Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Επαγγέλματα Καροποιού και Σιδερά

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΚ24002
ΤΗΛ.2724071016
Το επάγγελμα του καροποιού στη Βαλύρα το είχαν επτά οικογένειες που είχαμε σε παλαιότερη ανάρτηση, αλλά στην κατασκευή κάρου υπήρχαν επαγγελματίες σε Οιχαλία, Θουρία, Μεσσήνη, Καλαμάτα, και αλλού με βάση τους παλιούς οδηγούς του Ιγγλέση. 
Οι σιδεράδες είναι οι τεχνίτες που κατασκεύαζαν στο αμόνι σιδερένια εργαλεία, όπως υνιά για το αλέτρι, αξίνες , κασμάδες, τσάπες, τσεκούρια, δρεπάνια, σφυριά, βαριές, αλλά και διάφορα σιδερένια εξαρτήματα όπως καρφιά, μεντεσέδες.Τους αποκαλούσαν και "γύφτους", αφού οι περισσότεροι που ασκούσαν το επάγγελμα αυτό ήταν γύφτοι..
Είχαν το καμίνι όπου φυσούσαν με μια φυσούνα κατασκευασμένη κυρίως από δέρμα και ξύλο ώστε να κρατάει τη φωτιά αναμμένη και σε υψηλή θερμοκρασία. Σ΄ αυτή τη φωτιά ζέσταιναν τα σίδερα για να τα κάνουν πιο εύπλαστα και στη συνέχεια τα έπιαναν με μια μεγάλη τανάλια και τα έβαζαν πάνω στο αμόνι. Η   βαφή(κοκκίνισμα του σιδήρου στη φωτιά) και η ανόπτηση (το βούτηγμα του σιδήρου στο κρύο νερό) έκαναν το σίδηρο ανθεκτικό και σκληρό και εδώ φαινόταν η λεπτομέρεια της  μαστοριάς του κάθε τεχνίτη
Το αμόνι ήταν μια μεγάλη σιδερένια βάση πάνω στην οποία έβαζαν τα σίδερα που θα επεξεργάζονταν. Εκεί χτυπούσαν το κοκκινισμένο από τη φωτιά σίδερο μ΄ ένα μεγάλο σφυρί και του έδιναν τη μορφή που ήθελαν.
Έτυχε να παρακολουθήσω μικρός στο  γύφτικο της Βαλύρας  την κατασκευή τσεκουριών και αγροτικών εργαλείων με όλες τις λεπτομέρειες.Πως ένα ορθογώνιο κομμάτι σιδήρου γινόταν τσεκούρι ή οποιοδήποτε άλλο γεωργικό εργαλείο, και μετά τη θέρμανση το σφυρηλατούσε, το βάπτιζε στο νερό και ξανά από την αρχή, ώσπου να του δώσει το οριστικό σχήμα του, στου Θόδωρου Θεοδωρακόπουλου ή μαστροθόδωρου, που έχουμε φωτογραφίσει το καμίνι και το σπίτι του.