ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Την εποχή του ΄50-60, ο αγώνας
γινόταν για ένα πιάτο φαΐ, για ένα τρύπιο παντελόνι ή φουστάνι, για ένα ζευγάρι παπούτσια, που είχαν βαρεθεί να πηγαινοέρχονται στον τσαγκάρη.
Για να βρεθούν όμως κι αυτά, ο αγώνας γινόταν κυρίως για τη δουλειά, για το μεροκάματο.
Τα τεφτέρια των τσαγκάρηδων, των ραφτάδων και πιο πολύ των μπακάληδων, έπαιρναν κάθε μέρα φωτιά.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI1ZDjm1Hkg7-0UH_B0xji6ugHNGVSAnvjvSkUwGcNhMgVoUlFV8SM2L4hsRiXLPne-Sz2kvuBs7vJLvMN6eCvQkNH26KZejg9gZhPk00nlIdvqgOo6Nne0w0_SpZ9qkhDKZgDQ71b-3sq/s1600/%CE%92%CE%91%CE%9B%CE%A5%CE%A1%CE%91+%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%9F%CE%A3+%CE%9A%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%97-%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%A3%CE%9F%CE%A5.jpg)
«Βερεσέ
μισή οκά ζάχαρη, μισή ρύζι, ψωμί και … γράφτα!».Οι συνθήκες διαβίωσης
ήταν ανθρωποι και ζώα μαζί, και όταν έβρεχε τα κεραμίδια έμπαζαν από
παντού.
Οι
δρόμοι τότε ήταν χωμάτινοι, νερό από πηγάδια ή βρύσες , και το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μόνο για το ένα τρίτο των
Ελλήνων!