ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Μπουκέτο υπήρξε εβδομαδιαίο λαϊκό περιοδικό ποικίλης ύλης κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, το οποίο φιλοξένησε κείμενα πολλών γνωστών λογοτεχνών της εποχής και εκδιδόταν στην Αθήνα. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 27 Απριλίου του 1924 και συνέχισε αδιάκοπα μέχρι τον Οκτώβριο του 1946, απαριθμώντας 1126 τεύχη. Η φήμη του περιοδικού ήταν τέτοια ώστε μέσω ταχυδρομείου πολλοί αναγνώστες το έστελναν στην υπόλοιπη Ελλάδα και σε μεγάλα κέντρα του Ελληνισμού στο εξωτερικό όπως στην Αλεξάνδρεια, στην Αμερική, στην Κωνσταντινούπολη κ.ο.κ.[1][2][3]
Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ίδιο το περιοδικό προσδιοριζόταν ως «Εβδομαδιαία εικονογραφημένη φιλολογική επιθεώρησις».[2][3] Και αυτό γιατί φιλοξενούσε από τη μία ελληνική και ξένη λογοτεχνία, και από την άλλη ιστορικά αφηγήματα, σπαζοκεφαλιές, ανέκδοτα, λαογραφία, παραμύθια, σάτιρες, παιχνίδια, κοσμική κίνηση, αλληλογραφία και γενικά ελαφρά ποικίλη ύλη.[4] Στο Μπουκέτο έχουν δημοσιευτεί έργα των μεγαλύτερων Ελλήνων πεζογράφων της εποχής όπως:
- Κωστής Παλαμάς
- Παύλος Νιρβάνας
- Κώστας Ουράνης
- Λάμπρος Πορφύρας
- Μιλτιάδης Μαλακάσης
- Γιάννης Βλαχογιάννης
- Μυρτιώτισσα
- Ναπολέων Λαπαθιώτης
- Γρηγόριος Ξενόπουλος
- Ρώμος Φιλύρας κ.α.
Μέσα από τη στήλη «Καρτ Ποστάλ» του περιοδικού πολλοί Έλληνες λογοτέχνες έκαναν τις πρώτες τους λογοτεχνικές απόπειρες όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Στρατής Τσίρκας και ο Νικηφόρος Βρεττάκος, οι οποίες όμως δεν στέφονταν πάντα με επιτυχία.[3][5]
Τα χρωμολιθόγραφα εξώφυλλα του περιοδικού χαρακτηρίζονταν από την «Art Nouveau» αισθητική τους. Το περιοδικό χρησιμοποιούσε τη δημοτική γλώσσα, κάνοντάς το να ξεχωρίζει από τα άλλα έντυπα της εποχής, αλλά και καθιστώντας το δημοφιλές ανάμεσα στη νεολαία.[2]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το «Μπουκέτο» είχε κυκλοφορία 20.000 τεύχη.[5] Η κυκλοφορία του περιοδικού έχει χωριστεί σε τέσσερις περιόδους:
- Η πρώτη περίοδος εκτείνεται από το 1924 έως το 1935.
- Η δεύτερη περίοδος περιλαμβάνει τα έτη 1936 με 1938.
- H τρίτη τη διετία 1939 με 1940
- και η «Νέα περίοδος» διαρκεί από το 1941 μέχρι το 1946.
Έγιναν προσπάθειες επανακυκλοφορίας του το 1958, αλλά εκδόθηκαν μόνο τρία τεύχη.[2]
Εκδότης του ήταν ο Κων. Θεοδωρόπουλος, διευθυντής ήταν ο Ν. Καμαρινόπουλος, ενώ στη συντακτική του ομάδα συμμετείχαν, κατά καιρούς, ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Χάρης Σταματίου, ο Απ. Μαγγανάρης, ο Γιώργος Κοτζιούλας.[3]
Αρχικά για δύο χρόνια το περιοδικό είχε 15-20 σελίδες. Μετά οι σελίδες αυξήθηκαν σε 25-30 για να διπλασιαστούν σχεδόν την περίοδο 1934-5. Από το 1925, στο τέλος κάθε χρόνου εκδιδόταν το «Ημερολόγιο» που είχε 130 σελίδες με επιλεγμένο υλικό ως συνοδευτικό της κύριας έκδοσης του περιοδικού.[2]
O M.K. έχει στην κατοχή του πολλά περιοδικά και ξεφυλλίζοντας έπεσε η ματιά μου στο περιοδικό ΜΠΟΥΚΕΤΟ, του οποίου ο εκδότης κατάγεται από τον ΑΓΙΟ ΦΛΩΡΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.. Έχω κάνει άλλες 2 αναρτήσεις με διαφορετικά περιοδικά και θα πρέπει ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, με το δημοτικό διαμέρισμα του ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ, να τιμήσουν τον εκδότη, σε κάποια μελλοντική εκδήλωση.
ΜΠΟΥΚΕΤΟ. 17 ΤΕΥΧΗ ΤΗΣ Κ.Μ. ΑΠΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΗ Κ.Μ. απο Μυτιλήνη έχει στην κατοχή της 17 τεύχη του περιοδικού του μεσοπολέμου ΜΠΟΥΚΕΤΟ.
1925. ΤΕΥΧΗ 4.
1926. ΤΕΥΧΗ 10.Το τεύχος Νοεμβρίου είναι χωρίς εξώφυλλο και
1927. ΤΕΥΧΗ 3.
Σύνολο τευχών =17.
Ιδιοκτήτης - εκδότης του περιοδικού "ΜΠΟΥΚΕΤΟ",ήταν ο Κωνσταντίνος Ι. Θεοδωρόπουλος απο το χωριό αγιος ΦΛΏΡΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ και δημοσιογράφοι, εκτός των άλλων ήταν από την ΝΑΥΠΑΚΤΟ και οι αδελφοί ΣΤΑΜ-ΣΤΑΜ(Χάρης και Σταμάτης Σταματίου)
Η ιδιοκτήτρια Κ.Μ. τα πωλεί κάνοντας πρόταση πρώτα στους 2 ενδιαφερόμενους, και αν δεν δείξουν ενδιαφέρον, μπορεί να τα προμηθευτεί όποιος συλλέκτης επιθυμεί.
Εβδομαδιαία Εικονογραφημένη Φιλολογική Επιθεώρησις, διευθυνόμενη υπό ομάδος λογίων (1924-1946).
Το περιοδικό’ Μπουκέτο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 27 Απριλίου 1924 και συνέχισε να εκδίδεται χωρίς διακοπή μέχρι τον Οκτώβριο του 1946. Η κυκλοφορία του χωρίστηκε σε τέσσερις περιόδους.
Η πρώτη περίοδος είναι η μακροβιότερη και εκτείνεται από το 1924 έως το 1935.
Η δεύτερη περίοδος περιλαμβάνει τα έτη 1936 με 1938.
Η τρίτη τη διετία 1939 με 1940 και
Η «Νέα περίοδος» διαρκεί από το 1941 μέχρι το 1946 (σύνολο τευχών 1126).
Υπήρξε η προσπάθεια επανακυκλοφορίας του το 1958, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα τρία τεύχη.
Ιδιοκτήτης ήταν ο Κωνσταντίνος Ι. Θεοδωρόπουλος, ενώ διευθυντές ή αρχισυντάκτες χρημάτισαν κατά καιρούς ο Χάρης Σταματίου, ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Νικ. Καμαρινόπουλος, ο Φάνης Κλεάνθης, Απόστολος Μαγγανάρης, Νίκος Τσεκούρας και Ηλίας Μπακόπουλος
Η πρώτη περίοδος είναι η μακροβιότερη και εκτείνεται από το 1924 έως το 1935.
Η δεύτερη περίοδος περιλαμβάνει τα έτη 1936 με 1938.
Η τρίτη τη διετία 1939 με 1940 και
Η «Νέα περίοδος» διαρκεί από το 1941 μέχρι το 1946 (σύνολο τευχών 1126).
Υπήρξε η προσπάθεια επανακυκλοφορίας του το 1958, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα τρία τεύχη.
Ιδιοκτήτης ήταν ο Κωνσταντίνος Ι. Θεοδωρόπουλος, ενώ διευθυντές ή αρχισυντάκτες χρημάτισαν κατά καιρούς ο Χάρης Σταματίου, ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Νικ. Καμαρινόπουλος, ο Φάνης Κλεάνθης, Απόστολος Μαγγανάρης, Νίκος Τσεκούρας και Ηλίας Μπακόπουλος
Το’ Μπουκέτο ήταν εβδομαδιαίο και εκδιδόταν στην Αθήνα. Τα δύο πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του το περιοδικό είχε κατά μέσο όρο 15-20 σελίδες. Τα επόμενα χρόνια οι σελίδες αυξήθηκαν σε 25-30 για να διπλασιαστούν σχεδόν τα δύο τελευταία χρόνια της πρώτης περιόδου. Από το 1925, ξεκίνησε να εκδίδει μια φορά στο τέλος του χρόνου ένα πανηγυρικό τεύχος 130 σελίδων, το «Ημερολόγιο» το οποίο περιείχε επιλεγμένα κείμενα, ως συμπληρωματικό του’ Μπουκέτου.
Τα γραφεία του Μπουκέτου βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Λέκα [sic]. Από τη δεύτερη περίοδο τα γραφεία μεταφέρθηκαν στην οδό Παλαιών Πατρών Γερμανού, ενώ ο τερματισμός της έκδοσης βρήκε πλέον το περιοδικό στη οδό Πραξιτέλους.
Το’ Μπουκέτο κυκλοφορούσε στον ελλαδικό χώρο, αλλά και σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική, όπου υπήρχαν σημαντικές κοινότητες απόδημων Ελλήνων, μέσω γενικών αντιπροσώπων. Είχε ως στόχο να τέρψει και να ψυχαγωγήσει το κοινό και απευθυνόταν σε ολόκληρη την οικογένεια. Η πλούσια ύλη του, ένα «μπουκέτο» παράξενων ειδήσεων από όλον τον κόσμο, ιστορικών άρθρων και, κυρίως, εκλεκτών λογοτεχνικών αναγνωσμάτων ελληνικών και ξένων, δημιούργησε ένα σημαντικό και πιστό κοινό. Οι ανακαινιστικές του προσπάθειες και η εξαιρετική του εικονογράφηση κατάφεραν να το διατηρήσουν για χρόνια στην πρώτη θέση των περιοδικών ποικίλης ύλης του Μεσοπολέμου, είδος που πρώτο αυτό εισήγαγε. Τα χρωμολιθόγραφα «Art Nouveau» εξώφυλλά του είναι ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, εμπνέοντας μια αίσθηση νοσταλγίας στο σύγχρονο αναγνώστη.
Τακτικοί συνεργάτες του περιοδικού ήταν οι Μήτσος Παπανικολάου, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Χάρης και Σταμάτης Σταματίου, Στέφανος Δάφνης, Αιμιλία Δάφνη, Διονύσιος Κόκκινος, Γεώργιος Κοτζιούλας, Παύλος Νιρβάνας, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Σπύρος Μελάς, Κώστας Καιροφύλας, Κώστας Φαλτάιτς, Γεωργία Ταρσούλη, Γεράσιμος Γρηγόρης, Άννα Συνοδινού, Ρώμος Φιλύρας και πολλοί άλλοι, αν και ήταν συνηθισμένη τακτική του περιοδικού η ανυπόγραφη ή η ψευδώνυμη (και ως εκ τούτη μερικές φορές αδύνατη στην ταύτιση) δημοσίευση.
Δέσποινα Γκόγκου
Δέσποινα Γκόγκου
Το περιοδικό "Μπουκέτο" κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1924 και συνέχισε χωρίς διακοπή μέχρι το 1946. Πρόκειται για ένα περιοδικό ποικίλης ύλης με πλούσιο λογοτεχνικό περιεχόμενο, με το οποίο συνεργάστηκαν σημαντικά ονόματα της νεοελληνικής φιλολογίας: ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Σταμάτης Σταματίου και πολλοί άλλοι. Στο εισαγωγικό μέρος της εργασίας παρουσιάζονται τα στοιχεία ταυτότητας του περιοδικού και οι συνεργασίες του, επιχειρείται μια γενική ανάλυση του περιεχομένου και της θεματολογίας του και μια σύντομη εξέταση της σχέσης του με το αναγνωστικό κοινό. Το κύριο μέρος αποτελούν τα ευρετήρια των περιεχομένων, αρχικά κατά τεύχος και ακολουθούν τα ευρετήρια των ονομάτων.
΄΄ΜΠΟΥΚΕΤΟ'' , το περιοδικό στα χρόνια του μεσοπολέμου
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Τ.Κ. 24002
ΤΗΛ.2724071016
AΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΜΠΟΥΚΕΤΟ,TEYXOΣ 555, ΜΕ ΕΚΔΟΤΗ ΤΟ ΜΕΣΣΗΝΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟ, ΑΠΟ ΑΓΙΟ ΦΛΩΡΟ
1.ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 1899 ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΔΝΤ,ΕΚΤ,ΕΕ
2. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΟΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
Στην Κερκυραϊκή εφημερίδα «Ανεξάρτητος» της 11ης Οκτωβρίου 1899 γράφει:
« Ο μηχανικός που έχει το μηχανουργείο του στην οδό υδάτων, απέναντι του πιλοπωλείου κυρίου Τρύφου, δύναται να στείλει άνθρωπο εις τα ουράνια και να φέρει την ουράνιον συγκοινωνίαν, αν ευβρίσκετο ένα έθνος να ……ξεχρεώσει την Ελλάδα.Η ρεκλάμα αυτή είχε δημοσιευτεί επί πληρωμή. Δυστυχώς δεν βρέθηκε κανείς πρόθυμος, να ….ξεχρεώσει την Ελλάδα.
(Ιστορικά και πληροφοριακά σας ενημερώνω ότι είχε προηγηθεί το απελευθερωτικό κίνημα στην Κρήτη το 1878, που ήθελε την ενωσή της με την Ελλάδα. Τότε υπογράφτηκε η σύμβαση της Χαλέπας που προέβλεπε μεγαλύτερη συμμετοχή των Κρητικών στη διοίκηση. Οι παραβιάσεις της σύμβασης αυτής από την μεριά των Τούρκων οδήγησε τους Κρητικούς σε εξεγέρσεις το 1889, 1895 και το 1897 ο επαναστατικός αναβρασμός είχε κορυφωθεί. Η Τουρκία τότε κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, στις 5 Απριλίου1897, και οι τουρκικές δυνάμεις φθάσανε μέχρι το Δομοκό, στις 5 Μαΐου. Τότε η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την μεσολάβηση των δυνάμεων, για ανακωχή των εμπολέμων. Η συνθήκη ειρήνης υπογράφτηκε στην Κωνσταντινούπολη, στις 22 Νοεμβρίου του 1897, και ήταν ταπεινωτική για την Ελλάδα, γιατί έπρεπε να πληρώσει στην Τουρκία πολεμική αποζημίωση 100 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων. Η ελληνική κυβέρνηση, ζήτησε δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις και υποχρεώθηκε να δεχθεί Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, που θα εξασφάλιζε την εξοφλησή του. Επιτροπή από αντιπροσώπους των δυνάμεων ανέλαβε τη διαχείριση της ελληνικής οικονομίας , και κυρίως την είσπραξη των εσόδων από χαρτόσημα, τελωνειακούς δασμούς και είδη μονοπωλίου ).
Στο ίδιο τεύχος, ο δημοσιογράφος Σταμάτης Σταματίου, με καταγωγή από την Ναύπακτο, στις σελίδες 1962-3, γράφει ένα άρθρο με τίτλο. «Μέσα στη Φύση, από το ημερολόγιο ενός παλιού στρατιώτη». Περιγράφει την ερωτική σχέση των στρατιωτών που κατάγονταν από διάφορα χωριά της Ελλάδος, με τα διάφορα φυτά του βουνού. Περιγράφουμε μερικά αποσπάσματα όπως είναι γραμμένα στο περιοδικό.
……Στη γη πλυμένα από τη βροχή η ρίγανη και το θυμάρι, σκορπίζανε τη βαριά και βουνίσια μυρωδιά τους, μια μυρωδιά που την αισθανόμαστε βαθιά, μέσα στο σώμα μας, σαν να μας ανανέωνε το αίμα, το αίμα που η ζωή της πόλης και ακινησίας, το μούχλιασε. Βαδίζοντας οι άνδρες –χωρικοί οι περισσότεροι από όλα τα μέρη της Ελλάδος-σκύβανε και μάζευαν λουλούδια και χορταρικά, λέγοντας ο καθένας για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες……….
….Εμείς οι ποντικοί των πόλεων, προσέχαμε σε όλα. Μαθαίναμε πολλά μυστήρια του βασιλείου των αγρών, που δεν τα ξέραμε και ποιες είναι οι χρήσεις τους. Οι άνθρωποι του χωριού , σε κάθε βήμα συναντούσαν και ένα φίλο, ένα γνωστό τους «γέννημα» της φύσης, ένα λουλούδι, ένα βότανο, ένα θάμνο και ανακράζανε από χαρά και του μιλούσαν, σαν να καταλάβαινε, το προσαγόρευαν, το χαιρετούσαν, του αστειυόντουσαν, σαν να έβλεπαν κάποιο δικό τους χωριανό. Εμείς οι «χωραΐτες», μέναμε σιωπηλοί και αποσβολωμένοι, τι είναι αυτά, σκεφτόμαστε. Με ποιούς μιλούνε τούτοι. Βρε μήπως στοίχειωσε η εξοχή.
Αυτά είναι η παρέα μας, αυτά είναι οι γιατροί μας, αυτά μας δίνουνε τροφή, αυτά κοιμίζουν τους πόνους, αυτά μας κλείνουν τις πληγές, αυτά μοσχοβολούν τα σπίτια μας ,αυτά μας θρέφουν τα ζώα μας. Και εμείς οι μορφωμένοι, οι διπλωματούχοι, οι παντογνώστες των σχολείων, οι διδαχθέντες βοτανική και ορυκτολογία, τίποτε από αυτά δεν ξέραμε. Το μυαλό μου γύρισε στα μαθητικά μου χρόνια που ένας καθηγητής μας έκανε μάθημα βοτανικής, 2 φορές την εβδομάδα, από την έδρα του αυτός και εμείς από τα θρανία, χωρίς να εφαρμόσει ποτέ τη θεωρητική με την πρακτική διδασκαλία, ενώ παραέξω απλωνόταν μεγάλο και αθάνατο το φυτικό βασίλειο, γεμάτο καλοσύνη και διδάγματα……Και η μια σκέψη ακολουθούσε την άλλη καταποδιαστά. Σκέφτηκα και το άλλο έγκλημα που γίνεται, να είναι άγνωστη και σήμερα η Ελληνική χλωρίδα, ενώ το κράτος ξοδεύει χρήματα για καθηγητές βοτανικής και γεωπόνους, για να διδάξουν στους άλλους ότι δεν ξέρουνε, καλά-καλά, ούτε οι ίδιοι….
…..Βαδίζοντας-βαδίζοντας σε ένα ρέμα σκιερό συναντήσαμε πικροδάφνες, και τότε ο καθένας μας, από τους ποντικούς των πόλεων, για να δείξουμε ότι κάτι ξέρουμε, άρχισε ο καθένας μας να δίνει ένα όνομα της δάφνης. Τότε ο επιλοχίας, που θέλησε να αστειευτεί, δείχνοντας τους σουβλερούς καρπούς της, είπε ότι είναι άγριες μπάμιες του βουνού. Αλλοίμονο! Που πάνε τόσα μαθήματα βοτανικής. Που πάνε τα λεφτά του κράτους, για μα μην ξέρουν οι Έλληνες το όνομα της πικροδάφνης…………..
Μήπως δεν ισχύουν τα ίδια και σήμερα, παρότι έχουν περάσει από τότε, 77 χρόνια, και η διδασκαλία γίνεται εντός τάξης.
Η περιβαλλοντική εκπαίδευση, πού ήταν βιωματική μάθηση και ένα παράθυρο στη γνώση, τείνει να καταργηθεί και πολλοί εκπαιδευτικοί δεν συμμετέχουν σε αυτού του είδους τα προγράμματα.
Από τον Άγιο Φλώρο καταγόταν ο εκδότης των περιοδικών του Μεσοπολέμου «Μπουκέτο» και «Οικογένεια», Θεοδωρόπουλος που τώρα έχουν μεγάλη συλλεκτική αξία, γιατί τα εξώφυλλά τους είναι χρωμολιθόγραφα.
Έχω την τύχη να έχω στην κατοχή μου μερικά τεύχη του περιοδικού Μπουκέτο και το έτος 2006 ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού Αγίου Φλώρου και εγώ διοργανώσαμε έκθεση φωτογραφίας-παρουσίασης και προβολής του Παμμίσου, του πλατάνου με το ιστορικό του, και είναι ένα από τα 4 διατηρητέα μνημεία της φύσης, στη Μεσσηνία (ενώ υπάρχουν 51 στην Ελλάδα), στη διάρκεια του πανηγυριού.
Το υπουργείο πολιτισμού και τουρισμού, με το τμήμα προγραμμάτων και επικοινωνίας, είχε φέτος το πρόγραμμα «Φωνές Μυριάδες Νερού»,και έχει εκδώσει ένα εξασέλιδο με πέντε θεματικές ενότητες, για το νερό.
Από τις 6-9\19\2011, το αρχαιολογικό μουσείο Καλαμάτας, συμμετέχει στο παραπάνω πρόγραμμα και από τις 8π.μ. μέχρι τις 8 μ.μ. ξεναγεί σχολεία και ιδιώτες, με θέμα, τον ποταμό Πάμμισο, του οποίου έχουμε αναρτήσει φωτογραφικό υλικό και κείμενο στην ιστοσελίδα μας.
Σύντομα στο άμεσο μέλλον θα πραγματοποιηθεί κάποια εκδήλωση, τιμώντας τον εκδότη του Μπουκέτου σε συνεργασία και με τη Ναύπακτο, γιατί από εκεί καταγόταν οι δημοσιογράφοι αδελφοί Σταματίου.
Από το περιοδικό Μπουκέτο, σελίδα 1985, τεύχος 555, 18 Οκτωβρίου 1934
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου