πλήρη εικόνα της. Είναι πολύ σημαντικό όμως να επισημανθεί ότι η περιοχή κατά την εποχή αυτή δεν ήταν λιγότερο κατοικημένη από την υπόλοιπη Ευρώπη. Αντίθετα μπορεί εύκολα να υποτεθεί ότι λόγω του ήπιου κλίματος κατά τις παγετώδεις περιόδους και λόγω της νότιας γεωγραφικής της θέσης, αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο καταφύγιο για ανθρώπους και ζώα, που κατέβαιναν προς τον Νότο πιεζόμενα από την προέλαση των παγετώνων στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη. Στο εσωτερικό του ελλαδικού χώρου, το κλίμα των βόρειων περιοχών επηρεαζόταν πιο πολύ από την επιδείνωση των κλιματικών συνθηκών κατά τις παγετώδεις περιόδους, σε σχέση με την ευρύτερη περιοχή της Αρχαίας Θουρίας όπου οι συνθήκες παρέμεναν σχετικά ήπιες. Η σπανιότητα των ευρημάτων σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει απουσία ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά αντανακλά αποκλειστικά και μόνο την έλλειψη ερευνών.Η εποχή των «πρασινοφρουρών» και ο «καπιταλιστής» Φωστηρόπουλος…
Ετσι, το 1984, τα σπλάχνα της ΒΙΑΜΑΞ μεταμοσχεύτικαν στην Τουρκία…
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της Ελλάδας. Ποιά είναι όμως η πραγματική για την αναστολή των παραγωγικών δραστηριοτήτων της, συμπαρασύροντας εκατοντάδες μικρότερους αμαξοποιούς, βιοτεχνίες που εργάζονταν ως προμηθευτές στην παραγωγική εφοδιαστική αλυσίδα λεωφορείων και λοιπών οχημάτων;
Μικρές στιγμές χαράς και ελπίδας ότι
ένας κόσμος εναρμονισμένος με τις φυσικές διαδικασίες είναι εφικτός!!! Εικόνες
από τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα για σχολεία και συλλογικούς φορείς,
αναμένουμε πώς και πώς να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στο χτήμα!!! Πληροφορίες για τα
εκπαιδευτικά μας προγράμματα στο τηλέφωνο2721022505.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Το μεγαλύτερο και καλύτερο σούπερ μάρκετ των παιδικών μας χρόνων ήταν η
ίδια η φύση. Χωρίς καθόλου χρήματα μάθαμε να ζούμε ψαρεύοντας,
κυνηγώντας και βοτανίζοντας, ζώντας έτσι τις εποχές, τη χλωρίδα-πανίδα
της κάθε εποχής, αποχτούσαμε δεξιότητες, και είμαστε γεμάτοι
αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία και ευτυχία, γιατί από αυτές τις
δραστηριότητες, εκτός τα προς το «ΖΕΙΝ», εξασφαλίζαμε και το χαρτζιλίκι
μας, και πραγματοποιούσαμε τα παιδικά μας όνειρα, αγοράζοντας τα
περιοδικά της εποχής και πηγαίνοντας στην Καλαμάτα κινηματογράφο στην
ΗΛΕΚΤΡΑ.
«Οι ετήσιες καλλιέργειες, που κυριαρχούν στον κάμπο της Θεσσαλίας, είναι πλήρως μηχανοποιημένες σε όλα τα στάδια παραγωγής από τη σπορά ή μεταφύτευση έως και τη συγκομιδή και αφορούν κυρίως βαμβάκι και δημητριακά»
Η
Συρία βρίσκεται αυτόν τον καιρό έξω από την εμβέλεια των τηλεοπτικών
φακών οι οποίοι επικεντρώνονται– κατά κανόνα– εκεί όπου κοιτούν τα
δυτικά (υπό την ευρύτερη έννοια) συμφέροντα. Άλλωστε, δεν χρειάζεται,
θεωρούμε, μεγάλος κόπος για να συμφωνήσουμε ότι η παγκόσμια ενημέρωση
βρίσκεται στα χέρια 2-3 ειδησεογραφικών κολοσσών οι οποίοι έχουν τη
δυνατότητα να μοιράζουν εικόνα και να δημιουργούν εντυπώσεις, έστω κι αν
κάποιες φορές (περίπτωση Ουκρανίας) δεν καταφέρνουν να φέρουν σε πέρας
με επιτυχία την αποστολή (χειραγώγησης) που ανέλαβαν.
Δυστυχώς η αρχιτεκτονική κληρονομιά της Βαλύρας περιορίζεται δραστικά. Καταστράφηκαν το αυλάκι, οι δύο νερόμυλοι, η δέση, τα οποία ήταν έργα ρωμαικής εποχής, τα πέτρινα γεφύρια, τα βυζαντινά ξωκλήσια το τρακτέρ του συνεταιρισμού σαπίζει, ο σιδηροδρομικός σταθμός της Βαλύρας είναι απροστάτευτος, και πολλά άλλα κτίρια. Δεν προβάλλεται η πολιτιστική -πολιτισμική κληρονομιά και τώρα στα δύσκολα πρέπει η πρωτογενής παραγωγή με το προιόν που λέγεται φραγκόσυκο να μπει δυναμικά στην μεταποίηση ,γιατί στο Μαρόκο, Τυνησία και Αλγερία παρασκευάζουν 25 προιόντα και καλύπτει ένα μεγάλο ποσοστό στο ΑΕΠ, των χωρών αυτών, ενώ εμείς ζούμε τον ύπνο του δικαίου και έχουμε μείνει στην αμπελοφιλοσοφία, στο δήθεν και στο φαίνεστε, ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΒΆΛΛΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΟΛΛΆ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΆ ΠΛΕΟΝΕΚΤΉΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΎ ΜΑΣ ΒΑΛΎΡΑ. 
ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ| Αναδρομές |
Η εξέγερση του Σταφιδικού Κινήματος της 25ης Αυγούστου 1935 στην Πυλία. Η προσυγκέντρωση στον Πήδασο, τα γεγονότα της Πύλου και η καθοριστικής σημασίας καταστροφή του γεφυριού του Χανδρινού την Τρίτη 27 Αυγούστου 1935. Η κατάληξη των πρωταγωνιστών του κινήματος.
Ήδη από τον Ιούνιο του 1935, και με την συμμετοχή του αδικοχαμένου αυτόχειρα (μετανιωμένου για την αψυχολόγητη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο των Εθνικοφρόνων και τη μη εκλογή του στις εκλογές της 9ης Ιουνίου), πρώην βουλευτή του Αγροτικού Κόμματος, Λούη Τσικλητήρα, είχαν αποφασίσει οι σταφιδοπαραγωγοί να προβούν σε εξέγερση, εάν δεν εκπληρώνονταν έστω κάποια από τα προ των εκλογών δίκαια αιτήματά τους. Τη χρονιά εκείνη, το βασικό προϊόν της Μεσσηνίας, Αχαΐας και Κορινθίας, είχε πάθει σοβαρές ζημιές από παγοπληξία, βροχές κ.λπ. Οι αγρότες διεκδικούσαν από το κράτος προστασία και από τον Α.Σ.Ο. (Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό) μια καλή τιμή στο προϊόν που απέμεινε. Έκαναν ανά κοινότητες χωριών αιτήσεις και διαμαρτυρίες, αλλά από πουθενά καμιά ουσιαστική απάντηση στα αιτήματά τους. Αυτά τα αιτήματα δημοσιεύτηκαν στις 12 Ιουνίου 1935 στην εφημερίδα Θάρρος, στην επονομαζόμενη στήλη του, το «ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»: «…1ον) Να καταργηθεί η έγγειος φορολογία του Α.Σ.Ο. 2ον) Να καθορισθούν τα δελτία 3.900 δραχμών και να αποζημιωθούν οι παραγωγοί που επώλησαν εις τιμάς μικροτέρας. 3ον) Να καθορισθούν τιμαί δια το ερχόμενο έτος 2.500 δραχμαί το δελτίο. 4ον) Να μειωθεί η τιμή του ψωμιού κατά δύο δραχμάς η οκά. Ας προσέξωμεν, σταφιδοπαραγωγοί, να εξασφαλίσωμεν το εισόδημά μας, διότι θα μετανοήσωμεν μετά τας εκλογάς. Όπως υπάρχουν λεπτά δια κινήματα, να ευρεθούν και για εμάς που συντηρούμε όλο το κράτος!». |
Οι ανώνυμοι μάστοροι της πέτρας του ξύλου, του σίδερου και του τσιμέντου έχουν αφήσει τα ίχνη τους,την αρχιτεκτονική κληρονομιά στο χωριό μας Βαλύρα Μεσσηνίας. Τότε επειδή δεν υπήρχαν τα μεταφορικά μέσα που υπάρχουν σήμερα και η τυποποίηση των κατασκευών τα τα τότε μεταφορικά μέσα ήταν κυρίως ζώα άλογα, μουλάρια,
γαϊδούρια, τα οποία μετέφεραν πέτρες, άμμο, ασβέστη, νερό, ξύλα, καλάμια, κεραμίδια και
ότι άλλο χρειάζεται ,για να κτιστεί ένα σπίτι, και τα σχέδια γίνονταν επί τόπου. Τα υπομονετικά τετράποδα
δούλευαν κανονικοί εργάτες , όλη μέρα,και θα έπρεπε τουλάχιστον να τρέφονται
καλά.
Οι λαγκαδινοί μάστοροι ξεκίναγαν από τα χωριά τους την
άνοιξη και έφταναν στα χωριά της Μεσσηνίας, για να κτίσουν, σπίτια, γεφύρια,
εκκλησιές, βρύσες, όλα από πέτρα.
