1940. ΠΟΝΕΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ.

 ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΤΩΝ 2  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΒΙΓΚΟΥ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ 3 ΕΞΑΔΕΛΦΙΑ.

Δύο παρόμοιες συγκινητικές ιστορίες διαδραματίστηκαν στα χρόνια που πέρασαν, στο χωριό μας Βαλύρα, σε δύο διαφορετικά γενεαλογικά δένδρα. Πρόκειται για 2 άτομα, που έμειναν ορφανά και από τους 2 γονείς  στην ηλικία του ενός χρόνου. Οι πατεράδες σκοτώθηκαν διαχρονικά στο πόλεμο για τη λευτεριά της πατρίδας μας, και οι μανάδες πέθαναν από αρρώστια.
Πρόκειται για την Αικατερίνη Μπόβη, κόρη του Δημητρίου Μπόβη, που σκοτώθηκε το 1913 στη Μανωλιάσα  (ήταν εγγονή της Καλλιρόης Λύρα, αδελφή του πατέρα μου Δημητρίου Λύρα, η οποία είχε παντρευτεί το βαλυραίο Νίκο Μπόβη, της οποίας έχουμε και το πρωτότυπο φωτοαντίγραφο του προικοσύμφωνου).

Το άλλο πρόσωπο είναι ο Στέλιος Βίγκος, που ο πατέρας του σκοτώθηκε μαζί με άλλα δύο πρώτα εξαδέλφια του, στον πόλεμο του '40. Οι γονείς του παντρεύτηκαν το 1938, και ο Στέλιος γεννήθηκε το 1939. Η μητέρα του πέθανε το '40 και ο πατέρας του σκοτώθηκε το Μάρτη του 1941.
Ο Στέλιος ήταν ένα ψηλό όμορφο παιδί, δεν υπηρέτησε φαντάρος λόγο της ορφάνιας του ,δούλεψε σαν μηχανοδηγός στους ελληνικούς σιδηρόδρομους (ΣΠΑΠ) και ήταν με τους συνομηλικούς του ποδοσφαιριστής στον Αστέρα Βαλύρας, με παίκτες της δεύτερης γενιάς. Σε ηλικία 23 χρόνων μετανάστευσε σε Καναδά και μετά Αμερική. Εργάστηκε ως πωλητής και τελικά κατέληξε στην Αριζόνα Αμερικής.

Είχε έλθει στην Ελλάδα το 1965 και επανήλθε φέτος, το καλοκαίρι του 2013, χωρίς να θυμάται πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Ζώντας στο χωριό και επικοινωνόντας με τους παλιούς συμμαθητές-τριες εν ζωή φερνοντάς τον σε επικοινωνία, επανήλθαν  στη μνήμη του, τα γεγονότα, βιώματα ,καταστάσεις  των παιδικών του χρόνων. Παράλειψής μου που δεν βγάλαμε φωτογραφίες μαζί του με εμένα και τους  τότε ζώντες  συμμαθητές-τριες του.

1950. ΕΚΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΑΛΥΡΑΣ .

 

ΠΡΩΤΗ ΣΕΙΡΑ

1. ΦΩΝΤΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, 2. ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ (ΣΚΑΜΠΙΛΗΣ)

3. ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ, 4.  ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ, 5. ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΣ

6. ΟΡΕΣΤΗΣ ΦΕΙΔΑΣ, 7. ΛΑΚΗΣ ΜΠΟΒΗΣ ΜΕ ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ

8.ΝΙΦΟΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ, 9. ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΙΓΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΠΕΛΛΟ

10.ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΠΑΚΑΣ, 11.ΜΑΚΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ,12.ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, 13.ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΤΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΙΡΑ

1. ΔΑΒΙΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, 2.ΤΣΟΥΡΟΥΧΗΣ ΛΑΚΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, 3. ΝΑΝΟΣ ΚΟΡΗ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ή ΜΠΕΜΠΕΚΑ, 4. ΜΑΡΙΑ  'Η ΜΑΡΩ ΜΠΑΡΑΚΑΡΗ

      5. ΣΜΑΡΑΓΔΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, 6. ΤΟΥΛΑ ΜΑΚΡΗ , 7.ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΑ ΚΟΡΗ ΜΑΣΡΤΟΓΙΑΝΝΗ, 8.ΛΙΟΝΤΗΡΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΑ, 9.ΕΥΘΥΜΙΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ,

 10-11.ΑΔΕΛΦΕΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΛΗ και ΔΗΜΗΤΡΑ

Η ΓΙΑΓΙΑ ΡΑΜΜΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΝΕΖΗ, ΚΑΡΤΕΡΟΛΙΩΤΗΣ ,ΚΑΙ ΚΑΡΤΣΩΝΑ

Ο ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΑΛΥΡΑΣ ΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΙΑ ΠΑΙΚΤΩΝ ΣΤΑ ΜΕΣΑ  ΤΟΥ '60 ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΑΛΥΡΑΣ

 

1. ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΟΜΕΣΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,2. ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (ΤΣΑΝΤΙΛΑΣ),

3.ΝΙΚΟΣ ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ,4.ΤΑΣΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑ

5. ΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,6. ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΙΓΚΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

7. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, 8.ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΕΙΔΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ

9.ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΥΡΟΛΙΑΣ(ΤΡΟΥΜΑΝ)  ΤΟΥ ΛΥΣΣΑΝΔΡΟΥ

10. ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ  ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ

        11.ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΒΙΓΚΟΣ, ΓΡΙΒΑΣ , ΦΕΙΔΑΣ, ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ, ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

1958.ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΑΛΥΡΑΣ ΤΑΞΗ ΕΚΤΗ 

 

Η ΤΡΥΦΩΝΙΑ ΒΙΓΚΟΥ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΗΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ '40. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ: ΜΠΟΒΗΣ, ΜΠΑΚΑΣ, ΜΠΟΥΖΑΛΑΣ, ΣΦΗΚΑΣ, ΣΙΑΓΚΡΗΣ, ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ,. ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ, ΒΙΓΚΟΥ, ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΠΟΖΙΝΑΚΗ, ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΙΡΗΣ,  ΠΑΝ. . ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ,  ΧΑΡ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧ. ΛΙΟΝΤΗΡΗΣ

 

  

 

Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΑΙ Η ΕΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ 7 ΒΑΛΥΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΤΣΩΝΗ

Στο μικροκοσμό μας το χωριό, πολλά από τα παιδιά της γενιάς μου  ένιωσαν και βίωσαν έντονα την αδικία, καταπίεση, εκμετάλλευση και απόρριψη.  Δεν μπορούσαμε όμως να εξηγήσουμε το πώς και το γιατί. Έρχεται όμως ο πανδαμάτωρ χρόνος και μεγαλώνοντας δόθηκαν όλες οι απαντήσεις – εξηγήσεις, των παραπάνω 5 αρνητικών συναισθημάτων .

Μικρό παιδί μεταμορφωνόμουν ταυτόχρονα σε, μελισσάκι (πολλά τα άστεα και νόων έγνω, κατά τον Όμηρο), μερμηγκάκι(απόκτηση μνήμης γνώσης ,σκέψης) και  τζιτζικάκι ( απολάμβανα γνώριζα και γευόμουν το μεγαλείο της φύσης με τις 4 εποχές της, την αρμονία και ισορροπία της,  το μεγαλείο του Θεού, και, τα βράδια του καλοκαιριού τον έναστρο ουρανό). Αργότερα «αγυιόπαις» και με την απόκτηση της γνώσης μέσα από τα διάφορα αρχεία δημόσια και ιδιωτικά, πήγα τον εαυτό μου παραπέρα. Ασχολήθηκα με την «Κληρονομιά μας». Κάστρα, Βυζαντινά Κτίσματα, Πέτρινα Γεφύρια, Τέμπλα Εκκλησιών, Αρχεία Κοινότητας, ΓΑΚ,  κ.λπ.  δείχνοντας τα σπουδαιότερα γεγονότα του χωριού μας Βαλύρα και θα πρέπει κάποτε, να υπάρχουν σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, γιατί καταμαρτυρούν δράσεις, πράξεις και γεγονότα που είναι άγνωστα, αλλά είναι πολύ χρήσιμα σε μελετητές, ερευνητές, ιστορικούς και λαογράφους.  Είναι ένα  κομμάτι της τοπικής   ιστορίας του χωριού μας, η οποία πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας, γιατί η γνώση πρέπει να διαδίδεται από γενιά σε γενιά.

 Ποιοι όμως με καθοδήγησαν και μου έδωσαν τα φόντα , για να ασχοληθώ με όλα αυτά τα θεάρεστα; Ιδού αμέσως η απάντηση.

Ένας από τους 8  μεντορές μου ήταν ο θείος μου Βαγγέλης Βάκρινος από τους ορεινούς Χράνους Αρκαδίας . Για χάρη του ερωτά του με τη θεία μου Γιαννούλα, (αδελφή της μάνας μου) τον απέλυσαν από  τη χωροφυλακή, ήταν επιστρατευμένος   στον πόλεμο του ’40, εκτοπίστηκε στη Μακρόνησο,  και σργότερα έγινε έγινε γυρολόγος-μικροπωλητής.

 Με έπαιρνε στα τοπικά πανηγύρια πουλώντας παστέλι με μέλι και κρύο νερό, αναψυκτικά, φιστίκια, διάφορα παιχνίδια κ.λ.π.. Εκεί πονήρεψα,  κοινωνικοποιήθηκα, έμαθα πολύ καλά  την πρακτική αριθμητική, και πως βγαίνει το μεροκάματο του πόνου και της αγωνίας. Υπάρχει το προικοσύμφωνο του 1933 τριών σελίδων στο αρχείο του εξαδέλφου μου Κώστα Παπαγεωργίου,  και οι 2 αποδείξεις 1933 και 1934 πληρωμής της προίκας που στο προικοσύμφωνο γράφεται προιξ, όταν παντρεύτηκε τη θεία μου Γιαννούλα Παπαγεωργίου.

Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΚΡΙΝΟΣ  ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ

 

Ο

ΤΑ 5 ΛΥΡΑΚΙΑ. ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ

 

 

ΖΟΥΣΑΜΕ

       Η συλλογή φωτογραφιών είναι ο καρπός της αγάπης μου για να μην χαθούν οι μνήμες των δραστηριοτήτων του χωριού μας, τον 20ο αιώνα.

       Η άμεση δύναμη της εικόνας με πρόσωπα – φύση – δραστηριότητες – ήθη – έθιμα – επαγγέλματα , είναι  γεμάτη φως και αισιοδοξία.

 Διακινεί συναισθήματα και ευχάριστες δημιουργικές σκέψεις, συγκρίνοντας το τότε και το τώρα στο τι χάσαμε και τι κερδίσαμε.

Για να μην φτάσουμε στην παρακμή  του χωριού μας  και στην περιφερειά μας  να υπάρξει ομαδικότητα, συλλογικότητα , να κυριαρχεί το εμείς και όχι το εγώ , να έχουμε οράματα, αξίες, ιδανικά, οικονομική διαφάνεια σε όλους τους συλλόγους, να είμαστε του είναι και του γίγνεσθαι, και όχι του δήθεν και του φαίνεσθαι, και να είμαστε αλληλέγγυοι, πιστευτοί, πειστικοί, ανιδιοτελείς, αληθινοί και αξιοπρεπείς, και εύχομαι να ταυτιστεί το είναι με το φαίνεσθαι.

 Έχουμε υποχρέωση να κρατάμε στη μνήμη μας ,τέτοια γεγονότα, για να θυμόμαστε και τιμούμε τους προγόνους μας που θυσιάστηκαν, για την λευτεριά της πατρίδας μας. 

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΘΑΝΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ  ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ‘40

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ

ΤΙΜΗΜΕΝΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ